Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Gewoonte: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1: Regel 1:
Een '''gewoonte''' is een handeling of gebruik die ''herhaaldelijk'' voor komt. Een gewoonte kan [[onderbewustzijn|onbewust]] en [[bewustzijn|bewust]] gaan, en is veelal ook onderdeel van het [[gedrag]]. Gewoonten zijn gewoon voor [[mens]]en en [[dier]]en. Bij mensen spreekt men dan ook wel van ''gewoontedieren''.
Een '''gewoonte''' is een handeling of gebruik die ''herhaaldelijk'' voor komt. Een gewoonte kan [[onderbewustzijn|onbewust]] en [[bewustzijn|bewust]] gaan, en is veelal ook onderdeel van het [[gedrag]]. Gewoonten zijn gewoon voor [[mens]]en en [[dier]]en. Bij mensen spreekt men dan ook wel van ''gewoontedieren''.


Het kan ook een gewoonte zijn geworden, dat bepaalde [[gedachte|gedachtengangen]] zich herhalen, wat vervolgens weer bepaalde handelingen (gewoonten) tot gevolg heeft. Als het problematische vormen aan neemt, kan het wijzen op een [[dwangneurose]]. Men kan ook ''uit gewoonte'' bepaalde dingen over het hoofd zien, en fouten gaan maken, wat [[beroep]]smatig nogal gevolgen kan hebben. Er wordt dan ook wel gesproken van "''de macht der gewoonte''". [[Autisme|Autisten]] en mensen met het [[Aspergersyndroom]] hebben ook vaak de gewoonte om dingen in een herhaaldelijk patroon te doen.
Het kan ook een gewoonte zijn geworden, dat bepaalde [[gedachte|gedachtengangen]] zich herhalen, wat vervolgens weer bepaalde handelingen (gewoonten) tot gevolg heeft. Als het problematische vormen aan neemt, kan het wijzen op een [[dwangneurose]]. Men kan ook ''uit gewoonte'' bepaalde dingen over het hoofd zien, en fouten gaan maken, wat [[beroep]]smatig nogal gevolgen kan hebben. Er wordt dan ook wel gesproken van "''de macht der gewoonte''". [[Autisme|Autisten]] en mensen met het [[Aspergersyndroom]] hebben ook vaak de gewoonte om dingen in een herhaaldelijk patroon te doen, zodat bijvoorbeeld dagen telkens in een zelfde volgorde ingedeeld zijn aangaande de [[activiteit]]en (''gewoontemensen''), wat overigens ook aangewend kan worden als een [[hond]] hier [[dagelijks leven|dagelijks]] in mee gaat (is één van de vele [[overeenkomst]]en die zijn te [[begrijpen]] aangaande mens en dier). Het meest [[sprekend]] hierbij is het [[feit]] dat zowel autisten als dieren zoals [[mensaap|apen]], honden en [[dolfijnen]] een zelfde [[werking]] van het [[brein]] danwel [[hersenen]] heeft, namelijk [[intuïtief]] (naar onbewuste ingevingen, die terstond [[ontstaan]], op [[grondslag|basis]] van eerdere [[ervaring]]en en begrippen (eerdere [[gevoelens]] zijn daarbij [[waardebepalend]] en/of [[raadgevend]]). Begrijpelijkerwijze kan men [[stellingname|stellen]] dat hoe méér al deze verschillende aspecten die zich binnen het brein afspelen één [[geheel]] zijn oftewel [[samenhang]] hebben, hoe méér bewuste en onbewuste [[proces]]sen eveneens één worden.


In een [[huwelijk]] kunnen gewoonten een overheersend karakter krijgen. Men spreekt dan van een [[sleur]]
In een [[huwelijk]] kunnen gewoonten een overheersend karakter krijgen. Men spreekt dan van een [[sleur]].


==Zie ook==
=="De macht der gewoonte" binnen religie==
* [[Ritueel]]
Vanwege [[doctrine]]s, [[ritueel|rituelen]] en vele andere ''gewoonten'', hebben de meeste [[gelovigen]] een veelheid aan gewoonten en begrippen voortgezet in de [[tijd]], die ongeveer tweeduizend jaar geleden tot stand gekomen zijn, aan de hand van de ''toenmalige'' [[omstandigheden]], mensen en toenmalige begrippen. De mens [[ontwikkeling|ontwikkeld]] zich echter, wat het maakt dat ook in allerlei begrippen een ontwikkeling zit. Hieruit valt te begrijpen dat een [[stagnatie]] in die ontwikkeling door het vasthouden aan ''verouderde begrippen'' (van het ''geheel'' dat men [[aanschouwing|aanschouwt]]), wat het maakt dat de [[hedendaags]]e [[realisme (begrip)|realiteit]] niet [[herkenning|herkend]] wordt, vanwege dat hedendaagse begrippen weerhouden worden zich te ontwikkelen. Naast dát [[gevolg]] valt eveneens te [[constatering|constateren]] dat vrijwel alle [[geestelijke]]n, met name die het meest de [[negatieve gebieder|macht]] hebben, die voortzetting in stand gehouden hebben, wat [[het-één-en-ander]] niet meer doet [[accorderen]] met het [[heden]] waarin mensen [[leven]]. Elk [[complex]] geheel van ''begrippen'', die zich [[communiceren]] in richting van de [[toekomst]] (destijds) door middel van [[woord]]elijke [[beredenering]]en, moet zich aangaande die betreffende begrippen blijven ontwikkelen, om niet de daadwerkelijke [[bedoeling]]en ([[spreekwoordelijk]]) ''uit het oog'' te ''verliezen''. Zo zijn ook gewoonten als het willen dragen van een [[boerka]] een voortvloeisel van die heersende ''begrippen van wèleer'', wat toen inderdaad een begrijpelijke gewoonte zal zijn, vanwege de mindere [[beschaving]] danwel [[normen en waarden]] en dat er momenteel juist [[verworvenheden]] zijn die veel gewoonten (die dus anders zijn) ''vanzelfsprekend'' maken. Het ''niet'' doormaken (achterblijven) van dergelijke ontwikkelingen, maakt het eveneens dat bepaalde [[inzicht]]en en begrippen in deze ''niet'' tot stand komen. Wanneer dit begrip [[uitleg|uitgelegd]] wordt, zal de gelovige hier eveneens uit gewoonte ([[overtuiging]], [[toewijding]]) [[ontkenning|ontkennend]] op [[reageren]] of er een bepaalde [[onzekerheid]] aan toeschrijven, welke dan eveneens uit gewoonte tot [[zekerheid]] [[verheffing|verheven]] wordt. Te [[besef]]fen is dat men pas uit/van een [[kokervisie]] (af) komt als van die beperkende manieren van [[denken]] afgestapt wordt die de verkokering [[oorzaak|veroorzaken]] en in stand houden.


