Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Jaap Peters

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Jaap Peters (1931) is een voormalig topman van Aegon en voorzitter van de Commissie Peters inzake Corporate Governance

Loopbaan

Peters studeerde economie aan de Universiteit van Amsterdam en trad in 1958 in dienst van Nilmij, dat later opging in verzekeraar Ennia. In 1980 werd hij daar bestuurslid en in 1983 bestuursvoorzitter. In 1984, na de fusie met Ago, werd hij bestuursvoorzitter van Aegon. Peters was onder meer president-commissaris van Samas, commissaris bij de Bank Nederlandse Gemeenten (BNG), Randstad NV en PricewaterhouseCoopers (in totaal bekleedde hij meer dan 10 commissariaten).[1] Daarnaast was hij voorzitter van de Commissie Peters inzake Corporate Governance (1997).

Deze commissie pleitte voor meer invloed van de aandeelhouders. De commissie gaf veertig vrijblijvende aanbevelingen, waarmee de macht van de aandeelhouders werd vergroot. Andere aanbevelingen waren dat er geen automatische herbenoemingen van commissarissen plaats zou vinden, dat effecten en optieregelingen van bestuurders in het jaarverslag zouden komen en dat certificaathouders stemrecht zouden krijgen.[2]

Trivia

Een van zijn beste vrienden is Morris Tabaksblat.[1] In een interview in december 1998 met Vrij Nederland zei hij over het tegenstribbelen van bestuurders tegen de dan toenemende macht van de aandeelhouders: Het is een achterhoedegevecht. Het is als met het vrouwenkiesrecht aan het begin van deze eeuw, toen sommigen zich afvroegen: moet dit nu zo nodig.[1]

Bronvermelding

rel=nofollow