Gebruiker:Franciscus/kladblok

Deze pagina gebruik ik om nieuwe artikelen even op te bergen en te bewerken, vóórdat ik ze als bijdrage op Wikisage zet. Ook kan ik hier enkele geheugensteuntjes kwijt.
Franciscus 4 feb 2009 14:55 (UTC)

Edward Elgar omstreeks 1925

>> Paul Dukas ( 1865 - 1935 ) >

1. 2 ²/ ₉ + ⁵/ ₉ = 2 ⁷/ ₉

Franciscus 20 jul 2009 13:33 (UTC)

• sin α = BC / AB = ½ AB / AB = 0,5

Voor zijde AC wordt de stelling van Pythagoras toegepast, en wel als volgt:

• AC = √ ( AB ) ² – ( BC ) ² = √ ( AB ) ² – ( ½ AB ) ² = √ ¾ (AB) ² = ½ AB√3

Hieruit volgt dan :

• cos α = AC / AB = ½ AB √ 3 / AB = ½ √ 3 ( = 8,66 )

en :

• tg α = BC / AC = ½ AB / ½ AB√3 = 1/3 . √3 = 0,577

Quotiënt	Φ
1 : 1	1
2 : 1	2
3 : 2	1,5
5 : 3	1,67
8 : 5	1,6
13 : 8	1.62500
89 : 55	1,6181818
610 : 377	1,61537135
4181 : 2584	1,61803405
28657 : 17711	1,61803399
196418 : 121393	1,618033989

Dit artikel valt onder beheer van Dorp:Luisterrijk.

Erik Alfred Leslie Satie (Honfleur, 17 mei 1866 – Parijs, 1 juli 1925)

Erik Satie ( 1893 ) geschilderd door zijn vriendin Suzanne Valadon

was een uiterst begaafd en oorspronkelijk Franse componist en pianist, die leefde als een bohémien. Door zijn tamelijk excentrieke houding werd hij algemeen beschouwd als een maatschappelijk buitenstaander.
Zijn oeuvre, dat vooral uit muziek voor theater en ballet en uit pianowerken bestaat, geraakte na zijn dood aanvankelijk in de vergetelheid. Niettemin oefende hij tijdens zijn leven vrij veel invloed uit op andere componisten zoals Claude Debussy, Maurice Ravel, Darius Milhaud en Francis Poulenc, en later ook op John Cage. De Amerikaan Cage was het ook die in de jaren '40 op de moderniteit van Satie wees en daarmee de aanzet gaf voor een hernieuwde belangstelling van Saties werken.
Hoewel afkomstig uit een welgestelde familie leefde Erik Satie een groot deel van zijn leven in grote armoede.

• Poudre d' Or van Erik Satie op YouTube

Groupe des Six

Door het naar voren halen van Satie door Cocteau interesseerden zich ook jonge musici steeds meer voor zijn muziek. Zij werden al spoedig door het publiek als leerlingen van Satie gezien en benoemd als de Groupe des Six. Satie zelf zag zich niet als koploper van een school; hij wees elke aanhang en de daaruit voortkomende dwang af. Een zestal Franse componisten, dat zich in 1919 verbond, namelijk:

Georges Auric ( 1899 - 1983 )

Louis Durey ( 1888 - 1979 )

Arthur Honegger ( 1892 - 1955 )

Darius Milhaud ( 1892 - 1974 )

Francis Poulenc ( 1899 - 1963 )

Germaine Tailleferre ( 1892 - 1983 )

In 1917, toen veel theaters enn concertzalen gesloten waren door de eerste Wereldoorlog ( 1914 - 1918 ) namen de enkele kunstenaars het initiatief een concert te geven in de studio van de schilder Emile Lejeune. Voor deze gelegenheid waren de muren van studio gedecoreerd met doeken van Pablo Picasso, Henri Matisse, Fernand Léger, en ..... Modigliani. Er werd muziek van Erik Satie, Arthur Honegger, George Auric and Louis Durey gespeeld. Volgens ingewijden kwam Satie door dit concert op het idee een groep componisten om hem heen te verzamelen onder de naam: Les nouveaux jeunes,. Later werd dit gewijzigd in Groupe des Six of kortweg Les Six. Er zijn meer lezingen van de wijze waarop Groupe des Six zou zijn ontstaan. Andere auteurs gaan er vanuit, dat die de manier volgden waarop Jean Cocteau - de grote ..................... - zich steeds opwierp als de aanvoerder van een groep moderne musici. Het feit dat Erik Satie zich in minder dan een jaar na de oprichting afkeerde van de groep, was koren op de molen voor Jean Cocteau starting the group, was the "gift from heaven" that made it all come true for Cocteau: die zich nu

Dit artikel valt onder beheer van Dorp:Luisterrijk.

