Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Gebruiker:Franciscus/kladblok: verschil tussen versies
Regel 21: | Regel 21: | ||
==Eerste successen== | ==Eerste successen== | ||
Na de oorlog, vond François al snel werk als pianist in de lokale bars en cabaretclubs. Nadat hij de liedjesschrijver Maurice Vidalin ontmoet had, raakte de jonge pianist steeds nauwer betrokken bij het Franse chanson. In 1948 begon François chansons te schrijven en kwam in aanraking met de | Na de oorlog, vond François al snel werk als pianist in de lokale bars en cabaretclubs. Nadat hij de liedjesschrijver Maurice Vidalin<sup>1)</sup> ontmoet had, raakte de jonge pianist steeds nauwer betrokken bij het Franse chanson. In 1948 begon François zelf chansons te schrijven en kwam in aanraking met de tekstschrijver Pierre Delanoë. Het drietal Vidalin, Delanoë en Bécaud raakte nauw bevriend en samen werden ze de meest succesvolle liedjesschrijvers uit die tijd die veel hits op hun naam kregen. | ||
<br/>Dan wordt | <br/>Dan wordt Gilbert de vaste pianist van de toen zeer bekende Franse zanger [[Jacques Pills]]. Met Pills schrijft hij voor Edith Piaf de hit '''Je t’ai dans la peau''',( Ik heb je in mijn huid ). Edith Piaf was gelijk 'verkocht' en zag onmiddellijk het talent van de jonge François. Ze gaf hem de nodige steun voor de ontwikkeling van een eigen solocarrière. Op haar advies nam hij ook de artiestennaam '''Gilbert Bécaud''' aan, dat beter overkwam dan '''François Silly''', dat in het Engels niet bepaald vleiend klinkt . Zij regelde onder meer een ontmoeting met de Parijse tekstschrijver [[Louis Amade]]. Deze zorgde voor een eerste optreden waarna Bécaud al snel een vedettenstatus bereikte. | ||
==Olympia== | |||
Zijn vaste stek in Parijs was het beroemde Olympia. Het Olympia is een Music Hall gelegen aan de ''Boulevard des Capucines'' in het 9de arrondissement van Paris. Enkele bijzonder optredens zijn het afscheidsoptreden van [[Jacques Brel]] in 1961. Het is ook de plaats waar Édith Piaf bekendheid bereikte en waar zij slechts een paar maanden vóór haar dood nog een van haar meest gedenkwaardige concerten gaf. | |||
<br/>Bécaud gaf er maar liefst 33 keer een concertreeks en bleef er soms zes weken lang. In 1954 stond hij voor de eerste keer als hoofdact op het toneel met als gevolg heel wat gesneuvelde stoelen door het uitzinnige publiek. In 1954 werd namelijk het Olympia theater heropend. Het theater had 25 jaar leeggestaan en haar eigenaar Bruno Coquatrix zocht naar sterren om de heropening te vieren. Bécaud werd verzocht om op de avond van de opening op te treden. Bécaud gaf een legendarische matinee, waarbij 4.000 tieners op en neer sprongen en met zijn liedjes meezongen. Omdat ze meegesleept werden door zijn energieke optreden, begonnen ze stoelen uit de vloer te rukken en vernielden ze het splinternieuwe decor van het Olympia. De Franse pers schreef uitgebreid over zijn optreden en gaf de jonge Bécaud allerlei namen, met als zijn beroemdste bijnaam “Monsieur 100.000 volts”. | |||
==llllllll== | |||
Versie van 17 sep 2018 15:49
Gilbert Bécaud
Gilbert Bécaud (Toulon, Frankrijk, 24 oktober 1927 – Paris, Frankrijk, 18 december 2001) was een Franse chansonnier en componist.
Gilbert Bécaud werd in Toulon geboren als François Gilbert Léopold Silly. Zijn moeder, was op dat moment nog net niet gescheiden van haar echtgenoot Silly. Bécaud’s biologische vader was echter Louis Bécaud. Als eerbetoon aan hem, nam hij al vrij snel de artiestennaam Bécaud aan. In de jaren zeventig laat hij ook officieel zijn naam veranderen.
In 1953, werd Bécaud onmiddellijk een ster, nadat hij in het voorprogramma zong bij de opening van de Parijse Olympia. Hierna volgde een bijna vijftig jaar durende carrière met de vertolking van talloze door hem of door anderen gecomponeerde en geschreven chansons. Tot vlak voor zijn overlijden op 18 december 2001 bleef Gilbert Bécaud optreden.
