http://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Speciaal:NieuwePaginas&feed=atom&hideredirs=1&limit=500&offset=&namespace=0&username=&tagfilter=&size-mode=max&size=0Wikisage - Nieuwe pagina's [nl]2024-03-29T06:25:29ZUit WikisageMediaWiki 1.41.0http://nl.wikisage.org/wiki/Miles_CoverdaleMiles Coverdale2024-03-29T02:48:57Z<p>Mendelo: </p>
<hr />
<div>'''Miles Coverdale''' (zijn voornaam wordt ook geschreven als '''Myles'''; [[1488]] – [[20 januari]] [[1569]]), was een Engels kerkhervormer. Hij bleef vooral bekend als Bijbelvertaler. ZIjn vertaling was in 1535 de eerste volledige gedrukte [[Bijbelvertaling]] in het Engels.<br />
<br />
==Leven==<br />
Coverdale studeerde filosofie en theologie aan de Universiteit van Cambridge. Na zijn studie trad hij toe tot de augustijnenorde in Cambridge. Daar ontmoette hij [[Robert Barnes]] (1495–1540) en maakte hij kennis met de geschriften en leringen van [[Maarten Luther]]. In 1526 werd Barnes beschuldigd van ketterij, en twee jaar later verliet Coverdale het klooster en sloot zich aan bij de protestantse Reformatie in Engeland. Later vluchtte hij via [[Hamburg]] naar [[Antwerpen]], waar hij [[William Tyndale]]s vertaling van de Bijbel in het Engels voltooide en liet drukken. Het was de eerste vertaling van de Latijnse Bijbel ([[Vulgaat]]) in het Engels, nadat [[John Wycliffe]] eerdere vertalingen had samengesteld en herzien.<br />
<br />
In de eerste editie van de voltooiing ervan werd de naam van Tyndale, die het Nieuwe en delen van het Oude Testament had vertaald, niet genoemd omdat de vertaling niet zou zijn erkend door koning [[Hendrik VIII van Engeland|Henrdik VIII]].<br />
<br />
Tegelijkertijd werkte hij rond 1535 aan zijn ''Goostly Psalmes'' and ''Spirituall Songes'', een verzameling koralen grotendeels vertaald uit Duitse koraalboeken, waaronder veel Lutherliederen zoals ''Ein feste Burg''.<br />
<br />
In 1548 keerde hij terug naar Engeland en maakte kennis met het Engelse hof. In 1551 werd hij door koning [[Eduard VI van Engeland|Edward VI]] benoemd tot bisschop van Exeter. In 1553 werd Coverdale door koningin [[Maria I van Engeland|Maria I Tudor]] uit al zijn posities verwijderd en gevangengezet; na zijn vrijlating ging hij naar het buitenland.<br />
<br />
Na de troonsbestijging van koningin [[Elizabeth I van Engeland|Elizabeth I]] keerde hij voor de tweede keer terug naar Engeland, waar hij tot aan zijn dood rector was van de St. Magnus Church in Londen. Coverdale woonde in Bergzabern tijdens zijn emigraties van 1543 tot 1548 en 1553 tot 1558 en werkte daar als predikant, [[superintendent]] en leraar.<br />
{{authority control|TYPE=p|GND=118670336|LCCN=n/80/131958|VIAF=39395593|Wikidata=Q778508}}<br />
{{DEFAULTSORT:Coverdale, Miles}}<br />
[[Categorie: Brits theoloog]]<br />
[[Categorie: Engels bisschop]]<br />
[[Categorie: Bijbelvertaler naar het Engels]]<br />
[[Categorie: Rector]]<br />
{{zaadje}}</div>Mendelohttp://nl.wikisage.org/wiki/George_van_ParrisGeorge van Parris2024-03-29T01:40:40Z<p>Mendelo: </p>
<hr />
<div>'''George van Parris''' (overleden in [[1551]]) was een Nederlands antitrinitariër, die in Londen geëxecuteerd en verbrand werd door de gereformeerden omdat hij de leer van de [[Drie-eenheid]] verwierp.<br />
<br />
Zijn biograaf, Andrew Pettegree, vermeldde dat hij afkomstig was uit ’[[Vlaanderen]]’, maar Robert Wallace beschreef hem als afkomstig van ’Mentz’ ([[Mainz]]) in het Groothertogdom [[Hessen]]. Hij was waaarschijnlijk een ''surgeon'', chirurgijn of arts. De wet van 1531 gaf buitenlandse artsen in Engeland een grotere mogelijkheid voor vrije mening dan de plaatselijke ''surgeons''. Hij was naar Engeland verhuisd om zijn leven te kunnen leiden zonder religieuze vervolging. Hij liet zich op 29 oktober 1550 to Engels staatsburger naturaliseren.<br />
<br />
George van Parris bezocht de Nederlandse vluchtelingenkerk ’[[Austin Friars]]’. In 1550 begon hij een eigen groepering, die niet in de Drie-eenheid geloofde.<br />
<br />
Nadat de [[anabaptisme|anabapiste]] [[Joan Bocher]], die de menselijke natuur van [[Jezus Christus|Christus]] had ontkend, op 2 mei 1550 werd geëxecuteerd, werden er acties ondernomen om het verspreiden van unitarische zineswijzen te stopen. Op 18 januari 1551 werd een commissie samengesteld, en Van Parris werd gearresteerd en officieel ondervraagd op 6 april. Hij werd geëxcommuniceerd onder [[Johannes a Lasco]], die toen het opzicht had over de vluchtelingenkerken. OP 7 april volgde zijn veroordeling. Zijn misdaad was het ontkennen van de Goddelijkheid van Christus.<br />
<br />
Hij werd geëxecuteerd op de brandstapel. Koning [[Eduard VI van Engeland|Edward VI]] die de vluchtelingengemeenten de toelating had gegeven om erediensten te houden, noteerde in zijn dagboek: „Een zekere ariaan, van de vreemdelingen, een Nederlander, was, na geëxcommuniceerd te zijn door de gemeente, na lang dispuut veroordeeld tot het vuur.” „Van Parris kende weinig of geen Engels, en [[Miles Coverdale]] bemiddelde als zijn tolk. Omdat hij geen voorafgaande misstappen had begaan, werd er moeite gedaan om een vrijstelling van straf te verkrijgen voor hem. Maar hij was op 25 april 11551 verbrand in Smithfield.<ref>„A certain Arian, of the strangers, a Dutchman, being excommunicated by the congregation, was, after long disputation, condemned to the fire.”<br>„Van Parris knew little or no English, and Miles Coverdale interceded as his interpreter. A man without prior offences, efforts were made to secure a pardon for him. He was, however, burnt, on 25 April 1551, in Smithfield.”</ref><br />
<br />
==Noten==<br />
<references/><br />
<br />
*https://spartacus-educational.com/George_van_Parris.htm<br />
{{authority control|TYPE=p|Wikidata=Q5546704}}<br />
{{DEFAULTSORT:Parris, George}}<br />
[[Categorie: Unitariër]]<br />
[[Categorie: Geëxecuteerd persoon]]</div>Mendelohttp://nl.wikisage.org/wiki/Joachim_WestphalJoachim Westphal2024-03-28T16:47:47Z<p>Mendelo: Nieuwe pagina aangemaakt met ''''Joachim Westphal''', (Hamburg, 1510 of begin 1511 – 16 januari 1574) was een invloedrijk luthers theoloog in de Reformatietijd. ==Leven== Joachim Westphal werd geboren in Hamburg als zoon van een arme timmerman en groeide op in bescheiden omstandigheden. Dankzij de hulp van welgestelde buren kon hij de Nikolaischule in zijn geboortestad en later de kloosterschool in Lüneburg bijwonen. Hij kreeg een studiebeurs van zijn geboortestad en sc...'</p>
<hr />
<div>'''Joachim Westphal''', ([[Hamburg]], 1510 of begin 1511 – [[16 januari]] [[1574]]) was een invloedrijk luthers theoloog in de Reformatietijd.<br />
<br />
==Leven==<br />
Joachim Westphal werd geboren in Hamburg als zoon van een arme timmerman en groeide op in bescheiden omstandigheden. Dankzij de hulp van welgestelde buren kon hij de Nikolaischule in zijn geboortestad en later de kloosterschool in [[Lüneburg]] bijwonen. Hij kreeg een studiebeurs van zijn geboortestad en schreef zich op 7 juni 1529 in aan de Universiteit van [[Wittenberg]]. Daar studeerde hij onder [[Maarten Luther]] en [[Philipp Melanchthon]]. Melanchthon raadde hem aan als leraar aan het Hamburger Johanneum, nog voordat Westphal op 30 januari 1532 zijn academische graad van Magister in de zeven vrije kunsten behaalde.<br />
<br />
Na zijn tijd in Wittenberg maakte Westphal een studiereis door Duitsland en bezocht hij de universiteiten van [[Erfurt]], [[Heidelberg]], [[Straatsburg]] en [[Tübingen]]. Terug in Wittenberg hield hij lezingen aan de faculteit der kunsten. Later bood de Universiteit van [[Rostock]] hem een leerstoel in de theologie aan, maar hij koos ervoor om terug te keren naar zijn geboortestad Hamburg, waar hij in 1541 hoofdpredikant werd aan de St. Catharinenkerk, nadat zijn voorganger was overleden. Hij voelde zich verplicht aan Hamburg vanwege de ontvangen studiebeurzen. In 1562 nam hij de taken van Paul von Eitzen over als [[superintendent]] en werd uiteindelijk in 1571 officieel tot superintendent benoemd.<br />
<br />
Westphal was betrokken bij verschillende theologische controverses van zijn tijd, waaronder die over het ’neerdalen ter helle’, het Leipziger Interim en de Adiaphora. Maar zijn belangrijkste bijdrage leverde hij aan het debat over het [[Avondmaal|Heilig Avondmaal]]. In zijn geschriften verdedigde hij de strikte lutherse orthodoxie tegenover de Zwitserse en Philippistische opvattingen. Hij waarschuwde tegen het verwerpen van de lichamelijke aanwezigheid van Christus in het Avondmaal, zoals voorgesteld door onder andere [[Johannes Calvijn|Calvijn]] en [[Heinrich Bullinger|Bullinger]]. Zijn verzet tegen de overeenstemming tussen [[Zürich]] en [[Genève]] in de leer over het Avondmaal leidde tot een heftige polemiek, waarbij ook andere theologen betrokken raakten, zoals Calvin, Bullinger en [[Theodore de Bèze|Beza]].<br />
<br />
==Familie==<br />
Westphal was tweemaal getrouwd, maar had geen kinderen. Hij overleed op 16 januari 1574 na een langdurige ziekte, op 64-jarige leeftijd. Zijn nalatenschap omvat een reeks geschriften die een belangrijke rol speelden in de religieuze en theologische debatten van zijn tijd, waarbij hij de strikte lutherse standpunten verdedigde tegenover andere theologische stromingen.<br />
{{authority control|TYPE=p|Wikidata=Q67506}}<br />
{{DEFAULTSORT:Westpahl, Joachim}}<br />
[[Categorie: Duits predikant]]<br />
[[Categorie: Duits theoloog]]<br />
[[Categorie: Geboren in Hamburg]]<br />
{{kiem}}</div>Mendelohttp://nl.wikisage.org/wiki/Hermes_BackereelHermes Backereel2024-03-28T16:07:39Z<p>Mendelo: </p>
<hr />
<div>'''Hermes Backerel''', (ook geschreven als '''Backerel''') was een invloedrijke figuur tijdens de Reformatieperiode in de 16e eeuw in Europa. Zijn leven en werk waren nauw verbonden met de verspreiding en bevordering van de protestantse ideeën in verschillende delen van Europa, met name in de Nederlanden en Duitsland.<br />
<br />
<br />
==leven==<br />
Backereel was afkomstig uit een welgestelde familie uit [[Ronse]] in de Zuidelijke Nederlanden, waar de ideeën van de Reformatie sterk sterk aanwezig waren.<br />
<br />
In 1553 sloot Backereel zich in [[Londen]] aan bij de Nederlandse vluchtelingengemeente die was gesticht door [[Johannes a Lasco]], [[Marten Micron]] en [[Jan Utenhove]]. Hij was binnen deze gemeenschap actief als onderwijzer en ouderling. Na het overlijden van koning Eduard VI en de vervolgingen die opkwamen onder koningin Maria I Tudor, zagen de Nederlandse gereformeerden zich genoodzaakt om het land te verlaten. Backereel reisde met de groep mee naar [[Denemarken]] en vervolgens, nadat zij niet welkom waren in verschillende lutherse steden, naar Oost-Friesland. Onderweg in Wismar vond een debat plaats met [[Menno Simons]].<br />
<br />
Zodra zij in [[Emden]] aangekomen waren, ontwikkelde Backereel zich tot een gewaardeerde persoonlijkheid binnen de kerkgemeenschap. Zijn naam kwam herhaaldelijk voor in de notulen, en hij werd regelmatig ingezet om de Reformatie in zijn thuisland te bevorderen. Hij ging bijvoorbeeld in 1558 met [[Joannes Dyrkinus]] naar [[Antwerpen]] om te proberen de problemen op te lossen die waren veroorzaakt door [[Adriaen van Haemstede]]. Later bevond hij zich in Aken, onder de leidende figuren van de Nederlandse vluchtelingengemeente, die daar kort daarvoor was opgericht.<br />
<br />
De stedelijke overheid van Aken dwong de gemeenschap te vertrekken, waarna zij probeerden om in Worms onderdak te vinden. Daar stelde Backereel een [[geloofsbelijdenis]] op en stuurde deze naar de autoriteiten, maar tevergeefs. Het grootste deel van de gemeenschap vertrok uiteindelijk naar [[Frankfurt]], en ook Backereel begaf zich daarheen in 1560. Maar ook daar bleef hij niet lang. Voor 1566 keerde hij terug naar Oost-Friesland en werd predikant in Jemgum (Jemmingen). Hij werd echter al snel uitgezonden door de gereformeerde kerkenraad van Emden om enige tijd de Reformatie in Holland te ondersteunen. De exacte duur van zijn verblijf in Holland is onbekend. Volgens veel verspreide berichten werd hij in 1568 wreed vermoord te Jemmingen na de slag die daar plaatsvond, maar dit blijkt onjuist te zijn. In plaats daarvan vinden we hem nog in 1574 en later enkele jaren in Engeland, waar het na het overlijden van konining Maria opnieuw veiliger was. Het laatste bekende bericht over hem dateert van 21 mei 1579, waarin vermeld wordt dat twee ouderlingen hem berispten voor zijn roekeloze levensstijl, waarop hij [[berouw]] toonde en beloofde zich te beteren.<br />
<br />
==Familie==<br />
Hij trouwde minstens driemaal. Eerst met een zekere Hermyne volgens een lijst van Nederlandse vluchtelingen in Frankfurt. Vervolgens trouwde hij op 19 januari 1574 met Agnes van Peene uit [[Roeselare]], en daarna op 26 februari 1579 met Jakemijne van Peene uit Roeselare, zijn dienstmeid en hoogstwaarschijnlijk een familielid van zijn tweede vrouw. Jakemijne hertrouwde op 25 september 1582 met Artus van Campen uit Antwerpen, wat aanduidt dat Backereel voor die tijd gestorven was. Uit zijn tweede huwelijk werden twee kinderen geboren: Maria (gedoopt op 2 februari 1575) en Jonas (gedoopt op 7 oktober 1576).<br />
<br />
==Bronnen==<br />
* {{aut|P. J. Blok, P. C. Molhuysen}}, ''Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek''. Deel 2 (1912) [https://www.dbnl.org/tekst/molh003nieu02_01/molh003nieu02_01_0084.php op dbnl]<br />
{{authority control|TYPE=p|BPN=67136372|Wikidata}}<br />
{{DEFAULTSORT:Backereel, Hermes}}<br />
[[Categorie: Nederlands predikant]]<br />
[[Categorie: geboren in Ronse]]<br />
{{kiem}}</div>Mendelohttp://nl.wikisage.org/wiki/Marten_MicronMarten Micron2024-03-27T02:06:49Z<p>Mendelo: </p>
<hr />
<div>'''Marten Micron'''; (ook geschreven als '''Martinus Micronius''', '''Marten de Cleyne''' of '''de Kleyne'''; [[Gent]], [[1523]] – Norden, [[12 september]] [[1559]]) was een gereformeerde theoloog uit de Reformatieperiode. Hij studeerde aan de Universiteit van [[Bazel]] ([[Zwitserland]]) onder [[Heinrich Bullinger]] en in [[Zürich]]. Volgens sommige bronnen was hij arts.<br />
<br />
Hij was al vroeg overtuigd van de standpunten van de [[Reformatie]]. Om te ontsnappen aan de [[inquisitie]] vluchtte hij in 1544 naar Duitsland. Nadat hij verschillende jaren in Bazel verbleef, begeleidde hij met zijn echtgenote Joanna de latere anglicaanse bisschop [[John Hooper]] naar Engeland, waar in Londen een gereformeerde gemeente van Nederlandse vluchtelingen werd gesticht. Op 29 juni 1550 besloot koning [[Eduard VI van Engeland|Eduard VI]] hen de voormalige augustijnenkerk ’Austin Friars’ voor dit doel te laten gebruiken.<br />
<br />
Samen met [[Walter Deloenus]] (Gualtherus Delenus) werd hij en in 1550 door [[royal charter]] benoemd als predikant van de Nederlandse vluchtelingengemeente in Londen, onder leiding [[Johannes a Lasco]] als superintendent’. Tegelijk werden [[Richard Vauvilius]] en [[François du Rivier]] (Rivius of Riverius) aangesteld voor de Waalse gemeente.<br />
<br />
Toen het ook in Engeland onder koningin [[Maria I van Engeland|Maria I Tudor]] voor gereformeerden moeilijk werd, zochten hij en ongeveer 175 medegelovigen een nieuwe woonplaats in [[Denemarken]], maar mochten er nniet blijven. Vervolgens trokken wij naar [[Wismar]]. In Wismar ontmoette Micron [[Menno Simons]]. De mennonieten die hier woonden, ontvingen de vluchtelingen met medeleven en bereidheid om hen te helpen. Al snel raakten beide groepen verwikkeld in religieuze disputaties, waarbij [[Hermes Backereel]] de vluchtelingen wilde vertegenwoordigen in debatten met Menno Simons, die hier ondergedoken woonde. Na een eerste debat haalde men Micron erbij. Micron had in februari 1554 in Wismar een elf uur durend debat met [[Menno Simons]] over de ’Incarnatie’ of Menswording van Christus. Menno stelde dat Chrisus ’hemels vlees’ had, terwijl Micron vond dat Christus menselijk vlees en bloed had aangenomen door zijn geboore uit [[Maria (moeder van Jezus)|Maria]]. Menno vond dat Micron te vergelijken was met de sprinkhanenplaag uit het Bijbelboek [[Openbaring van Johannes|Openbaring]].<br />
<br />
Weldra moesten zij ook Wismar verlaten en trokken verder naar [[Lübeck]], waar eveneens een debat plaatsvond, vervolgens naar [[Hamburg]], waar een discussie plaatsvond met [[Joachim Westphal]].<br />
<br />
Na een kortstondig verblijf in [[Emden]] werd hij in 1554 voorganger in Norden. Daar overleed hij op 12 september 1559.<br />
<br />
==Werken==<br />
Micron schreef verschillende boeken, waaronder een Nederlandse catechismus in 1555.<br />
* Post-reformation digial library http://www.prdl.org/author_view.php?a_id=1581<br />
<br />
* ''Cleyne Catechismus'', London 1552, Embden 1559<br />
* ''Een claer bewys van het recht gebruyck des nachtmaels Christi ende wat men van de misse houden sal'', gedruckt buiten Londen by Collinus Volkwinner 1552, 1554 en 1560;<br />
* ''Een waerachtig verhael der zsamensprekinge tuschen Menno Simonsz en Marten Micronius van der menschwordinge Christi'', Embd. 1556;<br />
* ''Apologie of verantwoordinge M. Microns op 20 artikelen die Menno Simonsz tegen hen disputatieboeksken heeft uitgegeven'', 1558;<br />
* ''Apologeticum scriptum M. Micronii quo ecclesias [[OOst-Friesland|orientalis Frisiae]] a [[Joachim Westphal|Joachimo Westphalo]] falso traductas modeste tuetur et purgat; responsum item ad quandam ejusdem Westphali epistolam de iis rebus quae post Anglicarum ecclesiarum dissipationem Hamburgi aliisque vicinis locis anno 1554 acciderunt. Inseruntur hic nonnulla de Coenae Dominicae negotio'', 1557;<br />
* ''Van de waerdigheydt, nutheydt ende noodigheydt der Christ. vergaderingen'', 1561.<br />
* ''Een korte ondersoekinghe des gheloofs''.<br />
<br />
Hij was ook de redacteur van een verkorte versie van de liturgie die door a Lasco werd opgesteld:<br />
* ''Christelyke ordonnantie der Nederl. ghemeynte Christi die van Co. Eduart den VIden te London ingestelt was'', by Volkwinner 1554<br>Ook in het Duits vertaald verschenen in 1565 te [[Heidelberg]] bij Johann Mayer.<br />
<br />
Ook aan hem toegeschreven:<br />
* ''Waerachtige Historie van Hoste (genaemt Joris) van der Kateleyne te Gendt om het vry opentlick straffen der afgodischer leere gebrandt''. Volgens anderen was zijn gelijknamige neef Martin Micron de auteur. <br />
<br />
==Bronnen==<br />
* [https://de.wikisource.org/wiki/ADB:Micron,_Martin Micron, Martin], Allgemeine Deutsche Biographie<br />
* {{GAMEO|Micronius, Marten (ca. 1522-1559)}}<br />
{{authority control|TYPE=p|BPN=09209368|GND=100310265 |LCCN=n/87/103700 |VIAF=56955064 |KBR=14521576 |Wikidata=Q18529071}}<br />
[[Categorie: Nederlands predikant]]<br />
[[Categorie: Nederlands theoloog]]<br />
[[Categorie: Geboren in Gent]]<br />
{{kiem}}</div>Mendelohttp://nl.wikisage.org/wiki/Hendrikus_de_BijlHendrikus de Bijl2024-03-26T18:28:51Z<p>Huis: https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hendrikus_de_Bijl&oldid=57511911 11 nov 2020 Skuipers 26 apr 2010</p>
<hr />
<div>'''Hendrikus Theodorus (Petrus) de Bijl''' ([[Lith (gemeente)|Lith]], [[10 maart]] [[1884]] – aldaar, [[23 april]] [[1991]]) was vanaf [[1 april]] [[1990]] gedurende 1 jaar en 22 dagen de oudste levende man van [[Nederland]], na het overlijden van [[Cornelis Petrus Jansen]]. <br />
<br />
In zijn geboorteakte staan vermeld de voornamen 'Hendrikus Theodorus' maar in het artikel naar aanleiding van zijn 100e verjaardag staat dat hij 'Petrus de Bijl' heet. De [[overlijdensadvertentie]] sprak ook van 'Petrus' en deze naam staat ook op zijn grafzerk. De Bijl overleed op de leeftijd van 107 jaar en 44 dagen. Zijn opvolger was [[Johannes van Capel]].<br />
<br />
{{StartOpvolging}}<br />
{{OpvolgingCombi<br />
| lijst = [[Lijst van oudste mannen van Nederland|Oudste levende man van Nederland]]<br /><br />
'''1 april 1990 – 23 april 1991''<br />
| vorige = [[Cornelis Petrus Jansen]]<br />
| volgende = [[Johannes van Capel]]<br />
}}<br />
{{EindOpvolging}}<br />
<br />
{{DEFAULTSORT:Bijl, Hendrikus de}}<br />
<br />
[[Categorie:Nederlands honderdplusser]]</div>Huishttp://nl.wikisage.org/wiki/Willem_KosteringWillem Kostering2024-03-26T18:21:25Z<p>Huis: https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Willem_Kostering&oldid=63188209 26 okt 2022 217.122.123.222 20 jan 2019</p>
<hr />
<div>[[Bestand:Opa Kostering Delft 108 jaar, oudste inwoner Nederland, Bestanddeelnr 910-8329.jpg|thumb|W.H. Kostering (18 november 1959)]]<br />
'''Wilhelminus Hendrik (Willem) Kostering''' ([[Delft]], [[22 november]] [[1851]] – aldaar, [[9 december]] [[1960]]) was een [[Nederland]]se eeuweling.<br />
<br />
Kostering was vanaf het overlijden van de 107-jarige [[Opa Kip|Jan Kip]] op 21 november 1958 de oudste man van zowel Nederland als [[Europa (werelddeel)|Europa]]. Sinds het overlijden van de 110-jarige [[Christina Karnebeek-Backs]] (op dat moment de oudste levende mens ter wereld) op 7 oktober 1959 werd hij tevens de oudste inwoner van Nederland. Ruim een maand later, op 24 november 1959, werd hij de oudste inwoner van Europa, toen in Noorwegen de 109-jarige Marie Olsen overleed. Kostering overleed op 9 december 1960 op 109-jarige leeftijd. Ten tijde van zijn overlijden was hij de op één na oudste Nederlandse man ooit, na [[Geert Adriaans Boomgaard]].<br />
<br />
{{StartOpvolging}}<br />
{{OpvolgingCombi<br />
| lijst = [[Lijst van oudste mannen van Nederland|Oudste levende man in Nederland]]<br />
''' 21 november 1958 – 9 december 1960''<br />
| vorige = [[Opa Kip|Jan Kip]]<br />
| volgende = Willem van der Hulst<br />
}}<br />
{{OpvolgingCombi<br />
| lijst = [[Oudste mens|Oudste levende persoon in Nederland]]<br />
''' 7 oktober 1959 – 9 december 1960''<br />
| vorige = [[Christina Karnebeek-Backs]]<br />
| volgende = Hendrikje Smit-Meyering<br />
}}<br />
{{OpvolgingCombi<br />
| lijst = [[Oudste mens|Oudste levende persoon in Europa]]<br />
''' 24 november 1959 – 9 december 1960''<br />
| vorige = Marie Olsen<br />
| volgende = Ella Ille Rentel<br />
}}<br />
{{EindOpvolging}}<br />
<br />
{{DEFAULTSORT:Kostering, Willem}}<br />
[[Categorie:Nederlands honderdplusser]]</div>Huishttp://nl.wikisage.org/wiki/Paul_Noug%C3%A9Paul Nougé2024-03-25T18:46:32Z<p>IPA: </p>
<hr />
<div>Paul Nougé ([[Brussel (stedelijk gebied)|Brussel]], [[13 februari]] [[1895]] - [[Elsene]], [[6 november]] [[1967]]) was een Belgische dichter en mede-oprichter en ideoloog van het [[surrealisme]] in [[België]]. Hij was de mentor van [[René Magritte]] en stond aan de basis van de titels van veel van zijn schilderijen.<ref name=":7">{{Citeer web |url=https://boxgalerie.be/exposition/paul-nouge/ |titel=Paul Nougé - Les Mots |datum=2006 |bezochtdatum=202311-13 |werk=Box Galerie |taal=fr}}</ref> <br />
<br />
== Biografie ==<br />
=== Jeugd en opleiding ===<br />
De vader van Paul Nougé was afkomstig uit het Franse departement de [[Charente (departement)|Charente]], zijn moeder was Belgische. Na zijn middelbare school aan een Brussels lyceum (waar zijn vader leraar was) studeerde in hij in 1909 chemie aan het [[Meurice Instituut]] in [[Anderlecht]]. Hij werkte van 1919 tot 1953 als biochemicus in een medisch laboratorium in de Belliardstraat in Brussel.<ref name=":1" /> Hij was tegelijk discreet, excentriek en getalenteerd, maar met standvastig geloof in de revolutie.<ref name=":5">{{Citeer web |url=https://www.en-attendant-nadeau.fr/2017/04/11/paul-nouge-berreby/ |titel=Paul Nougé, enfin ! |auteur=Dominique Rabourdin |datum=11/4/2017 |bezochtdatum=2023-11-13 |werk=En attendant Nadeau |taal=fr}}</ref><br />
<br />
=== Communist ===<br />
Nougé was een van de oprichters van de [[Kommunistische Partij van België]] in 1921 en bleef zijn hele leven trouw aan het [[communisme]], anderzijds was hij een hevige voorstander van volledige onafhankelijke cultuur zonder enige inmenging van de politiek. In de jaren vijftig van de twintigste eeuw was hij zeer ontgoocheld over de onmacht van de communistische partij en de [[USSR]].<ref>{{Citeer web |url=https://journals.openedition.org/textyles/2697 |titel=Michel (Geneviève), Paul Nougé : la poésie au cœur de la révolution |auteur=Judith Pollet |datum=2016 |bezochtdatum=2023-11-13 |werk=Revue des letters belges en langue française |uitgever=Fédération Wallonie-Bruxelles - Culture.be |taal=fr}}</ref> In de geest van het communisme zag hij schrijven niet als een kunst, maar als een ambacht. Zijn weigering om als schrijver te worden bestempeld en zijn geschriften tot het "niets" te herleiden, was voor hem een ultieme vorm van surrealisme.<ref name=":5" /> Zijn geschriften bestaan uit een grote verscheidenheid van genres en stijlen, er zit geen lijn in. Het zijn teksten die actie willen uitlokken en die niemand onverschillig mogen laten. <br />
<br />
=== Surrealist ===<br />
Nougé en René Magritte leerden elkaar kennen in 1924 en werden zeer goede vrienden. Het was Nougé die Magritte de weg naar het surrealisme wees.<ref name=":3" /> <br />
<br />
[[René Magritte]], [[Camille Goemans]], [[E.L.T. Mesens]] en [[Marcel Lecomte]] hadden in 1924 concrete plannen om een tijdschrift , genaamd ''Période'' op te richten, maar Nougé bracht hen van dat idee af.<ref name=":0">{{Citeer web |url=https://www.andrebreton.fr/work/56600100955450 |titel=André Breton - Correspondance |bezochtdatum=26/9/2023 |werk=Website André Breton |taal=fr}}</ref><br />
<br />
In de plaats daarvan verscheen in november 1924 het tijdschrift '[[Correspondance]]', dat Nougé samen met Goemans en Lecomte oprichtte, aanvankelijk een parodie op het tijdschrift ''[[7 Arts]]'', dat zich laatdunkend opstelde tegenover het surrealisme.<ref>{{Citeer web |url=https://www.ronnyvandevelde.com/Media/VanDeVeldeMedia/pressClipp/pressClippDocument/2018-12-19-13-50-58_boek_7%20arts.pdf |titel=7 Arts |auteur=Xavier Canonne |bezochtdatum=14/10/2023 |werk=Ronny Van de Velde |uitgever=Galerie Ronny Van de Velde |taal=nl}}</ref> "Correspondance" was in feite een [[traktaat|vlugschrift]].<ref name=":2">{{Citeer web |url=https://www.dbnl.org/tekst/_ons003197201_01/_ons003197 |titel=Inleiding tot de idee Marc Eemans |dodeurl=ja }}</ref>, dat drie keer per maand uitgegeven werd, telkens in een andere kleur. Het verscheen tot september 1925 met in totaal 22 uitgiftes.<ref name=":1">{{Citeer web |url=https://objectifplumes.be/author/paul-nouge/ |titel=Paul Nougé 1895 - 1967 |bezochtdatum=26/9/2023 |werk=Objectif Plume: Le portail des littératures belges |uitgever=Fédération Wallonie-Bruxelles - culture.be |taal=fr}}</ref> Het was in die periode het belangrijkste orgaan van het Belgische surrealisme. Hoewel het in het zelfde jaar uitkwam als het eerste [[Manifest van het Surrealisme|surrealistisch manifest]] van de Franse schrijver [[André Breton]], was het niet daarop gebaseerd. Breton bekeek het tijdschrift met enige argwaan. ''Correspondance'' nam echter teksten over van het tijdschrift ''La Révolution Surréaliste''<ref>{{Citeer web |url=https://www.lettresvolees.fr/eluard/documents/Revolution-surrealiste6.pdf |titel=La Révolution Surréaliste |datum=1924 |bezochtdatum=2023-11-13 |werk=Bnf Gallica |taal=fr}}</ref> van Breton en [[Paul Éluard]].<ref name=":0" /> Breton bracht bij een verblijf in Brussel in 1925 een bezoek aan de redactie van ''Correspondance'' en er werd een gemeenschappelijke verklaring opgesteld. Lecomte werd in juli 1925 ontslagen als redacteur, hij zou in 1928 terug aansluiting krijgen met de surrealisten.<ref>{{Citeer web |url=https://objectifplumes.be/author/marcel-lecomte/ |titel=Marcel Lecomte 1900 - 1966 |bezochtdatum=26/9/2023 |werk=Objectif plumes - le portail des littératures belges |uitgever=Fédération Wallonie-Bruxelles - Culture.be |taal=fr}}</ref> In 1925 kwamen Nougé, Goemans en Lecomte in contact met de musicus [[André Souris]], die ook redacteur werd van ''Correspondance''.<ref>{{Citeer web |url=https://jmomusique.blog/2010/04/02/andre-souris/ |titel=André Souris |auteur=Jean-Marc Onkelinx |datum=2/4/2010 |bezochtdatum=2023-11-13 |werk=En avant la Musique |uitgever=Jean-Marc Onkelinx |taal=fr}}</ref><ref name=":12">{{Citeer boek |titel="Comment un musicien entre en Surréalisme (et comment il en sort)" in "Bulletins de l'Académie Royale de Belgiquez |achternaam=Wangermee |voornaam=Robert |url=https://www.persee.fr/doc/barb_0378-0716_1989_num_71_1_41198 |taal=fr |uitgever=Académie Royale de Belgique |datum=1989 |pagina=13-35}}</ref> De uitgifte van Correspondance in 1924 wordt algemeen erkend als de startdatum van het Belgisch surrealisme.<ref name=":8">{{Citeer web |url=https://www.lm-magazine.com/blog/2024/02/01/xavier-canonne/ |titel=UNE HISTOIRE BELGE DU SURRÉALISME |auteur=XAVIER CANONNE |datum=2024-02-01 |bezochtdatum=2024-03-03 |werk=LM Art & Culture |taal=fr}}</ref> <br />
