Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Judith (boek)
Het boek Judith, (of Judit) is een apocrief of deuterocanoniek boek.
Het boek is genoemd naar de vrouwelijke hoofdpersonage. De naam Judith betekent „de vrouw uit Judea” of kortom „Jodin”.
Het werd waarschijnlijk rond 150 v.Chr in het Hebreeuws geschreven in Judea, mogelijk in Jerusalem.[1] De mooie en godvrezende weduwe Judith gaat ongewapend naar het legerkamp van Holoferbnes, een generaal van Nebukadnezar, en onthoofdt hem met zijn eigen zwaard. Net zoals Mozes voordien, redt Judith zo het volk Israël. Judiths moedige daad is geen verheerlijking van moord en oorlog, maar een handeling die de moordende oorlog scherp veroordeelt.
In het verhaal over Judith overstijgt de macht van de vrouw die van de man. Andere voorbeelden hiervan uit de Bijbel zijn de verhalen over Simson en Delila, en over Jaël en Sisera.
Het verhaal
De stad Betulia wordt belegerd door de legendarische Holofernes, een legeraanvoerder die van Nebukadnezar II de opdracht kreeg de hele wereld te veroveren. Het enorme Assyrische leger trekt naar het westen en lijkt onoverwinnelijk. De Israëlieten sloten de passen af, bouwden versterkingen op alle hoge bergtoppen en wierpen hindernissen op in de vlakten.
Bind daarom, Holofernes, niet de strijd met hen aan als in een gewone veldslag. ... laat uw dienaren de waterbron die aan de voet van de berg ontspringt bezetten. Want daaruit voorzien alle inwoners van Betulia zich van water. Ze zullen vergaan van de dorst en hun stad overgeven.
De stedelingen raken uitgedroogd en wanhopen over de goede afloop. De mooie, rijke weduwe Judith maakt zich op en trekt het Assyrische legerkamp binnen met haar bediende Abra. Na drie dagen denkt Holofernes haar na een maaltijd te kunnen verleiden. Holofernes drinkt meer dan ooit en valt uiteindelijk in slaap.
Judith 13:6-10: Toen liep ze naar de bedstijl vlak bij Holofernes’ hoofd, nam daar zijn zwaard weg, 7 ging naar het bed toe en pakte hem bij zijn haren beet. Ze zei: ‘Geef me nu kracht, Heer, God van Israël!’ 8 en hakte met al haar kracht Holofernes met twee slagen het hoofd af. 9 Ze rolde zijn lichaam van het bed en haalde de draperie van de stijlen. Even later kwam ze naar buiten en overhandigde Holofernes’ hoofd aan haar slavin, 10 die het in de reiszak deed waar haar voedsel in had gezeten.
Judith gaat terug naar haar stad. De inwoners vallen de belegeraars aan, die in verwarring raken als ze zien dat het hoofd van Holofernes op de stadsmuur is tentoongesteld. Het Assyrische leger slaat op de vlucht.
Naamdag
In de katholieke kerk valt de naamdag van Judith op 24 maart of 7 september.[2] Men brengt sint-juttemis in verband met Judith.
Online lezen
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- º Anderen verdedigen de stelling dat het boek in het Grieks werd geschreven, en wel in Alexandrië. Zie o.a. Jan Joosten, The Original Language and Historical Milieu of the Book of Judith. In: Meghillot V–VI (2007), *159–*176.
- º www.heiligen.net
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Het boek Judith op Wikimedia Commons.