Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Willem Lauwaert

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Willem ’Wim’ Lauwaert (Lochristi (?), 15 januari 19141978) was een Belgische collaborateur tijdens de Tweede Wereldoorlog.[1][2][3]

Levensloop

Willem Lauwaert groeide op in een gezin met 9 kinderen. Hij kwam in aanraking met het Vlaams-nationalisme op het Jezuïetencollege in Turnhout waar hij Latijn-Grieks studeerde. In 1933 begon hij geneeskunde te studeren. In 1935 stapte hij over naar Germaanse filologie.

In 1933 werd Lauwaert lid van Verdinaso, waarbinnen hij in 1936 een leidinggevende functie kreeg in de jongerenafdeling Jongdinaso. In die tijd reisde hij meermaals naar Nazi-Duitsland en uit nagelaten brieven blijkt een overduidelijke sympathie voor het nazisme: onder meer sloot hij verschillende brieven af met ’Heil Hitler’.

Lauwaert verliet het Verdinaso toen de partij minder radicaal werd en stapte over naar de Nationaal-Socialistische Vlaamsche Arbeiderspartij. Tijdens de oorlog was Lauwaert ook lid van DeVlag en de Deutsche Akademie.

Voor de oorlog werkte Lauwaert al spion voor de Duitse abwehr, vermoedelijk in opdracht van Emiel Goossenaerts. In 1938 en 1939 reisde hij hiervoor naar Duitsland, waar hij de opdracht kreeg om verdachte locaties en personen in Vlaanderen door te geven. Hij werd op 19 oktober 1939 gearresteerd, een dag na zijn Verdinaso-vriend Jan Cappaert (die op 30 november zelfmoord pleegde in de cel). Op 15 april 1940 werd Lauwaert door de krijgsraad veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf. Bij het uitbreken van de oorlog werd hij door de Belgische regering naar Frankrijk gevoerd. Na de capitulatie van België op het einde van de Achttiendaagse Veldtocht werd Lauwaert op 29 mei 1940 in Lombardsijde door de Duitsers vrijgelaten.

In september 1940 meldde hij zich aan bij de Waffen-SS maar zette de SS-opleiding niet verder toen hij doorhad dat dit geen politieke maar een militaire opleiding was.

Lauwaert begon (vermoedelijk in januari 1941) te werken voor de SIPO SD. Naar eigen zeggen werd hij door hen gevraagd, wat wordt tegensproken in een verklaring van SS-Untersturmführer Borgman die verklaarde dat Lauwaert zichzelf had aangeboden. Lauwaert werkte op afdeling III, die als taak had de stemming van de bevolking in het oog te houden, zowel op politiek, cultureel als economisch vlak. In 1943 nam Lauwaert ontslag.

Na de oorlog werd Lauwaert meermaals veroordeeld: eerst tot 20 jaar gevangenisstraf, vervolgens de doodstraf en uiteindelijk tot levenslange gevangenisstraf en 17 jaar dwangarbeid. Lauwaert kwam vrij in 1956.

Hij overleed in 1978.

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. º 'Taalman' in oorlogstijd. Vlaamse tolken tijdens de bezetting van België (1940-1944). Masterproef tot het behalen van de graad van Master in het tolken, Sien Degeest, Academiejaar 2015 – 2016
  2. º Hoofdstuk II. Het begin van de oorlog: de Achttiendaagse Veldtocht en de eerste dagen van de bezetting, Met een kwaad opzet ’s vijands politiek te hebben gediend? De Nieuwe Orde op het Eeklose stadhuis, 1940-1944. Scriptie voorgelegd aan de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte, voor het behalen van de graad van Licentiaat in de Geschiedenis. Academiejaar: 2002-2003 Kenny De Prée
  3. º Spionnen aan de achterdeur: de Duitse Abwehr in België, 1936-1945, Etienne Verhoeyen, Maklu Uitgevers, 2015, 622p.
rel=nofollow
rel=nofollow