Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Sonny Rollins

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Bestand:Sonny Rollins.jpg
Sonny Rollins blaast zich warm voor een optreden op het Jazz à Juan Festival aan de Franse Rivièra, 2005

Theodore Walter (Sonny) Rollins (New York City, 7 september 1930) is een Amerikaans jazzmuzikant en tenorsaxofonist. Sonny Rollins heeft al een lange productieve carrière in de jazz. Hij begon op zijn elfde, en speelde al voor zijn 20e samen met Thelonious Monk. Tegenwoordig toert hij nog en neemt hij nog albums op. Leeftijdgenoten en muzikanten waarmee hij opnam heeft hij overleefd: John Coltrane, Miles Davis en Art Blakey.

Carrière

Begin

Hij begon als pianist, stapte over naar de altsax, en uiteindelijk greep hij naar de tenorsax in 1946. Zijn eerste plaatopname was in 1949 met Babs Gonzales, datzelfde jaar maakte hij opnames met J. J. Johnson en Bud Powell. Rollins maakte opnames met Miles Davis in 1951 en met Thelonious Monk in 1953.

Rollins maakte deel uit van het Clifford Brown-Max Roach kwintet in 1955, en werd de leider nadat Brown in 1957 overleed.

Bandleider

Op 22 juni 1956 nam hij Saxophone Colossus op, één van zijn hoogst gewaardeerde albums. Op het album ook Tommy Flanagan (piano), de Jazz Messengers (Art Blakey)-bassist Doug Watkins en drummer Max Roach. Het was pas zijn derde album als bandleider, maar toch nam hij al zijn meest bekende nummer op: "St Thomas", een calypso afgeleid van een liedje dat zijn moeder zong in zijn jeugd: 'het was een traditional'. In de jaren '50 was Rollins een leidende kracht in wat later bekend werd als hard bop. In 1957 begon hij ook met het gebruik van bas en drums als begeleiding van zijn solo's, bijvoorbeeld op de twee vroege opnames 'Way Out West' (Contemporary, 1957) en 'A Night at the Village Vanguard' (Blue Note, 1957).

Albums

In 1959, toen hij gefrustreerd raakte met zijn - volgens hemzelf - muzikale beperkingen, nam hij een tweede (en beroemd geworden) verlof van de muziek. Om een zwangere buurvrouw niet lastig te vallen, ging hij oefenen op de Williamsburg Bridge. Zijn 'comeback'/album heette dan ook The Bridge.

Ook in de jaren '60 bleef Sonny een van de avontuurlijkere muzikanten. Elk album verschilde hemelsbreed van de voorgaande. Hij deed latin/rtmes op 'What's New', haalde de avant-garde in met 'Our Man in Jazz', en herontdekte de normen op 'Now's the Time'. Hij speelde ook de soundtrack van 'Alfie'.

Wederom gefrustreerd nam hij zijn derde, en voorlopig laatste, verlof. Hij besteedde zijn tijd aan yoga, meditatie en Oosterse filosofieën. In 1972 raakte hij in contact met R&B, pop, en funk/ritmes. Hij had nu ook elektrisch versterkte gitaar en bas in zijn band. In deze periode speelde hij zijn solo's zonder begeleiding. In 1985 kwam zijn album 'Solo Album' uit.

Zijn grootste bekendheid behaalde hij met uitvoeringen op het album Tattoo You van de Rolling Stones uit 1981. Hij speelt op de nummers 'Slave', 'Waiting on a Friend' (de solo) en mogelijk 'Neighbours'.

Op 11 september 2001 was Sonny Rollins vlakbij het World Trade Center toen de torens instortten. Vlak daarna nam hij het live/album "Without a Song: The 9/11 Concert" op.

Overzicht

Rollins staat bekend om het feit dat hij eenvoudige, oppervlakkige of ongewone muziek gebruikt, en daarop een improvisatie baseert (Bijvoorbeeld: "There's No Business Like Show Business" op 'Work Time', "I'm an Old Cowhand" op 'Way Out West', en "Sweet Leilani" op 'This Is What I Do'). Hij heeft weinig nummers gecomponeerd, maar bekend gebleven zijn wel "St. Thomas", "Oleo", "Alfie's Theme" en "Airegin".

