Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Frankrijk op het Eurovisiesongfestival

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Frankrijk is een van de landen die al sinds de eerste editie (1956) deelnemen aan het Eurovisiesongfestival. In totaal heeft Frankrijk nu 54 keer aan het liedjesfestijn deelgenomen. Alleen Duitsland (55 keer) deed vaker mee. Frankrijk is, als één van de vijf grootste financiers van het songfestival, altijd verzekerd van deelname aan de grote finale.

Frankrijk heeft in zijn lange songfestivalhistorie talloze successen gekend. Maar liefst 36 keer eindigde het land in de top 10 en 5 keer werd er gewonnen. Nog nooit bleef een Franse inzending zonder punten en Frankrijk is nimmer helemaal onderaan geëindigd. Vooral in de beginjaren waren de Fransen uiterst succesvol, mede omdat er in die tijd nog niet zoveel landen meededen. Bij het derde songfestival, in 1958, zorgde zanger André Claveau voor de eerste Franse zege met het nummer Dors mon amour. Een jaar later werd het Eurovisiesongfestival voor het eerst door Frankrijk georganiseerd, en wel in het Palais des Festivals in Cannes.

In 1960 was Frankrijk opnieuw de sterkste op het songfestival. Dit keer won het dankzij Tom Pillibi van Jacqueline Boyer. Boyer kreeg 32 punten en zorgde ervoor dat het songfestival in 1961 weer terugkeerde naar Frankrijk. Ook dit keer was Cannes het decor. Een derde Franse overwinning volgde in 1962 met Isabelle Aubret en het lied Un premier amour. Omdat Frankrijk het echter niet zag zitten om het songfestival voor de derde keer binnen vijf jaar te organiseren, vond de jaarlijkse liedjeswedstrijd een jaar later plaats in Londen.

Na de eerste tien jaar van het songfestival bij de beste tien te zijn geëindigd, maakte Frankrijk in 1966 een eerste misstap. Dominique Walter wist met het nummer Chez nous het Europese publiek niet te bekoren en belandde met slechts 1 punt op de 16de plek. Het was een onwennig resultaat voor de Fransen, maar in de jaren die volgden eindigde het land weer steevast in de top 10. In 1969 werd er zelfs weer een overwinning behaald, met Un jour, un enfant van Frida Boccara. Deze zege moest echter gedeeld worden met Spanje, Nederland en het Verenigd Koninkrijk, die evenveel punten hadden behaald. Begin jaren zeventig kwam Frankrijk op het songfestival in een klein dipje terecht. In 1972 en 1973 viel het land met een respectievelijk 11de en 15de plek buiten de top 10, en in 1974 zag het zelfs helemaal af van deelname vanwege het overlijden van president Georges Pompidou. De eigenlijke inzending van dat jaar, La vie à 25 ans van Dani, werd zodoende teruggetrokken en het Eurovisiesongfestival van 1974 werd het eerste festival in de geschiedenis zonder Frankrijk.

Toen Frankrijk in 1975 terugkeerde op het songfestival, begon er voor het land een nieuwe glorieperiode. Vijf jaar achter elkaar eindigde de Franse inzending bij de beste vier. Het hoogtepunt werd bereikt in 1977, toen Marie Myriam met het liedje L'oiseau et l'enfant Frankrijk een vijfde zege schonk. Het werd voor de Fransen voorlopig ook de laatste overwinning. Tot op de dag van vandaag heeft Frankrijk het Eurovisiesongfestival niet meer kunnen winnen.

Ondanks de successen op het songfestival, kondigde de Franse omroep in 1982 aan niet meer aan het liedjesfestijn te zullen deelnemen. De reden zou zijn geweest dat het songfestival in Frankrijk ouderwets gevonden werd en dat men het land er niet meer bij vond passen. Zodoende werd de editie van 1982 het tweede festival ooit waarop Frankrijk verstek liet gaan. Deze afwezigheid duurde echter maar één jaar. In 1983 al werd er, nadat France 2 de fakkel had overgenomen, opnieuw aan het songfestival meegedaan. De vijfde plaats die Guy Bonnet met Vivre behaalde, markeerde een lange periode van goede resultaten. Frankrijk eindigde in de rest van de jaren tachtig en de eerste helft van de jaren negentig vrijwel ieder jaar bij de beste tien.

