Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Jim Morrison

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

James Douglas (Jim) Morrison (Melbourne (Florida), 8 december 1943Parijs, 3 juli 1971) was een Amerikaans zanger, dichter en tekstschrijver. Hij was de zanger van de band The Doors en heeft verschillende gedichtenbundels geschreven. Morrison stond bekend als een intellectueel.

Opleiding

Morrison ging naar de filmacademie in Los Angeles, Californië, en leerde daar Ray Manzarek kennen, met wie hij The Doors oprichtte. Deze naam was ontleend aan 'The Doors of Perception', de titel van een boek van Aldous Huxley, die op zijn beurt de frase had ontleend aan een gedicht van William Blake: "If the doors of perception were cleansed every thing would appear to man as it is, infinite".

Morrison was voor veel jongeren in die dagen een idool. Hij leefde zeer intens en gebruikte verschillende en vele soorten verslavende genotsmiddelen. Zijn enorme drankgebruik was exemplarisch. Hij was gefascineerd door literatuur, las enorm veel en was fanatiek bezig met het maken van poëzie. Zijn muziek toont invloeden van jazz en blues en zijn teksten waren vaak zeer filosofisch en dichterlijk van aard. Van Morrison is een aantal dichtbundels uitgegeven, zoals "The Lords & The New Creatures", "Wilderness" en "The American Night".

Artistieke carrière

Morrison zag muziek als vehikel voor zijn poëzie en met zijn sterke theatrale persoonlijkheid en zijn beeldende gedichten werden concerten van The Doors complete seances, waarbij Morrison op geniale wijze direct contact met het publiek wist te leggen. Niet zelden echter, strooide zijn drankgebruik en drugsgebruik bij optredens roet in het eten.

Tijdens zijn vele kroegentochten draaide hij er zijn hand niet voor om bij andere groepen op het podium te springen om mee te zingen en zijn eigen poëzie voor te dragen. Hij was een liefhebber van Canned Heat en net als zanger Bob Hite deelde hij met hem zijn liefde voor en kennis van de blues. Morrison was ook een bewonderaar van Brian Jones, gitarist van de Rolling Stones, en hij was enorm onder de indruk toen deze onder merkwaardige omstandigheden in 1969 dood werd aangetroffen.

Zijn carrière (en dus ook die van The Doors) werd onder andere ernstig bemoeilijkt door een voorval tijdens een concert in Miami in 1969, waar hij zijn penis aan het publiek zou hebben getoond. Vele ooggetuigen verklaarden later echter dat hij slechts zijn rits open deed. Uiteindelijk werden vier aanklachten tegen hem uitgevaardigd. Hij werd schuldig bevonden aan obsceen gedrag. De veroordeling zou Morrison niet in zijn koude kleren gaan zitten. Op diverse momenten en tijdstippen zei Morrison genoeg te hebben van het bandleven en verder te willen als dichter en filmer/acteur. De reputatie van The Doors, afgemeten tegen de heersende conservatieve moraal, werd door de uitspraak ernstig geschaad. Dit leidde er toe dat optreden in bepaalde delen van Amerika onmogelijk werd en de band weinig activiteiten kon ontplooien. Wellicht is dit een van de redenen voor de oorzaak van de afwezigheid van The Doors op belangrijke festivals als Monterey Pop Festival en Woodstock. De uitspraak werd uiteindelijk herroepen - 39 jaar na het overlijden van Morrison.

Een andere oorzaak zou kunnen zijn dat Morrison het slachtoffer werd van een wraakzuchtige Lou Adler, platenbaas bij Dunhill Records in Los Angeles, toen deze een paar jaar eerder in 1965 hun eerste demo-EP op denigrerende wijze beluisterde en Morrison, in zijn hoedanigheid als onbekende en beginnende artiest, Adler op niet mis te verstane wijze te kennen gaf lak te hebben aan zijn oordeel over hun muziek. Vaak is geopperd dat The Doors als zondebok gebruikt werden door conservatieve elementen in de Verenigde Staten die een bedreiging zagen in de hippiebeweging. Mede vanuit de hippiebeweging kwam de sterke Vredesbeweging onder jongeren op. Amerika bevond zich op dat moment al een paar jaar in de steeds verder escalerende Vietnamoorlog, die een enorme morele verdeeldheid bij de Amerikaanse bevolking veroorzaakte. Typerend is dat Morrisons vader een hoge rang bij de Amerikaanse marine bekleedde en direct betrokken was bij de oorlog in Vietnam. Een bekend nummer van Morrison is The Unknown Soldier, dat een sterk antimilitaristische toonzetting heeft. De muziek van The Doors was zeer populair bij zowel hippies als soldaten, die in Vietnam moesten vechten.