<br />
In 1925 reisde Nougé naar Parijs om naast André Breton en Paul Éluard ook de Franse surrealist [[Louis Aragon]] te ontmoeten.<ref name=":5" /> Hij ondertekende er het traktaat 'La Révolution d'abord et toujours'. De Belgische surrealisten volgden in grote mate de lijn van de Franse surrealisten onder leiding van Breton. Vanaf 1927 werd Nougé redactielid van ''[[La Révolution Surréaliste]]'' van Breton. Paul Nougé weigerde echter het principe van het automatisme in de kunst zoals Breton vooropstelde te aanvaarden. Voor Nougé moest elke artistieke activiteit een beredeneerde daad zijn met een bewuste transformatie van de werkelijkheid tot gevolg. Magritte volgde hem in dit principe.<ref name=":8" /> <br />
<br />
In 1926 kwam Nougé in contact met [[Louis Scutenaire]], die hem gecontacteerd had na het lezen van enkele geschriften; hij stuurde hem enkele van zijn eigen gedichten. Nougé dacht eerst dat het om een grap van zijn vrienden ging en maakte een afspraak. Het was de aanzet voor de kennismaking met de andere leden van de groep rond ''Correspondance'', die later '[[Société du Mystère]]' werd genoemd.<ref>''Entretien de Gérard Preszov avec Irène Hamoir et Louis Scutenaire'' (24 septembre 1986), dans ''Art en marge'', bulletin <abbr>no</abbr> 4 [consacré à E. L. T. Mesens], Bruxelles, 1986, <abbr>p.</abbr> 65-66)</ref> <br />
<br />
Uit de kring rond tijdschrift ''Correspondance'' met Nougé, Goemans, Lecomte, E.L.T. Mesens, [[Louis Scutenaire]], Magritte en de musicus [[André Souris]] - aangevuld met [[Marc Eemans]] en [[Irène Hamoir]] - zou het Belgisch surrealisme ontstaan,<ref name=":3">{{Citeer web |url=https://musee-magritte-museum.be/uploads/pages/files/mmm_tijdslijn_biografie_voor_print_060509_1.pdf |titel=René Magritte - biografie - tijdlijn |bezochtdatum=26/9/2023 |werk=Musée Magrite Museum |uitgever=Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België |taal=nl}}</ref> officieel met het opstellen van drie traktaten in 1926<ref name=":3" /> die in 1927 in de tijdschriften ''Marie'' en ''Adieu à Marie'' van E.L.T. Mesens verschenen.<ref name=":4">{{Citeer tijdschrift |achternaam=de Carvalho Meurer |voornaam=Clio Elizabeth |titel=René Magritte : Les Proses de Distances (1928) |url=https://www.persee.fr/doc/inter_1164-6225_2010_num_29_1_1352 |jaargang=2010 |tijdschrift=Interfaces |datum=2010 |taal=fr}}</ref> Nougé was de intellectuele leider van deze Brusselse surrealistische groep. Op de wekelijkse bijeenkomsten op zondag werden de raadselachtige en soms humoristische titels van de werken van Magritte gelanceerd, meestal door Paul Nougé.<ref>{{Citeer web |url=https://www.cambridge.org/core/journals/pmla/article/abs/birth-of-belgian-surrealism-excerpts-from-correspondance-192425/6AFE68C48D307506D173B34A69FEDB92 |titel=The Birth of Belgian Surrealism: Excerpts from Correspondance (1924-25) {{!}} PMLA {{!}} Cambridge Core |bezochtdatum=2023-11-13}}</ref><br />
<br />
In 1927 ging Nougé samenwerken met de componist [[André Souris]] in een combinatie van klank en woord.<ref name=":02">{{Citeer web |url=https://americansymphony.org/concert-notes/collage/ |titel=André Souris’ "Collage" |auteur=Leon Botstein |datum=13/11/1992 |bezochtdatum=2023-11-13 |werk=The American Symphony Orchestra |uitgever=Leon Botstein |taal=en}}</ref> Deze samenwerking beperkte zich tot kleine werken en kende weinig succes behalve de bewerking van "Écrits de Clarisse Juranville", een handboek over grammatica.<ref>{{Citeer tijdschrift |achternaam=GILLAIN |voornaam=NATHALIE |titel=D’une expérience subversive du jeu théâtral à la création d’objets bouleversants par le groupe surréaliste de Bruxelles |url=https://www.erudit.org/fr/revues/annuaire/2016-n59-annuaire03123/1040488ar/ |jaargang=2016 |tijdschrift=La scène surréaliste |datum=2016 |taal=fr}}</ref> Deze surrealistische teksten van Paul Nougé werden in 1928 door André Souris op muziek gezet onder de titel "Quelques airs de Clarisse Juranville" en uitgevoerd in [[Charleroi]] op 20 januari 1929 ter gelegenheid van een tentoonstelling van werken van René Magritte en voorafgegaan door een opmerkelijke lezing door Paul Nougé over muziek, die in 1946 door [[Marcel Mariën]] gepubliceerd werd onder de naam "La conférence de Charleroi".<ref name=":12" /><ref>{{Citeer tijdschrift |achternaam=Hauzeur |voornaam=Geneviève |titel=Paul Nougé : grandeur et misère de la musique |url=https://journals.openedition.org/textyles/576 |jaargang=2005 |tijdschrift=Revue des lettres belges de langue française |datum=2005 |taal=fr}}</ref><br />
<br />
Nougé schreef het voorwoord voor Magritte's eerste solotentoonstelling in galerie 'Le Centaure' in Brussel in 1927,<ref>{{Citeer web |url=https://www.andrebreton.fr/work/56600100288060 |titel=Exposition Magritte |auteur=Galerie le centaure |datum=1927 |bezochtdatum=2023-11-13 |werk=Website André Breton |taal=fr}}</ref> een mijlpaal in de carrière van Magritte.<ref name=":3" /> <br />
<br />
Begin 1928 schreef hij ook het voorwoord voor de eerste Magritte-tentoonstelling georganiseerd door Mesens in de galerie 'L'Epoque'. Dit voorwoord werd mee ondertekend door Goemans, Mesens, Lecomte, Scutenaire en Souris als "medeplichtigen".<ref>{{Citeer web |url=https://www.lessines.be/loisirs/tourisme/office-de-tourisme/personnalites/magritte |titel=Le groupe surréaliste de Bruxelles |bezochtdatum=2023-11-13 |werk=Lessine loisirs |uitgever=Fondation Magritte |taal=fr}}</ref><br />
<br />
Met Camille Goemans richtte Nougé in 1928 het tijdschrift ''Distances'' op, het eerste officiële tijdschrift van de surrealisten,<ref name=":42">{{Citeer tijdschrift |achternaam=de Carvalho Meurer |voornaam=Clio Elizabeth |titel=René Magritte : Les Proses de Distances (1928) |url=https://www.persee.fr/doc/inter_1164-6225_2010_num_29_1_1352 |jaargang=2010 |tijdschrift=Interfaces |datum=2010 |taal=fr}}</ref> met bijdragen van Marcel Lecomte, Louis Scutenaire, Marc Eemans, E.L.T. Mesens en André Souris en René Magritte zelf.<ref name=":42" /> Het doel van het tijdschrift was vooral gestalte te geven aan de eenheid van geest van de Belgische surrealisten.<ref name=":42" /> Het zou slechts drie nummers kennen en in 1928 eindigen. Het blad werd niet gecommercialiseerd en enkel naar medestanders verstuurd.<ref>{{Citeer tijdschrift |achternaam=Paenhuyzen |voornaam=An |titel=De avant-gardist als entrepreneur |url=https://www.persee.fr/doc/rbph_0035-0818_2005_num_83_4_4975 |jaargang=2005 |tijdschrift=Revue belge de Philologie et d'Histoire |datum=2005 |taal=nl}}</ref><br />
<br />
Nog in schreef hij de poëtische teksten voor de catalogus ''Le Catalogue Samuel'', met illustraties van Magritte, voor een handelszaak in bont.<ref>{{Citeer web |url=https://journals.openedition.org/textyles/1240 |titel=Le Catalogue Samuel {{!}} Les Souvenirs déterminants {{!}} La Terre n’est pas une vallée de larmes |auteur=[Magritte (René), Nougé (Paul), |datum=1928 |bezochtdatum=2023-11-13 |werk=Revue des lettres belges de langue française |taal=fr}}</ref> <br />
<br />
Tussen december 1929 en februari 1930 maakte Nougé negentien foto's, die in 1968 werden gepubliceerd onder de titel "Subversion des images".<ref name=":7" /><ref>{{Citeer tijdschrift |achternaam=Lambrecht |voornaam=Luk |titel=Niemand hoeft het te begrijpen |url=https://www.knack.be/nieuws/niemand-hoeft-het-te-begrijpen-1-2/ |jaargang=19/4/2010 |tijdschrift=Knack |datum=19/4/2010 |taal=nl}}</ref> <br />
<br />
In 1931 zorgde hij voor de inleiding van de tentoonstelling die ingericht werd door E.L.T. Mesens na de dramatische terugkeer van Magritte naar Brussel.<ref>{{Citeer web |url=https://opac.kbr.be/Library/doc/SYRACUSE/13076235/elt-mesens-e-van-tonderen-presentent-seize-tableaux-de-rene-magritte-a-la-salle-giso-bruxelles-1931?_lg=fr-BE |titel=ELT Mesens & E van Tonderen présentent seize tableaux de René Magritte à la Salle Giso, Bruxelles, 1931 |auteur=Paul Nougé, E.L.T. Mesens |datum=1931 |bezochtdatum=2023-11-13 |werk=Catalogue général |uitgever=KBR |taal=fr}}</ref> <br />
<br />
Fragmenten uit "Images Défendues" werden in 1933 gepubliceerd in het vijfde nummer van ''Surréalisme Au Service de la Révolution''.<ref>{{Citeer web |url=http://melusine-surrealisme.fr/site/Surr_au_service_dela_Rev/Surr_Service_Rev5.htm |titel=LES IMAGES DÉFENDUES |datum=2010 |bezochtdatum=2023-11-13 |werk=LE SURREALISME AU SERVICE DE LA REVOLUTION N°5, 1933 |uitgever=Mélusine.fr |taal=fr}}</ref> <br />
<br />
In 1934 was Nougé medeondertekenaar van ''L'Action Immediate'' in ''Documents 34'', waarvan Mesens de redacteur was.<br />
<br />
In 1935 ondertekende hij "Het mes in de wonde" ("Le Couteau dans la plaie"), een traktaat dat verscheen in het ''Bulletin international du surréalisme'' en dat de Brusselse en de Henegouwse surrealistische groep voor het eerst samen bracht.<ref>{{Citeer web |url=https://focusonbelgium.be/fr/Connaissez-vous%20ces%20Belges/Louis-Scutenaire |titel=LOUIS SCUTENAIRE : «L'ESCLAVE QUI AIME SA VIE D'ESCLAVE A-T-IL UNE VIE D'ESCLAVE?» |bezochtdatum=2023-11-13 |werk=Focus on Belgium |taal=fr}}</ref> <br />
<br />
In 1936 was hij mede-auteur van het traktaat "Le domestique zélé" ("De ijverige knecht"),<ref>{{Citeer web |url=http://www.aml-cfwb.be/catalogues/general/titres/45978 |titel=Le domestique zélé [tract] |auteur=Achille CHAVEE, Jean DIEU, Fernand DUMONT, Marcel HAVRENNE, André LORENT, Albert LUDE, René MAGRITTE, E.L.T. MESENS, Paul NOUGE, Pierre SANDERS, Max SERVAIS, Maurice SINGER [Laurent DERAIVE, Marcel LECOMTE, René LEFEBVRE, Claude SPAAK, André THIRIFAYS] |datum=1936 |bezochtdatum=2023-11-13 |werk=AML |taal=fr}}</ref> waarmee André Souris uit de surrealistische groep werd gestoten, omdat hij een hommage had georganiseerd voor Henry Le Bœuf, directeur van het Brusselse Paleis voor Schone Kunsten.<ref>{{Citeer web |url=https://www.stapperloot.be/chavee-achille/ |titel=ACHILLE CHAVÉE ° Charleroi, 6 juni 1906. † La Hestre, 4 december 1969. |bezochtdatum=29/9/2023 |werk=Bollebooswicht |uitgever=Routes |taal=nl}}</ref><br />
<br />
=== Oorlogsjaren ===<br />
Nougé werd in 1939 gemobiliseerd en werd als militair verpleger ingezet in Mérignac en vervolgens in Biarritz. Hij organiseerde in 1941 in Brussel een tentoonstelling met foto's van [[Raoul Ubac]] (L'Experience Souvereine), die echter snel werd verboden door de bezetter. Hij publiceerde in 1943 de volledige tekst van "René Magritte ou les images défendues".<ref>{{Citeer web |url=https://www.andrebreton.fr/work/56600100010111 |titel=René Magritte ou les images défendues |auteur=Paul Nougé |datum=1944 |bezochtdatum=2023-11-13 |werk=Website André Breton |taal=fr}}</ref> <br />
<br />
Onder het pseudoniem Paul Lecharantais maakte hij in januari 1944 het uitnodigingsboekje voor de nieuwe Magritte-tentoonstelling in in de Galerie Dietrich,<ref>{{Citeer web |url=https://opac.kbr.be/Library/doc/SYRACUSE/13077786/exposition-rene-magritte-galerie-dietrich-du-8-au-22-janvier-1944-bruxelles-1944?_lg=en-GB |titel=Exposition René Magritte, Galerie Dietrich du 8 au 22 janvier 1944, Bruxelles, [1944] : invitation |achternaam=Lechanterais |voornaam=Paul |auteur=Paul Nougé |datum=1944 |bezochtdatum=2023-11-13 |werk=KBR website |uitgever=Koninklijke Bibliotheek van België (KBR) |taal=nl}}</ref> georganiseerd door [[Lou Cosyn]], galeriehoudster en toenmalige hoofdverdeler van Magritte. Hier exposeerde Magritte werken in een aan het impressionisme verwante stijl die hij "Le Surréalisme en plein soleil" noemde. Deze tentoonstelling werd fel bekritiseerd door met de bezetter collaborerende critici, waaronder [[Marc Eemans]], die deze werken als "[[ontaarde kunst]]" omschreef.<ref>{{Citeer web |url=https://www.christies.com/en/lot/lot-6424111 |titel=RENE MAGRITTE (1898-1967) La femme au miroir |datum=05/2023 |bezochtdatum=29/9/2023 |werk=A CENTURY OF ART: THE GERALD FINEBERG COLLECTION PART I |uitgever=Christie's |taal=en}}</ref><br />
<br />
=== Naoorlogse periode ===<br />
In 1945 schreef Nougé teksten voor de grote overzichtstentoonstelling "surrealisme", georganiseerd door de galerie Éditions La Boétie in Brussel.<ref>{{Citeer web |url=http://www.aml-cfwb.be/catalogues/general/titres/176894 |titel=Surréalisme : Exposition de tableaux, dessins, collages, objets, photos et textes : Galerie des éditions La Boétie, Bruxelles du 15 décembre 1945 au 15 janvier 1946 |auteur=LAUTREAMONT, André BRETON, Paul NOUGE, Tristan TZARA, Paul ELUARD, René MAGRITTE, Louis SCUTENAIRE, Marcel MARIEN |datum=1945 |bezochtdatum=29/9/2023 |werk=Archives & Musée de la Littérature (AML) |uitgever=Koninklijke Bibliotheek Brussel |taal=fr}}</ref><br />
<br />
In 1946 publiceerde hij "La Conference de Charleroi" gebaseerd op een toespraak die hij in 1929 op de handelsbeurs in Charleroi had gegeven en waarin hij zijn opvattingen over de kunst, gekoppeld aan muziek, uitdrukte.<ref>{{Citeer web |url=https://www.archivesdunord.com/158-nouge-conference-de-charleroi.html |titel=La Conférence de Charleroi |achternaam=Nougé |voornaam=Paul |datum=1946 |bezochtdatum=2023-11-13 |werk=Librairie Archives du Nord |taal=fr}}</ref><br />
<br />
In november van dat zelfde jaar verzorgde hij onder de titel "Élémentaires" het voorwoord voor de tweede tentoonstelling van "Le Surréalisme en plein soleil" van Magritte in de Dietrich-galerij.<ref>{{Citeer web |url=http://www.aml-cfwb.be/catalogues/general/titres/176912 |titel=Magritte : Galerie Dietrich à Bruxelles du 30 novembre au 11 décembre 1946 |auteur=Paul Nougé |datum=11/1946 |bezochtdatum=2023-11-13 |werk=Archives & Musée de la Littérature (AML) |taal=fr}}</ref><br />
<br />
In 1952 schreef Nougé "Les Cartes transparentes".<ref name=":5" /> <br />
<br />
In 1953 maakte hij een van zijn mooiste poëtische teksten, "Esquisse d'un hymne à Marthe Beauvoisin". Marthe Beauvoisin was lange tijd zijn muze was geweest, maar de relatie werd slechter door het alcoholisme waarmee beiden kampten, met financiële problemen en verbitterdheid tot gevolg.<ref>{{Citeer web |url=http://www.promotiondeslettres.cfwb.be/index.php?id=journalnotessurlesechecsnouge |titel=Les mystères de l'épine |auteur=Françoise Delmez |datum=1995 |bezochtdatum=2023-11-13 |werk=Promotion des Lettres |uitgever=Fédération Wallonie-Bruxelles |taal=fr}}</ref><br />
<br />
In maart 1953 schreef hij twee liedteksten voor de Franse zangeres [[Barbara (zangeres)|Barbara]],<ref name=":6">{{Citeer web |url=https://journals.openedition.org/textyles/574 |titel=Penser d’une manière musicale, selon Paul Nougé |auteur=Robert Wangermee |datum=2005 |bezochtdatum=2023-11-13 |werk=Revue des lettres belges de langue française |uitgever=Fédération Wallonie-Bruxelle - Culture.be |taal=fr}}</ref> toen ze in Brussel optrad, voordat ze bekend werd. Het bezoek aan die optredens was voor hem een uitlaatklep. <br />
<br />
In 1954 richtte hij samen met [[Jane Graverol]] en [[Marcel Mariën]] het tijdschrift ''Les Lèvres nues'' op. In 1955 begon [[Marcel Mariën]] de teksten van Paul Nougé in dit tijdschrift te publiceren. Tot dat moment was er heel weinig van Nougé verschenen. In 1956 publiceerde Mariën het theoretische werk van Paul Nougé, onder de titel ''Histoire de ne pas rire'' (''Geschiedenis van het niet lachen'').<ref name=":5" /> <br />
<br />
In 1955 bracht Nougé zijn ''Un portrait d'après nature'' (''de geschiedenis zoals deze tot stand komt'') uit. <br />
<br />
Nougé verloor geleidelijk zijn invloed en zijn autoriteit in de surrealistische beweging die zelf ook burgerlijk was geworden, terwijl bij hem nog steeds het gevoel van opstand inherent aanwezig was, dat hij echter niet langer tot uiting kon brengen in poëtische teksten met enige invloed.<ref name=":6" /> In het midden van de jaren '50 ontstond een breuk met Magritte. Dit viel samen met het moment dat Magritte algemeen erkend werd op de kunstmarkt.<ref name=":5" /> <br />
<br />
Nougé begon een relatie met Reine Leysen, de echtgenote van [[Marcel Broodthaers]], die later zijn derde vrouw zou worden.<br />
<br />
In 1957 werd Paul Nougé ontslagen in het laboratorium waar hij sinds 1919 werkte en ging hij aan de slag als arbeider bij de drukkerij Asar. <br />
<br />
In 1966 bracht Marcel Mariën zijn poëtische werk onder de titel ''L'Experience Continues''.<ref name=":5" /> <br />
<br />
Paul Nougé stierf op 6 november 1967 in het ziekenhuis van Elsene, met Marcel Mariën aan zijn sterfbed. <br />
<br />
== Bibliografie (selectie) ==<br />
<br />
* {{Citeer boek |titel=La Conférence de Charleroi |uitgever=[[Éditions Allia|Allia]] |plaats=Paris |pagina=80 |isbn=979-10-304-2263-4 |jaar=2020}}<br />
* ''Au palais des images, les spectres sont rois'', œuvres complètes, édition établie et annotée par Geneviève Michel, sous la direction de Gérard Berréby et réalisée par Marjorie Ribant, Paris, Allia, 2017 {{ISBN|9791030400564}}.<br />
* ''Histoire de ne pas rire'', Bruxelles, Les Lèvres nues, 1956 ; Lausanne, L'Âge d'homme, 1980.<br />
* ''L'Expérience continue'', Bruxelles, Les Lèvres nues, 1966 ; Lausanne, L'Âge d'homme, Lausanne, 1981.<br />
* ''Journal (1941-1950)'', Bruxelles, Les Lèvres nues, 1968 ; Bruxelles, Didier Devillez Éditeur, 1995.<br />
* À partir de 1973 de nombreux textes inédits de Nougé sont publiés par Tom Gutt dans "Le Vocatif".<br />
* ''Des mots à la rumeur publique'', Lausanne, L'Âge d'homme, 1983.<br />
* ''Érotiques'', Bruxelles, Didier Devillez éditeur, 1994.<br />
* ''Journal 1941-1950'', Bruxelles, Didier Devillez éditeur, 1995.<br />
* ''Quelques lettres'', Bruxelles, Didier Devillez éditeur, 1995.<br />
* ''Paul Nougé, [[René Magritte]], Le catalogue Samuel'', préface de Tom Gutt, Bruxelles, Didier Devillez, 1996.<br />
* ''René Magritte (in extenso)'', Bruxelles, Didier Devillez éditeur, 1997.<br />
* ''Fragments'', Bruxelles, uitgever: Didier Devillez, 1997.<br />
* ''La Musique est dangereuse'', écrits autour de la musique, rassemblés et présentés par Robert Wangermée, Bruxelles, uitgever Didier Devillez, 2001.<br />
<br />
== Heruitgave van tijdschriften ==<br />
* ''Correspondance'' (1924-1925), Brussel, Didier Devillez, facsimile, 1993<br />
* ''Marie, bimensuel pour la belle jeunesse'' (1926-1927), Brussel, Didier Devillez, fac-simile, 1993.<br />
* ''Les Lèvres nues'', heruitgave van de twaalf nummers van de eerste serie ( [[1954]] - [[1958]] ), aangevuld met talrijke documenten en een index door [[Marcel Mariën]] en Roger Langlais . Plasma, coll. “Clear Slate” (reg. R. Langlais), [[1978]] . Heruitgegeven. Allia, [[1995]], 10 paperbackboekjes <br />
<br />
== Over Nouge ==<br />
* [[André Souris]], ''Paul Nougé et ses complices'' dans ''Entretiens sur le surréalisme:'' [[Ferdinand Alquié]], Mouton, Paris-La Haye, 1968.<br />
* [[Christian Bussy]], ''Anthologie du surréalisme en Belgique'', Paris, Gallimard, [[1972]].<br />
* [[Marcel Mariën]], ''L'activité surréaliste en Belgique (1924-1950)'', Bruxelles, Lebeer-Hossmann, [[1979]].<br />
* ''René Magritte et le surréalisme en Belgique'', [[Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België]], Bruxelles, [[1982]].<br />
* ''Le mouvement surréaliste à Bruxelles et en Wallonie (1924-1947)'', Paris, Centre culturel Wallonie Bruxelles, [[1988]]. <br />
* [[Olivier Smolders]], ''Paul Nougé, Écriture et caractère. À l'école de la ruse'', Labor, Bruxelles, 1995.<br />
* Christine de Naeyer, ''Paul Nougé et la photographie'', Bruxelles, Didier Devillez, 1995.<br />
* ''Irène, Scut, Magritte & C°'', Bruxelles, [[Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België]], [[1996]], 558 p. <br />
* Dominique Combe, ''Rhétorique de Paul Nougé'', dans ''Europe'', ''Les Surréalistes belges'', {{numéro}}912, Paris, p.51-62<br />
* Jean-Pierre Verheggen, ''Nougé au quotidien'', dans ''Europe'', ''Les Surréalistes belges'', {{numéro}}912, Paris, p.91-93<br />
* Xavier Canonne, ''Le surréalisme en Belgique, 1924-2000'', Fonds Mercator, Bruxelles, 2006 {{ISBN|90-6153-659-6}}; Actes Sud, Paris, 2007, 352 p {{ISBN|9782742772094}} <br />
* [[Christian Bussy]], ''Les surréalistes au quotidien: petits faits vrais'', préface d'[[Olivier Smolders]], Bruxelles, Les impressions nouvelles, 2007 {{ISBN|978-2-87449-028-6}}<br />
* L'eterno clandestino, CITYLIGHTS (Giunti Editore), Paul Nougé, Antonio Bertoli, {{ISBN|8809037308|9788809037304}}, 512 pp, Firenze, 2011<br />
<br />
{{Appendix|1=Referenties}}<br />
{{DEFAULTSORT:Nouge, Paul}}<br />
[[Categorie:Belgisch communist]]<br />
[[Categorie:Belgisch fotograaf]]<br />
[[Categorie:Belgisch dichter]]<br />
[[Categorie:Belgisch essayist]]<br />
[[Categorie:Belgisch Franstalig schrijver]]<br />
[[Categorie:René Magritte]]<br />
[[Categorie:Geboren in 1895]]<br />
[[Categorie:Overleden in 1967]]</div>IPAhttp://nl.wikisage.org/wiki/Chantal_AkermanChantal Akerman2024-03-25T18:02:44Z<p>IPA: </p>
<hr />
<div>{{Infobox filmregisseur<br />
| naam = Chantal Akerman<br />
| afbeelding = <br />
| onderschrift = <br />
| volledige naam = Chantal Anne Akerman<br />
| geboren = [[6 juni]] [[1950]]<br />
| overleden = [[5 oktober]] [[2015]]<br />
| land = {{BE}}<br />
}}<br />
<br />
'''Chantal Anne Akerman''' ([[Brussel (stad)|Brussel]], [[6 juni]] [[1950]] – [[Parijs (hoofdbetekenis)|Parijs]], [[5 oktober]] [[2015]]) was een [[België (hoofdbetekenis)|Belgisch]] [[filmregisseur]], [[Acteur|actrice]], [[auteur]], producent en [[componist]] die in [[Parijs (hoofdbetekenis)|Parijs]] woonde.<br />
<br />
Haar bekendste film is ''[[Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles|Jeanne Dielman, 23 quai du Commerce, 1080 Bruxelles]]'' (1975). In 2022 werd hij gekozen tot [[Lijst van beste films (British Film Institute) |beste film allertijden]].<ref>NRC - [https://www.nrc.nl/nieuws/2022/12/02/chantal-akerman-maakte-volgens-filmcritici-de-beste-film-aller-tijden-a4150264 Chantal Akerman maakte volgens filmcritici de beste film aller tijden]</ref> Andere invloedrijke films of documentaires zijn ''Je, tu, il, elle'' (1974), ''[[News from Home]]'' (1977), [[Les Rendez-vous d'Anna|''Les rendez-vous d’Anna'']] (1978), ''[[Golden Eighties]]'' (1986), ''D’est'' (1993), [[La Captive|''La captive'']] (2000) en ''No Home Movie'' (2015). Haar werk was van grote invloed op feministische filmmakers en de avant-garde cinema in het algemeen.<br />
<br />
== Persoonlijk leven ==<br />
Akerman werd geboren in Brussel, België, in een [[Joden|Joods]]-Pools gezin van [[Holocaust (hoofdbetekenis)|Holocaust]]-overlevers: haar vader overleefde de oorlog door onder te duiken, haar moeder overleefde het [[concentratiekamp]] [[Auschwitz (concentratiekamp)|Auschwitz]], de rrst van moeders kant van de familie overleefde de oorlog niet. Na de oorlog werd angstvallig gezwegen over deze gebeurtenissen, toch bepaalden ze het hele leven van Chantal, die onder meer meermaals tevergeefs met haar moeder trachtte te praten over de oorlog.<br />
<br />
Op 18-jarige leeftijd ging Akerman naar het [[Institut National Supérieur des Arts du Spectacle et des techniques de diffusion|Institut National Supérieur des Arts du Spectacle et des Techniques de Diffusion]], een Belgische filmschool. Akerman stopte na het eerste semester om de kortfilm ''[[Saute ma ville]]'' te maken; ze financierde de kosten van de film door diamantaandelen te verhandelen op de Antwerpse beurs.<ref>{{Citeer web|url=https://www.criterion.com/current/posts/1215-a-matter-of-time-jeanne-dielman-23-quai-du-commerce-1080-bruxelles|titel=A Matter of Time: Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce,1080 Bruxelles|bezochtdatum=12 mei 2020|auteur=|achternaam=Margulies|voornaam=Ivone|datum=17/08/2009|uitgever=Criterion Collection|taal=en|archiefurl=https://web.archive.org/web/20200427110358/https://www.criterion.com/current/posts/1215-a-matter-of-time-jeanne-dielman-23-quai-du-commerce-1080-bruxelles|archiefdatum=2020-04-27}}</ref> Na haar opleiding aan het [[INSAS]] emigreerde Akerman naar [[New York (stad)|New York]]. Daar maakte ze haar eerste [[korte film]] en haar eerste lange speelfilm ''[[Hôtel Monterey]]''. Vervolgens vestigde ze zich in [[Parijs (hoofdbetekenis)|Parijs]].<br />
<br />
In 2014 overleed haar moeder, met wie ze een bijzonder band had, zo maakte ze in 1976 een documentaire waarin ze de brieven die ze ontving van haar moeder voorlas. In 2013 schreef ze het autobiografische boek 'Ma Mère rit'. Akermans laatste documentaire No Home Movie behandelt de aftakeling van haar moeder.<ref>[https://filmkrant.nl/rubriek/boeken-chantal-akerman-ma-mere-rit/ Boeken: Chantal Akerman – Ma mère rit]</ref><br />
<br />
NA de dood van haar moeder belande Akerman in een depressie. Chantal Akerman overleed in 2015 op 65-jarige leeftijd door [[zelfdoding]].<br />
<br />
=== Familie ===<br />
Haar vader was Alexis Akerman, haar jongere zus heet Sylviane Akerman. Haar moeder, Natalia (Nelly), had [[Auschwitz (concentratiekamp)|Auschwitz]] overleefd, waar Akerman's grootouders de dood vonden. Akerman en haar moeder waren van jongs af aan uitzonderlijk hecht; deze band en het familiale oorlogsverleden speelden een grote rol in haar werk. In [[News from Home (1976)|''News from Home'' (1976)]] dienen de brieven van Akerman's moeder, waarin alledaagse gezinsactiviteiten worden geschetst, als soundtrack voor de film. De film ''[[No Home Movie]]'' uit 2015 speelt zich af in het appartement (vooral in de keuken) van haar moeder en draait volledig rond de moeder-dochter relatie. De film verkent kwesties van [[Reïncarnatie|metempsychose]] en het eindshot fungeert als een soort [[memento mori]] voor (het appartement van) de moeder.<br />
<br />
