Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Le Figaro

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Le Figaro is een Franse krant, het oudste nationale Franse dagblad dat nog steeds wordt uitgegeven, met in 2015 een oplage van ruim 317.000.

De krant werd opgericht in 1826, tijdens de regeerperiode van Karel X. Le Figaro werd in 1975 overgenomen door Socpresse, sinds 2004 een dochtermaatschappij van Groupe Dassault. De hoofdzetel is aan de Boulevard Haussmann in Parijs.

Figaro is een personage van Beaumarchais dat optreedt in le Barbier de Séville, Le Mariage de Figaro en la Mère coupable. Een citaat uit Le Mariage de Figaro fungeert als motto van de krant.[1]

Bestand:Siege Figaro.jpg
Het oude hoofdkantoor van Le Figaro

Geschiedenis

  • 1826 - Op 15 januari richten de zanger Maurice Alhoy en de schrijver en politiek figuur Étienne Arago in Parijs een satirisch weekblad op. Het blad verschijnt op vier pagina's en de verschijning wordt vaak onderbroken door zijn satirisch karakter.
  • Eind 1833 De verschijning wordt gestaakt. Nadien wordt negen keer geprobeerd om het blad opnieuw te laten verschijnen, maar al deze pogingen mislukken.
  • April 1854 - Een poging van Hippolyte de Villemessant heeft wel succes. De krant richt zich vooral op Parijs en is literair. De Villemessant omringt zich meteen met talentvolle en vernieuwende redacteurs: hij creëert vaste rubrieken, waarin de lezers zich terugvinden en neemt korte berichten, overlijdensberichten en brieven van lezers op. Hij was ook de bezieler van de rubriek "Échos", die van de krant een succes maakte door krachtige woordspelingen, anekdotes, onbescheiden berichten en roddels, die de lezer de indruk geven dat hij behoort tot een bevoorrecht publiek dat in vertrouwen wordt genomen.
  • 1856 - Het succes van Figaro is zo groot dat De Villemessant besluit de verschijningsfrequentie te verdubbelen. De krant verschijnt nu op woensdag en zondag.
  • 1863 - Een concurrerend dagblad verschijnt: le Petit Journal. Als reactie begint de Villemessant l'Évènement, eveneens een dagblad. Hij weigert immers Le Figaro in de strijd te betrekken. Le Petit Journal komt als overwinnaar uit deze confrontatie, en l'Évènement verdwijnt kort daarna, na een artikel over de rechten van de armen, dat niet in de smaak was gevallen bij de regering van Napoleon III.
  • 1866 - Le Figaro wordt een dagblad, maar vermijdt onderwerpen die opschudding kunnen veroorzaken en tot censuur zouden kunnen leiden. De oplage bereikt 56 000 exemplaren en de krant heeft 15 000 abonnees.
  • 1867 - De Figaro Littéraire et Politique gaat van start. Hierin kan Henri Rochefort zijn satirisch talent de vrije loop laten. Het verschijnen van een dergelijke krant is te verklaren door de liberalisatie van het keizerrijk. Toch flirt Rochefort met de censuur. Hippolyte de Villemessant creëert daarop een krant voor hem[bron?]: La Lanterne.
  • 1871 - Ten tijde van de Commune van Parijs, neemt de krant een positie in tegen die beweging. Het is de eerste krant die afgeschaft wordt door de Commune. Na de nederlaag van de Commune komt de krant weer uit. Le Figaro krijgt hierdoor een aristocratisch en burgerlijke publiek.
  • 1875 - Hippolyte de Villemessant wordt als directeur van de krant opgevolgd door Francis Magnard.
  • 1879 - Op 17 april verschijnt Le Figaro met een zwarte rand. Hippolyte de Villemessant is de vorige dag overleden te Monte Carlo. Verschillende persoonlijkheden zijn aanwezig op de begrafenis. Auteurs als Alphonse Daudet en Gustave Flaubert laten een getuigenis na over het verlies dat de literaire en politieke wereld ondervindt.
  • 1897 - Le Figaro publiceert de eerste drie artikelen van Émile Zola over de Dreyfus-affaire. (Het bekende "J'accuse" publiceert Zola echter op de voorpagina van L'Aurore.)
  • 1904 - Onthulling van de Affaire des fiches.
  • 1914 - Op 16 maart wordt directeur Gaston Calmette vermoord door Henriette Caillaux. Zij is de echtgenote van de minister van Financiën Joseph Caillaux die door de krant in een perscampagne in opspraak was gebracht.
  • 1922 - De krant wordt gekocht door de parfumier François Coty, die de naam van de krant weer wijzigt in Figaro.
  • 1929 - De naam Figaro wordt opnieuw Le Figaro. De eerste kruispuzzels verschijnen.
  • 1934 - Lucien Romier wordt de directeur van de krant, en Pierre Brisson zijn literair bestuurder. Hij vormt een briljante team van redacteuren, waaronder François Mauriac, Georges Duhamel, Jean Giraudoux, Tristan Bernard en André Maurois. De krant gaat foto's publiceren.
  • 1936-1939 - Le Figaro wijdt grote reportages aan conflicten als de oorlog in Ethiopië (1936), de Chinees-Japanse Oorlog en de Spaanse Burgeroorlog (1936-1939). De krant wordt onderworpen aan censuur, maar blijft verschijnen in Tours.
  • 1940 - Le Figaro vestigt zich in Bordeaux, Clermont-Ferrand en daarna Lyon en wordt wegens een hoofdartikel van Pierre Brisson opnieuw gecensureerd.
  • Tijdens de Tweede Wereldoorlog, wordt Le Figaro in Lyon in de vrije zone gepubliceerd tot de Duitse bezetting van 1942.
  • 1942 - Op 11 november besluit Pierre Brisson de krant stop te zetten. Hij meldt dit in een artikel aan de abonnees.
  • 1944 - Op 25 augustus verschijnt Le Figaro opnieuw in Parijs, met een artikel van François Mauriac over Charles de Gaulle. Le Figaro wordt de krant van de MRP tegen de communisten en de socialisten.
  • 1945 - De oplage bereikt 213 000 examplaren.
  • 1946 - Begin van Le Littéraire, een gratis weekblad dat afzonderlijk verschijnt. Het verenigt Pierre Brisson, Paul Claude, Léon-Paul Fargue, Colette, Julien Green enz.
  • 1947 - Le Littéraire wordt Le Figaro Littéraire.
  • 1950 - De echtgenote van François Coty laat de helft van zijn aandelen in de krant over aan een groep gevormd door Jean Prouvost, die beslist dat er vanaf nu geen meerderheidsaandeelhouders zullen zijn.
  • 1964 - Bij het overlijden van Pierre Brisson, verkoopt de echtgenote van François Coty haar resterende aandelen.
  • 1970 - Jean Prouvost verwerft de rest van de Coty-aandelen en wordt zo hoofdaandeelhouder van krant.
  • 1975 - De krant wordt overgenomen door Robert Hersant, directeur van een groep van periodieke publicaties die tien jaar eerder een opgang begonnen was door de fusie van twee regionale kranten uit Brive-la-Gaillarde, en sinds dat moment door het tijdschrift Presse-Actualité een eventuele "nieuwe Axel Springer" werd genoemd.
  • De bijlage op zondag Le Figaro Magazine die drie jaar later gelanceerd wordt, wordt in die tijd als erg politiek beschouwd door de krant Le Canard enchaîné, die er een hard anagram van vormt: Le gai FroMage nazi.
  • 1999 - Op 29 november wordt de uiterlijke verschijning van de krant gewijzigd. Onder andere verdwijnt de tekening van Jacques Faizant van de voorpagina.
  • 2004 - In juni krijgt de Daussaultgroep (GIMD) toestemming Socpresse over te nemen, waartoe Le Figaro behoort.
  • 2004 - In oktober raken de vakbonden ongerustheid over de onafhankelijkheid van de krant wegens een reorganisatie door Serge Dassault. Nicolas Beytout en Francis Morel worden de nieuwe directeuren.
  • 2005 - Le Figaro verhuist van de Rue du Louvre 37 naar Boulevard Haussmann 14. De verhuizing begint op 9 augustus en is op 21 augustus voltooid.
  • 2005 - Op 3 oktober verandert Le Figaro voor het eerste in 30 jaar van formaat. De titel verschijnt nu op een blauwe achtergrondkleur. De krant bevat ook een economische sectie en een sectie ontspanning, die Et vous wordt genoemd.

