Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Gebruiker:Franciscus/kladblok: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
 
Regel 1: Regel 1:
Voorlopig neem ik deze pagina om nieuwe artikelen even op te bergen en te bewerken, vóórdat ik ze als bijdrage op Wikisage zet.
<br/>Franciscus 4 feb 2009 14:55 (UTC)




=Over handleidingen en zó=
 
Bijna elke keer als je een apparaat aanschaft kom je voor hetzelfde probleem te staan: hoe krijg ik op een eenvoudige manier het apparaat aan de gang. Voor de hand zou dan liggen, dat je eerst de handleiding raadpleegt en dan stap voor stap verder gaat totdat je door krijgt hoe een en ander werkt.
 
<br/> Was het maar zo eenvoudig! Veel handleidingen zijn ondoorzichtig en brengen de gebruiker alleen maar in de war, zodat je zelf maar wat gaat proberen, wat op den duur misschien tot resultaten leidt.
 
<br/>Hoe komt het toch, dat zoveel handleidingen slecht zijn samengesteld? Het antwoord ligt eigenlijk voor de hand.
 
* '''Een handleiding vormt een sluitpost voor de fabrikant en mag eigenlijk niet te veel kosten.'''
 
* '''Handleidingen worden veelal geschreven door technici die alles van zo'n apparaat weten en die een jargon hanteren waar de argeloze gebruiker - die deze specifieke taal niet beheerst - radeloos van wordt.'''
 
Gelukkig zijn er ook fabrikanten die begrijpen, dat een goede handleiding waardevol is en waardering van de gebruiker zal opleveren.
 
==Aanschaf==
 
Als de aarzeling om een nieuw apparaat aan te schaffen eindelijk is overwonnen en het stadium van vergelijken achter de rug is, stap je uiteindelijk een winkel binnen, want het moet er toch een keer van komen. In sneltreinvaart geeft een verkoper van rond de dertig een relaas van alle voordelen dat het apparaat bezit en wuift eventuele nadelen met een verveeld gebaar weg, een lichte geeuw onderdrukkend. Onderbrekingen van zijn relaas zijn bijna uitgesloten. Als je er toch met veel moeite in slaagt bescheiden iets te vragen, wordt er met dédain naar je geluisterd als naar een ongevaarlijke gek. Het kost de verkoper de grootste moeite niet met zijn vingers te gaan trommelen en als zijn aandacht wat verslapt, doet hij het ongemerkt toch. Bij het afrekenen wordt met een zeker ongeduld uitgelegd hoe je je pas door de pinautomaat moet halen. Ze blijken namelijk allemaal anders te werken. Als je hierbij even te lang nadenkt, wordt als je niet oppast de pas uit je handen gehaald en doet de verkoper het voor je, anders gaat het echt te veel tijd kosten.
 
==Eerste kennismaking met de handleiding==
 
Thuis aangekomen wil je natuurlijk graag zien wat je nu eigenlijk hebt gekocht. Van het lange verhaal in de winkel is meestal niet al te veel blijven hangen. Trouwens, de verkoper zei al, dat je thuis rustig alles nog een kon nalezen in de handleiding. Maar dat valt nog weleens tegen!
 
<br/>Als de handleiding openslaat, wordt je allereerst hartelijk gefeliciteerd met de aankoop van een hoogwaardig product. Verder wordt er geweldig opgegeven over de grandioze inzet van de kwalitatief hooggeschoolde technici die het toch maar weer voor elkaar hebben gekregen u zo'n prachtig apparaat te leveren. Als je hiervan nog helemaal onder de indruk bent en je tot het besef komt dat je de trotse bezitter bent geworden van een uniek apparaat, '' wordt u met klem aangeraden de instructies zorgvuldig te lezen, aangezien de fabriek anders niet in kan staan voor eventuele nare gevolgen.'' Bovendien vervalt je garantie bij onoordeelkundig gebruik.
 
<br/>Als je alle vermaningen en waarschuwingen ter harte zou moeten nemen, dan durf je het apparaat bijna niet meer te gaan gebruiken, want tenslotte moet je nog '' deskundig '' worden  . Maar goed, een mens is eigenwijs en gaat nu eenmaal door op het eenmaal ingeslagen pad.  
 
==Aan de slag==
 
Een van de eerste waarschuwingen die je krijgt als je bijvoorbeeld een scheerapparaat hebt gekocht, is, dat je huid twee tot vier weken moet wennen aan het scheersysteem. Wat moet je daar nu mee? Houdt dat in, dat je voorlopig nog maar met je oude apparaat verder moet en af en toe je nieuwe apparaat mag gebruiken. Houdt het in, dat je huid gaat opzetten en dat je je niet kan vertonen aan je huisgenoten of je buren? Even verder staat, dat je elke 2 maanden de scheerunit uit elkaar moet halen om de scheerhoofden schoon te maken. Er staat niet bij, hoe dat uit elkaar halen nu precies in zijn werk gaat. Als je weet, dat die scheerunit een uiterst teer geval is, waar je behoedzaam mee om moet gaan, dan zal je erg moeten oppassen, anders val je gelijk al buiten de garantie.
 
==Kreupele vertalingen==
 
In mijn magnetron moet ik volgens de handleiding altijd een glas water laten staan. Daar snap ik nou echt helemaal niets van. Moet de magnetron inwendig vochtig worden gehouden net als de huiskamer bij gebruik van centrale verwarming? Gelukkig biedt de tekst even verder uitkomst: '' Het water absorbeert de microgolven als u de magnetron per ongeluk aanzet terwijl deze leeg is!'' Dan moet je toch wel erg verkeerd bezig zijn, maar ja, misschien kan het geen kwaad daar binnenkort mijn buurman eens op te wijzen.
 
