Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Albertijnse linie
De Albertijnse linie was een Duits vorstengeslacht uit het Huis Wettin. De naam komt van de stamvader van de linie, hertog Albrecht van Saksen. De Albertijnen regeerden van 1485 tot 1918 als hertog, keurvorst en koning over Saksen.
Ernst en Albrecht, beiden zoons van keurvorst Frederik II van Saksen (1412–1464) bestuurden de erfenis van hun vader lange tijd samen. In 1485 kwam de broers echter overeen de bezittingen te verdelen (deling van Leipzig). Albrecht en zijn nakomelingen kregen een eigen gebied met Dresden als centrum, dat zij voortaan als hertog regeerden.
Terwijl de Ernestijnse keurvorst Frederik de Wijze de verspreiding van de reformatie steunde, trachtte de Albertijnse hertog George met de Baard dit te verhinderen in zijn gebied. Pas zijn broer Hendrik de Vrome (1538–1541), die George als hertog opvolgde , voerde de reformatie ook in Albertijns Saksen door.
Alhoewel de Albertijn Maurits van Saksen protestants was , schaarde hij zich in 1546 toch aan de zijde van keizer Karel in de strijd tegen de evangelische vorsten van het Schmalkaldisch Verbond, onder leiding van zijn Ernestijnse neef Johan Frederik II van Saksen.Na de nederlaag van de protestanten in de Schmalkaldische Oorlog, kreeg hij van de keizer in 1547 de keurvorstelijke waardigheid en belangrijke gebieden van de Ernestijnen. De Albertijnse tak werd nu de belangrijkste van het huis Wettin.
De Albertijnse keurvorst Frederik August de Sterke slaagde er in om in 1697 koning van Polen te worden. Ook zijn zoon werd Pools koning, maar nadien verloren de Wettiners de troon. Zij waren door de zevenjarige oorlog politiek onbeduidend geworden. Onder bescherming van Napoleon werd Frederik August I van Saksen wel nog hertog van Warschau, maar nadien verloren de Albertijnen opnieuw en ditmaal voorgoed een groot deel van hun stamland.
In 1806 benoemde Napoleon de Saksische keurvorst Frederik August III tot koning van Saksen. Hij noemde zich Frederik I van Saksen. In de Novemberrevolutie van 1918 werd de laatste Albertijn, koning Frederik August III, tenslotte afgezet.
Zijtakken
Na de dood van keurvorst Johan George I kregen diens jongere zoons August, Christiaan en Maurits elk hun vorstendom en ontstonden volgende hertogdommen, naast het keurvorstendom:
- Saksen-Weißenfels (tot 1746),
- Saksen-Merseburg (tot 1738) en
- Saksen-Zeitz (tot 1718).
Tegen het midden van de 18e eeuw waren alle neventakken uitgestorven en alweer verenigd met het keurvorstendom.
Zie ook
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Dukes of Saxony op Wikimedia Commons.