Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

EMI Group

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Bestand:EMI logo.svg
Logo van de EMI Group

De EMI Group, of kortweg EMI, is een grote, van oorsprong Britse, platenmaatschappij. Het hoofdkantoor bevindt zich in Londen, maar EMI is actief in meer dan 25 andere landen. Samen met Sony, Universal Music Group en Warner Music Group heeft EMI een aandeel van ongeveer 70% op de wereldmarkt van platenmaatschappijen.

In maart 1931 leidde een fusie van de UK Columbia Graphophone Company en de Gramophone Company tot oprichting van de Electric and Musical Industries Ltd. In 1955 kocht EMI 96% van de aandelen van de Amerikaanse platenmaatschappij Capitol Records, en begaf zich daarmee op de Amerikaanse markt.

In de periode van het einde van de jaren '50 tot het begin van de jaren zeventig behaalde EMI grote successen in de popmuziek onder leiding van Sir Joseph Lockwood. Grote bands als The Beatles, The Beach Boys, The Byrds en Pink Floyd. Vooral de labels Parlophone, HMV en Capitol Records waren erg belangrijk voor de uitgave van popmuziek.

In 1971 werd de naam van het bedrijf veranderd in EMI Ltd en in 1973 werd dit EMI Records Ltd. In 1979, het jaar waarin EMI United Artists Records kocht en fuseerde met THORN Electrical Industries Ltd veranderde de naam in Thorn EMI. Begin jaren '90 kocht Thorn EMI Chrysalis Records en Virgin Records. In 1996 werd de naam van het bedrijf veranderd in EMI Group PLC.

EMI geeft ook klassieke muziek uit onder de naam EMI Classics.

Geschiedenis van EMI

In 1889 richtte Emile Berliner de Berliner Gramophone op, dit was het eerste bedrijf dat platte schijven maakte ('grammofoon'), in plaats van de cilindervormige platen ('fonograaf'). In deze tijd werden die grammofoonplaten alleen gebruikt in speelgoed. Dit veranderde in 1892, toen Emile Berliner samen ging werken met de United States Gramophone Company om grammofoonplaten te gaan maken die niet langer meer bedoeld waren voor speelgoed. In 1897 stichtte William Barry Owen de UK Gramophone Company op, als Britse partner van United States Gramophone Company. Echter, door verschillende rechtszaken moest de United States Gramophone Company ermee stoppen en ontstond de Victor Talking Machine Company, waardoor de Gramophone Company geen marktaandeel meer had buiten Europa.

In een paar jaar was het artiestenrooster van de Gramophone Company aanzienlijk gegroeid en hadden zij een paar zeer bekende artiesten voor hen werken, waaronder Enrico Caruso, die beschouwd wordt als een van de beste tenorzangers van de 20e eeuw. Een van zijn platen werd extreem populair en spoorde veel andere artiesten aan om zich ook te laten opnemen. Al snel was de Gramophone Company een bekende platenmaatschappij in bijna heel Europa, Rusland, het Midden-Oosten, Australië, India, China en delen van Afrika en had het overal fabrieken en kantoren.

Alles ging goed voor het bedrijf, tot de Eerste Wereldoorlog uitbrak. Veel fabrieken werden toen omgebouwd om wapens en munitie te maken. Na de Eerste Wereldoorlog had het zijn markt verloren in Duitsland en Rusland.

Aan het eind van de jaren twintig werd muziek weer erg populair en begonnen consumenten weer meer en meer te kopen, de zaken gingen beter dan ooit. Maar toen de Great Depression in de jaren dertig uitbrak had dit gevolgen voor alle industrie en dus ook voor de platenmaatschappijen. In 1931 schudde de Gramophone Company de hand met concurrent Columbia Gramophone Company en vormden samen Electric Musical Industries Ltd (EMI), om de Great Depression te doorstaan en terug op de markt te komen. Beide bedrijven werkten nu als één, maar hadden nog wel hun eigen onderzoek en productie afdelingen.

Eén van de grootste vier

In de jaren veertig waren er grote ontwikkelingen gemaakt door EMI, waaronder stereogeluid, televisie, radar en magnetische tapes waardoor er meerdere takes gedaan konden worden. In 1949 kwam de eerste 33 toeren langspeelplaat in de VS op de markt. Dit alles zorgde voor een grote uitbreiding van de markt.