In 2013 was Natalia Akerman stervende en vloog Akerman van [[New York (stad)|New York]] naar [[Brussel (stad)|Brussel]] om voor haar te zorgen. Tussen de zorgtaken door schreef ze aan ''[[Ma mère rit]]'', een boek over haar kindertijd en de ontsnapping van haar moeder uit Auschwitz.<ref>{{Citeer boek|titel=My Mother Laughs|auteurlink=|auteur=Chantal Akerman|medeauteurs=Daniella Shreir|taal=EN|url=https://www.silverpress.org/store/my-mother-laughs|uitgever=Silver Press|datum=23 September 2019|pagina's=|ISBN=978-0-99571-623-0|access-date=12 mei 2020|archive-date=22 april 2020|archive-url=https://web.archive.org/web/20200422233618/https://www.silverpress.org/store/my-mother-laughs|dodelink=ja}}</ref> Het boek is zowel een distillatie van de thema's die Akerman gedurende haar creatieve leven nastreefde, als een relaas van een typische moeder-dochter relatie. Het boek kent vele perspectiefwendingen en herinnert aan de stijl van [[Gertrude Stein]], door zijn eenvoud, zijn herhalingen, zijn spaarzame interpunctie en lijnbreuken.<ref>{{Citeer nieuws|achternaam=|voornaam=|datum=|titel=My Mother Laughs by Chantal Akerman review – the film-maker’s family struggle|bezochtdatum=|taal=|url=https://www.theguardian.com/books/2019/nov/02/my-mother-laughs-by-chantal-akerman-review|archiefurl=https://web.archive.org/web/20221205212236/https://www.theguardian.com/books/2019/nov/02/my-mother-laughs-by-chantal-akerman-review|archiefdatum=2022-12-05}}</ref> Het boek bevat zowel familiefoto's als stills uit de films van Akerman.<br />
<br />
== Werk ==<br />
=== Vroeg werk ===<br />
Akerman beweerde meermaals dat ze op 15-jarige leeftijd, na het bekijken van ''[[Pierrot le fou]]'' van [[Jean-Luc Godard]] (1965), diezelfde avond nog besloot om filmmaker te worden.<ref>{{Citeer web|url=https://www.youtube.com/watch?v=vCxr2x1-M3g|titel=Chantal Akerman on Pierrot le fou|bezochtdatum=12/05/2020|auteur=|achternaam=|voornaam=|datum=|uitgever=|taal=|archiefurl=https://web.archive.org/web/20230421022852/https://www.youtube.com/watch?v=vCxr2x1-M3g|archiefdatum=2023-04-21}}</ref> De film hielp haar ontdekken hoe filmmaken haar kon doen ontsnappen aan het kleinburgerlijke leven, haar van de [[Mainstream (stroming)|mainstream]] kon doen afwijken.<br />
<br />
In 1968 toonde Akerman, op aansturen van [[André Delvaux]], haar eerste film ''[[Saute ma ville]]'' aan filmmaker, filmwetenschapper en schrijver [[Eric de Kuyper]].<ref name="sabzian.be">{{Citeer web|url=https://www.sabzian.be/article/temps-mort|titel=Temps mort {{!}} Annie van den Oever|bezochtdatum=2020-05-13|werk=www.sabzian.be|taal=nl|archiefurl=https://web.archive.org/web/20200923145211/https://www.sabzian.be/article/temps-mort|archiefdatum=2020-09-23}}</ref> Hij zond deze uit in zijn programma ''De andere film'' op de toenmalige [[Vlaamse Radio- en Televisieomroeporganisatie|BRT]]. De film was volledig gedraaid in haar moeders' keuken in [[Brussel (stad)|Brussel]]. In 1971 ging ''[[Saute ma ville]]'' in première op het ''International Short Film Festival Oberhausen''.<ref>{{Citeer boek|titel=Nothing Happens: Chantal Akerman's hyperrealist everyday.|year=1996|auteurlink=|auteur=Ivone Margulies|medeauteurs=|taal=en|url=https://archive.org/details/nothinghappens01marg|uitgever=Durham: Duke University|pagina's=|ISBN=0-8223-1723-0.}}</ref><br />
<br />
;New York<br />
In 1971 verhuisde Akerman naar [[New York (stad)|New York]]. Ze vulde haar dagen met het uitvoeren van merkwaardige jobs, het bekijken van experimentele cinema en bleef daarnaast ook zelf films maken. In de ''[[Anthology Film Archives]],'' de cinema van filmmaker [[Jonas Mekas]] bekeek ze films uit de Amerikaanse [[Underground (cultuur)|underground]], van Michael Snow, [[Andy Warhol]] en andere naoorlogse [[Avant-garde|avant-gardisten]].<br />
<br />
Daar maakte ze haar eerste [[langspeelfilm]], de stille film ''[[Hôtel Monterey|Hotel Monterey]]'' (1972) en de daaropvolgende korte films ''La Chambre 1'' en ''La Chambre 2.'' Alle drie worden ze gekenmerkt door het gebruik van lange takes. Deze langgerekte scènes oscilleren tussen vorm en inhoud: net zoals bij structuralistische films (niet te verwarren met het literair en filosofische [[Structuralisme (sociale wetenschappen)|structuralisme]]) is de vorm van de film primordiaal. De films van Akerman uit deze periode vormen ook het begin van haar samenwerking met cinematografe [[Babette Mangolte]].<ref name="highonfilms.com">{{Citeer web|url=https://www.highonfilms.com/chantal-akerman-a-retrospective/|titel=The Career of Chantal Akerman: A Retrospective|bezochtdatum=2020-05-12|auteur=Elliott Kendal|datum=2020-03-26|werk=High On Films|taal=en-US}}</ref><br />
<br />
In 1973 keerde Akerman terug naar België, en in 1974 kreeg ze kritische erkenning voor haar speelfilm ''[[Je, tu, il, elle|Je, Tu, Il, Elle]].'' Filmwetenschapper B. Ruby Rich merkte op dat ''[[Je, tu, il, elle|Je, Tu, Il, Elle]]'' gezien kan worden als "de cinematografische [[steen van Rosetta]] van de vrouwelijke seksualiteit".<ref name="highonfilms.com"/><br />
<br />
=== Jeanne Dielman ===<br />
Akermans belangrijkste film, ''[[Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles|Jeanne Dielman, 23 Quai du Commerce, 1080 Brussel]],'' werd uitgebracht in 1975. Akerman was toen 25, jonger dan [[Orson Welles]] toen hij ''[[Citizen Kane]]'' maakte, jonger dan [[Jean-Luc Godard]] toen hij [[À bout de souffle|''A bout de souffle'']] maakte.<ref name="newyorker.com">{{Citeer web|url=https://www.newyorker.com/culture/richard-brody/postscript-chantal-akerman|titel=Postscript: Chantal Akerman|bezochtdatum=2020-05-19|auteur=Richard Brody|werk=The New Yorker|taal=en|archiefurl=https://web.archive.org/web/20200222003518/https://www.newyorker.com/culture/richard-brody/postscript-chantal-akerman|archiefdatum=2020-02-22}}</ref> De film wordt beschouwd als een van de grootste voorbeelden van feministisch filmmaken en maakte haar in één klap wereldberoemd. Het is een hypnotiserende, ''[[Realtime|real-time]]'' studie van de verstikkende routine van een weduwe van middelbare leeftijd. Het hoofdpersonage, vertolkt door [[Delphine Seyrig]], vult haar dagen met huishoudelijke taken en de zorg voor haar zoon. Door zich thuis te prostitueren probeert ze de eindjes aan elkaar te knopen. Door middel van langdurige shots en herhaling wordt de kijker naar een korte, maar gewelddadige climax geleid.<br />
<br />
Bij de release van de film noemde [[The New York Times]] Jeanne Dielman het "eerste feministische meesterwerk in de geschiedenis van de cinema". De film werd onder andere door de ''[[The Village Voice]]'' uitgeroepen tot de 19e grootste film van de 20e eeuw.<ref>{{Citeer tijdschrift|achternaam=Hoberman|voornaam=J.|medeauteurs=|taal=en|url=|titel=100 Best Films of the 20th Century: Village Voice Critics' Poll|jaargang=2000|tijdschrift=Village Voice|datum=4 January 2000}}</ref> De film werd gesubsidieerd door het Belgische Ministerie van Franse cultuur, in Brussel opgenomen en door een jonge Belgische vrouw geregisseerd. Dit ontlokte schrijver en criticus [[Dirk Lauwaert]] de uitspraak dat het "de eerste Belgische film [is] die Belgicismen zonder complexen gebruikt en er zich niet door laat gebruiken".<ref>{{Citeer web|url=https://www.sabzian.be/article/handelskaai-23-brussel|titel=Handelskaai 23, Brussel {{!}} Dirk Lauwaert|bezochtdatum=2020-05-19|werk=www.sabzian.be|taal=nl}}</ref><br />
<br />
Belgisch filmmaker [[Henri Storck]] speelde een [[prostituant]] in de film. De zoon van [[Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles|Jeanne Dielman]] werd door een jonge [[Jan Decorte]] vertolkt.<br />
<br />
In 2022 werd de film verkozen tot "[[Lijst van beste films (British Film Institute)|beste film aller tijden]]" door het [[British Film Institute]] (BFI).<ref>https://www.gva.be/cnt/dmf20221202_92412896 </ref><br />
<br />
=== Latere carrière ===<br />
Na Jeanne Dielman volgde nog onder andere Les Rendez-vous d'Anna (1978) met Aurore Clément, een bijna autobiografische ''[[roadmovie]]''; de muzikale komedie ''[[Golden Eighties]]'' (1986) (met zangeres en actrice [[Lio]]); een [[Ernst Lubitsch]]- (of [[Woody Allen]]-) achtige Amerikaanse romantische komedie ''[[Un divan à New York]]'' (1996, met [[William Hurt]] en [[Juliette Binoche]]) en ''[[La Captive]]'' (2000, met [[Sylvie Testud]] en Stanislas Merhar), een [[Marcel Proust|Proust]] bewerking in samenwerking met [[Eric de Kuyper]], beïnvloed door [[Vertigo (film)|''Vertigo'']] van [[Alfred Hitchcock]] en de morbide melodrama's van Yevgeny Bauer.<ref>{{Citeer web|url=https://www.cineclubdecaen.com/realisat/akerman/akerman.htm|titel=Ciné-club : Chantal Akerman|bezochtdatum=2020-05-19|werk=www.cineclubdecaen.com|archiefurl=https://web.archive.org/web/20200508040529/https://www.cineclubdecaen.com/realisat/akerman/akerman.htm|archiefdatum=2020-05-08}}</ref><br />
<br />
In 2006 nam Chantal Akerman tegen haar zin<ref>{{Citeer web|url=http://www.gncr.fr/films-soutenus/la-bas|titel=Là-bas|bezochtdatum=2020-05-19|werk=www.gncr.fr|taal=fr|dodelink=ja|dodeurl=ja}}</ref> een opdrachtfilm (een [[documentaire]] over Israël) aan, maar zette die naar haar hand; het resultaat is het erg persoonlijke werk ''Là-bas''. Ze gebruikt voice-over bij hyperrealistische stilstaande opnames, opgenomen in [[Tel Aviv]] en gemonteerd in Parijs. De film raakt aan al haar vaste thema's: van ballingschap, de ballingschap van anderen, het terugtrekken in zichzelf, tijd, ruimte en huishoudelijke taken. De conclusie van de film luidt: "Het paradijs bestaat niet".<ref>{{Citeer tijdschrift|achternaam=Vermeersch|voornaam=L.|medeauteurs=|taal=FR|url=https://www.cairn.info/revue-vacarme-2007-2-page-4.htm|titel=Là-bas ou ailleurs. Entretien avec Chantal Akerman|jaargang=2007|tijdschrift=Vacarme|datum=2007}}</ref><br />
<br />
Sinds 1986 werkte Chantal Akerman vast met de monteuse [[Claire Atherton]].<br />
<br />
In 1991 was Akerman lid van de jury van het 41e Internationale [[Filmfestival van Berlijn]].<br />
<br />
In 2011 trad ze toe als docent aan de faculteit van het MFA Program in ''Media Arts Production'' aan het City College van New York als vooraanstaand docent en de eerste Michael & Irene Ross gasthoogleraar in Film/Video & Joodse Studies.<ref>{{Citeer web|url=https://www.ccny.cuny.edu/news/chantal-akerman-ny_film-fesrtival|titel=Chantal Akerman feature is tapped for New York Film Festival {{!}} The City College of New York|bezochtdatum=2020-05-12|werk=www.ccny.cuny.edu}}</ref> Hoewel Akerman zeer intelligent was{{Bron?||2023|1|2}} en in staat was om bijvoorbeeld filosofische begrippen snel te doorgronden, had ze een afkeer van 'academisme' en nodeloze, complexe theorievorming.<ref name="newyorker.com"/><ref>{{Citeer web|url=https://www.sabzian.be/article/proust-herschrijven|titel=Proust herschrijven {{!}} Eric de Kuyper, Annie van den Oever|bezochtdatum=2020-05-19|werk=www.sabzian.be|taal=nl}}</ref><br />
<br />
Vanaf midden jaren 90 ging ze zich ook toeleggen op het maken van video-installaties.<br />
<br />
Akerman pleegde in 2015 zelfmoord.<ref>[https://filmkrant.nl/artikel/tragische-lot-van-chantal-akerman/ Het tragische lot van Chantal Akerman]</ref><br />
<br />
== Stijl ==<br />
=== Duur ===<br />
Akerman werd zowel door de Europese ''[[arthouse]] cinema'' als de [[structuralistische film]] beïnvloed.<br />
<br />
Akerman was onder de indruk van Michael Snow, met name zijn film ''Wavelength'', die bestaat uit een enkel shot van een foto van een zee op een zoldermuur, waarbij de camera langzaam inzoomt.<ref>{{Citeer web|url=http://sensesofcinema.com/2015/chantal-akerman/heartfelt/|titel=Chantal Akerman: Heartfelt|bezochtdatum=2020-05-13|auteur=Janet Bergstrom|datum=2015-12-08|werk=Senses of Cinema|taal=en-US}}</ref> Akerman werd aangetrokken tot het [[Minimalisme (levenswijze)|minimalisme]] en de zogezegde 'saaiheid' van de structuralistische film, omdat het de focus op het [[plot]] van de toenmalige cinema verwierp. De filmmaakster gebruikte die "verveling" om bij de toeschouwer het verstrijken van de tijd, de duur, bijna lichamelijk te doen aanvoelen. Door het vastleggen van het dagelijks leven wordt de kijker aangemoedigd geduld te hebben en zich deze 'dode tijd' (''temps mort'') te laten welgevallen.<br />
<br />
=== Filmtaal ===<br />
In haar boek ''Autoportrait en cinéaste'' (2004), beschrijft Akerman haar eigen werk als ''cinéma mineure'' of "mineure beelden", daarbij verwijzend naar [[Gilles Deleuze]] en [[Félix Guattari]], wanneer zij het hebben over [[Franz Kafka]], die de taal van een ander gebruikt, de dominante taal, en zich die toe-eigent om er zijn eigen ding mee te doen.<ref name="dev.kunsthart.org">{{Citeer web|url=http://dev.kunsthart.org/nl/interview-met-chantal-akerman#.Xrq5IBMzbOQ|titel=Interview met Chantal Akerman|bezochtdatum=2020-05-12|werk=dev.kunsthart.org}}</ref> Met "mineure beelden" bedoelt Akerman beelden in wording: "Het zijn geen statische beelden. We moeten absoluut andere beelden vinden. Beelden die nog niet tot herhalens toe gebruikt zijn. Van Deleuze komt ook het idee van het ‘''oeuvre orpheline''<nowiki/>'. Daar hou ik van: het vergeten van de signatuur."<ref name="dev.kunsthart.org"/><br />
<br />
Akermans cinematografie wordt gekenmerkt door een 'droge' filmtaal en het ontbreken van metaforen en associaties. Haar minimalisme kwam echter ook voort uit de pragmatische beslissing, om eenvoudig te werk te gaan.<ref name="sabzian.be"/> In plaats van te focussen op plotontwikkeling, heeft zij volgens kunsthistorica Terrie Sultan "een bijna [[Marcel Proust|proustiaanse]] aandacht voor detail en visuele gratie".<ref>{{Citeer boek|titel=Chantal Akerman : moving through time and space|auteur=Akerman, Chantal.|medeauteurs=Sultan, Terrie, 1952-, Arning, Bill., Blaffer Gallery.|url=https://www.worldcat.org/oclc/191898103|uitgever=Blaffer Gallery, the Art Museum of the University of Houston|plaats=[Houston, Tex.]|datum=2008|ISBN=978-0-9778028-5-2}}</ref> Deze referentie is niet toevallig: Akerman hield erg van Proust en heeft in 2000 van de vijfde roman van zijn ''[[À la recherche du temps perdu|A la recherche du temps perdu]]'', [[La Prisonnière (1999)|La prisonnière]], een verfilming gemaakt, ''La Captive''.<br />
<br />
Akerman stond aan beide kanten van de camera. In vele van haar films speelt zij zelf een personage of is ze zichzelf, zoals in ''[[Saute ma ville]]'', ''[[Je, tu, il, elle]]'', ''La Chambre'', ''Là-bas'' en ''[[No Home Movie]]''. Haar cinema wordt dikwijls bestempeld als autobiografisch.<ref name="sabzian.be"/><br />
<br />
=== Thema's ===<br />
Twee vaak voorkomende ruimtelijke thema's in haar werk zijn claustrofobische ruimtes, zoals een hotel, een klein appartement, een slaapkamer of een keuken, en het ''on the road'' of "onderweg" zijn van mensen.<br />
<br />
;De keuken<br />
De keuken is een weerkerend decor bij Akerman, als plek om het kruispunt van vrouwelijkheid en huiselijkheid te verkennen.<br />
<br />
In 1998 leest ze samen met Aurore Clément voor uit haar boek ''Une famille à Bruxelles'' (1998) vanuit de setting van haar keuken voor het [[Kunstenfestivaldesarts]].<ref name="sabzian.be"/><br />
<br />
In ''[[Saute ma ville]]'' speelt ze zelf de hoofdrol en zingt vrolijk een keuken de vernieling in. Nadat ze het hoofd op een brander legt, wordt het scherm zwart en weerklinkt het geluid van een explosie. In ''No Home Movie'' is het appartement van haar moeder en dan vooral de keuken, het derde personage in de film. In één scène zitten de twee aan de keukentafel aardappelen te eten en vertelt ze haar moeder dat zelfs zij een paar huishoudelijke vaardigheden onder de knie heeft. Dit moment verwijst onwillekeurig naar de gedenkwaardige scène van het aardappels schillen in [[Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles|''Jeanne Dielman, 23 Quai du Commerce, 1080 Bruxelles'']].<br />
<br />
De keukens in haar werk zijn intieme ruimtes van verbinding en conversatie en dienen als achtergrond voor de drama's van het dagelijks leven. Sommige theoretici gaan daarin verder en zien de keuken, (traditioneel gezien, het vertrek van de vrouw) in de films van Akerman als een beperkende ruimte, een gevangenis in een patriarchale wereld.<br />
<br />
=== Invloed ===<br />
Veel regisseurs hebben Akermans films aangehaald als een invloed op hun werk. [[Kelly Reichardt]], [[Gus Van Sant]] en [[Sofia Coppola]] hebben Akerman als voornaamste inspiratiebron vermeld voor hun experimenten met het filmen "''in real time".'' Ook [[Todd Haynes]] en [[Michael Haneke]] zegden door haar beïnvloed geweest te zijn.<br />
<br />
=== Feminisme ===<br />
Hoewel Akerman vaak gesitueerd wordt binnen het [[Feministische filosofie|feministische]] en [[queer]] denken, heeft de filmmaakster zich hier zelf niet zo over uitgesproken. Ze verzette zich tegen etiketten met betrekking tot haar identiteit als "vrouwelijk", "[[Joden|Joods]]" en "[[Lesbianisme|lesbisch]]". De filmmaakster pleitte voor een veelheid aan expressie, door uit te leggen dat "wanneer mensen zeggen dat er een feministische filmtaal bestaat, het is alsof ze zeggen dat er maar één manier is voor vrouwen om zich te uiten".<ref>{{Citeer boek|titel=Nothing happens : Chantal Akerman's hyperrealist everyday|auteur=Margulies, Ivone.|url=https://www.worldcat.org/oclc/32699931|uitgever=Duke University Press|plaats=Durham|datum=1996|ISBN=0-8223-1726-5}}</ref> Ze beweerde dat er evenveel verschillende filmische talen als individuen zijn.<ref>{{Citeer web|url=https://cmagazine.com/issues/130/every-home-a-heartache-chantal-akerman|titel=Every Home a Heartache: Chantal Akerman|bezochtdatum=2020-05-12|datum=2016-06-01|werk=C Magazine Issue 130 Page 16|taal=en}}</ref> Het feministische idee dat het persoonlijke politiek is, vinden we ook bij Akerman terug. Haar films zijn echter geen volledig transparante, accurate weergaves van de sociale realiteit en kunnen dus niet bij vaste categorieën zoals "dé vrouw" of "hét feminisme" worden ingedeeld.<br />
<br />
==Filmografie==<br />
===Langspeelfilms===<br />
* [[Film in 1972|1972]]: ''[[Hôtel Monterey]]''<br />
* [[Film in 1973|1973]]: ''[[Hanging Out Yonkers]]'' (onvoltooid)<br />
* [[Film in 1974|1974]]: ''[[Je, tu, il, elle]]''<br />
* [[Film in 1975|1975]]: ''[[Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles]]''<br />
* [[Film in 1977|1977]]: ''[[News from Home]]''<br />
* [[Film in 1978|1978]]: ''[[Les Rendez-vous d'Anna]]''<br />
* [[Film in 1980|1980]]: ''[[Dis-moi]]''<br />
* [[Film in 1982|1982]]: ''[[Toute une nuit]]''<br />
* [[Film in 1983|1983]]: ''[[L'Homme à la valise]]''<br />
* [[Film in 1984|1984]]: ''[[Paris vu par... vingt ans après]]'' (segment)<br />
* [[Film in 1986|1986]]: ''[[Seven Women, Seven Sins]]'' (segment)<br />
* [[Film in 1986|1986]]: ''[[Golden Eighties]]''<br />
* [[Film in 1986|1986]]: ''[[Letters Home]]''<br />
* [[Film in 1989|1989]]: ''[[Histoires d'Amérique]]''<br />
* [[Film in 1989|1989]]: ''[[Les trois dernières sonates de Franz Schubert]]''<br />
* [[Film in 1991|1991]]: ''[[Nuit et Jour]]''<br />
* [[Film in 1991|1991]]: ''[[Contre l'oubli]]'' (segment)<br />
* [[Film in 1996|1996]]: ''[[Un divan à New York]]''<br />
* [[Film in 2000|2000]]: ''[[La Captive]]''<br />
* [[Film in 2004|2004]]: ''[[Demain on déménage]]''<br />
* [[Film in 2007|2007]]: ''[[O Estado do Mundo]]'' (segment)<br />
* [[Film in 2011|2011]]: ''[[La Folie Almayer]]''<br />
<br />
===Korte films===<br />
* [[Film in 1968|1968]]: ''[[Saute ma ville]]''<br />
* [[Film in 1971|1971]]: ''[[L'Enfant aime ou je joue à être une femme mariée]]''<br />
* [[Film in 1972|1972]]: ''[[La Chambre (film)|La Chambre]]''<br />
* [[Film in 1973|1973]]: ''[[Le 15/8]]''<br />
* [[Film in 1984|1984]]: ''[[New York, New York bis]]''<br />
* [[Film in 1984|1984]]: ''[[Lettre d'un cinéaste: Chantal Akerman]]''<br />
* [[Film in 1984|1984]]: ''[[Family Business: Chantal Akerman Speaks About Film]]''<br />
* [[Film in 1986|1986]]: ''[[Mallet-Stevens]]''<br />
* [[Film in 1986|1986]]: ''[[Le Marteau]]''<br />
* [[Film in 1986|1986]]: ''[[La Paresse]]''<br />
* [[Film in 1989|1989]]: ''[[Trois strophes sur le nom de Sacher]]''<br />
* [[Film in 2008|2008]]: ''[[Women from Antwerp in November]]''<br />
<br />
===Documentaires===<br />
* [[Film in 1983|1983]]: ''[[Les Années 80]]''<br />
* [[Film in 1983|1983]]: ''[[Un jour Pina m'a demandé]]''<br />
* [[Film in 1993|1993]]: ''[[D'Est]]''<br />
* [[Film in 1999|1999]]: ''[[Sud (documentaire)|Sud]]''<br />
* [[Film in 2001|2001]]: ''[[De l'autre côté]]''<br />
* [[Film in 2003|2003]]: ''[[Avec Sonia Wieder-Atherton]]''<br />
* [[Film in 2006|2006]]: ''[[Là-bas (documentaire)|Là-bas]]''<br />
* [[Film in 2009|2009]]: ''[[À l'Est avec Sonia Wieder-Atherton]]''<br />
* [[Film in 2015|2015]]: ''[[No Home Movie]]''<br />
<br />
=== Installatiewerken ===<br />
* [[1995]]: D'EST, au bord de la fiction<br />
* [[1998]]: Selfportrait/Autobiography: A Work In Progress<br />
* [[2001]]: Woman Sitting after Killing<br />
* [[2002]]: From the Other Side<br />
* [[2002]]: A Voice in the Desert<br />
* [[2004]]: Marcher ã côté de ses lacets dans un frigidaire vide<br />
* [[2007]]: In the Mirror<br />
* [[2007]]: Je, tu, il, elle, l'installation<br />
* [[2008]]: Femmes d'Anvers en Novembre<br />
* [[2009]]: Maniac Summer<br />
* [[2009]]: Tombée de nuit sur Shanghai<br />
* [[2012]]: La Chambre<br />
* [[2012]]: Maniac Shadows<br />
* [[2012]]: My Mother Laughs Prelude<br />
* [[2015]]: Now<br />
<br />
== Bibliografie ==<br />
* 1995: ''D'est: à bord du fiction'' (boek naar aanleiding van de video-installatie ''D'Est'')<br />
* 1998: ''Une famille à Bruxelles''<br />
* 2004: ''Autoportrait en cinéaste''<br />
* 2013: ''Ma mère rit'' (vertaald naar het Engels als ''My Mother Laughs'')<br />
<br />
== Externe links ==<br />
* {{Link IMDb naam}}<br />
* http://www.chantal-akerman.foundation<br />
<br />
{{Appendix}}<br />
{{Bibliografische informatie}}<br />
<br />
{{DEFAULTSORT:Akerman, Chantal}}<br />
[[Categorie:Belgisch filmregisseur]]<br />
[[Categorie:Persoon overleden door zelfdoding]]<br />
[[Categorie:Geboren in 1950]]<br />
[[Categorie:Overleden in 2015]]</div>IPAhttp://nl.wikisage.org/wiki/Buurtbus_284_(Haaglanden)Buurtbus 284 (Haaglanden)2024-03-25T12:12:48Z<p>O: php?title=Buurtbus_284_(Haaglanden)&oldid=67222183 18 mrt 2024 Straatspoor 5 mrt 2024</p>
<hr />
<div>{{Infobox openbaar vervoer<br />
| naam = <br />
| logo =<br />
| afbeelding = <br />
| onderschrift = <br />
| locatie = Pijnacker Nootdorp<br />
| vervoersysteem = <br />
| startdatum = 1979<br />
| einddatum =<br />
| lengte = circa 48 km<br />
| lijnen = 1 lijn<br />
| voertuigen =<br />
| passagiers =<br />
| passagiersperiode =<br />
| spoorwijdte = <br />
| uitvoerder = [[EBS (busvervoer)|EBS]]<br />
| gemsnelheid =<br />
| maxsnelheid = <br />
| netwerkkaart = <br />
}}<br />
<br />
'''Buurtbus 284''' is een buurtbus in de [[Stadsgewest Haaglanden|regio Haaglanden]], in de [[Nederland|Nederlandse]] provincie [[Zuid-Holland]]. Bijna 30 jaar had de lijn geen nummer en werd alleen Buurtbus Pijnacker Oude Leede genoemd.<br />
<br />
== Historie ==<br />
In 1979<ref>https://natuurlijkpn.nl/magazine/buurtbus-al-jaren-een-begrip/</ref> ging deze lijn van start, maar zonder lijnnummer, en dat zou nog lang zo blijven. De route begint bij de gymzaal te [[Delfgauw]], alwaar toen aansluiting op buslijn 133 was. De acht-persoons busjes rijden vervolgens zuidwaarts over de Zuideindseweg naar [[Oude Leede]], en vandaar noordwaarts over de Overgouwseweg terug naar lijn 133 op de Delftsestraatweg. Daarna reed het busje nog een lusje door Pijnacker via Popelenburg, waarna de lijn eindigde bij het toenmalige NS-[[Station Pijnacker]], tegenwoordig [[Randstadrail]] station [[Pijnacker Centrum (metrostation)|Pijnacker Centrum]]. Er waren 22 ritten per dag, en er werd (en wordt) niet in het weekend en op feestdagen gereden. Vanaf 1984 wordt ook Koningshof in Pijnacker aangedaan.<br />
<br />
Het blijkt een zeer solide dienst te zijn, want de route en het aantal ritten blijven daarna vrijwel ongewijzigd, tot in 1995. Vanaf dan worden zowel het zuiden als het noorden van Pijnacker bediend. In 2004 werd de route deels verlegd: vanaf Oude Leede ging het over de spoorlijn, via de Groenekade, en daarna door de nieuwe woonwijk Klapwijk. Vervolgens bij het station terug over de [[Hofpleinlijn]] heen en daarna een lus door het noorden en zuiden van Pijnacker.<br />
<br />
In 2006 heeft de lijn een lijnnummer gekregen; 420. In 2009 was het lijnnummer 484 geworden, en werd de lijn verlengd naar [[Nootdorp]], ter vervanging van buslijn [[Buslijn 131 (Haaglanden)|131]], en daarna via Kievitsbloem, Hoflaan, [[Randstadrail]] station [[Nootdorp (metrostation)|Nootdorp]] en [[Ipse de Bruggen]] (heen en terug via Molenweg) tot de Weidevogellaan, net over de gemeentegrens van [[Den Haag]].<br />
<br />
Vanaf 2016 wordt er richting Delfgauw via de nieuwe [[N470]] en door Delfgauw Emerald gereden. In 2019 werd de lijn vernummerd in 284, en is er een kleine verlenging naar [[Station Den Haag Ypenburg]]. Tevens werd de route in Noord-Pijnacker vereenvoudigd: in plaats van de omslachtige "op en neer"-route Meidoornlaan - Acacialaan - Nootdorpseweg gaat het sindsdien via Nobellaan, Thorbeckelaan, en Meidoornlaan. Lijn 284 rijdt één keer per uur, tussen ongeveer 07:45 en 17:45 uur.<br />
<br />
== Externe link ==<br />
* https://buurtbuspijnacker.nl<br />
<br />
== Bronnen ==<br />
* Busboekjes Westnederland<br />
* Lijnennetkaarten Haaglanden<br />
* https://emergent.city/buurtbus-pijnacker/<br />
* https://telstar-online.nl/nieuws/actueel/148497/een-gezellig-ritje-met-de-buurtbus-pijnacker-nootdorp<br />
* https://www.delpher.nl/nl/kranten/view?query=Buurtbus+Pijnacker+&coll=ddd&identifier=ABCDDD:010825158:moeg21:a0292&resultsidentifier=ABCDDD:100825158:mpeg21:a0292&rowid=1<br />
* https://www.delpher.nl/nl/kranten/view?query=Buurtbus+Pijnacker+&coll=ddd&identifier=ABCDDD:010824421:mpeg21:a0223&resultsidsntifier=ABCDDD:010824421:mpeg21:a0223&rowid=2<br />
* https://delpher.nl/nl/kranten/view?query=Buurtbus+Pijnacker+&coll=ddd&identifier=ddd:010960284:mpeg21:a0310&resultsidentifier=ddd:010960284:mpeg21:a0310&rowid=3<br />
* https://www.delpher.nl/nl/kranten/view?query=Buurtbus+Pijnacker+coll=ddd&identifier=ddd:010960061:mpeg21:a0159&resultsidentifier=ddd.010960061:mpeg21:a0159&rowid=4<br />
<br />
{{Appendix|2=<br />
----<br />
{{References}}<br />
}}<br />
<br />
{{Bibliografische informatie}}<br />
<br />
{{Navigatie buslijnen Den Haag}}<br />
<br />
[[Categorie:Haagse bus]]</div>Ohttp://nl.wikisage.org/wiki/Buslijn_131_(Haaglanden)Buslijn 131 (Haaglanden)2024-03-25T12:05:53Z<p>O: https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Buslijn_131_(Haaglanden)&oldid=67226398 19 mrt 2024 Straatspoor 31 aug 2023</p>
<hr />
<div>'''Buslijn 131''' was een streekbuslijn, in eerste instantie tussen [[Den Haag CS]] en [[Delft]] [[Abtwoudse park]]. Later werd [[Pijnacker]] de eindbestemming. De lijn heeft in de [[Nederland]]se regio [[Stadsgewest Haaglanden|Haaglanden]] diverse routes gehad, en werd voornamelijk geëxploiteerd door streekvervoerbedrijf [[Westnederland]].<br />
<br />
== Geschiedenis==<br />
=== 131 (1) ===<br />
In 1983 vond een grote verandering plaats in het Westnederland-streeklijnennet. Alle lijnnummers in deze streek, die tot die tijd 50, 51, 52, 53, 54, 55, 56, 57, 58, 59 en 79 waren, veranderden in lijnnummers van 121 tot en met 136.<br />
<br />
