Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed
Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
FC Barcelona
Uit Wikisage
Versie door Gentenaar(overleg | bijdragen) op 13 jun 2018 om 13:48 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=FC_Barcelona&oldid=51757058)
FC Barcelona is een voetbalclub uit Barcelona, Catalonië (Spanje). De club behoort tot de Europese- en wereldtop. De clubkleuren zijn paars (of granaatrood)-blauw (blaugrana) en het stadion van FC Barcelona is Camp Nou of Nou Camp, dat letterlijk 'nieuw veld' betekent. Aartsrivaal van FC Barcelona is Real Madrid. Wedstrijden tussen beide clubs staan bekend als El Clásico. Nog een belangrijke rivaal is buurgenoot RCD Espanyol; de onderlinge duels dragen de naam Derbi de Barcelona. FC Barcelona werd begin 2010 door de IFFHS verkozen tot beste ploeg over de periode 1991-2009.
Voor de Catalaanse bevolking werd in de jaren van het strenge regime van Franco de club het absolute symbool van hun eigen identiteit en drang naar onafhankelijkheid. Dat is het tot op de dag van vandaag gebleven.
Frank Rijkaard, in 2003 aangesteld als coach, wist een team te creëren dat het team van Cruijff evenaarde door naast de landskampioenschappen van 2005 en 2006 ook de UEFA Champions League van 2006 te winnen. Ook het team dat onder leiding stond van Josep Guardiola werd vaak vergeleken met het Dream Team. In de laatste zeven jaar werd Barcelona vijf maal kampioen in de Primera División en in zowel 2009, 2011 als 2015 won het de Champions League. In 2009 slaagde het er als enige Spaanse club ooit in om de treble te winnen (Landskampioenschap, Beker en Champions League), een huzarenstukje dat in 2015 werd overgedaan en waar geen enkele Europese club twee keer in slaagde. FC Barcelona is de enige club in Europa die vanaf de instelling van Europees voetbal in 1955 elk jaar aan een van de toernooien deelnam.
FC Barcelona is opgericht op 29 november 1899 door de Zwitser Johan Joan Gamper. De eerste jaren speelden vooral Zwitsers, landgenoten van Gamper, en Engelsen in het eerste elftal. Begin jaren twintig van de twintigste eeuw beleefde Barça de eerste succesvolle periode met diverse prijzen. Ricardo Zamora, Josep Samitier en Paulino Alcántara waren in die tijd de grote sterren.
Met het uitbreken van de Spaanse Burgeroorlog en het aan de macht komen van Franco, was er lange tijd sprake van een sterke onderdrukking van de nationalistische gevoelens bij bevolkingsgroepen als Catalanen. Franco veranderde de naam van FC Barcelona zelfs in het Spaanse Club Futbol de Barcelona. Juichen voor de eigen club FC Barcelona was voor veel Catalanen een manier om hun gevoelens te uiten. In de jaren vijftig kende FC Barcelona weer grote successen. Onder de Slowaakse trainer Ferdinand Daučík, de Argentijnse trainer Helenio Herrera en de sterspelers Ladislao Kubala en Luis Suárez Miramontes domineerde Barça in Spanje en in het Jaarbeursstedenbekertoernooi. De verloren Europacup I finale van 1961 tegen Benfica betekende het einde van deze succesperiode. De komst van Rinus Michels, Johan Cruijff en Johan Neeskens in de jaren zeventig brachten nieuwe successen met zich mee voor FC Barcelona, met als hoogtepunt de landstitel van 1975. De jaren tachtig verliepen wisselend voor Barça, maar toen Johan Cruijff in 1988 terugkeerde als coach bij de club, begon de meest succesvolle periode uit de geschiedenis. Onder leiding van Cruijff won het fameuze Dream Team onder andere vier landstitels en de Europacup I. Ook onder de Engelsman Bobby Robson en de derde Nederlandse coach Louis van Gaal bleef FC Barcelona succesvol. In 1992 kreeg de club het Creu de Sant Jordi, een van de hoogste onderscheidingen van de Catalaanse regering.
Na een mindere periode aan het begin van de 21ste eeuw, was het in 2005 opnieuw een Nederlander, Frank Rijkaard, die Barça weer naar successen leidde in de vorm van de landstitel en de Supercopa de España. In 2006 werden de landstitel en de Supercopa geprolongeerd, terwijl ook de UEFA Champions League werd gewonnen. Nadat de seizoenen 2006/07 en 2007/08 prijsloos bleven, werd trainer Rijkaard vervangen door Josep Guardiola. Guardiola kende een uiterst succesvol debuutjaar als coach van FC Barcelona met de nationale dubbel (landstitel en Copa del Rey) en de Champions League in 2009, later dat jaar gevolgd door de Supercopa, de UEFA Supercup en de wereldbeker voor clubteams.
In 2011 won het voor het 3e jaar op rij de landskampioenschap, hun 21e titel in totaal. Ook werd in datzelfde jaar de Champions League gewonnen.
