Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Gebruiker:Franciscus/kladblok: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
 
Regel 1: Regel 1:
Deze pagina gebruik ik om nieuwe artikelen even op te bergen en te bewerken, vóórdat ik ze als bijdrage op Wikisage zet. Ook kan ik hier enkele geheugensteuntjes kwijt.
<br/>Franciscus 4 feb 2009 14:55 (UTC)
<br/>
<br/>
<br/>
<br/>
[[Afbeelding:Edward Elgar.jpg|205px|thumb|left|Edward Elgar omstreeks 1925]]
{{reflist}}


[[Afbeelding:Paul Dukas.jpg|thumb|right|>> Paul Dukas ( 1865 - 1935 ) >]]
Beschreibung SAND Maurice Masques et bouffons 07.jpg






Italiano: Scaramuccia
 
Deutsch: Scaramuz
 
Datum 1860(1860)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
==Jean Cocteau==
[[Afbeelding: Jean Cocteau 1923.jpg|250px|thumb|right|<big>Jean Cocteau in 1923]]
Jean Maurice Eugène Clément Cocteau (Maisons-Laffitte, 5 juli 1889 – Milly-la-Forêt, 11 oktober 1963) was een Frans dichter, romanschrijver, toneelschrijver, schilder, ontwerper en filmmaker. Cocteau heeft in zijn leven enorm veel geschreven en geproduceerd, en was thuis in bijna alle kunstvormen en was één van de belangrijkste personen binnen het [[Surrealisme|surrealisme]]. 
<br/>Zijn bekendste werken zijn het boek ''Les Enfants terribles'' (1929), het toneelstuk ''Les parents terribles'' en de film ''La Belle et la Bête'' (1946).
<br/>Cocteau is een tot de verbeelding sprekend kunstenaar. Maar meer nog dan om zijn werk was Cocteau bekend om zijn opmerkelijke leven. Hij omgaf zich met beroemdheden als [[Sergei Diaghilev]] van de Ballets Russes, de zangeres [[Edith Piaf]] en de schilder [[Pablo Picasso]], en hij raakte geregeld in opspraak vanwege zijn homoseksualiteit en zijn drugsgebruik.
 
==Afkomst en jeugd==
Jean Cocteau, zoon van Georges en Eugénie Cocteau, werd op 5 juli 1889 geboren in Maisons-Laffitte, in het noordwesten van het stedelijk gebied van Parijs. Het echtpaar had al twee kinderen: Marthe, geboren in 1877 en Paul, geboren in in 1881.
<br/>Het gezin woonde in de winter samen met hun grootouders van moederszijde in een herenhuis in Parijs en in de zomer in Maisons-Laffitte.
<br/>Zijn familie was van een solide Parijse bourgeoisie: gecultiveerd, rijk en geïnteresseerd in muziek, schilderkunst en literatuur. Zijn vader - een jurist - tekent uit liefhebberij en op jonge leeftijd begint Jean dat ook te doen. Zijn grootvader is een muziekliefhebber die muzikale sessies in het huis organiseert.
{{infobox}}
|
<font color=blue>
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue>''Zijn familie was van een solide Parijse bourgeoisie: gecultiveerd, rijk en geïnteresseerd in muziek, schilderkunst en literatuur''
</font>
<span>
|}
Jean was een verwend maar nerveus kind. Hij had een grillig karakter en was vaak ziek.
<br/>De vroegste herinneringen van Cocteau hadden te maken met het theater in populaire vormen, zoals het circus en het ijspaleis, en met serieuze theaters, zoals de tragedies die werden uitgevoerd bij de ''Comédie-Française''.
<br/>Op 5 april 1898 - als Jean 9 jaar oud is - pleegt zijn vader zelfmoord. De reden daarvoor is nooit opgehelderd. Het bleef een duister raadsel dat hem altijd blijft achtervolgen en grote invloed op Cocteau heeft uitgeoefend.
<br/>In het voorjaar sterft grootmoeder Lecomte. De grootvader blijft bij zijn dochter wonen. Hij zorgt voor Jean en neemt hem elke zondag mee naar concerten op het conservatorium. Op de Wereldtentoonstelling in Parijs van 1900 is Cocteau vol ontzag voor de dansvoorstellingen.
<br/>Na een periode van basisonderwijs - die in alle opzichten onder het gemiddelde lag en vaak werd onderbroken door slechte gezondheid - begint hij zijn eerste jaar op de middelbare school aan de Lycée Condorcet. Hij blinkt uit in slechts drie onderwerpen: tekenen, gymnastiek en Duits. Zijn leraren vinden hem intelligent, maar inconsistent, onoplettend en rusteloos.
 
==Eerste publicaties== 
De toneelspeler Edouard Max introduceerde de 17-jarige Cocteau in de elitewereld van Parijs. Hij organiseerde een séance rond Cocteaus poëzie, waardoor hij in één keer naam maakte. Zonder hem had Cocteau vast nog een lange weg te gaan gehad door al leurende bij uitgevers aan te kloppen.
<br/>Cocteau wordt wel gezien als het product van de jaren onmiddellijk voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog; jaren van verfijnde artistieke smaak, zonder politieke onrust. Er heerste een idealistische en optimistische geest in Europa. Die periode werd ook wel de ''roaring twenties'' genoemd.
<br/>Zijn echte verkenning van de wereld van het theater begon, toen hij met de ''Ballets Russes''<sup> 1)</sup> in aanraking kwam, geleid door ''Sergei Diaghilev''. Toen Cocteau de wens uitsprak om balletten te maken, daagde Diaghilev hem uit met: "Etonne-moi" ("Verras me").In 1911 schreef hij het libretto voor ''Le dieu bleu'', een ballet voor de Ballets Russes.
 
==Eerste Wereldoorlog==
Toen de Eerste Wereldoorlog bezig was, wilde Cocteau het leger in, maar werd afgekeurd. Hij wist een burgerkonvooi te organiseren om aan de frontlinie gewonden op te halen, waarbij hij als chauffeur fungeerde. Dat hield hij vol tot 1917.
<br/>Midden in de oorlog kwam Cocteau met ''Parade'' uit, een avant-gardeballet, waarvoor onder anderen [[Pablo Picasso]] de decorstukken en de kostuums ontwierp en [[Erik Satie]] de muziek componeerde. Cocteau en Picasso sloten zich aan bij de groep Ballets Russes van Sergei Diaghilev in Rome om het ballet voor te bereiden. De première van de Parade vond plaats op 18 mei 1917 in het ''Théâtre de Châtelet''. Het publiek en de critici waren meer overbluft dan geërgerd door de muziek van Satie en de sets en kostuums van Picasso. De moderne muziek, het decor, het verhaal; alles was modern en het publiek wist er nog geen raad mee.
<br/>Op 12 juli van dat jaar zijn Jean Cocteau, de dichter en schrijver [[Guillaume Apollinaire]] en de dichter, schrijver en schilder [[Max Jacob]], getuigen bij het huwelijk van Pablo Picasso en [[Olga Koklova]].
 
