Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Tom Poes en de ijzige heinen
Tom Poes en de IJzige Heinen.
Tom Poes en de IJzige Heinen is een ballonstrip verhaal in de Tom Poes reeks, en verscheen voor het eerst in 1981 bij uitgeverij Oberon.
Het verhaal.
Het is prachtig lente weer rondom Bommelstein. Heer Bommel staat daardoor in een vrolijke bui voor het open raam, als er opeens sneeuw op hem valt. Buiten gekomen is alles besneeuwd, en is er een sneeuwman te zien, en zijn voetsporen! Niet begrijpend wat er aan de hand is gaan ze weer naar binnen, waar heer Bommel de haard aanmaakt. Maar even later ploft er een pak sneeuw op het vuur. Ze rennen daarop naar boven, en op het dak treffen ze ook een sneeuwman aan. En weer beneden gekomen zit er één in heer Bommels stoel. Het eten van Joost is ook bevroren, en later zien ze ook in keuken een sneeuwpop. Daarop ontvluchten ze Bommelstein om hulp te zoeken. Maar in Rommeldam is ook de politie commissaris een sneeuwpop, die dus niks kan. Iedereen is weg. Ook hier is alles wit, maar buiten de stad is alleen de weg besneeuwd. En overal staan sneeuwpoppen. Verderop blijkt een tentenkamp te zijn, waar alle inwoners tijdelijk verblijven. Een goede tent voor hen is er niet meer, en de politie zegt niks te kunnen doen omdat de sneeuwpoppen stil staan. Tom Poes besluit 's nachts te gaan kijken, want wellicht lopen de sneeuwmannen dan wel. En inderdaad. Daarop zoekt hij hulp bij de burgemeester, maar die heeft geen tijd, het is veel te gezellig bij het kampvuur!. Heer Bommel wil ook niet, maar als hij hoort dat hij de redder van de stad kan worden, wil hij wel. Samen ontdekken ze waar de sneeuwmannen vandaan komen. Ze gaan in het verlaten hutje, maar worden betrapt door Hocus Pas, de aanstichter van alle ellende. Hij bevriest hen, en laat ze meelopen naar Rommeldam met de sneeuwpoppen. Maar daar wordt per ongeluk een kacheltje ingeschakeld, waardoor zij ontvriezen. Ze zijn dus weer vrij. Maar Hocus Pas heeft dat ook gemerkt, en stuurt een massa ijzige heinen om de twee definitief koud te maken. Ze vluchten weer de stad uit, met alle sneeuwpoppen achter hen aan. Tom Poes bedenkt om naar Hocus Pas te vluchten. En zo wordt uiteindelijk de hut met Hocus Pas er in geheel verwoest door de sneeuwmannen. En daarop verdwijnt de sneeuw en is het weer prachtig lente weer. Heer Bommel gaat in het tentenkamp enthousiast vertellen over "zijn' reddingsactie, maar komt van een koude kermis thuis. Ze zijn niet dankbaar en gaan nog niet naar huis. Woedend gaat heer Bommel met Tom Poes naar Bommelstein. De dankbare woorden van Joost doen hem echter goed. En daarna besluiten ze samen het verhaal met een diner.