Maar er waren ook wat samenvoegingen of nieuwe lijnen, en een daarvan was (spits)lijn 131, die deels dezelfde route als lijn 129 en 130 had. De route was Den Haag CS busplateau - [[Prins Bernhardviaduct]] - tram/busbaan naar Muzenstraat - [[Kalvermarkt]] - [[Grote Marktstraat]] (toen nog hoofdroute voor veel tram- en buslijnen) - [[Prinsegracht]] - Buitenom - [[Vaillantlaan]] - vanaf de kruising met de Hoefkade zonder lijn 129 en 130 verder via Calandstraat - De Genestetlaan - [[Rijswijk (Zuid-Holland)|Rijswijk]], Burgemeester Elsenlaan - Handelskade - Verrijn Stuartlaan - Sir Winston Churchilllaan (het huidige bus- en treinstation was er nog niet) - [[In de Bogaard|In de Boogaard]] (hier kwam lijn 130 er weer bij) - [[Prinses Beatrixlaan (Rijswijk/Delft)|Prinses Beatrixlaan]] - [[Delft]], [[Provincialeweg (Delft)|Provincialeweg]] - Ruys de Beerenbrouckstraat - [[Phoenixstraat (Delft)|Phoenixstraat]] - [[Station Delft]] - vervolgens reden lijn 130 en 131 gezamenlijk de route die tramlijn 1 vanaf 1994 zou gaan volgen naar het Abtswoudse park<ref>https://pvopdelftsewielen.nl/Westnederland%20pagina/Delft/Delft_1.htm (Collage 7)</ref>.<br />
<br />
In de andere richting reed bij Den Haag CS onder andere lijn 131 vlak voor de Rijnstraat eerst rechtsaf onder het Prins Bernhardviaduct door over een zeer korte busbaan, stak de Rijnstraat over, en reed daarna links de helling op die er toen nog was naar het busplateau.<br />
<br />
Het afwijkende was dat lijn 131 niet over de Hoefkade ging, en lijn 129 en 130 wel. Het was ook de eerste (en tot nu toe laatste) streeklijn die de hele Vaillantlaan af reed. Zo was er een rechtstreekse verbinding tussen Schilderswijk en Laakkwartier/Rijswijk/Delft. Alleen HTM-buslijnen hadden dat gedaan, en dan nog alleen tussen 1930 en 1935<ref>https://Autobussen van de Haagse tram, deel 1, J. Voerman, uitgeverij Deboektant, 1992.</ref> De in 1927 geplande zomer-tramlijn 19 werd wel deels daar aangelegd, maar nooit in gebruik genomen wegens de crisis<ref>Allemaal voorzien?, R. F. de Bock, uitgeverij Wyt, 1979</ref>.<br />
<br />
In 1987 veranderde er voor het eerst iets: na de [[Plaspoelpolder]] ging lijn 131 via [['t Haantje (Rijswijk)|'t Haantje]] rijden, dus niet meer langs [[Bogaard stadscentrum|In de Boogaard]]. Ook over de overweg op 't Haantje, die er tot 2020 was. Pas bij de grens met Delft kwamen lijn 130 en 131 sindsdien samen.<br />
<br />
In 1988 verviel het hele deel van bij de Lindelaan via De Genestetlaan, Calandstraat, Vaillantlaan, Prinsegracht, Grote Marktstraat, Lage Zand, en het busbaantje. In plaats daarvan werd de route na de [[Plaspoelpolder]]: Lindelaan, Rembrandtkade, Ruijsdaelplein, Steenlaan, Lorentzplein, Van Mussschenbroekstraat, [[Rijswijkseweg]], [[Station Den Haag HS|Station HS]], Stationsweg, [[Wagenstraat]], [[Amsterdamse Veerkade]], en dan naar de helling van het busplateau. Er werd gereden in de ochtendspits, maar in de middag begon de dienst al voor het spitsuur. In Delft reed lijn 131 enige jaren een stadsdienst tussen het Abtwoudse park en het Westplantsoen. In 1994 werd [[Tramlijn 1 (Haaglanden)|tramlijn 1]] verlengd naar [[Delft Zuid]] en deze eerste buslijn 131 opgeheven.<br />
<br />
=== 131 (2) ===<br />
In 1995 vond echter de wederopstanding al plaats, maar geheel anders: vanaf (het oude) station Rijswijk (Wethouder Hillenaarplantsoen) via Plaspoelpolder en [[Rijksweg 4|A4]] en [[Rijksweg 13|A13]] naar [[Nootdorp]], en vandaar tot het Raadhuisplein in [[Pijnacker]]. Ingaande november 1999 vervalt de route via de A13 en gaat 131 door de nieuwe woonwijk [[Ypenburg (wijk in Den Haag)|Ypenburg]] (in aanbouw) rijden, en in Pijnacker tot aan het gemeentehuis. Op zaterdag en zondag reed er een kleinere bus.<br />
<br />
===131 (3)===<br />
In 2002 wijzigde de route weer drastisch; [[Station Den Haag Centraal|Den Haag CS]] - Beatrixlaan - [[Voorburg (Zuid-Holland)|Voorburg]], [[Laan van Nieuw Oost-Indië]], en dan de [[Rijksweg 12|A12]] op, en rechtstreeks zonder haltes naar [[Nootdorp]], en daarna naar [[Pijnacker]]; dus niet meer door Ypenburg. In 2004 komt lijn 131 niet meer bij het gemeentehuis maar rijdt aan de andere kant van de spoorlijn door naar [[Berkel en Rodenrijs]] Sportpark. In 2006 reed 131 alleen nog tussen Nootdorp en het gemeentehuis van Pijnacker. In 2009 is de route iets aangepast zodat 131 bij het in 2006 geopende [[RandstadRail]]-[[Nootdorp (metrostation)|station Nootdorp]] komt. Maar toch was dat het laatste jaar. De route tussen beide plaatsen werd overgenomen door [[buurtbus]] 484, die daarom verlengd werd naar Nootdorp.<br />
<br />
== Bronnen ==<br />
* Lijnennetkaarten HTM 1983-1995<br />
* Lijnennetkaarten Haaglanden 1995-2009<br />
* Busboekjes Westnederland 1983-1992 <br />
* Autobussen van de Haagse tram, deel 1, J. Voerman, uitgeverij Deboektant, 1992 (HTM-buslijnen tussen Schilderswijk en Laakkwartier)<br />
* https://media.delft.nl/raad/commissies/duurzaamheid/2004/Bijlage%20nota/d_2004_074_bn.html<br />
<br />
{{Appendix }} <br />
{{Navigatie buslijnen Den Haag}}<br />
<br />
[[Categorie:Buslijn in Nederland|Haaglanden 131]]<br />
[[Categorie:Haagse bus]]</div>Ohttp://nl.wikisage.org/wiki/Carel_Philip_SluiterCarel Philip Sluiter2024-03-24T17:44:50Z<p>O: Aanpassing en aanvulling</p>
<hr />
<div><!--[[Bestand:Carel Philip Sluiter (1907).jpg|200px|thumb|Carel Philip Sluiter]] --><br />
<br />
'''Carel Philip Sluiter''' ([[Amsterdam]], [[16 november]] [[1854]] - [[Eerbeek]], [[7 augustus]] [[1933]]) was een Nederlandse [[hoogleraar]] in de vergelijkende [[anatomie]] en [[zoölogie]] aan de [[Universiteit van Amsterdam]]. <br />
<br />
==Loopbaan== <br />
Sluiter was leerling aan de [[Hogere Burger School]], werd in 1874 student aan het toenmalige [[Athenaeum Illustre (Amsterdam)|Athenaeum Illustre]] te Amsterdam, studeerde van 1875 tot 1876 te [[Heidelberg (Duitsland)|Heidelberg]] en van 1877-1878 te [[Leiden]] voort en promoveerde op de 15de februari 1878 tot [[doctor]] in de zoölogie op het proefschrift ''Bijdrage tot den bouw der kieuwen van [[Tweekleppigen|lamellibranchiaten]]''; daarna was hij enige tijd leraar aan de HBS te [[Batavia (Nederlands-Indië)|Batavia]], vervolgens lector aan de Universiteit van Amsterdam en tijdelijk leraar aan de HBS aldaar. In zijn [[Nederlands-Indië|Indische]] tijd nam hij herhaaldelijk deel aan wetenschappelijke onderzoek tochten, onder andere naar de Koraal-eilanden, naar de 1884 uitgebarsten vulkaan [[Krakatau (vulkaan)|Krakatau]], de kusten van [[Java (eiland)|Java]], [[Sumatra]], enz., waarvan hij de resultaten in belangrijke geschriften neerlegde. Voorbeelden hiervan waren zijn publicaties over Indische koralen en dieren. <br>Sluiter schreef ook een vaak herdrukt handboek ''De dierlijke parasieten van de mens en onze huisdieren'' (1895; 6e druk: 1953) De 15de september 1898 werd Sluiter benoemd tot hoogleraar in de Vergelijkende Anatomie en Zoölogie aan de [[Universiteit van Amsterdam]]; hij aanvaardde deze benoeming op 7 oktober daaropvolgend. Zijn inaugurele rede ging over ''De wegen van het hedendaagsch zoologisch onderzoek''. Op 8 januari 1908 hield hij de diesrede van de universiteit over ''Het experiment in dienst der morphologie''. <br>Professor Sluiter was corresponderend lid van de [[Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen]] en lid van verschillende andere geleerde genootschappen.<br />
<br />
== Privéleven ==<br />
Sluiter is zoon van Hermanus Henrikus (predikant) (1814-1885) en Philipa Johanna Petronella Metelerkamp (1831-1892).<ref>[Huwelijk met Hermanus Henrikus Sluiter ] Zwolle, 25-08-1852 </ref><br />
Hij trouwde tweemaal. Op 27 december 1878 in Amsterdam met Susanna Petronella Kraaij, geboren in Amsterdam.<ref>[https://www.wiewaswie.nl/nl/detail/31290716 Huwelijk met Carel Philip Sluiter en Susanna Petronella Kraaij]</ref> Ze kregen in Batavia twee kinderen: zoon Carel Herman, die onderwijzer werd, en dochter Catharina Petronella.<ref>[https://archief.amsterdam/archief/5000/2347 Bevolkingsregister 1874-1893, Amsterdam Alexanderkade 2]</ref> Januari 1922 overleed Sluiters vrouw op 71-jarige leeftijd. Op 4 juni 1924 trouwde Sluiter in Amsterdam met de 43-jarige Oostenrijkse Eleonore Emma Helene Foglar.<ref>[https://www.wiewaswie.nl/nl/detail/31194557 Huwelijk met Carel Philip Sluiter en Eleonora Emma Helena Foglar]</ref> Uit dit huwelijk werden geen kinderen geboren.<br />
<br />
{{Bron|bronvermelding=<br />
*1907. ''Prof. Dr. C..P. Sluiter.'' Prins der Geïllustreerde Bladen. Bladzijde 301 en 302<br />
*De Tijd : godsdienstig-staatkundig dagblad 08-08-1933. [https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010535419:mpeg21:a0077 PROF. DR. C.P. Sluiter te Eerbeek overleden]<br />
* [https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB08:000109703:mpeg21:a0054 ]<br />
{{References}} }}<br />
{{Authority control|TYPE=p|BPN=|ISAAR=|OPAC=|ODIS=|DBNL=|NDL=|GND=117433020|LCCN=no2022017908|VIAF=30313354|Wikidata=Q2393995}}<br />
{{DEFAULTSORT:Sluiter, Carel Philip}} <br />
[[Categorie:Nederlands bioloog]] <br />
[[Categorie:Hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam]] <br />
[[Categorie:Anatoom]] <br />
[[Categorie:Zoöloog]] <br />
[[Categorie:Ontdekkingsreiziger van Azië]] <br />
[[Categorie:Ontdekkingsreiziger van het noordpoolgebied]]<br />
[[Categorie: Geboren in 1854]] <br />
[[Categorie: Geboren in Amsterdam]]] <br />
[[Categorie: Overleden in 1933]] <br />
[[Categorie: Overleden in Eerbeek]]</div>Ohttp://nl.wikisage.org/wiki/Carel_Joannes_MatthesCarel Joannes Matthes2024-03-24T15:15:53Z<p>O: Aanpassing en aanvulling</p>
<hr />
<div><!--[[Afbeelding:Matthes, Carel Joannes.jpg||250px|thumb|Carel Joannes Matthes]] --><br />
'''Carel Joannes Matthes''' ([[Amsterdam]], [[3 maart]] [[1811]] - [[Wiesbaden]], [[8 februari]] [[1882]]) was een [[Nederland]]s [[hoogleraar]] in de [[wiskunde]]. <br />
<br />
==Opleiding==<br />
Carel Joannes was het oudste kind van H.J. Matthes (1780-1854), predikant Evang.-Lutherse Gemeente te Leiden, en diens echtgenote Wilhlemina M.E. Hoyer (1788-1832), die in 1810 met elkaar trouwden. <br />
Matthes ontving privaatonderwijs, volgde daarna het gymnasium en schreef zich in 1828 in als student in de filosofie te [[Leiden]]. In 1831 won hij een prijsvraag, uitgeschreven door de Leidse Academie, "over de eigenschappen van de cirkels, die de zijden van een driehoeks in -en uitwendige raken, en die van de omschreven cirkel", waarvoor hij de zilveren medaille verkreeg. Twee jaar later, in 1833, werd hij nogmaals, aan dezelfde hogeschool, voor de beantwoording van een prijsvraag "een vergelijking tussen de analytische methode der Griekse, en die van de latere wiskundigen" met goud beloond. Op 9 februari 1837 promoveerde hij op de dissertatie ''de invenienda aequatione causticarum'' tot Doctor Philosophia Naturalis.<ref>[https://www.genealogy.math.ndsu.nodak.edu/id.php?id=144916 Genealogy.math Carel Johannes Matthes]. [https://web.archive.org/web/20180809030257/https://www.genealogy.math.ndsu.nodak.edu/id.php?id=144916 Gearchiveerd] op 9 augustus 2018 .</ref> <br />
<br />
==Loopbaan==<br />
Al in 1834 had hij zich te [[Amsterdam]] gevestigd, waar hij als lector bij de Afdeling Natuurkunde van de Maatschappij [[Felix Meritis]] was aangesteld. In 1838 werd Matthes door het bestuur van de [[Maatschappij tot Nut van 't Algemeen]] tot lector benoemd bij de inrichting van het volksonderwijs. [[Willem II der Nederlanden]] verleende hem in 1838 een beurs van NLG 1.200 om een wetenschappelijke reis naar Engeland te maken en een ontmoeting van wetenschappers te [[Newcastle upon Tyne|Newcastle]] bij te wonen. Hij ontmoette hier mensen als [[Charles Babbage]], [[Charles Wheatstone]], [[John Herschel]] en [[Michael Faraday]]. In 1842 werd Matthes benoemd tot hoogleraar aan het Atheneum te [[Deventer]], welke betrekking hij bekleedde tot 1847, toen hij als hoogleraar aan het Atheneum te Amsterdam werd aangesteld. Hij doceerde hier de wiskunde, natuurkunde en sterrenkunde en dr. E.H. von Baumhauer de scheikunde. Hij schreef in deze tijd onder meer ''Beginselen der stereometrie'' en biografieën over onder meer Lobatto, Verdam en Ermerins. In april 1881 ontving Matthes wegens het bereiken van de zeventigjarige leeftijd eervol ontslag. <br />
==Commissies== <br />
Matthes was lid van de plaatselijke schoolcommissie, curator der stadsarmenscholen, commissaris van de kweekschool voor de zeevaart, curator van het stedelijk gymnasium, bestuurder van het Instituut tot Onderwijs van Blinden. In 1848 werd hij benoemd tot lid eerste klasse van de [[Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen]]; de laatste jaren van zijn leven was hij hier vicevoorzitter. Verder was hij lid van het [[Bataafs Genootschap voor Proefondervindelijke Wijsbegeerte]] te Rotterdam, associated member of the Meteorological Society of London, honorair lid van de Societe de Scienes Naturelles dans le Grand Duche de Luxembourg, correspondent van Kaiserlich Koninglichen geologischen Reisanstalt, enz. Hij werd door [[Willem III der Nederlanden]] benoemd tot officier in de [[Orde van de Eikenkroon]]. <br />
<br />
== Externe linken ==<br />
* [https://data.cerl.org/thesaurus/cnp01508489 Consortium of European Research Libraries (CERL)]<br />
* Worldcat [https://entities.oclc.org/worldcat/entity/E39PBJrCc44dhBb4gw7wgtv4MP.html identiteit] <br />
* Bibliotheken.nl [https://data.bibliotheken.nl/doc/thes/p070406502 Matthes, C.J. (1811-1882)]<br />
* [https://dwc.knaw.nl/biografie/biografisch-apparaat/pmknaw/?pagetype=authorDetail&aId=PE00001786 KNAW Historisch Ledenbestand]<br />
* [https://www.deutsche-biographie.de/11684115X.html Deutsche-biographie]<br />
* [https://isni.oclc.org/cbs/DB=1.2//CMD?ACT=SRCH&IKT=8006&TRM=ISN%3A0000000049270790&COOKIE=U50,KENDUSER,I28,B0028++++++,SY,NISNI,D1.2,Ed654d308-97,A,H1,,3-28,,30-41,,43-59,,65-70,,74-75,R217.122.59.142,FY ISNI]<br />
* [https://www.geni.com/people/Carel-Johannes-Matthes/6000000021302824664 Geni]<br />
{{₩}}<br />
{{commonscat|Carel Joannes Matthes}}<br />
{{Bron|bronvermelding=<br />
* Den Gulden Winckel. Jaargang 11, [https://www.dbnl.org/tekst/_gul001191201_01/_gul001191201_01_0019.php H.W.Ph.E. van den Bergh van Eysinga over C.J. Matthes] 1912<br />
* [https://resources.huygens.knaw.nl/retroboeken/nnbw/#source=2&page=447&view=imagePane Nieuw Nederlandsch Biografisch Woordenboek (NNBW)]<br />
* [[Eigen Haard (tijdschrift)|Eigen Haard]], D. van Lankeren), ''Carel Joannes Matthes'', 1882, blz. 149-152.<br />
* [http://books.google.com/books?id=tWFQAAAAMAAJ&pg=RA4-PA1#v=onepage&q&f=true ''Levensschets van Carel Johannes Matthes''] door [[David Bierens de Haan]] in Jaarboek van de Koninklijke Akademie van Wetenschappen gevestigd te Amsterdam voor 1878, 14 pagina's<br />
* Nieuwe Apeldoornsche courant, [https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMCODA01:000156511:mpeg21:a0079 STERFDAG VAN C. J. MATTHES.] 08-12-1932 <br />
{{References}}}} <br />
{{Authority control|TYPE=p|BPN=18871388 |ISAAR=|OPAC=|ODIS=|DBNL=matt034|GND=11684115X|LCCN=nr/96/000539 |NDL=|VIAF=47523735 |Wikidata=Q13455587}}<br />
{{DEFAULTSORT:Matthes, Carel Joannes}} <br />
[[Categorie:Nederlands hoogleraar]] <br />
[[Categorie:Nederlands wiskundige]] <br />
[[Categorie:Lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen]]<br />
[[Categorie: Geboren in Amsterdam]] <br />
[[Categorie: Geboren in 1811]] <br />
[[Categorie: Overleden in Hessen]] <br />
[[Categorie: Overleden in 1882]]<br />
[[Categorie:Wiesbaden]]</div>Ohttp://nl.wikisage.org/wiki/John_WalvoordJohn Walvoord2024-03-22T16:36:12Z<p>Mendelo: </p>
<hr />
<div>'''John Flipse Walvoord''' ([[1 mei]] [[1910]] – [[20 december]] [[2002]]) was een Amerikaans theoloog, predikant en van 1952 tot 1986 president van Dallas Theological Seminary. Hij was de auteur van meer dan 30 boeken, voornamelijk over [[eschatologie]] en [[theologie]], en was mederedacteur van ''The Bible Knowledge Commentary'' met Roy B. Zuck.<br />
<br />
Zijn overgrootvader Gerrit Jan Walvoord was afkomstig uit Aalten in Nederland en verhuisde in 1846 naar Amerika.<br />
<br />
==Werken (selectie)==<br />
* ''The Revelation of Jesus Christ'', John Walvoord, [[Moody Publishers]], 1966, {{ISBN|0-8024-7309-1}}<br />
* ''Daniel: The Key to Prophetic Revelation'', John Walvoord, Moody Publishers, 1971, {{ISBN|0-8024-1753-1}}<br />
* ''Armageddon, Oil and the Middle East Crisis'', [[Zondervan]], 1974, herziene uitgaven 1976, 1990, {{ISBN|0-310-53921-8}}<br />
* ''Jesus Christ Our Lord'', John F Walvoord, Moody Publishers, 1974, {{ISBN|0-8024-4326-5}}<br />
* ''Major Bible Themes'' (co-auteur met Lewis Sperry Chafer), 1974<br />
* ''The Blessed Hope and the Tribulation: A Historical and Biblical Study of Posttribulationism'', 1976<br />
* ''The Rapture Question'', 1979<br />
* ''The Millennial Kingdom'', 1983<br />
* ''The Bible Knowledge Commentary'' (co-auteur met Roy B. Zuck), Cook Communications, 1989, {{ISBN|0-89693-800-X}}<br />
* ''The Holy Spirit: A Comprehensive Study of the Person and Work of the Holy Spirit'', 1991<br />
* (co-auteur) ''Five Views on Sanctification'', 1996<br />
* (co-auteur) ''Four Views on Hell'', Zondervan Corp., 1996, {{ISBN|0-310-53311-2}}<br />
* ''Matthew: Thy Kingdom Come'', The Moody Bible Institute of Chicago, 1974, {{ISBN|0-8024-5189-6}}<br />
* ''The Final Drama: Fourteen Keys to Understanding the Prophetic Scriptures'', Kregel Publications, 1998, {{ISBN|0-8254-3971-X}}<br />
* ''Every Prophecy of the Bible'', Cook Communications, 1999, {{ISBN|1-56476-758-2}}<br />
* ''The Church in Prophecy: Exploring God's Purpose for the Present Age'', [[Kregel Publications]], 1999, {{ISBN|0-8254-3968-X}}<br />
* ''The Power of Praying Together: Experiencing Christ Actively in Charge'' (co-auteur met Oliver W. Price), Kregel Publications, 1999, {{ISBN|0-8254-3552-8}}<br />
* ''Major Bible Prophecies'', Zondervan Corp., 1999, {{ISBN|0-310-23467-0}}<br />
* ''Blessed Hope'' (autobiography with Mal Couch), AMG Publishers, 2001, {{ISBN|0-89957-361-4}}<br />
* ''Prophecy in the New Millennium'', Kregel Publications, 2001, {{ISBN|978-0-8254-3967-4}}<br />
<br />
==Weblinks==<br />
* [https://www.walvoordhistory.com/rootspersona-tree/john-flipse-walvoord/ John Flipse Walvoord] op Walvoordhistory.com<br />
{{auhtority control|TYPE=p|VIAF=23069410|GND=12425103X|LCCN=n/79/055786|Wikidata=Q6262950}}<br />
{{DEFAULTSORT:Walvoord, John}}<br />
[[Categorie: Amerikaans theoloog]]<br />
[[Categorie: Amerikaans predikant]]<br />
[[Categorie: Amerikaans schrijver]]<br />
[[Categorie: Geboren in 1910]]<br />
[[Categorie: Overleden in 2002]]<br />
{{zaadje}}</div>Mendelohttp://nl.wikisage.org/wiki/Zo%C3%AB_Tim_HollanderZoë Tim Hollander2024-03-21T23:36:16Z<p>O: https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zo%C3%AB_Tim_Hollander&oldid=67172480 9 mrt 2024 Romaine</p>
<hr />
<div>'''Zoë Tim Hollander''' ([[Amsterdam]], 9 maart 1987) is een Nederlandse [[kunstenaar]], [[Curator (tentoonstelling)|curator]], [[Diskjockey|dj]] en [[schrijver]]. <br />
<br />
== Biografie ==<br />
Hollander is een kunstenaar die zich richt op het verkennen en onderzoeken van de grenzen van fysieke ruimtes, lichamen en identiteit. Binnen diens werk bevraagt Hollander de verhoudingen tussen objecten, betekenis, presentatievorm en de fysieke ruimte van [[Hedendaagse kunst|hedendaagse kunstwerken]]. Hollander heeft gestudeerd aan de [[Hogeschool voor de Kunsten Utrecht|Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU)]] in 2014, gevolgd door verdere studie aan de [[Jan van Eyck Academie]] in 2016/2017. Het werk van Hollander is tentoongesteld in verschillende kunstruimtes waaronder [[P/////AKT Amsterdam]]<ref>{{Citeer web |url=https://www.pakt.nu/2024/up-date-zoe-tim-hollander-still-lives/ |titel=UP/////DATE : Zoë Tim Hollander – Still Lifes – pakt.nu |bezochtdatum=2024-03-08 |taal=en}}</ref>, [[No Limits! Art Castle]]<ref>{{Citeer web |url=https://nolimitsartcastle.nl/evenement/de-grote-keramiek-show-vier/ |titel=De Grote Keramiek Show 4 |bezochtdatum=2024-03-08 |werk=No Limits Art Castle |taal=nl}}</ref>, [[Museum Helmond]]<ref>{{Citeer web |url=https://museumhelmond.nl/tentoonstelling/uniform/ |titel=Uniform |bezochtdatum=2024-03-08 |werk=Museum Helmond |taal=nl}}</ref>, [[Dürst Britt & Mayhew]]<ref>{{Citeer web |url=https://metropolism.com/nl/recensie/47362_shoegazing_bij_shoeglazing_in_galerie_duerst_britt_mayhew/ |titel=Shoegazing bij 'Shoeglazing' in galerie Dürst Britt & Mayhew |bezochtdatum=2024-03-08 |werk=Metropolis M |taal=nl}}</ref> en [[Page Not Found]]<ref>{{Citeer web |url=https://page-not-found.nl/2021/06/09/open-letters-tim-hollander-to-be-chiseled-out-of-marble/ |titel= Open Letters: Tim Hollander – To be chiseled out of marble |bezochtdatum=2024-03-08 |werk=page-not-found.nl}}</ref> en [[Kunsthal Rotterdam]].<ref>{{Citeer web |url=https://www.kunsthal.nl/nl/plan-je-bezoek/tentoonstellingen/tim-hollander/ |titel=Tim Hollander - Kunsthal |bezochtdatum=2024-03-08 |werk=www.kunsthal.nl |taal=nl}}</ref> Een aantal exposities die Hollander heeft gecureerd zijn ''When Attitudes become Multiform''<ref>{{Citeer web |url=https://janvaneyck.local/calendar/ |titel=Calender & Past Events |bezochtdatum=2024-03-08 |werk=Jan van Eyck Academie |taal=en}}</ref> en ''Currents #8: And Me, Streams of You''.<ref>{{Citeer web |url=https://marres.org/en/program/currents-8-and-me-streams-of-you/ |titel=Currents #8: And Me, Streams of You |bezochtdatum=2024-03-08 |werk=Marres |taal=en}}</ref><br />
<br />
== Prijzen ==<br />
* 2015: Nominatie [[C.o.C.A. Commission 2015]]<br />
* 2014: Winnaar [[Jan Zumbrink award]]<br />
<br />
== Externe Links ==<br />
* [https://timhollander.com Officiële website]<br />
<br />
== Bronnen ==<br />
{{Appendix}}<br />
<br />
[[Categorie:Nederlands kunstenaar]]</div>Ohttp://nl.wikisage.org/wiki/Patrick_KokPatrick Kok2024-03-21T02:23:23Z<p>O: https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Patrick_Kok&oldid=67227101 19 mrt 2024 DeedeePee 7 mrt 2024</p>
<hr />
<div>'''Patrick Kok''' ([[Meppel]], [[4 december]] [[1977]]) is een [[Nederland]]s [[politicus]] en bestuurder. Namens de [[Volkspartij voor Vrijheid en Democratie|VVD]] was Kok fractievoorzitter en raadslid in [[Geertruidenberg (gemeente)|Geertruidenberg]] van 2010-2018. Hij was vervolgens wethouder voor de VVD in de gemeente [[Zundert (gemeente)|Zundert]] (2018-2022) en bekleedt sinds juni 2023 de wethoudersfunctie namens lokale partij [[W70 Nuenen c.a.|W70]] in de gemeente [[Nuenen, Gerwen en Nederwetten]].<br />
<br />
=== Opleiding en loopbaan ===<br />
Kok groeide op in het Overijsselse [[Giethoorn]] en ging van 1991-1997 naar de RSG in Steenwijk en het Dalton college in Zwolle. Hij studeerde Ruimtelijke ordening & planologie aan de [[Breda University of Applied Sciences]]. Na zijn studie, vanaf 2002, werkte Kok in meerdere (management)rollen bij diverse advies- en ingenieursbureaus aan (complexere) vraagstukken in het stedelijk en landelijke gebied. Parallel daaraan volgde hij aan de Academie voor Vastgoed een HEAO opleiding met de differentiatie management, economie en recht.<br />
<br />
In 2009 werd Kok aangesteld bij [[BNG Bank|BNG]] (Bank Nederlandse Gemeenten). Daar werd hij namens BNG directeur van diverse [[Publiek-private samenwerking|Publiek Private Samenwerkingsconstructies]] waarbinnen hij verantwoordelijk was voor de bedrijfsvoering, ontwikkeling, voorbereiding en realisatie van grote en (maatschappelijke) ontwikkelprojecten in heel Nederland. Zo hielp hij onder meer mee aan het ontwikkelen van een nieuwe bestemming voor het [[Klooster van Ootmarsum]].<ref>{{Citeer web |url=https://www.tubantia.nl/dinkelland/klooster-ootmarsum-krijgt-invulling-met-komst-twentse-accountants-uit-weerselo~a0891238/ |titel=Klooster Ootmarsum krijgt invulling met komst Twentse Accountants uit Weerselo |bezochtdatum=2024-03-07 |werk=Tubantia |archiefurl=https://archive.today/20240307223435/https://www.tubantia.nl/dinkelland/klooster-ootmarsum-krijgt-invulling-met-komst-twentse-accountants-uit-weerselo~a0891238/ |archiefdatum=2024-03-07 |dodeurl=no}}</ref> In 2022 stapte Kok, na ruim 20 jaar werkzaam te zijn geweest in het ruimtelijke en fysieke domein, over naar een functie in het veiligheidsdomein en ging aan de slag als kwartiermaker bij Taskforce-RIEC Brabant-Zeeland. Binnen Taskforce-RIEC werken onder meer gemeenten, Openbaar Ministerie, politie, Belastingdienst, Douane en provincie samen om ondermijnende criminaliteit aan te pakken (2022-2023).<br />
<br />
=== Politieke loopbaan ===<br />
Kok begon zijn politieke carrière in zijn woonplaats Geertruidenberg.<ref>{{Citeer web |url=https://www.denuenensekrant.nl/interview/interview/57643/in-gesprek-met-wethouder-patrick-kok |titel=In gesprek met wethouder Patrick Kok |auteur=Gemma Eerdmans |datum=2023-11-15 |bezochtdatum=2024-03-07 |werk=De Nuenense krant |taal=nl}}</ref> Hij was daar eerst raadslid en later fractievoorzitter van de VVD, van 2011-2018. Hij werd daarna gevraagd om voor diezelfde partij als externe wethouder in de gemeente Zundert de portefeuille Ruimtelijke ordening voor zijn rekening te nemen.<ref>{{Citeer web |url=https://www.ad.nl/oosterhout/patrick-kok-wordt-wethouder-in-de-gemeente-zundert~ac08c496/ |titel=Patrick Kok wordt wethouder in de gemeente Zundert |bezochtdatum=2024-03-07 |werk=Algemeen Dagblad}}</ref> Hier was hij als bestuurder onder andere betrokken bij de prijswinnende pilot ‘Zundert Floreert’<ref>{{Citeer web |url=https://aandeslagmetdeomgevingswet.nl/implementatie/ervaringen/praktijkverhalen/praktijkverhalen/gemeente-zundert-wint-aandeslag-trofee-2022/ |titel=Gemeente Zundert wint Aandeslag-Trofee 2022 |achternaam=Rijkswaterstaat |bezochtdatum=2024-03-07 |werk=Aan de slag met de Omgevingswet |taal=nl}}</ref>, het dossier Fort Oranje en was hij o.a. voorzitter van Woonregio Breda. Bij de VVD (regio Zuid) werd Kok lid van de scoutingscommissie en begeleider van de Regionale masterclass, waar zijn taak bestaat uit het scouten, coachen en begeleiden van politiek talent richting een functie in het openbaar bestuur. <br />
<br />
Sinds juni 2023 is Kok externe wethouder in de gemeente [[Nuenen, Gerwen en Nederwetten]], met in zijn portefeuille onder andere ruimtelijke ontwikkeling, volkshuisvesting, grondzaken en participatie<ref>{{Citeer web |url=https://www.ed.nl/nuenen-gerwen-en-nederwetten/nieuwe-w70-wethouder-in-nuenen-patrick-kok-die-eerder-voor-vvd-zundert-bestuurder-was |titel=Nieuwe W70 wethouder in Nuenen Patrick Kok |auteur=Simon Rood |bezochtdatum=2024-03-07 |werk=Eindhovens Dagblad |uitgever=DPG Media}}</ref><ref>{{Citeer web |url=https://www.ed.nl/nuenen-gerwen-en-nederwetten/wethouder-patrick-kok-nuenen-is-niet-dwers-nuenen-is-trots~ac77c7a7/ |titel=Wethouder Patrick Kok: ‘Nuenen is niet dwèrs, Nuenen is trots!’ |achternaam=Rood |voornaam=Simon |datum=18-03-2024 |werk=Eindhovens Dagblad |uitgever=DPG Media}}</ref>. Hiervoor legde hij zijn rol neer als voorzitter van [[Veilig Verkeer Nederland]] (VVN), district Noord-Brabant.<br />
<br />
=== Persoonlijk ===<br />
Kok is getrouwd en heeft twee zoons en één dochter. Hij woont in Geertruidenberg, waar hij diverse vrijwillige maatschappelijke functies vervult, waaronder het voorzitterschap van de Oudheidkundige Kring Geertruydenberghe.<br />
<br />
{{Appendix|2=<br />
----<br />
{{References}}<br />
}}<br />
<br />
{{Bibliografische informatie}}<br />
<br />