==Kritiek==
Op een gegeven moment schetst Cocteau in 1919 zijn eigen specifieke kunstgevoel. Ondanks zijn inspanningen om betrokken te worden bij de publicatie van een belangrijk document daarover, wordt Cocteau buitengesloten. In die tijd ook publiceert de schrijver [[André Gide]] - een Nobelprijswinnaar - een open brief aan Jean Cocteau in de ''Nouvelle Revue française'' waarin hij de dichtbundel ''Le Cap de Bonne-Espérance'' (Kaap de Goede Hoop) en het ballet ''Parade'' bekritiseert. In hetzelfde artikel citeert Gide ''Le Coq et le Arlequin'' (De haan en de harlekijn) als bewijs dat de dichter geen muzikale vaardigheden bezit. Cocteau reageert hierop fel in het literaire tijdschrift ''Les Ecrits nouveaux'' , waarop Gide natuurlijk terugschiet. Voor Cocteau sluit deze vervelende polemiek tijdelijk de deur naar de ''Nouvelle Revue française'' , waarvoor hij bijdragen leverde.
==Productie==
In 1920 ontmoet hij de zestienjarige Raymond Radiguet, wat uitgroeit tot een liefdesverhouding. In datzelfde jaar wordt Cocteau de verdediger en grote inspirator van jonge musici, die al snel bekendheid verwerven als de "[[Groupe de Six]]".
Hij brengt juni en het grootste deel van juli door in Londen met [[Darius Milhaud]] om de Engelse productie van ''Le Bœuf sur le toit'' in het London Coliseum te verfijnen.
In oktober komt Cocteau uit met het boek ''Thomas l'imposteur'' (Thomas de bedrieger), waar in 1964 ook een film van is gemaakt.
<br/>Op 12 december sterft Radiguet bij gebrek aan onvoldoende medische begeleiding aan tyfus. De totaal ingestorte Cocteau woont de begrafenis niet bij.
Enige tijd later nemen Serge Diaghilev, Auric en Poulenc een radeloze Cocteau mee naar Monte-Carlo. Ze geven hem de raad om troost te zoeken in de opium, wat bij Cocteau tot verslaving leidt. Intussen werkt hij aan plannen voor het ballet ''Le Train bleu''.
In 1925, ondergaat Cocteau - op aandringen van vrienden - een  behandeling voor zijn opiumverslaving in de ''Clinique des Thermes Urbains''.
{{infobox}}
|
<font color=blue>
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue>'' Een periode van intense creativiteit volgt waarin veel werk van hem wordt gepubliceerd''
</font>
<span>
|}
Een periode van intense creativiteit volgt waarin veel werk van hem wordt gepubliceerd. In het jaar daarna schrijft hij het libretto voor de opera-oratorium ''Oedipus Rex'' voor Stravinsky die vanaf half januari aan de muziek werkt. In mei 1927 was de première, waarbij het werk niet onverdeeld gunstig werd ontvangen.
In december vond in de ''Galerie des Quatre Chemins'' een tentoonstelling van ongewone objecten en tekeningen plaats met de titel ''Poésie plastique'' (Gebeeldhouwde poëzie). Het was een eerste pogingen van Cocteau tot creatie van een moderne post-kubistische kunst in Frankrijk
Op 16 december 1927 première van de opera Pauvre matelot (The Poor Sailor), met muziek van Darius Milhaud. Cocteau voltooit La voix humaine (The Human Voice) en schrijft Le Livre blanc (The White Book). Op 28 december gaat de opera Antigone in première in het Théâtre de la Monnaie in Brussel met muziek van [[Arthur Honneger]].
Eind november 1928 checkt hij in bij een kliniek in Saint-Cloud in voor een nieuwe poging tot afkicken.
1929 Maakt tekeningen, begint aan het boek ''Opium, journal d'une désintoxication '' en schrijft in drie weken ''Les Enfants terribles'' (Children of the Game), dat zeer gunstig wordt ontvangen. In het boek Opium beschrijft Cocteau's het herstel van zijn verslaving aan opium.
Eind augustus 1931 blijkt hij besmet te zijn met tyfus en moet hij veertig dagen in een kliniek doorbrengen. Kort daarop begon hij weer met opium te roken. In 1933 ondergaat hij weer een kuur om daar van af te raken.
Terwijl ze audities houden voor Oedipus Rex, merkt Cocteau Jean Marais op, en geeft hem een rol in het koor.
 
==Cineast==
Cocteau debuteerde pas op de relatief late leeftijd van 41 jaar als cineast. Cinema was destijds nog relatief jong, maar de regels van het medium leken al vast te liggen. Cocteau ging echter dapper en volstrekt autodidact zijn eigen koers, en heeft vervolgens een klein maar interessant oeuvre bij elkaar gefilmd. Zijn films worden tegenwoordig nog steeds bekeken en gewaardeerd vanwege hun unieke stijl en sfeer. ''La Belle et la Bête'', ''Orphée'' en andere films waren succesvol De film ''Orphée'' uit 1950 wordt algemeen beschouwd als zijn meesterwerk. Het is een zichzelf mythologiserend portret van de gekwelde kunstenaar, die te kampen heeft met innerlijke demonen, zijn schrijverschap, liefde, dood en de confrontatie met zijn publiek.
==Laatste jaren==
Tijdens de herfst van zijn leven leidt Cocteau een betrekkelijk rustig bestaan. Hij komt met name in het nieuws door zijn toetreding tot de ''Académie Francaise'' in 1955  en de fresco’s die hij schildert in plaatsen aan de Côte d’Azur.
<br/>Hoewel hij op hoge leeftijd is, komt zijn dood toch nog vrij onverwacht. In oktober 1963 serft hij in Milly-la-Forêt. Cocteau ligt begraven in het kleine kapelletje van Milly-la-Forêt, een dorpje nabij Fontainebleau. ''Je reste avec vous'' staat in guirlande-schrift op zijn graf geschreven. 
{{Bron|bronvermelding=
*<sup> 1)</sup> De Ballets Russes was een balletgezelschap uit Rusland, gesticht door Sergej Djagilev. Tussen 1909 en 1929 traden de Ballets Russes op in tal van westerse landen.}}
[[Categorie: Literatuur]]
[[Categorie: Schilderkunst]]
[[Categorie: Ballet]]
[[Categorie: Toneel]]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
{{Infobox Bmoc}}
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
{{Infobox Bmoc}}
 
 
 
 
<br/>
 
{{Infobox Bmoc}}
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
||<sup>{{math|i{{=}}1}}</sup>
|}
 
 
 
 
 
 
:{|
|  ||<sub>&nbsp;</sub>
|-
|<big>{{Math|<big>''Ψ'' || {{math|('''''x⃗,t''''')|</big>}}
|-
|  ||<sup></sup>
|}
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
De stad Montfort-L'Amaury in eerbetoon aan Maurice Ravel die in dit huis van 1921 tot 1937 woonde
Ravel se fixa à Montfort-l'Amaury en 1921. Sa maison, le Belvédère, conservée en l'état selon la volonté de son frère, abrite un musée depuis 1971 et fait l’objet d’une inscription auprès des monuments historiques depuis 199459.
Français : Maison dite du Belvédère de Maurice Ravel à Montfort-l'Amaury (Yvelines, France)
Date 20 November 2006
Source Cliché personnel, own work
Author ℍenry Salomé (Jaser !) 08:17, 21 November 2006 (UTC)
Object location
48° 46′ 34.28″ N, 1° 48′ 19.4″ E Kartographer map based on OpenStreetMap. View this and other nearby images on: OpenStreetMap - Google Earth info 
Licensing[edit]
The copyright holder of this work, hereby publish it under the following licenses:
GNU head Permission is granted to copy, distribute and/or modify this document under the terms of the GNU Free Documentation License, Version 1.2 or any later version published by the Free Software Foundation; with no Invariant Sections, no Front-Cover Texts, and no Back-Cover Texts. A copy of the license is included in the section entitled GNU Free Documentation License.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                                 
 
 
 
 
 
 
 
<span>
<font>
::<span style="font-size:150%;"><font color=red>OPVS FUNDATUM VATICANVM
:<span style="font-size:150%;"><font color=black>Josephvs Ratzinger - Benedictvs XVI
::<span style="font-size:110%;"><font color=black>- Cooperatores Veritatis - 
</font>
<span>
 
<span>
<font>
::<span style="font-size:150%;"><font color=red>OPUS FUNDUM VATICANUM
:<span style="font-size:150%;"><font color=black>Josephus Ratzinger - Benedictus XVI
::<span style="font-size:110%;"><font color=black>- Cooperatores Veritatis - 
</font>
<span>
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
{{infobox}}
|
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=black>''Priemgetallen blijken niet zo willekeurig te zijn als men eerder had aangenomen.''
</font>
<span>
|}
 
 
 
 
 
span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=black>''Ook in de bioscoop werden antifascistische acties uitgevoerd''
</font>
<span>
|}
 
   
   
Quelle SAND Maurice. Masques et bouffons (Comedie Italienne). Paris, Michel Levy Freres, 1860
Enkele breuken hebben een eigen naam:
* {{vbreuk|2}} [[half]]
Urheber Maurice Sand
* {{vbreuk|4}} [[kwart (breuk)|kwart]]
* {{vbreuk|3|4}} [[driekwart]]
#:<span style="font-size:125%;"><font color=black>'''2<sup> 2</sup>/<sub> 9</sub> + <sup> 5</sup>/<sub> 9</sub> = 2<sup> 7</sup>/<sub> 9</sub>''' </font></span>
* {{vbreuk|1|1|2}} [[anderhalf]]
 