<br/>Er is nog zo'n leuke tip voor het verwarmen van vloeistoffen: '' Vloeistoffen zonodig tijdens het verhitten roeren!'' Hoe had de fabrikant dat gedacht? Even verder lees ik de vermaning om altijd een ''armlengte van de magnetron verwijderd te blijven.'' Een knop indrukken of het apparaat openen of sluiten wordt hiermee een onmogelijke zaak, want ook je arm mag dan niet te dichtbij komen. Overal afblijven dus! Gelukkig biedt de Engelse of de Franse vertaling - zoals meestal - uitkomst. Het blijkt te maken te hebben met het openen van de deur na verhitten van een product, waarbij de hete lucht of stoom brandwonden kan veroorzaken.
==Jean Cocteau==  
<br/>Tot slot nog zo'n vermaning die door de kreupele vertaling enigszins lachwekkend overkomt. '' Leg NOOIT een kleedje of papier '''op de magnetron''' of over de ventilatieopeningen.'' Nu heb ik al die tijd al een leuk kleedje op de magnetron willen leggen, dus dat is dan weer een illusie armer. De Engelse of de Franse vertaling geeft gelukkig een iets andere versie, namelijk: '' Bedek de ventilatieopeningen aan de achterkant en de zijkanten NOOIT met papier of doek, aangezien dit in brand kan vliegen!''  
[[Afbeelding: Jean Cocteau 1923.jpg|250px|thumb|right|<big>Jean Cocteau in 1923]]
Uit dit alles leer je maar weer, dat een beetje talenkennis bij het lezen van een handleiding nooit weg is!
Jean Maurice Eugène Clément Cocteau (Maisons-Laffitte, 5 juli 1889 – Milly-la-Forêt, 11 oktober 1963) was een Frans dichter, romanschrijver, toneelschrijver, schilder, ontwerper en filmmaker. Cocteau heeft in zijn leven enorm veel geschreven en geproduceerd, en was thuis in bijna alle kunstvormen en was één van de belangrijkste personen binnen het [[Surrealisme|surrealisme]]. 
<br/>Zijn bekendste werken zijn het boek ''Les Enfants terribles'' (1929), het toneelstuk ''Les parents terribles'' en de film ''La Belle et la Bête'' (1946).  
<br/>Cocteau is een tot de verbeelding sprekend kunstenaar. Maar meer nog dan om zijn werk was Cocteau bekend om zijn opmerkelijke leven. Hij omgaf zich met beroemdheden als [[Sergei Diaghilev]] van de Ballets Russes, de zangeres [[Edith Piaf]] en de schilder [[Pablo Picasso]], en hij raakte geregeld in opspraak vanwege zijn homoseksualiteit en zijn drugsgebruik.
 
==Afkomst en jeugd==
Jean Cocteau, zoon van Georges en Eugénie Cocteau, werd op 5 juli 1889 geboren in Maisons-Laffitte, in het noordwesten van het stedelijk gebied van Parijs. Het echtpaar had al twee kinderen: Marthe, geboren in 1877 en Paul, geboren in in 1881.
<br/>Het gezin woonde in de winter samen met hun grootouders van moederszijde in een herenhuis in Parijs en in de zomer in Maisons-Laffitte.  
<br/>Zijn familie was van een solide Parijse bourgeoisie: gecultiveerd, rijk en geïnteresseerd in muziek, schilderkunst en literatuur. Zijn vader - een jurist - tekent uit liefhebberij en op jonge leeftijd begint Jean dat ook te doen. Zijn grootvader is een muziekliefhebber die muzikale sessies in het huis organiseert.
{{infobox}}
|
<font color=blue>
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue>''Zijn familie was van een solide Parijse bourgeoisie: gecultiveerd, rijk en geïnteresseerd in muziek, schilderkunst en literatuur''
</font>
<span>
|}
Jean was een verwend maar nerveus kind. Hij had een grillig karakter en was vaak ziek.
<br/>De vroegste herinneringen van Cocteau hadden te maken met het theater in populaire vormen, zoals het circus en het ijspaleis, en met serieuze theaters, zoals de tragedies die werden uitgevoerd bij de ''Comédie-Française''.
<br/>Op 5 april 1898 - als Jean 9 jaar oud is - pleegt zijn vader zelfmoord. De reden daarvoor is nooit opgehelderd. Het bleef een duister raadsel dat hem altijd blijft achtervolgen en grote invloed op Cocteau heeft uitgeoefend.
<br/>In het voorjaar sterft grootmoeder Lecomte. De grootvader blijft bij zijn dochter wonen. Hij zorgt voor Jean en neemt hem elke zondag mee naar concerten op het conservatorium. Op de Wereldtentoonstelling in Parijs van 1900 is Cocteau vol ontzag voor de dansvoorstellingen.
<br/>Na een periode van basisonderwijs - die in alle opzichten onder het gemiddelde lag en vaak werd onderbroken door slechte gezondheid - begint hij zijn eerste jaar op de middelbare school aan de Lycée Condorcet. Hij blinkt uit in slechts drie onderwerpen: tekenen, gymnastiek en Duits. Zijn leraren vinden hem intelligent, maar inconsistent, onoplettend en rusteloos.
 
==Eerste publicaties== 
De toneelspeler Edouard Max introduceerde de 17-jarige Cocteau in de elitewereld van Parijs. Hij organiseerde een séance rond Cocteaus poëzie, waardoor hij in één keer naam maakte. Zonder hem had Cocteau vast nog een lange weg te gaan gehad door al leurende bij uitgevers aan te kloppen.  
<br/>Cocteau wordt wel gezien als het product van de jaren onmiddellijk voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog; jaren van verfijnde artistieke smaak, zonder politieke onrust. Er heerste een idealistische en optimistische geest in Europa. Die periode werd ook wel de ''roaring twenties'' genoemd.
<br/>Zijn echte verkenning van de wereld van het theater begon, toen hij met de ''Ballets Russes''<sup> 1)</sup> in aanraking kwam, geleid door ''Sergei Diaghilev''. Toen Cocteau de wens uitsprak om balletten te maken, daagde Diaghilev hem uit met: "Etonne-moi" ("Verras me").In 1911 schreef hij het libretto voor ''Le dieu bleu'', een ballet voor de Ballets Russes.
 
