Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

The Bible in Living English

Uit Wikisage
Versie door Mendelo (overleg | bijdragen) op 17 okt 2012 om 10:56 (jaartallen, verschuiven enz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

The Bible in Living English is een vertaling door Steven Tracy Byington, een congregationalist. Hij vertaalde de Bijbel in zijn eentje in een periode van ongeveer 42 jaar (1898-1940).

Achtergrond

Toen hij aan zijn vertaling begon, dacht hij dat hij een inleiding zou moeten schrijven over waarom een nieuwe vertaling van de Bijbel nodig was. Toen de vertaling klaar was, waren intussen al verschillende andere Bijbelvertalingen uitgegeven, zodat hij in de inleiding vooral beschreef waarin deze vertaling zich van de andere toen bestaande vertalingen onderscheidde.[1]

In het voorwoord van vele andere vertalingen stond destijds dat deze vertalingen slechts voor een bepaald doel moest worden gebruikt, en in de meeste situaties geen vervanging waren van de oude versie, (de King James-vertaling). Byington vond echter dat het tijd was om er van af te stappen ’de oude versie’ als standaardversie te gebruiken.[2] „Iemand heeft het recht om van de taal van de oude versie te houden omdat hij ermee vertrouwd is of wegens een persoonlijke voorkeur voor archaïsmen, maar dit rechtvaardigt hem niet om de oude versie op te dringen aan hen die door het archaïsche Engels worden vertraagd in hun begrip.”[3]

Levend taalgebruik

Aangezien de bijbelboeken in het Hebreeuws en Grieks niet in archaïsche taal waren geschreven, maar in ’levende taal’, vond Byington dat de Bijbel ook in ’levend Engels’ (’living English’) moest worden vertaald.[4]

Wanneer goed Amerikaans Engels en goed Brits Engels niet overeenstemden, koos Byington voor het Amerikaans, niet omdat hij dit geschikter vond als standaardvariant van de Engelse taal, maar omdat hij daar beter mee bekend was, en omdat een poging om Brits Engels te volgen van zijn kant zou neerkomen in een lappendeken (patchwork).[5]

Gods naam

Een aspect van deze vertaling is het gebruik van „Jehovah” als Gods naam. Byington zegt hierover:

„De spelling en de uitspraak zijn niet bijzonder belangrijk. Wel erg belangrijk is, dat men duidelijk voor ogen moet houden dat dit een persoonlijke naam is. Er zijn verscheidene teksten die niet goed te begrijpen zijn als wij deze naam vertalen met een gewoon zelfstandig naamwoord zoals ’Heer’, of, veel erger nog, met een zelfstandig gebruikt bijvoeglijk naamwoord [de Eeuwige bijvoorbeeld].Steven T. Byington[6]


Uitgave

In 1951 kwam het Wachttorengenootschap in bezit van het niet gepubliceerde manuscript van de Bijbelvertaling. Na Byingtons dood in 1957 verwierf het genootschap in 1961 ook de exclusieve uitgeversrechten. In 1972 werd de vertaling voor het eerst uitgegeven.[7]

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

rel=nofollow
rel=nofollow