Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Gebruiker:Franciscus/kladblok: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 145: | Regel 145: | ||
==Masques et bergamasques== | ==Masques et bergamasques== | ||
De inhoud van ''Masques et bergamasques''in deze opzet was vrij eenvoudig. | De inhoud van ''Masques et bergamasques''in deze opzet was vrij eenvoudig. | ||
:* De karakters ''Harlequin'', ''Gilles'' en ''Colombine'', die gewoonlijk als taak hebben de adel te plezieren, zijn nu als toeschouwers aanwezig op een ''fête galante'' op het eiland Cythera. De dames en heren die als gewoonlijk hun prestaties etaleren, zorgen nu - zonder dit te beseffen - voor vermaak van - de toeschouwers. | :* De karakters ''Harlequin'', ''Gilles'' en ''Colombine'', die gewoonlijk als taak hebben de adel te plezieren, zijn nu als toeschouwers aanwezig op een ''fête galante'' op het eiland Cythera. De voorname dames en heren die als gewoonlijk hun prestaties etaleren, zorgen nu - zonder dit te beseffen - voor vermaak van - de toeschouwers. | ||
Fauré a new piece for just a few performances, so he came up with the idea of reworking and expanding his 1902 Fête galante (after Verlaine) by linking together various previously composed songs, instrumental and choral pieces. The Monte Carlo set contained eight pieces while an orchestral suite of four movements was published as Masques et Bergamasques, Op. 112. This suite was premiered at a Paris Conservatory concert in November, 1919. and the spritely gavotte originally composed in 1869 for piano solo. | Fauré a new piece for just a few performances, so he came up with the idea of reworking and expanding his 1902 Fête galante (after Verlaine) by linking together various previously composed songs, instrumental and choral pieces. The Monte Carlo set contained eight pieces while an orchestral suite of four movements was published as Masques et Bergamasques, Op. 112. This suite was premiered at a Paris Conservatory concert in November, 1919. and the spritely gavotte originally composed in 1869 for piano solo. | ||
Masques et Bergamasques is a twentieth-century musical homage to the world of the fêtes galantes of the eighteenth century by the French composer, organist, and choirmaster Gabriel Fauré (1845–1924). | Masques et Bergamasques is a twentieth-century musical homage to the world of the fêtes galantes of the eighteenth century by the French composer, organist, and choirmaster Gabriel Fauré (1845–1924). | ||
| Regel 157: | Regel 157: | ||
The Gavotte may be played before the Menuet. The entire piece runs about 14½ minutes. | The Gavotte may be played before the Menuet. The entire piece runs about 14½ minutes. | ||
Fauré reportedly said of Masques et Bergamasques that "it is like the impression you get from the paintings of Watteau". (In French, Masques et Bergamasques means "masks and bergamasks", a bergamask being a rustic dance.) | Fauré reportedly said of Masques et Bergamasques that "it is like the impression you get from the paintings of Watteau". (In French, Masques et Bergamasques means "masks and bergamasks", a bergamask being a rustic dance.) | ||
Masques et Bergamasques ontstond in 1919 als muziek hij een "divertissement choréografique" van de dichter René Fauchois. De ouverture en de gavotte zijn uitwerkingen van eerdere pianocomposities - aangevuld met een nostalgische pastorale en een menuet dat herinnert aan de klassieke Franse stijl. Ook de Ballade is een uitwerking van een vroeger pianowerk. | |||
Versie van 9 dec 2009 16:31
Deze pagina gebruik ik om nieuwe artikelen even op te bergen en te bewerken, vóórdat ik ze als bijdrage op Wikisage zet. Ook kan ik hier enkele geheugensteuntjes kwijt.
