Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Gebruiker:Franciscus/kladblok: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
 
(896 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven)
Regel 3: Regel 3:




== [[Deelonderwerp]][
== http://www.example.com koppelingstekst ==
<nowiki>'''Voer hier de niet op te maken tekst in''''''''Vetgedrukte tekst''[[[Onderwerp]]]'''</nowiki>] ==
Deelonderwerp ==
Deze pagina gebruik ik om nieuwe artikelen even op te bergen en te bewerken, vóórdat ik ze als bijdrage op Wikisage zet. Ook kan ik hier enkele geheugensteuntjes kwijt.
<br/>Franciscus 4 feb 2009 14:55 (UTC)
<br/>
<br/>


=De Staat=
De Griekse filosoof en schrijver Plato, schreef in 380 v. Chr. de beroemd geworden verhandeling '''De Staat''' (Politeia).
<br/>Wakker geschud door de onrechtvaardige terdoodveroordeling van de filosoof [[Socrates]], stelde Plato vast, dat er geen rechtvaardigheid heerste in Athene. Om daar iets aan te doen moest niet zozeer het juridische systeem op de schop, maar de hele maatschappij. In De Staat; een dialoog die begint met het zoeken naar de definitie van 'rechtvaardigheid', wordt de 'ideale' staat beschreven.
==Achtergrond==
Louis Andriessen besloot om ideeën uit Plato te putten en om te zetten in muziek als een bijdrage aan de discussie over de plaats van de muziek in de politiek. Andriessen is het niet met alles eens  wat in '''De Staat''' wordt beweerd, maar gaat mee met sommige redeneringen. Wat Plato wilde verbieden, was het sociale effect van sommige soorten muziek die werd gespeeld. Iets wat volgens Andriessen '''' vergelijkbaar is met de demoraliserende aard van de concerten van de Rolling Stones ''.
''<br/>De tweede reden om '''De Staat''' te schrijven lijkt in tegenspraak met de eerste. ‘’Misschien betreur ik het, dat Plato het verkeerd zag, door te stellen dat muzikale innovatie een bedreiging voor de staat vormde’’. Als voorbeeld noemt Andriessen het volgende: Toen [[Bertold Brecht]] na de oorlog naar Europa terugkeerde, koos hij er voor zich in Oost-Duitsland te vestigen. Het eerste toneelstuk dat hij daar hij schreef, werd al gelijk bekritiseerd door de partij. In een interview zei Brecht  tegen de verzamelde westerse journalisten: "In welk westers land zou de overheid de tijd en de moeite nemen om dertig uur met mij te besteden aan het bespreken van mijn toneelstukken?’’
==Prémière==
De première van dit werk op 28 november 1976 - door het Nederlands Blazers Ensemble - was een mijlpaal in het Nederlandse muziekleven.
<br/>Het werk is geschreven voor blazers ( hobo, hoorn, trompet, trombone en bastrombone ), harp, piano, elektrische- en basgitaar, altviolen en vrouwenstemmen.
<br/>Met '''De Staat''' maakte Louis Andriessen een klassieker die hem internationale faam bezorgde. Het is ook het begin van zijn internationale doorbraak. 
<br/>Met dit werk behaalde hij in 1977 zowel de [[Matthijs Vermeulenprijs]] als de eerste prijs van het [[International Rostrum of Composers]].<sup> 1)</sup>
==Gérard Grassère==
In 1985 organiseerde Louis Andriessen samen met de kunstschilder Gérard Grassère een expositie op het thema '''De Staat.'''                                                                                    <br/> Gérard Joseph Grassère (Heerlen, 1915 - 's-Hertogenbosch, 1993) was een Nederlands kunstschilder, die zijn artistieke opleiding aan de Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen voltooide. Later studeerde hij nog een tijd in Parijs. Hij drukte zich – vooral in het begin - uit in een figuratieve - soms wat poëtische - expressionistische manier van schilderen. Later verruimde hij zijn palet en schilderde hij voornamelijk abstract.
<br/>Op een gegeven moment ontdekte hij, dat geluid als inspiratiebron kon werken. Dit werd echt concreet, toen hij geïnspireerd door de muziek van Herman van Veen, een aantal werken maakte.
<br/>Het schilderen op geluid bleek zeer uitnodigend te zijn en therapeutisch te werken. Aanvankelijk werden zijn ‘Geluidstransformaties’ beschouwd als puur artistieke experimenten, maar later werd de helende werking ervan ingezien.
<br/>Grassère bedacht, dat als het mogelijk is om ‘echte muziek om te zetten in kleur, het ook mogelijk moest zijn om lelijk, hinderlijk en irriterend geluid te transformeren. Ook dat leverde positieve resultaten op.
==Expositie==
Weer wat verder in de tijd bleek, dat het transformeren van geluid verrijkt was met een inhoudelijke betekenis, toen Gérard Grassère werd geïnspireerd door de muziek van '''De Staat'''. Hij schilderde in geheel nieuwe stijl een drieluik en nog enkele andere schilderijen op dit thema. Hij vormde hiermee op unieke wijze een synthese tussen literatuur, muziek en de beeldende kunst.
<br/>De triptiek die Grassère maakte naar aanleiding van de compositie '''De Staat''', blijkt veel meer in te houden dan een illustratie van een compositie. Ze is een interpretatie van de ideeënwereld van de Griekse filosoof. Ligt in de compositie het accent op de verontwaardiging van de filosoof over het tekortschieten van de staatsinrichting van zijn tijd, Grassère benadert het gedachtegoed van Plato meer vanuit het denken vanuit de dialoog. Dit sloot ook  goed aan bij de denkwijze van Andriessen, die zich bewust was van de ''onmogelijkheid'' zijn idealen louter in tonen te duiden, waar met name zijn  compositie '''De Staat''' over gaat. 
<br/>Op de expositie werd ook de muziek '''De Staat''' op LP uitgevoerd, en konden de bezoekers zich verbazen over de klanken die de kleuren ondersteunden of juist nog meer betekenis gaven.




.


=Un cœur simple=
[[Afbeelding:Gustave Flaubert.jpg|thumb|180px|right|'''Gustave Flaubert''']]
[[Afbeelding:Cover.jpg|thumb|230px|left|'''Omslag van Un cœur simple''']]
De beroemde Franse schrijver Gustave Flaubert (1821-1880) is bij het grote publiek vooral bekend door zijn roman '''Madame Bovary'''. Twintig jaar daarna verscheen zijn bundel '''Trois contes'''. De vertelling '''Un cœur simple''' ( Een eenvoudig hart ) maakt daar deel van uit en is het meest bekend is geworden.
<br/>Un cœur simple is het is het trieste relaas van verborgen en onbekende leven van een arm en vroom boerenmeisje, bijzonder toegewijd en met mystieke gevoelens.
<br/>Het verhaal is een van de beste werken van Flaubert. De stijl van deze vertelling is eenvoudig, zoals ook het onderwerp. De gebruikte taal en de ontwikkeling van het verhaal, laten duidelijk zien, dat de auteur gerekend moet worden tot een van de grootste stylisten van de Franse literatuur. Un cœur simple  werd dan ook meteen als een meesterwerk beschouwd. Het kleine, maar stilistisch schitterende werk mocht zich dan ook al spoedig in een grote populariteit verheugen.
==Synopsis==
Het verhaal speelt zich af in Normandië. De hoofdpersoon, Félicité, is de toegewijde dienstbode van het gezin van madame Aubain, waar ze haar hele leven zal blijven. Ze is nogal eenvoudig van geest en is open van hart, en ze draagt de op zijn zachtst gezegd ironische naam Félicité ( geluk ). Haar voortdurende hunkering naar genegenheid laat haar steeds teleurgesteld en alleen achter, maar ze klampt zich steeds aan iedere strohalm vast.
<br/>Ze maakt triviale gebeurtenissen mee, maar ook de dood van haar jonge neef Victor en die van Virginie, de dochter des huizes. Dan begint ze haar liefde over te dragen op een papegaai, '''Loulou'''.
<br/>Na de dood van mevrouw Aubain vereenzaamt Félicité. Ze sterft na een ultiem visioen: de '''Heilige Geest''' verschijnt aan haar in de vorm van een gigantische papegaai.
===Begin===
Félicité’s moeder is gestorven en haar vader komt om bij een val van een steiger. Ze wordt op een boerderij opgevangen door een pachter die haar slecht behandelt, waarna ze ervandoor gaat en op een andere boerderij terecht komt.
<br/>Ze ontmoet een jongen, Théodore en ze wordt verliefd op hem. Hij moet echter in het leger, maar weet tegen betaling een vervanger te vinden zodat hij er zelf niet in hoeft. Uiteindelijk zou hij toch in dienst moeten, maar om aan de dienstplicht te ontsnappen, trouwt hij met een rijke, wat oudere vrouw en verbreekt hij de relatie met Félicité. Zelf  deelt hij dit niet mee aan haar, maar laat dit aan een vriend van hem over.
===Madame Aubain===
[[Afbeelding:Pont-l'Évêque.jpg|thumb|250px|left|'''Gezicht op Pont-l'Évêque ''']]
Félicité ontmoet madame Aubain, die een dienstbode zoekt, en wordt aangenomen. Madame Aubain is weduwe en heeft twee kinderen, Paul en Virginie, die in het begin van het verhaal zeven en vier jaar zijn en woont in Pont-l'Évêque, een plaatsje in Calvados, niet ver van de kust.
Félicité - die vijftig jaar in dienst blijft bij bij Madame Aubain - gaat onder meer zorgen voor de kinderen van Madame Aubain.
<br/>Tijdens een wandeling wordt het gezin aangevallen door een stier. Door kordaat optreden van Félicité - die de stier weet te bedwingen - blijft iedereen ongedeerd. Ze wordt beschouwd als een heldin, maar heeft hier zelf geen benul van. Ze heeft niet door dat ze iets heldhaftigs heeft gedaan, wanneer ze madame Aubain en de kinderen redt van de stier.


