Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

De Menten de Horne

Uit Wikisage
(Doorverwezen vanaf Eric De Menten de Horne)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

De Menten de Horne is een Belgisch adellijk geslacht dat de titel ridder voert.

Léon François de Menten de Horne

Léon François de Menten de Horne (Sint-Truiden, 3 september 1752 - 23 augustus 1822) was getrouwd in 1776 met Anne-Catherine de Corswarem (1755-1796). Ze hadden elf kinderen.

Hij was schepen in het hoog gerechtshof van Sint-Truiden. Postuum werd hij op 14 augustus 1823 erkend in de erfelijke adel met de titel ridder.

Léon Pierre de Menten de Horne

Léon Pierre de Menten de Horne (Sint-Truiden, 9 mei 1777 - Leuven, 19 december 1841), oudste zoon van Léon-François, werd in 1816 erkend in de erfelijke adel met de titel ridder, overdraagbaar op alle afstammelingen, en benoeming in de Ridderschap van Limburg. In 1823 werd hij tot baron bevorderd, overdraagbare titel bij eerstgeboorte, terwijl de overige afstammelingen de titel ridder droegen. Hij trouwde met prinses Emmanuelle de Looz Corswarem (1774-1837). Ze hadden een zoon die jong stierf en een dochter, zodat deze tak spoedig uitstierf.

Bonaventure de Menten de Horne

Bonaventure Jean Marie de Menten de Horne (Sint-Truiden, 25 februari 1779 - 24 januari 1823), zoon van Léon-François, werd in 1816 erkend in de erfelijke adel, met de titel ridder overdraagbaar op al zijn afstammelingen en met benoeming in de Ridderschap van Limburg. Hij bleef vrijgezel, zodat met hem deze tak uitstierf.

De andere afstammelingen van Léon-François de Menten

  • Hubert de Menten de Horne (Sint-Truiden, 1785 - Corswarem, 1813), zesde kind van Léon-François, was overleden voor de adel werd hersteld. Hij was getrouwd met Pauline de Rasquin (1787-1852) en hun vier zoons werden, uit hoofde van hun grootvader dan toch tot ridder bevorderd.
    • Camille Charles de Menten de Horne (1812-1861) trouwde met Pauline Cholet.
      • Camille Menten de Horne (1839-1925) trouwde met Nathalie de Schrijver (1848-1920). Hij werd luitenant-generaal en verkreeg de titel baron, overdraagbaar op al zijn afstammelingen.
        • Camille de Menten de Horne (° 1870), sneuvelde als een van de eerste Belgen in de Eerste Wereldoorlog op 5 augustus 1914. Citaat uit het dagboek Oosterloo in den oorlog 1914-1918 van Edward Sneyers: "DONDERDAG 6 AUG.: (Woensdag 's nachts). Commandant de Menten de Horne aan 't hoofd van zijn schadron lanciers botst op 500 Uhlanen en wordt dodelijk gewond.(tusschen Plainevaux en Esneux)" Zijn enige zoon was toen al overleden.
        • Fritz de Menten de Horne (1875-1940) werd luitenant-kolonel en trouwde met Jeanne Pirlot (1884-1952).
          • Freddy de Menten de Horne 1905-1956), trouwde met Marie-Paule de Launoit (1913-1995), dochter van graaf Paul de Launoit. Het echtpaar kreeg twaalf kinderen, met afstammelingen tot heden.
  • Jean-Théodore de Menten de Horne (1789-1860) negende kind van Léon-François, trouwde met Marie Stappers (1790-1869). Hij werd lid van de Ridderschap van Limburg, lid van de Provinciale Staten van Limburg, burgemeester van Sint-Truiden en arrondissementscommissaris in Hasselt.
    • Léon de Menten de Horne (1815-1888) was provincieraadslid en gedeputeerde van Limburg.
      • Albert de Menten de Horne (1848-1920) werd volksvertegenwoordiger. Hij trouwde met Jeanne Malou (1852-1917).
        • Armand de Menten de Horne (Elsene, 1881 - Bonsecours, 1946) trouwde met Yvonne Pauwels (1889-1953). Ridder Armand verloor zijn twee zonen in twee maanden tijd. Tijdens een herdenkingsmis werd de Brabançonne gedempt uitgevoerd. Maar de bezetter vond dit nog te luid en Armand werd samen met de priester, de organist en enkele sympathisanten opgepakt. Na de oorlog verliet de 63-jarige ridder de gevangenis van Merksplas zwaar ziek, en stierf in 1946. Er werd beslist dat hij zou worden vermeld als 'gestorven voor het vaderland'.
          • Georges de Menten de Horne (1913-1944) was piloot-navigator en werd op 1 januari 1944, tijdens de terugvlucht naar Engeland op 1 januari 1944 neergeschoten. Het Ridder De Menten de Horneplein in Sint-Truiden is naar hen genoemd.
          • Eric de Menten de Horne (1914-1943) was actief in het verzet. In februari werd hij, met andere verzetslui, opgepakt. Hij werd ter dood veroordeeld en op 20 oktober 1943 gefusilleerd. In zijn laatste brief schreef hij te sterven "voor België, voor de Koning en voor Uw aller vrijheid..."

Ghislaine de Menten de Horne

Kunstschilder Marie Cécile Armande Ghislaine de Menten de Horne (Elsene, 1908 - Esneux, 1995) was een dochter van majoor en ridder Adelin de Menten de Horne (1876-1960) en van Marcelle Pirlot (1883-1975).

Ze speelde een actieve rol in het Verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Literatuur

  • Ghislaine de Menten de Horne, in : La Dernière Heure, Brussel, 25.02.1970.
  • Ghislaine de Menten de Horne, in : De Nieuwe Gids, Brussel, 01.03.1970.
  • Ghislaine de Menten de Horne in : Le Phare, Brussel, 01.03.1970.
  • Stéphane REY, L'oeuf, in : Le Phare, Brussel, 11.04.1971.
  • Stéphane REY, Gh. de Menten De Horne, in : La Libre Belgique, Brussel, 28.01.1972.
  • Jacques COLLARD, 50 Artistes de Belgique , L. Musin Ed., Bruxelles, 1976, p. 76-79.
  • Oeuvres candides de Menten de Horne, in : Le Soir, Brussel, 27.01.1977.
  • Fleurs, fruits, légumes, ..., in : The Bulletin, Brussel, 28.01.1977.
  • Gh. de Menten de Horne, in : La Libre Belgique, Brussel, 28.01.1977.
  • Dr. Eric CABRIS, Ph.D., Ghislaine de Menten de Horne, Brussel, Centrum voor Vrouwenstudie van de V.U.B., 1988, pp. 33.
  • Oscar COOMANS DE BRACHÈNE, État présent de la noblesse belge, Annuaire 1994, Brussel, 1994.
  • Marie-Pierre D'UDEKEM D'ACOZ, Voor Koning en Vaderlland. De belgische adel in het Verzet, Tielt, 2003.
  • Paul PIRON, Twee Eeuwen Signaturen van Belgische Kunstenaars, Brussel, Editions Art in Belgium, 2002, p. 189.
  • Paul PIRON, Dictionnaire des Artistes Plasticiens de Belgique des XIXe et XXe Siècles, Bruxelles, Editions Art in Belgium, 2003, p. 401.