Franciscus 4 feb 2009 14:55 (UTC)
Franciscus 20 jul 2009 13:33 (UTC)
- sin α = BC / AB = ½ AB / AB = 0,5
- Voor zijde AC wordt de stelling van Pythagoras toegepast, en wel als volgt:
- AC = √ ( AB ) 2 – ( BC ) 2 = √ ( AB ) 2 – ( ½ AB ) 2 = √ ¾ (AB) 2 = ½ AB√3
- Hieruit volgt dan :
- cos α = AC / AB = ½ AB √ 3 / AB = ½ √ 3 ( = 8,66 )
- en :
- tg α = BC / AC = ½ AB / ½ AB√3 = 1/3 . √3 = 0,577
| Quotiënt | Φ |
|---|---|
| 1 : 1 | 1 |
| 2 : 1 | 2 |
| 3 : 2 | 1,5 |
| 5 : 3 | 1,67 |
| 8 : 5 | 1,6 |
| 13 : 8 | 1.62500 |
| 89 : 55 | 1,6181818 |
| 610 : 377 | 1,61537135 |
| 4181 : 2584 | 1,61803405 |
| 28657 : 17711 | 1,61803399 |
| 196418 : 121393 | 1,618033989 |
Suite
Een suite is een reeks gestyleerde dansen in dezelfde toonsoort. Na de 2e helft van de 17e eeuw, was de opbouw van een suite als volgt:
- Allemande
- Courante
- Sarabande
- Gigue
later weer uitgebreid met:
- Menuett
- Gavotte
- Bourrée
- Passepied
- Rondeau
soms vooraf gegaan door:
- Ouverture
- Prélude
- Préambule
of verder aangevuld met:
- Air
- Badinerie
- Réjouissance
De grote bloeitijd van de suite hield op zo ongeveer na de 2e helft van de 18e eeuw.
Opbloei van de suite
De suite is door componisten uit de 19e en 20e eeuw herontdekt. Componisten als Edvard Grieg ( Suite: Aus Holbergs Zeit ), Peter Tsaikowsky ( Notenkrakerssuite ), Gabriel Fauré ( Suite Masques et Bergamasques ), Claude Debussy ( Suite
Masques et bergamasques
|
De Franse dichter Paul Verlaine schreef in 1869 zijn beroemd geworden gedicht Clair de lune, opgenomen in de dichtbundel Fêtes Galantes.
Het is opmerkelijk, dat juist twee grote Franse componisten - Claude Debussy en Gabriel Fauré - zich sterk aangetrokken voelden tot dit tamelijk moeilijke gedicht en er muziek bij schreven.
Claude Debussy
Algemeen wordt aangenomen, dat Claude Debussy in 1890 - toen hij nog muziek studeerde aan het Conservatoire de Paris al een opzet maakte van zijn Suite Bergamasque . In 1905 herzag hij dit werk, publiceerde hij het en gaf het de naam die het werk nu heeft.
De naam van deze compositie ontleende Debussy aan de tweede regel uit het gedicht Clair de lune van Verlaine. In dit gedicht is op schitterende wijze een binnenrijm aangebracht, die door zijn vorm heel muzikaal klinkt.
Suite Bergamasque is een van de meest fascinerende werken voor piano. Niet alleen door zijn rijke, impressionistische klanken, maar bovenal door het mysterieuze karakter van de muziek.
Bergamasque
Het Franse woord Masque uit de titel van de suite heeft een aantal betekenissen, als:
masker, mom, ontmaskeren, gemaskerd persoon, uiterlijk en gelaatsuitdrukking.
Het woord bergamascque is niet zo eenvoudig te duiden. Het Franse woord Bergamasque is afgeleid van het Italiaanse Bergamasca, wat letterlijk in het Lombardischbetekent: van Bergamo, waarmee een oude boerendans uit de Italiaanse stad Bergamo mee wordt bedoeld. Het is een zeer snelle dans in 6/8 maat met het accent op de vierde tel.
Het doet wat vreemd aan, dat Debussy wél de dans noemt, maar het metrum niet laat terugkomen in zijn suite.
Delen van de suite
De Suite Bergamasque bestaat uit vier delen. In dit werk breekt Debussy door met nieuwe klanken. Vooral het derde deel van de suite: Clair de lune moet bij de eerste uitvoering ervan sensatie hebben opgeroepen.
De delen van Suite Bergamasque dragen de volgende titels:
- Het eerste deel Prélude, met een tempo tempo rubato, is vol van dynamische contrasten, zeker in het begin hiervan maar ook in het slot. Het roept een gevoel van improvisatie op. Hier wordt de latere stijl van Debussy al aangekondigd.
