Gebruiker:Franciscus/kladblok

== Deelonderwerp[

http://www.example.com koppelingstekst

'''Voer hier de niet op te maken tekst in''''''''Vetgedrukte tekst''[[[Onderwerp]]]'''] ==

Deelonderwerp ==

Deze pagina gebruik ik om nieuwe artikelen even op te bergen en te bewerken, vóórdat ik ze als bijdrage op Wikisage zet. Ook kan ik hier enkele geheugensteuntjes kwijt.
Franciscus 4 feb 2009 14:55 (UTC)

George Brassens

De Franse chansonnier George Brassens, wordt beschouwd als één van de grootste vertegenwoordigers van het Franse chanson. Het bijzondere is ook, dat hoewel Brassens uitsluitend in zijn - niet altijd eenvoudige - landstaal zong, hij ook buiten Frankrijk zeer gewaardeerd wordt. Desondanks is Brassens dé zanger voor de Fransen gebleven, die ook de nieuwe generaties blijft aanspreken.
In de talrijke chansons die hij schreef komen de meest uiteenlopende personages aan bod, en neemt hij het dikwijls op voor mensen die aan de zijlijn zijn blijven staan. Hij werd door een deel van zijn publiek bemind om zijn non-conformistische liedjes, maar menigeen was ook geschokt door zijn directe taal.
Vooral In Frankrijk staat hij bekend als een grote vriend van de dichters en schrijvers. Veel gedichten van voornamelijk Franse dichters zijn door Brassens uitgezocht, aangepast en op muziek gezet en vertolkt. Te denken valt aan:

• Victor Hugo
• François Villon
• Paul Verlaine
• Alfred de Musset
• Honoré de Balzac

Jeugd

Georges Brassens Charles werd geboren op 22 oktober 1921, op de Rue de l'Hospice, in een populaire wijk van Sète,in het Franse departement Hérault (regio Languedoc-Roussillon).
Zijn vader, Louis Mitchell, een metselaar van beroep, was een overtuigde antiklerikaal, terwijl zijn moeder, Elvira Dagrosa, een Italiaanse weduwe, het rooms-katholieke geloof zeer toegedaan was. Ze hield van zingen en leerde hem enkele Italiaanse volksliedjes waar ze mee was opgegroeid. Ook moedigde ze hem aan om de mandoline te spelen; iets wat hem tegenstond, maar waar hij later veel profijt van zou hebben.
Rond 15-jarige leeftijd ontmoette Brassens de literatuurleraar, Alphonse Bonnafé, die hem met de poëzie in aanraking bracht. Er ging een wereld voor hem open, en al snel gaf Brassens bijna al zijn vrije tijd aan het schrijven van poëzie en songteksten.
Hij vormde ook een kleine muzikale groep waarin hij als drummer speelde. Helaas raakte hij betrokken bij juwelendiefstal, en werd daarvoor van school gestuurd.

Verdere ontwikkelingen

In 1939 besloot George Brassens zijn vader te gaan helpen in het metselwerkbedrijf. Dat duurde niet lang, waarop hij naar Parijs vertrok om te gaan werken bij de automobielfabrikant Renault, en bij zijn tante te gaan wonen Ondertussen leerde hij pianospelen en schreef hij enkele van zijn eerste, originele composities.
Toen in de zomer van 1940 de Duitse troepen Parijs bezetten, keerde Brassens enkele maanden terug naar zijn geboorteplaats Sète, maar vond het moeilijk om daar te blijven. Tegen het einde van het jaar was hij terug in Parijs, en ondanks de nazibezetting slaagde hij erin om in 1942 twee korte poëzieverzamelingen te publiceren.
In 1943 werd Brassens met vele anderen gedwongen in Duitsland te gaan werken in de autofabriek van BMW, volgens het STO (Service du Travail Obligatoire) ofwel Dienst Verplichte Tewerkstelling.
Na daar een jaar gewerkt te hebben, bleek hij zeer goed te voldoen en werden hem tien dagen verlof toegezegd. Brassens wist al dat hij niet meer naar de fabriek zal terugkeren. Hij dook onder in Parijs in het huis van Jeanne en Marcel Planche, die hij later in het lied Canne de Jeanne zou gedenken. Er was gebrek aan alles en er was geen elektriciteit, maar Brassens voelde zich er thuis.
Hij bracht voor een groot deel zijn dagen door met het componeren van chansons en het schrijven van muziek. Tussendoor leerde hij gitaarspelen op basis van zijn eerdere ervaring met de mandoline.

