Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Edward Kienholz

Uit Wikisage
(Doorverwezen vanaf Ed Kienholz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Bestand:Edward Kienholz by Lothar Wolleh.jpg
Edward Kienholz, gefotografeerd door Lothar Wolleh

Edward Kienholz (Fairfield, Washington 23 oktober 1927Hope, Idaho 10 juni 1994) was een Amerikaans beeldhouwer. In artistiek opzicht was hij autodidact maar hij verwierf met zijn installaties en beelden wereldwijde bekendheid. Zijn werk wordt soms getypeerd als neodadaïsme en sluit aan bij de popart.

Biografie

Kienholz werd geboren in Fairfield in de staat Washington. Hij bezocht het Washington College of Education en het Whitworth College in Spokane. In 1953 verhuisde hij naar Los Angeles, waar hij in 1954 zijn eerste houten assemblages maakte, die aldaar werden geëxposeerd in de Ferus Gallery,[1] waarvan hij medeoprichter was, en in de Now Gallery in New York.

In de jaren 60 begon hij begaanbare environments te maken. De eerste titel in deze serie was Roxy's (1962), het werk was gebaseerd op een bestaand bordeel in Las Vegas, de kalender aan de muur toont het jaar 1943.[2] In dit werk combineerde de zogenaamde funk-kunstenaar het dadaïsme en de popart. Ook gebruikte hij hierbij B-films om een beeld te geven van de stedelijke degeneratie. Vanaf 1965 bereidde Kienholz deze kostbare installaties voor op bronzen plaquettes waarop de titel en een beschrijving van het werk stonden. De opdrachtgever kon dan beslissen of hij door moest gaan met zijn werk, en zo ja, hem een voorschot geven op de productiekosten. The State Hospital (1965) is een van de weinige werken die op deze manier tot stand is gekomen.

In 1972 trouwde hij met Nancy Reddin (1943). Vanaf die tijd verbleef het echtpaar Kienholz regelmatig in Berlijn, waar hij een serie interieurs maakte met oude radio's, Volksempfänger,[3] die op satirische wijze de nazipropaganda op de korrel namen. In 1981 bracht hij naar buiten dat hij sinds deze periode samenwerkte met zijn vrouw.

Toen Kienholz in 1994 overleed, was zelfs zijn begrafenis een kunstwerk. Het lichaam werd rechtop in een auto geplaatst met naast hem de as van zijn overleden hond. Tijdens de plechtigheid werd de auto in het graf gereden, waarna deze werd bedekt met aarde.

Kienholz' installatie The Beanery (1965), geïnspireerd op het interieur van een Amerikaanse kroeg, maakt deel uit van de vaste collectie van het Stedelijk Museum in Amsterdam.

In het Museum Ludwig te Keulen is een installatie van Kienholz' The Portable War Memorial (1968) in de vaste collectie. De in samenwerking met zijn echtgenote tot stand gekomen installatie The Hoerengracht (1983/88) is geïnspireerd op de Amsterdamse rosse buurt. Het werk was in 2009 te zien in het Amsterdam Museum.

Tentoonstellingen (selectie)

Bronnen, noten en/of referenties

Verwijzingen

rel=nofollow
rel=nofollow