Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Union Sint-Gillis

Uit Wikisage
(Doorverwezen vanaf R. Union Saint-Gilloise)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Union Sint-Gillis, volledig Royale Union Saint-Gilloise, is een Belgische voetbalclub afkomstig uit Sint-Gillis in Brussel. De club werd opgericht in 1897 en speelt vanaf de jaren twintig in het Joseph Marienstadion, in buurgemeente Vorst, dat sinds 2018 een capaciteit van 9.400 plaatsen heeft.[1][2] De club is aangesloten bij de Belgische Voetbalbond met stamnummer 10 en heeft blauw-gele clubkleuren. Union was de succesvolste Belgische club voor de Tweede Wereldoorlog en wist elfmaal de landstitel te veroveren. Het laat daarmee vooralsnog enkel RSC Anderlecht en Club Brugge voor zich. Sinds 2021 speelt de club na een afwezigheid van 48 jaar weer in de Eerste klasse A, de hoogste voetbalklasse van België.

Geschiedenis

Bestand:Stade Joseph Marien during a match Union Saint-Gilloise vs Daring Club de Bruxelles in the 1930s (from Miroir des Sports).jpg
Een match Union-Daring in de jaren 1930
Bestand:Union-Patro 18-03-2012 14-29-28.JPG
Het Joseph Marienstadion in 2012

In 1897 werd Union Saint-Gilloise opgericht en een jaar later sloot de club zich aan bij de UBSSA. De eerste jaren wisselde de club enkele malen van terrein en speelde het op velden in Ukkel, Sint-Gillis en Vorst. In 1898 ging Union van start in de Tweede Afdeling, in de Brabantse reeks. In 1898/99 haalde Union daar al een derde plaats, het seizoen erop won Union zijn reeks en stootte in de play-offs door naar de finale die het won. In 1901/02 startte Union dan voor het eerst in de ereafdeling, zoals de eerste klasse toen heette, en waar de club sterk bleef presteren. Union won meteen zijn reeks, maar werd vierde en laatste in de eindronde.

Landskampioen

Het jaar erop werd Union tweede in de eindronde, tot het in 1903/04 voor het eerst raak was: Union pakte zijn eerste landstitel. Datzelfde jaar was de club met zes spelers ook hofleverancier voor de eerste interland die België speelde tegen Frankrijk. Ook de komende drie jaar bleef Union dominant en werd zo nog driemaal landskampioen. Niet alleen de eerste ploeg deed het goed, ook de reserveploeg van Union, die in de Tweede Afdeling aantrad, pakte enkele jaren op rij daar de titel. In 1908 werd Union even tweede en moest de titel laten aan stadsgenoot Racing Club de Bruxelles, maar de volgende twee jaar was het opnieuw Union dat de beste was. Tegen 1910 had Union zo zes titels veroverd in zeven jaar tijd. In deze tijd presteerde de club ook internationaal op het Franse Challenge international du Nord-toernooi, waar het onder meer won in de finale van Olympique Lillois. In 1911 werd filiaal Union Scolaire Saint-Gilloise opgericht.

Na een minder seizoen met een vierde plaats in 1911, streed Union weer mee voor de titel. In 1912 strandde men nog als tweede op slechts twee punten van Daring Club de Bruxelles, in 1912/13 was het echter opnieuw raak voor de club. Deze titel was echter felbevochten. Pas op de allerlaatste speeldag was Union in de rangschikking op gelijke hoogte gekomen van Daring Club en had zo een testwedstrijd kunnen afdwingen. Bovendien was Union in opspraak gekomen. De club werd van professionalisme beschuldigd. Men zou immers premies betaald hebben aan de spelers, wat toen in strijd was met de wet in verband met het professionalisme. Union dreigde zijn titel te verliezen, maar concurrent Daring weigerde die. Daring wenste op haar palmares enkel een titel die het op sportieve wijze verkreeg. Het was de zevende titel in 10 jaar tijd en de laatste voor de Eerste Wereldoorlog, want in 1914 strandde men weer op een tweede plaats. In 1913 en 1914 won Union ook tweemaal een Beker van België.