Eerste optreden

Als de oorlog is afgelopen is George Brassens vrij om te vertrekken. Maar hij blijft nog jaren bij Jeanne en Marcel wonen. Het huis van Jeanne in het 14 ^e arrondissement is dé plek geweest waar Brassens zijn gedichten en chansonss tot leven heeft gewekt. Hij leefde toen al een leven vol tegenstellingen: zijn politieke overtuiging werd gevormd tijdens de Duitse bezetting, en terwijl zijn opvattingen over vrijheid grensde aan het anarchisme, met het uiten van zijn controversiële meningen in zelf-opgezette anarchistische kranten, was hij tegelijkertijd te verlegen om voor een publiek te zingen. Brassens schreef in de jaren '50 veel mooi werk, maar drong hiermee niet door in het Parijse cabaretcircuit.
Jeanne was zijn eerste fan. Dankzij haar steun en die van andere vrienden die erop aandrongen, dat Brassens het podium op zou moeten, ontmoette hij de goede personen op het juiste moment en won al snel met zijn innemende chansons de harten van de Fransen. Begin 1952 bracht Brassens een selectie van zijn materiaal onder de aandacht van de gevierde cabaretster Patachou. Hoewel hij zich nooit als een zanger had beschouwd, overtuigde Patachou hem om een auditie te doen, direct na een optreden van haar. Brassens optreden was bij zowel publiek als bij de critici direct succesvol.
Een bassist aanwezig bij de auditie, Pierre Nicolas, begeleidde hem en zou bij Brassens in dienst blijven voor de rest van zijn carrière.

Verdere ontwikkelingen

Patachou zorgde na zijn eerste goed ontvangen optredens voor een ontmoeting met Jacques Canetti van Polydor, wat leidde tot een contract voor een opname. Zijn eerste single, Le Gorille, leverde veel commentaar op door zijn sterke anti-doodstraf houding. Tot 1955 mocht het niet op de Franse en Zwitserse radio worden uitgezonden.
In 1953 bracht Brassens zijn eerste LP uit, La Mauvaise Réputation, en gaf zijn eerste grote concert in het Bobino Theater, waar hij in de komende jaren vaak zou terugkeren. Hij publiceerde ook een tweede roman, La Tour des Miracles.
Brassens won de prestigieuze Grand Prix du Disque de l'Academie Charles Cros in 1954 voor zijn LP Le Parapluie, en bracht veel van het jaar door in Europa en Noord-Afrika.

Le Parapluie Il pleuvait fort sur la grand-route Elle cheminait sans parapluie J'en avais un, volé sans doute Le matin même à un ami Courant alors à sa rescousse Je lui propose un peu d'abri En séchant l'eau de sa frimousse D'un air très doux, elle m'a dit oui Un p'tit coin d'parapluie Contre un coin d'paradis Elle avait quelque chose d'un ange Un p'tit coin d'paradis Contre un coin d'parapluie Je n'perdais pas au change, pardi Chemin faisant, que ce fut tendre D'ouïr à deux le chant joli Que l'eau du ciel faisait entendre Sur le toit de mon parapluie J'aurais voulu, comme au déluge Voir sans arrêt tomber la pluie Pour la garder, sous mon refuge Quarante jours, quarante nuits Un p'tit coin d'parapluie Contre un coin d'paradis Elle avait quelque chose d'un ange Un p'tit coin d'paradis Contre un coin d'parapluie Je n'perdais pas au change, pardi Mais bêtement, même en orage Les routes vont vers des pays Bientôt le sien fit un barrage A l'horizon de ma folie Il a fallu qu'elle me quitte Après m'avoir dit grand merci Et je l'ai vue toute petite Partir gaiement vers mon oubli Un p'tit coin d'parapluie Contre un coin d'paradis Elle avait quelque chose d'un ange Un p'tit coin d'paradis Contre un coin d'parapluie Je n'perdais pas au change, pardi

