Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Antonie Cato Camerlingh
Antonie Cato Camerlingh (Sleen, 20 april 1800 - Hilversum, 23 maart 1886) was een Nederlands generaal-majoor der genie en officier in de Militaire Willems-Orde.
Loopbaan
Camerlingh, zoon van Hendrik Jan Camerlingh, lid van de stedelijke raad en griffier bij het kantongerecht te Assen, volgde een militaire opleiding tot ingenieur en werd op 11 mei 1830 benoemd tot eerste luitenant-ingenieur bij het corps mineurs en sappeurs. Hij was actief tijdens de Belgische Opstand en verwierf bij Koninklijk Besluit van 17 november 1831 de Militaire Willems-Orde vierde klasse voor zijn verrichtingen. Tijdens de belegering van de citadel van Antwerpen verwierf hij de Militaire Willems-Orde derde klasse (Koninklijk Besluit van 2 februari 1833 nummer 86) en werd feestelijk ontvangen te Nijmegen op 2 juli 1833: Heden mag ook deze stad het genoegen smaken een gedeelte der dappere krijgshelden van het korps mineurs en sappeurs, onder bevel van eerste luitenant Camerlingh, in haar midden te zien. Zij werden door kolonel Ninaber op recht vaderlijke en hartelijke wijze ontvangen en onder begeleiding van muziek naar de stad begeleid, waar van alle schepen en gebouwen de Nederlandse vlag wapperde en een groot aantal ingezetenen en militairen hen met gejuich ontvingen. [1]
Camerlingh werd op 12 december 1837 bevorderd tot tweede kapitein bij het korps mineurs en sappeurs en op 4 mei 1858 benoemd tot majoor bij de provinciale staf en provinciaal adjudant in Limburg (zevende militaire afdeling); hij werd datzelfde jaar (december) aangesteld als militair lid van de militie en bij Koninklijk Besluit van 2 september 1861 nummer 70 bevorderd tot luitenant-kolonel. In december 1861 verkreeg hij het Onderscheidingsteken voor Langdurige Dienst als officier met het cijfer XL en vroeg en verkreeg op 22 april 1866 eervol pensioen uit de militaire dienst onder toekenning van de rang van kolonel; hij werd later nog bevorderd tot generaal-majoor titulair en overleed in 1886. In 1883 bracht het muziekkorps van de schutterij van zijn woonplaats Hilversum hem nog een serenade.[2]
{Appendix|2=
- 1893. P.H.K. van Schendel. De Militaire Willemsorde.
- 1940. G.C.E. Köffler. De Militaire Willemsorde 1815-1940. Algemene Landsdrukkerij. Den Haag.}}
