Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Gebruiker:Franciscus/kladblok
Deze pagina gebruik ik om nieuwe artikelen even op te bergen en te bewerken, vóórdat ik ze als bijdrage op Wikisage zet. Ook kan ik hier enkele geheugensteuntjes kwijt.
Franciscus 4 feb 2009 14:55 (UTC)
Franciscus 20 jul 2009 13:33 (UTC)
- sin α = BC / AB = ½ AB / AB = 0,5
- Voor zijde AC wordt de stelling van Pythagoras toegepast, en wel als volgt:
- AC = √ ( AB ) 2 – ( BC ) 2 = √ ( AB ) 2 – ( ½ AB ) 2 = √ ¾ (AB) 2 = ½ AB√3
- Hieruit volgt dan :
- cos α = AC / AB = ½ AB √ 3 / AB = ½ √ 3 ( = 8,66 )
- en :
- tg α = BC / AC = ½ AB / ½ AB√3 = 1/3 . √3 = 0,577
| Quotiënt | Φ |
|---|---|
| 1 : 1 | 1 |
| 2 : 1 | 2 |
| 3 : 2 | 1,5 |
| 5 : 3 | 1,67 |
| 8 : 5 | 1,6 |
| 13 : 8 | 1.62500 |
| 89 : 55 | 1,6181818 |
| 610 : 377 | 1,61537135 |
| 4181 : 2584 | 1,61803405 |
| 28657 : 17711 | 1,61803399 |
| 196418 : 121393 | 1,618033989 |
Suite
Een suite is een reeks gestyleerde dansen in dezelfde toonsoort. Na de 2e helft van de 17e eeuw, was de opbouw van een suite als volgt:
- Allemande
- Courante
- Sarabande
- Gigue
later weer uitgebreid met:
- Menuett
- Gavotte
- Bourrée
- Passepied
- Rondeau
soms vooraf gegaan door:
- Ouverture
- Prélude
- Préambule
of verder aangevuld met:
- Air
- Badinerie
- Réjouissance
De grote bloeitijd van de suite hield op zo ongeveer na de 2e helft van de 18e eeuw.
Opbloei van de suite
De suite is door componisten uit de 19e en 20e eeuw herontdekt. Componisten als Edvard Grieg ( Suite: Aus Holbergs Zeit ), Peter Tsaikowsky ( Notenkrakerssuite ), Gabriel Fauré ( Suite Masques et Bergamasques ), Claude Debussy ( Suite
|
De Suite Bergamasque van Claude Debussy ontleent zijn titel aan de tweede regel uit het gedicht Clair de lune, opgenomen in Paul Verlaine’s dichtbundel Fêtes Galantes. In die tweede regel is op schitterende wijze een binnenrijm aangebracht, die door zijn vorm heel muzikaal aandoet.
Bergamasca betekent in het Lombardisch: Van Bergamo. Er wordt een oude boerendans uit de stad Bergamo in Italië mee bedoeld. Het is een zeer snelle dans in 6/8 maat met het accent op de vierde tel. Het doet wat vreemd aan, dat Debussy wél de dans noemt, maar het metrum niet laat terugkomen in zijn suite.
In het Frans wordt Bergamasca geschreven als Bergamasque.
De ’Suite bergamasque’, is een van de meest fascinerende werken voor piano. Niet alleen door zijn rijke, impressionistische kwaliteiten, maar zeker door zijn mysterieuze karakter. Af en toe hoort men een orkestuitvoering van de Suite Bergamasque, meestal met veel strijkers. Het bijzondere en het aparte karakter van de piano met de bijbehorende bijzondere akkoorden, kan echter bij deze muziek niet worden overtroffen
Aangenomen wordt, dat Debussy al in 1890 begon aan de suite. In 1905 herzag hij dit werk, publiceerde hij het en gaf het de naam die het werk nu heeft.
Delen van de suite
De Suite Bergamasque bestaat uit vier delen. In dit werk breekt Debussy door met nieuwe klanken. Vooral het derde deel van de suite: Clair de lune moet bij de eerste uitvoering ervan sensatie hebben opgeroepen.
De delen van Suite Bergamasque dragen de volgende titels:
- Het eerste deel Prélude, met een tempo tempo rubato, is vol van dynamische contrasten, zeker in het begin hiervan maar ook in het slot. Het roept een gevoel van improvisatie op. Hier wordt de latere stijl van Debussy al aangekondigd.
- Het volgende deel Menuet, laat het menuet uit de barok herleven. Het beginthema van dit menuet contrasteert met het mysterieuze en dramatische middengedeelte van dit deel.
- Het derde deel, Clair de lune, is het mooiste gedeelte van de suite. De sublieme melodie, klinkt als rivieren van dansende noten in een kleurrijke harmonie. Vaak wordt dit deel als een zelfstandig pianowerk gespeeld. De titel Clair de lune komt een paar keer voor in het gedicht van Paul Verlaine.
- Het laatste deel, met de titel Passepied, is door zijn grote verschillen in de partijen voor linker- en rechterhand dit lastig te spelen, maar levert een wonderlijk en gecompliceerd geluid op. Een werkelijk perfect einde van deze schitterende suite.