De paraplu Het regende hard op de grote weg, Zij liep daar zonder paraplu. Ik had er wel een, die morgen geleend, dacht ik van een vriend. Ik bood me aan haar te beschermen Samen onder deze paraplu, En terwijl ze haar gezicht droog maakte. Stemde ze toe met zachte stem. Een hoekje van een paraplu, In ruil voor een stukje paradijs. Zij had iets van een engel, Een stukje paradijs. Voor dat stukje van de paraplu, Waar ik nogal wat voor terugkreeg. Onderweg was het ontroerend, dat de paraplu 'n regenlied opving. Het hemelwater wilde ons betoveren met zijn mooie liefdeslied. Ik hoopte maar, dat deze zondvloed Niet meer zou ophouden, maar door zou gaan. Veertig dagen en veertig nachten lang Een stukje van de paraplu, Gaf ook een stukje paradijs. Zij had iets van een engel, Een stukje paradijs. Voor dat stukje van de paraplu Waar ik nogal wat voor terug kreeg. Maar helaas, zelfs als het onweert, Gaat ieder toch zijn eigen richting op. Al snel kwam er een hindernis, Die een einde aan mijn droom maakte. Zij moest vertrekken, mij verlaten En bedankte me uitvoerig. Ik zag haar steeds kleiner worden, Een mooie herinnering als afscheid achterlatend. Een stukje van de paraplu Gaf ook een stukje paradijs, Zij had iets van een engel Een stukje paradijs. Voor dat stukje van de paraplu Waar ik nogal wat voor terug kreeg.

Hij zette ook poëzie van zijn vriend Paul Fort's op muziek en bracht in de jaren '50 nog een aantal LP's uit. In die periode begon een chronische nierziekte zijn gezondheid te beïnvloeden, wat resulteerde in periodieke ziekenhuisopnames. Desalniettemin ging hij geregeld op tournee en maakte hij zijn filmdebuut in Portes des Lilas van René Clair. In begin jaren '60 kwamen sterke chansons uit als Le Pornographe, Le Mécréant en Les Trompettes de la Renommée. In 1964 schreef hij het thema voor de film Les Copains, en gaf een album uit onder dezelfde naam.

Succes en achteruitgang

Er brak voor Brassens een periode aan waarin het tempo van de jaren '50 aanzienlijk werd vertraagd. Zijn gezondheidsproblemen namen toe en er deden zich persoonlijke tragedies voor door diverse sterfgevallen, onder meer van zijn ouders. Gelukkig waren de rest van de jaren '60 niet onaardig voor Brassens.
Hij kreeg in 1967 de Grand Prix de Poésie de l'Academie Française ¹⁾ voor zijn hele œuvre uitgereikt en nam in 1969 deel aan een belangrijk radio-interview samen met Jacques Brel en Léo Ferré.
Brassens schreef in de vroege jaren '70 verschillende soorten filmmuziek en keerde terug in het Bobino Theater, voor het uitvoeren van een aantal concerten. Deze werden goed ontvangen. Tussendoor bracht hij ook af en toe een nieuw album uit.

, Fernande, in 1972.
Verzwakt door zijn nierproblemen
Ook in 1969, kwam er een nieuw album uit La Religieuse, ¹⁾ De hoogste nationale poëzieprijs

Georges Brassens stierf in 1981 op zestigjarige leeftijd en werd bijgezet in het familiegraf van Brassens op de armenbegraafplaats 'Le Py' van Sète. Zijn liedjes waren niet alleen schokkend omdat ze recht-voor-zijn-raap-woorden bevatten, maar ook omdat ze zo indruisten tegen de normen en waarden van toen rond 1953. Vrijwel al zijn melodieën dragen zijn heel persoonlijke signatuur, ze zijn herkenbaar maar onopvallend, uitsluitend bedoeld als de dragers en versterkers van de teksten. Hij bleef tot zijn dood trouw aan zijn oorspronkelijke eenvoudige stijl, waarin hij zichzelf begeleidde op de gitaar. De rest van zijn orkest bestond uit Pierre Nicolas, contrabas en vaak een sologitarist. Zijn muziek doet voor sommigen soms monotoon aan. Bij nadere beschouwing blijken zijn melodieën even meesterlijk als zijn teksten en ze kunnen een eigen leven leiden

In Frankrijk staat hij bekend als een grote vriend van de dichters en schrijvers. Veel gedichten van verschillende dichters zijn door Brassens uitgezocht, aangepast, op muziek gezet en vertolkt. Te denken valt aan:

• Victor Hugo
• François Villon
• Paul Verlaine
• Alfred de Musset
• Honoré de Balzac

Toen de oorlog was beëindigd, publiceerde Brassens in 1946 de eerste van een reeks artikelen in het anarchistische tijdschrift Le Libertaire.