===Afscheid===
 
Virginie heeft een slechte gezondheid en op advies van de dokter gaan ze met z’n allen naar de zee, naar het plaatsje Trouville.
 
<br/>Teruggekeerd in Pont-l’Évêque gaat Paul naar een pensionaat. Maar ook de dochter Virginie vertrekt tenslotte om te werken aan een opleiding bij de zusters Ursulinen in Honfleur. Vanaf dan bezoekt haar neef Victor Félicité geregeld, en brengt allerlei geschenkjes voor haar mee. Hij vaart en is daardoor dikwijls langdurig afwezig. Als hij een grote reis maakt naar Havanna, overlijdt hij daar. Félicité is hier helemaal ondersteboven van, zeker na het lezen van een brief van zijn broer: “…. ''hij is dood. We hebben elkaar niets meer te zeggen.''”
 
<br/>Vervolgens wordt Virginie ziek door een longontsteking. Als zij hieraan overlijdt, blijft Félicité nog twee dagen lang bij haar in de buurt, half in de hoop dat alles toch weer goed gaat komen.
 
===Loulou===
 
Een tijdje later gaan Madame Aubain en Félicité samen naar de spulletjes van Virginie kijken. Madame Aubain uit haar dankbaarheid voor de toewijding van Félicité, waardoor haar goedhartigheid nog groter wordt. Zo ontmoet ze een man die in een vervallen varkensstal woont en die van alles mankeert. Ze verzorgde hem iedere dag, maar ook hij stierf.
 
 
 
 
 
==Jean Cocteau==  
[[Afbeelding: Jean Cocteau 1923.jpg|250px|thumb|right|<big>Jean Cocteau in 1923]]
Jean Maurice Eugène Clément Cocteau (Maisons-Laffitte, 5 juli 1889 – Milly-la-Forêt, 11 oktober 1963) was een Frans dichter, romanschrijver, toneelschrijver, schilder, ontwerper en filmmaker. Cocteau heeft in zijn leven enorm veel geschreven en geproduceerd, en was thuis in bijna alle kunstvormen en was één van de belangrijkste personen binnen het [[Surrealisme|surrealisme]]. 
<br/>Zijn bekendste werken zijn het boek ''Les Enfants terribles'' (1929), het toneelstuk ''Les parents terribles'' en de film ''La Belle et la Bête'' (1946).  
<br/>Cocteau is een tot de verbeelding sprekend kunstenaar. Maar meer nog dan om zijn werk was Cocteau bekend om zijn opmerkelijke leven. Hij omgaf zich met beroemdheden als [[Sergei Diaghilev]] van de Ballets Russes, de zangeres [[Edith Piaf]] en de schilder [[Pablo Picasso]], en hij raakte geregeld in opspraak vanwege zijn homoseksualiteit en zijn drugsgebruik.
 
==Afkomst en jeugd==
Jean Cocteau, zoon van Georges en Eugénie Cocteau, werd op 5 juli 1889 geboren in Maisons-Laffitte, in het noordwesten van het stedelijk gebied van Parijs. Het echtpaar had al twee kinderen: Marthe, geboren in 1877 en Paul, geboren in in 1881.
<br/>Het gezin woonde in de winter samen met hun grootouders van moederszijde in een herenhuis in Parijs en in de zomer in Maisons-Laffitte.  
<br/>Zijn familie was van een solide Parijse bourgeoisie: gecultiveerd, rijk en geïnteresseerd in muziek, schilderkunst en literatuur. Zijn vader - een jurist - tekent uit liefhebberij en op jonge leeftijd begint Jean dat ook te doen. Zijn grootvader is een muziekliefhebber die muzikale sessies in het huis organiseert.
{{infobox}}
{{infobox}}
|
|
<font color=blue>
<span>
<span>
<font>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue> ''Op een dag krijgt Félicité  een papegaai, die Loulou heette.''  
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue>''Zijn familie was van een solide Parijse bourgeoisie: gecultiveerd, rijk en geïnteresseerd in muziek, schilderkunst en literatuur''  
</font>
</font>
<span>
<span>
|}  
|}
Op een dag krijgt Félicité uit dank van een bediende van de barones een papegaai, die Loulou heette. Ze had iets aardigs over de barones gezegd, wat de bediende had doorverteld en daar gevleid over was. Ze leerde Loulou spreken en hecht zich aan hem. Op een dag is ze hem kwijt, maar hij kwam gelukkig na een tijdje weer terug. Hier kwam Félicité niet meer overheen. Ze kreeg een keel- en oorontsteking en werd doof. De enige die ze nog hoorde was haar papegaai. Maar ook Loulou ging dood waarna ze besluit hem - op aanraden van madame Aubain te laten opzetten. Op weg naar de preparateur die Loulou zou gaan opzetten, werd ze aangereden door een vierspan met paarden. Toen ze weer bijkwam, was het eerste waar ze naar keek Loulou, maar hij was gelukkig onbeschadigd. Een tijdje later krijgt ze Loulou terug en geeft ze hem een mooi plekje op haar zolderkamer.
Jean was een verwend maar nerveus kind. Hij had een grillig karakter en was vaak ziek.
<br/>Haar vroomheid en haar verering van de Heilige Geest leidt uiteindelijk tot verwisseling van de papegaai met de Heilige Geest. Op den duur spreekt ze haar gebeden uit, geknield voor de papegaai.
<br/>De vroegste herinneringen van Cocteau hadden te maken met het theater in populaire vormen, zoals het circus en het ijspaleis, en met serieuze theaters, zoals de tragedies die werden uitgevoerd bij de ''Comédie-Française''.
<br/>Op 5 april 1898 - als Jean 9 jaar oud is - pleegt zijn vader zelfmoord. De reden daarvoor is nooit opgehelderd. Het bleef een duister raadsel dat hem altijd blijft achtervolgen en grote invloed op Cocteau heeft uitgeoefend.
<br/>In het voorjaar sterft grootmoeder Lecomte. De grootvader blijft bij zijn dochter wonen. Hij zorgt voor Jean en neemt hem elke zondag mee naar concerten op het conservatorium. Op de Wereldtentoonstelling in Parijs van 1900 is Cocteau vol ontzag voor de dansvoorstellingen.
<br/>Na een periode van basisonderwijs - die in alle opzichten onder het gemiddelde lag en vaak werd onderbroken door slechte gezondheid - begint hij zijn eerste jaar op de middelbare school aan de Lycée Condorcet. Hij blinkt uit in slechts drie onderwerpen: tekenen, gymnastiek en Duits. Zijn leraren vinden hem intelligent, maar inconsistent, onoplettend en rusteloos.
 
==Eerste publicaties== 
De toneelspeler Edouard Max introduceerde de 17-jarige Cocteau in de elitewereld van Parijs. Hij organiseerde een séance rond Cocteaus poëzie, waardoor hij in één keer naam maakte. Zonder hem had Cocteau vast nog een lange weg te gaan gehad door al leurende bij uitgevers aan te kloppen.
<br/>Cocteau wordt wel gezien als het product van de jaren onmiddellijk voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog; jaren van verfijnde artistieke smaak, zonder politieke onrust. Er heerste een idealistische en optimistische geest in Europa. Die periode werd ook wel de ''roaring twenties'' genoemd.
<br/>Zijn echte verkenning van de wereld van het theater begon, toen hij met de ''Ballets Russes''<sup> 1)</sup> in aanraking kwam, geleid door ''Sergei Diaghilev''. Toen Cocteau de wens uitsprak om balletten te maken, daagde Diaghilev hem uit met: "Etonne-moi" ("Verras me").In 1911 schreef hij het libretto voor ''Le dieu bleu'', een ballet voor de Ballets Russes.
 
