Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Tapijt van Assenede

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Tapijt van Assenede - Tapijt van Floris ende Blancefloer

De 13e-eeuwse klerk Diederic van Assenede, werkzaam bij het Graafschap Vlaanderen, dichtte, medio de 13° eeuw, het 12e-eeuwse Franse liefdesgedicht Floire et Blanchefleure naar het Vlaams: Floris ende Blancefloer. Dit was een liefdesgedicht in 3.975 verzen, dat hoort tot de vroegste volkstalige, Vlaamse, literaire werken. Het werd toen een bestseller in Europa; het werd ook vertaald in het Duits, Engels, Italiaans, Noors, Zweeds, Deens, IJslands, Spaans, Tsjechisch, Grieks en Jiddisch. De Asseneedse vzw HALLEKIN (gemeente Assenede, provincie Oost-Vlaanderen, België) zette in 2014-2018 naar aanleiding van een 750-jarige herdenking, een project op om o.a. dit eeuwenoud liefdesverhaal in een 80-tal verhaalstaferelen uit te beelden op een wandtapijt: een borduurwerk van gekleurde wol op linnen, 90 meter lang en 90 cm hoog.

Cultureel project

Vlaams Minister van Cultuur Joke Schauvliege stelde het project op 5 mei 2014 voor aan pers en publiek. De Brusselse hoogleraar middelneerlandistiek dr. Jozef Janssens bereidde tegen einde 2015 een publicatie voor omtrent dit werk, de auteur(s) en de cultuurhistorische context waarbinnen dit hoofs liefdesgedicht in het Europa van toen tot stand kwam: Floris ende Blancefloer van Diederic van Assenede. Liefde in het Vlaanderen van de 13e eeuw.

Advocaat Arvid De Smet, ondervoorzitter van de Asseneedse vzw HALLEKIN, stelde voor het eeuwenoud liefdesverhaal uit te beelden op een wandtapijt. „Niet iedereen leest immers literatuur-historische werken”. De inspiratie werd gevonden bij het 12e-eeuwse La Tapisserie de Bayeux c.q. la Tapisserie de la Reine Mathilde, en de recente Schotse wandtapijtprojecten: Prestonpans Tapestry, Scottish Diaspora Tapestry en The Great Tapestry of Scotland.

Wandtapijt

Vlaanderen is al meer dan 1000 jaar bekend voor zijn vlas en linnenindustrie. De Vlaamse steden Gent en Brugge dankten hun groei in de middeleeuwen aan de productie en commercialisatie van laken en linnen, wol en vlas. Vlaamse wandtapijten zijn wereldvermaard. Het tapijt wordt geborduurd op Vlaams linnen, geleverd door de Belgische Hofleverancier linnenfabrikant nv LIBECO uit het West-Vlaamse Meulebeke. Er wordt verder gebruik gemaakt van de Engelse APPLETON-wol.

Vele borduursters uit Vlaanderen en Nederland werkten mee aan de realisatie van dit borduurwerk.

Diederic van Assenede

De dichter was 750 jaar geleden ontvanger van de grafelijke belastingsrol De brieven van Assenede (Brevia de Hasnede), een grondbelasting, die na hem De Brieven van de Vier Ambachten werd genoemd. Deze belastingsrol bleef 500 jaar lang in voege tot aan de Franse revolutie. Hij was ook actief in de zoutwinning in het verzilte veengebied in het noorden van de Vlaamse bestuurlijke omschrijving ’De Vier Ambachten’. Hij was een tijdgenoot van Willem van Baudeloo, de dichter van het wereldbekende Vlaamse Van den vos Reynaerde, en van Jacob Van Maerlant, bekend om zijn circa 200.000 Vlaamse verzen.

Weblink

www.tapijtvanassenede.be

 
rel=nofollow