Columbia Records, EMI's Amerikaanse deel, werd in 1952 overgenomen door Philips Records. Omdat alle onderzoeks- en productieafdelingen van EMI in Amerika onder Columbia Records vielen, had EMI nu geen markt meer in Amerika. EMI moest actie ondernemen om deze markt niet te verliezen en kocht Capitol Records, een Amerikaans bedrijf dat grote artiesten zoals Frank Sinatra en Nat 'King' Cole in hun artiestenrooster hadden.

Alles ging weer goed met EMI en in de jaren zestig werd popmuziek populairder dan ooit met EMI als marktleider. EMI bleef haar rooster van artiesten uitbreiden in Amerika en in de UK, waar het binnenkort The Beatles een contract zou aanbieden. Toen The Beatles hun eerste single uitbrachten, Love Me Do, bereikte deze slechts de 17e plaats in de Britse hitlijsten. Echter, de volgende single werd al snel nummer 2 en alle volgende haalden allemaal de eerste plaats op de hitlijst. Het jaar daarop stonden de Beatles met vijf nummers tegelijk bovenaan op de lijst. Door de Beatles werd EMI zo bekend dat alle Britse artiesten eerst bij EMI om een platencontract vroegen, voordat ze naar andere maatschappijen stapten. Hierdoor had EMI de mogelijkheid om met de beste Britse artiesten een contract aan te gaan en in 1963 kwamen 15 van de 19 nummer 1-hits van EMI.

Op dat zelfde moment tekende Capitol Records een contract met The Beach Boys, die al snel een van de meest succesvolste bands werden aller tijden.

EMI bleef uitbreiden en tekende een overeenkomst met Motown (Detroit) die artiesten als Stevie Wonder, the Supremes en The Jackson 5 bezat. Twee van de drie singles uitgebracht door Motown werden nummer 1 hits.

Aan het eind van de jaren zestig bloeide er een nieuw genre op in de muziekwereld: rock. EMI's antwoord hierop was Harvest, een nieuw label dat zich op rock zou gaan concentreren. In het begin van de jaren zeventig had Harvest Pink Floyd, de meest invloedrijke rockband, gecontracteerd, samen met velen andere grote namen.

In de jaren tachtig daalden de verkopen echter en het einde van het disco tijdperk maakte plaats voor een nieuw genre: heavy metal, wat Iron Maiden naar EMI bracht.

De jaren daarna nam EMI SBK Entertainment World, Filmtrax, Chrysalis Records over, maar de belangrijkste was Virgin Music Group, die in 1992 voor EMI zou gaan werken. Virgin Music Group had The Rolling Stones, Janet Jackson, Peter Gabriel en veel andere bekende artiesten in haar rooster.

In de tien jaar die volgden nam EMI ook Duitslands grootste label Intercord over, Jobete, Mate Records en het Urban platenlabel Priority Records die onder andere Snoop Dogg en Ice Cube hadden.

Huidige staat

Vandaag de dag is EMI een van de vier grootste platenmaatschappijen en breidt het zich nog altijd uit. Het investeert meer dan 20% van zijn inkomsten in muzikanten en muziek in meer dan 50 verschillende landen.

EMI heeft een onafhankelijke muziekopleiding, de EMI Music Sound Foundation, dat muziek studenten, leraren en scholen ondersteunt.

Met de komst van internet was het voor de consument mogelijk bestanden te delen met elkaar en werd het makkelijk om muziek te downloaden. De verkoop daalde en platenmaatschappijen moesten iets verzinnen om hun muziek te blijven verkopen. EMI introduceerde digitale muziek: het was mogelijk voor de consument om muziek te downloaden rechtstreeks van EMI's digitale 'winkels'. De Arctic Monkeys (ook gecontracteerd door EMI) waren de eerste artiesten die door digitale verkoop in de hitlijsten kwamen. De digitale verkoop werd een serieus deel van de verkoop en groeide in een snel tempo. In september 2005 sloot EMI een contract met de metalgroep KoЯn dat werd gezien als een nieuwe stap in de hervorming van de muziekindustrie. De belangen van de groep en de maatschappij zouden meer op één lijn komen te liggen door een andere verdeling van de winsten, in de woorden van Matt Serletic, CEO van EMI-dochter Virgin Records: "Our willingness to fund promotions is more agressive, because there are more revenue streams" hetgeen volgens vertegenwoordigers van KoЯn precies was waar de band op hoopte. Critici wezen echter op een soortgelijk contract waarin EMI in 2002 Robbie Williams aan zich bond. De deal betekende een investering van 100 miljoen dollar in de zanger, maar zijn volgende album Escapology maakte de verwachtingen niet waar[1]