==Eerste Wereldoorlog==
Toen de Eerste Wereldoorlog bezig was, wilde Cocteau het leger in, maar werd afgekeurd. Hij wist een burgerkonvooi te organiseren om aan de frontlinie gewonden op te halen, waarbij hij als chauffeur fungeerde. Dat hield hij vol tot 1917.
<br/>Midden in de oorlog kwam Cocteau met ''Parade'' uit, een avant-gardeballet, waarvoor onder anderen [[Pablo Picasso]] de decorstukken en de kostuums ontwierp en [[Erik Satie]] de muziek componeerde. Cocteau en Picasso sloten zich aan bij de groep Ballets Russes van Sergei Diaghilev in Rome om het ballet voor te bereiden. De première van de Parade vond plaats op 18 mei 1917 in het ''Théâtre de Châtelet''. Het publiek en de critici waren meer overbluft dan geërgerd door de muziek van Satie en de sets en kostuums van Picasso. De moderne muziek, het decor, het verhaal; alles was modern en het publiek wist er nog geen raad mee.
<br/>Op 12 juli van dat jaar zijn Jean Cocteau, de dichter en schrijver [[Guillaume Apollinaire]] en de dichter, schrijver en schilder [[Max Jacob]], getuigen bij het huwelijk van Pablo Picasso en [[Olga Koklova]].
 
==Kritiek==
Op een gegeven moment schetst Cocteau in 1919 zijn eigen specifieke kunstgevoel. Ondanks zijn inspanningen om betrokken te worden bij de publicatie van een belangrijk document daarover, wordt Cocteau buitengesloten. In die tijd ook publiceert de schrijver [[André Gide]] - een Nobelprijswinnaar - een open brief aan Jean Cocteau in de ''Nouvelle Revue française'' waarin hij de dichtbundel ''Le Cap de Bonne-Espérance'' (Kaap de Goede Hoop) en het ballet ''Parade'' bekritiseert. In hetzelfde artikel citeert Gide ''Le Coq et le Arlequin'' (De haan en de harlekijn) als bewijs dat de dichter geen muzikale vaardigheden bezit. Cocteau reageert hierop fel in het literaire tijdschrift ''Les Ecrits nouveaux'' , waarop Gide natuurlijk terugschiet. Voor Cocteau sluit deze vervelende polemiek tijdelijk de deur naar de ''Nouvelle Revue française'' , waarvoor hij bijdragen leverde.
==Productie==
In 1920 ontmoet hij de zestienjarige Raymond Radiguet, wat uitgroeit tot een liefdesverhouding. In datzelfde jaar wordt Cocteau de verdediger en grote inspirator van jonge musici, die al snel bekendheid verwerven als de "[[Groupe de Six]]".
Hij brengt juni en het grootste deel van juli door in Londen met [[Darius Milhaud]] om de Engelse productie van ''Le Bœuf sur le toit'' in het London Coliseum te verfijnen.
In oktober komt Cocteau uit met het boek ''Thomas l'imposteur'' (Thomas de bedrieger), waar in 1964 ook een film van is gemaakt.
<br/>Op 12 december sterft Radiguet bij gebrek aan onvoldoende medische begeleiding aan tyfus. De totaal ingestorte Cocteau woont de begrafenis niet bij.
Enige tijd later nemen Serge Diaghilev, Auric en Poulenc een radeloze Cocteau mee naar Monte-Carlo. Ze geven hem de raad om troost te zoeken in de opium, wat bij Cocteau tot verslaving leidt. Intussen werkt hij aan plannen voor het ballet ''Le Train bleu''.
In 1925, ondergaat Cocteau - op aandringen van vrienden - een  behandeling voor zijn opiumverslaving in de ''Clinique des Thermes Urbains''.
{{infobox}}
|
<font color=blue>
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue>'' Een periode van intense creativiteit volgt waarin veel werk van hem wordt gepubliceerd''
</font>
<span>
|}
Een periode van intense creativiteit volgt waarin veel werk van hem wordt gepubliceerd. In het jaar daarna schrijft hij het libretto voor de opera-oratorium ''Oedipus Rex'' voor Stravinsky die vanaf half januari aan de muziek werkt. In mei 1927 was de première, waarbij het werk niet onverdeeld gunstig werd ontvangen.
In december vond in de ''Galerie des Quatre Chemins'' een tentoonstelling van ongewone objecten en tekeningen plaats met de titel ''Poésie plastique'' (Gebeeldhouwde poëzie). Het was een eerste pogingen van Cocteau tot creatie van een moderne post-kubistische kunst in Frankrijk
Op 16 december 1927 première van de opera Pauvre matelot (The Poor Sailor), met muziek van Darius Milhaud. Cocteau voltooit La voix humaine (The Human Voice) en schrijft Le Livre blanc (The White Book). Op 28 december gaat de opera Antigone in première in het Théâtre de la Monnaie in Brussel met muziek van [[Arthur Honneger]].
Eind november 1928 checkt hij in bij een kliniek in Saint-Cloud in voor een nieuwe poging tot afkicken.
1929 Maakt tekeningen, begint aan het boek ''Opium, journal d'une désintoxication '' en schrijft in drie weken ''Les Enfants terribles'' (Children of the Game), dat zeer gunstig wordt ontvangen. In het boek Opium beschrijft Cocteau's het herstel van zijn verslaving aan opium.
Eind augustus 1931 blijkt hij besmet te zijn met tyfus en moet hij veertig dagen in een kliniek doorbrengen. Kort daarop begon hij weer met opium te roken. In 1933 ondergaat hij weer een kuur om daar van af te raken.
Terwijl ze audities houden voor Oedipus Rex, merkt Cocteau Jean Marais op, en geeft hem een rol in het koor.


===Weer een afscheid===
==Cineast==
Paul gaat trouwen en enige tijdje later overlijdt madame Aubain op 72-jarige leeftijd. Ook met Félicité ging het slechter, ze ging steeds minder zien en een buurvrouw moest haar geregeld komen helpen. Die berispte haar, omdat ze in de tuin een altaartje had opgericht voor Loulou, maar de priester van het plaatsje liet het echter oogluikend toe.
Cocteau debuteerde pas op de relatief late leeftijd van 41 jaar als cineast. Cinema was destijds nog relatief jong, maar de regels van het medium leken al vast te liggen. Cocteau ging echter dapper en volstrekt autodidact zijn eigen koers, en heeft vervolgens een klein maar interessant oeuvre bij elkaar gefilmd. Zijn films worden tegenwoordig nog steeds bekeken en gewaardeerd vanwege hun unieke stijl en sfeer. ''La Belle et la Bête'', ''Orphée'' en andere films waren succesvol De film ''Orphée'' uit 1950 wordt algemeen beschouwd als zijn meesterwerk. Het is een zichzelf mythologiserend portret van de gekwelde kunstenaar, die te kampen heeft met innerlijke demonen, zijn schrijverschap, liefde, dood en de confrontatie met zijn publiek.
<br/>Uiteindelijk krijgt Félicité longontsteking en overlijdt op het moment, dat de jaarlijkse processie met pracht en praal voorbijkomt, maar even inhoudt bij het altaartje waar de troon van Loulou staat.
==Laatste jaren==
<br/>Gustave Flaubert eindigt het verhaal in prachtige, poëtische zinnen, waarin Félicité de papegaai volledig als de Heilige Geest ervaart:
Tijdens de herfst van zijn leven leidt Cocteau een betrekkelijk rustig bestaan. Hij komt met name in het nieuws door zijn toetreding tot de ''Académie Francaise'' in 1955  en de fresco’s die hij schildert in plaatsen aan de Côte d’Azur.  
:''Ses lèveres souriaient. Les mouvements de son cœur se ralentirent un à un, plus vagues chaque fois, plus doux, comme une fontaine s‘ épuise, comme un écho disparaît; et, quand elle exhala son dernier souffle, elle crut voir, dans le cieux entrouverts, un perroquet gigantesque, planant au-dessus de sa tête.''
<br/>Hoewel hij op hoge leeftijd is, komt zijn dood toch nog vrij onverwacht. In oktober 1963 serft hij in Milly-la-Forêt. Cocteau ligt begraven in het kleine kapelletje van Milly-la-Forêt, een dorpje nabij Fontainebleau. ''Je reste avec vous'' staat in guirlande-schrift op zijn graf geschreven. 
Vrij vertaald betekent dit:
:''Er lag een glimlach op haar lippen. De bewegingen van haar hart werden van slag tot slag trager, als een fontein die opdroogt of een echo die verdwijnt. En terwijl ze haar laatste adem uitblies, meende ze dat ze, terwijl de hemel voor haar openging, een gigantische papegaai boven haar hoofd zag zweven.''
{{Bron|bronvermelding=
{{Bron|bronvermelding=
{{References}}
*<sup> 1)</sup> De Ballets Russes was een balletgezelschap uit Rusland, gesticht door Sergej Djagilev. Tussen 1909 en 1929 traden de Ballets Russes op in tal van westerse landen.}}
* Het verhaal '''Un cœur simple''' speelt zich af op de boerderij Geffosse, buiten Pont-l'Évêque, eigendom van zijn ouders. Deze boerderij is gerestaureerd, en wordt momenteel gebruikt als hotel.
[[Categorie: Literatuur]]
* De Nederlandse vertaling van '''Un cœur simple''' , met de titel: '''Een eenvoudig hart''' is uitgegeven door L.J. Veen, 1988,ISBN:978-90-5402-284-8
[[Categorie: Schilderkunst]]
* In '''Croisset''' aan de oever van de Seine,  staat een paviljoen- '''Pavillon Gustave''' '''Flaubert''' - als enige overblijfsel van het pand, dat  Flaubert's vader n 1844 verwierf. In dit paviljoen - waar Flaubert erg aan gehecht - was schreef hij al zijn werk. Het paviljoen werd na de dood van Flaubert verkocht en gesloopt. Later is dit weer hersteld en als museum ingericht. Op een kabinet staat – volgens kenners -  de papegaai, die hij in  ''Un coeur simple'' portretteert.
[[Categorie: Ballet]]
:In '''Rouen''' staat het geboortehuis van Gustave Flaubert - '''L’ Hôtel- Dieu''' -, waar zijn vader chirurg was. Dit gebouw is nu als museum ingericht, waar onder meer voorwerpen van de familie en van Gustave Flaubert zijn tentoongesteld. Ook de papegaai die Flaubert zou omringd hebben tijdens zijn literaire bezigheden.
[[Categorie: Toneel]]
:''Welke papegaai nu dé echte papegaai is, is niet geheel duidelijk''.
 
