Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Vreugde (tijdschrift)

Uit Wikisage
Versie door O (overleg | bijdragen) op 3 mei 2022 om 14:18 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Vreugde_(tijdschrift)&oldid=61666817 -1- Wolelupr 12 apr 2022)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Vreugde was een tijdschrift waarvan in 1923 slechts één proefnummer is verschenen. Het was de bedoeling dat Hendrik Moller de leider ervan zou worden. Wouter Lutkie was de initiator.

Het doel van het blad bleek uit een brief van Lutkie aan zijn kennis Ferdinand van den Eerenbeemt: ‘Wij gaan een tijdschrift stichten. Voor idealisten. ’n Weekblad. Vreugde zal et heten. ’t Moet de band zijn die alle jonggebleven, edelmoedige zielen verbindt. [...] Dr. Moller zal er de leider van zijn.’ Lutkie beoogde van Vreugde een weekblad te maken met een oplage van minimaal 500 exemplaren en een omvang van 32 pagina’s. Het eerste (proef)exemplaar verscheen begin maart 1921 onder de titel ‘Uitnodiging’ en het was mede ondertekend door zo’n zeventig personen, onder wie bekende namen als Vincent Cleerdin, Joan Collette, Antoon Coolen, Gerard Knuvelder en Pieter van der Meer de Walcheren, alsook de liberale journalist Max van Poll en de protestantse schrijfster Wilma Vermaat. Ook Gerard Bruning (1898-1926) had ondertekend. Hij was een rooms-katholiek dichter en essayist en hij werd beschouwd als een vurig inspirator tot een groots en meeslepend leven, tot een ‘bezield verband’, waar menig katholieke jongere in de jaren twintig zo hartstochtelijk naar op zoek was.

De idealist Lutkie had geen rekening gehouden met de kerkelijke overheid, want het Vreugde-feest ging niet door. Na het proefnummer zette monseigneur Diepen hem de voet dwars. Aangenomen mag worden dat de in Vreugde uitgesproken wens om de verzuiling te doorbreken slecht was gevallen bij Diepen. Lutkies eenzijdige initiatief bedreigde rechtstreeks de eenheid in de gesloten katholieke gelederen. Lutkie zal ernstig teleurgesteld zijn geweest. In zijn archief bevinden zich ruim 150 adhesiebetuigingen van personen die zich meteen op Vreugde wilden abonneren, sommigen stuurden al direct geld ter ondersteuning, zoals Gerard Knuvelder.

Willem Huberts: Soli Deo - Wouter Lutkie: biografie van een priester-fascist, Amsterdam, Boom, 2022, p. 55-56.