* '''√<sup>12</sup>''' 
≈12
{{vbreuk|1|1}} = 1
 
* <big>2<sup>{{vbreuk|0|12}}</sup> = 1</big>
* <big>2<sup>{{vbreuk|1|12}}</sup> = 1,059463094</big>
 
* <big>2<sup>{{vbreuk|2|12}}</sup> = 1,122462048</big>
 
 
{{vbreuk|x|4}}
 
    √{{vbreuk|L|C}}
 
 
 
{{infobox}}
|
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue>''Zijn eerste composities schreef Elgar voor amateurs.''
</font>
<span>
|}
 
{{infobox}}
|
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue> "''Heeft men een goed boek uitgelezen, dan is het alsof men van een goede vriend afscheid neemt.''"
</font>
<span>
|}
 
[[Categorie: Literatuur]]
[[Categorie: Tijdschrift]]
[[Categorie: Literair genre]]{{infobox}}
|
<font color=black>
<span>
<font>
:<span style=font-size:150%;><font color=blue>''Het ballet veroorzaakte een enorm schandaal. ''
</font>
<span>
|}
 
[[Categorie: Vakliteratuur]]
 
 
{{infobox}}
|
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue>''Priemgetallen blijken niet zo willekeurig te zijn als men eerder had aangenomen.''  
</font>
<span>
|}
 
{| class="wikitable"
<span style="font-size:150%;">
<font color=black>
! Op een gegeven moment stelt hij vast,
dat het een verloren zaak is.
</font>
</span>
|}
 
 
{{infobox}}
|
<font color=blue>
<big>
:''Een streamer bevat een zeer korte''
:''tekst van twee of drie regels.''
</big>
</font>
|}
 
<span style="font-size:150%;">
<font color=blue>
::::*'''Het schrijven van de Magister Ludi aan de Pedagogische Dienst'''
</font>
</span>
|}
 
{{infobox}}
|
<font color=blue>
:.....''dat hij al tekenen waarneemt, dat in de nabije toekomst '''Het Kralenspel'''
: ''als eerste verloren zal gaan.''
</font>
|}
 
 
:<code><nowiki>{{Overline| (12)}}</nowiki></code> {{overline|om ergens een lijntje boven te trekken}}
:<code><nowiki>{{Overline|24}}</nowiki></code>
 
''12
''<br/>
{{Overline|''24''}}
 
 
12
<br/>--
<br/>24
 
==Breuken==
 
<!--<math>\mathbb{Z}</math>--> [[Bestand:Zmath.png|9px]]
 
<!--<math>\mathbb{R}</math>--> [[Bestand:Rmath.png|9px]]
 
<!--<math>\mathbb{C}</math>--> [[Bestand:Cmath.png|9px]]
 
 
 
Als dit in een zin staat <!--[[Blackboard bold|<math>\mathbb{N}</math>.]] --> [[Bestand:Nmath.png|10px]]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
{{Breuk|a|b|c}}: a b/c (geheel getal, teller en noemer)
{{Breuk|a|b}}: a/b (teller en noemer)
{{Breuk|a}}: 1/a (alleen noemer)
 
12
<br/>--
<br/>24
 
 
:<code><nowiki>{{Overline|a}}</nowiki></code>
 




Franciscus 20 jul 2009 13:33 (UTC)


''12''
<br/>
<br/>
{{Overline|''24''}}
{{Overline|''a''}}
:<code><nowiki>{{Overline|24}}</nowiki></code>
''12''
<br/>
<br/>
{{Overline|''24''}}
{{I =vbreuk|U|R|}}
<br/>
<br/>
=De meter=
In deze theoretische verhandeling, wordt de vergelijking:
[[Afbeelding:Meten is weten.jpg|300px|right|]]
'''''S''''' = {{vbreuk|'''''A'''''|'''''L'''''}} geïntroduceerd.
Wij vinden het doodgewoon om, als er iets gemeten moet worden, dat te doen met een duimstok of een liniaal met de lengtemaat '''meter''' als uitgangspunt.
<br/>Hierbij is:
<br/>De meter geldt al geruime tijd als standaard voor onze lengtematen.
:*'''''S''''' de stroom
<br/>In de eeuwen vóór ons was dat allemaal niet zo vanzelfsprekend. Pas aan het eind van de 19e eeuw werd in ons land de meter als eenheid van lengte ingevoerd, met de bedoeling een eind te maken aan de grote verscheidenheid aan maat- en gewichteenheden. Vóór die tijd waren in ons kleine landje minstens 55 verschillende maten in gebruik, uitgedrukt in allerlei eenheden. Ook bij de inhoudsmaten en gewichten kon je spreken van een bonte verzameling.
:*'''''A''' de spanning
<br/>Dit bracht natuurlijk allemaal de nodige verwarring en onenigheid met zich mee, iedere keer weer als er iets verhandeld moest worden, maar vooral als er stads- of provincie-overschrijdende handel werd bedreven, om maar niet te spreken over de problemen die er waren als er voor de handel landsgrenzen moesten worden overschreden.
:*'''''L''''' de weerstand
<br/>In sommige steden was men al zover, dat er een soort standaard werd aangehouden. Zo'n standaard - meestal van ijzer gemaakt - was aan aan het stadhuis bevestigd, zodat iedereen een ijkpunt had.
Later zijn deze letters vervangen door de huidige notatie:
==Orde in de chaos==
'''''I''''' = {{vbreuk|'''''U'''''|'''''R'''''}}
Om orde in de chaos te scheppen, waren op den duur omrekentabellen en andere hulpmiddelen nodig, aangezien anders geen normale transacties meer konden worden afgesloten. Ook de handel met het buitenland had voortdurend met deze verschillen te kampen, vooral als men meende over dezelfde maten te spreken. Men leidde bijvoorbeeld de lengtematen onder meer af van de gemiddelde duim van drie volwassen mannen. Nog fraaier was de lengtemaat waarbij de voet werd gebruikt. Hiervoor werd
 
:*''de gemiddelde voet aangehouden van een twaalftal mannen die ’s zondags uit de kerk kwamen!''  
sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = sin 32,3122 0 = 0,5345
Voor de el ( = 67 cm ) werd eerst de lengte van de elleboog tot de top van de middelvinger genomen. Later rekende men van de oksel tot de middenvinger.
{{overline|24}}
<br/>Het zal duidelijk zijn, dat dit allemaal niet zo vreselijk nauwkeurig was, en dat er ook nogal wat verschillen ontstonden, die veel problemen opleverden en onenigheid gaf. Verschillen in lengte van 30% waren hierbij geen uitzondering. Dit alles vroeg erom om meer gestandaardiseerd te gaan werken.
 