* Het verhaal '''Un cœur simple''' is in 2008 verfilmd onder dezelfde naam door regisseur Marion Laine. Trailer van de film:
 
* [https://www.youtube.com/watch?v=zOXruo9pjT0 Un cœur simple op YouTube]
 
}}
 
[[Categorie:Franse literatuur]]
 
[[Categorie:Frans schrijver]]
 
[[Categorie:Literatuur]]
 
[[Categorie:Katholicisme in Frankrijk]]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
{{Infobox Bmoc}}
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 




Regel 115: Regel 188:




Cœur


{{infobox}}
|
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue>''Francaix was een verklaard tegenstander van atonaliteit en vormloze verkenningen''
</font>
<span>
|}


{{infobox}}
|
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue>''Priemgetallen blijken niet zo willekeurig te zijn als men eerder had aangenomen.''
</font>
<span>
|}
Enkele breuken hebben een eigen naam:
* {{vbreuk|2}} [[half]]
* {{vbreuk|4}} [[kwart (breuk)|kwart]]
* {{vbreuk|3|4}} [[driekwart]]
* {{vbreuk|1|1|2}} [[anderhalf]]


* <big>'''√<sup>12</sup>''' 
≈12
{{vbreuk|1|1}} = 1


* <big>2<sup>{{vbreuk|0|12}}</sup> = 1</big>
* <big>2<sup>{{vbreuk|1|12}}</sup> = 1,059463094</big>
* <big>2<sup>{{vbreuk|2|12}}</sup> = 1,122462048</big>




{{infobox}}
|
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue>''Zijn eerste composities schreef Elgar voor amateurs.''
</font>
<span>
|}




Regel 212: Regel 249:




{{infobox}}
|
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue> "''Heeft men een goed boek uitgelezen, dan is het alsof men van een goede vriend afscheid neemt.''"
</font>
<span>
|}
[[Categorie: Literatuur]]
[[Categorie: Tijdschrift]]
[[Categorie: Literair genre]]{{infobox}}
|
<font color=blue>
<span>
<font>
:<span style=font-size:150%;><font color=blue>''Het ballet veroorzaakte een enorm schandaal. ''
</font>
<span>
|}


[[Categorie: Vakliteratuur]]




{{infobox}}
|
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue>''Priemgetallen blijken niet zo willekeurig te zijn als men eerder had aangenomen.''
</font>
<span>
|}






In het Engels zijn dit dan ook ‘quotes’ of ‘quotation marks’. Het is dus puur een vertaling uit het Engels en ze zijn dus hetzelfde, dan wel een synoniem van elkaar.


Een quote kan een synoniem van citaat zijn.
als voorbeeld of illustratie aangehaalde uitspraak van iemand
Quote’ is het Engelse woord voor ‘beurskoers’ maar ook voor ’ uitspraak/ citaat’.
De uitspraak van iemand die aangehaald wordt uit een tekst, zal dan ook altijd tussen aanhalingstekens staan. (’) ("). In het Engels zijn dit dan ook ‘quotes’ of ‘quotation marks’. Het is dus puur een vertaling uit het Engels en ze zijn dus hetzelfde, dan wel een synoniem van elkaar.
Heeft men een goed boek uitgelezen, dan is het alsof men van een goede vriend afscheid neemt.
Voltaire




Regel 260: Regel 262:




<br/>Er is een vuistregel, die aangeeft, dat om de 400 woorden de tekst gelardeerd kan worden met een streamer.
{{Infobox Bmoc}}
Een streamer is een citaat uit een artikel, meestal een uitspraak, gezet tussen de tekst of in de marge. Een streamer moet 
Een streamer is een korte tekst van ongeveer vijf tot vijftien woorden. Hiervoor wordt als regel  een opvallende zin uit de basistekst van het artikel gekozen.
Het woord ''Streamer'' is een krantenjargon.
<br/>Bij een streamer plaats wordt meestal een extra groot lettertype gekozen, zodat deze goed opvalt.
<br/>Een streamer heeft als functie om de lezer nieuwsgierig te maken, om hem aan te zetten om het hele artikel te gaan lezen. Daarom worden hier opvallende citaten of bijzondere zinnen voor gebruikt. Als streamer neemt men een zin die aan het artikel ontleend is. Als er geen interessante streamer te vinden is in 400 woorden tekst, kan deze tekst gevoeglijk worden weggelaten.
<br/>  <br/> maar krijgen geen punt aan het einde,. Soms bestaat een streamer uit twee zinnen: in dat geval krijgt de eerste zin wel een punt.
Streamers kunnen een conclusie bevatten, of een 'quote', die we weergeven tussen enkel Engels. Die quote moet nagenoeg letterlijk overeenstemmen met de tekst: we moeten een quote tussen aanhalingstekens niet kortwieken of stroomlijnen. Zowel voor de kop als voor de streamer geldt dat we staande uitdrukkingen niet inkorten.
<br/>Een streamer is een citaat uit een artikel of een verhandeling , de nieuwsgierigheid prikkelt. Het mag gerust meer dan één streamer zijn.
een prikkelende zin als zogeheten streamer hier en daar opgelicht in de tekst, en af en toe een opsomming.
<br/>Streamers worden gebruikt en de lezer te prikkelen om de tekst te gaan lezen. Elke streamer bevat 10 à 12 woorden. De opmaak zal cursief , groter lettertype en gecentreerde tekst zijn.
Streamer
Dit is een lay-out-technische term: een kop of tussenkop die enkele kolommen of de volledige breedte van de pagina bestrijkt.






{| class="wikitable"
<span style="font-size:150%;">
<font color=blue>
! Op een gegeven moment stelt hij vast,
dat het een verloren zaak is.
</font>
</span>
|}


<br/>


{{Infobox Bmoc}}




{{infobox}}
|
<font color=blue>
<big>
:''Een streamer bevat een zeer korte''
:''tekst van twee of drie regels.''
</big>
</font>
|}








<span style="font-size:150%;">
<font color=blue>
::::*'''Het schrijven van de Magister Ludi aan de Pedagogische Dienst'''
</font>
</span>
|}
.
{{infobox}}
|
<font color=blue>
:.....''dat hij al tekenen waarneemt, dat in de nabije toekomst '''Het Kralenspel'''
: ''als eerste verloren zal gaan.''
</font>
|}




Regel 338: Regel 299:




{{infobox}}
|
<font color=blue>
<big>
:.....dat hij al tekenen waarneemt, dat in de nabije toekomst '''Het Kralenspel'''
: als eerste verloren zal gaan.
</big>
</font>
|}




Regel 362: Regel 314:




:<code><nowiki>{{Overline| (12)}}</nowiki></code> {{overline|om ergens een lijntje boven te trekken}}
:<code><nowiki>{{Overline|24}}</nowiki></code>
''12
''<br/>
{{Overline|''24''}}
<br/> 
12
<br/>--
<br/>24


==Breuken==
{{Breuk|a|b|c}}: a b/c (geheel getal, teller en noemer)
{{Breuk|a|b}}: a/b (teller en noemer)
{{Breuk|a}}: 1/a (alleen noemer)


12
<br/>--
<br/>24


:<code><nowiki>{{Overline|24}}</nowiki></code>
''12''
<br/>
{{Overline|''24''}}
---------------------------------------------------------------




{{vbreuk|44|60|}}


sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = sin 32,3122 0 = 0,5345
{{overline|24}}