Algemeen
Bestuur
FC Barcelona wordt bestuurd door een president. Deze president wordt iedere vier jaar gekozen door de leden van FC Barcelona, de socios. Iedere kandidaat moet voorafgaand aan de verkiezingen een bepaald aantal handtekeningen van medestanders inleveren bij de club om mee te mogen doen. De kandidaten met voldoende handtekeningen starten vervolgens hun verkiezingscampagne, waarin meestal specifieke nieuwe stervoetballers of trainer worden beloofd aan de leden. Uiteindelijk mogen alle socios op de verkiezingsdag hun stem uitbrengen op het terrein van FC Barcelona. De verkiezingsopkomst is regelmatig aanmerkelijk hoger dan bij de verkiezingen voor het bestuur van Catalonië of Spanje. De winnaar van de verkiezingen is de president van FC Barcelona gedurende volgende vier jaar en mag een bestuur formeren. Wanneer bij de verkiezingen naast de zittende president geen andere kandidaten zijn, wordt de ambtstermijn van de zittende president automatisch met vier jaar verlengd. Een president mag tegenwoordig slechts twee opeenvolgende ambtstermijnen vervullen. De huidige president is Josep Maria Bartomeu.
Aanhang
Supporters
De supporters van FC Barcelona worden gewoonlijk in Spanjeculés (enkelvoud: culé) genoemd, wat letterlijk konten betekent in het Catalaans. De oorsprong hiervan ligt verankerd in de historie van FC Barcelona. Voordat de stadions Camp de Les Corts (1922-1957) en Camp Nou (1957-heden) de thuishavens van FC Barcelona werden, speelde de club zijn thuiswedstrijden in stadion L'Escopidora (1909-1922). Rondom dit veld stonden muren, en de supporters die geen kaartje konden betalen gingen dan meestal op de muren rondom het veld zitten om alsnog de wedstrijd te zien. Deze supporters waren over het algemeen het meest fanatiek. Zittend op de buitenmuren van stadion Escopidora was hun achterwerk zichtbaar voor mensen buiten het stadion. Deze noemden die mensen op de muren "culés = konten". Tot op de dag van vandaag is dit nog steeds het geval en waarschijnlijk zal dat steeds zo blijven. Een van de meest fanatieke supportersgroeperingen van FC Barcelona is de Boixos Nois.
De Boixos Nois staat bekend als radicaal en gewelddadig en de Boixos Nois definiëren zich zelf dan ook als hooligans. De groepering gebruikt een buldog als het logo. De grote vijanden van de Boixos Nois zijn traditioneel de Ultra Sur van Real Madrid en de Brigadas Blanquiazules van RCD Espanyol. De Boixos Nois werd begin jaren tachtig van de twintigste eeuw opgericht als een linksgeoriënteerde groeping. De naam is een samenvoeging van het Catalaanseboig wat "gek" betekent en van Can Boixeres, de wijk nabij het stadion Camp Nou waar de groep vaak samenkomt rondom wedstrijden. Nois is Catalaans voor "jongens". De Boixos Nois hielden zich voornamelijk op achter het doel aan de noordzijde van Camp Nou. In de 21ste eeuw is de Boixos Nois een groep zonder overeenkomstige politieke inslag en zowel linksgeoriënteerden als nationalistischeskinheads maken deel uit van de groepering. Onder clubpresident Joan Gaspart had de Boixos Nois veel privileges en was er veel overlast van de groepering. Gaspart durfde echter niet in te grijpen. Kort na zijn verkiezing tot clubpresident in 2003, ging Joan Laporta wel de strijd aan met de Boixos Nois. Hij schafte de gratis tickets voor de groepering af en voerde een nultolerantie in tegenover supportersgeweld. De Boixos Nois waren niet blij met de maatregelen van Laporta en de president ontving verschillende doodsbedreigingen. Leuzen als Laporta, we gaan je vermoorden. Camp Nou is ons huis, het graf is het jouwe. Je raakt niet van ons af, klootzak werden met graffiti op een muur van zijn huis aangebracht. Uiteindelijk had de aanpak van Laporta toch succes.
