Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Woonhotel

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Het concept van een woonhotel werd in het begin van de twintigste eeuw in Nederland geïntroduceerd door Hoek en Wouters, twee Haagse architecten die in Berlijn in 1905 een 'verdiepingwoningstelsel' hadden gezien. In 1908 publiceerde het vakblad Architectura hiervan een uitgewerkt plan.

Zacharias Hoek (1863-1943) en Johannes Thomas Wouters (1863-1929) hadden van 1896 tot 1915 samen een architectenbureau. Zij wilden in het Statenkwartier in Den Haag een gebouw van vijf verdiepingen neerzetten, maar het werd te duur en het plan ging niet door. Het eerste woonhotel van Nederland werd Huize Boschzicht aan de Benoordenhoutseweg in Den Haag dat in 1918-1920 gebouwd werd.

De bedoeling van een woonhotel was dat de bewoners zelf niets hoefden te doen. Er was gezamenlijk personeel (portier, wasmeisje, onderhoudsman, liftjongen, boodschappenjongen). Er was een centrale keuken met restaurant, centrale verwarming en elektriciteit. Verder was er een leeszaal, een conversatiezaal en een biljartzaal. Niemand hoefde de deur uit. Nu is er alleen nog een huismeester.

Tijdens het Interbellum werden ongeveer 40 woonhotels in Nederland gebouwd. Drie in Amsterdam, drie in Rotterdam en de rest in Den Haag. Enkele bestaan nog, zoals Cornerhouse, Duinwijck, H60 (van Hogenhoucklaan 60 uit 1930), Parkflat Marlot (1934), Nirwana en Willemspark, dat enkele jaren het Ministerie van Sociale Zaken was en daarna weer een appartementengebouw werd. Duinwijck was in 1976 het laatste gebouw waar het restaurant werd gesloten. Catsheuvel (1928) werd afgebroken omdat het stalen skelet niet meer goed was.

Meerdere woonhotels werden na de tweede wereldoorlog als kantoor in gebruik genomen; bij andere gebouwen werden de grote flats opgesplitst, zoals in Westhove (1923) aan de De Lairessestraat in Amsterdam.

In 1957 werd Oldenhove aan het begin van de Laan van Meerdervoort opgeleverd. Die buurt was tijdens de oorlog Sperrgebiet, daarna maakte W M Dudok een wederopbouwplan. Architect van Oldenhove was Piet Zanstra, in 1960 winnaar van de Berlageprijs.

Zie ook

Externe links

Q18511739 op Wikidata  Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)

rel=nofollow