Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Umberto Eco

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow
Bestand:Umberto Eco 01.jpg
Eco in 2005

Umberto Eco (Alessandria, 5 januari 1932Milaan, 19 februari 2016) was een Italiaans schrijver en semioticus. Hij was een van de bekendste hedendaagse Italiaanse schrijvers.

Biografie

Eco werd geboren in het Noord-Italiaanse gewest Piëmont. Hij ontving salesiaans onderwijs en studeerde middeleeuwse filosofie aan de Universiteit van Turijn. Hij was tot 2008 hoogleraar in de semiotiek aan de Universiteit van Bologna. Eco werd katholiek opgevoed, maar werd later atheïst.

Als schrijver brak Eco in 1980 internationaal door met zijn roman Il Nome della Rosa (De naam van de roos), een spannende detectiveroman die zich in 1327 afspeelt in het kader van de strijd tussen het centrale gezag van de Rooms-Katholieke Kerk en verschillende stromingen daarin die met geweld werden onderdrukt. De historische achtergrond wordt uitgebreid geschetst. Het boek ademt het ritme van het kloosterleven en de hoofdstukken zijn ingedeeld naar de gebedstijden binnen de kloostermuren.

Een tweede roman, De slinger van Foucault, speelt zich af in het heden, maar gaat vooral over de erfenis van de tempeliers en de rozenkruisers, laat-middeleeuwse mystieke bewegingen.

Daarnaast zijn van Eco nog een aantal bundels met essays verschenen en drie romans: Het eiland van de vorige dag (1995), Baudolino (2001) en De mysterieuze vlam van koningin Loana (2005). In 2001 schreef hij samen met de gepensioneerde aartsbisschop van Milaan, Carlo Maria Martini het boek Geloven of niet geloven: een confrontatie.

Eco stond tevens te boek als een autoriteit op het gebied van James Bond.[1] Hij kreeg in 1998 de exclusieve Duitse onderscheiding "Pour le Mérite". Eco was tevens schrijver van kinderboeken.

In 2012 ontving hij de Vrede van Nijmegen Penning. Eco overleed op 19 februari 2016 op 84-jarige leeftijd.[2][3]

Esperanto

Eco deed ook onderzoek naar het Esperanto: "Vroeger dacht ik dat een plantaal geen nut kon hebben. Toen ik het Esperanto wat nader ging bekijken, merkte ik echter dat ik mijn mening moest herzien."

Beknopte bibliografie

Alleen het jaar van uitgave in Italië is vermeld.

Fictie

Non-fictie

  • Come si fa una tesi di laurea, Hoe schrijf ik een scriptie, 1977
  • A semiotic Landscape. Panorama sémiotique. Proceedings of the Ist Congress of the International Association for Semiotic Studies, 1979 (met Seymour Chatman en Jean-Marie Klinkenberg).
  • De bibliotheca, De bibliotheek, 1981
  • Sugli specchi e altri saggi, Wat spiegels betreft, 1985
  • Il secondo diario minimo, Omgekeerde wereld. Kleine kroniek, 1993 (herdruk als Op reis met een zalm, 1995)
  • La ricerca della lingua perfetta nella cultura, Europa en de volmaakte taal, 1993
  • Sei passeggiate nei boschi narrativi (Six Walks in the Fictional Woods: Charles Eliot Norton Lectures, Harvard University, 1992-1993), Zes wandelingen door fictieve bossen, 1994
  • Kant e l'ornitorinco, Kant en het vogelbekdier, 1997
  • Sulla letteratura, Over literatuur, 2002
  • Storia della Bellezza, De geschiedenis van de schoonheid, 2004
  • Storia della Brutezza, De geschiedenis van de lelijkheid, 2007
  • Vertigine della lista, De betovering van lijsten, 2009
  • Confessions of a Young Novellist, Bekentenissen van een jonge romanschrijver, 2011
  • Costruire il nemico e altri scritti occasionali, Het creëren van de vijand; gelegenheidsgeschriften, 2011
  • Storia delle terre e dei luoghi leggendari, De geschiedenis van imaginaire landen en plaatsen (2013)

Literatuur

  • Schiffer, Daniel Salvatore, Het labyrint van de wereld; leven en werk van Umberto Eco. Amsterdam: Bert Bakker, 1999.

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. º Hij schreef Il Caso Bond (een verzameling essays, 1966) en het hoofdstuk "Narrative structures in Fleming" voor The James Bond Phenomenon: A critical reader(Dode link) (2009)
  2. º (it) Claudio Gerino. Morto lo scrittore Umberto Eco. Ci mancherà il suo sguardo sul mondo. La Repubblica (20 februari 2016)
  3. º Schrijver Umberto Eco overleden. de Volkskrant (20 februari 2016)
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow

Wikimedia Commons  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Umberto Eco op Wikimedia Commons.

rel=nofollow