Ondanks dat het patroon minder sterk wordt bij hogere priemgetallen dan 1, 3, 7 en 9, is ook bij getallen >100 een zekere wetmatigheid aanwezig. In de tabel zijn de priemgetallen voorkomende in de reeks 2 tot 1000 gerangschikt per 100. Het blijkt, dat er in die reeks een zekere regelmaat aanwezig is. In de afbeelding is deze gelijkheid ook goed zichtbaar.
||<sup>{{math|i{{=}}1}}</sup>
{| {{prettytable}}
|-
! <big>Natuurlijke getallen</big>  
! <big>Aantal
priemtweelingen</big>
|-
| '''''2 t/m 100''''' ||'''9'''                       
|-
| '''''100 t/m 200'''''||'''7'''
|-
| '''''200 t/m 300''''' || '''4'''
|-
| '''''300 t/m 400''''' ||  '''2'''
|-
|  '''''400 t/m 500''''' ||  '''3'''
|-
| '''''500 t/m 600''''' ||  '''2'''
|-
|  '''''600 t/m 700'''''  ||    '''3'''
|-
|  '''''700 t/m 800''''' ||  '''0''' 
|-
|  '''''800 t/m 900''''' ||  '''5'''
|-
| '''''900 t/m 1000''''' ||  '''0'''
|-
|'''''1000 t/m 1100''''' ||  '''5'''
|}
|}


Regel 426: Regel 327:




{|  
 
 
:{|
|  ||<sub>&nbsp;</sub>
|-
|-
|<big>{{Math|<big>''Ψ'' || {{math|('''''x⃗,t''''')|</big>}}
|-
|-
|  ||<sup></sup>
|}
De stad Montfort-L'Amaury in eerbetoon aan Maurice Ravel die in dit huis van 1921 tot 1937 woonde
Ravel se fixa à Montfort-l'Amaury en 1921. Sa maison, le Belvédère, conservée en l'état selon la volonté de son frère, abrite un musée depuis 1971 et fait l’objet d’une inscription auprès des monuments historiques depuis 199459.
Français : Maison dite du Belvédère de Maurice Ravel à Montfort-l'Amaury (Yvelines, France)
Date 20 November 2006
Source Cliché personnel, own work
Author ℍenry Salomé (Jaser !) 08:17, 21 November 2006 (UTC)
Object location
48° 46′ 34.28″ N, 1° 48′ 19.4″ E Kartographer map based on OpenStreetMap. View this and other nearby images on: OpenStreetMap - Google Earth info 
Licensing[edit]
The copyright holder of this work, hereby publish it under the following licenses:
GNU head Permission is granted to copy, distribute and/or modify this document under the terms of the GNU Free Documentation License, Version 1.2 or any later version published by the Free Software Foundation; with no Invariant Sections, no Front-Cover Texts, and no Back-Cover Texts. A copy of the license is included in the section entitled GNU Free Documentation License.
                                 
<span>
<font>
::<span style="font-size:150%;"><font color=red>OPVS FUNDATUM VATICANVM
:<span style="font-size:150%;"><font color=black>Josephvs Ratzinger - Benedictvs XVI
::<span style="font-size:110%;"><font color=black>- Cooperatores Veritatis - 
</font>
<span>
<span>
<font>
::<span style="font-size:150%;"><font color=red>OPUS FUNDUM VATICANUM
:<span style="font-size:150%;"><font color=black>Josephus Ratzinger - Benedictus XVI
::<span style="font-size:110%;"><font color=black>- Cooperatores Veritatis - 
</font>
<span>
{{infobox}}
|
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=black>''Priemgetallen blijken niet zo willekeurig te zijn als men eerder had aangenomen.''
</font>
<span>
|}
|}
{| class="wikitable"
!<big>Priemgetallen van 2 tot 1000</big>|1|2|3|4|5|6|7|8|9|10
|-
|<big>'''''3 en 5'''''</big>
|-
|<big>'''''5 en 7'''''</big>
|-
|<big>'''''17 en 19'''''</big>
|-
|<big>'''''29 en 31'''''</big>
|-
|<big>'''''41 en 43'''''</big>
|-
|<big>'''''59 en 61'''''</big>
|-
|<big>'''''71 en 73'''''</big>
|-
|<big>'''''101 en 103'''''</big>
|-
|<big>'''''107 en 109'''''</big>
|-
|<big>'''''149 en 151'''''</big>
|-
|<big>'''''179 en 181'''''</big>
|-
|<big>'''''191 en 193'''''</big>
|-
|<big>'''''197 en 199'''''</big>
|}


==Schrijfwijze==
 
Het hoofdtelwoord geeft de [[teller (breuk)|teller]] van een [[breuk (wiskunde)|breuk]] weer, het rangtelwoord de [[noemer]].
 
* {{vbreuk|5}} een vijfde, {{vbreuk|7|10}} zeven tiende, {{vbreuk|1|2|6}} een twee zesde.
 
* {{vbreuk|11|1|5}} elf en een vijfde, elf een vijfde, of elf gehelen en een vijfde.
 
----------------------------------------------
span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=black>''Ook in de bioscoop werden antifascistische acties uitgevoerd''
</font>
<span>
|}  
 
Enkele breuken hebben een eigen naam:
Enkele breuken hebben een eigen naam:
* {{vbreuk|2}} [[half]]
* {{vbreuk|2}} [[half]]
Regel 470: Regel 487:
* {{vbreuk|3|4}} [[driekwart]]
* {{vbreuk|3|4}} [[driekwart]]
* {{vbreuk|1|1|2}} [[anderhalf]]
* {{vbreuk|1|1|2}} [[anderhalf]]
-------------------------------------------------
Een ''derde'' lijkt een eigen naam te hebben. Het is als breuk een "gewone" combinatie (''derde'' is het rangtelwoord van drie):
* {{vbreuk|3}} ''een'' derde (dus niet ''eenderde'')
* {{vbreuk|2|3}} ''twee'' derde.
----------------------------------------------------------------


{{vbreuk|sina|cosa}}
* '''√<sup>12</sup>''' 
* {{vbreuk|30-10|5}}
≈12
{{vbreuk|60|24/60}}
{{vbreuk|1|1}} = 1
 
* <big>2<sup>{{vbreuk|0|12}}</sup> = 1</big>
* <big>2<sup>{{vbreuk|1|12}}</sup> = 1,059463094</big>


sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = 0 = 0,5345 24
* <big>2<sup>{{vbreuk|2|12}}</sup> = 1,122462048</big>


sin a = sin 32  + 18 + {{vbreuk|44|60/60}} = sin 32,3122


Het eerste voorbeeld is ook als volgt toe te lichten: als men twee taarten elk in vier even grote stukken snijdt, resulteert dat in acht stukken. Ook het delen van breuken is zo te beschrijven: als men {{nowrap|anderhalve ({{breuk|1|1|2}} {{=}} {{breuk|3|2}})}} euro uitgeeft aan artikelen die een halve euro per stuk kosten, krijgt men drie van die artikelen, want {{nowrap|{{vbreuk|3|2}} : {{vbreuk|2}} {{=}} {{vbreuk|3|2}} × {{vbreuk|2|1}} {{=}} {{vbreuk|3 × 2|2 × 1}} {{=}} 3}}.
{{vbreuk|x|4}}


    √{{vbreuk|L|C}}




===''Rekenvoorbeeld''===
[[Afbeelding:CRK-QQ.jpg|left|650px]]
{{Bron|bronvermelding={{References}}
:*[[Meetkunde ( Inleiding )]]
:*[[Meetkunde ( Driehoeken )]]
:*[[Meetkunde ( Veelhoeken )]]
:*[[Meetkunde ( De cirkel )]]
:*[[Rondom de cirkel ( 1 )]]
:*[[Rondom de cirkel ( 2 )]]
}}
[[Categorie:Algebra]]
[[Categorie:Wiskunde]]
<br/>
<br/>


{{infobox}}
|
{{infobox}}
|
<span>
<span>
<font>
<font>
<span style="font-size:150%;"><font color=blue>''Een quote is weer heel iets anders.''  
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue>''Zijn eerste composities schreef Elgar voor amateurs.''  
</font>
</font>
</span>
<span>
|}
|}
 
{{infobox}}
{{infobox}}
|
|
<span>
<span>
<font>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue> ''Een streamer bevat een korte tekst van twee of drie regels.''  
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue> "''Heeft men een goed boek uitgelezen, dan is het alsof men van een goede vriend afscheid neemt.''"
</font>
<span>
|}
 
[[Categorie: Literatuur]]
[[Categorie: Tijdschrift]]
[[Categorie: Literair genre]]{{infobox}}
|
<font color=black>
<span>
<font>
:<span style=font-size:150%;><font color=blue>''Het ballet veroorzaakte een enorm schandaal. ''
</font>
</font>
<span>
<span>
|}
|}


[[Categorie: Vakliteratuur]]




{{infobox}}
|
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue>''Priemgetallen blijken niet zo willekeurig te zijn als men eerder had aangenomen.''
</font>
<span>
|}


{| class="wikitable"
<span style="font-size:150%;">
<font color=black>
! Op een gegeven moment stelt hij vast,
dat het een verloren zaak is.
</font>
</span>
|}




{{infobox}}
|
<font color=blue>
<big>
:''Een streamer bevat een zeer korte''
:''tekst van twee of drie regels.''
</big>
</font>
|}
 
<span style="font-size:150%;">
<font color=blue>
::::*'''Het schrijven van de Magister Ludi aan de Pedagogische Dienst'''
</font>
</span>
|}
 
