Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Haystack (software)

Uit Wikisage
Versie door Lidewij (overleg | bijdragen) op 25 jan 2014 om 20:33 (cleanup)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Haystack is een nooit afgewerkte software bedoelt om de censuur in Iran te omzeilen. De Iraanse overheid blokkeert websites die schadelijk kunnen zijn voor hun politiek en cultuur. Als inwoners van Iran de websites YouTube, Facebook, Wikipedia ... proberen te laden dan krijgen ze de boodschap: "The requested page is forbidden" te lezen.[1]

Geschiedenis

In 2009 kwam The Wall Street Journal naar buiten met een artikel waarin stond dat een Iraans-Amerikaanse jongen bedreigd werd door de Iraanse overheid. De bedreigingen kwamen tot stand doordat de jongen Iran bekritiseerde op Facebook. Twee dagen na het ontvangen van een anonieme e-mail werd zijn vader gearresteerd in Teheran met de boodschap dat hij nooit meer veilig naar Iran kan terugkeren. Onderzoek toont aan dat meerdere Iraniërs in het buitenland bedreigd worden. Ze worden in de gaten gehouden door hun activiteiten op sociale media zoals Facebook, Twitter en YouTube te volgen.[2]

Na de Iraanse verkiezingen in 2009 sloot de regering van Mahmoud Ahmadinejad zijn grenzen voor buitenlandse journalisten. Hiernaast ontzegde de regering zijn inwoners de toegang tot het internet. Austin Heap volgde de verkiezingen op via Twitter. Deze wantoestanden zorgde er voor dat Heap actie ondernam. Austin zocht naar collega's voor het maken van een programma die de internetcensuur kon omzeilen. Een van de medewerkers was Daniel Colascione. [3]

Heap en Colascione werkten 72 uur zonder slaap aan de software.[4] Meteen na de komst van Haystack was er veel positieve berichtgeving. Austin zei dat het een veilige manier is om geblokkeerde sites te laden. De opzoekingen die men doet met Haystack zouden gecodeerd en gefilterd moeten zijn waardoor de regering onmogelijk achter iemands login kan komen.[5]

De euforie duurde echter niet lang. Vanuit verschillende hoeken kwam er kritiek op de veiligheid van Haystack. Al snel na het testen van de software kondigde de ontwikkelaars de intrekking aan. De aankondiging luidde: "We have halted ongoing testing of Haystack in Iran pending a security review".[6]

Nadelen

Al snel na het ontstaan van Haystack werden er door verschillende mensen autonome testen uitgevoerd. Hierdoor werden er verschillende zwakke punten ontdekt:

  • De makers hebben weinig controle over wie het programma gebruikt.
  • Het programma is kwetsbaar voor aanvallen waardoor de gebruiker geïdentificeerd of gelokaliseerd kan worden.
  • Het programma verwittigd iedereen die kijkt dat het programma wordt gebruikt.
  • Het is zeer moeilijk om internetverkeer te verbergen. Veel hebben het reeds geprobeerd met weinig succes.[6]
  • Haystack is volledig zelfstandig gemaakt door Austin en zijn collega's zonder de hulp van deskundigen.
  • Het ontwerp omvat een centraal toegangspunt die zelfs een gematigde hacker zou kunnen omzeilen.[4]

Austin Heap

Austin Heap is geboren in Ohio en woont nu in San Francisco.[3] Hij studeerde Marketing aan de Universiteit van Bentley.[4] In 2010 was hij de CEO van het Censorship Research Centre of in het nederlands het censuur onderzoekscentrum. Austin won met Haystack in 2010 de Media Guardian's Innovation Award. [7]

Lessen geleerd uit de Haystackaffaire

Daniel Colascione gaf op 7 oktober 2010 een college aan de Universiteit van Stanford. Hierin had hij het over de lessen die verschillende groepen konden trekken uit de Haystackaffaire. Deze groepen waren hijzelf, academici en de pers. De pers was een van de belangrijkste punten die hij aanhaalde. Hij zei dat ze beter hun bronnen moesten controleren. De pers heeft ervoor gezorgd dat Haystack zo'n grote media aandacht heeft gekregen. Er werd veel foutieve informatie gegeven. Dit is volgens Colascione een groot probleem in heel de maatschappij. Het nieuws is meer een middel geworden om profijt te halen dan een middel om de echte waarheid weer te geven. Een ander punt van kritiek op de pers is dat ze hem nooit om een interview hebben gevraagd, totdat alles rond Haystack begon te ontploffen. Daarom zegt Colascione dat als er in een organisatie meerdere betrokkenen zijn, dat er meer dan één persoon moet gehoord worden.[8]

Zie ook

Externe Links

Inactief

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. º Tait, Robert. "Censorship fears rise as Iran blocks access to top websites", The Guardian, 2006-12-04. Geraadpleegd op 18-05-2013.
  2. º Fassihi, Farnaz. "Iranian Crackdown Goes Global", The Wall Street Journal, September 14, 2010.
  3. 3,0 3,1 Krotoski, Aleks. "MediaGuardian Innovation Awards: Austin Heap v Iran's censors", The Guardian, Maart 29, 2010.
  4. 4,0 4,1 4,2 Phipps, Simon. "Award-Winning Haystack Security System Could Risk Iranian Lives", ComputerworldUK, December 3,2009.
  5. º Barness, R.(Prod.) & Hanly, F.(Reg.). (6 februari 2010). The Virtual Revolution: Enemy of the state. UK: BBC.
  6. 6,0 6,1 "Anti-censorship program Haystack withdrawn", 14 september 2010.
  7. º "California web programmer wins Media Guardian's Innovation Award", NewStatesman, Maart 29, 2010.
  8. º Colascione, Daniel. "Lessons from the Haystack Affair", Stanford university, 7 oktober 2010. Geraadpleegd op 11 juni 2013.
rel=nofollow
rel=nofollow