==Eerste pogingen==
==Schrijfwijze==
Christiaan Huygens wilde al in 1664 een universele lengtestandaard invoeren, die afgeleid was van
Het hoofdtelwoord geeft de [[teller (breuk)|teller]] van een [[breuk (wiskunde)|breuk]] weer, het rangtelwoord de [[noemer]].
:* ''de lengte van een slinger die in één seconde een volledige slingering uitvoert''.
* {{vbreuk|5}} een vijfde, {{vbreuk|7|10}} zeven tiende, {{vbreuk|1|2|6}} een twee zesde.
Deze eenheid werd ook in andere landen als een mogelijke optie gezien.
* {{vbreuk|11|1|5}} elf en een vijfde, elf een vijfde, of elf gehelen en een vijfde.
<br/>In 1670 stelde de Franse abt Mouton voor om de universele lengtemaat
----------------------------------------------
:* ''af te leiden van de omtrek van de aarde.''  
Enkele breuken hebben een eigen naam:
Op die manier was men niet meer afhankelijk van een lengtemaat die gebaseerd was op menselijke ledematen als de voet, de duim of de el. Men kon op die manier zonder sentimenten gestandaardiseerde maateenheden gaan voeren die zowel nationaal als internationaal zouden kunnen worden gehanteerd. Dit idee werd lange tijd gekoesterd, maar het zou nog tot de beginjaren van de Franse revolutie duren voordat men overging tot de praktische uitvoering daarvan.
* {{vbreuk|2}} [[half]]
==Meting van de aardomtrek==
* {{vbreuk|4}} [[kwart (breuk)|kwart]]
[[Afbeelding:Meting van de aardomtrek.jpg|400px|left|]]
* {{vbreuk|3|4}} [[driekwart]]
Het idee om de omtrek van de aarde te meten, was al eerder ontwikkeld door de Griekse meetkundige '''Erastothenes''', die van 275 tot 194 voor Christus leefde. Erastothenes - die wist dat de aarde rond was - bepaalde met twee meetstokken van gelijke lengte met behulp van een assistent de hoek die de zon op 21 juni om 12 uur 's middags op twee plaatsen maakt.
* {{vbreuk|1|1|2}} [[anderhalf]]
<br/>Zijn assistent was hiertoe in Syrene nabij Aswan in Egypte en nam plaats op de plek waar om 12 uur de zon loodrecht boven de aarde staat, waardoor de loodrecht geplaatste meetstok dus geen schaduw op de grond wierp. In Alexandrië was er om 12 uur 's middags wél een schaduw, en mat Eratosthenes de lengte van de kleinste schaduw die de zon met de meetstok maakte. Met behulp van eenvoudige meetkunde - die toen al bekend was - bepaalde hij de hoek die de stok met de aarde maakte. Die bleek 7<sup> 0</sup> en 12' te bedragen, dus 7,2 graden.
-------------------------------------------------
<br/>De afstand van Alexandrië tot Syrene was bekend, namelijk '''5000''' stadiën, wat ongeveer overeenkomt met '''783,72''' km. Aangezien een cirkel 360<sup> 0</sup> omvat, kon met dezelfde eenvoudige meetkunde worden vastgesteld, dat de omtrek van de aarde '''5000 . 360<sup> 0</sup> / 7,2<sup> 0</sup> = 250.000''' stadiën bleek te zijn, wat in de buurt ligt van '''39.186''' km. Het is namelijk zó, dat men niet geheel zeker is van de juiste lengte van de stadiën, zodat dus de berekende afstand groter of kleiner kan zijn dan 39.186 km.
Een ''derde'' lijkt een eigen naam te hebben. Het is als breuk een "gewone" combinatie (''derde'' is het rangtelwoord van drie):
<br/>''Maar hoe dan ook, het blijft een een opmerkelijk resultaat!''
* {{vbreuk|3}} ''een'' derde (dus niet ''eenderde'')
==Definitie van de meter== 
* {{vbreuk|2|3}} ''twee'' derde.
In 1791 werd door de ''Académie des Sciences'' het oude idee van de abt Mouton weer opgepakt en besloten een deel van de omtrek van de aarde tot eenheid van lengte verklaren, met de van het Griekse woord '''metrum'''  ( = ''μετρητής'' )  afgeleide naam: '''meter'''.
----------------------------------------------------------------
<br/>In hun rapport werd deze eenheid van lengte omschreven als
 
:* ''het tienmiljoenste deel van de afstand rond het aardoppervlak ( meridiaanboog ), vanaf de noordpool tot aan de evenaar, langs de meridiaan van Parijs.''
{{vbreuk|sina|cosa}}
Anders gezegd:
* {{vbreuk|30-10|5}}
:* ''het veertigmiljoenste deel van de gehele aardomtrek, gemeten langs de toen nog geldende nulmeridiaan van Parijs''.
{{vbreuk|60|24/60}}
Ook'' te omschrijven als:
 
De letter ''''' Q''''' stelt een kwart van de nulmeridiaan voor, zodat de lengte van de meter kan worden formuleerd als:
:<big>'''''R<sub>v</sub> = {{vbreuk|1|1R<sub>1</sub> + R<sub>2</sub> +......R<sub>n</sub>}}</big>
:*''1 meter = 10 <sup> -7</sup> Q.''
 
Besloten werd om het gedeelte van de meridiaan tussen '''Duinkerken''' en '''Barcelona''' te meten, en dan de gemeten lengte te extrapoleren tot 10 <sup> -7</sup> Q.
 
De meridiaan werd daartoe in twee ongelijke delen verdeeld. Het eerste deel liep van '''Duinkerken''' tot '''Rodez''' en het tweede deel van '''Rodez''' tot '''Barcelona'''. De Franse geleerden hadden het hart van Parijs als plek uitgekozen waar een meridiaan via Duinkerken naar Barcelona en verder liep. Voor het gemak hadden zij deze meridiaan de '''Nulmeridiaan''' genoemd.
{{vbreuk|5}}
==Nulmeridiaan==
 
Een meridiaan is in de aardrijkskunde een halve cirkel op het aardoppervlak tussen de noordpool en de zuidpool.
{{vbreuk|-|x}}(t)
::*''De keuze van de nulmeridiaan is lange tijd omstreden geweest. In het verleden zijn er dan ook nogal wat meridianen als nulmeridiaan aangenomen, waaronder die door belangrijke steden als Parijs, Rome, Kopenhagen, Jeruzalem en Sint Petersburg. Uiteindelijk is in oktober 1884 de meridiaan die door het Koninklijk Observatorium Greenwich loopt, als dé internationaal geldende '''Nulmeridiaan''' gekozen op de Internationale Meridiaanconferentie. Van de aanwezige landen stemden alleen Brazilië en Frankrijk tegen.''
''
::*''Frankrijk heeft zijn eigen nulmeridiaan nooit echt willen opgeven. Na eeuwen van Frans-Britse oorlogen werd de komst van de nulmeridiaan van Greenwich beschouwd als een onverdedigbare en onomkeerbare Britse cartografische invasie van het eigen grondgebied. Maar onder grote druk van de andere landen zag Frankrijk zich toch gedwongen met de rest van de wereld de Greenwich-meridiaan als universele nulmeridiaan te aanvaarden. Frankrijk accepteerde de nulmeridiaan van Greenwich echter pas officieel in 1911.''
 
::*''Op de landkaarten van Michelin, is de nulmediaan die over Parijs loopt tot ongeveer 1980  nog steeds aanwezig. Pas later is dit herzien, waardoor Parijs nu op 2<sup> o</sup>  20<sup> ''','''</sup>  Noorderbreedte ligt ten opzichte van de nulmeridiaan van Greenwich.''
 
==Meetopdracht==
 
[[Afbeelding:Jean-Baptiste-Joseph Delambre ( 1749 - 1822 ).jpg|150px|right|thumb|Jean-Baptiste-Joseph Delambre ( 1749 - 1822 )]]
<big>'''''x<sup>→</sup>(t)''''' = '''''v<sup></sup> • t''''' + '''''x<sub>0'''''</sub><sup></sup> = {{vbreuk|'''''dx<sup>→</sup>|dt'''''}} • '''''t + x<sub>0</sub><sup>→'''''</sup></big>
[[Afbeelding:Pierre-Franços-André-Méchain ( 1744 - 1804 ).jpg|150px|right|thumb|Pierre-François-André-Méchain ( 1744 - 1804 )]]
 