Vlak na de oorlog knoopte Union weer aan met de sterke prestaties. Op 14 september 1919 werd ook het nieuwe stadion, Dudenpark, ingewijd. Union eindigde echter nog drie keer op de tweede plaats eer het nog eens de landstitel kon pakken. In 1922 had Union nog de titel moeten prijsgeven aan Beerschot AC na het verlies in een testwedstrijd voor de titel; in 1923 liet Union de andere clubs echter ruim achter zich en pakte zijn achtste titel. Bij de 25ste verjaardag van de club in 1922 had die de koninklijke titel gekregen, de naam werd Union Saint-Gilloise Société Royale, ook bekend als Union Royale Saint-Gilloise. De rest van de jaren twintig zouden echter moeilijk zijn voor Union. De club zakte jaar na jaar verder weg in de eindstand. In 1925/26 werd het stadion gerestaureerd. De inwijding op 29 augustus 1926 werd bijgewoond door prins Karel van België. Het eerste dieptepunt kwam er bijna in 1930/31, toen Union nipt de degradatie kon vermijden. Union eindigde met evenveel punten als Racing FC Montegnée, maar het was deze laatste die op de voorlaatste plaats kwam en Union kon zo net blijven. De naam van het Dudenpark werd in 1931 omgedoopt naar Joseph Marienstadion, naar de oud-voorzitter. Union herpakte zich in de jaren 30 meteen. Na nipt de degradatie te hebben ontlopen, werd Union het jaar erop meteen derde.

Union 60

De volgende drie seizoenen werden legendarisch. Union pakte in 1933, 1934 en 1935 opnieuw de landstitel en slaagde er in die periode in om 60 competitiewedstrijden af te werken zonder nederlaag. De reeks van Union begon met een 2-2 gelijkspel tegen K. Liersche SK op 8 januari 1933 en duurde tot en met een 7-0-overwinning tegen RCS Brugeois op 3 februari 1935. Exact een week later maakte grote concurrent Daring Club de Bruxelles met een 2-0-overwinning een einde aan de reeks van Union. De ploeg kreeg toen de bijnaam Union 60. Om deze prestatie te herdenken, wordt jaarlijks een Pappaertbeker, genoemd naar Union-aanvoerder Jules Pappaert, uitgereikt aan de ploeg in de nationale afdelingen die het grootst aantal matchen zonder nederlaag heeft afgewerkt dat seizoen. De club had ondertussen al 11 landstitels op zijn palmares staan.

Wisselvallig

Na deze sterke periode verminderden de resultaten van Union jaar na jaar. De voetbalwereld werd steeds professioneler, maar de eerder familiale club Union paste zich niet volledig aan, wat zichtbaar werd in de resultaten. Union verloor haar plaats als één van de dominante clubs uit de hoofdstad, een plaats die in die tijd door RSC Anderlecht zou worden overgenomen. In 1949 degradeerde Union uiteindelijk een eerste maal naar de Eerste Afdeling, de toenmalige Tweede Klasse. Union kwam echter na twee seizoenen weer op het hoogste niveau, maar de club bleef een subtopper of middenmoter. Toch kon Union deelnemen aan enkele van de vroege Europese competities. Bij hun debuut in 1959/60 raakte Union in de halve finale van de Beker der Jaarbeurssteden, na het uitschakelen van Leipzig XI en AS Roma. Union nam de daaropvolgende jaren nog viermaal deel aan dit toernooi, maar met minder succes.

Teloorgang

In de jaren zestig kreeg Union het opnieuw moeilijk en de club ging enkele malen op en neer tussen Eerste en Tweede Klasse. In 1973 zakte het dan bijna vijf decennia weg uit de Eerste Klasse. De naam werd dat jaar nog Royale Union. Twee jaar later, in 1975, zakte Union zelfs een eerste keer weg naar Derde Klasse. Union keerde na één seizoen terug in Tweede, maar op het eind van de jaren zeventig volgde een grotere terugval. In twee jaar tijd zakte Union van Tweede naar Vierde Klasse. Na twee seizoenen Vierde Klasse kon men in 1983 weer promoveren en in 1984 klom men weer op tot in Tweede Klasse. In 1984 werd de clubnaam voluit Royale Union Saint-Gilloise. Union zou echter al gauw weer terugzakken naar Derde Klasse, waar het de komende decennia zou blijven spelen, op enkele seizoenen Tweede Klasse na. Vanaf 2004 speelde de club weer in de 2de klasse; de eerste twee seizoenen vocht de club tegen de degradatie. Het seizoen 2006/07 startte uitstekend, maar daarna ging het bergaf. Trainer Joe Tshupula Kande werd ontslagen en Alex Czerniatynski nam over.