Léo Ferré. Hoewel hij een ervaren songwriter was, Brassens had weinig formele muzikale opleiding, en hij over het algemeen hield van dingen ongecompliceerde - eenvoudige melodieën en extra begeleiding van een bas en tweede gitaar.

drukte hij zich in zijn chansons meestal op een subtiele wijze uit 1976-1977 afsluiten van zijn laatste album, het twaalfde. Van oktober tot maart, hij brengt een Bobino kapot geslagen en alle records van de inzendingen. 1979 Incarne De egel voor een muzikaal sprookje voor kinderen, émilie Jolie. 1980 Record Georges Tabet met een dubbele disc met songs van zijn jeugd, ten bate van de Vereniging van Perce-Neige Lino Ventura.

en gaf een reeks van afscheid concerten in het begin van 1977 De Bobino. Brassens zou op een aantal andere momenten terugkeren naar de studio als een sterrenfeest voor de opnamesessies van anderen, maar tegen 1980 was zijn nierproblemen verslechterd aan kanker. Hij is overleden op 29 oktober 1981, in het dorp Saint-Gely-du-Fesc, in het huis van zijn dokter, en werd in de omgeving van zijn geboorteplaats Sète begraven. Toen hij bekend werd, schreef hij al meer dan tien jaar chansons en had hij vrijwel zonder inkomsten geleefd. Hij verliefd wordt op Joha Heymann, een Ests joodse tien jaar zijn oudere. "Püppchen" blijven discreet, loyaal en geliefde metgezel van zijn leven. Ondertussen raakte Brassens echter samen met schoolvrienden betrokken in kleine clandestiene zaakjes en werd hij later zelfs van school gestuurd. In 1946, na de oorlog beëindigd, publiceerde Brassens de eerste van een reeks artikelen in het anarchistische tijdschrift Le Libertaire. Het volgende jaar publiceerde hij ook zijn eerste roman, La Lune Écoute Aux Portes,( de maan afluisteren) en ontmoette Joha Heiman, de vrouw die hij zou houden - en schrijf over - voor de rest van zijn leven (vreemd, ze hebben nooit getrouwd of zelfs samengewoond

}}

span>

Ook in de bioscoop werden antifascistische acties uitgevoerd

|}

Priemgetallen blijken niet zo willekeurig te zijn als men eerder had aangenomen.

Enkele breuken hebben een eigen naam:

•  1 / 2  half
•  1 / 4  kwart
•  3 /4 driekwart
• 1  1 /2 anderhalf

• √¹²

≈12  1 /1 = 1

• 2 ^0 /12 = 1
• 2 ^1 /12 = 1,059463094
• 2 ^2 /12 = 1,122462048

Zijn eerste composities schreef Elgar voor amateurs.

"Heeft men een goed boek uitgelezen, dan is het alsof men van een goede vriend afscheid neemt."

Het ballet veroorzaakte een enorm schandaal.

Priemgetallen blijken niet zo willekeurig te zijn als men eerder had aangenomen.

Op een gegeven moment stelt hij vast, dat het een verloren zaak is.

Een streamer bevat een zeer korte tekst van twee of drie regels.

• Het schrijven van de Magister Ludi aan de Pedagogische Dienst

|}

.....dat hij al tekenen waarneemt, dat in de nabije toekomst Het Kralenspel als eerste verloren zal gaan.

.....dat hij al tekenen waarneemt, dat in de nabije toekomst Het Kralenspel als eerste verloren zal gaan.

{{Overline| (12)}} om ergens een lijntje boven te trekken

{{Overline|24}}

12
24

12
--
24

Breuken

a ^b⁄_c: a b/c (geheel getal, teller en noemer) ^a⁄_b: a/b (teller en noemer) ¹⁄_a: 1/a (alleen noemer)

12
--
24

{{Overline|24}}

12
24

 44 /

sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = sin 32,3122 0 = 0,5345 24

Schrijfwijze

Het hoofdtelwoord geeft de teller van een breuk weer, het rangtelwoord de noemer.

