Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Tragedie (toneel): verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
 
Regel 1: Regel 1:
De '''tragedie''' (van het Grieks ''tragōidia'') is een [[Theater (kunstvorm)|theatergenre]], waarbij het verhaal wordt gekenmerkt door [[Drama (gebeurtenis)|dramatische gebeurtenissen]] rond de hoofdpersonen.  
De '''tragedie''' (van het Grieks {{hopper|τραγῳδία}}; ''tragōidia'') is een [[Theater (kunstvorm)|theatergenre]], waarbij het verhaal wordt gekenmerkt door [[Drama (gebeurtenis)|dramatische gebeurtenissen]] rond de hoofdpersonen.


== Oorsprong in het Griekse theater ==
== Oorsprong in het Griekse theater ==
De oorsprong van de tragedie ligt in het oude Griekse theater. Het wordt sinds [[Aristoteles]] als [[genre]] tegenover de [[komedie]] geplaatst. Terwijl de komedie bij Aristoteles inferieure mensen uitbeeldt, draait de tragedie om wat superieure mensen overkomt en hoe ze daarmee omgaan.  
De oorsprong van de tragedie ligt in het oude Griekse theater. [[Aeschylus]] wordt vaak de ’vader van de tragedie’ genoemd.


Er worden [[personage]]s van hoge afkomst ten tonele gevoerd die getroffen worden door het [[lot]] in de vorm van een dramatische wending in hun leven. Meestal eindigt een tragedie met de [[dood]] van een of meerdere personages.  
Sinds [[Aristoteles]] wordt de tragedie als [[genre]] tegenover de [[komedie]] geplaatst. Terwijl de komedie bij Aristoteles inferieure mensen uitbeeldt, draait de tragedie om wat superieure mensen overkomt en hoe ze daarmee omgaan.


[[Aristoteles]] zag het in zijn [[Poetica (Aristoteles)|Poetica]] als de taak van de tragedie om  "angst en medelijden" op te wekken bij het publiek, tot een louterend effect, de [[Catharsis (literatuur)|catharsis]], werd bereikt.  
Er worden [[personage]]s van hoge afkomst ten tonele gevoerd die getroffen worden door het [[lot]] in de vorm van een dramatische wending in hun leven. Meestal eindigt een tragedie met de [[dood]] van een of meerdere personages.
 
Aristoteles zag het in zijn [[Poetica (Aristoteles)|Poetica]] als de taak van de tragedie om  „angst en medelijden” op te wekken bij het publiek, tot een louterend effect, de [[Catharsis (literatuur)|catharsis]], werd bereikt.


== Klassieke tragedies ==
== Klassieke tragedies ==
Regel 18: Regel 20:


== Literatuur ==
== Literatuur ==
* [[G.J. van Bork]] e.a. "[https://www.dbnl.org/tekst/dela012alge01_01/dela012alge01_01_01976.php Tragedie]," in ''Algemeen letterkundig lexicon.'' Leiden: DBNL, 2012.
* [[G.J. van Bork]] e.a. [https://www.dbnl.org/tekst/dela012alge01_01/dela012alge01_01_01976.php ''Tragedie''], in ''Algemeen letterkundig lexicon.'' Leiden: DBNL, 2012.


== Zie ook ==
== Zie ook ==

Huidige versie van 12 nov 2019 om 11:46

De tragedie (van het Grieks τραγῳδία; tragōidia) is een theatergenre, waarbij het verhaal wordt gekenmerkt door dramatische gebeurtenissen rond de hoofdpersonen.

Oorsprong in het Griekse theater

De oorsprong van de tragedie ligt in het oude Griekse theater. Aeschylus wordt vaak de ’vader van de tragedie’ genoemd.

Sinds Aristoteles wordt de tragedie als genre tegenover de komedie geplaatst. Terwijl de komedie bij Aristoteles inferieure mensen uitbeeldt, draait de tragedie om wat superieure mensen overkomt en hoe ze daarmee omgaan.

Er worden personages van hoge afkomst ten tonele gevoerd die getroffen worden door het lot in de vorm van een dramatische wending in hun leven. Meestal eindigt een tragedie met de dood van een of meerdere personages.

Aristoteles zag het in zijn Poetica als de taak van de tragedie om „angst en medelijden” op te wekken bij het publiek, tot een louterend effect, de catharsis, werd bereikt.

Klassieke tragedies

Literatuur

Zie ook

 
rel=nofollow