In mei 2007 stapte voorzitter Enrico Bove op samen met enkele andere leden van de raad van bestuur. De club zakte in 2008 terug naar derde klasse. In 2010 kwam Enrico Bove echter terug als voorzitter en trok Italiaanse sponsors aan. Union bleef in derde klasse en kreeg het ook daar moeilijk. In 2012/13 telde de B-reeks waarin Union speelde uitzonderlijk 19 ploegen, wat betekende dat er drie rechtstreekse degradatieplaatsen waren. Union eindigde als 17de, dus op een degradatieplaats. Door een onregelmatige overdracht van patrimonium van reeksgenoot KVK Tienen, werd die club echter door de voetbalbond op het eind van het seizoen teruggezet naar vierde klasse en mocht Union vooralsnog een eindronde spelen voor het behoud. Union verzekerde zich hierin met een 1-0-overwinning op RFC de Liège van behoud in derde klasse. Het volgende seizoen deed de club het opmerkelijk beter met een zesde plaats en na een derde plaats in 2015 promoveerde de club naar de tweede klasse, omdat de nummers één en twee uit de competitie geen licentie aanvroegen voor de tweede klasse.

Terug naar de top

In de zomer van 2018 werd Tony Bloom de nieuwe eigenaar van de club. De Brit, die zijn fortuin met gokken vergaarde, is ook eigenaar en voorzitter van de Engelse voetbalclub Brighton & Hove Albion FC. Toen hij werd voorgesteld, sprak hij de ambitie uit om met Union zo snel mogelijk te promoveren naar eerste klasse A.[3]

Op 27 september 2018 schakelde Union RSC Anderlecht uit in de Beker van België. De wedstrijd in de 1/16 finales eindigde op 0–3 na drie doelpunten van Youssoufou Niakaté.[4] Na in de 1/8 finales Knokke FC te hebben uitgeschakeld, speelde Union op 19 december 2018 de kwartfinale tegen KRC Genk, op dat moment de leider in de Eerste klasse A. Na verlengingen bleef het 2–2 gelijk. In de penaltyreeks trok Union aan het langste eind en versloeg Genk met 4–3. Hierdoor behaalde Union de halve finale, waarin werd verloren van KV Mechelen.[5]

De prestaties in klasse 1B verbeterden gestaag, en op 13 maart 2021 promoveerde Union naar 1A, na de beslissingswedstrijd tegen RWDM gewonnen te hebben. Na 48 jaar was de club opnieuw op het hoogste niveau.

Daar werd Union, als eerste promovendus ooit, herfstkampioen (op 21 november 2021, na 1-7 winst bij KV Oostende), en winnaar van de reguliere competitie (op 3 april 2022, met nog 1 speelronde te gaan, na 1-3 winst bij Standard).[6] In de play-offs om het voetbalkampioenschap van België eindigde de ploeg uiteindelijk, na verlies tegen Club Brugge, als tweede, zich daarmee plaatsend voor de voorronde van de UEFA Champions League. Union mocht in die voorronde optreden tegen Rangers Football Club voor een plaats in de groepsfase. De thuiswedstrijd werd gewonen aan Den Dreef met 2-0 maar de uitmatch verloor het uiteindelijk met 3-0 waardoor Union mocht aantreden in de groepsfase van de Europa League. In de groepsfase van de Europa League werden ze uiteindelijk knap reekshoofd in een poule met Malmö FF,SC Braga en Union Berlin.

