Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Alfred Vogel
| Alfred Vogel | ||
| ||
| Geboren | 26 oktober 1902, Aesch (Zwitserland) | |
| Overleden | 1 oktober 1996, Feusisberg (Zwitserland) | |
| Nationaliteit | Zwitsers | |
| Beroep | Fytotherapie, fytotherapeut | |
| Overige informatie | ||
| Religie | Getuige van Jehovah | |
Alfred Vogel (voluit Alfred Max Vogel, Aesch, 26 oktober 1902 – Feusisberg, 1 oktober 1996) was een Zwitsers fytotherapeut en producent van natuurgeneesmiddelen.
Alfred Vogel pleitte voor een natuurlijke totaalgeneeswijze. Hij legde in verschillende publicaties het grote belang uit van volwaardige, niet geraffineerde voeding met veel groenten en fruit en niet te veel dierlijke eiwitten en vetten. Ook een geestelijk evenwicht is van belang. In vele gevallen kan dit ondersteund worden door uitwendige behandeling, en soms is het gebruik van geneesmiddelen nodig. Bij de behandeling richt hij zich in de eerste plaats op natuurlijke geneesmiddelen, met name fytotherapeutische middelen. Daarnaast kunnen homeopathische middelen worden gebruikt, die echter fundamenteel anders werken. In sommige gevallen wordt een chemisch medicijn gekozen.
Van zijn boek De kleine dokter (Der kleine Doktor, voor het eerst gepubliceerd in 1953) zijn er meer dan 2 miljoen verkocht in 12 verschillende talen.
Leven
Alfred Vogel werd in in 1902 geboren te Aesch (bij Bazel), Zwitserland, als zoon van de kapper Achilles Vogel en diens echtgenote Josephina (meisjesnaam Bohrer). Hij was de jongste van vier kinderen. Als kind leerde hij veel over het volksgeneeskundige gebruik van geneeskrachtige planten van zijn vader en zijn grootmoeder.[1] In zijn jeugd werd hij actief in de beweging van de Lebensreform en met 17 jaar werd hij vegetariër.
Na de middelbare school volgde hij een handelsopleiding.[1] Hij ging in 1923 aan het werk in Kolonialhaus Helios, een winkel van ’koloniale waren’ in Basel, die de typische ’koloniale’ producten verkocht zoals suiker en thee. Spoedig daarop werd hij de winkeleigenaar en hij begon de winkel aan te passen tot een kruiden- en gezondheidswinkel. Dit kwam ook tot uiting in de nieuwe naam die de winkel kreeg: Reformhaus Vogel.[1] Vanaf 1924 bracht hij gezondheidsvoeding op de markt onder de eigen merknaam AVOBA (van Alfred Vogel, Basel).[1]
Hij bestudeerde de werken van artsen zoals dr. Ragnar Berg en dr. Maximilian Bircher-Benner. Hij begon zijn klanten gezondheidsadviezen te geven, en gaf al spoedig een eerste lezing over de gezondheidswaarde van rauwkost. In 1927 huwde hij met de lerares Sophie Sommer. Samen hadden ze twee dochters: Ruth en Maya.
In 1929 begon hij met de publicatie van een maandelijks tijdsschrift, getiteld „Das neue Leben” (Het nieuwe leven). Door de economische crisis verscheen het tijdschrift niet meer vanaf 1932. Vogel verwees de lezers naar het blad Der Wendepunkt van Bircher-Benner en hoopte dat dit blad zou worden samengevoegd met zijn eigen tijdschrift, maar dit plan werd nooit uitgevoerd.[1] Vanaf april 1941 kreeg Vogels tijdschrift de naam „A. Vogel Gesundheits-Nachrichten” (Gezondheidsnieuws) en vanaf 1943 verschijnt het maandelijks.[2]
In 1932/33 verhuisde Vogel naar Speicher. Hij volgde in 1933 en 1934 volgde hij naturopathische opleidingen in Zwitserland en Zuid-Duitsland.[1] In 1933 verkreeg hij zijn licentie om als natuurarts actief te zijn en sloot zich aan bij de Naturärzte-Vereinigung der Schweiz (NVS).
Vanaf 1935 ontwikkelde Vogel zijn therapeutische activiteiten in de vorm van kuren in het Diät-Kurhaus Vogel in Trogen bij St. Gallen. Het accent lag op dieet en het ontwikkelen van een gezond voedingspatroon voor mensen die daar thuis om sociale redenen niet toe kwamen. Dit werd gecombineerd met natuurlijke maatregelen zoals voldoende rust, oefeningen in de buitenlucht, wandeltochten, zonnebaden, en indien nodig, het gebruik van naturopathische medicijnen.[1]
Hij experimenteerde verder met kruidenremedies, en maakte vanaf 1935 gebruik van zijn eigen Bioforce Laboratorium, om zijn eigen natuurlijke geneesmiddelen te produceren, vooral op basis van verse kruiden, omdat hij vaststelde dat die werkzamer zijn dan de gedroogde die men toen gewoonlijk gebruikte.