==Eerste Wereldoorlog==
Toen de Eerste Wereldoorlog bezig was, wilde Cocteau het leger in, maar werd afgekeurd. Hij wist een burgerkonvooi te organiseren om aan de frontlinie gewonden op te halen, waarbij hij als chauffeur fungeerde. Dat hield hij vol tot 1917.
<br/>Midden in de oorlog kwam Cocteau met ''Parade'' uit, een avant-gardeballet, waarvoor onder anderen [[Pablo Picasso]] de decorstukken en de kostuums ontwierp en [[Erik Satie]] de muziek componeerde. Cocteau en Picasso sloten zich aan bij de groep Ballets Russes van Sergei Diaghilev in Rome om het ballet voor te bereiden. De première van de Parade vond plaats op 18 mei 1917 in het ''Théâtre de Châtelet''. Het publiek en de critici waren meer overbluft dan geërgerd door de muziek van Satie en de sets en kostuums van Picasso. De moderne muziek, het decor, het verhaal; alles was modern en het publiek wist er nog geen raad mee.
<br/>Op 12 juli van dat jaar zijn Jean Cocteau, de dichter en schrijver [[Guillaume Apollinaire]] en de dichter, schrijver en schilder [[Max Jacob]], getuigen bij het huwelijk van Pablo Picasso en [[Olga Koklova]].
 
==Kritiek==
Op een gegeven moment schetst Cocteau in 1919 zijn eigen specifieke kunstgevoel. Ondanks zijn inspanningen om betrokken te worden bij de publicatie van een belangrijk document daarover, wordt Cocteau buitengesloten. In die tijd ook publiceert de schrijver [[André Gide]] - een Nobelprijswinnaar - een open brief aan Jean Cocteau in de ''Nouvelle Revue française'' waarin hij de dichtbundel ''Le Cap de Bonne-Espérance'' (Kaap de Goede Hoop) en het ballet ''Parade'' bekritiseert. In hetzelfde artikel citeert Gide ''Le Coq et le Arlequin'' (De haan en de harlekijn) als bewijs dat de dichter geen muzikale vaardigheden bezit. Cocteau reageert hierop fel in het literaire tijdschrift ''Les Ecrits nouveaux'' , waarop Gide natuurlijk terugschiet. Voor Cocteau sluit deze vervelende polemiek tijdelijk de deur naar de ''Nouvelle Revue française'' , waarvoor hij bijdragen leverde.
==Productie==
In 1920 ontmoet hij de zestienjarige Raymond Radiguet, wat uitgroeit tot een liefdesverhouding. In datzelfde jaar wordt Cocteau de verdediger en grote inspirator van jonge musici, die al snel bekendheid verwerven als de "[[Groupe de Six]]".
Hij brengt juni en het grootste deel van juli door in Londen met [[Darius Milhaud]] om de Engelse productie van ''Le Bœuf sur le toit'' in het London Coliseum te verfijnen.
In oktober komt Cocteau uit met het boek ''Thomas l'imposteur'' (Thomas de bedrieger), waar in 1964 ook een film van is gemaakt.
<br/>Op 12 december sterft Radiguet bij gebrek aan onvoldoende medische begeleiding aan tyfus. De totaal ingestorte Cocteau woont de begrafenis niet bij.
Enige tijd later nemen Serge Diaghilev, Auric en Poulenc een radeloze Cocteau mee naar Monte-Carlo. Ze geven hem de raad om troost te zoeken in de opium, wat bij Cocteau tot verslaving leidt. Intussen werkt hij aan plannen voor het ballet ''Le Train bleu''.
In 1925, ondergaat Cocteau - op aandringen van vrienden - een  behandeling voor zijn opiumverslaving in de ''Clinique des Thermes Urbains''.
{{infobox}}
|
<font color=blue>
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue>'' Een periode van intense creativiteit volgt waarin veel werk van hem wordt gepubliceerd''
</font>
<span>
|}
Een periode van intense creativiteit volgt waarin veel werk van hem wordt gepubliceerd. In het jaar daarna schrijft hij het libretto voor de opera-oratorium ''Oedipus Rex'' voor Stravinsky die vanaf half januari aan de muziek werkt. In mei 1927 was de première, waarbij het werk niet onverdeeld gunstig werd ontvangen.
In december vond in de ''Galerie des Quatre Chemins'' een tentoonstelling van ongewone objecten en tekeningen plaats met de titel ''Poésie plastique'' (Gebeeldhouwde poëzie). Het was een eerste pogingen van Cocteau tot creatie van een moderne post-kubistische kunst in Frankrijk
Op 16 december 1927 première van de opera Pauvre matelot (The Poor Sailor), met muziek van Darius Milhaud. Cocteau voltooit La voix humaine (The Human Voice) en schrijft Le Livre blanc (The White Book). Op 28 december gaat de opera Antigone in première in het Théâtre de la Monnaie in Brussel met muziek van [[Arthur Honneger]].
Eind november 1928 checkt hij in bij een kliniek in Saint-Cloud in voor een nieuwe poging tot afkicken.
1929 Maakt tekeningen, begint aan het boek ''Opium, journal d'une désintoxication '' en schrijft in drie weken ''Les Enfants terribles'' (Children of the Game), dat zeer gunstig wordt ontvangen. In het boek Opium beschrijft Cocteau's het herstel van zijn verslaving aan opium.
Eind augustus 1931 blijkt hij besmet te zijn met tyfus en moet hij veertig dagen in een kliniek doorbrengen. Kort daarop begon hij weer met opium te roken. In 1933 ondergaat hij weer een kuur om daar van af te raken.
Terwijl ze audities houden voor Oedipus Rex, merkt Cocteau Jean Marais op, en geeft hem een rol in het koor.
 
