Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Jean-Yves Lechevallier
Jean-Yves Lechevallier [ʒɑ iv ləʃəvæljeɪ] (Rouen, 1946) is een Frans beeldhouwer[1] en schilder. Hij was in 1977 de laureaat van de kunstwedstrijd Vlam van Europa, georganiseerd door de Robert Schuman-vereniging voor Europa ter gelegenheid van de 20ste verjaardag van het Verdrag van Rome (1957). Zijn sculptuur "Vlam van Europa" staat in de tuin van het huis van Robert Schuman. [2]
Levensloop
Lechevallier groeide als zoon van een architect op temidden van blauwdrukken, schetsen en maquettes. Zijn eerste bekende beeldhouwwerk maakte hij van een steen die hij had meegenomen van een vakantie in Les Baux-de-Provence. Op vijftienjarige leeftijd hield hij in 1961 in de Prigent Gallery zijn eerste solotentoonstelling van handgesneden diersculpturen van Provençaalse steen.[3]
In 1966, op twintigjarige leeftijd, kreeg hij zijn eerste opdracht van stadsarchitect Robert Louard (een vriend van de familie[4]) die de leiding had over de bouw van een nieuwe wijk op het eiland Île Lacroix in Rouen.
Hij studeerde aan de Regionale School voor Schone Kunsten in Rouen[5] en de ENSAD Hogeschool voor Beeldende Kunst en Vormgeving in Parijs.
Zijn eerste baan was maquettebouwer voor de architect Badani.[6]
Werken
De werken van Jean Yves Lechevallier zijn beïnvloed door de beeldhouwer en dichter Jean Arp. Hij creëert lage reliëfs, hoge reliëfs, muurschilderingen, mozaïeken, kariatiden en monumentale sculpturen.
Zijn voorkeursmaterialen zijn: exotische houtsoorten, steen en marmer; metalen zoals koper, aluminium, brons of roestvrij staal; polyester en beton, soms versterkt met vezels. Zijn bijzondere materiaaleisen hebben een cementfabriek gemotiveerd tot het maken van een speciaal mengsel, genaamd cridofibre dat nu een geregistreerd handelsmerk is.[7]
Zijn debuut viel in de na-oorlogse wederopbouw jaren en Lechevallier kon profiteren van de cultuur-bevorderende politiek en gesubsidieerde ondersteuning voor de kunsten in Frankrijk.[8] Zo maakte hij werk in opdracht van zowel de gemeentelijke overheid en de Franse staat. Deze werken maken deel uit van het architectonische landschap van vandaag in veel steden in heel Frankrijk, vooral in Normandië, Parijs en de Côte d'Azur. Ze kunnen worden gezien in de plantsoenen, pleinen, scholen, brandweer en politiestations, instellingen voor hoger onderwijs, wooncomplexen en in sommige bewaarde natuurgebieden zoals het "Croix des Gardes"[9] in het bospark boven de stad Cannes, waar bij gelegenheden religieuze diensten worden gehouden[10]
Lechevallier is gespecialiseerd in monumentale werken voor de buitenlucht, indachtig de woorden van Corinne Schuler in Sentiers de la Sculpture: « Door het opsluiten van kunst in besloten ruimten, verlies je zo veel in termen van haar schoonheid ».[11]
Een andere specialiteit van Lechevallier zijn fonteinen waarin water beweging en geluid kan maken en zo een sculptuur doet zingen.[12]
Belangrijkste werken
- Voile (zeil), Isle Lacroix, Rouen (1966)
- Fontein Fleurs d'eau (Waterbloemen) op de Seine-oever in Rouen (1975)
- Fontein Cristaux, eerbetoon aan Béla Bartók in Square Béla Bartók, Parijs (1980)
- Fontein Polypores, Parijs (1983)[13][14]
- Fontein Concretion, Theoule-sur-Mer (1987)[15]
- HumakosV, Peymeinade (1989)
- Het Croix des Gardes te Cannes (1990)
- Aile Entravée (Fettered Wing), ontwikkeld tijdens de Golfoorlog. Tuinen van het Museum voor Schone Kunsten in Menton, (1991)[16][17]
- Point d'orgue, tunnel naar Monaco (1992)
- Structurering F1, voor het Ferrarimuseum in Maranello (Italië) waarin de F1-raceauto gemaakt voor Michael Schumacher is verwerkt (2002)[18]
- Fontein Spirale, Saint-Tropez (2007)[19]
- Fontein Fungia, Draguignan (2007)[20]
- Red Love (2009)[21][22]
Meer opdrachtwerken staan bij particuliere bedrijven en verzamelaars in Duitsland[23], Frankrijk, Monaco en de Verenigde Staten.
Gote tentoonstellingen, kunstbeurzen en prijzen
- Salon Réalités Nouvelles[24], Parijs 1972
- Pagani, parco museo d'arte moderna Pagani Museumpark van Moderne kunst, Enzo Pagani Foundation, Castellanza (Va) Italië 1973[25]
- Laureaat Flame Of Europe, 1977
- Ereprijs van de stad Grasse, Voor Europa Show 1990
- Top award in de beeldhouwkunst, Patrick Baudry Space Camp, 1991
- Stedelijk Museum, Mougins (beelden, schilderijen en pastels), 1993
- Geselecteerd voor de Fujisankei Utsukushi-Ga-Hara door het Hakone Openlucht Museum in Japan (Humakos V)[26]
- Chapelle Saint-Jean-Baptiste, Saint-Jeannet (Quadrige Gallery), 1995
- Salon de Mai, Parijs, 1999
- Sentiers de la Sculpture, Polo club Saint-Tropez 2010
Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Jean-Yves Lechevallier op Wikimedia Commons.