•  1 / 5  een vijfde,  7 /10 zeven tiende, 1  2 /6 een twee zesde.
• 11  1 /5 elf en een vijfde, elf een vijfde, of elf gehelen en een vijfde.

---

Enkele breuken hebben een eigen naam:

•  1 / 2  half
•  1 / 4  kwart
•  3 /4 driekwart
• 1  1 /2 anderhalf

---

Een derde lijkt een eigen naam te hebben. Het is als breuk een "gewone" combinatie (derde is het rangtelwoord van drie):

•  1 / 3  een derde (dus niet eenderde)
•  2 /3 twee derde.

---

 sina /cosa

•  30-10 /5

 60 /24/60

sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = 0 = 0,5345 24

sin a = sin 32 + 18 +  44 /60/60 = sin 32,3122

Het eerste voorbeeld is ook als volgt toe te lichten: als men twee taarten elk in vier even grote stukken snijdt, resulteert dat in acht stukken. Ook het delen van breuken is zo te beschrijven: als men anderhalve (1 ¹⁄₂ = ³⁄₂) euro uitgeeft aan artikelen die een halve euro per stuk kosten, krijgt men drie van die artikelen, want  3 /2 :  1 / 2  =  3 /2 ×  2 /1 =  3 × 2 /2 × 1 = 3.

Rekenvoorbeeld

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

• Meetkunde ( Inleiding )
• Meetkunde ( Driehoeken )
• Meetkunde ( Veelhoeken )
• Meetkunde ( De cirkel )
• Rondom de cirkel ( 1 )
• Rondom de cirkel ( 2 )

Een quote is weer heel iets anders.

Een streamer bevat een korte tekst van twee of drie regels.

Dit artikel valt onder beheer van Dorp:Luisterrijk.

a-b a+b	0,1	0,2	0,3	0,4	0,5	0,6	0,7	0,8	0,9	1,0
λ	1,003	1,010	1,023	1,040	1,064	1,092	1,127	1,168	1,216	1,273

A = 2 π r

dan bevat dus de hele cirkel 2 π radialen, wat overeen komt met 360 graden. Omgekeerd == Bronvermelding ==

Bronnen, noten en/of referenties:

• Meetkunde ( Inleiding )
• Meetkunde ( Driehoeken )
• Meetkunde ( Veelhoeken )
• Meetkunde ( De cirkel )
• Rondom de cirkel ( 1 )
• Rondom de cirkel ( 2 )

geldt ook, dat:

Groter

Op een gegeven moment meent hij, dat hij de zin van het Spel dicht is genaderd, maar denkt toch dat hij dit niet tot zijn beroep moet maken.

Priemtweelingen t/m 1000	2-100	100-200	200-300
3 en 5
5 en 7
17 en 19
29 en 31
41 en 43
59 en 61
71 en 73
101 en 103
107 en 109
149 en 151
179 en 181
191 en 193
197 en 199

Priemtweelingen tot 200
3 en 5
5 en 7
17 en 19
29 en 31
41 en 43
59 en 61
71 en 73
101 en 103
107 en 109
149 en 151
179 en 181
191 en 193
197 en 199

1t0PeWRD 1t0PeWRD

<

• Ungarischer Tanz nr.5 op YouTube

Italiano: Scaramuccia Deutsch: Scaramuz Datum 1860(1860)

Quelle SAND Maurice. Masques et bouffons (Comedie Italienne). Paris, Michel Levy Freres, 1860

Urheber Maurice Sand

2 ²/ ₉ + ⁵/ ₉ = 2 ⁷/ ₉

12 ³ • 3 : 9 - √ 36 + 5 - 3 =

128 ⁴/ ₇ ⁰ achtenveertig achtenveertig

• P = U • I • cos φ
• P = 3U _f • I _f • cos φ

waarbij:

• U _f = U _fase en I _f = I _fase
• P = 3 U _fase• I _fase • cos φ

Moon River, Goodnight Moon, Moon Cloud, Dark of the Moon

haiku (senryu, tanka, waka) en poëzie (met name haikus) waarin wordt gestreefd op impressionistische wijze de ware essentie te vangen.

Over de eindigheid van driehoeken

Dit is een gebruikersessay geschreven door Franciscus 30 jan 2015 16:46 (CET)

Inleiding

Δ BCD ~ Δ ABC

Franciscus 7 feb 2015 12:31 (CET)