==Cineast==
Cocteau debuteerde pas op de relatief late leeftijd van 41 jaar als cineast. Cinema was destijds nog relatief jong, maar de regels van het medium leken al vast te liggen. Cocteau ging echter dapper en volstrekt autodidact zijn eigen koers, en heeft vervolgens een klein maar interessant oeuvre bij elkaar gefilmd. Zijn films worden tegenwoordig nog steeds bekeken en gewaardeerd vanwege hun unieke stijl en sfeer. ''La Belle et la Bête'', ''Orphée'' en andere films waren succesvol De film ''Orphée'' uit 1950 wordt algemeen beschouwd als zijn meesterwerk. Het is een zichzelf mythologiserend portret van de gekwelde kunstenaar, die te kampen heeft met innerlijke demonen, zijn schrijverschap, liefde, dood en de confrontatie met zijn publiek.
==Laatste jaren==
Tijdens de herfst van zijn leven leidt Cocteau een betrekkelijk rustig bestaan. Hij komt met name in het nieuws door zijn toetreding tot de ''Académie Francaise'' in 1955  en de fresco’s die hij schildert in plaatsen aan de Côte d’Azur.
<br/>Hoewel hij op hoge leeftijd is, komt zijn dood toch nog vrij onverwacht. In oktober 1963 serft hij in Milly-la-Forêt. Cocteau ligt begraven in het kleine kapelletje van Milly-la-Forêt, een dorpje nabij Fontainebleau. ''Je reste avec vous'' staat in guirlande-schrift op zijn graf geschreven. 
{{Bron|bronvermelding=
*<sup> 1)</sup> De Ballets Russes was een balletgezelschap uit Rusland, gesticht door Sergej Djagilev. Tussen 1909 en 1929 traden de Ballets Russes op in tal van westerse landen.}}
[[Categorie: Literatuur]]
[[Categorie: Schilderkunst]]
[[Categorie: Ballet]]
[[Categorie: Toneel]]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
{{Infobox Bmoc}}
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
{{Infobox Bmoc}}
 
 
 
 
<br/>
 
{{Infobox Bmoc}}
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
||<sup>{{math|i{{=}}1}}</sup>
|}
 
 
 
 
 
 
:{|
|  ||<sub>&nbsp;</sub>
|-
|<big>{{Math|<big>''Ψ'' || {{math|('''''x⃗,t''''')|</big>}}
|-
|  ||<sup></sup>
|}
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
De stad Montfort-L'Amaury in eerbetoon aan Maurice Ravel die in dit huis van 1921 tot 1937 woonde
Ravel se fixa à Montfort-l'Amaury en 1921. Sa maison, le Belvédère, conservée en l'état selon la volonté de son frère, abrite un musée depuis 1971 et fait l’objet d’une inscription auprès des monuments historiques depuis 199459.
Français : Maison dite du Belvédère de Maurice Ravel à Montfort-l'Amaury (Yvelines, France)
Date 20 November 2006
Source Cliché personnel, own work
Author ℍenry Salomé (Jaser !) 08:17, 21 November 2006 (UTC)
Object location
48° 46′ 34.28″ N, 1° 48′ 19.4″ E Kartographer map based on OpenStreetMap. View this and other nearby images on: OpenStreetMap - Google Earth info 
Licensing[edit]
The copyright holder of this work, hereby publish it under the following licenses:
GNU head Permission is granted to copy, distribute and/or modify this document under the terms of the GNU Free Documentation License, Version 1.2 or any later version published by the Free Software Foundation; with no Invariant Sections, no Front-Cover Texts, and no Back-Cover Texts. A copy of the license is included in the section entitled GNU Free Documentation License.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                                 
 
 
 
 
 
 
 
<span>
<font>
::<span style="font-size:150%;"><font color=red>OPVS FUNDATUM VATICANVM
:<span style="font-size:150%;"><font color=black>Josephvs Ratzinger - Benedictvs XVI
::<span style="font-size:110%;"><font color=black>- Cooperatores Veritatis - 
</font>
<span>
 
<span>
<font>
::<span style="font-size:150%;"><font color=red>OPUS FUNDUM VATICANUM
:<span style="font-size:150%;"><font color=black>Josephus Ratzinger - Benedictus XVI
::<span style="font-size:110%;"><font color=black>- Cooperatores Veritatis - 
</font>
<span>
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
{{infobox}}
|
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=black>''Priemgetallen blijken niet zo willekeurig te zijn als men eerder had aangenomen.''
</font>
<span>
|}
 
 
 
 
 
span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=black>''Ook in de bioscoop werden antifascistische acties uitgevoerd''
</font>
<span>
|}
 
Enkele breuken hebben een eigen naam:
* {{vbreuk|2}} [[half]]
* {{vbreuk|4}} [[kwart (breuk)|kwart]]
* {{vbreuk|3|4}} [[driekwart]]
* {{vbreuk|1|1|2}} [[anderhalf]]
 
* '''√<sup>12</sup>''' 
≈12
{{vbreuk|1|1}} = 1
 
* <big>2<sup>{{vbreuk|0|12}}</sup> = 1</big>
* <big>2<sup>{{vbreuk|1|12}}</sup> = 1,059463094</big>
 
* <big>2<sup>{{vbreuk|2|12}}</sup> = 1,122462048</big>
 
 
{{vbreuk|x|4}}
 
    √{{vbreuk|L|C}}
 
 
 
{{infobox}}
|
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue>''Zijn eerste composities schreef Elgar voor amateurs.''
</font>
<span>
|}
 
{{infobox}}
|
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue> "''Heeft men een goed boek uitgelezen, dan is het alsof men van een goede vriend afscheid neemt.''"
</font>
<span>
|}
 
[[Categorie: Literatuur]]
[[Categorie: Tijdschrift]]
[[Categorie: Literair genre]]{{infobox}}
|
<font color=black>
<span>
<font>
:<span style=font-size:150%;><font color=blue>''Het ballet veroorzaakte een enorm schandaal. ''
</font>
<span>
|}
 
[[Categorie: Vakliteratuur]]
 
 
{{infobox}}
|
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue>''Priemgetallen blijken niet zo willekeurig te zijn als men eerder had aangenomen.''
</font>
<span>
|}
 