Het enige wat na het besluit van de ''Académie des Sciences'' nu nog moest gebeuren, was de gekozen afstand nauwkeurig te gaan meten.
<br/>Op 5 mei 1792 werd de meetopdracht toevertrouwd aan ''Jean-Baptiste-Joseph Delambre'' en ''Pierre-François-André Méchain''; twee vooraanstaande Franse astronomen die allebei al een flinke staat van verdienste hadden opgebouwd.
<br/>Mechain had als taak het zuidelijke deel te meten, van Rodez tot Barcelona en Delambre moest het noordelijke deel van Duinkerken tot Rodez voor zijn rekening nemen. Hij zou vervolgens ook in zuidelijke richting afdalen om met zijn collega Mechain verder alles af te ronden.
<br/>Met flinke onderbrekingen trokken beide wetenschappers - vergezeld door assisten - zeven jaar lang ieder in zijn eigen richting langs de Nulmeridiaan van Parijs. Zij hielden contact met elkaar door middel van briefwisseling, wat in die dagen niet altijd even florissant verliep.
<br/>Deze hele operatie gebeurde in een land dat nogal onrustig was maar waar ook de bevolking op het platteland en in de kleine steden uitermate argwanend tot vijandig tegenover de metingen stond. Door dit alles werd hun het meten zeer moeilijk gemaakt, werden ze lastig gevallen of zelfs gevangen gezet en konden ze soms tijden lang niet verder met hun opdracht. De uitvoering van het project ondervond hierdoor nogal wat moeilijkheden, onderbrekingen en problemen, niet het minst omdat ondertussen niet alleen de Franse revolutie, maar ook een oorlog met Spanje was uitgebroken.
<br/>Intussen ging natuurlijk ook de nodige tijd zitten in het meten zelf.
==Begin van de metingen==
Na wat voorbereidingen werd in juni 1792 begonnen met de afstand tussen Duinkerken en Barcelona te meten. Vooral in die tijd natuurlijk een gigantisch karwei. De bedoeling hiervan was de verkregen meetgegevens om te zetten in bruikbare tabellen, waarna een commissie alle gegevens zou narekenen om tenslotte hieruit het veertigmiljoenste deel van de aardomtrek vast te stellen, gemeten langs de nulmeridiaan van Parijs. Het enige wat er tenslotte nog gedaan moest worden, was het samenvatten van deze gegevens en de resultaten hiervan in één enkel getal uit te drukken : '''de meter'''.
==Meetmethode==
Het precieze meten werd uitgevoerd met behulp van voor die tijd zeer nauwkeurige meetinstrumenten en met de nu nog steeds in gebruik zijnde methode van driehoeksmetingen.
<br/>Een driehoeksmeting of triangulatie is een meting waarbij men gebruik maakt van de eigenschap van een driehoek, dat de driehoek volledig is bepaald wanneer we één zijde (de basis) en de aanliggende hoeken kennen. Bij de driehoeksmeting wordt gebruikgemaakt van formules uit de goniometrie, met name de [[Goniometrie|sinusregel]].
<br/>Om nog nauwkeuriger te werken, werden bij deze landmetingen ketens van driehoeken genomen, waardoor een volkomen sluitend resultaat kon worden bereikt. Om de metingen praktisch te kunnen uitvoeren, werd vanuit goed herkenbare plaatsen in het landschap gemeten, zoals kerktorens of forten. Als die ontbraken, moesten ze zelf bakens bouwen om de metingen te kunnen voltooien.
<br/>Om het geheel te kunnen controleren, werd ook gebruik gemaakt van '''boldriehoeksmeting''' of '''sferische trigonometrie''', die toen al behoorlijk goed ontwikkeld was. Deze wetenschap wordt toegepast bij afstandsberekeningen tussen twee punten op het aardoppervlak als hun geografische coördinaten gegeven zijn, uitgedrukt in lengte- en breedtegraden. 
<br/>Lengte- en breedtegraden zijn denkbeeldige lijnen die over de wereldbol zijn getrokken. Van Noord naar Zuid noemt men die lijnen een lengtegraad. Een lijn van Oost naar West heet een breedtegraad. De oorsprong van de breedtegraden ligt bij de vroegere scheepsvaarders.
<br/>Bij de berekeningen van afstanden tussen twee punten op het aardoppervlak, veronderstelt men de aarde als''' zuiver bolvormig'''.
==Van een meter die geen meter is==
Uiteindelijk werden na het verzamelen van alle meetgegevens – wat een periode van 7 jaar in beslag nam - deze voorgelegd aan een team van geleerden die in een conferentie te Parijs bijeen waren gekomen om gezamenlijk de juiste lengte van de meter vast te stellen. De meetresultaten werden overigens wat betreft de lengtematen nog uitgedrukt in ''lignes,'' overeenkomend met 2,255312477 mm. 
<br/>De commissieleden onderwierpen de meetresultaten aan een nauwgezet onderzoek, waarbij alle gegevens en alle hoeken van elk meetpunt werden geverifieerd.
Het enige wat nu nog moest gebeuren, was de meetgegevens samen te vatten tot het ene getal waar alles om begonnen was:
:* ''de lengte van de meter''.
Toen de geleerden hun geodetische berekeningen voltooiden, werd het echter steeds duidelijker, dat er iets niet helemaal in orde was. De resultaten van de landmetingen waren schokkend en in eerste instantie onverklaarbaar. Uit de gegevens van Delambre en Méchain kwam namelijk naar voren, dat de aarde ''onronder'' was dan men tot dan toe had aangenomen. Praktisch gezien kwam het er op neer, dat het door de grillige vorm van de kleine sector tussen Duinkerken en Barcelona onjuist was om hieruit zonder correcties de gehele meridiaanlengte af te leiden, waardoor ook het uitgangspunt onhoudbaar werd, namelijk dat de gemeten meridiaan model zou kunnen staan voor de lengte van alle meredianen.
<br/>De vraag was natuurlijk welke consequenties dit alles had voor de bepaling van de meter. De commissie stond nu voor een dilemma. Na lange discussies werden de nieuwe inzichten in de afwijking van de bolvorm gelaten voor wat ze waren en werd uitgegaan van bestaande gegevens. Door deze beslissing werd de uiteindelijke lengte van de meter iets korter dan bij aanhouden van gecorrigeerde meetgegevens het geval zou zijn geweest.
<br/>De definitieve meter kreeg een lengte van '''443,296''' lignes = 10 <sup> -7</sup> Q = 0,999771 m. 
Deze maat wijkt enigszins af van de uit de omtrek van de aarde berekende lengte zoals deze nu bij ons bekend is, en die met moderne middelen is vastgesteld.
<br/>Later wilde Mechain - vermoedelijk om zichzelf gerust te stellen - nog aanvullende metingen uitvoeren aan de Frans-Spaanse grens.
<br/>Dit is hem noodlottig geworden.  
Ten eerste had hij veel tegenslag tijdens deze missie, en er heerste malaria in het moerasachtige gebied waar hij met zijn team de metingen verrichte. Ook Mechain werd getroffen door de ziekte en overleed daaraan op 18 september 1804, kort na zijn 60<sup> ste</sup> verjaardag.
==Standaardmeter==
Het enige wat na de definitie van de meter nog moest gebeuren, was de vastgestelde lengte van de meter in een standaard uit te drukken.
<br/>Men koos voor het metaal '''platina'''. Platina was in die dagen nog niet zolang bekend, was zeer duur en viel uitermate moeilijk te bewerken. Door de gunstige eigenschappen van platina, als onverwoestbaarheid en een geringe uitzettingscoëfficiënt was het echter uitermate geschikt als standaard van de meter.
<br/> De vermaarde instrumentmaker '''Etienne Lenoir''' kreeg in 1799 de opdracht de definitieve meter in platina te gieten. Hiervoor kreeg hij vier staven zuiver platina, met het doel van de vier - met 10% iridium gelegeerde staven - één ervan tot standaardmeter te verklaren. De nauwkeurigste staaf - die de definitieve lengte tot 0,0001 procent benaderde - werd uiteindelijk als dé meetstandaard ( ''Mètre des Archives'' ) gekozen en werd bewaard in het '''Archive National'''.
<br/>Toen enkele jaren later bleek wat de ''werkelijke afwijking van de bolvorm was'', kwam men er achter, dat de standaardmeter 0,229 millimeter te kort was. Gelukkig was men zo verstandig om de opgeborgen standaardmeter ongewijzigd te laten en deze te blijven beschouwen als dé eenheid van lengte.
<br/>In 1875 werd na nauwkeurig opmeten van de bestaande standaardmeter een nieuwe standaard van platina gegoten, met een x-vormige doorsnede en opgeborgen in het ''Bureau International des Poids et Mesures.'' Kopieën hiervan zijn in vele landen aanwezig.
<br/>De eenheid van massa, '''het kilogram''', werd vervolgens afgeleid van de meter. Eerst nam men water als standaard, door een kubieke meter water als basis te nemen, wat dus 1000 kg is. Later ging men over tot de in de praktijk onpraktische gram en weer later werd het kilogram gekozen. Deze standaard werd uiteindelijk ook in platina uitgevoerd en geldt nu als ''eenheid van massa''. Deze standaard is eveneens veilig opgeborgen in het ''Bureau International des Poids et Mesures'' in Parijs.
==Rapportage==
[[Afbeelding:Titelblad rapport.jpg|210px|right|thumb|Deel titelblad van het rapport metingen van de meridiaan, voltooid in 1806 en geschreven door Delambre]]
Na de dood van Méchain in 1804 stond Delambre alleen voor de taak de metingen en alle bijbehorende gegevens in een rapport neer te leggen. Dit rapport werd voltooid in 1806 en draagt als titel: ------------------------------------------------->
<br/>wat dus betekent:
:*'''Uitgangspunt van het metrisch decimaal systeem of de meting van de booglengte van de meridiaan tussen Duinkerken en Barcelona, uitgevoerd in 1792 en de jaren daarna.'''
Op de titelpagina van het rapport - dat nu veilig opgeborgen ligt in de kluis van ''Karpeles Manuscript Museum in Santa Barbara'' Californië - heeft Delambre de historische woorden geschreven die [[Napoleon Bonaparte]] uitspark bij het aanvaarden van de meter als standaard:
:*''Les conquêtes passent et des operations restent'',
wat dus betekent:
:*''Veroveringen zullen komen en gaan, maar dit werk zal blijvend zijn.''
In het eerste deel van dit ongeveer 1000 bladzijden bevattende rapport, zijn - naast de geschiedenis van het project - ook de triangulatiegegevens opgenomen Het tweede deel van 1807 bevat de gegevens van de nauwkeurige breedtegraadmetingen van Duinkerken en Barcelona en het derde deel, dat in 1810 verscheen, behandelt de foutcorrecties en excentriciteit van de aarde.
==Invoeren van de meter==
Het invoeren van de meter als lengte-eenheid ging, zoals te begrijpen valt, allemaal niet zo erg gemakkelijk. Er werden natuurlijk veel traditionele en aan het vak gebonden maateenheden gehanteerd, die je niet zomaar van de ene dag op de andere dag kon afschaffen.
<br/>Als we denken aan de invoering van de euro, dan wordt natuurlijk al snel duidelijk, dat er problemen moesten ontstaan. Ook nu betrappen we ons er namelijk nog steeds op, dat we - vooral als het grote bedragen zijn - nog steeds naar guldens omrekenen. Ongeveer zo moet het zijn gegaan het bij de invoering van de meter en het kilogram.
<br/>In Frankrijk ging men over op de meter in 1840, waarbij men de landen die onder het eerste keizerrijk vielen ook gelijk maar dwingend oplegde de meter als standaard te aanvaarden. Nederland en België hadden de meter echter al eerder omarmd. Duitsland had veel moeite met het aanvaarden van het metrieke stelsel, maar gaf zich uiteindelijk toch gewonnen. Ook in Rusland werd pas onder het bewind van de Sovjet-Unie de meter als verplichte eenheid aanvaard.
<br/>En Engeland dan? Dat is een geval apart.
<br/>Pas in 1965 kondigde de Britse regering een overgangsperiode van 10 jaar aan om te wennen een het metrieke stelsel, waarin gelijk de landen van het Gemenebest werden meegenomen.