Darius Milhaud (Aix, 4 september 1892 – Genève, 22 juni 1974)

Bestand:Portret van Darius Milhaud .......

Darius Milhaud ( 19.. ) door

• Geniale Franse componist met als hoofdkenmerk de polytonaliteit, hoewel hij ook tonaal schreef. Raak en oorspronkelijk componist. Zijn muziek is dikwijls vrolijk van karakter
• Muziekstudie aan Conservatoire de Paris, onder meer bij Charles-Marie Widor onderbroken door de 1e Wereldoorlog, net toen hij zich klaarmaakte voor mededingen naar de Prix de Rome
• Componeerde al zeer jong zeer gemakkelijk
• Had grote bewondering voor de dichter Paul Claudel, en schreef muziek bij enkele van zijn drama's als: Agamemnon en Les Choéphores
• In 1916 werd Paul Claudel chef de mission (gezant) in Rio de Janeiro in Brazilië met Darius Milhaus als zijn secretaris of attaché. Hier kwam Milhaud in aanraking met de Zuid-Amerikaanse folklore en de dansmuziek, waardoor hij geïnspireerd werd tot composities als: Saudades do Brazil
• In 1919 keerde Milhaud terug naar Parijs en legde zich toe op concertreizen waarin hij als dirigent en pianist optrad. Hij schreef toen ook zijn Le boeuf sur le toit geïnspireerd op een bekend straatliedje uit Brazilië
• In Hoewel lid van Groupe des Six toch zijn eigen weg gegaan. Waren voornamelijk lid van deze groep om hun carrière te vergemakkelijken
• Opwindende jazzmuziek uit de jaren '20 inspireede veel componisten - onder wie Milhaud - tot het schrijven van zijn La création de Monde ( 1923 ), wat resulteerde in een grote tournee door de Verenigde Staten van Amerika. Tijdens die reis werkte hij zijn eerder geschreven balletmuziek bij Salade om tot een fantasie voor orkest en piano onder de naam Le carnaval d' Aix, waarin karakters uit l'Commedia del Arte muzilaal tot leven worden gewekt.
• In 1940 begreep Milhaud al vrij snel, dat hij van de Duitse bezettingsmacht niet veel goeds hoefde te verwachten, en besloot naar de Verenigde Staten van Amerika te vertrekken. Werd daar docent aan het Mills College in Californië en schreef talrijke composities
• Na de bevrijding van Europa ging hij terug naar zijn vaderland en werd docent aan het Conservatoire de Paris
• Schreef theoretisch werk over muziek : Polytonalité et atonalité en zijn memoires legde hij neer in: Nôtes sans musique
• was een Franse componist en muziekpedagoog.

Leven

• Zoon uit een oud Provençaals-joods gezin. De geografische als ook de religieuze afkomst zal hem in zijn gehele leven vormen. Hij kreeg hij vanaf zijn 7e levensjaar systematisch muziekonderwijs Zijn eerste composities ontstonden in 1905.
• In 1909 begon hij in Parijs met de vioolstudie aan het Conservatoire national supérieur de musique, maar drie jaar later stapte hij over naar de compositieleer. Zijn docenten daar waren André Gédalge voor contrapunt en compositie, Charles–Marie Widor voor compositie en Vincent d'Indy voor dirigeren. Toen maakte hij ook kennis met Arthur Honegger en Jacques Ibert. Zelf componeerde hij in die tijd voornamelijk liederen naar gedichten van Franse tijdgenoten en een eerste opera (La brebis égarée 1910-1915).
• In 1912 ontstond een belangrijke vriendschap met de Franse dichter Paul Claudel die zijn muzikale leven voor een groot deel heeft beïnvloed. Francis Jammes en Leo Latil hebben ook hun steentje bijgedragen tot de wording als componist van Darius Milhaud.
• Gedurende de Eerste Wereldoorlog nam Paul Claudel hem mee als attaché aan de Franse ambassade (1917-1918) in Rio de Janeiro in Brazilië.
• Leerde daar de Braziliaanse volksmuziek en de populaire muziek kennen. Dat had in de volgende jaren grote invloed op zijn eigen compositiestijl. Zijn stijl is in Brazilië volwassen geworden.
• In maart 1919 kwam hij naar Frankrijk terug. Hij had contact met de kring om Jean Cocteau en Erik Satie die in 1920 door Collet, de Groupe des Six werd genoemd met Arthur Honegger, Francis Poulenc, Georges Auric, Louis Durey en Germaine Tailleferre als naaste collega's.
• Zijn composities brachten hem de eerste successen bij het publiek, maar ook schandalen.
• In 1925 huwde hij zijn nicht Madeleine.
• Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog emigreerde Milhaud met zijn gezin naar de Verenigde Staten van Amerika en werd hij aan het Mills College in Oakland (Californië) leraar voor compositie tot 1971. Na het einde van de oorlog werd hij eveneens professor voor compositie aan het befaamde Conservatoire supérieur de musique te Parijs. Hij doceerde afwisselend in beide continenten.
• Tot zijn leerlingen behoorden de jazzmusicus Dave Brubeck, de minimalist Steve Reich, de Zweed Allan Pettersson, de Duitser Karlheinz Stockhausen en de Griek Iannis Xenakis.