- Het volgende deel Menuet, laat het menuet uit de barok herleven. Het beginthema van dit menuet contrasteert met het mysterieuze en dramatische middengedeelte van dit deel.
- Het derde deel, Clair de lune, is het mooiste gedeelte van de suite. De sublieme melodie, klinkt als rivieren van dansende noten in een kleurrijke harmonie. Vaak wordt dit deel als een zelfstandig pianowerk gespeeld. De titel Clair de lune komt een paar keer voor in het gedicht van Paul Verlaine.
- Het laatste deel, met de titel Passepied, is door zijn grote verschillen in de partijen voor linker- en rechterhand dit lastig te spelen, maar levert een wonderlijk en gecompliceerd geluid op. Een werkelijk perfect einde van deze schitterende suite.
Orkestuitvoering
Af en toe hoort men een orkestuitvoering van de Suite Bergamasque, meestal met veel strijkers. Het bijzondere en het aparte karakter van de piano met de bijbehorende bijzondere akkoorden, kan echter bij deze muziek niet worden overtroffen, zeker niet wat betreft Clair de lune.
Gabriel Fauré
In 1918, kreeg Gabriel Fauré van de toenmalige prins van Monaco de opdracht muziek te schrijven voor een comédie lyrique ( divertissement ) met dans en zang voor uitvoering in het theater van Monte Carlo. Deze opdracht kwam tot stand op aanraden van de componist Saint-Saens.
Gabriel Fauré die toen toen 73 jaar oud was, had kort daarvoor ontslag genomen als directeur van het Conservatoire de Paris , wegens een toenemende doofheid, en was niet erg gemotiveerd een nieuw werk te gaan opzetten voor misschien één of twee uitvoeringen. Hij kwam echter terug op deze oveweging en besloot zijn eerder geschreven werk Masques et bergamasques tot een divertissement om te werken.
Masques et bergamasques
De inhoud van Masques et bergamasquesin deze opzet was vrij eenvoudig.
- De karakters Harlequin, Gilles en Colombine, die gewoonlijk als taak hebben de adel te plezieren, zijn nu als toeschouwers aanwezig op een fête galante op het eiland Cythera. De voorname dames en heren die als gewoonlijk hun prestaties etaleren, zorgen nu - zonder dit te beseffen - voor vermaak van - de toeschouwers.
Fauré a new piece for just a few performances, so he came up with the idea of reworking and expanding his 1902 Fête galante (after Verlaine) by linking together various previously composed songs, instrumental and choral pieces. The Monte Carlo set contained eight pieces while an orchestral suite of four movements was published as Masques et Bergamasques, Op. 112. This suite was premiered at a Paris Conservatory concert in November, 1919. and the spritely gavotte originally composed in 1869 for piano solo. Masques et Bergamasques is a twentieth-century musical homage to the world of the fêtes galantes of the eighteenth century by the French composer, organist, and choirmaster Gabriel Fauré (1845–1924). Written quite late in Fauré's life, Masques et Bergamasques (as Op. 112) is commonly heard today as an orchestral suite. However, it originally arose in an unusual setting. It was a commission by the Prince of Monaco and was designed relating how members of a commedia dell’arte troupe would spy on the amorous encounters of aristocrats in its audience. Masques et Bergamasques was first performed in Monte Carlo on 10 April 1919. The orchestral suite consists of four movements: 1. Ouverture: Allegro molto vivo 2. Menuet: Tempo di minuetto – Allegretto moderato 3. Gavotte: Allegro vivo 4. Pastorale: Andantino tranquillo The Gavotte may be played before the Menuet. The entire piece runs about 14½ minutes. Fauré reportedly said of Masques et Bergamasques that "it is like the impression you get from the paintings of Watteau". (In French, Masques et Bergamasques means "masks and bergamasks", a bergamask being a rustic dance.) Masques et Bergamasques ontstond in 1919 als muziek hij een "divertissement choréografique" van de dichter René Fauchois. De ouverture en de gavotte zijn uitwerkingen van eerdere pianocomposities - aangevuld met een nostalgische pastorale en een menuet dat herinnert aan de klassieke Franse stijl. Ook de Ballade is een uitwerking van een vroeger pianowerk.