Jeugd
François ontwikkelde al op jonge leeftijd een passie voor muziek en het bleek vrij snel dat hij goed met de piano overweg kon. Al toen hij nog maar net negen jaar oud was, volgde hij al lessen aan het conservatorium van Nice. Daar studeerde hij tot 1942 toen de familie - gedwongen door de Tweede Wereldoorlog - Toulon verliet. In 1943 vroeg de oudere broer van François - die deel uitmaakte van het verzet - zijn familie om te verhuizen naar Albertville in de Savoie. Kort nadat ze verhuisd waren ging ook François deel uitmaken van het verzet.
Eerste successen
Na de oorlog, vond François al snel werk als pianist in de lokale bars en cabaretclubs. Nadat hij de liedjesschrijver Maurice Vidalin1) ontmoet had, raakte de jonge pianist steeds nauwer betrokken bij het Franse chanson. In 1948 begon François zelf chansons te schrijven en kwam in aanraking met de tekstschrijver Pierre Delanoë. Het drietal Vidalin, Delanoë en Bécaud raakte nauw bevriend en samen werden ze de meest succesvolle liedjesschrijvers uit die tijd die veel hits op hun naam kregen.
Dan wordt Gilbert de vaste pianist van de toen zeer bekende Franse zanger Jacques Pills. Met Pills schrijft hij voor Edith Piaf de hit Je t’ai dans la peau,( Ik heb je in mijn huid ). Edith Piaf was gelijk 'verkocht' en zag onmiddellijk het talent van de jonge François. Ze gaf hem de nodige steun voor de ontwikkeling van een eigen solocarrière. Op haar advies nam hij ook de artiestennaam Gilbert Bécaud aan, dat beter overkwam dan François Silly, dat in het Engels niet bepaald vleiend klinkt . Zij regelde onder meer een ontmoeting met de Parijse tekstschrijver Louis Amade. Deze zorgde voor een eerste optreden waarna Bécaud al snel een vedettenstatus bereikte.
Olympia
Zijn vaste stek in Parijs was het beroemde Olympia. Het Olympia is een Music Hall gelegen aan de Boulevard des Capucines in het 9de arrondissement van Paris. Enkele bijzonder optredens zijn het afscheidsoptreden van Jacques Brel in 1961. Het is ook de plaats waar Édith Piaf bekendheid bereikte en waar zij slechts een paar maanden vóór haar dood nog een van haar meest gedenkwaardige concerten gaf.
Bécaud gaf er maar liefst 33 keer een concertreeks en bleef er soms zes weken lang. In 1954 stond hij voor de eerste keer als hoofdact op het toneel met als gevolg heel wat gesneuvelde stoelen door het uitzinnige publiek. In 1954 werd namelijk het Olympia theater heropend. Het theater had 25 jaar leeggestaan en haar eigenaar Bruno Coquatrix zocht naar sterren om de heropening te vieren. Bécaud werd verzocht om op de avond van de opening op te treden. Bécaud gaf een legendarische matinee, waarbij 4.000 tieners op en neer sprongen en met zijn liedjes meezongen. Omdat ze meegesleept werden door zijn energieke optreden, begonnen ze stoelen uit de vloer te rukken en vernielden ze het splinternieuwe decor van het Olympia. De Franse pers schreef uitgebreid over zijn optreden en gaf de jonge Bécaud allerlei namen, met als zijn beroemdste bijnaam “Monsieur 100.000 volts”.
llllllll
|
|
- Tekst: Pierre Delanoë
- Muziek:Gilbert Bécaud. The song was released in May 1964 and was a big success.[1] ,
- Vertaling: Franciscus
Vidalin werd later een veel gevraagde tekstschrijver, die voor bekende chansonniers als : Michel Fugain, France Gall, Juliette Gréco, Françoise Hardy, Mireille Mathieu en, Michel Sardou teksten heeft geschreven.
