Gebruiker:Franciscus/kladblok

Deze pagina gebruik ik om nieuwe artikelen even op te bergen en te bewerken, vóórdat ik ze als bijdrage op Wikisage zet. Ook kan ik hier enkele geheugensteuntjes kwijt.
Franciscus 4 feb 2009 14:55 (UTC)

Edward Elgar omstreeks 1925

>> Paul Dukas ( 1865 - 1935 ) >

Beschreibung SAND Maurice Masques et bouffons 07.jpg

Italiano: Scaramuccia Deutsch: Scaramuz Datum 1860(1860)

Quelle SAND Maurice. Masques et bouffons (Comedie Italienne). Paris, Michel Levy Freres, 1860

Urheber Maurice Sand

1. 2 ²/ ₉ + ⁵/ ₉ = 2 ⁷/ ₉

Franciscus 20 jul 2009 13:33 (UTC)

• sin α = BC / AB = ½ AB / AB = 0,5

Voor zijde AC wordt de stelling van Pythagoras toegepast, en wel als volgt:

• AC = √ ( AB ) ² – ( BC ) ² = √ ( AB ) ² – ( ½ AB ) ² = √ ¾ (AB) ² = ½ AB√3

Hieruit volgt dan :

• cos α = AC / AB = ½ AB √ 3 / AB = ½ √ 3 ( = 8,66 )

en :

• tg α = BC / AC = ½ AB / ½ AB√3 = 1/3 . √3 = 0,577

Quotiënt	Φ
1 : 1	1
2 : 1	2
3 : 2	1,5
5 : 3	1,67
8 : 5	1,6
13 : 8	1.62500
89 : 55	1,6181818
610 : 377	1,61537135
4181 : 2584	1,61803405
28657 : 17711	1,61803399
196418 : 121393	1,618033989

Dit artikel valt onder beheer van Dorp:Luisterrijk.

Erik Alfred Leslie Satie (Honfleur, 17 mei 1866 – Parijs, 1 juli 1925)

Erik Satie ( 1893 ) geschilderd door zijn vriendin Suzanne Valadon

• Poudre d' Or van Erik Satie op YouTube

Enkele personages van de Commedia dell'arte zijn:

• Arlecchino
• Brighella
• Capitano
• Colombina
• Dottore
• Isabella
• Pantalone
• Pulcinella
• Scaramouche

Ottorino Respighi

Ottorino Respighi ( Bologna, 9 juli 1879 - Rome, 18 april 1936 ) was een Italiaanse componist uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Daarnaast was hij ook uitvoerend musicus, musicoloog en dirigent. Hij is in het buitenland het meest bekend geworden door zijn symfonische gedicht:

• Le Fontane di Roma

later gevolgd door:

• I Pini di Roma

en:

• Feste Romane

Soms wordt dit drietal ook wel de Romeinse trilogie genoemd.
Met deze muziek brak Otterino Respighi echt goed door en kreeg hij de erkenning die hij verdiende.
Zijn musicologische interesse in de 16 ^e, 17 ^e en 18 ^e eeuwse muziek, leidde hem ook tot het componeren van stukken die gebaseerd zijn op die periode.

Gedegen muzikale opleiding

Als zoon van een pianoleraar kreeg hij al jong onderricht in viool en piano. Van 1891 tot 1899 studeerde hij aan het Liceo musicale in Bologna verder viool en altviool bij Federico Sarti en compositie bij Luigi Torchi und Giuseppe Martucci.
Na zijn afstuderen aan het Liceo had hij korte tijd een baan als violist in het orkest van de stad Bologna. In de periode – omstreeks 1900 - kreeg hij een aanstelling aan het Keizerlijke Theater in Sint Petersburg, gedurende het seizoen van de Italiaanse opera.
In die hoedanigheid ontmoette hij de componist Nikolaj Rimski-Korsakov, van wie hij gedurende bijna een half jaar compositielessen en onderricht in orkestratie ontving. Respighi werd sterk beïnvloed door de kleurrijke orkestbehandeling van deze Russische meester.
In 1902 studeerde hij ook nog korte tijd bij Max Bruch in Berlijn. Na die periode speelde hij van 1903 tot 1908 altviool in het Mugellini-kwintet te Bologna.
Intussen haalde hij zijn graad in compositie en trad steeds meer naar voren met eigen composities en bewerkingen van barokke muziek.