Erelijst

Nationaal

Kampioenschappen:

Internationaal

Individuele trofeeën

Verschillende spelers behaalden een trofee toen zij lid waren van de club:

1904 Gustave Vanderstappen,
1910 Maurice Vertongen,
1923 Achille Meyskens,
1934 Vital Van Landeghem,
2022 Deniz Undav

Seizoen 2022/23

Selectie

No. Naam Nat. Geb.datum Vorige club Sinds
Keepers
14 Joachim Imbrechts Vlag van België België 09-10-2001 eigen jeugd 2022
21 Lucas Pirard Vlag van België België 10-03-1995 België Waasland-Beveren 2021
49 Anthony Moris Vlag van Luxemburg Luxemburg 29-04-1990 België Excelsior Virton 2020
Verdedigers
2 Bart Nieuwkoop Vlag van Nederland Nederland 07-03-1996 Nederland Feyenoord 2021
3 Viktor Boone Vlag van België België 25-01-1998 België KMSK Deinze 2022
16 Christian Burgess Vlag van Engeland Engeland 07-10-1991 Engeland Portsmouth FC 2020
19 Guillaume François Vlag van België België 03-06-1990 België Excelsior Virton 2020
26 Ross Sykes Vlag van Engeland Engeland 26-03-1999 Engeland Accrington Stanley 2022
28 Koki Machida Vlag van Japan Japan 25-08-1997 Japan Kashima Antlers 2022
44 Siebe Van der Heyden Vlag van België België 30-05-1998 Nederland FC Eindhoven 2019
59 Ismaël Kandouss Vlag van Marokko Marokko 12-11-1997 Frankrijk USL Dunkerque 2019
85 Arnaud Dony Vlag van België België 08-05-2004 België Sint-Truidense VV 2022
Middenvelders
4 José Rodríguez Vlag van Spanje Spanje 16-12-1994 Israël (land) Maccabi Haifa 2022
6 Oussama El Azzouzi Vlag van Nederland Nederland 29-05-2001 Nederland FC Emmen 2022
8 Lazare Amani Vlag van Ivoorkust Ivoorkust 07-03-1998 België Sporting Charleroi 2021
10 Teddy Teuma Vlag van Malta Malta 30-09-1993 Frankrijk Red Star FC 2019
20 Senne Lynen Vlag van België België 19-02-1999 Nederland Telstar 2020
23 Cameron Puertas Vlag van Spanje Spanje 18-08-1998 Zwitserland FC Lausanne-Sport 2022
Aanvallers
7 Victor Boniface Vlag van Nigeria Nigeria 23-12-2000 Noorwegen FK Bodø/Glimt 2022
9 Dennis Eckert Vlag van Duitsland Duitsland
rel=nofollow
09-01-1997 Duitsland FC Ingolstadt 04 2022
11 Simon Adingra Vlag van Ivoorkust Ivoorkust 01-01-2002 Engeland Brighton & Hove Albion 2022
17 Casper Terho Vlag van Finland Finland 24-06-2003 Finland HJK Helsinki 2023
18 Yorbe Vertessen Vlag van België België 08-01-2001 Nederland PSV Eindhoven 2023
29 Gustaf Nilsson Vlag van Zweden Zweden 23-05-1997 Duitsland Wehen Wiesbaden 2022
94 Loïc Lapoussin Vlag van Madagaskar Madagaskar 27-03-1996 België Excelsior Virton 2020

Staf

Naam Nationaliteit Functie Vorige club Sinds
Technische staf
Karel Geraerts Vlag van België België Hoofdtrainer België KV Oostende 2019
Bart Meert Vlag van België België Assistent-trainer België KV Kortrijk 2022
Artur Kopyt Vlag van Polen Polen Assistent-trainer 2020
Tim Smolders Vlag van België België Assistent-trainer België Club Brugge 2022
Logan Bailly Vlag van België België Keeperstrainer Luxemburg FC Differdange 03 2022
Marc Delcourt Vlag van Frankrijk Frankrijk Video-analist België KAA Gent 2022

Andere sporten

In het begin van de twintigste eeuw was in de club ook een atletieksectie gecreëerd, waarvan de leden de komende halve eeuw diverse prijzen, titels en records zouden behalen. De sectie verdween in 1970. Toen in de jaren dertig basketbal kwam overwaaien uit de Verenigde Staten, werd ook in Union een basketbalsectie opgericht. Ook deze club zou zich tot op het hoogste niveau kunnen opwerken. In de jaren zestig zakte deze echter compleet weg en verdween in de jaren zeventig.