||i=1 |}
Ψ (x⃗,t)
De stad Montfort-L'Amaury in eerbetoon aan Maurice Ravel die in dit huis van 1921 tot 1937 woonde Ravel se fixa à Montfort-l'Amaury en 1921. Sa maison, le Belvédère, conservée en l'état selon la volonté de son frère, abrite un musée depuis 1971 et fait l’objet d’une inscription auprès des monuments historiques depuis 199459. Français : Maison dite du Belvédère de Maurice Ravel à Montfort-l'Amaury (Yvelines, France) Date 20 November 2006 Source Cliché personnel, own work Author ℍenry Salomé (Jaser !) 08:17, 21 November 2006 (UTC) Object location 48° 46′ 34.28″ N, 1° 48′ 19.4″ E Kartographer map based on OpenStreetMap. View this and other nearby images on: OpenStreetMap - Google Earth info Licensing[edit] The copyright holder of this work, hereby publish it under the following licenses: GNU head Permission is granted to copy, distribute and/or modify this document under the terms of the GNU Free Documentation License, Version 1.2 or any later version published by the Free Software Foundation; with no Invariant Sections, no Front-Cover Texts, and no Back-Cover Texts. A copy of the license is included in the section entitled GNU Free Documentation License.
- OPVS FUNDATUM VATICANVM
- Josephvs Ratzinger - Benedictvs XVI
- - Cooperatores Veritatis -
- OPUS FUNDUM VATICANUM
- Josephus Ratzinger - Benedictus XVI
- - Cooperatores Veritatis -
|
span>
- Ook in de bioscoop werden antifascistische acties uitgevoerd
|}
Enkele breuken hebben een eigen naam:
- √12
≈12 1 1 = 1
- 2 0 12 = 1
- 2 1 12 = 1,059463094
- 2 2 12 = 1,122462048
x 4
√ L C
|
|
|
|
Op een gegeven moment stelt hij vast,
dat het een verloren zaak is. |
---|
|
- Het schrijven van de Magister Ludi aan de Pedagogische Dienst
|}
|
|
{{Overline| (12)}}
om ergens een lijntje boven te trekken{{Overline|24}}
12
24
12
--
24
Breuken
Bestand:Rmath.png
a b⁄c: a b/c (geheel getal, teller en noemer)
a⁄b: a/b (teller en noemer)
1⁄a: 1/a (alleen noemer)
12
--
24
{{Overline|a}}
12
24
a
{{Overline|24}}
12
24
Sjabloon:I =vbreuk
In deze theoretische verhandeling, wordt de vergelijking:
S = A L geïntroduceerd.
Hierbij is:
- S de stroom
- A de spanning
- L de weerstand
Later zijn deze letters vervangen door de huidige notatie: I = U R
sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = sin 32,3122 0 = 0,5345 24
Schrijfwijze
Het hoofdtelwoord geeft de teller van een breuk weer, het rangtelwoord de noemer.
- 1 5 een vijfde, 7 10 zeven tiende, 1 2 6 een twee zesde.
- 11 1 5 elf en een vijfde, elf een vijfde, of elf gehelen en een vijfde.
Enkele breuken hebben een eigen naam:
Een derde lijkt een eigen naam te hebben. Het is als breuk een "gewone" combinatie (derde is het rangtelwoord van drie):
- 1 3 een derde (dus niet eenderde)
- 2 3 twee derde.
sina cosa
- 30-10 5
60 24/60
- Rv = 1 1R1 + R2 +......Rn
1 5
- x(t)
x→(t) = v→ • t + x0→ = dx→ dt • t + x0→
y(p) x(p) = K • G(p) 1 + [K • G(p) • H(p)]
sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = 0 = 0,5345 24
sin a = sin 32 + 18 + 44 60/60 = sin 32,3122
Het eerste voorbeeld is ook als volgt toe te lichten: als men twee taarten elk in vier even grote stukken snijdt, resulteert dat in acht stukken. Ook het delen van breuken is zo te beschrijven: als men anderhalve (1 1⁄2 = 3⁄2) euro uitgeeft aan artikelen die een halve euro per stuk kosten, krijgt men drie van die artikelen, want 3 2 : 1 2 = 3 2 × 2 1 = 3 × 2 2 × 1 = 3.
Groter
Op een gegeven moment meent hij, dat hij de zin van het Spel dicht is genaderd, maar denkt toch dat hij dit niet tot zijn beroep moet maken. |
23 • 60 • 60 = 82.800
128 4/ 7 0 achtenveertig achtenveertig
- P = U • I • cos φ
- P = 3U f • I f • cos φ
waarbij:
- U f = U fase en I f = I fase
- P = 3 U fase• I fase • cos φ
- Moon River, Goodnight Moon, Moon Cloud, Dark of the Moon
- Δ BCD ~ Δ ABC
Franciscus 7 feb 2015 12:31 (CET)