Verdere ontwikkelingen

Van 1908 tot 1909 was Respighi voor de tweede keer in Berlijn, waar hij in zijn levensonderhoud voorzag als pianist in een zangschool. Hier breidde hij intussen zijn muzikale horizon verder uit. Dit leverde hem – nu buiten Italië – enige bekendheid op als componist.
In 1913 werd hij benoemd tot leraar compositie aan de Accademia Nazionale di Santa Cecilia in Rome, waarna hij enkele jaren later trouwde met een vroegere leerling van hem, de 15 jaar jongere zangeres Elsa Olivieri-Sangiacomo die naast haar zangcarriere ook enkele opera’s, koraalmuziek, symfonische werken en liederen componeerde.

Hoogtepunten

In 1923 werd Respighi tot directeur benoemd van de Accademia Nazionale di Santa Cecilia. Ruim twee jaar later verliet hij die post echter om zich uitsluitend aan het componeren te kunnen wijden.
Hoewel Respighi ook enkele opera's heeft gecomponeerd, is hij vooral bekend geworden door zijn instrumentale werken, in de eerste plaats het orkestrale drieluik, dat ook wel de Romeinse trilogie wordt genoemd, namelijk:

• Le Fontane di Roma ( De fonteinen van Rome )
• I Pini di Roma ( De pijnbomen van Rome )
• Feste Romane ( De Romeinse feesten )

Le Fontane di Roma

In Le Fontane di Roma ( 1916 ) geeft de componist stemmingen in de loop van de dag weer rondom de vier voornaamste fonteinen in Rome.
Het orkeststuk bevat de volgende vier delen:

• La fontana di Valle Giulia all’ alba
• La fontana dell Tritone al mattino
• La fontana di Trevi al meriggio
• La fontana di Villa Medici al tramonto

La fontana di Valle Giulia all’ alba, geeft een bijna pastorale stemming weer bij het aanbreken van de dag.

• La fontana dell Tritone al mattino, laat ons toeschouwer zijn bij een dans in de ochtend van najaden ¹⁾ en tritons ²⁾
• La fontana di Trevi al meriggio, nodigt ons uit, in de middag bij de Trevifontein³⁾ deelnemer te worden van de triomftocht van Neptunus
• La fontana di Villa Medici al tramonto, maakt ons droevig als de avond valt in Villa Medici ⁴⁾

---

¹⁾ Najade = waternimf, ( beeld uit de Griekse mythologie )

²⁾ Triton = zeegod : van boven mens, van onder vis ( meerman ) ( beeld uit de Griekse mythologie )

³⁾ De Tervifontein, is één van de meest bezochte fonteinen van Rome

⁴⁾ De Villa Medici is een groot landhuis, compleet met fontein, vlak ten noorden van de oude stad van Rome, gebouwd aan het eind van de 16^e eeuw, door Ferdinando de Medici, groothertog van Toscane

I Pini di Roma

Het andere symfonische gedicht I Pini di Roma , geeft een bijzondere kijk op het leven in Rome. Het is apart hoe Respighi met zijn kleurrijke muziek zo'n wonderlijk gevoel weet op te roepen.
Ook dit orkeststuk bevat vier delen:

• I Pini di Villa Borghese

  Pini presso una catacomba

  I Pini del Gianicolo

  I Pini della Via Appia

Het eerste deel I Pini di Villa Borghese begint op een bijna jolige manier. Kinderen spelen in de schaduw van de pijnbomen, en

De Villa Borghese is een openbaar park in de Italiaanse hoofdstad Rome. Het 80 hectare grote park biedt naast de landschappelijk aangelegde tuinen diverse musea, villa's, paviljoenen en sculpturen.

Inhoud [verbergen] 1 Geschiedenis 2 Bouwwerken 2.1 Musea 2.2 Villa's en paviljoens 2.3 Tuinen 2.4 Fonteinen en sculpturen 3 Externe link

Het landgoed is sinds 1580 (als een kleine wijngaard) in het bezit geweest van de familie Borghese, maar werd in het begin van de zeventiende eeuw door aankoop van aangrenzende landerijen en wijngaarden uitgebreid tot de huidige omvang. Het park werd in 1605 in opdracht van kardinaal Scipione Borghese, neef van Paus Paulus V en de mecenas van de schilder/beeldhouwer Gian Lorenzo Bernini, aangelegd op de heuvel van

eerste deel. Vetgedrukte tekstAdagio con Variazione