{| class="wikitable"
<span style="font-size:150%;">
<font color=black>
! Op een gegeven moment stelt hij vast,
dat het een verloren zaak is.
</font>
</span>
|}
 
 
{{infobox}}
|
<font color=blue>
<big>
:''Een streamer bevat een zeer korte''
:''tekst van twee of drie regels.''
</big>
</font>
|}
 
<span style="font-size:150%;">
<font color=blue>
::::*'''Het schrijven van de Magister Ludi aan de Pedagogische Dienst'''
</font>
</span>
|}
 
{{infobox}}
|
<font color=blue>
:.....''dat hij al tekenen waarneemt, dat in de nabije toekomst '''Het Kralenspel'''
: ''als eerste verloren zal gaan.''
</font>
|}
 
 
:<code><nowiki>{{Overline| (12)}}</nowiki></code> {{overline|om ergens een lijntje boven te trekken}}
:<code><nowiki>{{Overline|24}}</nowiki></code>
 
''12
''<br/>
{{Overline|''24''}}
 
 
12
<br/>--
<br/>24
 
==Breuken==
 
<!--<math>\mathbb{Z}</math>--> [[Bestand:Zmath.png|9px]]
 
<!--<math>\mathbb{R}</math>--> [[Bestand:Rmath.png|9px]]
 
<!--<math>\mathbb{C}</math>--> [[Bestand:Cmath.png|9px]]
 
 
 
Als dit in een zin staat <!--[[Blackboard bold|<math>\mathbb{N}</math>.]] --> [[Bestand:Nmath.png|10px]]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
{{Breuk|a|b|c}}: a b/c (geheel getal, teller en noemer)
{{Breuk|a|b}}: a/b (teller en noemer)
{{Breuk|a}}: 1/a (alleen noemer)
 
12
<br/>--
<br/>24
 
 
:<code><nowiki>{{Overline|a}}</nowiki></code>
 
 
 
 
''12''
<br/>
{{Overline|''24''}}
 
 
 
 
{{Overline|''a''}}
 
 
 
 
 
:<code><nowiki>{{Overline|24}}</nowiki></code>
''12''
<br/>
{{Overline|''24''}}
 
{{I =vbreuk|U|R|}}
<br/>
In deze theoretische verhandeling, wordt de vergelijking:
'''''S''''' = {{vbreuk|'''''A'''''|'''''L'''''}} geïntroduceerd.
<br/>Hierbij is:
:*'''''S''''' de stroom
:*'''''A''' de spanning
:*'''''L''''' de weerstand
Later zijn deze letters vervangen door de huidige notatie:
'''''I''''' = {{vbreuk|'''''U'''''|'''''R'''''}}
 
sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = sin 32,3122 0 = 0,5345
{{overline|24}}
 
==Schrijfwijze==
Het hoofdtelwoord geeft de [[teller (breuk)|teller]] van een [[breuk (wiskunde)|breuk]] weer, het rangtelwoord de [[noemer]].
* {{vbreuk|5}} een vijfde, {{vbreuk|7|10}} zeven tiende, {{vbreuk|1|2|6}} een twee zesde.
* {{vbreuk|11|1|5}} elf en een vijfde, elf een vijfde, of elf gehelen en een vijfde.
----------------------------------------------
Enkele breuken hebben een eigen naam:
* {{vbreuk|2}} [[half]]
* {{vbreuk|4}} [[kwart (breuk)|kwart]]
* {{vbreuk|3|4}} [[driekwart]]
* {{vbreuk|1|1|2}} [[anderhalf]]
-------------------------------------------------
Een ''derde'' lijkt een eigen naam te hebben. Het is als breuk een "gewone" combinatie (''derde'' is het rangtelwoord van drie):
* {{vbreuk|3}} ''een'' derde (dus niet ''eenderde'')
* {{vbreuk|2|3}} ''twee'' derde.
----------------------------------------------------------------
 
{{vbreuk|sina|cosa}}
* {{vbreuk|30-10|5}}
{{vbreuk|60|24/60}}
 
:<big>'''''R<sub>v</sub> = {{vbreuk|1|1R<sub>1</sub> + R<sub>2</sub> +......R<sub>n</sub>}}</big>
 
 
{{vbreuk|5}}
 
{{vbreuk|-|x}}(t)
''
 
 
 
<big>'''''x<sup>→</sup>(t)''''' = '''''v<sup>→</sup> • t''''' + '''''x<sub>0'''''</sub><sup>→</sup> = {{vbreuk|'''''dx<sup>→</sup>|dt'''''}} • '''''t + x<sub>0</sub><sup>→'''''</sup></big>
 
 
 
<big>{{vbreuk|''y(p)|x(p)''}} = {{vbreuk|''K • G(p)|1 + [K • G(p) • H(p)]''}}</big>
 
 
sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = 0 = 0,5345 24
 
sin a = sin 32  + 18 + {{vbreuk|44|60/60}} = sin 32,3122
 
 
 
 
<big>Groter</big>
 
{{infobox}}
|
<big>
''Op een gegeven moment meent hij, dat hij de zin van het Spel dicht is genaderd, maar denkt toch dat hij dit niet tot zijn beroep moet maken.''
</big>
|}
 
23 • 60 • 60 = 82.800
 
 
 
128 <span style="font-size:125%;"><font color=black><sup> 4</sup>/<sub> 7</sub> <sup> 0</sup> </font></span>
<span style="font-size:85%;"><font color=black> '''achtenveertig''' </font></span>achtenveertig
:*<span style="font-size:145%;"><font color=black>''P =  U • I • cos φ''</font></span>
:*<span style="font-size:145%;"><font color=black>''P =  3U<sub> f</sub> • I<sub> f</sub> •  cos φ''</font></span>
waarbij:
:*<span style="font-size:145%;"><font color=black>''U<sub> f</sub> = U<sub> fase</sub> en I<sub> f</sub> = I<sub> fase</sub>''</font></span>
:* P = 3 U<sub> fase</sub>• I <sub> fase</sub> • cos φ
::''Moon River, Goodnight Moon, Moon Cloud, Dark of the Moon''
 