Milhaud was een zeer productieve componist en schreef meer dan 400 partituren (zie Oeuvre van Darius Milhaud in alle mogelijke genres (opera, symfonie en symfonische muziek, kamer- en vocaalmuziek, werken voor harmonieorkest en liederen.

Dit artikel valt onder beheer van Dorp:Luisterrijk.

Darius Milhaud (Marseille, 4 september 1892 – Genève, 22 juni 1974)

Bestand:Portret van Darius Milhaud .......

Darius Milhaud ( 19.. ) door

was een raak en oorspronkelijk Franse componist en muziekpedagoog, met als hoofdkenmerk de polytonaliteit, hoewel hij ook tonaal schreef. Zijn muziek is dikwijls vrolijk van karakter.

Muzikale opleiding

Darius Milhaud was een zoon uit een oud Provencaals-joods gezin, afkomstig uit Aix-en-Provence. Zijn vader was een amatuer-musicus en zijn moeder was zeer goed thuis in religieuze liederen.
Hij kreeg vanaf zijn 7^e levensjaar al systematisch muziekonderwijs aan la Société Musicale d’Aix-en Provence. Zijn eerste composities ontstonden al in 1905, toen hij dus twaalf jaar oud was.
Milhaud componeerde al zeer jong vrij gemakkelijk. Ook later kon hij op de meest uiteenlopende plaatsen zonder veel problemen zijn muzikale invallen noteren. In 1909 begon hij in Parijs met de vioolstudie aan het Conservatoire national supérieur de musique, waar hij drie jaar later overstapte naar de compositieleer. Zijn docenten daar waren André Gédalge voor contrapunt en compositie, Charles–Marie Widor voor compositie en Vincent d'Indy voor dirigeren en Paul Dukas voor orkestratie. In die tijd maakte hij ook kennis met Arthur Honegger en Jacques Ibert. Zelf componeerde hij in die tijd voornamelijk liederen naar gedichten van Franse tijdgenoten en een eerste opera :La brebis égarée 1910-1915.

Vriendschappen

In 1912 ontstond een belangrijke vriendschap met de Franse dichter Paul Claudel die zijn muzikale leven voor een groot deel heeft beïnvloed. Ook de …..Francis Jammes en ]]Leo Latil]] hebben bijgedragen tot de ontwikkeling van Darius Milhaud als componist. Zijn studie aan het conservatorium werd onderbroken door de 1^e Wereldoorlog, net.toen Milhaud zich klaarmaakte voor mededingen naar de prestieuze Prix de Rome.

Verblijf in Brazilië

Milhaud had grote bewondering voor de dichter Paul Claudel, en kreeg het gedaan muziek te schrijven bij enkele van zijn drama's als: Agamemnon en Les Choéphores
In 1916 – dus tijdens de 1^e Wereldoorlog, werd Paul Claudel gezant in Rio de Janeiro in Brazilië en nam Darius Milhaus mee als zijn secretaris. Hierdoor leerde Milhaud de Braziliaanse volksmuziek en de populaire muziek kennen en kwam in aanraking met de Zuid-Amerikaanse folklore en dansmuziek als de tango en de rumba. Dat had in de volgende jaren grote invloed op zijn eigen compositiestijl. Zijn stijl is in Brazilië volwassen geworden, waardoor hij onder meer geïnspireerd werd tot composities als: Saudades do Brazil