Morrison besloot al op vrij jonge leeftijd zich definitief van zijn ouders af te keren. Tegen de pers zou hij verklaren dat zijn ouders dood zijn. Zijn vader stelt echter dat Morrison dit verklaarde om zijn familie te beschermen tegen te veel aandacht. [1]

Morrisons drankgebruik nam drastisch toe. Dit is goed te horen op het album L.A. Woman uit 1971, waar zijn stem rauwer en doorleefder is dan de krachtige, sonore stem op bijvoorbeeld het debuutalbum The Doors.

Verhuizing naar Parijs

In maart van 1971 verhuisde hij naar Parijs om zich te concentreren op zijn schrijven en om verdere juridische problemen te voorkomen. In kringen rondom Morrison ging het gerucht dat de regering-Nixon hem gevangen wilde zetten als voorbeeld om "subversief" verzet tegen de Vietnamoorlog te bestraffen.

De overige drie bandleden hadden toen al besloten dat ze zonder Morrison de band wilden voortzetten.

In Parijs leefde hij onder zijn doopnaam James Douglas en kon hij tamelijk anoniem over straat. Dit beviel hem heel goed, in tegenstelling tot zijn verblijf in Amerika. Hij schreef veel (al wordt ook wel beweerd dat Morrison juist zwaar te lijden had van een schrijversblok), en ondanks het feit dat hij de Franse taal niet goed machtig was, bezocht hij veel toneel en was op veel filmsets van diverse beroemde Franse filmers aanwezig.

Bestand:Morrisontomb.JPG
Begraafplaats 'Père Lachaise', Parijs. Graf van Jim Morrison (januari 2005)

Hij overleed op 27-jarige leeftijd onder omstandigheden die nooit helemaal opgehelderd zijn, waarschijnlijk als gevolg van een overdosis drugs en interne lichamelijke kwalen. Als officiële doodsoorzaak staat in de overlijdensakte een hartaanval genoteerd.

Hij ligt begraven op de begraafplaats 'Père-Lachaise'. Zijn graf trekt nog steeds veel bezoekers, onder wie zich ook religieus geïnspireerde vereerders bevinden. Op het graf staat de Griekse tekst KATA TON DAIMONA EAYTOY. Er zijn meerdere vertalingen mogelijk. In het Oudgrieks is de strekking iets in de trant van: Trouw aan zijn ziel. In het Nieuwgrieks is de vertaling Hij schiep zijn eigen demonen. Door zijn voortijdige dood hoort hij bij de 27 club samen met Janis Joplin, Jimi Hendrix, Kurt Cobain en Brian Jones, popidolen die toevallig allemaal op 27-jarige leeftijd overleden. Volgens de laatste biografie zou Pamela Courson tijdens zijn bescheiden begrafenis de laatste paragraaf uit Celebration of the lizard hebben voorgelezen, dit was wat Jim volgens haar had gewild.

Biografisch materiaal

  • Rond het leven van Morrison is in 1991 een film verschenen met de titel 'The Doors', geregisseerd door Oliver Stone. De rol van Morrison werd gespeeld door Val Kilmer, wiens stemgeluid wonderwel gelijkend is[2].
  • De biografie uit 2004 'Jim Morrison' door Stephen Davis.
  • 'No One Here Gets Out Alive' is een gewaardeerde biografie van de hand van Jerry Hopkins en Danny Sugerman, doorspekt met persoonlijke ervaringen met Jim Morrison. Wereldwijd werden meer dan 2 miljoen exemplaren verkocht.
  • 'Riders On The Storm', de autobiografie van Doors-drummer John Densmore. (Oliver Stone heeft delen van dit boek gebruikt voor de verfilming van 'The Doors'.)
  • 'Light My Fire', de autobiografie van Doors-toetsenist Ray Manzarek.
  • 'When you're strange" een film van Tom Dicillo uit 2010 over het leven van Jim Morisson. Het gesproken commentaar is van Doors fan Johnny Depp.

Bronnen, noten en/of referenties

Voetnoten

rel=nofollow

Literatuur

  • Davis, Stephen (2004) Jim Morrison. Utrecht: Het Spectrum B.V.

Externe link

rel=nofollow

Wikimedia Commons  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Jim Morrison op Wikimedia Commons.

rel=nofollow