Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Kolyma (regio): verschil tussen versies
(kaartjes) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 4: | Regel 4: | ||
== Berucht == | == Berucht == | ||
Kolyma werd berucht toen het district in de [[19e eeuw]] door de [[keizerrijk Rusland|Russische tsaar]] als [[verbanning]]soord voor [[politieke gevangene|politieke tegenstanders]] werd gebruikt. Als straf "naar [[Siberië]] gestuurd worden", wat ook vaak een doodstraf bleek, werd vooral geassocieerd met de Kolyma-regio. Pas toen er in de [[1930-1939|jaren 30]] van de twintigste eeuw goudaders gevonden werden (die tot de rijkste ter wereld bleken te behoren), en zeldzame [[erts (mineraal)|ertsen]] zoals [[uranium]], trokken avonturiers en wetenschappers vrijwillig naar het gebied. Toen deze vondsten van strategisch belang werden geacht voor het voortbestaan van de jonge [[Sovjet-Unie|Sovjet]]staat, kwam het gebied onder directie van de [[NKVD]], de geheime dienst, met als [[katvanger|dekmantel]] het bedrijf [[Dalstroj]] en als beruchtste kamp de [[Sevvostlag]]. Niet alleen misdadigers, maar ook, naar willekeur, (vermeende) politieke tegenstanders, als zogenaamde '[[Goelag#Vijand_van _het_Volk|Vijanden van het Volk]]', werden met honderdduizenden naar Siberië verbannen en in strafkampen tot [[dwangarbeid]] gedwongen. In de tijd dat Josef Stalin aan de macht was, werd de Kolyma-regio de meest beruchte provincie van de [[Gulag]]. [[Robert Conquest]] rekent in zijn ''Kolyma, The Arctic Death Camps'' (1978) uit dat meer dan vier miljoen mensen zijn omgekomen tijdens het transport naar, of in een van Kolyma's talloze [[goudmijn|goud]]-, [[houtkap]]-, [[wegenbouw]]- of andere werkkampen, tussen 1932 en 1954. [[Martin J. Bollinger]] berekent in zijn ''Stalin's Slave Ships: Kolyma, the Gulag Fleet, and the Role of the West'' (2007) het totaal aantal omgekomenen op minstens 130.000, de [[Central Intelligence Agency|C.I.A.]] gaat volgens boekbespreker Norman Polmar uit van mogelijk 3 miljoen slachtoffers.<ref>{{cite journal|author=Bollinger, Martin J. |url=http://muse.jhu.edu/journals/journal_of_cold_war_studies/v009/9.3polmar.html |title=Stalin's Slave Ships: Kolyma, the Gulag Fleet, and the Role of the West (review)|journal=Journal of Cold War Studies|volume=9|issue=3|year=2007|pages=180–182}}</ref> Kolyma's angstaanjagende reputatie bracht auteur [[Alexander Solzjenitsyn]] ertoe het gebied te benoemen als de "koude- en wreedheidspool" van de Gulag. | Kolyma werd berucht toen het district in de [[19e eeuw]] door de [[keizerrijk Rusland|Russische tsaar]] als [[verbanning]]soord voor [[politieke gevangene|politieke tegenstanders]] werd gebruikt.<ref> uit: documentaire 'Kolyma' (SU/1936), zoals geciteerd op 05'40" in documentaire' [[Goud -vergeten in Siberië]] (NL/1993/)'</ref> Als straf "naar [[Siberië]] gestuurd worden", wat ook vaak een doodstraf bleek ,<ref>https://nl.wikipedia.org/wiki/Katorga#/media/Bestand:Po%C5%BCegnanie_Europy.JPG</ref> , werd gedurende de [[Grote Zuivering]] vooral geassocieerd met de Kolyma-regio. Pas toen er in de [[1930-1939|jaren 30]] van de twintigste eeuw goudaders gevonden werden (die tot de rijkste ter wereld bleken te behoren), en zeldzame [[erts (mineraal)|ertsen]] zoals [[uranium]], trokken avonturiers en wetenschappers vrijwillig naar het gebied. Toen deze vondsten van strategisch belang werden geacht voor het voortbestaan van de jonge [[Sovjet-Unie|Sovjet]]staat, kwam het gebied onder directie van de [[NKVD]], de geheime dienst, met als [[katvanger|dekmantel]] het bedrijf [[Dalstroj]] en als beruchtste kamp de [[Sevvostlag]]. Niet alleen misdadigers, maar ook, naar willekeur, (vermeende) politieke tegenstanders, als zogenaamde '[[Goelag#Vijand_van _het_Volk|Vijanden van het Volk]]', werden met honderdduizenden naar Siberië verbannen en in strafkampen tot [[dwangarbeid]] gedwongen. In de tijd dat Josef Stalin aan de macht