Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Pianosonate nr. 14 (Beethoven)

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Dit artikel valt onder beheer van Dorp:Luisterrijk.
Pianosonate nr. 14, Quasi una fantasia ("Mondscheinsonate")
Componist Ludwig van Beethoven
Soort compositie pianosonate
Gecomponeerd voor pianoforte
Toonsoort cis mineur
Opusnummer 27 nr. 2
Andere aanduiding Mondschein Sonate
Gecomponeerd in 1801
Première 1802
Opgedragen aan Gravin Giulietta Guicciardi
Duur ca. 18'
Oeuvre Werken van Ludwig van Beethoven
Bezoek ook Dorp Luisterrijk

De pianosonate nr. 14 in cis mineur, opus 27 nr. 2, ook wel bekend als de Mondscheinsonate (Moonlight sonata) is de veertiende pianosonate uit 1801 van Beethoven en één van zijn bekendste werken. Vooral het eerste deel is erg bekend. Beethoven noemde het werk net als de vorige pianosonate een Sonata quasi una Fantasia (Een sonate die als fantasie aandoet). Het stuk werd opgedragen aan gravin Julie Guicciardi.

Pianist Andras Schiff zegt over dit eerste deel:

„De naam Moonlight is onzin. De naam is niet door Beethoven, maar de naam was gegeven door poëet en muziekcriticus Ludwig Rellstab. (...) Hij zei dat toen hij in een boot zat en het was een prachtige avond met een volle maan, dat het hem herinnerde aan het eerste deel van de cis mineur sonate en zo is de naam bedacht die niks heeft te maken met de pianosonate van die arme Beethoven. Maar het zit nu vast aan deze sonaat als (met!) lijm.”

De indeling van de pianosonate is ongebruikelijk, omdat het eerste deel niet de sonatevorm heeft. Een langzaam deel, een scherzo-achtig deel (het tweede deel) en een snelle finale zijn aanwezig, al valt ook op dat het middendeel in een ongebruikelijke [1] toonsoort staat, namelijk Des-groot.

Delen

  1. Adagio Sostenuto (Si deve suonare tutto questo pezzo delicatissimamente e senza sordini) [2]
  2. Allegretto (La prima parta senza repetitione) [3]
  3. Presto Agitato
rel=nofollow

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

rel=nofollow
rel=nofollow