Overzichtslijsten

Competitievoetbal

Seizoen Klasse Reeks Punten Opmerkingen
  I II III IV      
1898/99   6     Afdeling II Brab. 3
1899/00   3     Afdeling II Brab. 30
1900/01   1     Eerste Afdeling 15 won na winst in de Brabantse reeks B de play-offs
1901/02 3       Ere Afdeling 4 na winst in Ere Afdeling B (17 punten uit 8 matchen)
1902/03 3       Ere Afdeling 6 na winst in Ere Afdeling B (12 punten uit 8 matchen)
1903/04 1       Ere Afdeling 12 na winst Ere Afdeling A (22 punten uit 12 matchen)
1904/05 1       Ere Afdeling 35
1905/06 1       Ere Afdeling 33
1906/07 1       Ere Afdeling 34
1907/08 2       Ere Afdeling 30
1908/09 1       Ere Afdeling 41
1909/10 1       Ere Afdeling 38 na testwedstrijd tegen FC Brugeois (1-0 winst)
1910/11 4       Ere Afdeling 27
1911/12 2       Ere Afdeling 36
1912/13 1       Ere Afdeling 38 na testwedstrijd tegen Daring Club de Bruxelles (2-0 winst)
1913/14 2       Ere Afdeling 33
1914/15         oorlog
1915/16         oorlog
1916/17         oorlog
1917/18         oorlog
1918/19         oorlog
1919/20 2       Ere Afdeling 32
1920/21 2       Ere Afdeling 31
1921/22 2       Ere Afdeling 39 beslissingswedstrijd voor titel verloren van Beerschot AC (2-0)
1922/23 1       Ere Afdeling 42
1923/24 2       Ere Afdeling 37
1924/25 3       Ere Afdeling 32
1925/26 4       Ere Afdeling 32
1926/27 6       Ere Afdeling 27
1927/28 8       Ere Afdeling 23
1928/29 11       Ere Afdeling 23
1929/30 8       Ere Afdeling 26
1930/31 12       Ere Afdeling 19
1931/32 3       Ere Afdeling 29
1932/33 1       Ere Afdeling 43
1933/34 1       Ere Afdeling 43
1934/35 1       Ere Afdeling 45
1935/36 3       Ere Afdeling 32
1936/37 3       Ere Afdeling 36
1937/38 3       Ere Afdeling 31
1938/39 6       Ere Afdeling 24
1939/40         Ere Afdeling oorlog, competitie werd niet afgewerkt
1940/41 8       Ere Afdeling A 7 speciale noodcompetitie tijdens de oorlog met twee regionale reeksen
1941/42 9       Ere Afdeling 23
1942/43 11       Ere Afdeling 24
1943/44 7       Ere Afdeling 30
1944/45         Ere Afdeling oorlog, competitie werd niet afgewerkt
1945/46 8       Ere Afdeling 37
1946/47 13       Ere Afdeling 32
1947/48 10       Ere Afdeling 29
1948/49 16       Ere Afdeling 20
1949/50   2     Eerste Afdeling A 42
1950/51   1     Eerste Afdeling A 52
1951/52 4       Ere Afdeling 38
1952/53 8       Eerste Klasse 30
1953/54 14       Eerste Klasse 27
1954/55 4       Eerste Klasse 33
1955/56 3       Eerste Klasse 37
1956/57 9       Eerste Klasse 30
1957/58 6       Eerste Klasse 32
1958/59 9       Eerste Klasse 30
1959/60 6       Eerste Klasse 32
1960/61 14       Eerste Klasse 23
1961/62 10       Eerste Klasse 26
1962/63 15       Eerste Klasse 24
