Opheylissem

**Opheylissem**
	Deelgemeente in België
	;
	Situering
Gewest	Wallonië
Provincie	Waals-Brabant
Gemeente	Heylissem
Coördinaten	50°044′N 4°058′E
	Overig
Postcode	1357
Netnummer	019
	Detailkaart
	;
Portaal	België

Opheylissem (soms geschreven als Opheilissem; Waals: Élessinea) is een dorp in de Belgische provincie Waals-Brabant en een deelgemeente van de gemeente Heylissem. Het was een zelfstandige gemeente tot het bij de fusie van 1977 toegevoegd werd aan de gemeente Heylissem. Tot aan de definitieve vaststelling van de taalgrens in 1963 behoorde het dorp tot het arrondissement Leuven. In dat jaar werd Opheylissem samen Neerheylissem bij het Franstalige arrondissement Nijvel gevoegd.

Bestand:Opheylissem E1JPG.jpg

De Sint-Martinuskerk (1830).

Opheylissem ligt in het zuiden van de gemeente Heylissem aan de taalgrens. De dorpskom ligt aan het kruispunt van de weg van Linter naar Geldenaken met de N64, de weg van Tienen naar Hannuit. De Kleine Gete stroomt door de deelgemeente. Opheylissem is een landbouwdorp in Droog-Haspengouw met vooral akkerbouw en fruitteelt. Ten oosten van de dorpskom in een bocht van de Kleine Gete ligt het gehucht Hampteau (soms in het Nederlands ook aangeduid als Hamme).

Geschiedenis

Het dorp lag in het Hertogdom Brabant en werd geschiedkundig volledig overheerst door de Abdij van Heylissem die er in 1129 werd opgericht door de heer van Zittert.

Opheylissem was van oorsprong een Nederlandstalig dorp. De verfransing zette zich vanaf de 18de eeuw in onder invloed van de Franstalige abten van de abdij.

Bestand:Opheylissem Ab6JPG.jpg

Het domein van de voormalige abdij.

Bezienswaardigheden

Het dorpsbeeld wordt volledig bepaald door het domein van de voormalige abdij waarvan de prelatuur, een deel van de kerk en het huis van de prefect ontkwamen aan de sloophamer. In 1870 verbouwde architect Alphonse Balat de gebouwen en het park tot een uitgestrekt landgoed rond het neoclassicistisch kasteel. Het domein heeft een oppervlakte van 28 hectare en werd in de 20ste eeuw aangekocht door de provincie Brabant die het sindsdien uitbaat als recreatief domein. De gebouwen werden in 1955 en in 1977 beschermd als monument en in 1988 werd nog de ommuring van het domein beschermd.
De Sint-Martinuskerk dateert uit 1830 en is de parochiekerk.