Hoewel er niet meer werd gewonnen, waren de Fransen er in 1991 wel nog erg dichtbij. Zangeres Amina deed dat jaar mee voor Frankrijk met het lied C’est le dernier qui a parlé qui a raison en was vooraf een favoriet voor de eindoverwinning. Na de puntentelling bleek Frankrijk samen met Zweden met 146 punten bovenaan te staan, maar in tegenstelling tot in het verleden kon er echter maar één land als winnaar worden uitgeroepen. Daarom werd er gekeken naar welk land de meeste topscores (12 punten) had behaald. Toen bleek dat beide landen evenveel 12 punten hadden gekregen (allebei vier keer), werd er gekeken naar het aantal 10 punten. Met een 5-2 voordeel aan 10 punten werd het Eurovisiesongfestival uiteindelijk gewonnen door de Zweedse zangeres Carola.

Pas in 1996 werd Frankrijks uiterst succesvolle periode op het songfestival onderbroken, toen het lied Diwanit bugale van Dan Ar Braz & L'héritage des Celtes met 18 punten niet hoger kwam dan een 19de plaats. Het matige resultaat luidde een nieuw songfestivaltijdperk in waarin Frankrijk niet meer automatisch veel punten krijgt en hoog eindigt. De inzending van 1998, Marie Line met Où aller, is daar een voorbeeld van. Line vergaarde slechts drie punten en werd de grootste flop voor Frankrijk sinds 1966. Hoewel de Fransen in 2001 en 2002 met respectievelijk een vierde en een vijfde plaats toch nog behoorlijke successen boekten op het songfestival, is het land de laatste jaren definitief afgegleden op de ranglijst. Vanaf 2003 werden er nog slechts zeer matige en onopvallende resultaten behaald. Alleen zangeres Patricia Kaas zorgde in 2009 nog voor een succesje met een achtste plaats en 107 punten.