In 1937 kocht hij in Teufen in Appenzell een grondstuk (bekend als Hätschen) met een voormalig tehuis voor kinderen (’Kinderheim’), dat hij inrichtte als gezinswoning en als Kurheim Vogel, met plaats voor 15 kuurgasten,[1] die open bleef tot 1957.
In 1952 gaf Vogel zijn boek De kleine dokter uit, dat een internationale bestseller werd.
Vogel reisde veel, en was er op zijn reizen vooral in geïnteresseerd primitieve volkeren te ontmoeten die nauw in contact met de natuur leefden. In 1953 raakte hij tijdens een van zijn reizen naar de Verenigde Staten in contact met de medicijnman Benjamin Black Elk van de Sioux.[noot 1] Deze toonde hem een veld met rode zonnehoed (Echinacea purpurea) en wees hem op de geneeskrachtige werking ervan.[3] De Sioux kenden deze plant sinds generaties en gebruikten deze uitwendig bij slangenbeten, wonden en kneuzingen, en inwendig om het immuunsysteem te sterken. Toen Vogel vertrok, kreeg hij van Black Elk een handvol Echinaceazaden mee.[bron?] Terug in Zwitserland, begon Vogel de plant te kweken en te onderzoeken, waarbij na verloop van tijd hieruit Echinaforce samengesteld werd, dat het belangrijkste product zou worden uit zijn assortiment.
In de jaren 1958 en 1959 ondernam hij uitgebreide reizen in de Amerika’s. Van 1965 tot 1969 ondernam hij reizen naar Afrika, waar hij met de Ovambo-stam de Kalahari- en Namibwoestijn introk voor onderzoek naar de duivelsklauw (Harpagophytum procumbens). In 1969 reisde hij naar Australië, Nieuw Zeeland en Tasmanië.
Hij richtte in 1963 in Roggwill (Thurgau), Bioforce AG op, een firma die natuurgeneesmiddelen produceert.
Nadat zijn eerste echtgenote in 1982 overleed, hertrouwde hij in 1983, met Denise Rütimann, directiesecretaresse van beroep (1932-2014). Hoewel hij in de 80 jaar was, ontwierp hij nog een nieuwe woning en liet deze bouwen.
Erkenningen
- In 1952 vroeg de Universiteit van Los Angeles hem om college’s te houden. Hij deed dit slechts enkele keren en kreeg van hetzelfde instituut een eredoctoraat (doctor honoris causa) in de medische botanica/plantkunde.
- In 1982 ontving A. Vogel de Priessnitz-Medaille van de Duitse Heilpraktikerschaft (Genootschap van Natuurartsen).
- In 1984 werd hij, als enige niet-arts, erelid van de Zwitserse Artsenvereniging voor Ervaringsgeneeskunde (Schweizerischen Ärztegesellschaft für Erfahrungsmedizin – SAGEM).
- Op een internationaal congres dat in 1985 in Den Haag werd gehouden, noemde prof. dr. [Ernst] Wagner van de Universiteit München hem de ’nestor van de Europese fytotherapie’.
Jaarlijks wordt door de A. Vogel-Stiftung de Alfred-Vogel-Prijs uitgereikt voor wetenschappelijk onderzoek op het gebied van de natuurgeneeskunde.
- In Elburg in Nederland is er een A. Vogelstraat.
Kritiek
Vanuit de farmaceutische wereld vond men dat het boek ’De kleine dokter’ weinig te maken heeft met geaccepteerde medische inzichten. De recepten die Vogel met name in de oudere drukken geeft, zouden niet serieus te nemen zijn.[4]
In de jaren 1980 werden de producten van Alfred Vogel nog verkocht met de titel van doctor A. Vogel of dr. Vogel. In 1952 zou Vogel een eredoctoraat hebben gekregen in botanische studies van de ’universiteit van Californië, Los Angeles’ waardoor hij zich wel degelijk dr. h. c. A. Vogel kon noemen. De instelling die hem het eredoctoraat toekende, bestaat intussen niet meer. Omdat dit geen doctoraat in de geneeskunde maar in de plantkunde was, en Vogel in natuurgeneesmiddelen handelde, werd de titel dr. Vogel onterecht geassocieerd. Na een klacht in 1981 bij de Reclame Code Commissie, werd hij geleidelijk aan niet meer als dr. Vogel vermeld. Op 14 oktober 1982 publiceerde de Nederlandse leraar, presentator en comedian Ivo de Wijs hierover een artikel in de wetenschapsbijlage van NRC Handelsblad waarin hij Vogel als kwakzalver kwalificeerde.[4]
In Nederland was er ook kritiek op het feit dat Alfred Vogel één van Jehovah's Getuigen was.[noot 2][5] De Nederlandse tak van het bedrijf (Biohorma), werd destijds geleid door verwanten van mede-oprichter M.G.H. Bolle,[6] die eveneens Jehovah’s Getuigen waren.
