Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Sint-Baafskathedraal

Uit Wikisage
Versie door Gentenaar (overleg | bijdragen) op 11 jun 2018 om 15:09 (Niet-bestaande bestanden verwijderd)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

De Sint-Baafskathedraal in de Oost-Vlaamse stad Gent is de titelkerk van het bisdom Gent en het Sint-Baafskapittel.

Geschiedenis

De kerk was oorspronkelijk een parochiekerk gewijd aan Johannes de Doper. In het jaar 942 kwam de bisschop van Doornik de kerk als Sint-Janskerk inwijden.

Keizer Karel V wilde het opstandige Gent een lesje leren door de opstandelingen met een strop om de hals (de stroppendragers) en in nachthemden achter elkaar door de stad te laten gaan. Hij wilde Gent voor altijd onder de knoet houden door op de plaats van de Sint-Baafsabdij (gelegen vlak naast de samenvloeiing van de Leie en de Schelde) het Spanjaardenkasteel op te richten. Hierdoor waren de kanunniken van Sint-Baafs verplicht uit te wijken naar een andere kapittelplaats, die zij in 1539 vonden in de Sint-Janskerk. De kerk werd een collegiale kerk en stond voortaan bekend als de Sint-Baafskerk (zie Bavo). Bij de bisschoppelijke herindeling van de Nederlanden in 1559 werd het bisdom Gent opgericht; de Sint-Baafskerk werd verheven tot kathedraal.

Tot voor enkele jaren was de Sint-Janskerk nog steeds de parochiekerk van de Sint-Jansparochie en tevens van de Sint-Baafskathedraal, de hoofdkerk van het bisdom Gent. Enkele jaren geleden echter werden de parochies Sint-Michiels, Sint-Niklaas en Sint-Baafs samengevoegd, en sedertdien doet de Sint-Michielskerk dienst als parochiekerk voor de drie vroegere parochies. De Sint-Baafskathedraal fungeert nu enkel nog als kathedraal.

Bouwgeschiedenis

Voorganger van de huidige kathedraal was een romaanse kerk uit de 12de eeuw. Hiervan is de crypte overgebleven. De romaanse kerk werd geleidelijk aan vervangen door de huidige. De bouw verliep in drie fasen. In het begin van de 14de eeuw werd eerst het koor vernieuwd. Hier is de invloed van Noord-Franse gotiek en van de Scheldegotiek te merken. De kooromgang en de straalkapellen dateren uit het begin van de 15de eeuw. Tijdens de tweede bouwfase, van 1462 tot 1538, werd de 89 meter hoge westertoren opgetrokken in de stijl van de Brabantse gotiek, met kalkzandsteen uit het steenwerc van Dilbeek. In 1533 werd begonnen met de derde fase: de bouw van het schip. Later vonden nog toevoegingen plaats in renaissance-, barok- en classicistische stijl opgetrokken.

De toren van de Sint-Baafskathedraal is een van de drie van de Gentse torenrij, samen met de Sint-Niklaaskerk en het Belfort. De toren zelf bestaat uit vier verdiepingen, en wordt bekroond door vier pinakels van aanzienlijke grootte. Oorspronkelijk was de toren bekroond met een kleine spits, maar deze brandde af. In de toren hangen zeven luidklokken, de zwaarste is Bavo, met een gewicht van 5 500 kg, geleverd door Florent Delcourt.

Kunst in de kathedraal

Het kunstpatrimonium van de Sint-Baafs is historisch waardevol. In de eerste plaats moet genoemd worden het wereldberoemde polyptiek De aanbidding van het Lam Gods van Jan van Eyck uit 1432, dat beschouwd wordt als een hoogtepunt in de 15de-eeuwse Vlaamse schilderkunst. Andere bekende doeken zijn de Bekering van Sint-Bavo (1623-1624) door Peter Paul Rubens, de Calvarietriptiek (15de eeuw), toegeschreven aan Joos van Wassenhove, alias Justus van Gent, en werken van Frans Pourbus de Jongere en Gaspar de Crayer.

Hoogtepunten van de inrichting zijn verder het barokke hoogaltaar (1702-1782), in witzwart en rood gevlamd marmer; de rococopreekstoel (1741-1745), in eik, verguld hout, witte en zwarte marmer, door Laurent Delvaux, met smeedijzeren hek door J. Arens; praalgraven van Gentse bisschoppen, onder andere die van Antonius Triest, in wit en zwart marmer (1652-1654), een hoofdwerk van Hiëronymus Duquesnoy de Jonge. Er staan nu ook overal stoelen van Maarten Van Severen, de .03.[1]

Naast de verzameling schilderkunst is de kooromgang getooid met een verzameling portretten van bisschoppen en ereleden van het Sint-Baafskapittel.

Kerkschat

Er bevinden zich diverse stukken edelsmeedwerk en liturgisch vaatwerk in de diocesane verzameling. Bekend zijn de relieken van Sint Macharius door de la Vigne en een reliekschrijn van St-Johannes de Doper. Daarnaast ook werk van edelsmeden zoals Lesteens, Van Campe, Bourdon, Van Cauwenbergh, Vermandele, Lenoir, etc... De verzameling liturgische gewaden, textiel en kant bevat topstukken van de 15de tot de 20ste eeuw. Het bekendste gewaad is een oud stel afkomstig uit de Sint-Baafsabdij dat toebehoorde aan Lieven Hugenois. Erop staan fijn geborduurde scènes in renaissanceborduurwerk zoals Maria bezoekt haar nicht Elisabeth en Boodschap van de aartsengel Gabriël aan Maria. Ook een rood gewaad met scènes van het Lam Gods door Arte Grossé behoort tot de topstukken van borduurwerk. Uit de verzameling gewaden, die door de bisschoppen werd gevormd, wordt een selectie tentoongesteld in de crypte. De overige stukken worden bewaard in de bisschoppelijke sacristie die aansluit op de koorkapellen.