Op 1 maart 2006 klopte EMI bij Warner Music Group aan met een voorstel al hun uitstaande aandelen te kopen voor $28,50 per aandeel. Echter, op 2 maart 2006 liet Warner Music EMI weten dat ze niet akkoord gaan met het voorstel en verder ook niet in discussie willen treden. Toch blijft EMI geloven dat een overname van Warner Music erg aantrekkelijk voor hen is en blijft het proberen Warner Music over te nemen. WEMI is dan de beoogde naam.

EMI Music Publishing is heden het belangrijkste onderdeel van EMI, EMI Music Publishing is, qua winst, de grootste muziek uitgever van de wereld. Zijn actieve rooster van songwriters is verantwoordelijk voor veel hits vandaag de dag en alle nummers die gemaakt worden, worden toegevoegd aan EMI's catalogus waarin meer dan 1 miljoen copyrights op muziek composities in staan. Toen het ondernemingsjaar op 31 maart 2006 eindigde had EMI Music Publishing een omzet gemaakt van ongeveer $800 miljoen. 45% daarvan kwam van de verkoop van muziek in CD formaat, andere grote delen van de winst kwamen van DVD's, audio cassettes en online downloads.

Het toekomstplan van EMI is om zijn aandelen in waarde te laten stijgen door belangrijke ontwikkelingen in zijn opname-onderdeel, EMI Music en hun uitgever, EMI Music Publishing en deze ontwikkelingen door te voeren over de hele wereld in alle economisch aantrekkelijke delen.

Op 18 december 2007 meldde de Daily Telegraph dat Robbie Williams mogelijk EMI zal verlaten. De deal om vier albums te maken vanaf 2002 zal hij afronden met het maken van zijn laatste cd. Sinds 1997 is Williams verbonden aan EMI. Paul McCartney heeft aan het begin van december 2007 na 45 jaar het platenlabel al verlaten omdat het er volgens hem "te saai" was[2].

Het productiebedrijf en distributiecentrum van EMI waren gevestigd in de plaats Uden (Noord-Brabant). Hier werden voor EMI op grote schaal LP's en cassetes gemaakt. Later werden er ook CD's en DVD's geproduceerd. In 2004 werd tijdens een grote reorganistie bij EMI het productiebedrijf verkocht aan MediaMotion en in 2006 is ook het distibutiecentrum overgegaan naar MediaMotion.

In 2008 is Mediamotion terechtgekomen in een faillissement, mede door de afnemende vraag van geluids- en data-dragers. Hierna heeft het bedrijf een doorstart gemaakt onder de naam Mediamotion Disk (21 maart 2008), om vervolgens op 12 december 2008 definitief de deuren te sluiten.

Nederland

De oorsprong van EMI in Nederland gaat terug naar 1946, toen de Haarlemse ondernemer Gerry Oord het bedrijf Bot Oord Verkoopmaatschappij (afgekort tot Bovema) oprichtte. De 'Bot' in de naam was een zakenpartner die verder op de achtergrond bleef. Oord's eerste daad was de aankoop van de Nederlandse distributierechten van internationale EMI-platenlabels als Columbia Records en Capitol Records. Bovema groeide snel omdat het al meteen grote orders kreeg voor de in Nederland gestationeerde geallieerde troepen uit onder meer Groot-Brittannië, de VS en Canada. Ook verkocht hij duizenden platen aan Nederlandse militairen die in overzeese gebieden, zoals Nederlands Indië, waren gestationeerd.

