Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Tom Poes en de ijzige heinen: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tom_Poes_en_de_ijzige_heinen&oldid=59685969 -1- Straatspoor 9 aug 2021)
 
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tom_Poes_en_de_ijzige_heinen&oldid=59762648 22 aug 2021 ‎ Straatspoor)
Regel 1: Regel 1:
Tom Poes en de IJzige Heinen.  
{{Infobox stripverhaal
| titel          = Tom Poes en de ijzige heinen
| orig titel      =
| stripreeks      = [[Bommelsaga|Tom Poes]]
| volgnummer      = 19
| scenario        = [[Marten Toonder]]
| tekenaar        = [[Marten Toonder]]
| type            = Softcover
| pagina's        =
| eerstedruk      = 1981
| uitgever        = [[Uitgeverij Oberon|Oberon]]
| ISBN            =
| isbntoelichting =
| lijst          = [[Lijst van verhalen van Heer Bommel en Tom Poes]]
}}
'''Tom Poes en de ijzige heinen''' is een ballonstripverhaal in de [[Tom Poes]]-reeks, en verscheen voor het eerst in 1958 in de nummers 13 tot 22 van de [[Donald Duck (weekblad)|Donald Duck]]. In 1981 volgde stripboekvorm bij [[Oberon (uitgeverij)|uitgeverij Oberon]]. In 1996 verscheen een heruitgave.
==Samenvatting==
 
Magister Hocus Pas heeft het weer eens voorzien op de macht in Rommeldam, en laat het daarom vriezen en sneeuwen in de lente. Lopende sneeuwpoppen helpen hem daarbij. De bevolking wordt geëvacueerd. Uiteindelijk slagen Tom Poes en Heer Bommel er in om de tovenaar met zijn eigen "wapens"te verslaan. Hierna verdwijnt alle koude.<ref>[https://issuu.com/tompoes05/docs/tom_poes_en_de_ijzige_heinen?printButtonEnabled=false&backgroundColor=%2523222222 Stripverhaal] digitaal op issuu.com</ref>
 
==Verhaal==
{{Leeswaarschuwing}}
Het is prachtig lenteweer rondom Bommelstein. [[Olivier B. Bommel|Heer Bommel]] staat daardoor in een vrolijke bui voor het open raam, als er opeens sneeuw op hem valt. Buiten gekomen is alles besneeuwd, en is er een sneeuwman te zien, en zijn voetsporen! Niet begrijpend wat er aan de hand is gaan ze weer naar binnen, waar heer Bommel de haard aanmaakt. Maar even later ploft er een pak sneeuw op het vuur. Ze rennen daarop naar boven, en op het dak treffen ze ook een sneeuwman aan. En weer beneden gekomen zit er één in heer Bommels stoel. Het eten van Joost is ook bevroren, en later zien ze ook in de keuken een sneeuwpop.
 
Daarop ontvluchten ze Bommelstein om hulp te zoeken. Maar in Rommeldam is ook de politiecommissaris een sneeuwpop, die dus niks kan. Iedereen is weg. Ook hier is alles wit, maar buiten de stad is alleen de weg besneeuwd. En overal staan sneeuwpoppen. Verderop blijkt een tentenkamp te zijn, waar alle inwoners tijdelijk verblijven. Een goede tent voor hen is er niet meer, en de politie zegt niks te kunnen doen omdat de sneeuwpoppen stil staan. Tom Poes besluit 's nachts te gaan kijken, want wellicht lopen de sneeuwmannen dan wel. En inderdaad. Daarop zoekt hij hulp bij de burgemeester, maar die heeft geen tijd, het is veel te gezellig bij het kampvuur! Heer Bommel wil ook niet, maar als hij hoort dat hij de redder van de stad kan worden, dan wil hij wel.
 
