Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Berend Boudewijn

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Berend Boudewijn van der Woude (De Bilt, 23 juni 1936), beter bekend als Berend Boudewijn, is een Nederlandse acteur, theaterregisseur, televisieregisseur, theaterdirecteur, televisiepresentator en schrijver.

Biografie

Hij is een zoon van romancier en journalist Johan van der Woude (1906-1979) en de violiste en vertaalster Elise Smulders (1899-1973), broer van meteoroloog Derk Michael van der Woude (1929-2003) en halfbroer van journalist Johan Frederik van der Woude (1944-1994).

Berend Boudewijn had in het verleden een relatie met Hedy d'Ancona, en was van 1992 tot aan haar dood op 30 mei 2019 getrouwd met Martine Bijl.

Carrière

In Nederland regisseerde hij vanaf 1960 zowel toneel als televisie. Daarnaast presenteerde hij vanaf 1961 tv- en radioprogramma’s.

Na gastregies (1961-1964) bij de Haagse gezelschappencombinatie toneelgroep Arena/de Nieuwe Komedie werd hij er directeur/regisseur, aanvankelijk samen met Erik Vos, later alleen (1964-1968).

Toneel regisseerde hij daarna als freelancer bij diverse toneelgezelschappen en impresariaten, al met al zo’n 60 producties.

Voor de televisie regisseerde hij honderden programma’s, met een voorkeur voor drama en cabaret. De Duitse inzending voor het Montreux-festival 1980 (Die Judy Winter-Show, WDR) werd door hem in Hamburg geregisseerd.

In 1973 won hij de Televizierring voor de presentatie van de BB-Kwis, die in het laatste seizoen ('74/'75) gelijktijdig in Nederland en België werd uitgezonden.[1]

Van 1978 tot 1986 was hij directeur van de Stadsschouwburg Amsterdam. Tijdens die periode was hij principaal bij de verbouwingen en wederopenstelling van de theaters De Engelenbak en Frascati in de Nes.

Opleiding

Regie

Toneel

Begin jaren '60 voerde hij her en der een dozijn studentenregies. Van 1961 tot 1968 regisseerde hij bij toneelgroep Arena/de Nieuwe Komedie in Den Haag. Daarna als freelancer tientallen regies onder andere bij toneelgroep Theater, Het Rotterdams toneel, Toneelgroep Globe, en de impresariaten Lumen, de Crane, Sleeswijk, Joop v.d. Ende producties, Thierens, Hummelinck & Stuurman, Hekwerk, Harry Kies producties en Bunker Toneelzaken. Hij regisseerde stukken van onder anderen Edward Albee, Andrej Amalrik, Aristophanes, Alan Ayckbourn, Marcel Aymé, Hugo Claus, Friedrich Dürrenmatt, Paul Haenen, David Hare, Youp van ’t Hek (Hexen), Tom Jones & Harvey Schmidt (The Fantasticks), Bob Larbey, Elaine May, Joe Orton, Harold Pinter, Annie M.G. Schmidt, Arthur Schnitzler, Neil Simon, Jan Staal en theatervoorstellingen van Martine Bijl, Jasperina de Jong, Erik van Muiswinkel en Diederik van Vleuten.

Televisie

Vanaf 1960 regisseerde hij eveneens voor de televisie.

Hij debuteerde bij de VARA met een live-uitzending van het stuk de Barpianist met Cor Lemaire in de hoofdrol. Hij regisseerde een aantal afleveringen van Ja zuster, nee zuster (1966) en verder onder andere:

Bij Nederland C was hij redacteur-regisseur (NOS 1986-1987) en bij IDTV eindredacteur voor diverse programma's.

Voorts regisseerde hij diverse theaterregistraties, onder andere programma's van Van Muiswinkel & Van Vleuten, Martine Bijl, Plien & Bianca, Marc-Marie Huijbregts en Wim Helsen.

Presentator

Televisie

Radio

Acteur

Als acteur had Berend Boudewijn rollen in onder andere Brandende Liefde als Louis Laman, en in de jeugdserie Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, mijnheer? als Weerwolf Wonderwijn. Bij toneelgroep Studio speelde hij een gastrol in Oranje Hotel, geschreven door verzetsman Eduard Veterman. In Hadimassa was hij in het seizoen 1970/1971 vaste medespeler.

Auteur

Hij vertaalde diverse toneelstukken en schreef een wekelijkse column in Het Parool (1978-1982) alsmede losse artikelen voor verschillende bladen. Voor de serie Baantjer schreef hij negen oorspronkelijke afleveringen (1995-2000).

Mantelzorger

Na de hersenbloeding van zijn echtgenote Martine Bijl heeft hij, tot haar dood de rol van mantelzorger op zich genomen, zoals duidelijk is uit het boek Rinkeldekink (2018).

Externe link

Bronnen

Referenties

rel=nofollow

Wikimedia Commons  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Berend Boudewijn op Wikimedia Commons.

rel=nofollow