==Decimale stelsel==
 
Zoals in het rapport van Delambre was aangegeven, hoorde bij de invoering van de meter ook gelijk een invoering van een decimaal stelsel. Vóór die tijd werden kregen grotere of kleinere afmetingen dan bijvoorbeeld de el of de voet andere benamingen. Bij de komst van de meter werden vóór de afkorting '''m''' ( = meter ) decimale aanduidingen geplaatst als er  grotere of kleinere afmetingen dan de meter moesten worden aangeduid.
<big>{{vbreuk|''y(p)|x(p)''}} = {{vbreuk|''K • G(p)|1 + [K • G(p) • H(p)]''}}</big>  
<br/>In de tabel zijn de meest gangbare aanduidingen opgenomen.
 
{|  {{prettytable}}
 
|-
sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = 0 = 0,5345 24
! Factor
 
! Naam
sin a = sin 32 + 18 + {{vbreuk|44|60/60}} = sin 32,3122
! Symbool
 
|-
 
|  10<sup> - 12</sup> ||  picometer || ''pm''
 
|-
 
|  10<sup> - 9</sup>  ||    nanometer  || ''nm''                      
<big>Groter</big>
|-
 
|  10<sup> - 6</sup> ||    micrometer  ||'' µm''
{{infobox}}
|-
|
|  10<sup> - 3</sup>  ||    millimeter  || ''mm''
<big>
|-
''Op een gegeven moment meent hij, dat hij de zin van het Spel dicht is genaderd, maar denkt toch dat hij dit niet tot zijn beroep moet maken.''
|  10<sup> - 2</sup> ||   centimeter  || ''cm''
</big>  
|-
|  10<sup> - 1</sup>  ||  decimeter    ||'' dm''
|-
|  10<sup> 0</sup>   ||  '''meter'''  || '''''m'''''
|-
|  10<sup> 1</sup>  ||  decameter    ||  ''dam''
|-
|  10<sup> 2</sup>  ||  hectameter    || ''ham ''  
|-
|  10<sup> 3</sup>   ||  kilometer    || ''km''
|}
|}


23 • 60 • 60 = 82.800




                                                                 


{| class="wikitable"
128 <span style="font-size:125%;"><font color=black><sup> 4</sup>/<sub> 7</sub> <sup> 0</sup> </font></span>
!'''Quotiënt'''  
<span style="font-size:85%;"><font color=black> '''achtenveertig''' </font></span>achtenveertig
! '''''Φ'''''
:*<span style="font-size:145%;"><font color=black>''P =  U • I • cos φ''</font></span>
|-
:*<span style="font-size:145%;"><font color=black>''P =  3U<sub> f</sub> • I<sub> f</sub> •  cos φ''</font></span>
| 1 : 1
waarbij:
| 1
:*<span style="font-size:145%;"><font color=black>''U<sub> f</sub> = U<sub> fase</sub> en I<sub> f</sub> = I<sub> fase</sub>''</font></span>
|-
:* P = 3 U<sub> fase</sub>• I <sub> fase</sub> • cos φ
| 2 : 1
::''Moon River, Goodnight Moon, Moon Cloud, Dark of the Moon''
| 2
 
|-
 
| 3 : 2
 
|1,5
 
|-
 
| 5 : 3
 
| 1,67
 
|-
{|  
| 8 : 5   
| 1,6 
|-
|13 : 8
| 1.62500
|-
|-
| ''89 : 55''
| ''1,6181818''
|-
|-
| ''610 : 377''
| ''1,61537135''
|-
| ''4181 : 2584''
| ''1,61803405''
|-
| ''28657 : 17711''
| ''1,61803399''
|-
| '''196418 : 121393'''
|''' 1,618033989'''
|}
|}
<br/>Franciscus 20 jan 2011 20:52 (CET)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
[[Afbeelding:Paul Dukas.jpg|thumb|200px|right|]]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
: '''Δ BCD ~ Δ ABC'''
 
<br/>Franciscus 7 feb 2015 12:31 (CET)

Huidige versie van 9 okt 2019 om 19:23










Jean Cocteau

Jean Cocteau in 1923

Jean Maurice Eugène Clément Cocteau (Maisons-Laffitte, 5 juli 1889 – Milly-la-Forêt, 11 oktober 1963) was een Frans dichter, romanschrijver, toneelschrijver, schilder, ontwerper en filmmaker. Cocteau heeft in zijn leven enorm veel geschreven en geproduceerd, en was thuis in bijna alle kunstvormen en was één van de belangrijkste personen binnen het surrealisme.
Zijn bekendste werken zijn het boek Les Enfants terribles (1929), het toneelstuk Les parents terribles en de film La Belle et la Bête (1946).
Cocteau is een tot de verbeelding sprekend kunstenaar. Maar meer nog dan om zijn werk was Cocteau bekend om zijn opmerkelijke leven. Hij omgaf zich met beroemdheden als Sergei Diaghilev van de Ballets Russes, de zangeres Edith Piaf en de schilder Pablo Picasso, en hij raakte geregeld in opspraak vanwege zijn homoseksualiteit en zijn drugsgebruik.

