Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Victor de Laveleye

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
De printervriendelijke versie wordt niet langer ondersteund en kan weergavefouten bevatten. Werk uw browserbladwijzers bij en gebruik de gewone afdrukfunctie van de browser.
rel=nofollow

Victor Auguste de Laveleye (Brussel, 5 november 1894 - Elsene, 14 december 1945) was een Belgisch tennisser, advocaat en liberaal politicus, waaronder minister.

Levensloop

De Laveleye was doctor in de rechten aan de ULB en deed als tennisser mee aan de Olympische Zomerspelen van 1920 en 1924. Beroepshalve werd hij advocaat. Ook schreef hij artikels over internationale politiek in de krant Le Soir.

In 1926 werd hij namens de Liberale Partij verkozen tot gemeenteraadslid van Sint-Gillis. In oktober 1936 werd hij verkozen tot partijvoorzitter van deze partij en voerde in deze functie een hevige campagne tegen de fascistische partij Rex.

In april 1937 nam de liberale minister van Justitie François Bovesse ontslag uit de regering om provinciegouverneur te worden. Nadat meerdere liberalen weigerden om Bovesse op te volgen, wegens het amnestievraagstuk dat de politiek beheerste. Uiteindelijk werd de Laveleye minister van Justitie, waardoor hij ontslag moest nemen als partijvoorzitter.

Binnen de Liberale Partij heerste er ontevredenheid over het feit dat hij minister werd en nadat de liberalen zijn amnestiewet weigerden goed te keuren nam hij in juli 1937 ontslag als minister.

Vervolgens zetelde hij van 1939 tot aan zijn overlijden in de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Na de Bevrijding was hij van september 1944 tot februari 1945 minister van Openbaar Onderwijs in de Regering-Pierlot V en de Regering-Pierlot VI. Hij kreeg echter te kampen met gezondheidsproblemen.

Radio Belgique

Na de Duitse inval van mei 1940 tijdens de Tweede Wereldoorlog trok hij met de Belgische regering naar Frankrijk. In Limoges stemde hij mee voor de voortzetting van de oorlog. Daarna vertrok hij naar Engeland.

In Londen werd hij aangesteld als directeur van de Belgische Franstalige uitzendingen op de BBC (1940-1944). In september 1940 vond de eerste uitzending plaats. Op 14 januari 1941 riep hij alle Belgen op om de letter 'V' te gebruiken als teken van verzet. De 'V' stond voor "victoire" in het Frans en voor "vrijheid" in het Nederlands. Tijdens de BBC uitzending zei Laveleye dat wanneer de Duitse bezetter het teken keer op keer ziet, hij zal beseffen dat hij omsingeld is door een massa van burgers, die reikhalzend uitkijken naar het eerste moment van zwakte, naar de eerste mislukking. Binnen enkele weken begonnen er Vs te verschijnen op muren over heel België, Nederland en Noord-Frankrijk.

Dit was het begin van de V-campagne, die zich al snel over heel Europa verspreidde. Het V-teken werd wereldberoemd wanneer Winston Churchill op 19 juli 1941 het teken tijdens een televisietoespraak gebruikte.

Hij was een van de Belgische medewerkers aan de redactie van het Handvest van de Verenigde Naties.

Literatuur

  • Henri ROLIN, Victor de Laveleye, in: Journal des Tribunaux, 23 december 1945.
  • Robert FENAUX, Hommage à Victor de Laveleye, in: Bulletin officiel du Parti libéral, 1946.
  • Paul VAN MOLLE, Het Belgisch parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.
  • Luc SCHEPENS, De Belgen in Groot-Brittannië, 1940-1944, Brugge, 1980.

Externe links

q2353930 op Wikidata  Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)

rel=nofollow
Voorganger:
Léon Dens
Partijvoorzitter van de Liberale Partij
1936-1937
Opvolger:
Emile Coulonvaux
Voorganger:
Hubert Pierlot
Minister van Justitie
1937
Opvolger:
Victor Maistriaux
Voorganger:
Albert de Vleeschauwer
Minister van Openbaar Onderwijs
1944-1945
Opvolger:
Auguste Buisseret