Samen ontdekken ze waar de sneeuwmannen vandaan komen. Ze gaan in het verlaten hutje, maar worden betrapt door Hocus Pas, de aanstichter van alle ellende. Hij bevriest hen, en laat ze meelopen naar Rommeldam met de sneeuwpoppen. Maar daar wordt per ongeluk een kacheltje ingeschakeld, waardoor zij ontvriezen. Ze zijn dus weer vrij. Maar Hocus Pas heeft dat ook gemerkt, en stuurt een leger sneeuwpoppen om de twee definitief koud te maken. Ze vluchten weer de stad uit, met alle sneeuwpoppen achter hen aan. Tom Poes bedenkt om naar Hocus Pas te vluchten. En zo wordt uiteindelijk de hut met Hocus Pas er in geheel verwoest en bedolven door de sneeuwmannen. En daarop verdwijnt de sneeuw en is het weer prachtig lenteweer.
 
Heer Bommel gaat in het tentenkamp enthousiast vertellen over "zijn' reddingsactie, maar komt van een koude kermis thuis. Ze zijn niet dankbaar en "ze gaan nog niet naar huis". Woedend gaat heer Bommel met Tom Poes naar Bommelstein. De dankbare woorden van Joost doen hem echter goed. En daarna besluiten ze samen het verhaal met een diner.
 
{{Appendix|2=
* [https://www.heerbommel.info/verhalen/tom-poes-in-weekbladen/tom-poes-en-de-ijzige-heinen Tom Poes en de ijzige heinen], heerbommel.info.nl
{{References}}
}}


Tom Poes en de IJzige Heinen is een ballonstrip verhaal in de Tom Poes reeks, en verscheen voor het eerst in 1981 bij uitgeverij Oberon.
Het verhaal.


Het is prachtig lente weer rondom Bommelstein. Heer Bommel staat daardoor in een vrolijke bui voor het open raam, als er opeens sneeuw op hem valt. Buiten gekomen is alles besneeuwd, en is er een sneeuwman te zien, en zijn voetsporen! Niet begrijpend wat er aan de hand is gaan ze weer naar binnen, waar heer Bommel de haard aanmaakt. Maar even later ploft er een pak sneeuw op het vuur. Ze rennen daarop naar boven, en op het dak treffen ze ook een sneeuwman aan. En weer beneden gekomen zit er één in heer Bommels stoel. Het eten van Joost is ook bevroren, en later zien ze ook in keuken een sneeuwpop. Daarop ontvluchten ze Bommelstein om hulp te zoeken. Maar in Rommeldam is ook de politie commissaris een sneeuwpop, die dus niks kan. Iedereen is weg. Ook hier is alles wit, maar buiten de stad is alleen de weg besneeuwd. En overal staan sneeuwpoppen. Verderop blijkt een tentenkamp te zijn, waar alle inwoners tijdelijk verblijven. Een goede tent voor hen is er niet meer, en de politie zegt niks te kunnen doen omdat de sneeuwpoppen stil staan. Tom Poes besluit 's nachts te gaan kijken, want wellicht lopen de sneeuwmannen dan wel. En inderdaad. Daarop zoekt hij hulp bij de burgemeester, maar die heeft geen tijd, het is veel te gezellig bij het kampvuur!. Heer Bommel wil ook niet, maar als hij hoort dat hij de redder van de stad kan worden, wil hij wel. Samen ontdekken ze waar de sneeuwmannen vandaan komen. Ze gaan in het verlaten hutje, maar worden betrapt door Hocus Pas, de aanstichter van alle ellende. Hij bevriest hen, en laat ze meelopen naar Rommeldam met de sneeuwpoppen. Maar daar wordt per ongeluk een kacheltje ingeschakeld, waardoor zij ontvriezen. Ze zijn dus weer vrij. Maar Hocus Pas heeft dat ook gemerkt, en stuurt een massa ijzige heinen om de twee definitief koud te maken. Ze vluchten weer de stad uit, met alle sneeuwpoppen achter hen aan. Tom Poes bedenkt om naar Hocus Pas te vluchten. En zo wordt uiteindelijk de hut met Hocus Pas er in geheel verwoest door de sneeuwmannen. En daarop verdwijnt de sneeuw en is het weer prachtig lente weer. Heer Bommel gaat in het tentenkamp enthousiast vertellen over "zijn' reddingsactie, maar komt van een koude kermis thuis. Ze zijn niet dankbaar en gaan nog niet naar huis. Woedend gaat heer Bommel met Tom Poes naar Bommelstein. De dankbare woorden van Joost doen hem echter goed. En daarna besluiten ze samen het verhaal met een diner.
[[Categorie:Ballonstripverhaal van Tom Poes]]

Versie van 10 sep 2021 10:45

rel=nofollow

Tom Poes en de ijzige heinen is een ballonstripverhaal in de Tom Poes-reeks, en verscheen voor het eerst in 1958 in de nummers 13 tot 22 van de Donald Duck. In 1981 volgde stripboekvorm bij uitgeverij Oberon. In 1996 verscheen een heruitgave.