1963/64   1     Tweede Klasse 46
1964/65 15       Eerste Klasse 22
1965/66   6     Tweede Klasse 34
1966/67   11     Tweede Klasse 26
1967/68   2     Tweede Klasse 40
1968/69 12       Eerste Klasse 25
1969/70 14       Eerste Klasse 22
1970/71 10       Eerste Klasse 25
1971/72 9       Eerste Klasse 28
1972/73 15       Eerste Klasse 19
1973/74   13     Tweede Klasse 26
1974/75   15     Tweede Klasse 18
1975/76     1   Derde Klasse A 50
1976/77   4     Tweede Klasse 35 3de in eindronde met 4 punten
1977/78   10     Tweede Klasse 27
1978/79   14     Tweede Klasse 23
1979/80   15     Tweede Klasse 23
1980/81     15   Derde Klasse A 20
1981/82       4 Vierde Klasse B 38
1982/83       1 Vierde Klasse B 49
1983/84     1   Derde Klasse A 44
1984/85   9     Tweede Klasse 28
1985/86   15     Tweede Klasse 24
1986/87     5   Derde Klasse A 33
1987/88     9   Derde Klasse A 29
1988/89     11   Derde Klasse A 28
1989/90     6   Derde Klasse A 33
1990/91     8   Derde Klasse A 30
1991/91     6   Derde Klasse A 32
1992/93     15   Derde Klasse A 21 geen degradatie ondanks voorlaatste plaats, dankzij degradatie van de 8ste, Racing Jet Wavre, om financiële redenen
1993/94     8   Derde Klasse A 29
1994/95     5   Derde Klasse A 39 verlies in eerste ronde eindronde tegen KFC Turnhout (1-0)
1995/96     2   Derde Klasse A 48 2de in eindronde na winst tegen KFC Rita Berlaar en KFC Herentals en verlies in finale tegen FC Denderleeuw
1996/97   17     Tweede Klasse 26
1997/98     4   Derde Klasse A 49 verlies in eindronde tegen KSV Ingelmunster
1998/99     13   Derde Klasse A 37
1999/00     5   Derde Klasse A 45
2000/01     12   Derde Klasse B 36
2001/02     7   Derde Klasse B 42
2002/03     7   Derde Klasse B 39
2003/04     1   Derde Klasse B 60
2004/05   14     Tweede Klasse 39
2005/06   15     Tweede Klasse 33
2006/07   8     Tweede Klasse 46
2007/08   18     Tweede Klasse 40
2008/09     12   Derde Klasse A 33
2009/10     14   Derde Klasse B 42
2010/11     5   Derde Klasse B 61
2011/12     12   Derde Klasse B 42
2012/13     17   Derde Klasse B 38
2013/14     6   Derde Klasse B 49
2014/15     3   Derde Klasse B 67 Promotie naar Tweede Klasse
2015/16   6     Tweede Klasse 51
  1A 1B 1Am 2Am 3Am Vanaf 2016-17 zijn er 3 nationale en 2 regionale niveaus
2016/17   4       Eerste klasse B 35 play-off 2A: 5de met 10 punten
2017/18   6       Eerste klasse B 32 play-off 3: 3e met 20 punten
2018/19   3       Eerste klasse B 42 play-off 2B: 2de met 20 punten
2019/20   4       Eerste klasse B 45 Vroegtijdig stopgezet wegens de coronacrisis
2020/21   1       Eerste klasse B 70 Promotie naar Eerste klasse A
2021/22 2         Eerste klasse A 46 na de reguliere competitie stond Union op de 1e plaats met 77 punten