In zijn boek ’De kleine dokter’ propageerde Vogel ook een aantal ideeën van Jehovah’s Getuigen of voorstellingen die ooit in de publicaties van Jehovah’s Getuigen stonden. In edities van De kleine dokter van vóór 1980 kan men lezen dat God bloedtransfusie verbood (zoals Jehovah’s Getuigen nog steeds geloven). In een artikel in 1956 haalt Vogel ervaringen aan van personen bij wie een karakterverandering plaatsvond na een bloedtransfusie en meldt hij dat hij en een aantal collega’s de zienswijze hebben dat de transfusie aan de basis ligt van de karakterverandering.[7][8][noot 3] (De zienswijze over karakterverandering door bloedtransfusie wordt al lang niet meer gevolgd door Jehovah’s Getuigen.)
Publicaties
- Kleiner Wegweiser für Lebensreform, Basel, 1925
- Das Neue Leben. Monatliche Zeitschrift und Ratgeber über alle Gebiete der Lebensreform, Horgen, 1929-1931
- Die Nahrung als Heilfaktor, Trogen, 1935
- A. Vogel Gesundheits-Nachrichten. Zeitschrift für natürlich gesundes Leben, Teufen, 1943–
- Der kleine Doktor, 1952 (De kleine dokter)
- De kleine dokter over lever-, gal- en suikerziekte
- De kleine dokter over kanker
- Die Leber als Regulator der Gesundheit, 1960; Die Leber reguliert die Gesundheit
- Krebs – Schicksal oder Zivilisationskrankheit?, 1982
- Anders beter worden volgens de inzichten van A. Vogel
Weblinks
- De Nederlandstalige site van A. Vogel op avogel.nl
- Korte biografie van Alfred Vogel 1902 – 1996 op avogel.nl
- (de) Jörg Melzer, Christian Kleemann, Reinhard Saller, Alfred Vogel (1902-1996) als Beispiel für die Entwicklung der nicht-ärztlichen Naturheilkunde – besonders der Phytotherapie – in der Schweiz in: Schweizerische Zeitschrift für Ganzheitsmedizin op researchgate.net, doi: 10.1159/000286151
- (de) Personenlexikon des Kantons Basel-Landschaft
- Persdossier door Bert Moons
- Over de doctorstitel en de kleine dokter op skepsis.nl
- Over Vogels ontdekking van echinacea op skepsis.nl
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Alfred Vogel op Wikimedia Commons.
Noten
- º Ben Black Elk werd bij zijn dood door de New York Times gememoreerd als de meest gefotografeerde indiaan ter wereld of ’het vijfde gezicht van Mount Rushmore’. R. Nanninga, M. Prins: Helpt echinacea tegen verkoudheid? Het geheim van A. Vogel op skepsis.nl
- º De meeste Getuigen van Jehovah hopen op een paradijsaarde te zullen leven, maar Alfred Vogel had de hoop op leven in de hemel.
- º Het tijdschrift De Wachttoren, 1 augustus 1962, p. 463 ¶25, citeerde dr. A. J. Shadman, Who Is Your Doctor and Why?: „In elke persoon is het bloed in werkelijkheid de persoon zelf. Het bevat alle eigenaardigheden van het individu van wie het afkomstig is. Dit omvat erfelijke gebreken, ontvankelijkheid voor ziekten en giftige stoffen als gevolg van de persoonlijke levenswijze, eet- en drinkgewoonten.” Hierop volgt de bemerking: „Het overbrengen van bloed kan er dus op neerkomen dat er ongunstige, erfelijke persoonlijke eigenaardigheden worden overgebracht.”
De kwestie van de waargenomen verandering in gedrag en waarden na een bloedtransfusie wordt tot op heden onderzocht:
Broccolo M, Favez N, Karam O. Perceived changes in behavior and values after a red blood cell transfusion. International Journal of Clinical Transfusion Medicine. 2018; nr. 6: p. 1-5. doi: 10.2147/IJCTM.S155338
Verwijzingen
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Jörg Melzer, Christian Kleemann, Reinhard Saller, Alfred Vogel (1902-1996) als Beispiel für die Entwicklung der nicht-ärztlichen Naturheilkunde – besonders der Phytotherapie – in der Schweiz in: Schweizerische Zeitschrift für Ganzheitsmedizin op researchgate.net, doi: 10.1159/000286151
- º https://www.avogel.ch/de/gesundheits-nachrichten/75jahre-gesundheitsnachrichten.php
- º Het verhaal achter Echinaforce op avogel.nl
- ↑ 4,0 4,1 Jan Wilem Nienhuys: Dr. Vogel op skepsis.nl
- º Marc Verhoeven
- º Biohorma, 29 september 2008, Persbericht (gearchiveerde versie via archive.org) (Oorspronkelijke versie, niet meer online)
- º Gesundheits-Nachrichten, september 1956 (jaargang 13, nr. 9), Charakteränderung durch Bluttransfusion online op e-periodica.ch
- º Richard Singelenberg: Bloed op het altaar op skepsis.nl
Hulp genealogie en geschiedenis (Nederland)Deepl vertaler • Schrijfassistent VRT] • ChatGPT (Opgepast! Altijd verifiëren!)] • rephrase.info • paraphraser.io • paraphraser.io • scribbr.io •