Zijn latere albums zijn niet zo bijzonder als zijn eerdere, maar zijn optredens zijn, al meer dan 25 jaar, nog steeds krachtig en van een grootheid.

Onderscheidingen

In 2007 won hij samen met Steve Reich de Zweedse Polar Music Prize ter waarde van € 108 000. Deze prijs heeft de status van Nobelprijs van de muziek. Het juryrapport gewaagde van zijn onweerstaanbare swing, zijn krachtige sound en zijn muzikaal gevoel voor humor.

Op 24 november 2010 heeft Sonny Rollins, 53 jaar nadat hij er voor het eerst optrad, de Jazz Award 2010 van het Concertgebouw gekregen.

Discografie als leider

Datum Album Label
1951 Sonny Rollins Quartet Prestige
1951 Sonny and the Stars Prestige
1951 Sonny Rollins with the Modern Jazz Quartet Prestige
1951 Mambo Jazz Prestige
1954 Moving Out Prestige
1954 Sonny Rollins Plays Jazz Classics Prestige
1954 Sonny Rollins Quintet Prestige
1955 Taking Care of Business Prestige
1955 Work Time Prestige
1956 Saxophone Colossus Prestige
1956 Sonny Rollins Plus 4 Prestige
1956 Three Giants Prestige
1956 Tenor Madness Prestige
1956 Rollins Plays for Bird Prestige
1956 Sonny Boy Prestige
1956 Tour de Force Prestige
1956 The Sound of Sonny Riverside
1956 Sonny Rollins, Vol. 1 Blue Note
1957 Sonny Rollins, Vol. 2 Blue Note
1957 Newk's Time Blue Note
1957 Night at the Village Vanguard Blue Note
1957 Way Out West Contemporary
1957 Alternate Takes Contemporary
1957 Sonny's Time Jazzland
1957 Sonny Rollins Plays/Jimmy Cleveland Plays Period
1957 European Concerts Bandstand
1957 Sonny Side Up Verve
1958 Freedom Suite Riverside
1958 Shadow Waltz Jazzland
1958 Sonny Rollins and the Big Brass Verve
1958 Brass & Trio Verve
1958 Quartet Verve
1958 At Music Inn, Teddy Edward's at Falcon's Lair Metrojazz
1958 Sonny Rollins and the Contemporary Leaders Contemporary
1959 In Stockholm (1959) Dragon
1959 Aix-En-Provence Royal Jazz
1959 Saxes in Stereo Riverside
1962 The Bridge Bluebird
1962 The Quartets featuring Jim Hall Bluebird
1962 What's New? Bluebird
1962 Alternatives Bluebird
1962 On the Outside Bluebird
1962 Our Man in Jazz RCA Victor
1963 Sonny Meets Hawk! RCA
1963 All the Things You Are Bluebird
1963 Stuttgart Jazz Anthology
1963 Live In Paris Magnetic
1964 Now's The Time RCA Victor
1964 Sonny Rollins & Co. 1964 Bluebird
1964 Three in Jazz RCA
1964 The Standard Sonny Rollins RCA
1966 Alfie Impulse!
1966 East Broadway Run Down Impulse!
1972 Next Album Milestone
1973 Horn Culture Milestone
1974 The Cutting Edge Milestone
1975 Nucleus Milestone
1976 The Way I Feel Milestone
1977 Easy Living Milestone
1978 Don't Stop the Carnival Milestone
1979 Don't Ask Milestone
1980 Love at First Sight Milestone
1981 No Problem Milestone
1982 Reel Life Milestone
1984 Sunny Days, Starry Nights Milestone
1985 The Solo Album Milestone
1986 G-Man Milestone
1987 Dancing in the Dark Milestone
1989 Falling in Love with Jazz Milestone
1991 Here's to the People Milestone
1993 Old Flames Milestone
1996 Sonny Rollins + 3 Milestone
1998 Global Warming Milestone
2000 This Is What I Do Milestone
2001 Without a Song: The 9/11 Concert Milestone
2006 Sonny, Please Emarcy
2008 Road Shows Emarcy


Muzieksamples

  • van "Ev'ry Time We Say Goodbye", 'The Sound of Sonny'

Zie ook

Externe links

Wikimedia Commons  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Sonny Rollins op Wikimedia Commons.

rel=nofollow