{{DEFAULTSORT:Kok, Patrick}}<br />
[[Categorie:Politicus]]<br />
[[Categorie:Bestuurder]]<br />
[[Categorie:Wethouder]]</div>Ohttp://nl.wikisage.org/wiki/Aimen_HorchAimen Horch2024-03-21T01:35:36Z<p>O: https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aimen_Horch&oldid=67220533 18 mrt 2024 Pevernagie 7 mrt 2024</p>
<hr />
<div>{{Infobox politicus<br />
| naam = Aimen Horch<br />
| afbeelding = <br />
| volledige naam = Aimen Imed Edin Horch<br />
| geboren = [[10 februari]] [[1996]]<br />
| geboorteplaats = [[Oran (stad in Algerije)|Oran]], [[Algerije]]<br />
| kieskring = [[Bestand:Flag of Flemish Brabant.svg|21px]] [[Kieskring Vlaams-Brabant|Vlaams-Brabant]]<br />
| regio = {{BE-vlag|Vlaanderen}}<br />
| land = {{BE}}<br />
| partij = [[Groen (politieke partij)|Groen]]<br />
| tijdvak1 = 2019 - heden<br />
| functie1 = [[gemeenteraad (België)|Gemeenteraadslid]] [[Vilvoorde]]<br />
| website = http://www.groen.be/aimen-horch<br />
}}<br />
<br />
'''Aimen Horch''' ([[Oran (stad in Algerije)|Oran]], [[Algerije]], [[10 februari]] [[1996]]) is een [[België|Belgisch]] politicus voor [[Groen (partij)|Groen]]. Hij is bij de [[Vlaamse verkiezingen 2024|Vlaamse verkiezingen in juni 2024]] lijsttrekker voor het [[Vlaams Parlement|Vlaams parlement]] in de kieskring [[Vlaams-Brabant]].<br />
<br />
== Levensloop ==<br />
Horch is geboren in Oran, Algerije en verhuisde op zijn zesde naar België met zijn gezin. Hij deed zijn basisonderwijs in [[Wemmel]], en week enkele jaren later uit naar [[Vilvoorde]] waar hij nog steeds woont.<ref>{{Citeer web |url=https://www.hln.be/vilvoorde/twintig-jaar-geleden-kwam-vilvoordenaar-aimen-horch-27-naar-ons-land-als-vluchteling-nu-staat-hij-bovenaan-vlaamse-lijst-voor-groen-vlaanderen-moet-meer-doen-voor-de-rand~af2bef60/ |titel=Twintig jaar geleden kwam Vilvoordenaar Aimen Horch (27) naar ons land als vluchteling |bezochtdatum=2024-03-13 |werk=hln.be}}</ref> <br />
<br />
Aan de [[Katholieke Universiteit Leuven]] behaalde Horch zijn Master in milieu- en preventiemanagement. Horch werkte tot 2024 als preventieadviseur arbeidsveiligheid, eerst bij de [[Brussel (stad)|stad Brussel]], nadien bij de [[Vlaamse overheid|Vlaamse Overheid]].<br />
<br />
In 2016 sloot hij zich aan bij de Groen-afdeling in zijn woonplaats [[Vilvoorde]]. Twee jaar later, in 2018, werd hij verkozen als gemeenteraadslid en fractieleider in zijn stad<ref>{{Citeer web |url=https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20190105_04081860 |titel=Groen Vilvoorde kiest 22-jarige student als fractieleider: “Wij investeren in jongeren en vernieuwing” |datum=2019-01-05 |bezochtdatum=2024-03-14 |werk=Het Nieuwsblad |taal=nl-BE}}</ref>.<br />
<br />
Bij de [[Belgische federale verkiezingen 2019|Vlaamse verkiezingen van mei 2024]] is hij lijsttrekker voor het [[Vlaams Parlement]] in kieskring [[Vlaams-Brabant]]<ref>{{Citeer web |url=https://www.ringtv.be/politiek/vilvoordenaar-aimen-horch-trekt-vlaamse-lijst-voor-groen |titel=Vilvoordenaar Aimen Horch trekt Vlaamse lijst voor Groen |bezochtdatum=2024-03-13 |werk=www.ringtv.be |taal=nl}}</ref><ref>{{Citeer web |url=https://www.robtv.be/nieuws/dieter-van-besien-federaal-aimen-horch-vlaams-lijsttrekker-voor-groen-162250 |titel=Dieter Van Besien federaal, Aimen Horch Vlaams lijsttrekker voor Groen |bezochtdatum=2024-03-13 |werk=ROB-tv - Regionale Omroep Brabant |taal=nl-nl}}</ref>.<br />
<br />
{{Appendix}}<br />
{{Bibliografische informatie}}<br />
<br />
{{DEFAULTSORT:Horch, Aimen}}<br />
[[Categorie:Gemeenteraadslid van Vilvoorde]]<br />
[[Categorie:Groen-politicus]]</div>Ohttp://nl.wikisage.org/wiki/The_Bloody_CrewThe Bloody Crew2024-03-21T01:31:51Z<p>O: https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Bloody_Crew&oldid=67162964 7 mrt 2024 Wouw88 6 mrt 2024</p>
<hr />
<div>'''The Bloody Crew''' was een [[België|Belgische]] [[Cover (muziek)|cover]]-[[Rockband|rockgroep]] die voornamelijk actief was in de [[1970-1979|jaren 70]]. De band was populair in het [[Gent]]se, waar deze covers bracht van [[The Beatles]], [[The Rolling Stones]] en [[Herman's Hermits]].{{Bron?|Waar is dit na te gaan?}}<br />
<br />
== Geschiedenis ==<br />
In 1971 werd de band opgericht als The Bloody Crew, Engels voor 'de bloederige groep', door [[Norbert De Latte]] (zang) en Antoine Hebbelinck (bas en gitaar) in het toenmalige jeugdhuis van [[Sint-Amandsberg]].{{Bron?|Waar blijkt uit dat ze zo specifiek daar zijn opgericht?}}<br />
<br />
Na enkele lokale optredens in de regio Gent kende de band een bescheiden populariteit door onder andere het voorprogramma van [[Rob de Nijs]] te verzorgen alsook van enkele Vlaamse artiesten.{{Bron?|Wie vond ze populair en waar is na te gaan dat ze in de voorprogramma's stonden?}}<br />
<br />
[[Categorie:Belgische band]]</div>Ohttp://nl.wikisage.org/wiki/Joosje_AsserJoosje Asser2024-03-17T20:47:15Z<p>Lidewij: Aanvulling</p>
<hr />
<div>'''Joosje Asser''' ([[Den Haag]], [[13 juli]] [[1947]]<ref name=":6">{{Citeer boek |titel=Verlies niet de moed |achternaam=Jonge |voornaam=Hella de |url=https://freekdejonge.nl/wp-content/uploads/2021/07/De-Jonge-Verlies-niet-de-moed-_-druk3_schoon_01.pdf |uitgever=De Bezige Bij |datum=2015 |archiefurl=https://web.archive.org/web/20230424142443/https://freekdejonge.nl/wp-content/uploads/2021/07/De-Jonge-Verlies-niet-de-moed-_-druk3_schoon_01.pdf |archiefdatum=2023-04-24}}</ref>) is een [[Nederland|Nederlandse]] [[choreograaf]]. Ze is met haar broer [[David Asser]] beheerder van het [[oeuvre]] van haar vader, de Nederlandse tekst- en liedjesschrijver [[Eli Asser]], een overlevende van de [[holocaust]].<ref name=":4">{{Citeer web |url=https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/het-drama-van-de-deportaties-uit-het-apeldoornsche-bosch-moet-steeds-opnieuw-worden-verteld~b52e15bd/ |titel=‘Het drama van de deportaties uit het Apeldoornsche Bosch moet steeds opnieuw worden verteld’ |achternaam=Henquet |voornaam=Joris |datum=2 september 2021 |bezochtdatum= |werk=De Volkskrant}}</ref><br />
<br />
== Biografie ==<br />
Joosje Asser is het eerste kind uit het huwelijk van [[Eli Asser]] en Eva Croiset.<ref>{{Aut|auteur=Botje, Harm Ede; Cohen, Mischa}}, ‘Ik voel een grote gêne over het feit dat ik nog leef’ in ''[https://www.vn.nl/wp-content/uploads/2016/03/WOII-2018mei-Harm-Ede-Botje-Mischa-Cohen.pdf Verraad en verzet - Vrij Nederland en de oorlog]'', ebook van Vrij Nederland, 2018. Citaat van Eli Asser: "Onze families waren vermoord en Eefje en ik begonnen helemaal opnieuw, als Adam en Eva." [Ze kregen drie kinderen.] "Helemaal niet slecht, als je bij nul moet beginnen. Wij begonnen dus een nieuwe Joodse familie. In 1947 werd mijn dochter Joosje geboren, twee jaar later volgde Hella."</ref> Na haar volgde een zus, [[Hella de Jonge|Hella]] (1949), en een broer, [[David Asser|David]] (1961).<ref name="VN">{{Citeer web |url=https://www.vn.nl/eli-asser-het-interview-met-vrij-nederland/ |titel=Eli Asser (1922-2019): 'Ik voel een grote gêne over het feit dat ik een goed leven heb geleid' |achternaam=Botje, Harm Ede; Cohen, Mischa |datum=2019-01-27 |bezochtdatum= |werk=Vrij Nederland |taal=}}</ref> Ze trouwde in 1971 met een zoon van architect [[Marius Duintjer]].<ref>{{Citeer nieuws |titel=Eli Asser bij huwelijk van dochter |url=https://www.delpher.nl/nl/kranten/view?query=%22Joosje+Asser%22&coll=ddd&sortfield=date&identifier=ddd:011198198:mpeg21:a0573&resultsidentifier=ddd:011198198:mpeg21:a0573&rowid=2 |werk=De Telegraaf |datum=13 februari 1971}}</ref><ref>[https://archief.amsterdam/beeldbank/detail/8a4a7a90-7edd-3794-b6e4-b451ef714118 Eli Asser feliciteert Joosje en schoonzoon met hun huwelijk] (12 februari 1971), ''Amsterdams archief'' </ref> [[De Volkskrant]] meldde in de tweede helft van de jaren tachtig dat ze als [[Bewegingsdocent|bewegingsdocente]] was aangetrokken in het toen net gevormde Academie Filmcasting en Presentatie.<ref>{{Citeer nieuws |titel=Opleiding voor vermoeide filmacteurs |url=https://www.delpher.nl/nl/kranten/view?query=%22Joosje+Asser%22&coll=ddd&sortfield=date&identifier=ABCDDD:010878717:mpeg21:a0279&resultsidentifier=ABCDDD:010878717:mpeg21:a0279&rowid=4 |werk=De Volkskrant |datum=2 mei 1986}}</ref>{{Refn|Academie Filmcasting en Presentatie was in 1986 een nieuwe opleiding.<ref>{{Citeer nieuws |achternaam=Ambtsman |voornaam=Gerrit den |titel=Een academie voor het ragfijne spel |url=https://resolver.kb.nl/resolve?urn=KBPERS01:003042022:mpeg21:a00016 |werk=Algemeen Dagblad |datum=1986-06-26 |bezochtdatum=}}</ref>|group=kleine-letter}}<br />
<br />
Asser is te zien in de [[Evangelische Omroep|EO]]-documentaire ''Echo's van een oorlog, het geslacht Asser-Croiset'' uit 2016 van [[In-Soo Radstake]]. Deze film is een vervolg op een eerdere [[documentaire]], ''Verlies niet de moed'' (2015), gemaakt door haar zus. Beide documentaires gaan over de geschiedenis van de familie van Asser en de repercussie van de Holocaust op het geslacht Asser-Croiset. Door zijn inhoud en reactie op de eerdere documentaire legt ''Echo's van een oorlog'' een [[Vete|familievete]] bloot<ref name=":0">{{Citeer nieuws |achternaam=Beerekamp |voornaam=Hans |titel=Echo’s van een Oorlog: bittere familiestrijd tweede generatie |url=https://www.nrc.nl/nieuws/2016/12/15/echos-van-een-oorlog-bittere-familiestrijd-tweede-generatie-a1536732 |werk=NRC Handelsblad |datum=15 december 2016}}</ref><ref name=":101">{{Citeer nieuws |achternaam=Takken |voornaam=Wilfred |titel=Hella de Jonge ongelukkig door film over haar familie |url=https://www.nrc.nl/nieuws/2016/12/13/hella-de-jonge-ongelukkig-door-film-over-haar-familie-5761249-a1536382 |werk=NRC |datum=2016-12-13 |bezochtdatum= |taal= |formaat=inclusief 'Update 14 december' - zie eind artikel}}</ref> en zouden de sporen getoond worden die oorlog nalaat bij [[Tweedegeneratieslachtoffer|tweedegeneratieslachtoffers]].<ref name=":100">{{Citeer web |url=https://www.crescas.nl/columns/webcolumncitroen/ka4oz/Familieruzie/ |titel=Familieruzie |achternaam=Citroen |voornaam=Renée |datum=23 december 2016 |bezochtdatum= |werk=Crescas |taal=nl}}</ref>{{Refn|[[Hella de Jonge]] maakte in 2015 een documentaire, ''Verlies Niet de Moed,'' waarin ze moeilijke gesprekken hield met haar vader, [[Eli Asser]], over diens zwijgen na de oorlog, terwijl haar broer en zus in die film nagenoeg niet genoemd werden. In ''Echo's van een Oorlog'' geven Joosje en haar broer [[David Asser]] hun visie aan interviewer [[Frénk van der Linden]]<ref name=":101" />, met name over hoe hun zus alle aandacht naar zich toe getrokken zou hebben en zonder hun toestemming het familiearchief tentoonstelde in [[Herinneringscentrum Kamp Westerbork|herinneringscentrum kamp Westerbork]]. In de film betrekt Asser in haar verwijten naar haar zus ook [[Freek de Jonge (cabaretier)|Hella's echtgenoot]].<ref name=":0" /><ref>{{Citeer nieuws |achternaam=Waals |voornaam=Frank |titel=Familie opent aanval op Freek de Jonge |url=https://www.telegraaf.nl/entertainment/1139088244/familie-opent-aanval-op-freek-de-jonge |werk=De Telegraaf |datum=7 april 2021}}</ref><br />
<br />
In het [[NRC (krant)|''NRC'']] vraagt [[Hans Beerekamp]] in zijn [[recensie]] zich af welk publiek met deze vete gediend kan zijn, afgezien van het besef dat dit soort beschadiging nooit meer goed zou komen.<ref name=":0" /> De auteur Renée Citroen meent daarentegen dat de film uit 2016 op ongekende wijze de sporen toont die de oorlog nalaat bij de naoorlogse generatie - in die zin ookwel [[Tweedegeneratieslachtoffer|tweedegeneratieslachtoffers]] genoemd, zoals verscheurde families, waarin iedereen op eigen wijze mee omgaat.<ref name=":100" />|group=kleine-letter}}<br />
<br />
Ze was als adviseur betrokken bij de theateruitvoering van Eli Assers boek ''Aan de vooravond'' (2000), een [[autobiografisch]] verhaal over de ontruiming van de joods-psychiatrische instelling [[het Apeldoornsche Bosch]].<ref name=":5" /> De regisseur Jori Hermsen van het Apeldoornse Theater Orpheus probeerde van het verhaal een ‘brug naar het nu’ te maken en bewerkte daarvoor de tekst in overleg met Joosje Asser. Het stuk werd in 2021 onder haar kritische doch goedkeurende oog uitgevoerd.<ref>{{Citeer nieuws |achternaam=Rutgers |voornaam=Johannes |titel=Theater over oorlogsdrama eindelijk op een Apeldoorns podium: ‘Het grijpt je echt’ |url=https://www.destentor.nl/apeldoorn/theater-over-oorlogsdrama-eindelijk-op-een-apeldoorns-podium-het-grijpt-je-echt~ab41011a/ |werk=De Stentor |datum=11 juli 2021}}</ref><ref>{{Citeer web |url=https://www.theaterkrant.nl/recensie/aan-de-vooravond/jori-hermsen-productions-theater-orpheus/ |titel=Aangrijpend toneel over een verschrikkelijk moeilijke beslissing |achternaam=Drost |voornaam=Henri |datum=12 juli 2021 |bezochtdatum= |werk=Theaterkrant |taal= |formaat=recensie}}</ref><ref>{{Citeer web |url=https://www.75jaarvrijheid.nl/artikel/2417836/toneelstuk-eli-asser-over-apeldoornsche-bosch-in-orpheus-en-niet-in-eerbeek |titel=Toneelstuk Eli Asser over Apeldoornsche Bosch in Orpheus en niet in Eerbeek |achternaam=Bleekman |voornaam=Boudewijn |bezochtdatum=2023-09-19 |werk=75 Jaar Vrijheid |taal=nl-nl}}</ref><ref name=":4" /><br />
<br />
Asser stond als [[creatief directeur]] de [[Filmproducent|producent]] [[San Fu Maltha]] bij voor een serie over de [[Joodse Raad]]. Dit project moest op last van de [[Evangelische Omroep|EO]] om onduidelijke redenen overgedragen worden aan een andere producent.<ref name=":1" />{{Refn|[[De Joodse Raad (televisieserie)|De Joodse Raad, een televisieserie]] over de Amsterdamse organisatie die op last van de [[Nazi-Duitsland|nazi's]] in de [[Tweede Wereldoorlog]] de communicatie moest verzorgen tussen de Duitsers en de Joodse bevolking, is in 2024 geproduceerd door [[Alain de Levita]].<ref name=":1">{{Citeer web |url=https://www.ad.nl/show/producent-boos-over-afgenomen-serie-het-is-vriendjespolitiek-bij-de-publieke-omroep~ac627da9/ |titel=Producent boos over ‘afgenomen serie’: ‘Het is vriendjespolitiek bij de publieke omroep’ |achternaam=Jansen |voornaam=Dennis |datum=3 mei 2023 |bezochtdatum= |werk=Algemeen Dagblad}}</ref>|group=kleine-letter}}<br />
<br />
== Oeuvre ==<br />
<br />
=== Theater ===<br />
* ''Anatevka'' (1966-1968), Nederlandse versie van de [[musical]] ''[[Fiddler on the Roof|Fiddler on the roof]]'', met Asser in de rol van Sima.<ref>{{Citeer web |url=https://theaterencyclopedie.nl/wiki/Anatevka_-_Petraq_Produkties_N.V._-_1966-12-21 |titel=Anatevka |datum=2022-12-27 |bezochtdatum= |werk=Theater Encyclopedie |taal=nl}}</ref><br />
* ''Rembrandt was mijn buurman'' (1995/1996), met bijdrage van Asser.<ref>{{Citeer nieuws |achternaam=Bergh |voornaam=Hans van den |titel=Lutz magistraal in stuk Eli Asser |url=https://www.delpher.nl/nl/kranten/view?query=%22Joosje+Asser%22&coll=ddd&sortfield=date&identifier=ABCDDD:010841829:mpeg21:a0137&resultsidentifier=ABCDDD:010841829:mpeg21:a0137&rowid=5 |werk=Het Parool |datum=30 oktober 1995}}</ref><br />
* ''Aan de vooravond'' (2021), met Asser als adviseur en rechthebbende: De rechten van Eli Assers boek ''Aan de vooravond'' (2000) liggen sinds zijn dood bij zijn kinderen. Het Apeldoornse Theater Orpheus mocht het verhaal op de planken brengen.<ref name=":4" /><br />
<br />
=== Publicaties ===<br />
* ''Ontsnapt uit het Apeldoornsche Bosch. De joods psychiatrische inrichting die in 1943 door de nazi's werd ontruimd'' (2021), bundel met daarin verwerkt Eli Assers [[Autobiografie|autobiografische]] [[Roman (literatuur)|roman]] ''Wie maakt me los'', door Joosje en David Asser samengesteld met enkele tot dan toe ongepubliceerde verhalen over de oorlog en de levenslange gevolgen daarvan.<ref>{{Citeer web |url=https://joodswelzijn.nl/benjamin/voorjaarsboeken/ |titel=Voorjaarsboeken |datum=13 april 2022 |bezochtdatum= |werk=JMW |taal=}}</ref><ref name=":5">{{Citeer web |url=https://www.israelnieuws.nl/post/nieuwe-uitgave-aan-de-vooravond-van-eli-asser |titel=Nieuwe uitgave 'Aan de Vooravond' van Eli Asser |achternaam=Soesan |voornaam=Joop |datum=2021-09-09 |bezochtdatum= |werk=Israël Nieuws |taal=}}</ref><br />
* ''Vaselientje, dagboek van een baby'' (2023), een heruitgave in eigen beheer van Eli Assers gelijknamige bundel. Deze proza werd begin jaren 1950 gepubliceerd in ''[[Vrij Nederland]],'' waarin Eli Asser over zijn ervaringen schreef met de toenmalige baby Joosje Asser, in de publicaties geduid met de [[pseudoniem|alias]] Vaselientje. De artikelen werden gebundeld en in 1951 als boek gepubliceerd. De heruitgave is door Joosje aangevuld met een nieuw voorwoord en een toelichting vanuit het perspectief van Vaselientje ruim zeventig jaar later.<ref name=":3">{{Citeer web |url=https://jonet.nl/dagboek-van-een-baby-van-eli-asser-is-terug-in-een-hernieuwd-jasje/ |titel='Dagboek van een baby' van Eli Asser is terug, in een hernieuwd jasje |achternaam=|datum=2023-06-08 |bezochtdatum= |werk=Jonet.nl |taal=}}</ref><ref name=":2">{{Citeer web |url=https://www.crescas.nl/nieuws/8bgoooz/Boek-Vaselientje-dagboek-van-een-baby/ |titel=Boek: Vaselientje, dagboek van een baby |datum=15 juni 2023 |bezochtdatum= |werk=Crescas |taal=}}</ref><br />
<br />
== Externe links ==<br />
*{{Aut|auteur=In-Soo Radstake}}'', [https://www.2doc.nl/documentaires/2016/12/echos-van-een-oorlog.html Echo's van een oorlog, het geslacht Asser-Croiset]'', EO-documentaire (2016)<br />
*{{Citeer web |url=https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=7NueqFe8YmE |titel=Mijn gesprek met Vaselientje alias Joosje Asser |achternaam=Klein |voornaam=Dirk de |datum=26 augustus 2022 |werk=History of Sorts |formaat=video}}<br />
<br />
{{Appendix ||2=<br />
;Referenties<br />
{{References}}<br />
;Noten<br />
{{References|group=kleine-letter}}<br />
}}<br />
{{authority control|TYPE=p|IMDb=nm8641093 |Wikidata=Q79970133}}<br />
{{DEFAULTSORT:Asser, Joosje}}<br />
[[Categorie:Nederlands choreograaf]]<br />
[[Categorie:Tweedegeneratieslachtoffer]]</div>Chescargothttp://nl.wikisage.org/wiki/Friedrichstadt_(Sleeswijk-Holstein)Friedrichstadt (Sleeswijk-Holstein)2024-03-17T16:03:26Z<p>Mendelo: </p>
<hr />
<div><!----{{Infobox Duitse plaats plus<br />
| Art = Stad<br />
| Wappen = Friedrichstadt Wappen.png<br />
| lat_deg = 54<br />
| lat_min = 22<br />
| lat_sec = 0<br />
| lon_deg = 09<br />
| lon_min = 04<br />
| lon_sec = 0<br />
| Lageplan = Friedrichstadt in NF.PNG<br />
| Bundesland = Sleeswijk-Holstein<br />
| Kreis = Noord-Friesland<br />
| Höhe = 2<br />
| Fläche = 4.03<br />
| Einwohner = 2496<br />
| Stand = 2006-09-30<br />
| PLZ = 25840<br />
| Vorwahl = 04881<br />
| Kfz = NF<br />
| Gemeindeschlüssel = 01 0 54 033<br />
| Website = [https://www.friedrichstadt.de/ www.friedrichstadt.de]<br />
| Bürgermeister = Eggert Vogt<br />
| NUTS = DEF07<br />
| LOCODE = DE FRI<br />
| Partei = SPD<br />
}}----><br />
'''Friedrichstadt''' ([[Deens]]: ''Frederiksstad''; [[Noord-Fries]]: ''Fräärstää''; [[Nederlands]]: ''Frederikstad aan de Eider'') is een [[Duitse gemeente|gemeente]] in de [[Duitsland|Duitse]] [[Deelstaten van Duitsland|deelstaat]] [[Sleeswijk-Holstein]], gelegen in de Kreis [[Kreis Nordfriesland|Noord-Friesland]]. De stad heeft een [[Verwaltungsgemeinschaft]] met het [[Amt Nordsee-Treene]].<br />
<br />
==Kenmerken==<br />
Friedrichstadt is mogelijk een van de meest opmerkelijke steden in Duitsland. Men treft er niet de typische Noord-Duitse architectuur aan, maar eerder grachten, Nederlandse bakstenen huizen en karakteristieke fietspaden. Wanneer men Friedrichstadt binnenkomt lijkt het alsof men de grens met Nederland heeft overschreden. Deze indruk is niet zonder reden, aangezien Friedrichstadt oorspronkelijk gesticht is door Nederlanders en door de eeuwen heen een bolwerk werd voor Nederlandse emigranten. Zij brachten niet alleen hun architectuur, maar ook hun geloof, tradities en taal met zich mee.<br />
<br />
Tot op de dag van vandaag wordt er in Friedrichstadt nog steeds Nederlands gesproken, waardoor er een unieke mix van culturen is ontstaan. Hierdoor staat de stad nu bekend als de "Holländerstadt". Maar hoe heeft deze bijzondere stad zich kunnen ontwikkelen in Duitsland, en waarom blijft de Nederlandse invloed nog steeds zo sterk voelbaar?<br />
<br />
==Geschiedenis==<br />
De oorsprong van het huidige Friedrichstadt gaat terug tot het jaar 1621, toen hertog Frederik III van Sleeswijk-Holstein-Gottorp<ref>Friedrich III. von Schleswig-Holstein-Gottorf</ref> het initiatief nam tot de oprichting ervan. Hoewel de hertog slechts een regionale heerser was, koesterde hij grootse ambities. Hij zag zijn hertogdom als het centrum van de bekende wereld en streefde naar het uitbouwen van een handelsnetwerk van Spanje tot Rusland en Oost-Indië. Deze visionaire plannen leidden tot de oprichting van een stad die gebouwd moest worden volgens de modernste haven- en scheepvaartnormen. Voor deze expertise wendde hertog Frederik zich tot de Nederlanders, destijds toonaangevend op het gebied van handel en havenbouw. Echter, op dat moment woedde in Nederland zelf de Tachtigjarige Oorlog tegen Spanje, waarin de Nederlanders vochten voor hun onafhankelijkheid en godsdienstvrijheid.<br />
<br />
Frederik III bood Nederlandse [[protestantisme|protestanten]] niet alleen politieke bescherming en religieuze vrijheid, maar ook de mogelijkheid om een nieuw leven op te bouwen. Zo begon in 1621 de vestiging van Nederlandse emigranten in de geplande stad. De burgers kregen de verzekering dat het bestuur gemodelleerd zou worden naar dat van [[Amsterdam]], waarbij [[Nederlands (taal)|Nederlands]] de officiële taal werd en typisch Nederlandse bakstenen huizen met trapgevels werden gebouwd. Ondanks deze veelbelovende start ontwikkelde de stad zich maar langzaam, mede door de nasleep van de [[Dertigjarige Oorlog]], waarin Friedrichstadt herhaaldelijk geplunderd werd. In 1643 werd uit angst voor een dreigende [[Zweden|Zweedse]] invasie de hele omgeving onder water gezet, waardoor de stad niet het beoogde centrale handelsknooppunt tussen Europa en Azië werd, maar desondanks populair bleef onder Nederlandse emigranten.<br />
<br />
Eeuwenlang bleven Nederlandse handelaren de dominante bevolkingsgroep in Friedrichstadt, waardoor de Nederlandse bouwstijl, taal en cultuur er de overhand hadden. De stad werd een centrum van religieuze tolerantie, waar ook [[Denemarken|Denen]] en Duitse [[jodendom|joden]] zich vestigden. Echter, met de opkomst van het Duitse nationalisme in de 19e eeuw veranderde dit abrupt. Tijdens de Duits-Deense Oorlog werd Friedrichstadt belegerd en gebombardeerd, wat het leven er steeds moeilijker maakte, met name voor de joodse gemeenschap. Desondanks bleven de Nederlanders een prominente aanwezigheid behouden in de stad.<br />
<br />
Hoewel er geleidelijk aan een Duitse meerderheid ontstond, behield Friedrichstadt haar Nederlandse karakter, vooral toen de stad het potentieel voor [[toerisme]] erkende. De unieke architectuur en cultuur maken de stad tegenwoordig tot een populaire toeristische bestemming in de regio. Jaarlijks vinden er verschillende culturele festivals plaats, zoals de Grachten Kerst, het Tulpenfestival in de lente en de herfstmarkt, waarbij veel mensen traditionele Nederlandse kostuums dragen en traditionele dansgroepen optreden. Ook op taalgebied blijft Friedrichstadt divers, waarbij sommige mensen nog steeds volledig Nederlands spreken en zelfs Deens wordt gebruikt in het dagelijks leven.<br />
<br />
Friedrichstadt is dus een ware smeltkroes van Nederlandse, Noord-Duitse en Deense cultuur. Het wordt tegenwoordig beschouwd als een voorbeeld van succesvolle integratie van historische identiteit met hedendaags leven, en staat nog steeds bekend als ’die Holländerstadt’ of ’klein Holland’.<br />
<br />
==Bronnen==<br />
{{YouTube|m8CcovYoOHI}}<br />
[[Categorie: Stad in Duitsland]]<br />
[[Categorie: Sleeswijk-Holstein]]</div>Mendelohttp://nl.wikisage.org/wiki/Egypte_(land)Egypte (land)2024-03-16T22:00:15Z<p>Zwmacoaan: Nieuwe pagina aangemaakt met ''''Egypte''' is een land in Noord-Oost Afrika. Het heeft 104 miljoen inwoners met een oppervlakte van 1.002.000 km². Het land grenst aan Soedan in het zuiden, Libië in het westen, en israel in het noordoosten. Egypte is een semipresidentiele republiek en heeft als president Abdel Fatah al-Sisi, en als premier Moustafa Madbouly. Categorie:Egypte Categorie:Land'</p>
<hr />
<div>'''Egypte''' is een land in Noord-Oost Afrika. Het heeft 104 miljoen inwoners met een oppervlakte van 1.002.000 km².<br />
<br />
Het land grenst aan Soedan in het zuiden, Libië in het westen, en israel in het noordoosten.<br />
<br />
Egypte is een semipresidentiele republiek en heeft als president Abdel Fatah al-Sisi, en als premier Moustafa Madbouly.<br />
<br />
[[Categorie:Egypte]]<br />
[[Categorie:Land]]</div>Zwmacoaanhttp://nl.wikisage.org/wiki/ZottZott2024-03-16T21:13:51Z<p>Zwmacoaan: Volgens offciele website Zott</p>
<hr />
<div>'''Zott''' is een Duits [[zuivelbedrijf]] gestart in [[Mertingen]], in 1926.<br />
<br />
Het bedrijf verkoopt producten als Melk, Kaas, desserts en yoghurt.<br />
<br />
In 2017 behaalde Zott een omzet van 865 miljoen euro (2016), produceerde 951 miljoen kg melk en had 2.800 mensen in dienst. Zott is een van de grotere zuivelbedrijven in Europa, en een van de populairste zuivelproducenten in Polen.<br />
<br />
{{beginnetje}}<br />
<br />
[[Categorie:Duits bedrijf]]</div>Zwmacoaanhttp://nl.wikisage.org/wiki/Oscar_CoulembierOscar Coulembier2024-03-15T22:15:27Z<p>Huis: Aanpassingen en aanvulling</p>
<hr />
<div>'''Oscar Joseph Léon Coulembier''' ([[Saint-Hubert]], [[31 december]] [[1905]] – [[Ieper]], [[20 december]] [[2014]]) was sinds 21 maart 2012 de oudste levende [[België|Belgische]] man.<br />
<br />
Coulembier werd geboren op 31 december 1905 in Saint-Hubert in de [[Luxemburg (provincie)|provincie Luxemburg]]. Na de [[Eerste Wereldoorlog]] verhuisde hij naar, achtereenvolgens, [[Veurne]] en Ieper, waar hij een slijterij runde samen met zijn vrouw, Yvonne Decan. Het echtpaar kreeg samen vier kinderen. Yvonne overleed in 1987 op 80-jarige leeftijd. <br />
<br />
Hij verbleef, als de oudste nog levende man in de [[Benelux]] per 20 februari 2013, in een rusthuis in Ieper.<ref>[https://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20121228_00416529 Oudste man van België viert 107e verjaardag] [https://archive.fo/ds5VX A]</ref><ref>[https://web.archive.org/web/20140106235410/https://focus-wtv.be/nieuws/algemeen/108-jarige-oscar-in-ieper-gevierd-als-oudste-man-van-de-benelux/article-4000486364743.htm 108-jarige Oscar in Ieper gevierd als oudste man van de Benelux]</ref><br />
<br />
Coulembier overleed slechts 11 dagen vóór zijn 109e verjaardag na een kort ziekbed.<ref>[https://web.archive.org/web/20141221213719/http://kw.knack.be/west-vlaanderen/nieuws/algemeen/samenleving/gezondheid/oudste-man-van-benelux-108-is-overleden/article-4000821824899.htm Oudste man van Benelux (108) overleden]</ref><ref>[https://www.hln.be/binnenland/oudste-man-van-belgie-108-overleden~a4f75820/ Oudste man van België (108) overleden] [https://archive.fo/w17s7 A]</ref><br />
<br />
==Zie ook==<br />
* [[Lijst van oudste mannen van België]]<br />
<br />
{{Appendix}}<br />
{{authority control|TYPE=p|Wikidata=Q14651249}}<br />
{{StartOpvolging}}<br />
{{OpvolgingCombi<br />