 
 
 
 
 
 
{|
|-
|-
|}
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
[[Afbeelding:Paul Dukas.jpg|thumb|200px|right|]]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
: '''Δ BCD ~ Δ ABC'''
 
<br/>Franciscus 7 feb 2015 12:31 (CET)

Huidige versie van 9 okt 2019 om 19:23










Jean Cocteau

Jean Cocteau in 1923

Jean Maurice Eugène Clément Cocteau (Maisons-Laffitte, 5 juli 1889 – Milly-la-Forêt, 11 oktober 1963) was een Frans dichter, romanschrijver, toneelschrijver, schilder, ontwerper en filmmaker. Cocteau heeft in zijn leven enorm veel geschreven en geproduceerd, en was thuis in bijna alle kunstvormen en was één van de belangrijkste personen binnen het surrealisme.
Zijn bekendste werken zijn het boek Les Enfants terribles (1929), het toneelstuk Les parents terribles en de film La Belle et la Bête (1946).
Cocteau is een tot de verbeelding sprekend kunstenaar. Maar meer nog dan om zijn werk was Cocteau bekend om zijn opmerkelijke leven. Hij omgaf zich met beroemdheden als Sergei Diaghilev van de Ballets Russes, de zangeres Edith Piaf en de schilder Pablo Picasso, en hij raakte geregeld in opspraak vanwege zijn homoseksualiteit en zijn drugsgebruik.

Afkomst en jeugd

Jean Cocteau, zoon van Georges en Eugénie Cocteau, werd op 5 juli 1889 geboren in Maisons-Laffitte, in het noordwesten van het stedelijk gebied van Parijs. Het echtpaar had al twee kinderen: Marthe, geboren in 1877 en Paul, geboren in in 1881.
Het gezin woonde in de winter samen met hun grootouders van moederszijde in een herenhuis in Parijs en in de zomer in Maisons-Laffitte.
Zijn familie was van een solide Parijse bourgeoisie: gecultiveerd, rijk en geïnteresseerd in muziek, schilderkunst en literatuur. Zijn vader - een jurist - tekent uit liefhebberij en op jonge leeftijd begint Jean dat ook te doen. Zijn grootvader is een muziekliefhebber die muzikale sessies in het huis organiseert.

Zijn familie was van een solide Parijse bourgeoisie: gecultiveerd, rijk en geïnteresseerd in muziek, schilderkunst en literatuur

Jean was een verwend maar nerveus kind. Hij had een grillig karakter en was vaak ziek.
De vroegste herinneringen van Cocteau hadden te maken met het theater in populaire vormen, zoals het circus en het ijspaleis, en met serieuze theaters, zoals de tragedies die werden uitgevoerd bij de Comédie-Française.
Op 5 april 1898 - als Jean 9 jaar oud is - pleegt zijn vader zelfmoord. De reden daarvoor is nooit opgehelderd. Het bleef een duister raadsel dat hem altijd blijft achtervolgen en grote invloed op Cocteau heeft uitgeoefend.
In het voorjaar sterft grootmoeder Lecomte. De grootvader blijft bij zijn dochter wonen. Hij zorgt voor Jean en neemt hem elke zondag mee naar concerten op het conservatorium. Op de Wereldtentoonstelling in Parijs van 1900 is Cocteau vol ontzag voor de dansvoorstellingen.
Na een periode van basisonderwijs - die in alle opzichten onder het gemiddelde lag en vaak werd onderbroken door slechte gezondheid - begint hij zijn eerste jaar op de middelbare school aan de Lycée Condorcet. Hij blinkt uit in slechts drie onderwerpen: tekenen, gymnastiek en Duits. Zijn leraren vinden hem intelligent, maar inconsistent, onoplettend en rusteloos.

Eerste publicaties

De toneelspeler Edouard Max introduceerde de 17-jarige Cocteau in de elitewereld van Parijs. Hij organiseerde een séance rond Cocteaus poëzie, waardoor hij in één keer naam maakte. Zonder hem had Cocteau vast nog een lange weg te gaan gehad door al leurende bij uitgevers aan te kloppen.
Cocteau wordt wel gezien als het product van de jaren onmiddellijk voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog; jaren van verfijnde artistieke smaak, zonder politieke onrust. Er heerste een idealistische en optimistische geest in Europa. Die periode werd ook wel de roaring twenties genoemd.
Zijn echte verkenning van de wereld van het theater begon, toen hij met de Ballets Russes 1) in aanraking kwam, geleid door Sergei Diaghilev. Toen Cocteau de wens uitsprak om balletten te maken, daagde Diaghilev hem uit met: "Etonne-moi" ("Verras me").In 1911 schreef hij het libretto voor Le dieu bleu, een ballet voor de Ballets Russes.

Eerste Wereldoorlog

Toen de Eerste Wereldoorlog bezig was, wilde Cocteau het leger in, maar werd afgekeurd. Hij wist een burgerkonvooi te organiseren om aan de frontlinie gewonden op te halen, waarbij hij als chauffeur fungeerde. Dat hield hij vol tot 1917.
Midden in de oorlog kwam Cocteau met Parade uit, een avant-gardeballet, waarvoor onder anderen Pablo Picasso de decorstukken en de kostuums ontwierp en Erik Satie de muziek componeerde. Cocteau en Picasso sloten zich aan bij de groep Ballets Russes van Sergei Diaghilev in Rome om het ballet voor te bereiden. De première van de Parade vond plaats op 18 mei 1917 in het Théâtre de Châtelet. Het publiek en de critici waren meer overbluft dan geërgerd door de muziek van Satie en de sets en kostuums van Picasso. De moderne muziek, het decor, het verhaal; alles was modern en het publiek wist er nog geen raad mee.
Op 12 juli van dat jaar zijn Jean Cocteau, de dichter en schrijver Guillaume Apollinaire en de dichter, schrijver en schilder Max Jacob, getuigen bij het huwelijk van Pablo Picasso en Olga Koklova.