{{infobox}}
|
<font color=blue>
:.....''dat hij al tekenen waarneemt, dat in de nabije toekomst '''Het Kralenspel'''
: ''als eerste verloren zal gaan.''
</font>
|}
 
 
:<code><nowiki>{{Overline| (12)}}</nowiki></code> {{overline|om ergens een lijntje boven te trekken}}
:<code><nowiki>{{Overline|24}}</nowiki></code>
 
''12
''<br/>
{{Overline|''24''}}
 
 
12
<br/>--
<br/>24
 
==Breuken==
 
<!--<math>\mathbb{Z}</math>--> [[Bestand:Zmath.png|9px]]
 
<!--<math>\mathbb{R}</math>--> [[Bestand:Rmath.png|9px]]
 
<!--<math>\mathbb{C}</math>--> [[Bestand:Cmath.png|9px]]
 
 
 
Als dit in een zin staat <!--[[Blackboard bold|<math>\mathbb{N}</math>.]] --> [[Bestand:Nmath.png|10px]]




Regel 538: Regel 611:




{{Zie Luisterrijk}}








{|  {{prettytable}}
{{Breuk|a|b|c}}: a b/c (geheel getal, teller en noemer)
|-
{{Breuk|a|b}}: a/b (teller en noemer)
! ''a-b''
{{Breuk|a}}: 1/a (alleen noemer)
------
''a+b''
!0,1
!0,2
!0,3
!0,4
!0,5
!0,6
!0,7
!0,8
!0,9
!1,0
|-
| '''''λ'''''||'''1,003'''||'''1,010'''||'''1,023'''||'''1,040'''||'''1,064'''||'''1,092'''||'''1,127'''||'''1,168'''||'''1,216'''||'''1,273'''
|}


12
<br/>--
<br/>24




:<code><nowiki>{{Overline|a}}</nowiki></code>


<span>
<font>
<span style="font-size:150%;"><font color=black>'''''A = 2 π r'''''
</font>
</span>
<br/>
<br/>
dan bevat dus de hele cirkel '''''2 π''''' radialen, wat overeen komt met 360 graden. Omgekeerd {{Bron|bronvermelding={{References}}
:*[[Meetkunde ( Inleiding )]]
:*[[Meetkunde ( Driehoeken )]]
:*[[Meetkunde ( Veelhoeken )]]
:*[[Meetkunde ( De cirkel )]]
:*[[Rondom de cirkel ( 1 )]]
:*[[Rondom de cirkel ( 2 )]]
}}
[[Categorie:Algebra]]
[[Categorie:Wiskunde]]


geldt ook, dat:
[[Afbeelding:Radiaal.jpg|left|150px]]




''12''
<br/>
{{Overline|''24''}}








{{Overline|''a''}}






[[Categorie: Frans componist]]
[[Categorie: Poëzie]]
[[Categorie: Schilderkunst]]




:<code><nowiki>{{Overline|24}}</nowiki></code>
''12''
<br/>
<br/>
{{Overline|''24''}}
{{I =vbreuk|U|R|}}
<br/>
<br/>
In deze theoretische verhandeling, wordt de vergelijking:
'''''S''''' = {{vbreuk|'''''A'''''|'''''L'''''}} geïntroduceerd.
<br/>Hierbij is:
:*'''''S''''' de stroom
:*'''''A''' de spanning
:*'''''L''''' de weerstand
Later zijn deze letters vervangen door de huidige notatie:
'''''I''''' = {{vbreuk|'''''U'''''|'''''R'''''}}


sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = sin 32,3122 0 = 0,5345
{{overline|24}}


==Schrijfwijze==
Het hoofdtelwoord geeft de [[teller (breuk)|teller]] van een [[breuk (wiskunde)|breuk]] weer, het rangtelwoord de [[noemer]].
* {{vbreuk|5}} een vijfde, {{vbreuk|7|10}} zeven tiende, {{vbreuk|1|2|6}} een twee zesde.
* {{vbreuk|11|1|5}} elf en een vijfde, elf een vijfde, of elf gehelen en een vijfde.
----------------------------------------------
Enkele breuken hebben een eigen naam:
* {{vbreuk|2}} [[half]]
* {{vbreuk|4}} [[kwart (breuk)|kwart]]
* {{vbreuk|3|4}} [[driekwart]]
* {{vbreuk|1|1|2}} [[anderhalf]]
-------------------------------------------------
Een ''derde'' lijkt een eigen naam te hebben. Het is als breuk een "gewone" combinatie (''derde'' is het rangtelwoord van drie):
* {{vbreuk|3}} ''een'' derde (dus niet ''eenderde'')
* {{vbreuk|2|3}} ''twee'' derde.
----------------------------------------------------------------


{{vbreuk|sina|cosa}}
* {{vbreuk|30-10|5}}
{{vbreuk|60|24/60}}


:<big>'''''R<sub>v</sub> = {{vbreuk|1|1R<sub>1</sub> + R<sub>2</sub> +......R<sub>n</sub>}}</big>


[[Categorie: Literatuur]]
[[Categorie: Literair genre]]
[[Categorie: Tijdschrift]]
[[Categorie: Vakliteratuur]]


{{vbreuk|5}}


{{vbreuk|-|x}}(t)
''




<big>Groter</big>


{{infobox}}
<big>'''''x<sup>→</sup>(t)''''' = '''''v<sup>→</sup> • t''''' + '''''x<sub>0'''''</sub><sup>→</sup> = {{vbreuk|'''''dx<sup>→</sup>|dt'''''}} • '''''t + x<sub>0</sub><sup>→'''''</sup></big>
|
<big>
''Op een gegeven moment meent hij, dat hij de zin van het Spel dicht is genaderd, maar denkt toch dat hij dit niet tot zijn beroep moet maken.''
</big>  
|}


{|
|-
|-
|}
{| class="wikitable"
!<big>Priemtweelingen t/m '''''1000'''''</big>
!2-100
!100-200
!200-300
|-
|<big>'''''3 en 5'''''</big>
|-
|<big>'''''5 en 7'''''</big>
|-
|<big>'''''17 en 19'''''</big>
|-
|<big>'''''29 en 31'''''</big>
|-
|<big>'''''41 en 43'''''</big>
|-
|<big>'''''59 en 61'''''</big>
|-
|<big>'''''71 en 73'''''</big>
|-
|<big>'''''101 en 103'''''</big>
|-
|<big>'''''107 en 109'''''</big>
|-
|<big>'''''149 en 151'''''</big>
|-
|<big>'''''179 en 181'''''</big>
|-
|<big>'''''191 en 193'''''</big>
|-
|<big>'''''197 en 199'''''</big>
|}


{|
|-
|-
|}
{| class="wikitable"
!<big>Priemtweelingen tot '''''200'''''</big>
|-
|<big>'''''3 en 5'''''</big>
|-
|<big>'''''5 en 7'''''</big>
|-
|<big>'''''17 en 19'''''</big>
|-
|<big>'''''29 en 31'''''</big>
|-
|<big>'''''41 en 43'''''</big>
|-
|<big>'''''59 en 61'''''</big>
|-
|<big>'''''71 en 73'''''</big>
|-
|<big>'''''101 en 103'''''</big>
|-
|<big>'''''107 en 109'''''</big>
|-
|<big>'''''149 en 151'''''</big>
|-
|<big>'''''179 en 181'''''</big>
|-
|<big>'''''191 en 193'''''</big>
|-
|<big>'''''197 en 199'''''</big>
|}


<big>{{vbreuk|''y(p)|x(p)''}} = {{vbreuk|''K • G(p)|1 + [K • G(p) • H(p)]''}}</big>




sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = 0 = 0,5345 24


sin a = sin 32  + 18 + {{vbreuk|44|60/60}} = sin 32,3122




1t0PeWRD
1t0PeWRD
<br/>
<br/>
<


* [http://www.youtube.com/watch?v=v74pXmgK0-c Ungarischer Tanz nr.5 op [[YouTube]]]


<big>Groter</big>


{{infobox}}
|
<big>
''Op een gegeven moment meent hij, dat hij de zin van het Spel dicht is genaderd, maar denkt toch dat hij dit niet tot zijn beroep moet maken.''
</big>
|}


23 • 60 • 60 = 82.800




Italiano: Scaramuccia
Deutsch: Scaramuz
Datum 1860(1860)
Quelle SAND Maurice. Masques et bouffons (Comedie Italienne). Paris, Michel Levy Freres, 1860
Urheber Maurice Sand
:<span style="font-size:150%;"><font color=black>'''2<sup> 2</sup>/<sub> 9</sub> + <sup> 5</sup>/<sub> 9</sub> = 2<sup> 7</sup>/<sub> 9</sub>''' </font></span>
<br/>
''' 12<sup> 3</sup> • 3 : 9 - √ 36  + 5 - 3 ='''