Franse deelnames

Bestand:ESC 2007 France - Fatals Picards - L'amour à la française.jpg
Les Fatals Picards in Helsinki (2007)
Bestand:France - Sébastien Tellier - ESC 2008.jpg
Sébastien Tellier in Belgrado (2008)
Bestand:Patricia Kaas.jpg
Patricia Kaas in Moskou (2009)
Bestand:Jessy Matador, France.jpg
Jessy Matador in Oslo (2010)
Bestand:France at ESC 2011.jpg
Amaury Vassili in Dusseldorf (2011)
Jaar Artiest Titel Finale Ptn Taal
Zwitserland 1956 Mathé Altéry Le temps perdu ? ? Frans
Dany Dauberson Il est là ? ? Frans
Vlag van West-Duitsland 1957 Paule Desjardins La belle amour 2 17 Frans
Nederland 1958 André Claveau Dors, mon amour 1 27 Frans
Frankrijk 1959 Jean Philippe Oui, oui, oui, oui 3 15 Frans
Verenigd Koninkrijk 1960 Jacqueline Boyer Tom Pillibi 1 32 Frans
Frankrijk 1961 Jean-Paul Mauric Printemps, avril carillonne 4 13 Frans
Luxemburg 1962 Isabelle Aubret Un premier amour 1 26 Frans
Verenigd Koninkrijk 1963 Alain Barrière Elle était si jolie 5 25 Frans
Denemarken 1964 Rachel Le chant de Mallory 4 14 Frans
Italië 1965 Guy Mardel N'avoue jamais 3 22 Frans
Luxemburg 1966 Dominique Walter Chez nous 16 1 Frans
Oostenrijk 1967 Noëlle Cordier Il doit faire beau là-bas 3 20 Frans
Verenigd Koninkrijk 1968 Isabelle Aubret La source 3 20 Frans
Spanje 1969 Frida Boccara Un jour, un enfant 1 18 Frans
Nederland 1970 Guy Bonnet Marie-Blanche 4 8 Frans
Ierland 1971 Serge Lama Un jardin sur la terre 10 82 Frans
Verenigd Koninkrijk 1972 Betty Mars Comé-comédie 10 81 Frans
Luxemburg 1973 Martine Clemenceau Sans toi 15 65 Frans
Zweden 1975 Nicole Rieu Et bonjour à toi l'artiste 4 91 Frans
Nederland 1976 Catherine Ferry Un, deux, trois 2 147 Frans
Verenigd Koninkrijk 1977 Marie Myriam L'oiseau et l'enfant 1 136 Frans
Frankrijk 1978 Joël Prévost Il y aura toujours des violons 3 119 Frans
Israël (land) 1979 Anne-Marie David Je suis l'enfant soleil 3 106 Frans
Nederland 1980 Profil Hé, hé m'sieurs dames 11 45 Frans
Ierland 1981 Jean Gabilou Humanahum 3 125 Frans
Vlag van West-Duitsland 1983 Guy Bonnet Vivre 8 56 Frans
Luxemburg 1984 Annick Thoumazeau Autant d'amoureux que d'étoiles 8 61 Frans
Zweden 1985 Roger Bens Femme dans ses rêves aussi 10 56 Frans
Noorwegen 1986 Cocktail Chic Européennes 17 13 Frans
België 1987 Christine Minier Les mots d'amour n'ont pas de dimanche 14 44 Frans
Ierland 1988 Gérard Lenorman Chanteur de charme 10 64 Frans
Zwitserland 1989 Nathalie Pâque J'ai volé la vie 8 60 Frans
Joegoslavië 1990 Joëlle Ursull White and black blues 2 132 Frans
Italië 1991 Amina C'est le dernier qui a parlé qui a raison 2 146 Frans
Zweden 1992 Kali Monté la riviè 8 73 Kreyòl en Frans
Ierland 1993 Patrick Fiori Mama Corsica 4 121 Frans en Corsicaans
Ierland 1994 Nina Morato Je suis un vrai garçon 7 71 Frans
Ierland 1995 Nathalie Santamaria Il me donne rendez-vous 4 94 Frans
Noorwegen 1996 Dan Ar Braz & L'Héritage Des Celtes Diwanit bugale 19 18 Bretons
Ierland 1997 Fanny Sentiments songes 7 95 Frans
Verenigd Koninkrijk 1998 Marie Line Où aller 24 3 Frans
Israël (land) 1999 Nayah Je veux donner ma voix 19 14 Frans
Zweden 2000 Sofia Mestari On aura le ciel 23 5 Frans
Denemarken 2001 Natasha Saint-Pier Je n'ai que mon âme 4 142 Frans en Engels
Estland 2002 Sandrine François Il faut du temps (je me battrai pour ça) 5 104 Frans
Letland 2003 Louisa Baïleche Monts et merveilles 18 19 Frans
Turkije 2004 Jonatan Cerrada A chaque pas 15 40 Frans en Spaans
Oekraïne 2005 Ortal Chacun pense à soi 23 11 Frans
Griekenland 2006 Virginie Pouchain Il était temps 22 5 Frans
Finland 2007 Les Fatals Picards L'amour à la française 22 19 Frans en Engels
Servië 2008 Sébastien Tellier Divine 18 47 Engels en Frans
Rusland 2009 Patricia Kaas Et s'il fallait le faire 8 107 Frans
Noorwegen 2010 Jessy Matador Allez ola olé 12 82 Frans
Duitsland 2011 Amaury Vassili Sognu 15 82 Corsicaans
Azerbeidzjan 2012 Anggun Echo (you and I) Frans en Engels
rel=nofollow
rel=nofollow