| lijst = [[Oudste mens#Oudste mannen|Oudste erkende levende man van België]]<br />21 maart 2012 – 20 december 2014<br />
| vorige = [[Jan Goossenaerts]]<br />
| volgende = [[Aimé Wille]]<br />
}}<br />
{{EindOpvolging}}<br />
<br />
{{DEFAULTSORT:Coulembier, Oscar}}<br />
[[Categorie:Belgisch honderdplusser]]</div>Huishttp://nl.wikisage.org/wiki/Samuel_ThomsonSamuel Thomson2024-03-14T19:05:12Z<p>Mendelo: </p>
<hr />
<div>'''Samuel Thomson''' (Alstead, New Hampshire, [[9 februari]] [[1769]] – [[5 oktober]] [[1843]]) was een prominente figuur in de geschiedenis van de [[kruidengeneeskunde]] in [[Amerika]]. Zijn geneeskundige systeem, ’Thomsonian Medicine’ genoot in de 19e eeuw een grote populariteit in de [[Verenigde Staten]].<br />
<br />
==Leven==<br />
Samuel Thomson werd geboren in een landbouwersfamilie en kreeg een beperkte formele opleiding. Op jonge leeftijd begon hij al interesse te tonen in de geneeskunde en begon zelf te experimenteren met kruidenremedies. Zijn kennis ontwikkelde zich voornamelijk door zelfstudie en ervaring, wat leidde tot de ontwikkeling van zijn eigen benadering van de geneeskunde.<br />
<br />
In 1799 begon hij met een kruidengeneeskundepraktijk in New Hampshire. Zijn benadering van de geneeskunde was gebaseerd op de overtuiging dat het lichaam zichzelf kon genezen als het in balans werd gebracht door het gebruik van natuurlijke remedies. Hij maakte gebruik van kruiden zoals [[lobelia]] (''Lobelia inflata''), [[cayennepeper]] (''Capsicum annuum'') en ’bittere wortel’ (mogelijk een verwijzing naar [[gentiaan]]; ''Gentiana spp.''), die hij combineerde tot verschillende preparaten om verschillende aandoeningen te behandelen.<br />
<br />
===Het Thomsonian-systeem===<br />
Thomsons benadering van de geneeskunde werd bekend als het Thomsonian-systeem. Het omvatte het gebruik van botanische remedies, die Thomson beschouwde als veiliger en effectiever dan de methoden die destijds werden gebruikt door reguliere artsen, die destijds [[kwik]], [[lood]] [[arsenicum]] en [[antimoon]] als ’medicijn’ gebruikten. Hij geloofde dat veel ziekten werden veroorzaakt door een verstoring van het evenwicht in het lichaam en dat het herstel van dit evenwicht kon worden bereikt door het gebruik van kruiden die de natuurlijke genezingsprocessen van het lichaam bevorderden.<br />
<br />
Behalve kruidenremedies omvatte zijn benadering ook methoden zoals [[dieet|diëten], baden en andere vormen van [[hydrotherapie]]. Thomson benadrukte ook het belang van een gezonde levensstijl, inclusief voeding en lichaamsbeweging, als essentiële componenten van de genezing.<br />
<br />
==Controversie en nalatenschap==<br />
Hoewel Thomson veel volgelingen verzamelde en een aanzienlijke invloed had op de alternatieve geneeskunde in de Verenigde Staten, was zijn benadering niet zonder controverse. Hij stond vaak lijnrecht tegenover de medische gemeenschap van zijn tijd, die zijn methoden als ongegrond en gevaarlijk beschouwde.<br />
<br />
Desondanks blijft Thomsons invloed voelbaar in de geschiedenis van de Amerikaanse geneeskunde. Zijn nadruk op het gebruik van natuurlijke remedies en zijn pleidooi voor de autonomie van de patiënt waren revolutionair in een tijd waarin de medische praktijk vaak werd gedomineerd door invasieve en soms schadelijke behandelingen.<br />
<br />
Na zijn dood in 1843 bleef de invloed van Samuel Thomson voortleven door zijn geschriften en de voortzetting van zijn praktijk door zijn volgelingen. Hoewel het Thomsonian-systeem geleidelijk aan terrein verloor naarmate de moderne geneeskunde zich ontwikkelde, wordt Thomson nog steeds herinnerd als een pionier op het gebied van [[alternatieve geneeskunde]] en een voorstander van de [[natuurgeneeskunde|genezing vanuit de natuur]].<br />
<br />
==Werken==<br />
<small>op archive.org:</small><br />
* ''[https://archive.org/stream/0061627.nlm.nih.gov/0061627#page/n7/mode/2up New guide to health, or, Botanic family physician : containing a complete system of practice, upon a plan entirely new ; with a description of the vegetables made use of, and directions for preparing and administering them to cure disease ; to which is prefixed A narrative of the life and medical discoveries of the author]'', 1822<br />
* ''[https://archive.org/details/friendtohealthbe00thomrich The friend to health : being a selection of valuable truths relating to the preservation of health from the works of Thatcher, Franklin, Thomson, Salzmann, &c]'', 1826<br />
* ''[https://archive.org/details/2575028R.nlm.nih.gov Four lectures on the Thomsonian practice of medicine]'', 1828<br />
* ''[https://archive.org/details/2568044R.nlm.nih.gov A course of fifteen lectures, on medical botany, denominated Thomson's theory of medical practice; in which the various theories that have preceded it, are reviewed and compared; delivered in Cincinnati, Ohio]'', 1829<br />
** ''[https://archive.org/details/2568046R.nlm.nih.gov A course of fifteen lectures, on medical botany : denominated Thomson's new theory of medical practice : in which the various theories that have preceded it are reviewed and compared]'', 1832<br />
* ''[https://archive.org/details/2575007R.nlm.nih.gov A narrative of the life and medical discoveries of Samuel Thomson : containing an account of his system of practice, and the manner of curing disease with vegetable medicine, upon a plan entirely new]'', 1835<br />
* ''[https://archive.org/details/thomsonianmanual01thom Thomsonian manual, or, Advocate of the principles which govern the Thomsonian system of medical practice]'', 1835. Volume 1<br />
* ''[https://archive.org/details/57220860R.nlm.nih.gov Learned quackery exposed, or, Theory according to art : as exemplified in the practice of the fashionable doctors of the present day]'', 1836<br />
* ''[https://archive.org/details/thomsonianmanual02thom Thomsonian manual, or, Advocate of the principles which govern the Thomsonian system of medical practice]'', 1837. Volume 2<br />
* ''[https://archive.org/details/thomsonianmanual04thom Thomsonian manual, or, Advocate of the principles which govern the Thomsonian system of medical practice]'', 1838. Volume 3<br />
* ''[https://archive.org/details/reportoftrialofd00thom Report of the trial of Dr. Samuel Thomson, the founder of the Thomsonian practice, for an alleged libel in warning the public against the impositions of Paine D. Badger, as a Thomsonian physician sailing under false colors, before Judge Thacher, in the Mu]'', 1839<br />
* ''[https://archive.org/details/thomsonianmanual01thom Thomsonian manual, or, Advocate of the principles which govern the Thomsonian system of medical practice]'', 1839. Volume 4<br />
{{authority control|TYPE=p|VIAF=4999479|GND=123843472|LCCN=n/85/029282|Wikidata=Q7412779}}<br />
{{DEFAULTSORT:Thomson, Samuel}}<br />
[[Categorie: Fytotherapeut]]<br />
[[Categorie: Natuurgeneeskundige]]<br />
[[Categorie: botanicus]]<br />
[[Categorie: Unitariër]]<br />
[[Categorie: geboren in New Hampshire]]<br />
<br />
[[Categorie: Geboren in 1769]]<br />
[[Categorie: Overleden in 1843]]<br />
[[Categorie: Geboren op 9 februari]]<br />
[[Categorie: Overleden op 5 oktober]]<br />
{{zaadje}}</div>Mendelohttp://nl.wikisage.org/wiki/Elias_SmithElias Smith2024-03-11T17:49:00Z<p>Mendelo: </p>
<hr />
<div>'''Elias Smith''' (Lyme, Connecticut, [[17 juni]] [[1769]] – Lyme, Connecticut, [[29 maart]] [[1846]]) was een prominente figuur in de [[Christian Connection]]-beweging, een verbond van kerken in Amerika, dat ontstond in de vroege 19e eeuw. Smith wordt vaak erkend als een van de oprichters en leiders van deze beweging, die een aanzienlijke invloed had op het religieuze landschap van die tijd in de Verenigde Staten. Zijn leven en werk zijn nauw verbonden met de opkomst van de Christian Connection en zijn bijdragen hebben een blijvende impact gehad op het christendom in Amerika.<br />
<br />
==Leven==<br />
Elias Smith werd geboren op 17 juni 1769 in Lyme, Connecticut, Verenigde Staten als zoon van Stephen Smith en Irene Ransom.<ref name=ancestors>https://ancestors.familysearch.org/en/KZPN-6PZ/doctor-elias-smith-1769-1846</ref><br />
<br />
Op jonge leeftijd toonde hij interesse in religie en spiritualiteit. Na een periode van persoonlijke zoektocht en theologische reflectie, onderging hij een diepgaande religieuze bekering en werd lid van de Congregational Church, een mainstream protestantse denominatie in die tijd.<br />
<br />
In de vroege jaren van de 19e eeuw ontstond er in de Verenigde Staten een golf van religieuze opwekkingen en hernieuwde interesse in spirituele zaken, die bekend staat als de [[Second Great Awakening]]. Elias Smith speelde hierin een belangrijke rol, en een cruciale rol in het ontwikkelen van de [[Christian Connection]]. Deze beweging streefde naar christelijke eenheid, benadrukte persoonlijke bekering en legde minder nadruk op denominatiegebonden leerstellingen. Smith en zijn medestanders pleitten voor een meer eenvoudige en directe benadering van het christelijk geloof, die zij zagen als een terugkeer naar de oorspronkelijke principes van het [[Nieuwe Testament]].<br />
<br />
Als een van de leidende figuren van de Christian Connection werd Elias Smith erkend vanwege zijn charisma, toewijding en theologische inzichten. Hij predikte veelvuldig in het hele land, waarbij hij mensen aanmoedigde om zich te bekeren en zich te verenigen onder de noemer van het evangelie, los van denominatieverschillen. Zijn geschriften en preken hielpen de basis te leggen voor de identiteit en praktijken van de Christian Connection, die zich al snel verspreidde en een aanzienlijke aanhang verwierf, vooral in de noordoostelijke regio van de Verenigde Staten.<br />
<br />
Naarmate de jaren verstreken, bleef Elias Smith een toegewijde leider binnen de Christian Connection. Hij bleef actief prediken en schrijven, waarbij hij de principes van christelijke eenheid en persoonlijke bekering blijvend benadrukte.<br />
<br />
In zijn latere jaren was hij een vurig voorstander en beoefenaar van het [[phytotherapie|plantengeneeskundige]] systeem van [[Samuel Thomson]], hoewel het tussen Smith en Thomson in 1827 tot een publiek dispuut kwam waarbij hun vriendschap eindigde.<br />
<br />
Hij overleed stierf op 29 maart 1846 in zijn geboorteplaats, maar zijn nalatenschap leeft voort in de Christian Connection-beweging en zijn invloed strekt zich uit tot ver buiten zijn eigen leven.<br />
<br />
==Nalatenschap==<br />
Elias Smith wordt herinnerd als een pionier van religieuze vernieuwing in de Verenigde Staten. Zijn bijdragen aan de Christian Connection-beweging hebben de weg vrijgemaakt voor latere ontwikkelingen in het Amerikaanse protestantisme en hebben bijgedragen aan een grotere nadruk op individuele spiritualiteit en christelijke eenheid. Zijn geschriften en preken blijven relevant voor moderne christenen die streven naar een dieper begrip van hun geloof en eenheid binnen de christelijke gemeenschap.<br />
<br />
==Werken==<br />
===Kranten/tijdschriften===<br />
* ''Herald of gospel liberty''<br />
* ''The Christian’s magazine, reviewer, and religious intelligencer.<br />
* ''The Herald of life and immortality.<br />
===Boeken/brochures===<br />
* ''A discourse, delivered at Jefferson Hall, Thanksgiving-day, November 25, 1802; and re-delivered (by request) the Wednesday evening following, at the same place: the subject, Nebuchadnezzar’s dream''<br />
* ''A man in the smoke, and a friend endeavouring to help him out.''<br />
* ''A New Testament dictionary''<br />
* ''A reply to this Congregational Methodistical question— “Why cannot you commune with us, seeing we are willing to cummune with you?” To which is added, A short history of infant baptism.''<br />
* ''A reply to this question, How shall I know that I am born again?''<br />
* ''A sermon on baptism, preached at Northwood, July 12, 1802; delivered at the baptizing of Mrs. Stokes.''<br />
* ''An essay on the fall of angels and men'', 1792<br />
* ''Hymns, original and selected, for the use of Christians''<br />
* ''Sermons containing an illustration of the prophecies to be accomplished from the present time, until the new heavens and earth are created when all the prophecies will be fulfilled.''<br />
* ''The American physician, and family assistant<br />
* ''The clergyman’s looking-glass ...<br />
* ''The life, conversion, preaching, travels, and sufferings of Elias Smith.<br />
* ''The light not clear, nor dark. A discourse delivered at Hopkinton, (N.H.), Thursday, Sept. 5, 1804, at a meeting of a Christian conference : published by the request of those who heard it<br />
* ''The people’s book. An address to the citizens of Boston and the people of the United States on poison, health, disease, vegetable medicine, and manner of curing the sick.<br />
* ''The whole world governed by a Jew.<br />
{{authority control|TYPE=p|Wikidata=Q5360603}}<br />
{{DEFAULTSORT:Smith, Elias}}<br />
[[Categorie: Amerikaans predikant]]<br />
[[Categorie: Amerikaans schrijver]]<br />
[[Categorie: Amerikaans journalist]]<br />
[[Categorie: Amerikaans fytotherapeut]]<br />
[[Categorie: Geboren in Connecticut]]<br />
[[Categorie: Overleden in Connecticut]]<br />
[[Categorie: Geboren in 1769]]<br />
[[Categorie: Overleden in 1846]]</div>Mendelohttp://nl.wikisage.org/wiki/Paul_BalzereitPaul Balzereit2024-03-09T20:11:56Z<p>Mendelo: </p>
<hr />
<div>'''Paul Balzereit''' (volledig: '''Paul Johannes Gerhard Balzereit'''; pseudoniemen '''Paul Gehrhard''' en '''P. B. Gotthilf'''; [[Kiel]], [[2 november]] [[1885]] – [[Maagdenburg]], [[6 juli]] [[1959]]) was de opziener van het bijkantoor van het [[Wachttorengenootschap]] in Maagdenburg tijdens de eerste periode van de vervolging van [[Jehovah's Getuigen]] door het [[nazisme]].<br />
<br />
Balzereit volgde een handelsopleiding. Na een paar jaar in dit beroep en op de Germania scheepswerf gewerkt te hebben, sloot hij zich rond 1910 aan bij de de internationale Bijbelonderzoekers. Vanaf 1913 gaf hij als reizende ’pelgrimsbroeder’<ref>Een reizende vertegenwoordiger en spreker van het Wachttorengenootschap, wat overeenkomt met wat nu een kringopziener heet.</ref> lezingen aan bijbelonderzoeksgroepen in Duitsland. Al in 1916/17 was hij tijdelijk redacteur van de [[Wachttoren]] en in 1920 werd hij benoemd tot bijkantoordienaar.<ref>Tegenwoordig heet dit bijkantooropziener. Dit is de verantwoordelijke voor een bijkantoor van Jehovah’s Getuigen.</ref> Het bijkantoor was toen gevestigd in [[Barmen]]-[[Elberfeld]] (wat nu deelgemeenten zijn van [[Wuppertal]]) werd en in 1923 verhuisd naar Maagdenburg.<br />
<br />
In 1924 en 1926 gaf Balzereit ook eigen publicaties uit. Zijn ''Anklage gegen die Geistlichkeit'', die in 1924/25 over het hele Duitse rijk verspreid werd, irriteerde de kerken in die mate dat het lutherse [[consistorium]] op 16 mei 1925 een klacht indiende tegen Balzereit als verantwoordelijke uitgever. De Maagdenburgse schepenenrechtbank sprak hem vrij en hij werd voor het justitiepaleis door een grote menigte gefeliciteerd.<ref>„von einer großen Menschenmenge vor dem Justizpalast begrüßt und beglückwünscht.” {{ts.|Volksstimme Magdeburg}}, 7 februari 1926.</ref><br />
<br />
Vanaf 1931 kregen de bijbelonderzoekers de naam Jehovah’s Getuigen. Vanaf 1933 was Balzereit ’president’ van de Duitse afdeling van het Wachttorengenootschap. Toen zij in 1933 werden verboden, gingen zij onder Balzereits leiding door met het uitgeven van de nu verboden publicaties, zij het op beperkte schaal. Omdat de ambtenaren de uitgave van ’onbedenkelijke’ publicaties (de [[Bijbel]] en een kalender) verder toelieten, probeerde Balzereit over het niet-politieke en godsdienstige karakter van de Getuigen van Jehovah te informeren, maar zonder succes. Vooral vanaf 1934 toonde hij de neiging om compromissen aan te gaan, wat voor de leiding in het hoofdkantoor in [[Brooklyn]] niet acceptabel was.<br />
<br />
Op 10 mei 1935 werd hij gearresteerd en op 17 december 1935 werden hij en acht anderen die als ’prominente’ leidinggevenden van Jehovah’s Getuigen werden beschouwd, veroordeeld tot tweeënhalf jaar gevangenisstraf. Terwijl hij [[Joseph Franklin Rutherford]] ervan verzekerde „dat hij alles in het werk zou stellen om de broeders ertoe aan te moedigen het getuigeniswerk voort te zetten”, verklaarde hij tijdens het verhoor uitdrukkelijk dat er niets was gedaan. Deze tegenstrijdigheid leidde ertoe dat Rutherford een brief schreef „Aan Jehovah’s getrouwe volk in Duitsland”, waarin hij verklaarde „dat het Genootschap niets meer met hem te maken wil hebben, noch met een van degenen die bij die gelegenheid de kans hadden getuigenis af te leggen van Jehovah’s naam en koninkrijk en verzuimd hebben dit te doen.”<br />
<br />
Na zijn gevangenissstraf werd hij overgeplaatst naar het concentratiekamp [[Sachsenhausen]]. Hij ondertekende de verklaring die hem voorgelegd werd om zijn geloof af te zweren en vermeed elk contact met zijn voormalige geloofsgenoten. Ondanks de belofte van vrijlating moest hij echter terugkeren naar het blok en bleef tot 29 april 1939 in het kamp. Op het [[districtscongres van Jehovah's Getuigen|congres]] in [[Luzern]] (4-7 september 1936) werd [[Erich Frost]] door J. F. Rutherford in zijn plaats benoemd als leidinggevende over het land.<br />
<br />
Na de oorlog groepeerden een aantal voormalige bijbelonderzoekers zich in de door Paul Balzereits vader gestichte Allgemeine Bibel-Lehrvereinigung, ABL, met Balzereit als voorzitter. Zij beschouwden zich als onderdeel van de [[Dawn Bible Students Association]] en stonden verder achter ideeën van [[Charles Taze Russell|Charles T. Russell]]. In 1958 werd deze vereniging hernoemd naar Vereinigung freistehender Christen en verklaarde Balzereit zich schriftelijk bereid om samen te werken met het [[DDR]]-Ministerium für Staatssicherheit (Stasi) om campagne te voeren tegen [[Jehovah's Getuigen]].<ref>https://web.archive.org/web/20160110225125/http://www.neuegeschichte.de/aufsaetze/ehemalige-zeugen-jehovas-im-dienste-des-mfs-der-fall-balzereit</ref><br />
<br />
==Noten==<br />
{{reflist}}<br />
==Weblinks==<br />
* {{aut|Johannes S. Wrobel}}, [https://mbl.ub.ovgu.de/Biografien/0845.htm ''Paul Balzereit''], in: ''Magdeburger Biographisches Lexikon'', Otto-von-Guericke-Universität Magdeburg, Institut für Germanistik, https://mbl.ub.ovgu.de/Biografien/0845.htm<br />
<br />
{{authority control|TYPE=p|GND=1070319686 |VIAF=315940275|Wikidata=Q2058787}}<br />
{{DEFAULTSORT:Balzereit, Paul}}<br />
[[Categorie: Geboren in Kiel]]<br />
[[Categorie: Overleden in Maagdenburg]]<br />
[[Categorie: Geboren in 1885]]<br />
[[Categorie: Overleden in 1959]]<br />
{{kiem}}</div>Mendelohttp://nl.wikisage.org/wiki/Gemeente_van_Zevende_Dags_Adventisten_ReformatiebewegingGemeente van Zevende Dags Adventisten Reformatiebeweging2024-03-09T18:47:54Z<p>Mendelo: </p>
<hr />
<div>De '''Zevende Dags Adventisten Reformatiebeweging''' (in Nederland '''Gemeente van Zevende Dags Adventisten <small>Reformatiebeweging</small>''') is een protestantse geloofsgemeenschap.<br />
<br />
==Geschiedenis==<br />
Toen bij de start van de [[Eerste Wereldoorlog]] in het Oostenrijks-Hongaarse rijk dienstweigeraars geëxecuteerd werden, nam de Duitse kerkleiding van de [[zevendedagsadventisten]], met onder hen [[Ludwig Richard Conradi]], het standpunt in, dat men maar beter de militaire dienstplicht zou vervullen en ook op de [[sabbat]], die door adventisten als wekelijkse rustdag wordt onderhouden, te vechten. Wie zich hiertegen verzette, kon kerkelijke sancties verwachten. Toch wees een minderheid de oorlogsdienst af en zij werden [[excommunicatie|uitgesloten]] uit hun kerkgemeenschap.<br />
<br />
In 1915 was Conradi in Amerika aanwezig op de generale conferentie, waar hij op onbegrip stootte voor zijn standpunt. De Europese afdeling van de adventistenkerk werd tijdelijk ontbonden, en na de oorlog moesten hij en andere leidinggevende adventisten in Duitsland de verklaringen die zij tijdens de oorlog hadden gegeven schriftelijk intrekken.<br />
<br />
De wegens dienstweigering uitgesloten gelovigen organiseerden zich in 1919 als ’Internationale Missionsgesellshaft der Siebententags Adventisten Alte seit 1844 stehengebliebene Richtung Deutsche Union’ (’Internationaal Zendingsgenootschap der Zevende Dags Adventisten oude sinds 1844 standvastige richting Duitse Unie’). In andere landen gebruikten zij diverse benamingen.<br />
<br />
Nadat minstens 16 afgevaardigden van deze nieuwe organisaties in 1920 en 1922 meningsverschillen zonder succes probeerden bij te leggen met de Kerk van Zevende Dags Adventisten, was het punt bereikt dat zij besloten onafhankelijk van de adventkerk verder te gaan. De zienswijze dat een reformatiebeweging was voorzegd, hielp bij deze beslissing. In juli 1925 kwamen zij voor het eerst bijeen om zich als eigen generale conferentie te organiseren en werd de naam ’Internationaal Zendingsgenootschap van de Zevendedagsadventisten Reformatiebeweging’ aangenomen (Engelse afkorting SDARM).<br />
<br />
Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] volgden zij hun standpunt om geen militaire dienst te verrichten en kwamen ’reformadventisten’ in concentratiekampen terecht.<br />
<br />
Na de Tweede Wereldoorlog was opnieuw organisatie nodig. In 1949 werd de Zevende Dags Adventisten Reformatiebeweging via notariële akte in Californië gevestigd.<br />
<br />
Op de generale conferentie in Zeist (Nederland) in mei 1951 kwam het tot een nieuwe kerkscheuring binnen de reformatiebeweging.<br />
<br />
== Weblinks ==<br />
*[http://www.zdareformatie.org zdareformatie.org] Gemeente van Zevende Dags Adventisten, Reformatiebeweging<br />
*[http://www.imssda.org imssda.org] International Missionary Society of the Seventh-Day Adventist Reform Movement<br />
*[http://www.reform-adventisten.net reform-adventisten.net] Internationale Missionsgesellschaft der Siebenten-Tags-Adventisten, Reformationsbewegung<br />
{{authority control|TYPE=o|Wikidata=Q463471}}<br />
[[Categorie:Zevendedagsadventisten]]</div>Mendelohttp://nl.wikisage.org/wiki/Lijst_van_de_laureaten_van_de_Belgische_prijs_van_Rome_(alle_kunsttakken)Lijst van de laureaten van de Belgische prijs van Rome (alle kunsttakken)2024-03-09T18:22:28Z<p>Vecaman: </p>
<hr />
<div>=== Laureaten ===<br />
{|<br />
|valign=top|<br />
* 1819 - [[Ferdinand de Braekeleer]] (schilderkunst)<br />
* 1821 - [[Jean Baptiste Louis Maes]] (schilderkunst)<br />
* 1823 - [[Antoon Van Ysendyck]] (schilderkunst)<br />
* 1826 - Geen eerste prijs toegekend (schilderkunst)<br />
* 1828 - [[Jan Antoon Verschaeren]] (schilderkunst)<br />
* 1830 - [[Johannes Antonius van der Ven]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1832 - [[Antoine Wiertz]] (schilderkunst)<br />
* 1834 - [[Gustave De Man]] (architectuur)<br />
* 1836 - [[Jozef Geefs]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1838 - [[Romaan Eugeen Van Maldeghem|Romain Eugène Van Maldeghem]] (schilderkunst)<br />
* 1840 - Geen eerste prijs toegekend (graveerkunst)<br />
* 1841 - [[Etienne Soubre (componist)|Etienne Soubre]] (muziek)<br />
* 1842 - [[Jan Frans Portaels]] (schilderkunst)<br />
* 1843 - Geen eerste prijs toegekend (muziek)<br />
* 1844 - [[Adolphe Ombrecht]] (architectuur)<br />
* 1845 - [[Adolphe Samuel]] (muziek)<br />
* 1846 - [[Jean Geefs|Jan Geefs]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1847 - [[Joseph Stallaert]] (schilderkunst)<br />
* 1847 - [[François-Auguste Gevaert]] (muziek)<br />
* 1848 - [[Corneille-Joseph Bal]] (graveerkunst)<br />
* 1849 - [[Félix Laureys]] (architectuur)<br />
* 1849 - [[Alexandre Stadtfeld]] (muziek)<br />
* 1850 - [[Modeste Carlier]] (schilderkunst)<br />
* 1851 - [[Joannes Baptista De Boeck|Jan-Baptist De Boeck]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1851 - [[Eduard Lassen]] (muziek)<br />
* 1852 - [[Ferdinand Pauwels]] (schilderkunst)<br />
* 1853 - Geen eerste prijs toegekend (architectuur)<br />
* 1853 - Geen eerste prijs toegekend (muziek)<br />
* 1854 - [[Désiré Mergaert]] (schilderkunst)<br />
* 1855 - [[Gustave Biot]] (graveerkunst)<br />
* 1855 - [[Pierre De Mol]] (muziek)<br />
* 1856 - [[Gérard van der Linden|Gérard Vander Linden]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1857 - [[Polydore Beaufaux]] (schilderkunst)<br />
* 1857 - [[Peter Benoit]] (muziek)<br />
* 1858 - [[Jan-Lodewijk Baeckelmans|Jean-Louis Baeckelmans]] (architectuur)<br />
* 1859 - [[Robert Fabri]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1859 - [[Jean-Théodore Radoux]] (muziek)<br />
* 1860 - [[Léonce Legendre]] (schilderkunst)<br />
* 1861 - [[Eugène Jean Copman]] (graveerkunst)<br />
* 1861 - Geen eerste prijs toegekend (muziek)<br />
* 1862 - [[Louis Delacenserie]] (architectuur)<br />
* 1863 - [[Joannes Van den Bussche]] (schilderkunst)<br />
* 1863 - [[Joseph Dupont|Henri-Joseph Dupont]] (muziek)<br />
* 1864 - [[Frans Deckers|Jean-François Deckers]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1865 - [[André Hennebicq]] (schilderkunst)<br />
* 1865 - [[Gustave Huberti]] (muziek)<br />
* 1866 - [[Joseph Naert]] (architectuur)<br />
* 1867 - [[Ernest Vanden Kerckhove]] (schilderkunst)<br />
* 1867 - [[Hendrik Waelput]] (muziek)<br />
* 1868 - Geen deelnemers (graveerkunst)<br />
* 1869 - [[Gaston Marchant]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1869 - [[Jan Van den Eeden]] (muziek)<br />
* 1870 - [[Xavier Mellery]] (schilderkunst)<br />
* 1871 - [[Ernest Dieltiens|Frans Ernest Dieltiens]] (architectuur)<br />
|valign=top|<br />
* 1871 - [[Willem De Mol|Guillaume De Mol]] (muziek)<br />
* 1872 - [[Jean Cuypers]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1873 - Geen eerste prijs toegekend (schilderkunst)<br />
* 1873 - [[François-Mathieu Servais]] (muziek)<br />
* 1874 - [[François-Henri Lauwers]] (graveerkunst)<br />
* 1875 - [[Jean Baptiste De Coster]] (architectuur)<br />
* 1875 - [[Isidoor De Vos]] (muziek)<br />
* 1876 - Geen eerste prijs toegekend (schilderkunst)<br />
* 1877 - [[Julien Dillens]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1877 - [[Edgar Tinel]] (muziek)<br />
* 1878 - [[Edouard de Jans|Edward de Jans]] (schilderkunst)<br />
* 1879 - [[Geefs (familie)#Verdere afstamming|Eugène Geefs]] (architectuur)<br />
* 1879 - Geen eerste prijs toegekend (muziek)<br />
* 1880 - [[Rémy Cogghe]] (schilderkunst)<br />
* 1881 - [[Louis Lenain]] (gravure)<br />
* 1881 - [[Sylvain Dupuis]] (muziek)<br />
* 1882 - [[Guillaume Charlier]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1883 - [[Emile Verbrugge]] (schilderkunst)<br />
* 1883 - Geen eerste prijs toegekend (muziek)<br />
* 1884 - [[Eugeen Dieltiens]] (architectuur)<br />
* 1885 - [[Jules Anthone]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1885 - [[Léon Du Bois]] (muziek)<br />
* 1886 - [[Constant Montald]] (schilderkunst)<br />
* 1886 - [[Willem Van der Veken]] (graveerkunst)<br />
* 1887 - [[Karel De Wulf|Charles De Wulf]] (architectuur)<br />
* 1887 - [[Pieter Heckers]] (muziek)<br />
* 1888 - [[Jules Lagae]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1889 - Geen eerste prijs toegekend (schilderkunst)<br />
* 1889 - [[Paul Gilson]] (muziek)<br />
* 1890 - [[Arthur Verhelle]] (architectuur)<br />
* 1891 - [[Égide Rombaux]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1891 - [[Paul-Henri-Joseph Lebrun|Paul Lebrun]] (muziek)<br />
