Toon Timmermans

Toon Timmermans (Vught, 30 oktober 1908 – 's-Hertogenbosch, 18 juni 1985) was een Nederlandse kunstschilder, tekenaar en dichter.

Jeugd

Toon Timmermans wordt geboren als zoon van Antonius Adrianus Timmermans en Petronella de Kort. De vader van Toon was werkzaam bij het psychiatrischcentrum Huize Voorburg te Vught. En moeder Pietje was een toegewijde huisvrouw, en moeder. Toon groeide op met nog twee oudere zussen, Dina en Sjaan. Toon trouwde op 18 april 1931 met Geertruda Gerardina (Truus) van Overbeek te 's-Hertogenbosch. En kregen uit dit huwelijk vijf kinderen, allen zoons.

Het lag bij het kapblok in tweeën gehouwen, de bijl lag er naast. Tranen rolden over de wangen van Toontje Timmermans (12). Hij had even voor zijn moeder een boodschap gedaan. Hollend een half uur heen, en weer een half uur terug. Op zijn terugweg naar het ouderlijk huis, dat ver van Vught in de bossen lag weggedoken, hamerde het in Toontjes hoofd: als moeder nou maar niet naar de zolder is geweest want dan ontdekt zij het naakt Portret (waar hij stiekem mee bezig was) want dan zwaait er wat. Moeder, die aan de wastobbe stond, zei niets bij zijn terugkeer. Hij snelde naar de zolder, maar weg naaktportret. Moeder, weet u misschien waar het schilderstuk is gebleven waar ik mee bezig was? ”Daar Toontje” en wees met haar hoofd in de richting van de kapblok. Even stortte het nog prille leven van Toontje in elkaar. Hij zag het ”naakt” niet zoals zijn uiterst vrome moeder voor wie het naakt een schreeuwend taboe was. Toontje zag er alleen het mooie, het natuurlijke inen begreep zijn moeder niet. Weken heeft hij gehuild. Zijn naakt was kapotgeslagen maar het aangeboren kunstenaarstalent bleef leven.

Drang

Er was in hem een geheimzinnige drang om de wereld om zich heen in afbeeldingen vast te leggen. Of hij daarin zou slagen zou afhangen van zijn wilskracht, waar hij veel vertrouwen in had. Met een St. Nicolaas kreeg hij van zijn ouders een schilderskistje, palet, kwasten, en verf. Deze erg dure schilders spullen,(in die tijd een zeer grote uitgave) legde op zijn nog jonge schouders wel de plicht om snel met resultaten te komen. Zijn eerste werkstuk kreeg een goedkeurend oog van zijn ouders. Later werd het steeds beter. Dat kwam, doordat hij alle nuances van lichte en donkere partijen, tot in de schaduwen toe, in hun juiste waarde in lichte en donkere tonen wist weer te geven. Al doende raakte hij meer en meer vertrouwd met hetgeen hij deed door de onderwerpen steeds beter uit te werken. Hij leerde met kleuren om te gaan en kreeg inzicht in de hoedanigheid van de gekozen materialen. Als hij buiten aan het schilderen was werd hij zo een met het landschap en zijn doek, dat hij menigmaal zijn lunch vergat te nuttigen.

"Dat nooit"

Vreugde heeft hij in zijn jeugd gekend bij zijn ouders maar ook veel verdriet. Dat was zeker zo toen zijn ouders hem de vraag stelden wat hij later zou willen worden. Een antwoord; Kunstschilder. Maar hiermee strooide hij roet in het eten van de studierichting van zijn ouders.”Dat nooit ,” zeiden zijn ouders. Een kunstschilder verdient het zout in de pap nog niet.” De ouders hadden het niet ver mis. Toon heeft het zwaar gehad. Maar zijn wils- kracht om door te gaan bleef. Tijdens zijn huwelijk met zijn lieve vrouw Truus, die hem mede inspireerde om alsnog te gaan studeren aan de “Koninklijke kunst en teken academie (KTA) te 's-Hertogenbosch. Daar werd hij een der beste leerlingen van de bekende docent/kunstschilder Charles Willem Gerard Bakker (1876-1957) te Amsterdam Hij was kustschilder, graficus, etser, lithograaf,tekenaar, tekenleraar (KTA) te Den Bosch (zelf leerling van; Huibers,Jan Derk). Opleiding Rijksnormaalschool voor tekenonderwijs te Amsterdam. Toon studeerde vijf jaar aan de {KTA) te 's-Hertogenbosch. Twee keer per week kreeg hij les van deze voor hem grote kunstenaar. Aan de werken van Toon is duidelijk de hand van de meester te zien. Als kunstschilder neemt Toon Timmermans een aparte plaats in als het gaat om het uitbeelden van het Brabants landschap. Zijn composities zijn boeiend. Vele schilderijen kwamen van zijn schildersezel. Doch het ging niet vanzelf. De mensen hadden namelijk direct na de oorlog weinig geld te besteden voor kunst in het algemeen. En moest Toon af en toe noodgedwongen gebruik maken van door de overheid ingestelde BKR (Beeldende Kunstenaars Regeling), waarbij de overheid in ruil voor kunstwerken (in zijn geval schilderijen) een uitkering verstrekte aan kunstenaars. Uiteindelijk heeft Toon Timmermans het toch gemaakt in het vak waarvan hij als kind al droomde Kunstschilder”.