Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Gebruiker:Franciscus/kladblok

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Deze pagina gebruik ik om nieuwe artikelen even op te bergen en te bewerken, vóórdat ik ze als bijdrage op Wikisage zet. Ook kan ik hier enkele geheugensteuntjes kwijt.
Franciscus 4 feb 2009 14:55 (UTC)

Edward Elgar omstreeks 1925
rel=nofollow
>> Paul Dukas ( 1865 - 1935 ) >
  1. 2 2/ 9 + 5/ 9 = 2 7/ 9


Franciscus 20 jul 2009 13:33 (UTC)





  • sin α = BC / AB = ½ AB / AB = 0,5
Voor zijde AC wordt de stelling van Pythagoras toegepast, en wel als volgt:
  • AC = √ ( AB ) 2 – ( BC ) 2 = √ ( AB ) 2 – ( ½ AB ) 2 = √ ¾ (AB) 2 = ½ AB√3
Hieruit volgt dan :
  • cos α = AC / AB = ½ AB √ 3 / AB = ½ √ 3 ( = 8,66 )
en :
  • tg α = BC / AC = ½ AB / ½ AB√3 = 1/3 . √3 = 0,577



Quotiënt Φ
1 : 1 1
2 : 1 2
3 : 2 1,5
5 : 3 1,67
8 : 5 1,6
13 : 8 1.62500
89 : 55 1,6181818
610 : 377 1,61537135
4181 : 2584 1,61803405
28657 : 17711 1,61803399
196418 : 121393 1,618033989
Dit artikel valt onder beheer van Dorp:Luisterrijk.

Erik Alfred Leslie Satie (Honfleur, 17 mei 1866Parijs, 1 juli 1925)

Erik Satie ( 1893 ) geschilderd door zijn vriendin Suzanne Valadon

was een uiterst begaafd en oorspronkelijk Franse componist en pianist, die leefde als een bohémien. Door zijn tamelijk excentrieke houding werd hij algemeen beschouwd als een maatschappelijk buitenstaander.
Zijn oeuvre, dat vooral uit muziek voor theater en ballet en uit pianowerken bestaat, geraakte na zijn dood aanvankelijk in de vergetelheid. Niettemin oefende hij tijdens zijn leven vrij veel invloed uit op andere componisten zoals Claude Debussy, Maurice Ravel, Darius Milhaud en Francis Poulenc, en later ook op John Cage. De Amerikaan Cage was het ook die in de jaren '40 op de moderniteit van Satie wees en daarmee de aanzet gaf voor een hernieuwde belangstelling van Saties werken.
Hoewel afkomstig uit een welgestelde familie leefde Erik Satie een groot deel van zijn leven in grote armoede.


Groupe des Six

Door het naar voren halen van Satie door Cocteau interesseerden zich ook jonge musici steeds meer voor zijn muziek. Zij werden al spoedig door het publiek als leerlingen van Satie gezien en benoemd als de Groupe des Six. Satie zelf zag zich niet als koploper van een school; hij wees elke aanhang en de daaruit voortkomende dwang af. Een zestal Franse componisten, dat zich in 1919 verbond, namelijk:

Georges Auric ( 1899 - 1983 )
Louis Durey ( 1888 - 1979 )
Arthur Honegger ( 1892 - 1955 )
Darius Milhaud ( 1892 - 1974 )
Francis Poulenc ( 1899 - 1963 )
Germaine Tailleferre ( 1892 - 1983 )

In 1917, toen veel theaters enn concertzalen gesloten waren door de eerste Wereldoorlog ( 1914 - 1918 ) namen de enkele kunstenaars het initiatief een concert te geven in de studio van de schilder Emile Lejeune. Voor deze gelegenheid waren de muren van studio gedecoreerd met doeken van Pablo Picasso, Henri Matisse, Fernand Léger, en ..... Modigliani. Er werd muziek van Erik Satie, Arthur Honegger, George Auric and Louis Durey gespeeld. Volgens ingewijden kwam Satie door dit concert op het idee een groep componisten om hem heen te verzamelen onder de naam: Les nouveaux jeunes,. Later werd dit gewijzigd in Groupe des Six of kortweg Les Six. Er zijn meer lezingen van de wijze waarop Groupe des Six zou zijn ontstaan. Andere auteurs gaan er vanuit, dat die de manier volgden waarop Jean Cocteau - de grote ..................... - zich steeds opwierp als de aanvoerder van een groep moderne musici. Het feit dat Erik Satie zich in minder dan een jaar na de oprichting afkeerde van de groep, was koren op de molen voor Jean Cocteau starting the group, was the "gift from heaven" that made it all come true for Cocteau: die zich nu

his 1918 publication Le coq et l'Arlequin is said to have ticked it off.