Afkomst en jeugd

Jean Cocteau, zoon van Georges en Eugénie Cocteau, werd op 5 juli 1889 geboren in Maisons-Laffitte, in het noordwesten van het stedelijk gebied van Parijs. Het echtpaar had al twee kinderen: Marthe, geboren in 1877 en Paul, geboren in in 1881.
Het gezin woonde in de winter samen met hun grootouders van moederszijde in een herenhuis in Parijs en in de zomer in Maisons-Laffitte.
Zijn familie was van een solide Parijse bourgeoisie: gecultiveerd, rijk en geïnteresseerd in muziek, schilderkunst en literatuur. Zijn vader - een jurist - tekent uit liefhebberij en op jonge leeftijd begint Jean dat ook te doen. Zijn grootvader is een muziekliefhebber die muzikale sessies in het huis organiseert.

Zijn familie was van een solide Parijse bourgeoisie: gecultiveerd, rijk en geïnteresseerd in muziek, schilderkunst en literatuur

Jean was een verwend maar nerveus kind. Hij had een grillig karakter en was vaak ziek.
De vroegste herinneringen van Cocteau hadden te maken met het theater in populaire vormen, zoals het circus en het ijspaleis, en met serieuze theaters, zoals de tragedies die werden uitgevoerd bij de Comédie-Française.
Op 5 april 1898 - als Jean 9 jaar oud is - pleegt zijn vader zelfmoord. De reden daarvoor is nooit opgehelderd. Het bleef een duister raadsel dat hem altijd blijft achtervolgen en grote invloed op Cocteau heeft uitgeoefend.
In het voorjaar sterft grootmoeder Lecomte. De grootvader blijft bij zijn dochter wonen. Hij zorgt voor Jean en neemt hem elke zondag mee naar concerten op het conservatorium. Op de Wereldtentoonstelling in Parijs van 1900 is Cocteau vol ontzag voor de dansvoorstellingen.
Na een periode van basisonderwijs - die in alle opzichten onder het gemiddelde lag en vaak werd onderbroken door slechte gezondheid - begint hij zijn eerste jaar op de middelbare school aan de Lycée Condorcet. Hij blinkt uit in slechts drie onderwerpen: tekenen, gymnastiek en Duits. Zijn leraren vinden hem intelligent, maar inconsistent, onoplettend en rusteloos.

Eerste publicaties

De toneelspeler Edouard Max introduceerde de 17-jarige Cocteau in de elitewereld van Parijs. Hij organiseerde een séance rond Cocteaus poëzie, waardoor hij in één keer naam maakte. Zonder hem had Cocteau vast nog een lange weg te gaan gehad door al leurende bij uitgevers aan te kloppen.
Cocteau wordt wel gezien als het product van de jaren onmiddellijk voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog; jaren van verfijnde artistieke smaak, zonder politieke onrust. Er heerste een idealistische en optimistische geest in Europa. Die periode werd ook wel de roaring twenties genoemd.
Zijn echte verkenning van de wereld van het theater begon, toen hij met de Ballets Russes 1) in aanraking kwam, geleid door Sergei Diaghilev. Toen Cocteau de wens uitsprak om balletten te maken, daagde Diaghilev hem uit met: "Etonne-moi" ("Verras me").In 1911 schreef hij het libretto voor Le dieu bleu, een ballet voor de Ballets Russes.

Eerste Wereldoorlog

Toen de Eerste Wereldoorlog bezig was, wilde Cocteau het leger in, maar werd afgekeurd. Hij wist een burgerkonvooi te organiseren om aan de frontlinie gewonden op te halen, waarbij hij als chauffeur fungeerde. Dat hield hij vol tot 1917.
Midden in de oorlog kwam Cocteau met Parade uit, een avant-gardeballet, waarvoor onder anderen Pablo Picasso de decorstukken en de kostuums ontwierp en Erik Satie de muziek componeerde. Cocteau en Picasso sloten zich aan bij de groep Ballets Russes van Sergei Diaghilev in Rome om het ballet voor te bereiden. De première van de Parade vond plaats op 18 mei 1917 in het Théâtre de Châtelet. Het publiek en de critici waren meer overbluft dan geërgerd door de muziek van Satie en de sets en kostuums van Picasso. De moderne muziek, het decor, het verhaal; alles was modern en het publiek wist er nog geen raad mee.
Op 12 juli van dat jaar zijn Jean Cocteau, de dichter en schrijver Guillaume Apollinaire en de dichter, schrijver en schilder Max Jacob, getuigen bij het huwelijk van Pablo Picasso en Olga Koklova.

Kritiek

Op een gegeven moment schetst Cocteau in 1919 zijn eigen specifieke kunstgevoel. Ondanks zijn inspanningen om betrokken te worden bij de publicatie van een belangrijk document daarover, wordt Cocteau buitengesloten. In die tijd ook publiceert de schrijver André Gide - een Nobelprijswinnaar - een open brief aan Jean Cocteau in de Nouvelle Revue française waarin hij de dichtbundel Le Cap de Bonne-Espérance (Kaap de Goede Hoop) en het ballet Parade bekritiseert. In hetzelfde artikel citeert Gide Le Coq et le Arlequin (De haan en de harlekijn) als bewijs dat de dichter geen muzikale vaardigheden bezit. Cocteau reageert hierop fel in het literaire tijdschrift Les Ecrits nouveaux , waarop Gide natuurlijk terugschiet. Voor Cocteau sluit deze vervelende polemiek tijdelijk de deur naar de Nouvelle Revue française , waarvoor hij bijdragen leverde.

Productie

In 1920 ontmoet hij de zestienjarige Raymond Radiguet, wat uitgroeit tot een liefdesverhouding. In datzelfde jaar wordt Cocteau de verdediger en grote inspirator van jonge musici, die al snel bekendheid verwerven als de "Groupe de Six". Hij brengt juni en het grootste deel van juli door in Londen met Darius Milhaud om de Engelse productie van Le Bœuf sur le toit in het London Coliseum te verfijnen. In oktober komt Cocteau uit met het boek Thomas l'imposteur (Thomas de bedrieger), waar in 1964 ook een film van is gemaakt.
Op 12 december sterft Radiguet bij gebrek aan onvoldoende medische begeleiding aan tyfus. De totaal ingestorte Cocteau woont de begrafenis niet bij. Enige tijd later nemen Serge Diaghilev, Auric en Poulenc een radeloze Cocteau mee naar Monte-Carlo. Ze geven hem de raad om troost te zoeken in de opium, wat bij Cocteau tot verslaving leidt. Intussen werkt hij aan plannen voor het ballet Le Train bleu. In 1925, ondergaat Cocteau - op aandringen van vrienden - een behandeling voor zijn opiumverslaving in de Clinique des Thermes Urbains.

Een periode van intense creativiteit volgt waarin veel werk van hem wordt gepubliceerd

Een periode van intense creativiteit volgt waarin veel werk van hem wordt gepubliceerd. In het jaar daarna schrijft hij het libretto voor de opera-oratorium Oedipus Rex voor Stravinsky die vanaf half januari aan de muziek werkt. In mei 1927 was de première, waarbij het werk niet onverdeeld gunstig werd ontvangen. In december vond in de Galerie des Quatre Chemins een tentoonstelling van ongewone objecten en tekeningen plaats met de titel Poésie plastique (Gebeeldhouwde poëzie). Het was een eerste pogingen van Cocteau tot creatie van een moderne post-kubistische kunst in Frankrijk Op 16 december 1927 première van de opera Pauvre matelot (The Poor Sailor), met muziek van Darius Milhaud. Cocteau voltooit La voix humaine (The Human Voice) en schrijft Le Livre blanc (The White Book). Op 28 december gaat de opera Antigone in première in het Théâtre de la Monnaie in Brussel met muziek van Arthur Honneger. Eind november 1928 checkt hij in bij een kliniek in Saint-Cloud in voor een nieuwe poging tot afkicken. 1929 Maakt tekeningen, begint aan het boek Opium, journal d'une désintoxication en schrijft in drie weken Les Enfants terribles (Children of the Game), dat zeer gunstig wordt ontvangen. In het boek Opium beschrijft Cocteau's het herstel van zijn verslaving aan opium. Eind augustus 1931 blijkt hij besmet te zijn met tyfus en moet hij veertig dagen in een kliniek doorbrengen. Kort daarop begon hij weer met opium te roken. In 1933 ondergaat hij weer een kuur om daar van af te raken. Terwijl ze audities houden voor Oedipus Rex, merkt Cocteau Jean Marais op, en geeft hem een rol in het koor.

