Gebruiker:Franciscus/kladblok

Deze pagina gebruik ik om nieuwe artikelen even op te bergen en te bewerken, vóórdat ik ze als bijdrage op Wikisage zet. Ook kan ik hier enkele geheugensteuntjes kwijt.
Franciscus 4 feb 2009 14:55 (UTC)

Edward Elgar omstreeks 1925

>> Paul Dukas ( 1865 - 1935 ) >

Beschreibung SAND Maurice Masques et bouffons 07.jpg

Italiano: Scaramuccia Deutsch: Scaramuz Datum 1860(1860)

Quelle SAND Maurice. Masques et bouffons (Comedie Italienne). Paris, Michel Levy Freres, 1860

Urheber Maurice Sand

1. 2 ²/ ₉ + ⁵/ ₉ = 2 ⁷/ ₉

Franciscus 20 jul 2009 13:33 (UTC)

• sin α = BC / AB = ½ AB / AB = 0,5

Voor zijde AC wordt de stelling van Pythagoras toegepast, en wel als volgt:

• AC = √ ( AB ) ² – ( BC ) ² = √ ( AB ) ² – ( ½ AB ) ² = √ ¾ (AB) ² = ½ AB√3

Hieruit volgt dan :

• cos α = AC / AB = ½ AB √ 3 / AB = ½ √ 3 ( = 8,66 )

en :

• tg α = BC / AC = ½ AB / ½ AB√3 = 1/3 . √3 = 0,577

Quotiënt	Φ
1 : 1	1
2 : 1	2
3 : 2	1,5
5 : 3	1,67
8 : 5	1,6
13 : 8	1.62500
89 : 55	1,6181818
610 : 377	1,61537135
4181 : 2584	1,61803405
28657 : 17711	1,61803399
196418 : 121393	1,618033989

Franciscus 20 jan 2011 20:52 (CET)

Astor Piazzolla

Dit artikel valt onder beheer van Dorp:Luisterrijk.

Astor Pantaléon Piazzolla (Mar del Plata in Argentinië, 11 maart 1921 – ......, 4 juli 1992) is misschien wel de bekendste Zuid-Amerikaanse componist die wij kennen. Geboren in 1921 in Mar del Plata Argentinië op zo’n 400 kilometer van de hoofdstad Buenos Aires als enig kind van Vicente ( Nonino ) Piazzolla en Asunta Mainett. Hij had een buitengewone en karakteristieke carriere, had en heeft een reusachtige invloed op de beste musici van alle generaties. Zijn oeuvre - doortrokken van de Argentijnse flavor, omvat meer dan 1000 composities.

Eerste ontwikkelingen

In 1925 verhuisde hij met zijn ouders in 1925 naar New York. In 1929, toen Astor 8 jaar was, gaf zijn vader hem zijn eerste bandoneon, die hij op de rommelmarkt voor 19 dollar had gekocht.
Astor studeerde een jaar lang op zijn bandoneon en maakte zijn eerste grammofoonopname van de tango Marionette Spagnol in de Radio Recording Studio in New York in november 1931.
In 1936 keert de familie Piazzolla terug naar Argentinië, waar de inmiddels 15 jaar oude Astor gaat spelen in diverse tango-orkesten, juist op het moment dat de tango langzaam weer ontwaakte uit haar relatieve lethargie die rond 1930 was ingezet. In 1936 begon hij deel te nemen aan lokale groepen die al vanaf 1933 hadden geprobeerd een gedurfde verbetering in stijl aan te brengen, maar die genegeerd werden door behoudende lieden en door de platenmaatschappijen.
In die groepen was hij arrangeur en incidenteel ook pianist.

Verdere ontwikkelingen

Na muzieklessen - onder meer van de Hongaarse pianist Bela Wilda, die zelf leerling van Rachmaninov was geweest- raakt Astor overtuigd van zijn talent en verhuist in 1938 op zijn zeventiende naar Buenos Aires, de hoofdstad van de tango. Over zijn leermeester zou Piazzolla later zeggen: Van hem heb ik van Bach leren houden!
In 1932 componeerde hij zijn eerste tango La catinga, die echter nooit werd uitgegeven, maar wel als filmmuziek diende. Hij ontmoette Carlos Gardel, die een huisvriend van de familie werd, en die hem een rol in een film bezorgde. Hierin speelde Astor een kleine rol als krantenjongen. Het fenomeen film speelde in die jaren een belangrijke rol in de historie van de tango.
Piazzolla's relatie met die omgeving was moeilijk, een mengsel van liefde en verachten, bewondering en wrok. Zijn strijd tegen de middelmatigheid en het conservatisme die diepgeworteld was binnen de wereld van de tango vond plaats in de eigen orkesten of in donkere buitenwijken. Deze strijd werd hem niet altijd in dank afgenomen.Hij nam geleidelijk steeds meer afstand nam van de tango en de bandeon. Later besluit hij zelfs hier helemaal mee te stoppen en gaat op zoek naar zijn eigen stijl van componeren.

Verdere studie

Astor Piazzolla begint te verlangen naar meer verdieping van zijn muzikale kennis en komt in contact met Alberto Ginastera, één van de grote Argentijnse componisten in die tijd en krijgt vanaf 1941 les van hem.
Astor Piazzolla begon in 1943 met het componeren van zijn klassieke werken, zoals de Suite para Cuerdas y Arpas.
Hij bestudeert componisten als Béla Bartok en Igor Stravinsky, verdiept zich in de jazz en neemt directielessen.
In 1953 stuurt hij een driedelig symfonisch werk - getiteld Buenos Aires - in voor de Fabien Sevitzky-competitie, genoemd naar Fabien Sevitzky; één van de grote dirigenten van het Indianapolis Symphony Orchestra en gastdirigent bij vele andere orkesten.
Geheel tegen zijn verwachting in won hij de prijs en ontving een beurs om in Frankrijk compositie te gaan studeren. Zijn studie daar zette hem op het spoor naar zijn eigen stijl; de stijl die later wereldberoemd werd. Zijn lerares daar, Nadia Boulanger, wees hem de weg terug naar de bandeon en de tango. Astor Piazzolla ontdekte, dat verfijnde muziek en de tango elkaar niet uitsluiten, en brengt dit in zijn composities tot uitdrukking.
Hij nam in 1955, met de Parijse Opera Orchestra, met Martial Solal aan de piano en Piazzolla zelf op bandoneon 16 nummers op. Dat was ware een waterval van tango's waaronder zijn beroemde Adiós, Nonino; dat hij als een ontroerend afscheid schreef bij de dood van zijn vader.
De titel van deze tango is een samenvoeging van het Spaanse woord voor Vaarwel en het Italiaanse woord voor Grootvader. Piazzolla's vader was namelijk Italiaans en werd door Piazzolla's kinderen 'nonino' genoemd.

• In Nederland verkreeg deze tango grote bekendheid toen het door Nederlands bekendste bandoneonist Carel Kraayenhof gespeeld werd op het huwelijk van Prinses Máxima en Prins Willem-Alexander.