Orgel

Van het kerkorgel valt op: het gesneden orgelfront – waarschijnlijk het werk van een Gents schrijnwerker of beeldhouwer, vermoedelijk Boudewijn van Dickele - met een barokke orgelkast uit de 18de eeuw. Het instrument bestaat uit twee zelfstandige delen.

Het oude orgel in de dwarsbeuk bevat nog karakteristieke registers uit het oorspronkelijk bouwwerk (1653-1656) door Pierre Destré en Louis Bis uit Rijsel in opdracht van bisschop Antonius Triest. De Gentenaar Lambertus Benoit Van Peteghem vernieuwde het grotendeels in 1767.

Het nieuwe orgel werd langs de galerijen boven het koorgestoelte uitgebouwd, zodat het rechts en links het koor omlijst met piramiden van orgelpijpen. Johannes Klais bouwde het voor de Wereldtentoonstelling van 1935 in Brussel, waar hij door een internationale jury onder vier deelnemers werd geprimeerd. Het orgel werd aangekocht op last van bisschop Coppieters. Het telt 90 registers. Het orgel is hiermee het grootste van de hele Benelux.[2]

De organist-titularis is Edward De Geest.

I Rugpositief C–c4
Principaal
Holpijp
Wilgenpijp
Oktaaf
Koppelfluit
Nasaard 22/3´
Zwegel
Stemmeken
Tertiaan II
Cimbelstem IV
Regaal
Regaalkan
II Hoofdwerk C–c4
Prestant 16´
Gedekt 16´
Prestant
Roerföuit
Kwintadeen
Oktaaf
Fluit
Gemshoorn
Kwint 22/3´
Oktaafken
Spitsfluit
Kornet V
Ruispijp IV
Vulwerk IV-VI
Bazuin 16´
Trompet
Kromhoorn-regaal
Klaroen
Voetwerk C–g1
Bromstem 32´
Principaalbas 16´
Open bas 16´
Brompijp 16´
Zachtbas 16´
Kwintbas 102/3´
Oktaafbas
Gedektbas
Roerfluit
Hoge octaaf
Kleine fluit
Veldfluit
Groot vulwerk IV
Bazuinbas 32´
Bazuin 16´
Trompetbas
Zink
Zingend kornet
I Hoofdwerk C–c4
Kwintadeen 16´
Principaal
Salicionaal
Houten fluit
Oktaaf
Blokfluit
Oktaafken
Terts 13/5´
Kleine kwint 11/3´
Vulwerk IV
Cimbelstem II-III
Kromhoorn
Koptrompet
II Nevenwerk C–c4
Zachtgedekt 16´
Vioolprincipaal
Kwintadeen
Oktaaf
Dwarsfluit
Echokornet III-V
Cimbelken III
Dulciaan 16´
Trompet
III Bovenwerk C–c4
Zweving
Spitsgamba
Nachthoorn gedekt
Zingend Principaal
Zwitserse pijp
Woudfluit
Seskwialter II
Scherp III-IV
Hobo
Regaal
Voetwerk C–g1
Gedekte fluit 16´
Echobas 16´
Fluitbas
Gedekt
Kwint 51/3´
Oktaaf
Fluit
Veldfluit
Oktaafcimbel II
Pommer 16´
Hoorn

Restauratie

In de zomer van 2005 is begonnen met een grootscheepse restauratie van het monument. Die restauratie zal in acht fases verlopen en ten minste 15 jaar in beslag nemen. Dat alles zal minimaal 25 miljoen euro kosten. De restauratiecampagne is hoofdzakelijk bedoeld voor de instandhouding van de kathedraal.

In het voorjaar van 2013 startten de hoognodige restauratiewerken aan de toren van de kathedraal. Hiervoor zal de 90 meter hoge toren voor minstens vier jaar achter steigers verscholen gaan.

De aannemer startte eind januari, in afwachting van de opbouw van de steigerconstructie, met het plaatsen van een witte schutting aan de noordzijde, maar moest die noodgedwongen weer afbreken op vraag van de stad. Eind februari 2013 werd dan, om de veiligheid van de restaurateurs te garanderen, de monumentverlichting uitgeschakeld en werden alle elektriciteitskabels verwijderd. De toren staat tegen het toeristisch hoogseizoen volledig in de steigers, waarna de eigenlijke restauratiewerken kunnen aanvangen.

Fotoverbod

De kathedrale kerkfabriek bezit alle rechten over de kunstobjecten. Foto's mogen niet genomen worden van objecten en schilderijen zonder schriftelijke toestemming van de rector, kanunnik Collin. De rechten werden in 2007 verkocht aan een firma die deze rechten beschermt. De kerkfabriek voert deze politiek tevens om de oude meesterwerken te beschermen tegen gevaarlijk licht en controle te houden over de verspreiding en de kwaliteit van de afbeeldingen. Overal in de kathedraal staan bordjes met de tekst "fotograferen verboden, met of zonder flits".

Zie ook

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
rel=nofollow
rel=nofollow

Wikimedia Commons  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Sint-Baafskathedraal op Wikimedia Commons.

rel=nofollow
51°03′11″N, 3°43′36″E