Verantwoordelijkheid

Verantwoordelijkheid oftewel verantwoordelijk zijn is dat iemand verantwoording af legt (er voor staat) voor wat ie doet of zegt, of gáát doen of zeggen, en daar de eventuele gevolgen van voor zíjn rekening neemt. Dit houdt dus in dat er geen onverantwoordelijke dingen mogen gebeuren.

Verantwoordelijkheid wordt een mens al aangeleerd als kind, middels de opvoeding en het onderwijs. Bijvoorbeeld wordt een kind aangeleerd dat de aangeschafte hond dagelijks persee eten moet hebben en moet worden uitgelaten. Sommige kinderen neigen naar crimineel gedrag, wat o.a. staat beschreven in de criminologie. Hiervoor is bepaalde wetgeving ingevoerd, afgestemd op elk verschillend gebied, zoals het Wetboek van Strafrecht. Veelal ontbrak het bij de opvoeding van het kind aan bepaalde normen en waarden die aangeleerd hadden moeten worden. Er rust bij ouders dan ook een grote verantwoordelijkheid.

Aan verantwoordelijkheden die een negatieve (slechte) afloop hebben, kunnen mensen een schuldgevoel over houden. Mensen met een afhankelijke persoonlijkheidsstoornis kunnen moeilijk omgaan met verantwoordelijkheid, en verleggen deze dan meestal ook naar anderen. Uiteraard hoort elke verantwoordelijkheid bij de betreffende persoon zelf, zoals ook is bij de vrijheid van meningsuiting, waarbij iemand ook voor de consequenties moet staan van zijn uitlatingen

Zie ook

• vaderschap (verantwoordelijk voor zoon en/of dochter)
• moederschap (idem)
• wijsheid (als je wijs bent heb je ook bepaalde wetenschap om dingen te voorkomen)
• huisdier (verantwoordelijk voor een diervriendelijk bestaan)
• sociale wetenschap (omgangs-normen)