Le Bœuf sur le toit

In 1919 keerde Milhaud terug naar Parijs en legde zich toe op concertreizen waarin hij als dirigent en pianist optrad. Hij schreef toen ook zijn zeer bekend geworden Le Bœuf sur le toit De titel is afkomstig van een oud volksliedje, toen Milhaud in Brazilië woonde. Daar hoorde hij die melodie. De compositie Le Bœuf sur le toit ( De os op het dak ) werd in de vorm van een soort cinemafantasie opgezet voor viool en piano, als begeleiding van een zwijgende film van Charlie Chaplin. Het oorspronkelijke plan om de compositie als filmmuziek te gebruiken, ging echter niet door. Kort na de voltooiing zag de kunstenaar Jean Cocteau andere mogelijkheden en maakte er een succesvol ballet van, met decors van de Franse schilder Raoul Dufy. De oorspronkelijke opzet voor viool en piano werd hiervoor vervangen door een orkestratie. Dit staat nog steeds op het repertoire van de meeste grote orkesten. De compositie Le Bœuf sur le toit is geen getrouwe weergave van het volkswijsje, maar meer een opeenvolging van scènes geïnspireerd door de oorspronkelijk melodie, en in de trant van de Braziliaanse volksmuziek. Tussen de scènes komt 14 keer het hoofdthema terug in de vorm van een rondo, steeds in een andere toonzetting. ==Groupe des Six Milhaud kreeg steeds meer contact met de kring om Jean Cocteau en Erik Satie die in 1920 door de componist en muziekcrticus Henri Collet, de Groupe des Six werd genoemd. Deze groep – bestaande uit jonge, veelbelovende musici als: Arthur Honegger, Francis Poulenc, Georges Auric, Louis Durey en Germaine Tailleferre - nam Darius Milhaud al snel in hun midden op. De Groupe des Six interesseerde zich steeds meer voor de nogal gewaagde en baanbrekende muziek van Erik Satie. Zij werden al spoedig door het publiek als leerlingen van Satie gezien. Satie zag echter zich niet als koploper van een school en wees elke aanhang en de daaruit volgende dwang af.
Hoewel Milhaud lid van deze groep was, ging hij toch zijn eigen weg. Ook de anderen waren net als Milhaud voornamelijk lid van deze groep om hun carrière te vergemakkelijken.

Verdere ontwikkeling

De opwindende jazzmuziek uit de jaren '20 inspireerde veel componisten tot het schrijven van nieuw klinkende muziek. Ook Milhaud had tijdens zijn reizen naar Londen en New York kennis met de jazzmuziek gemaakt, wat leidde tot het schrijven van zijn La création de Monde ( 1923 ). Dit resulteerde in een grote tournee door de Verenigde Staten van Amerika. Tijdens die reis werkte hij zijn eerder geschreven muziek bij het ballet Salade om tot een fantasie voor orkest en piano onder de naam Le carnaval d' Aix, waarin karakters uit l' Commedia del Arte muzikaal tot leven worden gewekt. In 1925 huwde hij zijn nicht en actrice Madeleine. Samen kregen twee zonen..

Oorlogsjaren

In 1940 begreep Milhaud al vrij snel, dat hij als jood van de Duitse bezettingsmacht niet veel goeds hoefde te verwachten, en besloot met zijn gezin naar de Verenigde Staten van Amerika te emigreren. Tijdens zijn reis op de bootreis baan New York, werd hem een leerstoel aangeboden aan het Mills College in Oakland in Californië als docent compositieleer, waar hij op inging. Hij bleef daar tot 1971. In de periode schreef hij talrijke composities Na het einde van de oorlog werd hij eveneens professor voor compositie aan het befaamde Conservatoire supérieur de musique te Parijs. Hij doceerde afwisselend in beide continenten. Tot zijn leerlingen behoorden de jazzmusicus Dave Brubeck, de minimalist Steve Reich, de Zweed Allan Pettersson, de Duitser Karlheinz Stockhausen en de Griek Iannis Xenakis. Hij schreef een theoretisch werk over muziek : Polytonalité et atonalité en zijn memoires legde hij neer in: Nôtes sans musique. Zijn composities brachten hem de eerste successen bij het publiek, maar ook schandalen. Darius Milhaud was een zeer productieve componist en schreef meer dan 400 partituren in alle mogelijke genres (opera, symfonie en symfonische muziek, kamer- muziek en liederen en werken voor harmonieorkest. Door deze enorme productie was hij niet alleen de meest productieve componist van de 20e eeuw maar van alle eeuwen.