was, werd de Kolyma-regio de meest beruchte provincie van de [[Gulag]]. [[Robert Conquest]] rekent in zijn ''Kolyma, The Arctic Death Camps'' (1978) uit dat meer dan vier miljoen mensen zijn omgekomen tijdens het transport naar, of in een van Kolyma's talloze [[goudmijn|goud]]-, [[houtkap]]-, [[wegenbouw]]- of andere werkkampen, tussen 1932 en 1954. [[Martin J. Bollinger]] berekent in zijn ''Stalin's Slave Ships: Kolyma, the Gulag Fleet, and the Role of the West'' (2007) het totaal aantal omgekomenen op minstens 130.000, de [[Central Intelligence Agency|C.I.A.]] gaat volgens boekbespreker Norman Polmar uit van mogelijk 3 miljoen slachtoffers.<ref>{{cite journal|author=Bollinger, Martin J. |url=http://muse.jhu.edu/journals/journal_of_cold_war_studies/v009/9.3polmar.html |title=Stalin's Slave Ships: Kolyma, the Gulag Fleet, and the Role of the West (review)|journal=Journal of Cold War Studies|volume=9|issue=3|year=2007|pages=180–182}}</ref> Kolyma's angstaanjagende reputatie bracht auteur [[Alexander Solzjenitsyn]] ertoe het gebied te benoemen als de "koude- en wreedheidspool" van de Gulag. | ||
==Externe link== | ==Externe link== | ||
* De documentaire [https://www.youtube.com/watch?v=apbN2qypLM8 ''GOUD - | * De documentaire [https://www.youtube.com/watch?v=apbN2qypLM8 ''GOUD - vergeten in Siberië'' (1993)], over de strafkampen en goudmijnen in Kolyma, van [[Gerard Jacobs (schrijver)|Gerard Jacobs]] en [[Theo Uittenbogaard]] | ||
{{Appendix}} | {{Appendix}} | ||
Versie van 16 dec 2021 16:26
Kolyma (Russisch: Колыма́, [kəɫɨˈma]?) is een regio in het Verre Oosten van Rusland. Deze wordt begrensd door de Oost-Siberische Zee en de Noordelijke IJszee in het noorden, en de Zee van Ochotsk in het oosten en zuiden. De regio ontleent zijn naam aan de gelijknamige rivier en bergketen, en omvat ruwweg het Russische autonome district Tsjoekotka en de oblast Magadan. De oppervlakte komt overeen met 1,5 maal de landoppervlakte van geheel Japan.
Berucht
Kolyma werd berucht toen het district in de 19e eeuw door de Russische tsaar als verbanningsoord voor politieke tegenstanders werd gebruikt.[1] Als straf "naar Siberië gestuurd worden", wat ook vaak een doodstraf bleek ,[2] , werd gedurende de Grote Zuivering vooral geassocieerd met de Kolyma-regio. Pas toen er in de jaren 30 van de twintigste eeuw goudaders gevonden werden (die tot de rijkste ter wereld bleken te behoren), en zeldzame ertsen zoals uranium, trokken avonturiers en wetenschappers vrijwillig naar het gebied. Toen deze vondsten van strategisch belang werden geacht voor het voortbestaan van de jonge Sovjetstaat, kwam het gebied onder directie van de NKVD, de geheime dienst, met als dekmantel het bedrijf Dalstroj en als beruchtste kamp de Sevvostlag. Niet alleen misdadigers, maar ook, naar willekeur, (vermeende) politieke tegenstanders, als zogenaamde 'Vijanden van het Volk', werden met honderdduizenden naar Siberië verbannen en in strafkampen tot dwangarbeid gedwongen. In de tijd dat Josef Stalin aan de macht was, werd de Kolyma-regio de meest beruchte provincie van de Gulag. Robert Conquest rekent in zijn Kolyma, The Arctic Death Camps (1978) uit dat meer dan vier miljoen mensen zijn omgekomen tijdens het transport naar, of in een van Kolyma's talloze goud-, houtkap-, wegenbouw- of andere werkkampen, tussen 1932 en 1954. Martin J. Bollinger berekent in zijn Stalin's Slave Ships: Kolyma, the Gulag Fleet, and the Role of the West (2007) het totaal aantal omgekomenen op minstens 130.000, de C.I.A. gaat volgens boekbespreker Norman Polmar uit van mogelijk 3 miljoen slachtoffers.[3] Kolyma's angstaanjagende reputatie bracht auteur Alexander Solzjenitsyn ertoe het gebied te benoemen als de "koude- en wreedheidspool" van de Gulag.
Externe link
- De documentaire GOUD - vergeten in Siberië (1993), over de strafkampen en goudmijnen in Kolyma, van Gerard Jacobs en Theo Uittenbogaard
Bronnen, noten en/of referenties
|