128 <span style="font-size:125%;"><font color=black><sup> 4</sup>/<sub> 7</sub> <sup> 0</sup> </font></span>
128 <span style="font-size:125%;"><font color=black><sup> 4</sup>/<sub> 7</sub> <sup> 0</sup> </font></span>
Regel 734: Regel 727:
::''Moon River, Goodnight Moon, Moon Cloud, Dark of the Moon''
::''Moon River, Goodnight Moon, Moon Cloud, Dark of the Moon''


haiku (senryu, tanka, waka)
en poëzie (met name haikus) waarin wordt gestreefd op impressionistische wijze de ware essentie te vangen.
=Over de eindigheid van driehoeken=
{{essay|Franciscus 30 jan 2015 16:46 (CET)}}
==Inleiding==




Huidige versie van 9 okt 2019 om 19:23










Jean Cocteau

Jean Cocteau in 1923

Jean Maurice Eugène Clément Cocteau (Maisons-Laffitte, 5 juli 1889 – Milly-la-Forêt, 11 oktober 1963) was een Frans dichter, romanschrijver, toneelschrijver, schilder, ontwerper en filmmaker. Cocteau heeft in zijn leven enorm veel geschreven en geproduceerd, en was thuis in bijna alle kunstvormen en was één van de belangrijkste personen binnen het surrealisme.
Zijn bekendste werken zijn het boek Les Enfants terribles (1929), het toneelstuk Les parents terribles en de film La Belle et la Bête (1946).
Cocteau is een tot de verbeelding sprekend kunstenaar. Maar meer nog dan om zijn werk was Cocteau bekend om zijn opmerkelijke leven. Hij omgaf zich met beroemdheden als Sergei Diaghilev van de Ballets Russes, de zangeres Edith Piaf en de schilder Pablo Picasso, en hij raakte geregeld in opspraak vanwege zijn homoseksualiteit en zijn drugsgebruik.

Afkomst en jeugd

Jean Cocteau, zoon van Georges en Eugénie Cocteau, werd op 5 juli 1889 geboren in Maisons-Laffitte, in het noordwesten van het stedelijk gebied van Parijs. Het echtpaar had al twee kinderen: Marthe, geboren in 1877 en Paul, geboren in in 1881.
Het gezin woonde in de winter samen met hun grootouders van moederszijde in een herenhuis in Parijs en in de zomer in Maisons-Laffitte.
Zijn familie was van een solide Parijse bourgeoisie: gecultiveerd, rijk en geïnteresseerd in muziek, schilderkunst en literatuur. Zijn vader - een jurist - tekent uit liefhebberij en op jonge leeftijd begint Jean dat ook te doen. Zijn grootvader is een muziekliefhebber die muzikale sessies in het huis organiseert.

Zijn familie was van een solide Parijse bourgeoisie: gecultiveerd, rijk en geïnteresseerd in muziek, schilderkunst en literatuur

Jean was een verwend maar nerveus kind. Hij had een grillig karakter en was vaak ziek.
De vroegste herinneringen van Cocteau hadden te maken met het theater in populaire vormen, zoals het circus en het ijspaleis, en met serieuze theaters, zoals de tragedies die werden uitgevoerd bij de Comédie-Française.
Op 5 april 1898 - als Jean 9 jaar oud is - pleegt zijn vader zelfmoord. De reden daarvoor is nooit opgehelderd. Het bleef een duister raadsel dat hem altijd blijft achtervolgen en grote invloed op Cocteau heeft uitgeoefend.
In het voorjaar sterft grootmoeder Lecomte. De grootvader blijft bij zijn dochter wonen. Hij zorgt voor Jean en neemt hem elke zondag mee naar concerten op het conservatorium. Op de Wereldtentoonstelling in Parijs van 1900 is Cocteau vol ontzag voor de dansvoorstellingen.
Na een periode van basisonderwijs - die in alle opzichten onder het gemiddelde lag en vaak werd onderbroken door slechte gezondheid - begint hij zijn eerste jaar op de middelbare school aan de Lycée Condorcet. Hij blinkt uit in slechts drie onderwerpen: tekenen, gymnastiek en Duits. Zijn leraren vinden hem intelligent, maar inconsistent, onoplettend en rusteloos.

Eerste publicaties

De toneelspeler Edouard Max introduceerde de 17-jarige Cocteau in de elitewereld van Parijs. Hij organiseerde een séance rond Cocteaus poëzie, waardoor hij in één keer naam maakte. Zonder hem had Cocteau vast nog een lange weg te gaan gehad door al leurende bij uitgevers aan te kloppen.
Cocteau wordt wel gezien als het product van de jaren onmiddellijk voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog; jaren van verfijnde artistieke smaak, zonder politieke onrust. Er heerste een idealistische en optimistische geest in Europa. Die periode werd ook wel de roaring twenties genoemd.
Zijn echte verkenning van de wereld van het theater begon, toen hij met de Ballets Russes 1) in aanraking kwam, geleid door Sergei Diaghilev. Toen Cocteau de wens uitsprak om balletten te maken, daagde Diaghilev hem uit met: "Etonne-moi" ("Verras me").In 1911 schreef hij het libretto voor Le dieu bleu, een ballet voor de Ballets Russes.

Eerste Wereldoorlog

Toen de Eerste Wereldoorlog bezig was, wilde Cocteau het leger in, maar werd afgekeurd. Hij wist een burgerkonvooi te organiseren om aan de frontlinie gewonden op te halen, waarbij hij als chauffeur fungeerde. Dat hield hij vol tot 1917.
Midden in de oorlog kwam Cocteau met Parade uit, een avant-gardeballet, waarvoor onder anderen Pablo Picasso de decorstukken en de kostuums ontwierp en Erik Satie de muziek componeerde. Cocteau en Picasso sloten zich aan bij de groep Ballets Russes van Sergei Diaghilev in Rome om het ballet voor te bereiden. De première van de Parade vond plaats op 18 mei 1917 in het Théâtre de Châtelet. Het publiek en de critici waren meer overbluft dan geërgerd door de muziek van Satie en de sets en kostuums van Picasso. De moderne muziek, het decor, het verhaal; alles was modern en het publiek wist er nog geen raad mee.
Op 12 juli van dat jaar zijn Jean Cocteau, de dichter en schrijver Guillaume Apollinaire en de dichter, schrijver en schilder Max Jacob, getuigen bij het huwelijk van Pablo Picasso en Olga Koklova.

Kritiek

Op een gegeven moment schetst Cocteau in 1919 zijn eigen specifieke kunstgevoel. Ondanks zijn inspanningen om betrokken te worden bij de publicatie van een belangrijk document daarover, wordt Cocteau buitengesloten. In die tijd ook publiceert de schrijver André Gide - een Nobelprijswinnaar - een open brief aan Jean Cocteau in de Nouvelle Revue française waarin hij de dichtbundel Le Cap de Bonne-Espérance (Kaap de Goede Hoop) en het ballet Parade bekritiseert. In hetzelfde artikel citeert Gide Le Coq et le Arlequin (De haan en de harlekijn) als bewijs dat de dichter geen muzikale vaardigheden bezit. Cocteau reageert hierop fel in het literaire tijdschrift Les Ecrits nouveaux , waarop Gide natuurlijk terugschiet. Voor Cocteau sluit deze vervelende polemiek tijdelijk de deur naar de Nouvelle Revue française , waarvoor hij bijdragen leverde.

Productie

In 1920 ontmoet hij de zestienjarige Raymond Radiguet, wat uitgroeit tot een liefdesverhouding. In datzelfde jaar wordt Cocteau de verdediger en grote inspirator van jonge musici, die al snel bekendheid verwerven als de "Groupe de Six". Hij brengt juni en het grootste deel van juli door in Londen met Darius Milhaud om de Engelse productie van Le Bœuf sur le toit in het London Coliseum te verfijnen. In oktober komt Cocteau uit met het boek Thomas l'imposteur (Thomas de bedrieger), waar in 1964 ook een film van is gemaakt.
Op 12 december sterft Radiguet bij gebrek aan onvoldoende medische begeleiding aan tyfus. De totaal ingestorte Cocteau woont de begrafenis niet bij. Enige tijd later nemen Serge Diaghilev, Auric en Poulenc een radeloze Cocteau mee naar Monte-Carlo. Ze geven hem de raad om troost te zoeken in de opium, wat bij Cocteau tot verslaving leidt. Intussen werkt hij aan plannen voor het ballet Le Train bleu. In 1925, ondergaat Cocteau - op aandringen van vrienden - een behandeling voor zijn opiumverslaving in de Clinique des Thermes Urbains.