Redactionele strekking

Tegenwoordig is Le Figaro een rechtse en centrum-rechtse krant. Een van de slogans van een publiciteitscampagne uit 2005 was "en matière d'économie nous sommes pour le libre-échange. En matière d'idées aussi" (op gebied van economie zijn we voor vrijhandel, op gebied van ideeën ook).

Persoonlijkheden

Directeuren

  • Van 1879 tot 1914
  • Van 1930 tot 1964
    • Alfred Capus
    • Robert de Flers
    • André Chaumeix
    • Lucien Romier
    • Pierre Brisson (van 1934 tot 1964)

Schrijvers

Onder andere de volgende personen hebben geschreven in Le Figaro

Tekenaars

Muziekrecensenten

Onder meer:

Edities

Elke dag wordt het dagblad aangevuld met een bijlage op zalmkleurig papier, Le Figaro Économie.

Daarenboven:

  • De maandageditie heeft een bijlage in tabloidformaat, de Figaro Entreprises.
  • De dinsdageditie biedt een "encyclopédie en kiosque".
  • De woensdageditie heeft in de regio Parijs een bijlage voor evenementen en ontspanning, Le Figaroscope.
  • De donderdageditie heeft een bijlage van acht pagina's, Le Figaro Littéraire.
  • De zaterdageditie heeft een omvangrijkere bijlage in de vorm van een magazine : Le Figaro Magazine, Madame Figaro en een televisiemagazine TV Magazine. Een editie zonder bijlages wordt gepubliceerd onder de titel Le Figaro - L'Aurore

Verspreiding

De betaalde verspreiding van Le Figaro in Frankrijk. Bron : OJD, 2004.

Titel 1999 2000 2001 2002 2003
Le Figaro 366 690 360 909 366 529 359 108 352 706

De gratis verspreiding (medische wachtzalen, luchtvaartbedrijven, ondernemingen, enz) bedraagt meer dan 70.000 exemplaren.[bron?]

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. º Sans la liberté de blâmer, il n'est point d'éloge flatteur (Zonder de vrijheid om de schuld te geven, is er geen vleiende lof).
rel=nofollow
rel=nofollow