* 1892 - Geen eerste prijs toegekend (schilderkunst)<br />
* 1893 - [[Emile Vereecken]] (architectuur)<br />
* 1893 - [[Lodewijk Mortelmans]] (muziek)<br />
* 1894 - [[Victor De Haen]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1895 - [[Jean Delville]] (schilderkunst)<br />
* 1895 - [[Martin Lunssens]] (muziek)<br />
* 1896 - [[Augustin Cols]] (architectuur)<br />
* 1896 - [[Arthur Sterck]] (graveerkunst)<br />
* 1897 - [[Henri Boncquet]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1897 - [[Joseph Jongen]] (muziek)<br />
* 1898 - [[Emile Vloors]] (schilderkunst)<br />
* 1899 - [[Joseph Evrard]] (architectuur)<br />
* 1899 - [[François Rasse]] (muziek)<br />
* 1900 - [[Frans Huygelen]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1901 - [[Victor Dieu]] (graveerkunst)<br />
* 1901 - [[Adolphe Biarent]] (muziek)<br />
* 1902 - [[Triphon De Smet]] (architectuur)<br />
* 1903 - [[Fernand Gysen]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1903 - [[Albert Dupuis]] (muziek)<br />
* 1904 - [[Walter Vaes]] (schilderkunst)<br />
* 1905 - [[Louis Delune]] (muziek)<br />
|valign=top|<br />
* 1906 - Geen eerste prijs toegekend (beeldhouwkunst)<br />
* 1906 - [[Alfred-Florent Duriau]] (graveerkunst)<br />
* 1907 - Geen eerste prijs toegekend (schilderkunst)<br />
* 1907 - [[Charles Radoux-Rogier]] (muziek)<br />
* 1908 - [[Camillus Van Daele]] (architectuur)<br />
* 1909 - [[Marcel Rau]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1909 - [[Robert Herberigs]] (muziek)<br />
* 1910 - [[Jean Colin]] (schilderkunst)<br />
* 1911 - [[Jef Huygh|Joseph Huygh]] (architectuur)<br />
* 1911 - [[Louis Buisseret]] (graveerkunst)<br />
* 1911 - [[Albert Sarly]] (muziek)<br />
* 1912 - [[Arthur Dupon]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1913 - Geen eerste prijs toegekend (schilderkunst)<br />
* 1913 - [[Léon Jongen]] (muziek)<br />
* 1914 - [[Jos Smolderen|Joseph Smolderen]] (architectuur)<br />
* 1919 - Geen eerste prijs toegekend (beeldhouwkunst < 31 jr)<br />
* 1919 - [[Jozef Van Goolen]] (beeldhouwkunst 31-35 jr)<br />
* 1920 - [[Max Van Dyck]], (schilderkunst < 31 jr)<br />
* 1920 - [[Alfons Blomme]], (schilderkunst 31-35 jr)<br />
* 1920 - [[René Barbier]] (muziek)<br />
* 1921 - [[Augustin-François Bernard]] (architectuur < 31 jr)<br />
* 1921 - [[Jan-Albert De Bondt]] (architectuur 31-35 jr)<br />
* 1921 - [[Fernand Quinet]] (muziek)<br />
* 1927 - [[Jan Lauwers (architect)|Jan Lauwers]] (architectuur)<br />
* 1928 - [[Robert Van Cauwenberghe]] (schilderkunst)<br />
* 1932 - [[Jean Boedts]] (graveerkunst)<br />
* 1932 - [[Willy Kreitz]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1933 - [[Jozef-Louis Stynen]] (architectuur)<br />
* 1933 - [[Prosper Van Eechaute]] (muziek)<br />
* 1934 [[Yvonne Perrin]] (schilderkunst)<ref name=":24">{{Citeer nieuws|achternaam=Verslaggever|voornaam=|datum=22 november 1934|titel=Groote Prijs van Rome voor de schilderkunst|uitgever=Gazet van Antwerpen|bezochtdatum=|taal=|url=http://www.archiefgazetvanantwerpen.be/vw/article.do?id=GVM-19341122-01003011&lm=colf%2Crom&lm2=Colfs%20Rome}}</ref><br />
* 1934 [[Peter Colfs]] (schilderkunst)<ref name=":24" /><br />
* 1934 [[Hugo Van Beveren]] (schilderkunst)<ref name=":24" /><br />
* 1934 [[Jac. Maes]] (schilderkunst)<ref name=":24" /><br />
* 1935 - [[Alphonse Darville]] (graveerkunst)<br />
* 1936 - [[Victor Blommaert]] (architectuur)<br />
* 1937 - [[Jan Cobbaert]] (schilderkunst)<br />
* 1937 - [[Jean De Middeleer]] (muziek)<br />
* 1938 - [[Mark Macken]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1939 - [[Buth|Leo De Budt]] (schilderkunst)<br />
* 1940 - [[Gustave Camus]] (schilderkunst)<br />
* 1941 - [[Maurits De Vocht]] (architectuur)<br />
* 1943 - [[Henri Brasseur]] (schilderkunst)<br />
* 1943 - [[Jean Louël]] (muziek)<br />
* 1944 - [[Albert Baisieux]] (graveerkunst)<br />
* 1944 - [[Lode Eyckermans]] (graveerkunst)<br />
* 1945 - [[Marcel Quinet]] (muziek)<br />
* 1946 - [[Jos De Maegd]] (schilderkunst)<br />
* 1949 - [[Geo Vindevogel]] (beeldhouwkunst)<br />
* 1952 - [[Herman Minner]] (schilderkunst)<br />
* 1953 - [[Joseph Braun]] (graveerkunst)<br />
* 1956 - [[Olivier Strebelle]] (graveerkunst)<br />
* 1959 - [[Jacqueline Fontyn]] (muziek)<br />
* 1961 - [[Alfons Van Meirvenne]] (graveerkunst)<br />
* 1961 - [[Jacques Leduc]] (muziek)<br />
* 1965 - [[Frédéric Van Rossum|Frederik Van Rossum]] (muziek)<br />
* 1967 - [[Paul Schellekens (architect)|Paul Schellekens]] (architectuur)<br />
* 1973 - [[Maurice Van den Dries]] (tekenkunst)<br />
* 1974 - [[Serge Gangolf]] (graveerkunst)<br />
|}</div>Vecamanhttp://nl.wikisage.org/wiki/Micheline_ThonetMicheline Thonet2024-03-08T02:22:13Z<p>IPA: </p>
<hr />
<div>'''Micheline Thonet''' ([[Hoei]] [[19 juli]] [[1925]] - aldaar [[2 juni]] [[2018]]) was een lid van het [[Belgisch verzet in de Tweede Wereldoorlog]]. Ze was de zus van [[Victor Thonet]] die in 1943 werd gefusilleerd door de Duitsers.<ref>[https://www.rtbf.be/article/huy-deces-de-micheline-thonet-une-figure-de-la-resistance-9937623 Huy: décès de Micheline Thonet, une figure de la Résistance], [[RTBF]] 6 juni 2018</ref><ref>[https://www.lavenir.net/regions/huy-waremme/huy/2018/06/05/elle-etait-une-figure-de-la-resistance-NXLQP6A7YZGLPBUPY6TI2PB3MI/ Elle était une figure de la Résistance] 5 juni 2018</ref><ref>[https://rouges-flammes.blogspot.com/2018/06/hommage-micheline-thonet-20071925.html HOMMAGE A MICHELINE THONET (20/07/1925 -02/06/2018)]</ref><br />
<br />
Ze was de dochter van de communistische voorman [[Joseph Thonet]].<ref>[https://maitron.fr/spip.php?article178347 THONET Victor, Joseph, Vincent]</ref> en de zus van verzetsman [[Victor Thonet]] die in 1943 werd gefusilleerd door de Duitsers. Micheline werd na de arrestatie van haar broer ook lid van het verzet en werd op 28 november 1942 ook gearresteerd door de Duitse bezetter en 7 maanden opgesloten in de gevangenis van Hoei, van waaruit ze uiteindelijk werd bevrijd door het verzet op 1 januari 1943.<br />
<br />
Thonet overleed in 2018. Ze was de weduwe van Albert Bastianelli.<ref>[https://www.enaos.eu/P1230.aspx?IdPer=491650&IdAN=Auto Madame Micheline THONET]</ref><br />
<br />
==Zie ook==<br />
*[https://www.youtube.com/watch?v=I-J3prauXhI La seconde guerre mondiale : Micheline Thonet Wanze (2014) - Enquête du Musée de la Vie wallonne], een video waarin Micheline vertelt over de oorlog en de arrestatie van haar broer.<br />
<br />
{{DEFAULTSORT:Thonet, Micheline}}<br />
{{Appendix}}<br />
[[Categorie:Geboren in 1925]]<br />
[[Categorie:Overleden in 2018]]<br />
[[Categorie:Belgisch verzetsstrijder in de Tweede Wereldoorlog]]</div>IPAhttp://nl.wikisage.org/wiki/Confirmatie_(kerkelijk)Confirmatie (kerkelijk)2024-03-07T05:08:55Z<p>Mendelo: Nieuwe pagina aangemaakt met 'De '''confirmatie''' (Latijn: ''confirmatio'': bevestiging, bekrachtiging) is een plechtige openbare geloofsbelijdenis gevolgd door een individuele zegening in de vele protestantse kerken, zoals de lutherse kerk en de nieuw-apostolische kerk. Anders dan het vormsel (Latijn: ''confirmatio'') in de Katholieke, Anglicaanse, Orthodoxe en Oosterse Kerken, wordt de confirmatie in protestantse kerken gewoonlijk niet als een sacrament gezien.'</p>
<hr />
<div>De '''confirmatie''' (Latijn: ''confirmatio'': bevestiging, bekrachtiging) is een plechtige openbare geloofsbelijdenis gevolgd door een individuele zegening in de vele protestantse kerken, zoals de lutherse kerk en de nieuw-apostolische kerk.<br />
<br />
Anders dan het vormsel (Latijn: ''confirmatio'') in de Katholieke, Anglicaanse, Orthodoxe en Oosterse Kerken, wordt de confirmatie in protestantse kerken gewoonlijk niet als een [[sacrament]] gezien.</div>Mendelohttp://nl.wikisage.org/wiki/Continental_SocietyContinental Society2024-03-07T01:17:28Z<p>Mendelo: Nieuwe pagina aangemaakt met 'De '''Continental Society for the Diffusion of Religious Knowledge over the Continent of Europe''' (’Continentaal Genootschap voor de verspreiding van religieuze kennis over het continent van Europa’; of kort '''Continental Society''') was een evangelisch zendingsgenootschap, gesticht in Londen in 1819 met het doel evangelicaal christendom over het Europese vasteland te verspreiden. De Continental Society werd gevormd op initiatief van...'</p>
<hr />
<div>De '''Continental Society for the Diffusion of Religious Knowledge over the Continent of Europe''' (’Continentaal Genootschap voor de verspreiding van religieuze kennis over het continent van Europa’; of kort '''Continental Society''') was een evangelisch zendingsgenootschap, gesticht in Londen in 1819 met het doel [[evangelicalisme|evangelicaal]] christendom over het Europese vasteland te verspreiden.<br />
<br />
De Continental Society werd gevormd op initiatief van onder anderen [[Robert Haldane]] (in [[Genève]]) en [[Henry Drummond]].<br />
<br />
In 1823 stuurde dit genootschap de in Schotland opgegroeide Duitser [[Johann Gerhard Oncken]] naar [[Hamburg]]. Na verloop van tijd stichtte hij daar de eerste [[baptisten]]kerk in Duitsland, die een centrum werd van de baptistische beweging in Europa.<br />
<br />
Het Genootschap had als doel bestaande kerken op het vasteland te steunen en controverses over bijzaken te vermijden, maar werd toch verwikkeld in controverses over [[Premillennialisme|premillennialistische]] zienswijzen en het steunen van kerkelijke afscheidingen, die ten koste gingen van het prediken van het evangelie. Waarschijnlijk leidde dit tot een achteruitgang van het Genootschap.<br />
<br />
De naam werd, mogelijk in 1836, gewijzigd naar European Missionary Society. Tegen 1840 was het Genootschap bankroet. Het werd samengevoegd met het anglicaanse ’Central Committee’ om de [[Foreign Aid Society]] te vormen. Het werk daarvan werd verdergezet tot net voor de [[Eerste Wereldoorlog]].<br />
<br />
{{reflist}}<br />
{{authority control|TYPE=o|Wikidata=Q5165340}}<br />
[[Categorie: Zendingsorganisatie]]<br />
{{kiem}}</div>Mendelohttp://nl.wikisage.org/wiki/Willemijn_LodewijkxWillemijn Lodewijkx2024-03-06T00:21:29Z<p>O: Aanpassing</p>
<hr />
<div>{{Infobox personage<br />
| kleur = #CCCCCC<br />
| tekstkleur = black<br />
| naam = Willemijn Lodewijkx<br />
| serie = [[Gooische Vrouwen (televisieserie)|Gooische Vrouwen]]<br />
| afbeelding =<br />
| onderschrift =<br />
| eerste = [[30 oktober]] [[2005]]<br />
| laatste = [[11 november]] [[2007]]<br />
| reden = Willemijn overleed na een bomaanslag<br />
| bedenker =<br />
| vertolker = [[Annet Malherbe]]<br />
| aflevering = <br />
| volledige naam= Willemijn Lodewijkx-Verbrugge<br />
| bijnaam =<br />
| alias =<br />
| leeftijd = <br />
| geboren = [[7 september]]<br />
| overleden = [[11 november]] [[2007]]<br />
| beroep = <br />
| titel =<br />
| familie = Adriënne Verbrugge (moeder)<br />
| huwelijken = [[Evert Lodewijkx]] (1986-2005, 2007; overleden)<br />
| relaties = <br />
| kinderen = [[Roderick Lodewijkx]] (zoon; met Evert)<br />[[Louise Lodewijkx]] (dochter; met Evert)<br />[[Annabel Lodewijkx]] (dochter; met Evert)<br />
| religie =<br />
| geboorteland = <br />
| nationaliteit =<br />
}}<br />
<br />
'''Willemijn Lodewijkx-Verbrugge''' is een personage uit de Nederlandse tv-serie ''[[Gooische Vrouwen (televisieserie)|Gooische Vrouwen]]'', die werd uitgezonden op [[RTL 4]]. Willemijn Lodewijkx werd van 2005 tot en met 2007 vertolkt door [[Annet Malherbe]]. Willemijn is een huisvrouw, die eigenlijk te lief is voor iedereen.<br />
<br />
== Leven vóór Gooische Vrouwen ==<br />
Willemijn zat samen met [[Claire van Kampen]] op de middelbare school. Na haar school trouwde ze in [[1986]] met [[Evert Lodewijkx]]. Samen met hem kreeg ze drie kinderen: [[Roderick Lodewijkx]], [[Louise Lodewijkx]] en [[Annabel Lodewijkx]]. Willemijn woont al haar hele leven in het Gooi.<br />
<br />
== Seizoen 1 ==<br />
In Seizoen 1 ontmoet Willemijn haar nieuwe buurvrouw [[Cheryl Morero]]. Willemijn helpt gelijk om het [[Housewarmingparty|housewarming]]-feestje van de Morero's goed te laten verlopen. Ze raakt samen met [[Anouk Verschuur]] en Claire bevriend met deze nieuwe buurvrouw. Ondertussen gaat het in het liefdesleven van Willemijn minder goed. Ze komt erachter dat Evert het alleen nog met zichzelf doet, terwijl ze het samen al maanden niet meer hebben gedaan. Ze probeert van alles om weer dichter bij haar man te komen, maar hij houdt de boot af. Ze denkt zelfs dat Anouk iets met hem heeft. Ze zorgt er daardoor bijna voor dat Anouk van een balkon valt door toedoen van een voodoo-poppetje. Het loopt gelukkig met een sisser af. Op een dag komt Evert thuis en meldt aan Willemijn dat hij wil scheiden. Willemijn is geschokt en schopt hem gelijk het huis uit. Ze raakt daarna nog met hem in gevecht en verkoopt zijn kleren op een veiling.<br />
<br />
== Seizoen 2 ==<br />
Willemijn en Evert zijn gescheiden, maar Willemijn kan hem niet vergeten. Ze probeert van alles om hem te vergeten maar het lukt haar niet. Dan krijgt Evert een nieuwe vriendin: Diana van der Kieft. Ze gaan samen in het tuinhuis in de tuin van Willemijn wonen. Het gaat uiteindelijk uit, wat voor Willemijn niet zo erg is.<br />
Claire is een zwembad in geslagen en Willemijn belooft aan haar, terwijl Claire in coma ligt, dat ze haar financieel zal steunen als het nodig is. Claire maakt hier gebruik van als ze uit coma is en zegt dat het voor [[Merel van Kampen]] is bedoeld. Willemijn komt erachter dat dit niet zo is en verbreekt de vriendschap. Claire betaalt alles met rente terug waardoor het toch weer goed komt.<br />
<br />
== Seizoen 3 ==<br />
De vier vriendinnen organiseren een veiling voor het goede doel: Thaise weeskinderen. Willemijn regelt bijna alles, maar wordt uiteindelijk niet bedankt door Cheryl voor haar hulp. Ondertussen denkt ze dat Claire wat met Evert is begonnen, terwijl dit niet waar is, en is ze boos op Anouk omdat die met haar naar een wijnproeverij zou gaan, maar uiteindelijk afhaakt. Willemijn gaat alleen en drinkt zich helemaal lam. [[Dokter Rossi]] moet uiteindelijk haar vriendinnen bellen. Die komen meteen maar worden door Willemijn geslagen en uitgescholden. De volgende dag is Willemijn vol spijt en maakt het ze het weer goed met de meiden.<br />
Willemijn wordt actief op een datingsite en ontmoet een man. Ze maakt een afspraak met hem op een duivenschieterij. Daar aangekomen blijkt Evert haar mystery guest te zijn. Ze twijfelen eerst, maar gaan samen duiven schieten. Ze krijgen het gezellig en zoenen heel wat af. Ze beginnen weer wat samen, zonder dat de kinderen het weten. Maar dan vraagt Evert haar ten huwelijk. Willemijn twijfelt eerst, maar doet het toch. Evert en Willemijn trouwen weer en niks kan haar geluk nog in de weg staan. Ze vertelt haar vriendinnen dat ze ontzettend veel van hen houdt en ze maken dan samen een pakje open dat voor hen alle vier is bestemd. Er zit een soort klokje in dat langzaam aftikt...<br />
<br />
== Seizoen 4 ==<br />
Het klokje bleek een bom te zijn, gemaakt door [[Tippiwan Sournois|Tippiwan]], die wraak op de vier dames wilde. Willemijn is bij deze aanslag omgekomen en wordt in de eerste aflevering van seizoen 4 uitgestrooid door haar gezin en beste vrienden.<br />
<br />
{{authority control|TYPE=|Wikidata=Q2683876}}<br />
[[Categorie:Personage uit Gooische Vrouwen]]</div>Ohttp://nl.wikisage.org/wiki/Tom_BlaauwTom Blaauw2024-03-06T00:17:43Z<p>O: Aanpassing</p>
<hr />
<div>{{Infobox personage<br />
| kleur = #CCCCCC<br />
| tekstkleur = black<br />
| naam = Tom Blaauw<br />
| serie = [[Gooische Vrouwen (serie)|Gooische Vrouwen]],<br />[[Gooische Vrouwen (film)|Gooische Vrouwen de film]]<br />
| afbeelding =<br />
| onderschrift =<br />
| eerste = [[6 november]] [[2005]]<br />
| laatste = [[10 maart]] [[2011]]<br />
| reden = keert niet terug in Gooische Vrouwen 2<br />
| bedenker =<br />
| vertolker = [[Daniël Boissevain]]<br />
| aflevering = <br />
| volledige naam= Thomas Michaël Blaauw<br />
| bijnaam =<br />
| alias =<br />
| leeftijd = <br />
| geboren = <br />
| overleden = <br />
| beroep = Piloot<br />
| titel =<br />
| familie = <br />
| huwelijken = [[Anouk Verschuur]] (gescheiden)<br />
| relaties = "Onbekend" (relatie)<br />[[Anouk Verschuur]] (affaire)<br />[[Cheryl Morero]] (onenightstand)<br />[[Anouk Verschuur]] (zoen)<br />Kim (relatie)<br />[[Anouk Verschuur]] (relatie) <br /> "Onbekend" (relatie)<br />
| kinderen = [[Vlinder Blaauw]] (dochter; met Anouk)<br />[[Remy Morero]] (zoon; met Cheryl)<br />
| religie =<br />
| geboorteland = <br />
| nationaliteit =<br />
}}<br />
<br />
'''Thomas Michaël (Tom) Blaauw''' is een [[personage]] uit de Nederlandse televisieserie ''[[Gooische Vrouwen (serie)|Gooische Vrouwen]]'', die werd uitgezonden op [[RTL 4]]. Ook was hij te zien in de [[Gooische Vrouwen (film)|gelijknamige film]]. De rol van Tom Blaauw werd van 2005 tot en met 2009 en in 2011 gespeeld door [[Daniël Boissevain]].<br />
<br />
== Leven vóór Gooische Vrouwen ==<br />
Tom krijgt samen met zijn vrouw [[Anouk Verschuur]] een dochter: [[Vlinder Blaauw]]. Tom en Anouk zijn maar drie jaar getrouwd en gaan dan als vrienden uit elkaar. Tom is ook vaak weg, want hij is piloot. Als hij in 't Gooi is, is hij vaak bij Anouk thuis te vinden, maar heeft ook een eigen huis.<br />
<br />
== In de serie ==<br />
===Seizoen 1 ===<br />
Als een vriendin van Tom, [[Claire van Kampen]], een man wil gaan vermoorden op het vliegveld, weet Tom haar net op tijd tegen te houden, zonder dat hij weet wat ze van plan was. Puur toeval dus. Tom heeft nog weleens een vriendinnetje, maar komt weer terug bij Anouk. Ze hebben een soort affaire. Maar dan duikt hij het bed in met een van de beste vriendinnen van Anouk: [[Cheryl Morero]]. Cheryl blijkt zwanger te zijn, maar weet zeker dat het van haar man [[Martin Morero]] is. Tom twijfelt maar laat het erbij. Op het zwangerschapsfeestje van de Morero's vraag Anouk Tom ten huwelijk. Tom is zo verbijsterd dat hij wegloopt.<br />
<br />
=== Seizoen 2 ===<br />
Anouk en Tom gaan dus niet meer trouwen en er zit ook geen relatie meer in. Ze zijn weer gewoon vrienden. Tom heeft ook wel wat anders aan zijn hoofd: hij wil weten of Cheryl zwanger van hem is. Hij bemoeit zich met alles wat met de baby te maken heeft. Hij gaat mee naar zwangerschapsgym en steunt Cheryl, als Martin er weer eens niet is. Op kerstavond krijgt Cheryl weeën en gaat met haar Thaise [[au pair]] [[Tippiwan Sournois]] op weg naar het ziekenhuis. Daar belt ze al haar vriend(inn)en, en bedrogen echtgenoot Martin, maar niemand neemt op. Tippiwan weet van de onenightstand van Cheryl en Tom en belt Tom op. Hij is er dus wel bij wanneer [[Remy Morero]] wordt geboren.<br />
<br />
=== Seizoen 3 ===<br />
Martin moet van Cheryl het huis uit, want tijdens de bevalling ging hij vreemd. Als de doop van Remy dan komt wijst Cheryl Tom en [[Willemijn Lodewijkx]] aan als peetouders. Het is echter nog steeds niet duidelijk wie de vader van Remy is. Tom eist een DNA-test en Cheryl zorgt dat ze wangslijm van haar zoon Remy naar het ziekenhuis kan sturen. Als ze de uitslag in de bus valt, is alleen Martin thuis. Hij opent de brief en komt er dus achter dat Tom en Cheryl het hebben gedaan, maar er staat dat met 0,01% kans het zeker is dat Tom de vader is. Martin kan dus wel opgelucht ademhalen. Tippiwan komt er echter achter dat Cheryl de test heeft laten vervalsen en confronteert [[Greet Hogenbirk]] ermee. Tippiwan duwt hierbij Greet van een balustrade af en zij overlijdt. Dan gaat Tippiwan Cheryl chanteren en moet Cheryl het wel aan Martin vertellen. Martin gaat er woedend met Remy vandoor. Op de vooravond van het huwelijk van Willemijn en [[Evert Lodewijkx]] komt Martin met Remy en vertelt dat hij Tom gaat beschouwen als donor. Tom heeft hier vrede mee.<br />
<br />
=== Seizoen 4 ===<br />
Anouk wordt bedreigd door haar ex-vriend Joost en Tom is er voor haar waar hij kan. Als Joost uiteindelijk wordt opgepakt kunnen ze allemaal weer opgelucht ademhalen. Tom krijgt ook een nieuwe vriendin: Kim. Ze lijkt sprekend op Anouk. Als Anouk vertelt dat ze in Dubai gaat wonen zullen Kim en Tom in haar huis komen wonen en voor Vlinder gaan zorgen. Anouk ziet er echter vanaf door toedoen van Claire. Tom gaat ook samen met Kim naar het tweede huwelijk van Martin en Cheryl.<br />
<br />
=== Seizoen 5 ===<br />
Tom en Kim hadden de huur van hun appartement al opgezegd dus wonen ze nu samen bij Anouk thuis. Anouk slaapt op de bank. Als Anouk met het voorstel komt dat Tom en Kim maar eens lekker op vakantie moet gaan, is Kim gelijk enthousiast. Als ze dan hoort dat Vlinder ook mee moet loopt ze boos weg en maakt het uit. Tom en Anouk groeien weer dichter naar elkaar toe en krijgen weer een relatie. Na een kleine ruzie maken ze het weer goed en zijn ze weer happy samen.<br />
<br />
== [[Gooische Vrouwen (film)|In de langspeelfilm]] ==<br />
Het is uit tussen Tom en Anouk, maar nog altijd goede vrienden. Als Anouk Vlinder heeft geslagen, gaat Vlinder bij Tom wonen. Tom komt samen met Vlinder naar de nieuwe tentoonstelling van Anouk, maar Vlinder weet dat het niet haar eigen werk is. Ze wil het Tom vertellen, maar Anouk is haar voor en snoert haar de mond. Als Anouk en haar vriendinnen allemaal problemen hebben gaan ze naar Frankrijk. Daar belt Anouk naar Tom en wil Vlinder spreken, maar Vlinder haar niet. Als de dames langer wegblijven begint Tom haar ook te missen. Vlinder wordt echter [[Menstruatie|ongesteld]] en Tom belt Anouk op, want hij weet niet wat hij ermee aan moet. Anouk komt meteen naar huis en wordt zelfs door de politie begeleid om weer in Nederland te komen. Daar sluit ze Vlinder en Tom weer in haar armen.<br />
<br />
== Externe link ==<br />
* {{en}} [[Bestand:Comicsfilm.png|15px|class=noviewer|Icoontje film]] [https://web.archive.org/web/20140929213638/http://www.imdb.com/character/ch0032637/ Tom Blaauw] in de [[Internet Movie Database]]<br />
<br />
{{authority control|TYPE=|Wikidata=Q3036332}}<br />
[[Categorie:Personage uit Gooische Vrouwen]]</div>Ohttp://nl.wikisage.org/wiki/Roelien_GrootheezeRoelien Grootheeze2024-03-06T00:13:50Z<p>O: Aanpassing</p>
<hr />
<div>{{Infobox personage<br />
| kleur = #CCCCCC<br />
| tekstkleur = black<br />
| naam = Roelien Lodewijkx-Grootheeze<br />
| serie = [[Gooische Vrouwen (serie)|Gooische Vrouwen]],<br />[[Gooische Vrouwen (film)|Gooische Vrouwen de film]],<br />[[Gooische Vrouwen 2]]<br />
| afbeelding =<br />
| onderschrift =<br />
| eerste = [[7 september]] [[2008]]<br />
| laatste = [[4 december]] [[2014]]<br />
| reden = laatste materiaal van Gooische Vrouwen<br />
| bedenker =<br />
| vertolker = [[Lies Visschedijk]]<br />
| aflevering = <br />
| volledige naam= Roelina Philomena Geertrude Lodewijkx-Grootheeze<br />
| bijnaam = Roeltje<br />
| alias =<br />
| leeftijd = 43<br />
| geboren = <br />
| overleden = <br />
| beroep = <br />
| titel =<br />
| familie = [[Olivier Grootheeze]] (vader)<br />[[Cecile van Buuren]] (tante)<br />
| huwelijken = [[Evert Lodewijkx]] (2014)<br />
| relaties = [[Evert Lodewijkx]] (ondertussen overleden)<br />
| kinderen = Miskraam (onbekend; met Evert)<br />
| religie = Katholiek/Christelijk<br />
| geboorteland = Nederland<br />
| nationaliteit = Nederlandse<br />
}}<br />
<br />
'''Roelien Lodewijkx-Grootheeze''' is een personage uit de Nederlandse tv-serie ''[[Gooische Vrouwen (serie)|Gooische Vrouwen]]'', die werd uitgezonden op [[RTL 4]]. Roelien Grootheeze werd in 2008, 2009, 2011 en 2014 gespeeld door [[Lies Visschedijk]]. Roelien is een echte hondenliefhebster.<br />
<br />
== Leven vóór Gooische Vrouwen ==<br />
Roeliens moeder is overleden, dus heeft ze alleen haar vader, [[Olivier Grootheeze]] nog. Roelien woont samen met veel honden in een villa in het Gooi.<br />
<br />
== Seizoen 4 ==<br />
De hond van [[Cheryl Morero]] en [[Martin Morero]], Sinatra, heeft de woonkamer van de Morero's vernield. Beste vriend van Cheryl, [[Yari (personage)|Yari]] geeft Cheryl een briefje van hondeninstructeur Roelien. Roelien gaat langs bij de Morero's en leert ze hoe ze met Sinatra moeten omgaan.<br />
Nadat de hond van [[Evert Lodewijkx]] doodgaat, weet Martin hem bij Roelien te brengen om een nieuwe puppy uit te zoeken. Evert ontmoet Roelien en ze worden verliefd. Evert organiseert een barbecue voor zijn vrienden om kennis te maken met Roelien, alleen [[Anouk Verschuur]], [[Claire van Kampen]] en Cheryl kunnen hier niet goed mee omgaan. Zij moeten te veel aan Everts vrouw [[Willemijn Lodewijkx]] denken, die net is overleden. Roelien voelt zich ongemakkelijk als iedereen de barbecue verlaat. Roelien blijft echter vriendelijk tegen iedereen. Wanneer [[Martin Morero]] weer vreemdgaat, kan Roelien Cheryl troosten met haar verdriet. Roelien helpt Claire ook door tegen haar tante [[Cecile van Buuren|Cecile]] te zeggen dat haar vader iets heeft doorverteld en niet Claire. Wanneer Anouk door haar ex-vriend wordt gewurgd weet Roelien hem te overmeesteren door een jachtgeweer op hem te richten. Door al deze dingen sluiten de vriendinnen vriendschap met Roelien.<br />
Roelien is per ongeluk zwanger geraakt van Evert alleen wil Evert het kind niet. Claire begrijpt dit en geeft Roelien een briefje van de abortus-kliniek. Roelien gaat hier toch niet op in en besluit samen met Evert het kind te houden. Ze maken het nieuws bekend en zijn dolgelukkig. Evert vraagt haar de nacht erna of zij met hem wil trouwen. Roelien knikt ja: ze zijn verloofd!<br />
<br />
== Seizoen 5 ==<br />
Cheryl wil dolgraag de ceremoniemeester zijn van Roelien, maar Roelien wil liever iemand anders. Ze vraagt het aan Claire, maar die is in een dronken bui en maakt Roelien wijs dat het kindje niks voorstelt en dat Evert met haar wil trouwen om haar geld. Roelien is hierdoor zo in de war, dat ze een miskraam krijgt. Door deze miskraam groeien Evert en Roelien steeds verder uit elkaar. Roelien heeft het gevoel dat Evert de miskraam minder erg heeft ervaren als zij. Roelien wil dolgraag weer een kind, maar Evert wil dit niet. Door Martin komt Evert op het idee om zich te laten steriliseren. Op de dag dat het gebeurt krijgt Roelien de rekening binnen van een sterilisatie. Ze is totaal in paniek. Cheryl komt echter binnen en gaat ervoor zorgen dat het niet gebeurt. Ze is echter te laat en wil dat Evert het zelf aan Roelien gaat vertellen. Hij vertelt echter dat hij nog is tegengehouden door Cheryl. Roelien is Cheryl eeuwig dankbaar, maar hoort later van Evert wat er echt gebeurd is. Roelien is woedend op Cheryl, dat zij het niet eerder heeft verteld. Cheryl weet het echter weer goed te maken en gaat Roelien helpen met de paddentrek. Evert besluit alles weer terug te draaien, waarna hij en Roelien toch weer een relatie krijgen. Ze proberen weer zwanger te raken maar het lukt niet. Roelien legt zich er bij neer dat ze geen kinderen zal krijgen.<br />
<br />
== [[Gooische Vrouwen (film)|Film]] ==<br />