Net als veel andere Nederlandse bedrijven, had Bovema in de eerste jaren na de oorlog veel last van zware importbeperkingen die in de jaren van de wederopbouw golden. Daarom was het goedkoper om een fabriek te openen om de importplaten zelf te kunnen persen. Deze fabriek werd eind jaren '40 in Heemstede geopend, waar ook het hoofdkantoor van Bovema werd gevestigd. Het kantoor bevond zich in een typisch gebouw dat er uit zag als een Zwitsers chalet. Het pand was zo karakteristiek, dat het jarenlang werd gebruikt in het logo van Bovema. Het stond bekend als "The Gramophone House". Het staat aan de Bronsteeweg 49 en staat op de gemeentelijke monumentenlijst. Het is tegenwoordig in gebruik als kantoorpand en is niet toegankelijk voor publiek.[3]

In de jaren '50 groeide Bovema razendsnel, onder meer door distributiedeals voor grote buitenlandse platenlabels als Capitol, Columbia, Warner Bros. en HMV. In 1959 opende Bovema haar eerste Nederlandse opnamestudio - ook in Heemstede - waarvoor Maria Callas de officiële openingshandeling verrichtte. Vanaf nu konden Nederlandse artiesten hier terecht voor hun plaatopnames. Een van de eersten die er werkte, was de nog piepjonge Peter Koelewijn. Hoewel Gerry Oord zijn liedje Kom van dat dak af maar niets vond, groeide dit nummer uit tot de eerste Nederlandstalige rock-'n-roll-hit.

Behalve distributie voor buitenlandse platenlabels bracht Bovema ook eigen, Nederlands materiaal uit. Dit gebeurde op verschillende labels, waarvan Imperial Records (niet te verwarren met gelijknamige labels uit de VS en Groot-Brittannië) het belangrijkste was. Ook werden vanaf eind jaren '50 verschillende nieuwe labels opgericht, of werden bestaande labels overgenomen, zoals Negram en Delta.

Bovema NV werd in de jaren '60 in één klap de grootste platenmaatschappij van Nederland dankzij het succes van The Beatles. Omdat EMI in Groot-Brittannië de Beatles-labels Parlophone en Apple Records in z'n portefeuille had, kreeg Bovema automatisch de Nederlandse distributierechten.

Eind jaren '60 werden ook distributiedeals gesloten met invloedrijke Amerikaanse platenlabels als Motown en Asylum.

In dezelfde periode wilde EMI z'n positie op het Europese vasteland versterken en nam daarvoor verschillende Europese platenmaatschappijen over die al de distributie voor hun materiaal verzorgden. In Nederland was dat Bovema, zodat in 1967 EMI definitief eigenaar werd van het Heemsteedse bedrijf. In de praktijk veranderde er weinig. Wel werd Gerry Oord beloond voor z'n pionierswerk in Nederland door snel carrière te maken binnen EMI Records, het internationale moederbedrijf.

Zo kreeg hij eerst de leiding over EMI in (West-)Duitsland en in 1973 stond hij aan de wieg van een nieuw internationaal poplabel van EMI Records, dat simpelweg EMI ging heten. Het verving onder meer Columbia Records. In 1976 nam Oord afscheid van EMI.

In Nederland groeide EMI Bovema BV (zoals het bedrijf voortaan heette) in de jaren '70 snel verder. In 1976 fuseerden EMI Bovema en Negram (weliswaar ooit opgericht door Bovema, maar al jarenlang werkzaam als afzonderlijk bedrijf) waardoor de combinatie Bovema-Negram ontstond. In 1983 werd de naam weer veranderd in EMI Bovema, een naam die tien jaar later weer werd gewijzigd in EMI Music Netherlands. Daarmee verdween de naam Bovema na bijna 50 jaar definitief uit de Nederlandse platenindustrie.

Anno 2011 is EMI Music Netherlands nog altijd een van de grootste platenmaatschappijen van Nederland, met Anouk, Blof en de overleden André Hazes als belangrijkste Nederlandse artiesten. Het is al jaren niet meer gevestigd in Haarlem of Heemstede, maar in Amsterdam.

Oprichter Gerry Oord overleed in april 2010 op 96-jarige leeftijd.[4]

Bekende namen

Bekende bands en artiesten van wie EMI muziek heeft uitgegeven zijn onder andere:

Nederland en Vlaanderen

Overig

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen
  1. º Charles Duhigg, EMI Takes a Stake in Band, 12 september 2005
  2. º "Robbie Williams verlaat misschien EMI" NU.nl, 18 december 2007
  3. º Gemeentelijke monumentenlijst Heemstede Historische vereniging Heemstede-Bennebroek
  4. º Dutch industry veteran Gerry Oord dies Billboard.com, 16 april 2010
rel=nofollow
rel=nofollow
Overgenomen van "http://nl.wikisage.org/w/index.php?title=EMI_Group&oldid=73619"