[[Categorie:Mens en Maatschappij]]
[[Categorie:Mens en Maatschappij]]
[[Categorie:Psychologie]]
[[Categorie:Psychologie]]
[[Categorie:Menselijk gedrag]]
[[Categorie:Menselijk gedrag]]
[[Categorie:Perceptie|Gewoontedenken]]

Versie van 26 jan 2011 08:53

Een gewoonte is een handeling of gebruik die herhaaldelijk voor komt. Een gewoonte kan onbewust en bewust gaan, en is veelal ook onderdeel van het gedrag. Gewoonten zijn gewoon voor mensen en dieren. Bij mensen spreekt men dan ook wel van gewoontedieren.

Het kan ook een gewoonte zijn geworden, dat bepaalde gedachtengangen zich herhalen, wat vervolgens weer bepaalde handelingen (gewoonten) tot gevolg heeft. Als het problematische vormen aan neemt, kan het wijzen op een dwangneurose. Men kan ook uit gewoonte bepaalde dingen over het hoofd zien, en fouten gaan maken, wat beroepsmatig nogal gevolgen kan hebben. Er wordt dan ook wel gesproken van "de macht der gewoonte". Autisten en mensen met het Aspergersyndroom hebben ook vaak de gewoonte om dingen in een herhaaldelijk patroon te doen, zodat bijvoorbeeld dagen telkens in een zelfde volgorde ingedeeld zijn aangaande de activiteiten (gewoontemensen), wat overigens ook aangewend kan worden als een hond hier dagelijks in mee gaat (is één van de vele overeenkomsten die zijn te begrijpen aangaande mens en dier). Het meest sprekend hierbij is het feit dat zowel autisten als dieren zoals apen, honden en dolfijnen een zelfde werking van het brein danwel hersenen heeft, namelijk intuïtief (naar onbewuste ingevingen, die terstond ontstaan, op basis van eerdere ervaringen en begrippen (eerdere gevoelens zijn daarbij waardebepalend en/of raadgevend). Begrijpelijkerwijze kan men stellen dat hoe méér al deze verschillende aspecten die zich binnen het brein afspelen één geheel zijn oftewel samenhang hebben, hoe méér bewuste en onbewuste processen eveneens één worden.

In een huwelijk kunnen gewoonten een overheersend karakter krijgen. Men spreekt dan van een sleur.

"De macht der gewoonte" binnen religie

Vanwege doctrines, rituelen en vele andere gewoonten, hebben de meeste gelovigen een veelheid aan gewoonten en begrippen voortgezet in de tijd, die ongeveer tweeduizend jaar geleden tot stand gekomen zijn, aan de hand van de toenmalige omstandigheden, mensen en toenmalige begrippen. De mens ontwikkeld zich echter, wat het maakt dat ook in allerlei begrippen een ontwikkeling zit. Hieruit valt te begrijpen dat een stagnatie in die ontwikkeling door het vasthouden aan verouderde begrippen (van het geheel dat men aanschouwt), wat het maakt dat de hedendaagse realiteit niet herkend wordt, vanwege dat hedendaagse begrippen weerhouden worden zich te ontwikkelen. Naast dát gevolg valt eveneens te constateren dat vrijwel alle geestelijken, met name die het meest de macht hebben, die voortzetting in stand gehouden hebben, wat het-één-en-ander niet meer doet accorderen met het heden waarin mensen leven. Elk complex geheel van begrippen, die zich communiceren in richting van de toekomst (destijds) door middel van woordelijke beredeneringen, moet zich aangaande die betreffende begrippen blijven ontwikkelen, om niet de daadwerkelijke bedoelingen (spreekwoordelijk) uit het oog te verliezen. Zo zijn ook gewoonten als het willen dragen van een boerka een voortvloeisel van die heersende begrippen van wèleer, wat toen inderdaad een begrijpelijke gewoonte zal zijn, vanwege de mindere beschaving danwel normen en waarden en dat er momenteel juist verworvenheden zijn die veel gewoonten (die dus anders zijn) vanzelfsprekend maken. Het niet doormaken (achterblijven) van dergelijke ontwikkelingen, maakt het eveneens dat bepaalde inzichten en begrippen in deze niet tot stand komen. Wanneer dit begrip uitgelegd wordt, zal de gelovige hier eveneens uit gewoonte (overtuiging, toewijding) ontkennend op reageren of er een bepaalde onzekerheid aan toeschrijven, welke dan eveneens uit gewoonte tot zekerheid verheven wordt. Te beseffen is dat men pas uit/van een kokervisie (af) komt als van die beperkende manieren van denken afgestapt wordt die de verkokering veroorzaken en in stand houden.