Een periode van intense creativiteit volgt waarin veel werk van hem wordt gepubliceerd

Een periode van intense creativiteit volgt waarin veel werk van hem wordt gepubliceerd. In het jaar daarna schrijft hij het libretto voor de opera-oratorium Oedipus Rex voor Stravinsky die vanaf half januari aan de muziek werkt. In mei 1927 was de première, waarbij het werk niet onverdeeld gunstig werd ontvangen. In december vond in de Galerie des Quatre Chemins een tentoonstelling van ongewone objecten en tekeningen plaats met de titel Poésie plastique (Gebeeldhouwde poëzie). Het was een eerste pogingen van Cocteau tot creatie van een moderne post-kubistische kunst in Frankrijk Op 16 december 1927 première van de opera Pauvre matelot (The Poor Sailor), met muziek van Darius Milhaud. Cocteau voltooit La voix humaine (The Human Voice) en schrijft Le Livre blanc (The White Book). Op 28 december gaat de opera Antigone in première in het Théâtre de la Monnaie in Brussel met muziek van Arthur Honneger. Eind november 1928 checkt hij in bij een kliniek in Saint-Cloud in voor een nieuwe poging tot afkicken. 1929 Maakt tekeningen, begint aan het boek Opium, journal d'une désintoxication en schrijft in drie weken Les Enfants terribles (Children of the Game), dat zeer gunstig wordt ontvangen. In het boek Opium beschrijft Cocteau's het herstel van zijn verslaving aan opium. Eind augustus 1931 blijkt hij besmet te zijn met tyfus en moet hij veertig dagen in een kliniek doorbrengen. Kort daarop begon hij weer met opium te roken. In 1933 ondergaat hij weer een kuur om daar van af te raken. Terwijl ze audities houden voor Oedipus Rex, merkt Cocteau Jean Marais op, en geeft hem een rol in het koor.

Cineast

Cocteau debuteerde pas op de relatief late leeftijd van 41 jaar als cineast. Cinema was destijds nog relatief jong, maar de regels van het medium leken al vast te liggen. Cocteau ging echter dapper en volstrekt autodidact zijn eigen koers, en heeft vervolgens een klein maar interessant oeuvre bij elkaar gefilmd. Zijn films worden tegenwoordig nog steeds bekeken en gewaardeerd vanwege hun unieke stijl en sfeer. La Belle et la Bête, Orphée en andere films waren succesvol De film Orphée uit 1950 wordt algemeen beschouwd als zijn meesterwerk. Het is een zichzelf mythologiserend portret van de gekwelde kunstenaar, die te kampen heeft met innerlijke demonen, zijn schrijverschap, liefde, dood en de confrontatie met zijn publiek.

Laatste jaren

Tijdens de herfst van zijn leven leidt Cocteau een betrekkelijk rustig bestaan. Hij komt met name in het nieuws door zijn toetreding tot de Académie Francaise in 1955 en de fresco’s die hij schildert in plaatsen aan de Côte d’Azur.
Hoewel hij op hoge leeftijd is, komt zijn dood toch nog vrij onverwacht. In oktober 1963 serft hij in Milly-la-Forêt. Cocteau ligt begraven in het kleine kapelletje van Milly-la-Forêt, een dorpje nabij Fontainebleau. Je reste avec vous staat in guirlande-schrift op zijn graf geschreven.

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

  • 1) De Ballets Russes was een balletgezelschap uit Rusland, gesticht door Sergej Djagilev. Tussen 1909 en 1929 traden de Ballets Russes op in tal van westerse landen.
rel=nofollow














Dit is een artikel uit de serie:
Bekende melodie,
onbekende componist
Si j'etais Roi
Menuet, Kwintet opus 13, nr. 5
Le Calife de Bagdad
On hearing the first Cukoo in Spring
Berceuse de Jocelyn
Plaisir d' Amour
Die lustigen Weiber von Windsor
De Urendans, La Giaconda
Dona Diana, Moretto









































































Dit is een artikel uit de serie:
Bekende melodie,
onbekende componist
Si j'etais Roi
Menuet, Kwintet opus 13, nr. 5
Le Calife de Bagdad
On hearing the first Cukoo in Spring
Berceuse de Jocelyn
Plaisir d' Amour
Die lustigen Weiber von Windsor
De Urendans, La Giaconda
Dona Diana, Moretto




Dit is een artikel uit de serie:
Bekende melodie,
onbekende componist
Si j'etais Roi
Menuet, Kwintet opus 13, nr. 5
Le Calife de Bagdad
On hearing the first Cukoo in Spring
Berceuse de Jocelyn
Plaisir d' Amour
Die lustigen Weiber von Windsor
De Urendans, La Giaconda
Dona Diana, Moretto


























||i=1 |}




 
Ψ (x⃗,t)

















De stad Montfort-L'Amaury in eerbetoon aan Maurice Ravel die in dit huis van 1921 tot 1937 woonde Ravel se fixa à Montfort-l'Amaury en 1921. Sa maison, le Belvédère, conservée en l'état selon la volonté de son frère, abrite un musée depuis 1971 et fait l’objet d’une inscription auprès des monuments historiques depuis 199459. Français : Maison dite du Belvédère de Maurice Ravel à Montfort-l'Amaury (Yvelines, France) Date 20 November 2006 Source Cliché personnel, own work Author ℍenry Salomé (Jaser !) 08:17, 21 November 2006 (UTC) Object location 48° 46′ 34.28″ N, 1° 48′ 19.4″ E Kartographer map based on OpenStreetMap. View this and other nearby images on: OpenStreetMap - Google Earth info Licensing[edit] The copyright holder of this work, hereby publish it under the following licenses: GNU head Permission is granted to copy, distribute and/or modify this document under the terms of the GNU Free Documentation License, Version 1.2 or any later version published by the Free Software Foundation; with no Invariant Sections, no Front-Cover Texts, and no Back-Cover Texts. A copy of the license is included in the section entitled GNU Free Documentation License.


























OPVS FUNDATUM VATICANVM
Josephvs Ratzinger - Benedictvs XVI
- Cooperatores Veritatis -

OPUS FUNDUM VATICANUM
Josephus Ratzinger - Benedictus XVI
- Cooperatores Veritatis -









Priemgetallen blijken niet zo willekeurig te zijn als men eerder had aangenomen.



span>

Ook in de bioscoop werden antifascistische acties uitgevoerd

|}


Enkele breuken hebben een eigen naam:

  • √12

≈12  1 /1 = 1

  • 2 0 /12 = 1
  • 2 1 /12 = 1,059463094
  • 2 2 /12 = 1,122462048


 x /4 

   √ L /C


Zijn eerste composities schreef Elgar voor amateurs.

"Heeft men een goed boek uitgelezen, dan is het alsof men van een goede vriend afscheid neemt."

Het ballet veroorzaakte een enorm schandaal.


Priemgetallen blijken niet zo willekeurig te zijn als men eerder had aangenomen.
Op een gegeven moment stelt hij vast,

dat het een verloren zaak is.


Een streamer bevat een zeer korte
tekst van twee of drie regels.

  • Het schrijven van de Magister Ludi aan de Pedagogische Dienst

|}

.....dat hij al tekenen waarneemt, dat in de nabije toekomst Het Kralenspel
als eerste verloren zal gaan.


{{Overline| (12)}} om ergens een lijntje boven te trekken
{{Overline|24}}

12
24


12
--
24

Breuken

 

Bestand:Rmath.png


Als dit in een zin staat






a b⁄c: a b/c (geheel getal, teller en noemer) a⁄b: a/b (teller en noemer) 1⁄a: 1/a (alleen noemer)

12
--
24


{{Overline|a}}



12
24



a



{{Overline|24}}

12
24

Sjabloon:I =vbreuk
In deze theoretische verhandeling, wordt de vergelijking: S =  A /L geïntroduceerd.
Hierbij is:

  • S de stroom
  • A de spanning
  • L de weerstand

Later zijn deze letters vervangen door de huidige notatie: I =  U /R

sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = sin 32,3122 0 = 0,5345 24

Schrijfwijze

Het hoofdtelwoord geeft de teller van een breuk weer, het rangtelwoord de noemer.

  •  1 / 5  een vijfde,  7 /10 zeven tiende, 1  2 /6 een twee zesde.
  • 11  1 /5 elf en een vijfde, elf een vijfde, of elf gehelen en een vijfde.

Enkele breuken hebben een eigen naam:

Een derde lijkt een eigen naam te hebben. Het is als breuk een "gewone" combinatie (derde is het rangtelwoord van drie):

  •  1 / 3  een derde (dus niet eenderde)
  •  2 /3 twee derde.

 sina /cosa

  •  30-10 /5

 60 /24/60

Rv =  1 /1R1 + R2 +......Rn


 1 / 5 

 - /x(t)


x→(t) = v→ • t + x0→ =  dx→ /dt • t + x0→


 y(p) /x(p) =  K • G(p) /1 + [K • G(p) • H(p)]


sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = 0 = 0,5345 24

sin a = sin 32 + 18 +  44 /60/60 = sin 32,3122



Groter

Op een gegeven moment meent hij, dat hij de zin van het Spel dicht is genaderd, maar denkt toch dat hij dit niet tot zijn beroep moet maken.

23 • 60 • 60 = 82.800


128 4/ 7 0 achtenveertig achtenveertig

  • P = U • I • cos φ
  • P = 3U f • I f • cos φ

waarbij:

  • U f = U fase en I f = I fase
  • P = 3 U fase• I fase • cos φ
Moon River, Goodnight Moon, Moon Cloud, Dark of the Moon




































Δ BCD ~ Δ ABC


Franciscus 7 feb 2015 12:31 (CET)

Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Gebruiker:Franciscus/kladblok&oldid=296469"