Cineast

Cocteau debuteerde pas op de relatief late leeftijd van 41 jaar als cineast. Cinema was destijds nog relatief jong, maar de regels van het medium leken al vast te liggen. Cocteau ging echter dapper en volstrekt autodidact zijn eigen koers, en heeft vervolgens een klein maar interessant oeuvre bij elkaar gefilmd. Zijn films worden tegenwoordig nog steeds bekeken en gewaardeerd vanwege hun unieke stijl en sfeer. La Belle et la Bête, Orphée en andere films waren succesvol De film Orphée uit 1950 wordt algemeen beschouwd als zijn meesterwerk. Het is een zichzelf mythologiserend portret van de gekwelde kunstenaar, die te kampen heeft met innerlijke demonen, zijn schrijverschap, liefde, dood en de confrontatie met zijn publiek.

Laatste jaren

Tijdens de herfst van zijn leven leidt Cocteau een betrekkelijk rustig bestaan. Hij komt met name in het nieuws door zijn toetreding tot de Académie Francaise in 1955 en de fresco’s die hij schildert in plaatsen aan de Côte d’Azur.
Hoewel hij op hoge leeftijd is, komt zijn dood toch nog vrij onverwacht. In oktober 1963 serft hij in Milly-la-Forêt. Cocteau ligt begraven in het kleine kapelletje van Milly-la-Forêt, een dorpje nabij Fontainebleau. Je reste avec vous staat in guirlande-schrift op zijn graf geschreven.

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

  • 1) De Ballets Russes was een balletgezelschap uit Rusland, gesticht door Sergej Djagilev. Tussen 1909 en 1929 traden de Ballets Russes op in tal van westerse landen.
rel=nofollow














Dit is een artikel uit de serie:
Bekende melodie,
onbekende componist
Si j'etais Roi
Menuet, Kwintet opus 13, nr. 5
Le Calife de Bagdad
On hearing the first Cukoo in Spring
Berceuse de Jocelyn
Plaisir d' Amour
Die lustigen Weiber von Windsor
De Urendans, La Giaconda
Dona Diana, Moretto









































































Dit is een artikel uit de serie:
Bekende melodie,
onbekende componist
Si j'etais Roi
Menuet, Kwintet opus 13, nr. 5
Le Calife de Bagdad
On hearing the first Cukoo in Spring
Berceuse de Jocelyn
Plaisir d' Amour
Die lustigen Weiber von Windsor
De Urendans, La Giaconda
Dona Diana, Moretto




Dit is een artikel uit de serie:
Bekende melodie,
onbekende componist
Si j'etais Roi
Menuet, Kwintet opus 13, nr. 5
Le Calife de Bagdad
On hearing the first Cukoo in Spring
Berceuse de Jocelyn
Plaisir d' Amour
Die lustigen Weiber von Windsor
De Urendans, La Giaconda
Dona Diana, Moretto


























||i=1 |}




 
Ψ (x⃗,t)

















De stad Montfort-L'Amaury in eerbetoon aan Maurice Ravel die in dit huis van 1921 tot 1937 woonde Ravel se fixa à Montfort-l'Amaury en 1921. Sa maison, le Belvédère, conservée en l'état selon la volonté de son frère, abrite un musée depuis 1971 et fait l’objet d’une inscription auprès des monuments historiques depuis 199459. Français : Maison dite du Belvédère de Maurice Ravel à Montfort-l'Amaury (Yvelines, France) Date 20 November 2006 Source Cliché personnel, own work Author ℍenry Salomé (Jaser !) 08:17, 21 November 2006 (UTC) Object location 48° 46′ 34.28″ N, 1° 48′ 19.4″ E Kartographer map based on OpenStreetMap. View this and other nearby images on: OpenStreetMap - Google Earth info Licensing[edit] The copyright holder of this work, hereby publish it under the following licenses: GNU head Permission is granted to copy, distribute and/or modify this document under the terms of the GNU Free Documentation License, Version 1.2 or any later version published by the Free Software Foundation; with no Invariant Sections, no Front-Cover Texts, and no Back-Cover Texts. A copy of the license is included in the section entitled GNU Free Documentation License.


























OPVS FUNDATUM VATICANVM
Josephvs Ratzinger - Benedictvs XVI
- Cooperatores Veritatis -

OPUS FUNDUM VATICANUM
Josephus Ratzinger - Benedictus XVI
- Cooperatores Veritatis -









Priemgetallen blijken niet zo willekeurig te zijn als men eerder had aangenomen.



span>

Ook in de bioscoop werden antifascistische acties uitgevoerd

|}


Enkele breuken hebben een eigen naam:

  • 12

≈12  1 /1 = 1

  • 2 0 /12 = 1
  • 2 1 /12 = 1,059463094
  • 2 2 /12 = 1,122462048


 x /4

 L /C 


Zijn eerste composities schreef Elgar voor amateurs.

"Heeft men een goed boek uitgelezen, dan is het alsof men van een goede vriend afscheid neemt."

Het ballet veroorzaakte een enorm schandaal.


Priemgetallen blijken niet zo willekeurig te zijn als men eerder had aangenomen.

Op een gegeven moment stelt hij vast,

dat het een verloren zaak is.


Een streamer bevat een zeer korte
tekst van twee of drie regels.

  • Het schrijven van de Magister Ludi aan de Pedagogische Dienst

|}

.....dat hij al tekenen waarneemt, dat in de nabije toekomst Het Kralenspel
als eerste verloren zal gaan.


{{Overline| (12)}} om ergens een lijntje boven te trekken
{{Overline|24}}

12
24


12
--
24

Breuken

 
Bestand:Rmath.png 
 


Als dit in een zin staat






a bc: a b/c (geheel getal, teller en noemer) ab: a/b (teller en noemer) 1a: 1/a (alleen noemer)

12
--
24


{{Overline|a}}



12
24



a



{{Overline|24}}

12
24

Sjabloon:I =vbreuk
In deze theoretische verhandeling, wordt de vergelijking: S =  A /L geïntroduceerd.
Hierbij is:

  • S de stroom
  • A de spanning
  • L de weerstand

Later zijn deze letters vervangen door de huidige notatie: I =  U /R

sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = sin 32,3122 0 = 0,5345 24

Schrijfwijze

Het hoofdtelwoord geeft de teller van een breuk weer, het rangtelwoord de noemer.

  •  1 / 5  een vijfde,  7 /10 zeven tiende, 1  2 /6 een twee zesde.
  • 11  1 /5 elf en een vijfde, elf een vijfde, of elf gehelen en een vijfde.

Enkele breuken hebben een eigen naam:


Een derde lijkt een eigen naam te hebben. Het is als breuk een "gewone" combinatie (derde is het rangtelwoord van drie):

  •  1 / 3  een derde (dus niet eenderde)
  •  2 /3 twee derde.

 sina /cosa

  •  30-10 /5

 60 /24/60

Rv =  1 /1R1 + R2 +......Rn


 1 / 5 

 - /x(t)


x(t) = v • t + x0 =  dx /dtt + x0


 y(p) /x(p) =  K • G(p) /1 + [K • G(p) • H(p)]


sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = 0 = 0,5345 24

sin a = sin 32 + 18 +  44 /60/60 = sin 32,3122



Groter

Op een gegeven moment meent hij, dat hij de zin van het Spel dicht is genaderd, maar denkt toch dat hij dit niet tot zijn beroep moet maken.

23 • 60 • 60 = 82.800


128 4/ 7 0 achtenveertig achtenveertig

  • P = U • I • cos φ
  • P = 3U f • I f • cos φ

waarbij:

  • U f = U fase en I f = I fase
  • P = 3 U fase• I fase • cos φ
Moon River, Goodnight Moon, Moon Cloud, Dark of the Moon




































Δ BCD ~ Δ ABC


Franciscus 7 feb 2015 12:31 (CET)