Competitieresultaten 1953–2022

8
14
4
3
9
6
9
6
14
10
15
1
15
6
11
2
12
14
10
9
15
13
15
1
4
10
14
15
15
4
1
1
9
15
5
9
11
6
8
6
15
8
5
2
17
4
13
5
12
7
7
1
14
15
8
18
12
14
5
12
17
6
3
6
4
6
3
4
1
2
53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 00 01 02 03 04 05 06 07 08 09 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22


Europees voetbal

#Q = #kwalificatieronde, #R = #ronde, Groep = groepsfase, 1/8 = achtste finale, 1/4 = kwartfinale, 1/2 = halve finale, T/U = Thuis/Uit, W = Wedstrijd, PUC = punten UEFA coëfficiënten .

Uitslagen vanuit gezichtspunt Union Sint-Gillis

Seizoen Competitie Ronde Land Club Totaalscore 1e W 2e W PUC
1958/60 Jaarbeursstedenbeker 1/8 Duitse Democratische Republiek Leipzig XI 6-2 6-1 (T) 0-1 (U) 7.0
1/4 Italië AS Roma 3-1 2-0 (T) 1-1 (U)
1/2 Engeland Birmingham City FC 4-8 2-4 (T) 2-4 (U)
1960/61 Jaarbeursstedenbeker 1/8 Italië AS Roma 1-4 0-0 (T) 1-4 (U) 1.0
1961/62 Jaarbeursstedenbeker 1R Schotland Heart of Midlothian FC 1-5 1-3 (T) 0-2 (U) 0.0
1962/63 Jaarbeursstedenbeker 1R Frankrijk Olympique Marseille 4-3 0-1 (U) 4-2 (T) 4.0
1/8 Joegoslavië GNK Dinamo Zagreb 2-2 BW 2-3 in Linz 1-2 (U) 1-0 (T)
1964/65 Jaarbeursstedenbeker 1R Italië Juventus FC 0-2 0-1 (T) 0-1 (U) 0.0
2022/23 UEFA Champions League 3Q Schotland Rangers FC 2-3 2-0 (T) 0-3 (U) 15.0
2022/23 UEFA Europa League Groep D (1E) Duitsland 1. FC Union Berlin 1-1 1-0 (U) 0-1 (T)
Zweden Malmö FF 5-2 3-2 (T) 2-0 (U)
Portugal SC Braga 4-3 2-1 (U) 3-3 (T)
1/8 [[]] - (T) (U)

Totaal aantal punten voor UEFA coëfficiënten: 27.0

Zie ook: Deelnemers UEFA-toernooien België

Records

Union houdt het record wat het aantal opeenvolgende ongeslagen wedstrijden in de Belgische Eerste Klasse betreft, namelijk 60. Dit gebeurde in de seizoenen 1933, 1934 en 1935. Union verloor uiteindelijk van Daring Club de Bruxelles. Het elftal werd later bekend onder de naam "Union 60". In België wordt er nog jaarlijks een beker uitgereikt aan de ploeg die het langst ongeslagen blijft, de Pappaertbeker, genoemd naar de kapitein van Union 60, Jules Pappaert.

Bekende (oud-)Unionistes

Spelers

Zie Lijst van spelers van Union Saint-Gilloise voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Trainers

Trivia

Volgens voetbalhistoricus en Open VLD-gemeenteraadslid (Sint-Lambrechts-Woluwe) Kurt Deswert zou een door Union met 4-2 gewonnen vriendschappelijke wedstrijd tegen een lokale selectie van Congolezen uit het Belgisch-Congolese Leopoldstad (Kinshasa) tijdens een zomertournee op 16 juni 1957 de aanleiding zijn geweest voor het begin van de Congolese onafhankelijkheidsstrijd in 1960. Omdat de Europese blanke scheidsrechter twee doelpunten van de Congolezen om dubieuze redenen had afgekeurd, braken er onmiddellijk na de match hevige rellen uit. Belgische toeschouwers die het volgelopen 'Stade Roi Baudouin' wilden verlaten, werden bekogeld met stenen en hun auto's werden vernield. De Unionselectie werd ontzet uit het stadion en diende via omwegen, om de woeste menigte in de ‘inheemse’ wijken van de stad te vermijden, terug naar hun hotel te worden gebracht. Na die veldslag (met 132 gewonden) werden alle voetbalwedstrijden in Leopoldstad gedurende twee weken verboden. [7]

Literatuur

  • Fabrizio Basano, Guillaume Balout, Guy Debisschop en Dominique Delhalle, Royale Union Saint-Gilloise. 125 Years – The Official Book, 2022. ISBN 9782380758313
  • Bart Aerts, Allez l'Union! Alles over de Brusselse voetbaltrots, 2023. ISBN 9789401486347

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
rel=nofollow

Externe links

rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow

Wikimedia Commons  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Royale Union Saint-Gilloise op Wikimedia Commons.

rel=nofollow