Kritiek

Op een gegeven moment schetst Cocteau in 1919 zijn eigen specifieke kunstgevoel. Ondanks zijn inspanningen om betrokken te worden bij de publicatie van een belangrijk document daarover, wordt Cocteau buitengesloten. In die tijd ook publiceert de schrijver André Gide - een Nobelprijswinnaar - een open brief aan Jean Cocteau in de Nouvelle Revue française waarin hij de dichtbundel Le Cap de Bonne-Espérance (Kaap de Goede Hoop) en het ballet Parade bekritiseert. In hetzelfde artikel citeert Gide Le Coq et le Arlequin (De haan en de harlekijn) als bewijs dat de dichter geen muzikale vaardigheden bezit. Cocteau reageert hierop fel in het literaire tijdschrift Les Ecrits nouveaux , waarop Gide natuurlijk terugschiet. Voor Cocteau sluit deze vervelende polemiek tijdelijk de deur naar de Nouvelle Revue française , waarvoor hij bijdragen leverde.

Productie

In 1920 ontmoet hij de zestienjarige Raymond Radiguet, wat uitgroeit tot een liefdesverhouding. In datzelfde jaar wordt Cocteau de verdediger en grote inspirator van jonge musici, die al snel bekendheid verwerven als de "Groupe de Six". Hij brengt juni en het grootste deel van juli door in Londen met Darius Milhaud om de Engelse productie van Le Bœuf sur le toit in het London Coliseum te verfijnen. In oktober komt Cocteau uit met het boek Thomas l'imposteur (Thomas de bedrieger), waar in 1964 ook een film van is gemaakt.
Op 12 december sterft Radiguet bij gebrek aan onvoldoende medische begeleiding aan tyfus. De totaal ingestorte Cocteau woont de begrafenis niet bij. Enige tijd later nemen Serge Diaghilev, Auric en Poulenc een radeloze Cocteau mee naar Monte-Carlo. Ze geven hem de raad om troost te zoeken in de opium, wat bij Cocteau tot verslaving leidt. Intussen werkt hij aan plannen voor het ballet Le Train bleu. In 1925, ondergaat Cocteau - op aandringen van vrienden - een behandeling voor zijn opiumverslaving in de Clinique des Thermes Urbains.

Een periode van intense creativiteit volgt waarin veel werk van hem wordt gepubliceerd

Een periode van intense creativiteit volgt waarin veel werk van hem wordt gepubliceerd. In het jaar daarna schrijft hij het libretto voor de opera-oratorium Oedipus Rex voor Stravinsky die vanaf half januari aan de muziek werkt. In mei 1927 was de première, waarbij het werk niet onverdeeld gunstig werd ontvangen. In december vond in de Galerie des Quatre Chemins een tentoonstelling van ongewone objecten en tekeningen plaats met de titel Poésie plastique (Gebeeldhouwde poëzie). Het was een eerste pogingen van Cocteau tot creatie van een moderne post-kubistische kunst in Frankrijk Op 16 december 1927 première van de opera Pauvre matelot (The Poor Sailor), met muziek van Darius Milhaud. Cocteau voltooit La voix humaine (The Human Voice) en schrijft Le Livre blanc (The White Book). Op 28 december gaat de opera Antigone in première in het Théâtre de la Monnaie in Brussel met muziek van Arthur Honneger. Eind november 1928 checkt hij in bij een kliniek in Saint-Cloud in voor een nieuwe poging tot afkicken. 1929 Maakt tekeningen, begint aan het boek Opium, journal d'une désintoxication en schrijft in drie weken Les Enfants terribles (Children of the Game), dat zeer gunstig wordt ontvangen. In het boek Opium beschrijft Cocteau's het herstel van zijn verslaving aan opium. Eind augustus 1931 blijkt hij besmet te zijn met tyfus en moet hij veertig dagen in een kliniek doorbrengen. Kort daarop begon hij weer met opium te roken. In 1933 ondergaat hij weer een kuur om daar van af te raken. Terwijl ze audities houden voor Oedipus Rex, merkt Cocteau Jean Marais op, en geeft hem een rol in het koor.

Cineast

Cocteau debuteerde pas op de relatief late leeftijd van 41 jaar als cineast. Cinema was destijds nog relatief jong, maar de regels van het medium leken al vast te liggen. Cocteau ging echter dapper en volstrekt autodidact zijn eigen koers, en heeft vervolgens een klein maar interessant oeuvre bij elkaar gefilmd. Zijn films worden tegenwoordig nog steeds bekeken en gewaardeerd vanwege hun unieke stijl en sfeer. La Belle et la Bête, Orphée en andere films waren succesvol De film Orphée uit 1950 wordt algemeen beschouwd als zijn meesterwerk. Het is een zichzelf mythologiserend portret van de gekwelde kunstenaar, die te kampen heeft met innerlijke demonen, zijn schrijverschap, liefde, dood en de confrontatie met zijn publiek.

Laatste jaren

Tijdens de herfst van zijn leven leidt Cocteau een betrekkelijk rustig bestaan. Hij komt met name in het nieuws door zijn toetreding tot de Académie Francaise in 1955 en de fresco’s die hij schildert in plaatsen aan de Côte d’Azur.
Hoewel hij op hoge leeftijd is, komt zijn dood toch nog vrij onverwacht. In oktober 1963 serft hij in Milly-la-Forêt. Cocteau ligt begraven in het kleine kapelletje van Milly-la-Forêt, een dorpje nabij Fontainebleau. Je reste avec vous staat in guirlande-schrift op zijn graf geschreven.