Samenvatting

Magister Hocus Pas heeft het weer eens voorzien op de macht in Rommeldam, en laat het daarom vriezen en sneeuwen in de lente. Lopende sneeuwpoppen helpen hem daarbij. De bevolking wordt geëvacueerd. Uiteindelijk slagen Tom Poes en Heer Bommel er in om de tovenaar met zijn eigen "wapens"te verslaan. Hierna verdwijnt alle koude.[1]

Verhaal

Leeswaarschuwing — Onderstaande tekst bevat details van de plot en/of de afloop van het verhaal

Het is prachtig lenteweer rondom Bommelstein. Heer Bommel staat daardoor in een vrolijke bui voor het open raam, als er opeens sneeuw op hem valt. Buiten gekomen is alles besneeuwd, en is er een sneeuwman te zien, en zijn voetsporen! Niet begrijpend wat er aan de hand is gaan ze weer naar binnen, waar heer Bommel de haard aanmaakt. Maar even later ploft er een pak sneeuw op het vuur. Ze rennen daarop naar boven, en op het dak treffen ze ook een sneeuwman aan. En weer beneden gekomen zit er één in heer Bommels stoel. Het eten van Joost is ook bevroren, en later zien ze ook in de keuken een sneeuwpop.

Daarop ontvluchten ze Bommelstein om hulp te zoeken. Maar in Rommeldam is ook de politiecommissaris een sneeuwpop, die dus niks kan. Iedereen is weg. Ook hier is alles wit, maar buiten de stad is alleen de weg besneeuwd. En overal staan sneeuwpoppen. Verderop blijkt een tentenkamp te zijn, waar alle inwoners tijdelijk verblijven. Een goede tent voor hen is er niet meer, en de politie zegt niks te kunnen doen omdat de sneeuwpoppen stil staan. Tom Poes besluit 's nachts te gaan kijken, want wellicht lopen de sneeuwmannen dan wel. En inderdaad. Daarop zoekt hij hulp bij de burgemeester, maar die heeft geen tijd, het is veel te gezellig bij het kampvuur! Heer Bommel wil ook niet, maar als hij hoort dat hij de redder van de stad kan worden, dan wil hij wel.

Samen ontdekken ze waar de sneeuwmannen vandaan komen. Ze gaan in het verlaten hutje, maar worden betrapt door Hocus Pas, de aanstichter van alle ellende. Hij bevriest hen, en laat ze meelopen naar Rommeldam met de sneeuwpoppen. Maar daar wordt per ongeluk een kacheltje ingeschakeld, waardoor zij ontvriezen. Ze zijn dus weer vrij. Maar Hocus Pas heeft dat ook gemerkt, en stuurt een leger sneeuwpoppen om de twee definitief koud te maken. Ze vluchten weer de stad uit, met alle sneeuwpoppen achter hen aan. Tom Poes bedenkt om naar Hocus Pas te vluchten. En zo wordt uiteindelijk de hut met Hocus Pas er in geheel verwoest en bedolven door de sneeuwmannen. En daarop verdwijnt de sneeuw en is het weer prachtig lenteweer.

Heer Bommel gaat in het tentenkamp enthousiast vertellen over "zijn' reddingsactie, maar komt van een koude kermis thuis. Ze zijn niet dankbaar en "ze gaan nog niet naar huis". Woedend gaat heer Bommel met Tom Poes naar Bommelstein. De dankbare woorden van Joost doen hem echter goed. En daarna besluiten ze samen het verhaal met een diner.

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. º Stripverhaal digitaal op issuu.com
rel=nofollow
rel=nofollow