Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Zoutmijn

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Zoutmijn Hallstatt

Een zoutmijn is een mijn met als doel het winnen van steenzout en haliet.

Geschiedenis

In de tijd voor de uitvinding van de verbrandingsmotor en daarmee grote graafmachines, was het winnen van zout een gevaarlijke werkzaamheid. Voor de industriële revolutie was zout een schaars goed, en zoutwinning uit mijnen was vaak arbeid die door slaven of gevangenen werd verricht.

Bekende grote zoutmijnen

Gebieden die bekendstaan om zoutwinning zijn:

  • Noord-Ierland: de mijnen van Kilroot nabij Carrickfergus
  • Engeland: Cheshire en Worcestershire
  • Duitsland: Rheinberg
  • Polen: Wieliczka en Bochnia
  • Oostenrijk: Hallstatt en Salzkammergut
  • Bosnië: Tuzla
  • Roemenië: Slănic, Cacica, Ocnele Mari, Salina Turda, Târgu Ocna, Ocna Sibiului en Praid
  • Bulgarije: Provadiya
  • Zuid-Italië: Racalmuto, Realmonte en Petralia Soprana (producent: Italkali)
  • Marokko: de zoutmijn van Khemisset waar JMS sarl de mijn exploiteert.
  • Pakistan: Khewra en Warcha
  • Verenigde Staten: de Detroit Salt Company met 10 km² complex onder de grond op een diepte van 340 m.
  • Canada: De Sifto-zoutmijn in Goderich, Ontario, is op dit moment de grootste werkende zoutmijn in de wereld.

Heden ten dage zijn veel zoutmijnen eigendom van grote multinationals, zoals AkzoNobel en Cargill. Veel kleine mijnen zijn in privébezit.

Opslag radioactief afval

Zoutmijnen die uitgeput zijn worden soms beoogd of daadwerkelijk gebruikt als opslagruimte voor radioactief afval, omdat de geologische structuur vaak zeer stabiel is. Voorbeelden zijn Asse, Morsleben, Gorleben.

Zie ook

Bronnen