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

  • 1) De Ballets Russes was een balletgezelschap uit Rusland, gesticht door Sergej Djagilev. Tussen 1909 en 1929 traden de Ballets Russes op in tal van westerse landen.
rel=nofollow














Dit is een artikel uit de serie:
Bekende melodie,
onbekende componist
Si j'etais Roi
Menuet, Kwintet opus 13, nr. 5
Le Calife de Bagdad
On hearing the first Cukoo in Spring
Berceuse de Jocelyn
Plaisir d' Amour
Die lustigen Weiber von Windsor
De Urendans, La Giaconda
Dona Diana, Moretto









































































Dit is een artikel uit de serie:
Bekende melodie,
onbekende componist
Si j'etais Roi
Menuet, Kwintet opus 13, nr. 5
Le Calife de Bagdad
On hearing the first Cukoo in Spring
Berceuse de Jocelyn
Plaisir d' Amour
Die lustigen Weiber von Windsor
De Urendans, La Giaconda
Dona Diana, Moretto




Dit is een artikel uit de serie:
Bekende melodie,
onbekende componist
Si j'etais Roi
Menuet, Kwintet opus 13, nr. 5
Le Calife de Bagdad
On hearing the first Cukoo in Spring
Berceuse de Jocelyn
Plaisir d' Amour
Die lustigen Weiber von Windsor
De Urendans, La Giaconda
Dona Diana, Moretto


























||i=1 |}




 
Ψ (x⃗,t)

















De stad Montfort-L'Amaury in eerbetoon aan Maurice Ravel die in dit huis van 1921 tot 1937 woonde Ravel se fixa à Montfort-l'Amaury en 1921. Sa maison, le Belvédère, conservée en l'état selon la volonté de son frère, abrite un musée depuis 1971 et fait l’objet d’une inscription auprès des monuments historiques depuis 199459. Français : Maison dite du Belvédère de Maurice Ravel à Montfort-l'Amaury (Yvelines, France) Date 20 November 2006 Source Cliché personnel, own work Author ℍenry Salomé (Jaser !) 08:17, 21 November 2006 (UTC) Object location 48° 46′ 34.28″ N, 1° 48′ 19.4″ E Kartographer map based on OpenStreetMap. View this and other nearby images on: OpenStreetMap - Google Earth info Licensing[edit] The copyright holder of this work, hereby publish it under the following licenses: GNU head Permission is granted to copy, distribute and/or modify this document under the terms of the GNU Free Documentation License, Version 1.2 or any later version published by the Free Software Foundation; with no Invariant Sections, no Front-Cover Texts, and no Back-Cover Texts. A copy of the license is included in the section entitled GNU Free Documentation License.


























OPVS FUNDATUM VATICANVM
Josephvs Ratzinger - Benedictvs XVI
- Cooperatores Veritatis -

OPUS FUNDUM VATICANUM
Josephus Ratzinger - Benedictus XVI
- Cooperatores Veritatis -









Priemgetallen blijken niet zo willekeurig te zijn als men eerder had aangenomen.



span>

Ook in de bioscoop werden antifascistische acties uitgevoerd

|}


Enkele breuken hebben een eigen naam:

  • 12

≈12  1 /1 = 1

  • 2 0 /12 = 1
  • 2 1 /12 = 1,059463094
  • 2 2 /12 = 1,122462048


 x /4

 L /C 


Zijn eerste composities schreef Elgar voor amateurs.

"Heeft men een goed boek uitgelezen, dan is het alsof men van een goede vriend afscheid neemt."

Het ballet veroorzaakte een enorm schandaal.


Priemgetallen blijken niet zo willekeurig te zijn als men eerder had aangenomen.

Op een gegeven moment stelt hij vast,

dat het een verloren zaak is.


Een streamer bevat een zeer korte
tekst van twee of drie regels.

  • Het schrijven van de Magister Ludi aan de Pedagogische Dienst

|}

.....dat hij al tekenen waarneemt, dat in de nabije toekomst Het Kralenspel
als eerste verloren zal gaan.


{{Overline| (12)}} om ergens een lijntje boven te trekken
{{Overline|24}}

12
24


12
--
24

Breuken

 
Bestand:Rmath.png 
 


Als dit in een zin staat






a bc: a b/c (geheel getal, teller en noemer) ab: a/b (teller en noemer) 1a: 1/a (alleen noemer)

12
--
24


{{Overline|a}}



12
24



a



{{Overline|24}}

12
24

Sjabloon:I =vbreuk
In deze theoretische verhandeling, wordt de vergelijking: S =  A /L geïntroduceerd.
Hierbij is:

  • S de stroom
  • A de spanning
  • L de weerstand

Later zijn deze letters vervangen door de huidige notatie: I =  U /R

sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = sin 32,3122 0 = 0,5345 24

Schrijfwijze

Het hoofdtelwoord geeft de teller van een breuk weer, het rangtelwoord de noemer.

  •  1 / 5  een vijfde,  7 /10 zeven tiende, 1  2 /6 een twee zesde.
  • 11  1 /5 elf en een vijfde, elf een vijfde, of elf gehelen en een vijfde.

Enkele breuken hebben een eigen naam:


Een derde lijkt een eigen naam te hebben. Het is als breuk een "gewone" combinatie (derde is het rangtelwoord van drie):

  •  1 / 3  een derde (dus niet eenderde)
  •  2 /3 twee derde.

 sina /cosa

  •  30-10 /5

 60 /24/60

Rv =  1 /1R1 + R2 +......Rn


 1 / 5 

 - /x(t)


x(t) = v • t + x0 =  dx /dtt + x0


 y(p) /x(p) =  K • G(p) /1 + [K • G(p) • H(p)]


sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = 0 = 0,5345 24

sin a = sin 32 + 18 +  44 /60/60 = sin 32,3122



Groter

Op een gegeven moment meent hij, dat hij de zin van het Spel dicht is genaderd, maar denkt toch dat hij dit niet tot zijn beroep moet maken.

23 • 60 • 60 = 82.800


128 4/ 7 0 achtenveertig achtenveertig

  • P = U • I • cos φ
  • P = 3U f • I f • cos φ

waarbij:

  • U f = U fase en I f = I fase
  • P = 3 U fase• I fase • cos φ
Moon River, Goodnight Moon, Moon Cloud, Dark of the Moon




































Δ BCD ~ Δ ABC


Franciscus 7 feb 2015 12:31 (CET)