Fanclubs
FC Barcelona heeft 1.337 officiële fanclubs (februari 2010), ook wel peñas of penyas genoemd. De club heeft de fanclubs onderverdeeld naar 35 geografische zones: de stad Barcelona (1-2), Catalonië (3-17), Spanje (18-33) en de wereld (34). Iedere fanclub heeft zijn eigen registratienummer. In België zijn er drie officiële fanclubs, "Penya Barcelonista Casal Català Brussel·les" (Brussel, n.550), "Peña Barcelonista de Bruselas Saintguidon" (Brussel, n.1420) en "Penya Fanatiek FC Barcelona" (Genk, n.1519). Nederland telt twee fanclubs; "Fan Club Barcelona", officieel "Fan Club Barcelona de Rosmalen" (n.1323, dat onder andere een eigen website heeft, ieder kwartaal een tijdschrift uitgeeft en reizen organiseert naar wedstrijden van FC Barcelona) en "Penya La Máquina Blaugrana" (n.1532) die in Zutphen is gevestigd. Naast Spanje, België en Nederland zijn er ook fanclubs in Bosnië-Herzogowina, Bulgarije, Denemarken, Duitsland, Finland, Frankrijk, Georgië, Griekenland, Groot-Brittannië, Hongarije, Italië, Kosovo, Oekraïne, Polen, Portugal, Rusland, Zweden en Zwitserland in Europa. In Afrika in Burkina Faso, Gambia, Guinee, Kameroen, Mali, Marokko, Sierra Leone en Senegal. In Amerika in Argentinië, Brazilië, Chili, Costa Rica, Cuba, Dominicaanse Republiek, El Salvador, Guatemala, Panama, Peru, Venezuela en Verenigde Staten. In Azië in China, Japan, Singapore en de Verenigde Arabische Emiraten. In Oceanië in Australië en Nieuw-Caledonië.[2]
Het clublogo van FC Barcelona, ook wel escudo genoemd, heeft in de loop der jaren vele veranderingen ondergaan. In de beginjaren speelde de club met het wapen van de stad Barcelona op het shirt met daarboven de afbeelding van een vleermuis. Hierbij verwees de vleermuis, die ook afgebeeld staat op de wapens van Palma de Mallorca en Valencia (en de lokale voetbalclubs Valencia CF en UD Levante), naar de overwinning van graaf Jaume I de Veroveraar op de Moren in de dertiende eeuw. Volgens de overlevering zou destijds een vleermuis op de helm van de graaf zijn gaan zitten, een teken van bescherming en oplettendheid.
In 1913 kreeg FC Barcelona, in navolging van Engelse voetbalclubs, een eigen clublogo. Het clublogo omvat de olla met daarin drie vlakken en een middenbaan.
De olla (etenspot) zou door Joan Gamper, oprichter van de club, zijn geïntroduceerd als verwijzing naar de etenspot van bouwvakkers. Deze etenspot was tijdens de lunch het centrale punt en stond voor eenheid, plezier en gezelligheid. Gamper vond dat FC Barcelona eenzelfde rol moest gaan vervullen binnen de samenleving. De punten links en rechts aan het clublogo stellen handvatten voor, de onderste punt (in het verleden punten) het vuurtje onder de etenspot en de bovenste golven de kokende inhoud van de etenspot.
Het vlak linksboven toont een rood kruis op een witte achtergrond, het teken van Sant Jordi (Nederlands: Sint-Joris de Drakendoder), de beschermheilige van Catalunya.
Het vlak rechtsboven toont het patroon van de senyera, de vlag van het oude koninkrijk Aragón en het oude graafschap Barcelona: vier rode banen op een gele achtergrond.
Het onderste vlak toont de clubkleuren van FC Barcelona, donkerblauw en granaatrood (de kleuren van FC Basel, zie Johan Joan Gamper), met daarop een beige voetbal, verwijzend naar de belangrijkste sport binnen de club.
De middenbaan toont de letters 'FCB', verwijzend naar de naam van de club, op een goudgele achtergrond. De middenbaan heeft in de loop der jaren de meeste veranderingen ondergaan wat betreft kleur (in het verleden onder meer wit) en wat betreft opschrift (tijdens de Franco-tijd het verspaanste "C de FB").
Tot 1 juni 2011 weigerde FC Barcelona commerciële shirtsponsoring. Sinds 2005 bevindt zich op de linkerarm wel het logo van sponsor TV3, een Catalaanse televisiezender. In 2006 sloot de club een overeenkomst voor vijf jaar met Unicef met de slogan Barça, meer dan een club, een nieuwe wereldwijde hoop voor kwetsbare kinderen, waarbij FC Barcelona de organisatie jaarlijks met een bedrag van 1,5 miljoen euro steunt en bovendien het recht heeft het embleem van Unicef af te beelden op wedstrijd- en trainingskleding. Hier is ook hun slogan, "Barça, més que un club", uit afgeleid. Unicef kan hierdoor beschouwd worden als de eerste shirtsponsor in de geschiedenis van de club. Vanaf 1 juni 2011 staat de naam van de Qatar Foundation op het shirt. Hiermee wordt dit bedrijf de eerste 'echte' shirtsponsor in de geschiedenis van de club. Qatar Airways zal minstens tot en met het seizoen 2016 - 2017 op het shirt staan. De Catalaanse club is in overleg met de Qatarese overheid voor een bedrag van €60.000.000 per jaar. Per 1 juli 2017 prijkt de naam van het Japanse elektronica concern Rakuten op het shirt van Barcelona.[3]
De volgende bedrijven hebben momenteel sponsorcontracten met FC Barcelona:
Josep Maria Bartomeu
[[2018/19]]
Zie Geschiedenis van FC Barcelona voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
.png){kind=small}
= Aanvoerder
Joaquim Rifé
Johan Cruijff
Bernd Schuster
Lionel Messi
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met FC Barcelona op Wikimedia Commons.