Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Luigi Boccherini
Luigi Rodolfo Boccherini (Lucca, 19 februari 1743 – Madrid, 28 mei 1805) was een Italiaanse componist en cellist.
| Dit is een artikel uit de serie: Bekende melodie, onbekende componist |
|---|
Levensloop
Zijn eerste muziek lessen kreeg hij van zijn vader die een contrabassist was. In 1757 ging hij naar Rome voor verder muziekonderricht, keerde later naar Lucca terug en werd daar cellist in het plaatselijke theaterorkest.
Boccherini componeerde een grote hoeveelheid kamermuziek, inclusief ruim honderd strijkkwintetten voor twee violen, viola en twee celli, bijna 100 kwartetten voor strijkers en een aantal trio's voor strijkers, en sonates. Zijn composities voor orkest bevatten onder meer symfonieën en celloconcerten.
In 1769 vestigde Boccherini zich in Madrid en trad later in dienst van Frederik Willem II, koning van Pruisen, die hem in 1786 aanstelde tegen een vast jaarsalaris. In datzelfde jaar kwam hij in aanraking met de hertog van Benavente Ossuna, die een privéorkest bezat en waar de meest succesvolle en populaire werken van die tijd op de talrijke muzikale soirees werden uitgevoerd.
Hoewel Boccherini veel succes had en een redelijk goed inkomen had, overleed hij desondanks in grote armoede op 28 mei 1805 in Madrid op 62-jarige leeftijd. Op 1 juni werd hij begraven in de Basiliek van St. Michaël in Madrid. In 1927 werd, onder het bewind van Benito Mussolini, Boccherini herbegraven in de Kerk van St. Franciscus in Lucca, zijn geboorteplaats.
Menuet
Luigi Boccherini dankt zijn bekendheid aan één muziekstuk, het Menuet uit het Kwintet opus 13, nr. 5, dat meestal Het Menuet van Boccherini wordt genoemd. In dit muziekstuk weet Boccherini met tamelijk eenvoudige middelen en met een steeds terugkerend thema, prachtige muziek te laten horen. Nadat een nieuw thema zijn intrede doet, keert aan het eind van het menuet het beginthema weer terug.
Links
Zie ook
Trivia
- In The Ladykillers - een film uit 1955 van Alexander Mackendrick met onder meer Alec Guinness en Peter Sellers, gaat het om een stel bankrovers, die hun plan om een bank te beroven op hun gemak willen uitwerken. Zij nemen daarom intrek bij een oude, eenzame dame die achteraf echter niet zo naïef blijkt te zijn als zij veronderstellen. Om hun plannen te camoufleren, doen zij zich voor als amateurmusici, die het beroemde Menuet van Boccherini aan het instuderen zijn. Met behulp van een grammofoonplaat lijkt het alsof zij aan het musiceren zijn. Enkele leden van het stel kunnen doorgaan voor van alles, maar zeker niet voor musici. Als de plannen zijn uitgewerkt, de beroving is geslaagd en de bankbiljetten zijn verstopt in een cellokoffer, gaat het echter mis. Eén van de bankrovers verliest namelijk uit de uitpuilende koffer een paar bankbiljetten op de stoep van de oude dame, die gelijk door heeft wat er is gebeurd. Degene die uiteindelijk triomfeert is de oude dame.