Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Leo Brenninkmeijer
Leo Brenninkmeijer (Mettingen, 1905 – Amsterdam, 5 oktober 1966) was een Nederlands ondernemer. Dr. Brennikmeijer was directeur van Unicena N.V.,[1] een rechtspersoon van het C&A-concern. Unicena was de beheersmaatschappij waarmee de familie Brenninkmeijer de vele dochtermaatschappijen en filialen in Nederland en daarbuiten beheerde.[2] Begin 1963 werd hij door paus Johannes XXIII benoemd tot Ere-Kamerheer met Kap en Degen van de paus.[3] Bij deze gelegenheid werd ook aan twee andere leden van de familie, Frans en Friedrich Brenninkmeijer, een hoge pauselijke onderscheiding toegekend, te weten die van commandeur in de Orde van Sint-Gregorius de Grote.
Een dergelijke kamerheer deed enige maanden per jaar dienst aan het pauselijk hof in Rome of op Castel Gandolfo. De kamerheren behoorden in naam tot de 'pauselijke familie', de huishouding van de pausen. De titel werd gewoonlijk toegekend aan niet-adellijke vooraanstaande katholieke leken. Vaak ging het om vermogende industriëlen.
Leo Brenninkmeijer was een van de laatste telgen van die familie die nog in het Westfaalse Mettingen, een belangrijk centrum van de textielhandel en de Duitse bakermat van het geslacht Brenninkmeijer, was geboren, als zoon van Georg Brenninkmeijer (Mettingen, 15 mei 1860 – 7 oktober 1925) en Juliana Clementine Lampe (Mettingen, 19 januari 1874 – 19 mei 1927 in Londen).[4] De familie heeft de banden met de Duitse bakermat nooit verbroken.[5]
Het C&A concern bezat voor de verwoestingen van de Tweede Wereldoorlog in Duitsland twaalf vestigingen. In 1945 waren slechts twee van deze warenhuizen van de bombardementen verschoond gebleven. In Nederland was het Rotterdamse filiaal verwoest.[6] Leo Brenninkmeijer was directeur ten tijde van de wederopbouw van het concern.
De familie Brenninkmijer is zeer gesloten en schuwt de publiciteit.[7] Ook over dr. Leo Brenninkmeijer is daarom weinig bekend.
Literatuur
- C.E.G. ten Houte de Lange en V.A.M. van der Burg, Pauselijk eerbetoon. Een inleiding over Pauselijke onderscheidingen, ridderorden, Pauselijke adel en Nederlanders aan het Pauselijk hof. Hilversum, Uitgeverij Verloren, 2010
Bronnen, noten en/of referenties
|