In de krant staat dat een 200 jaar oude boom wordt omgekapt in het centrum van het Gooi. Roelien is ontredderd en ketent zich vast aan de boom. Evert moet haar komen ophalen, maar de kap wordt wel uitgesteld. Evert en zijn dochters vinden het belachelijk hoe Roelien met die boom omgaat. Roelien is helemaal overstuur en slaat ook nog eens een bejaarde invalide en laat haar achter op de hei. Nadat ook Claire, Cheryl en Anouk een potje van hun leven hebben gemaakt gaan ze een cursus volgen in Frankrijk. De eerste avond wordt Roelien al dronken, maar is wel het meest enthousiast over de cursus. Tijdens de cursus moeten ze zich op een gegeven moment helemaal uitkleden. Roelien wil dat wel, maar de andere dames sleuren haar mee naar de auto en ze vertrekken. Ze gaan nog shoppen in Parijs, maar dan moeten ze terug, omdat de dochter van Anouk ongesteld is geworden. Vlak voordat ze weggaan krijgt ze een foto van Evert dat hij samen met zijn dochters aan de boom is vastgeketend. Roelien kan haar geluk niet op en in Nederland sluit ze elkaar weer in de armen. De kap van de boom is opgeheven en samen gaan ze picknicken bij de boom.<br />
<br />
== [[Gooische Vrouwen 2|Film 2]] ==<br />
Roelien ontdekt dat Martin opnieuw vreemdgaat en eist dat hij dit aan Cheryl vertelt. Dit doet hij ook en hij verlaat Cheryl voor zijn nieuwe vriendin. Wanneer Evert een golfbal tegen zijn hoofd krijgt en in het ziekenhuis belandt vraagt hij Roelien voor de tweede keer ten huwelijk. Ze zegt ja en een tijd later trouwen ze. Ze loopt eerst weg voordat het ja-woord is geweest, omdat ze haar hond vergeten water is te geven, maar komt dan terug om volmondig ja te zeggen. Op het diner na afloop stikt Evert in het eten en komt te overlijden, waardoor Roelien dezelfde dag nog weduwe wordt. Evert wilde uitgestrooid worden in [[Oostenrijk]], dus vertrekt Roelien met haar drie vriendinnen naar Oostenrijk. Ze vindt dat de vriendinnen niet veel met Evert bezig zijn, maar legt het uiteindelijk bij. Wanneer ze hoog in de lucht aan het skydiven is, strooit ze Evert uit, waardoor ze het kan afsluiten.<br />
Bij de vooruitblikken van de Gooische dames zie je dat Roelien nog steeds erg van dieren houdt, maar deze ook weleens meeneemt en eigenlijk steelt. Zo komt ze vaak voor het gerecht als bejaarde dame. Wanneer haar vriendinnen beloven op haar te letten wordt ze alleen veroordeeld voor een taakstraf die met dieren te maken heeft. Bij het laatste optreden van een bejaarde Martin, krijgt ze weer ruzie met iemand van wie ze het dier wilt afpakken.<br />
<br />
{{authority control|TYPE=|Wikidata=Q2439174 }}<br />
[[Categorie:Personage uit Gooische Vrouwen]]</div>Ohttp://nl.wikisage.org/wiki/Martin_MoreroMartin Morero2024-03-06T00:10:27Z<p>O: Aanvulling</p>
<hr />
<div>{{Infobox personage<br />
| kleur = #CCCCCC<br />
| tekstkleur = black<br />
| naam = Martin Morero<br />
| serie = [[Gooische Vrouwen (serie)]],<br />[[Gooische Vrouwen (film)|Gooische Vrouwen de film]],<br />[[Villa Morero]],<br />[[Gooische Vrouwen 2]]<br />
| afbeelding =<br />
| onderschrift =<br />
| eerste = [[30 oktober]] [[2005]]<br />
| laatste = [[4 december]] [[2014]]<br />
| reden = laatste materiaal van Gooische Vrouwen<br />
| bedenker =<br />
| vertolker = [[Peter Paul Muller]]<br />
| aflevering = <br />
| volledige naam= Martin Hogenbirk<br />
| bijnaam =<br />
| alias = Martin Morero<br />
| geboren = 19 oktober 1971<br />
| overleden = <br />
| beroep = Zanger /<br />Presentator Villa Morero<br />
| titel = <br />
| familie = [[Greet Hogenbirk]] (moeder; overleden)<br />[[Cor Hogenbirk]] (tante)<br />
| huwelijken = [[Cheryl Morero]]<br />
| relaties = Brenda (affaire)<br />Wendy (affaire)<br />Lucy (affaire; overleden)<br />Bella (zoen)<br />"Onbekend" (zoen)<br />Chantal (onenightstand)<br />Fay (onenightstand) <br /> Daphne (affaire/relatie)<br />
| kinderen = Miskraam (onbekend; met Cheryl)<br />[[Remy Morero]] (geadopteerde zoon; met Cheryl)<br />
| religie =<br />
| geboorteland = <br />
| nationaliteit =<br />
}}<br />
<br />
'''Martin "Hogenbirk" Morero''' is een personage uit de Nederlandse tv-serie ''[[Gooische Vrouwen (serie)|Gooische Vrouwen]]'', die werd uitgezonden op [[RTL 4]]. Martin Morero werd van 2005 t/m 2014 vertolkt door [[Peter Paul Muller]]. Martin is een Nederlandse zanger die gek is op vrouwelijk schoon.<br />
<br />
== Leven vóór Gooische Vrouwen ==<br />
Martin groeit op zonder vader in Amsterdam. Zijn vader is er omstreeks de geboorte van Martin vandoor gegaan. Martin wordt zanger en ontmoet [[Cheryl Morero|Cheryl van Veen]]. Ze trouwen en gaan samenwonen. Later gaat het erg goed met de carrière van Martin, en hij besluit samen met Cheryl en hun hond Engelbert in 't Gooi te gaan wonen.<br />
<br />
== Seizoen 1 ==<br />
Martin en Cheryl komen in 't Gooi wonen en houden een house-warming voor de buurt. Martin laat Cheryl echter alles regelen, want hij moet naar de studio. In werkelijkheid spreekt hij met zijn affaire Wendy af. Tijdens de house-warming komt een van de buurtbewoners, Anton van Kampen, om het leven door dronken in het lege zwembad te springen. Wanneer [[Willemijn Lodewijkx]] een keertje langskomt in de studio ziet ze dat Wendy aan Martins geslachtsdeel zit, wat ze ook al zag op de house-warming. Willemijn vertelt het aan Cheryl, maar die gelooft het niet. Dan wordt de hond van de Morero's doodgereden nadat hij door [[Tippiwan Sournois]] buiten is gezet tijdens onweer.<br />
Cheryl is nu echt bang dat Martin weer vreemdgaat. Ze huurt een privé-detective in om Martin in de gaten te houden. Ze krijgt foto's van de detective waarop Wendy en Martin zoenen. Martin ontkent het en zegt dat hij juist de boot afhield. Cheryl gelooft het voorlopig. Wanneer ze echter de telefoongegevens van Martin aanvraagt, komt ze erachter dat hij heel vaak met haar belt. Wanneer hij ook nog zijn mobiel thuis laat liggen en alleen maar liefdes-sms'jes van Wendy krijgt gaat Cheryl samen met Willemijn en [[Anouk Verschuur]] naar de studio en zorgt ervoor dat Wendy ontslagen wordt. Ook mag Martin even ergens anders gaan slapen. Cheryl is zo van streek dat ze met de ex van Anouk het bed in duikt: [[Tom Blaauw]]. Wanneer ze net klaar zijn vallen er allemaal rozen in de tuin, geregeld door Martin. Tom gaat snel naar huis en Cheryl sluit Martin weer in haar armen. Een paar weken later blijkt dat Cheryl zwanger is, maar het kan niet van Martin zijn, want hij is volgens een vruchtbaartheidstest onvruchtbaar. Cheryl vertelt Martin echter dat hij vader wordt en samen geven ze een babyfeest.<br />
<br />
== Seizoen 2 ==<br />
De moeder van Martin, [[Greet Hogenbirk]], komt langs bij de Morero's. Ze maakt gelijk alles schoon, maar komt erachter dat Martin weer vreemdgaat, met één of andere Lucy. Zijn moeder is onverbiddelijk en vindt dat hij ermee moet stoppen, omdat hij straks vader wordt en zij niet wil dat ze haar kleinkind niet kan zien. Martin zet er echter geen punt achter, terwijl hij dit wel wil. Als de avond van de bevalling dan eindelijk is aangebroken ligt hij toch weer met Lucy in bed. Cheryl belt hem meerdere malen, maar dit heeft hij niet door. Cheryl bevalt ondertussen van een kersverse zoon in bijzijn van Tom. Martin komt er echter achter dat hij vaak gebeld is door Cheryl en wil naar het ziekenhuis. Lucy stapt echter bij hem in de auto en raakt helemaal overstuur: ze is jaloers en trekt aan het stuur. Hierdoor krijgen de twee een ongeluk en knallen tegen een boom. Beide inzittenden liggen bewusteloos in de auto.<br />
<br />
== Seizoen 3 ==<br />
Cheryl zet Martin het huis uit, omdat hij is vreemdgegaan met Lucy. Martin gaat met tegenzin weg, eerst is zijn achtergrondzangeres, Lucy, omgekomen bij het auto-ongeluk en nu wordt hij het huis uitgezet. Martin gaat tijdelijk wonen in het tuinhuis van Willemijn. Hij verhuist ook met haar mee naar haar nieuwe huis. Daar gaat hij ook in het tuinhuis wonen. Cheryl bepaalt ondertussen dat Willemijn de meter wordt, en Tom de peter, tot ongenoegen van Martin. Bij de doop van de kleine [[Remy Morero]] zingt Martin een lied voor Remy en voor Cheryl. Hij wil ze ook een kralenketting geven, maar deze neemt Cheryl niet aan. Cheryl kan uiteindelijk het vele gehuil van Remy niet aan en vraagt of Martin weer thuis komt. Hij is er natuurlijk erg snel.<br />
Tom wil weten van Cheryl of hij de vader van Remy is en laat een vaderschapstest doen, waarvan Martin de uitslag in de brievenbus ziet liggen: Tom is 00,01% kans de vader van Remy. Martin weet nu dat Tom een Cheryl met elkaar naar bed zijn geweest, maar laat het hier bij liggen, omdat hij de vader is.<br />
Tippiwan, die nu voor de Morero's werkt, houdt maanden later de vaderschapstest voor het licht en ziet dat er twee negens onder de nullen te zien zijn, waardoor de kans 99,01% is dat Tom de vader van Remy is. Tippiwan laat dit aan Greet zien, maar die wil er niks van weten en het verbranden. Tippiwan gooit haar echter over een balkon heen, waarna ze overlijdt. Martin is zijn moeder kwijt.<br />
Tippiwan chanteert Cheryl nu met de vervalsing en Cheryl moet het aan Martin vertellen. Martin wordt helemaal gek als hij het hoort en vertrekt met Remy. Cheryl gooit ondertussen Tippiwan het huis uit. Martin en Remy duiken weer op op de vooravond van het huwelijk van Willemijn en [[Evert Lodewijkx]]. Martin wil Tom als donor gaan zien en laat de zaak rusten.<br />
<br />
== Seizoen 4 ==<br />
Martin verhuist met Cheryl en hun hond Sinatra naar een nieuw huis, omdat Martin niet meer in het huis wil wonen waar zijn moeder is verongelukt. Martins tante, [[Cor Hogenbirk]], komt nu op bezoek en is er waar ze kan voor Martin. Martins beste vriendin Willemijn is omgekomen bij een bomaanslag veroorzaakt door Tippiwan. Martin wordt op de begrafenis benauwd en moet zelfs naar het ziekenhuis. Waarschijnlijk worden zijn huwelijksproblemen met Cheryl hem te veel. Ze gaan samen in therapie, maar niks helpt.<br />
Cheryl wil graag nog een kind en Martin wil dat ook wel. Hij wil echter adopteren en Cheryl wil er weer eentje van Tom. Martin legt zich er uiteindelijk bij neer, maar het gebeurt uiteindelijk toch niet, omdat Cheryl en Tom het niet kunnen, tot opluchting van Martin. Ook heeft Martin een fan, die een beetje doordraait. Ze ontvoert Cheryl en bindt haar vast op haar slaapkamer. Fan Joke trekt Cheryls kleren aan en gaat naar het huis van de Morero's. Martin schrikt zich een hoedje maar speelt mee en laat zich naar de eche Cheryl leiden. Daar vraagt hij om een honkbalknuppel. In plaats van Cheryl neer te slaan, slaat hij Joke neer, waardoor Cheryl gered is.<br />
Na dit alles zijn Cheryl en Martin weer helemaal naar elkaar toegegroeid. Martin vraagt Cheryl daardoor voor de tweede keer ten huwelijk. Ze zegt ja en samen trouwen ze voor de tweede keer op een prachtige bestemming en gaan ze op huwelijksreis naar Thailand.<br />
<br />
== Seizoen 5 ==<br />
Martin en Cheryl komen terug uit Thailand en komen voor een vervelende verrassing te staan. Tante Cor heeft foto's van Remy en het huis in de roddelbladen laten zetten, tot woede van Cheryl. Cheryl wil geen contact meer met tante Cor en Martin moet zich hier bij neerleggen, hij mist haar echter vreselijk. Tante Cor komt echter snel met een bos bloemen en maakt het weer goed met de Morero's. Martin en Cheryl krijgen ook nieuwe buren, waarvan de kat wordt vermoord door hun au pair, Tastin, alias Tippiwan. Tippiwan is dus vermomd aan de slag gegaan als au pair bij de buren. Cheryl krijgt al nare voorgevoelens, maar Martin wil er niks van horen. Wanneer Martin op een avond thuis komt met patat, heeft tante Cor Tippiwan dood moeten slaan in de keuken met een koekenpan. Samen besluiten ze haar te begraven in de achtertuin. Cheryl komt dan thuis en schreeuwt het uit, maar stemt toe.<br />
Martin had zijn manager [[Barry Snijders]] ontslagen, in ruil voor Cheryl, maar neemt hem weer terug. Barry laat Martin weer alle contracten tekenen, als vanouds. Na een tijdje komen Cheryl en Martin er echter achter dat hun hele vermogen aan Barry is overgedragen via die contracten. De Morero's moeten verplicht verhuizen en gaan weer samen in Amsterdam wonen.<br />
<br />
== [[Gooische Vrouwen (film)|Film]] ==<br />
Martin en Cheryl hebben alles financieel weer opgebouwd en gaan weer in 't Gooi wonen. Cheryl krijgt een nieuwe vriendin Fay. Fay bleek echter niet een heel goede vriendin te zijn wanneer ze seksuele handelingen verricht bij Martin in de poppenhoek tijdens een ouderavond. Cheryl is helemaal overstuur en vertrekt samen met haar vriendinnen naar Frankrijk. Martin is ontzet en mist zijn vrouw enorm. Hij moet oefenen voor zijn aankomende concertreeks 'Martin & Friends', waar [[René Froger]] ook gaat optreden. Martin heeft enorme spijt van zijn misstap en belt Cheryl om te zeggen dat het hem spijt. Cheryl vergeeft hem en haast zich naar de Arena. Ze komt precies op tijd aan en kan het podium op om zich te laten bezingen door Martin met het liedje "Zij".<br />
<br />
== [[Gooische Vrouwen 2|Film 2]] ==<br />
In de tweede film van Gooische Vrouwen betrapt Roelien Martin op vreemdgaan. Martin voelt zich genoodzaakt dit aan Cheryl te vertellen. Wanneer hij dit vertelt raakt Cheryl compleet over haar toeren en smijt alles wat ze vast kan pakken naar hem toe. Martin laat weten voor zijn vriendin Daphne te kiezen en verlaat Cheryl. Als Daphne danst met een andere man en zich niet laat commanderen door Martin, die met haar naar huis wil, bekoelt die relatie. Martin probeert het weer goed te maken met Cheryl. Wanneer ze na een vakantie in Oostenrijk bij haar huis wordt afgezet ziet ze Martin in de tuin een lied voor haar zingen om zijn excuses aan te bieden. Ze barst in tranen uit wanneer ze hem vertelt dat heel veel van hem houdt, maar hij haar te vaak bedrogen heeft. Ze wordt getroost door haar vriendinnen. In de meerdere toekomstvooruitzichten van de dames in het Gooi komen we erachter dat Cheryl later samen met haar drie vriendinnen in een villa gaat wonen. Door alle botox in haar gezicht heeft Cheryl geen uiterlijk van een bejaarde, behalve haar nek. Ook Martin is bejaard en woont in een verpleeghuis vanwege dementie. Ze zoekt hem nog wekelijks op en helpt hem met van alles. Door zijn dementie weet hij niet meer dat ze zijn gescheiden. Op het einde van de film treedt een bejaarde Martin nog één keer op, met Remy achter het drumstel. Cheryl staat dolgelukkig toe te kijken.<br />
<br />
== [[Villa Morero]] ==<br />
Martin woont weer in een nieuw huis en daar wil hij een praatprogramma gaan presenteren in samenwerking met [[SBS6]]. Samen met tante Cor ontvangt hij gasten die een weekendje blijven slapen en die hij interviewt.<br />
Tante Cor is ondertussen de manager van Martin geworden en is ook zijn chauffeur. Cheryl is nooit thuis als er gasten zijn, omdat ze haar eigen dingetjes heeft.<br />
<br />
De kijkcijfers vielen tegen.<ref>[https://www.ad.nl/tv-en-radio/kijkcijferdieptepunt-voor-villa-morero~ad73cffe/ www.AD.nl]. [https://web.archive.org/web/20170902093608/https://www.ad.nl/tv-en-radio/kijkcijferdieptepunt-voor-villa-morero~ad73cffe/ Gearchiveerd] op 2 september 2017.</ref> Dit programma liep één seizoen in 2012.<br />
<br />
== Singles ==<br />
* ''Echte liefde'' (2005)<br />
* ''One more try'' (2006)<br />
* ''Lovely day'' (2007)<br />
* ''Blijf bij mij'' (2008)<br />
* ''Zij'' (2011)<br />
<br />
== Externe link ==<br />
* {{Link Discogs artist|id=486412-Martin-Morero}}<br />
<br />
{{Appendix}}<br />
{{authority control|TYPE=|Wikidata=Q2776479}}<br />
[[Categorie:Personage uit Gooische Vrouwen]]</div>Ohttp://nl.wikisage.org/wiki/Evert_LodewijkxEvert Lodewijkx2024-03-06T00:08:30Z<p>O: Aanvulling</p>
<hr />
<div>{{Infobox personage<br />
| kleur = #CCCCCC<br />
| tekstkleur = black<br />
| naam = Evert Lodewijkx<br />
| serie = [[Gooische Vrouwen (serie)]],<br />[[Gooische Vrouwen (film)|Gooische Vrouwen de film]],<br />[[Gooische Vrouwen 2]]<br />
| afbeelding =<br />
| onderschrift =<br />
| eerste = [[30 oktober]] [[2005]]<br />
| laatste = [[4 december]] [[2014]]<br />
| reden = Overleden door verstikking<br />
| bedenker =<br />
| vertolker = [[Leopold Witte]]<br />
| aflevering = <br />
| volledige naam= Everardus Alois Leander Lodewijkx<br />
| bijnaam =<br />
| alias =<br />
| leeftijd = <br />
| geboren = <br />
| overleden = 4 december 2014<br />
| beroep = Vermogensbeheerder bij "naamloos" bedrijf<br />Zit in het bestuur van een bank<br />
| titel =<br />
| familie = Elsbeth Lodewijkx (tante)<br />
| huwelijken = [[Willemijn Lodewijkx]] (1986-2005, 2007),<br />[[Roelien Grootheeze|Rolien Lodewijkx]] (2014)<br />
| relaties = Diana van der Kieft (relatie, 2006)<br />[[Willemijn Lodewijkx]] (zoen, 2006; overleden)<br />[[Roelien Grootheeze]] (verloofd, 2008-2014)<br />
| kinderen = [[Roderick Lodewijkx]] (zoon; met Willemijn)<br />[[Louise Lodewijkx]] (dochter; met Willemijn)<br />[[Annabel Lodewijkx]] (dochter; met Willemijn)<br />Miskraam (onbekend; met Roelien)<br />
| religie =<br />
| geboorteland = <br />
| nationaliteit =<br />
}}<br />
<br />
'''Evert Lodewijkx''' is een personage uit de Nederlandse tv-serie ''[[Gooische Vrouwen (serie)|Gooische Vrouwen]]'', die werd uitgezonden op [[RTL 4]]. Evert Lodewijkx werd van 2005 t/m 2009 en in 2011 en 2014 gespeeld door [[Leopold Witte]]. Evert is een nette zakenman.<br />
<br />
== Leven vóór Gooische Vrouwen ==<br />
Evert trouwt in [[1986]] met zijn grote liefde [[Willemijn Lodewijkx]]. Hij gaat samen met haar in 't Gooi wonen en samen krijgen ze drie kinderen: [[Roderick Lodewijkx]], [[Louise Lodewijkx]] en [[Annabel Lodewijkx]]. Evert en Willemijn zijn goede vrienden met [[Claire van Kampen]], [[Anton van Kampen]], [[Anouk Verschuur]] en [[Tom Blaauw]].<br />
<br />
{{Leeswaarschuwing}}<br />
<br />
== Seizoen 1 ==<br />
Willemijn zit vaak verdrietig thuis, omdat ze geen aandacht meer krijgt van Evert. Ze hebben al maanden geen seks meer gehad met elkaar en dan komt ze erachter dat hij zichzelf bevredigt. Ze neemt haar nieuwe vriendin [[Cheryl Morero]] in vertrouwen en vertelt haar alles. Evert houdt ondertussen afstand. Als Evert met een collega thuis is, heeft Willemijn een verrassing voor hem. Ze komt in haar [[negligé]] de trap af met als doel om hem te verleiden. Als ze de collega ziet barst ze in huilen uit en geeft Evert een klap. Ze verontschuldigt zich meteen en Evert is zich van geen kwaad bewust. Hij wordt echter wel verliefd op Anouk, waar Willemijn achter komt. Ze probeert er alles aan te doen om haar huwelijk te redden, maar niks werkt. Evert kondigt op een gegeven moment aan aan Willemijn dat hij wil scheiden. Het eindigt in ordinaire ruzies op straat, maar die weten Cheryl en [[Martin Morero]] gelukkig te sussen.<br />
<br />
== Seizoen 2 ==<br />
Evert heeft zijn intrek genomen in het tuinhuis in de tuin van Willemijn. Willemijn is nog steeds niet over hem heen en houdt haar trouwring om. Als Evert op een dag zijn nieuwe, jongere, vriendin Diana voorstelt, is Willemijn hier eigenlijk niet blij mee, maar dat laat ze niet merken. Op een gegeven moment trekt Diana bij Evert in, tot jaloezie van Willemijn. Als Roderick op zijn zusjes zou passen 's avonds, gaat hij ervandoor en vinden Willemijn en Evert de meisjes huilend op de trap. Het eindigt weer in ruzie en er komt een nieuwe regel: Papdag. Een dag waarop de drie kinderen bij Evert zullen zijn en hij leuke dingen met ze gaat doen. Op een gegeven moment komt Diana erachter dat Evert toch niet de ware voor haar is en ze vertrekt door een briefje achter te laten en weg te gaan.<br />
<br />
== Seizoen 3 ==<br />
Evert gaat op een datingsite en maakt een afspraak met een onbekende vrouw. Op de duivenschietbaan komt hij erachter dat Willemijn de onbekende vrouw is. Eerst willen ze beiden niks samen doen, maar het eindigt in een heel gezellige middag. Ze rollen van het lachen over het veld heen en zoenen weer. Het gaat verder in een soort affaire, waarbij de kinderen en vrienden niks mogen weten. Evert is bij Willemijn thuis als [[Tippiwan Sournois]] binnenkomt. Ze komt melden dat [[Greet Hogenbirk]] van een balustrade is gevallen en is overleden. Nadat de begrafenis is geweest, vraagt Evert Willemijn ten huwelijk. Ze twijfelt, maar doet het toch. Haar moeder is het niet 100% met haar keuze eens, maar verschijnt op de bruiloft. Het is een prachtige dag. Als Willemijn en haar vriendinnen echter een pakje openmaken gaat het fout.....<br />
<br />
== Seizoen 4 ==<br />
Het pakje bleek een bom te zijn, gemaakt door Tippiwan. Willemijn is erbij omgekomen en Evert is vol van verdriet. Ze strooien gezamenlijk Willemijns as uit. Claire komt steeds vaker langs om Evert en de kinderen te helpen, maar dit leidt tot ergernis van de kinderen, waardoor Evert haar moet vragen een stapje terug te nemen. Evert neemt een au pair aan, maar die gaat met Roderick naar bed en hij ontslaat haar weer. Vervolgens ontmoet hij door Martin een nieuwe vrouw: [[Roelien Grootheeze]]. Hij krijgt iets met haar en tijdens een barbecue stelt hij haar voor aan zijn vrienden. Bij hen schiet het echter in het verkeerde keelgat en ze gaan allemaal weg. Roelien stelt zich echter op als een goede vriendin en wordt uiteindelijk vriendinnen met de rest, tot vreugde van Evert. Op de dag voor het tweede huwelijk van Martin & Cheryl vraagt Evert Roelien ten huwelijk, waarop zij 'ja' zegt.<br />
<br />
== Seizoen 5 ==<br />
Roelien blijkt zwanger te zijn van Evert. Hij is verbijsterd en wil geen kind. Claire maakt hier gebruik van door met Evert te flirten, zonder resultaat. Uiteindelijk krijgt Roelien een miskraam door de kwetsende woorden van Claire. Haar kinderwens is echter nog niet weg, maar Evert wil geen kinderen. Hij besluit zich te laten steriliseren, maar Roelien komt er op de dag van operatie achter. Cheryl wil Evert tegenhouden maar is net te laat. Evert vertelt aan Roelien dat Cheryl wel op tijd was. Na een tijdje komt het toch uit en Roelien gaat weg bij Evert. Evert kan echter niet zonder haar en besluit de boel weer terug te laten draaien. Dit blijkt genoeg, want een poosje later zijn de twee weer bij elkaar. Ze proberen het opnieuw, maar ze blijkt niet zwanger te zijn. Ze besluiten het hierna niet opnieuw te proberen.<br />
<br />
== [[Gooische Vrouwen (film)|Film]] ==<br />
Als Roelien zich vastketent aan een oerboom die dreigt te worden gekapt, wordt Evert boos en komt haar halen. Het eindigt in ruzie. Ook de drie vriendinnen van Roelien hebben problemen en samen gaan ze een cursus volgen in Frankrijk. Evert mist haar echter, net als dat Annabel en Louise dat doen. Ze ketenen zich met z'n drieën vast aan de boom en sturen een foto naar Roelien. Zij komt weer terug naar Nederland en sluit Evert weer in haar armen.<br />
<br />
== [[Gooische Vrouwen 2|Film 2]] ==<br />
Samen met Roelien ontdekt Evert dat Martin weer vreemdgaat. Na een paar pogingen Roelien niets aan Cheryl te laten vertellen heeft Martin dit zelf al gedaan. Wanneer Martin bij Cheryl weg is en bij Daphne woont gaat hij samen met Evert golfen. Op de golfbaan krijgt Evert een golfbal tegen zijn hoofd aan belandt in het ziekenhuis, waar hij Roelien voor de tweede keer ten huwelijk vraagt. Nu komt het wel tot een huwelijk. Even lijkt het er op dat Roelien nee wil zeggen als ze weg rent, maar even later komt ze weer terug. Bij het diner na de bruiloft stikt Evert in zijn eten en komt te overlijden. Hij wordt door Roelien, Cheryl, Claire en Anouk uitgestrooid in [[Oostenrijk]].<br />
<br />
{{authority control|TYPE=|Wikidata=Q2986172}}<br />
[[Categorie:Personage uit Gooische Vrouwen]]</div>Ohttp://nl.wikisage.org/wiki/Ernst_Scheepmaker-van_AltenaErnst Scheepmaker-van Altena2024-03-06T00:05:27Z<p>O: Aanvulling</p>
<hr />
<div>{{Infobox personage<br />
| kleur = #CCCCCC<br />
| tekstkleur = black<br />
| naam = Ernst Scheepmaker-van Altena<br />
| serie = [[Gooische Vrouwen (serie)|Gooische Vrouwen]]<br />
| afbeelding =<br />
| onderschrift =<br />
| eerste = [[14 september]] [[2006]]<br />
| laatste = [[19 oktober]] [[2008]]<br />
| reden = Ernst moet de gevangenis in wegens fraude<br />
| bedenker =<br />
| vertolker = [[Gijs Scholten van Aschat]]<br />
| aflevering = <br />
| volledige naam= Ernst Scheepmaker-van Altena<br />
| bijnaam =<br />
| alias =<br />
| leeftijd = <br />
| geboren = <br />
| overleden = <br />
| beroep = <br />
| titel =<br />
| familie = <br />
| huwelijken = <br />
| relaties = [[Claire van Kampen]] (onenightstand)<br />[[Claire van Kampen]] (relatie)<br />Angela Buitenzorg (relatie)<br />[[Claire van Kampen]] (relatie)<br />
| kinderen = Daphne Scheepmaker-van Altena (dochter; met "onbekend")<br />
| religie =<br />
| geboorteland = <br />
| nationaliteit =<br />
}}<br />
<br />
'''Ernst Scheepmaker-van Altena''' is een personage uit de Nederlandse tv-serie ''[[Gooische Vrouwen (serie)|Gooische Vrouwen]]'', die werd uitgezonden op [[RTL 4]]. Ernst Scheepmaker-van Altena werd van 2006 t/m 2008 vertolkt door [[Gijs Scholten van Aschat]]. Ernst is een keiharde zakenman.<br />
<br />
== Leven vóór Gooische Vrouwen ==<br />
Ernst krijgt samen met een onbekend iemand een dochter: Daphne. Hij krijgt jaren later een ernstig ongeluk waardoor hij in een revalidatiecentrum terechtkomt.<br />
<br />
== Seizoen 2 ==<br />
Ernst loopt in het revalidatiecentrum [[Claire van Kampen]] tegen het lijf. Zelf zit hij in een rolstoel en kan hij amper nog iets bewegen in zijn lichaam. Claire wil in eerste instantie niets van hem weten. Wanneer Claire alweer naar huis mag, moet ze nog wel langskomen voor trainingen. Dan vangt ze op dat Ernst een groot vermogen bezit en heeft ze toch interesse in hem. Ze biedt hem een plaats aan in haar huis, waar hij op in gaat. Hij ondersteunt haar financieel, maar vindt op een dag een brief waarin staat dat zijn dochter hem naar een revalidatiecentrum in het buitenland gaat brengen. Ze komt hem ophalen en Ernst vertrekt. Maanden later staat hij opeens weer voor de neus van Claire in het ziekenhuis. Hij is genezen en kan zijn gehele lichaam weer bewegen. Claire stelt hem aan haar vriendinnen voor als haar nieuwe vriend.<br />
<br />
== Seizoen 3 ==<br />
Claire en Ernst hebben een relatie en hij woont bij Claire in. Hij ondersteunt haar financieel ook helemaal. Hoewel het helemaal goed met hem gaat, lukt het hebben van seks met Claire nog niet. Zijn geslachtsdeel werkt nog niet mee en daarom gaan ze langs bij de dokter. Op verschillende manieren probeert hij het toch, vaak eindigt dat met een teleurstelling. Claire wordt er nogal moe van, maar zegt er niets van. Het botst daarnaast ook behoorlijk tussen [[Merel van Kampen]], de dochter van Claire, en Ernst. Ernst bemoeit zich volledig met haar leven alsof hij haar vader is. Wanneer de twee weer volop ruzie staan te maken is Claire het zat: ze kiest voor haar dochter en zet Ernst het huis uit. Als een paar maanden later [[Willemijn Lodewijkx]] en [[Evert Lodewijkx]] voor de tweede keer gaan trouwen duikt Ernst opeens op.<br />
<br />
== Seizoen 4 ==<br />
Ondanks dat hij weer opdook op de bruiloft van de Lodewijkxjes is het niets geworden tussen Claire en Ernst. Ernst heeft nu een relatie met Angela Buitenzorg, waarmee hij ook gaat samenwonen. Ondanks dit is Claire nog steeds geïnteresseerd. Wanneer ze een jurk gaat passen in een winkel loopt ze Ernst en Angela tegen het lijf. Zij past precies dezelfde jurk. Wanneer ze thuis komt hangt de jurk aan haar voordeur. Geërgerd spoort ze Ernst op bij de golfclub en confronteert hem terwijl hij staat te douchen. Hoewel ze het eerst niet gepland had eindigt dit in een vrijpartij. Wanneer Claire vervolgens langsgaat bij de gynaecoloog zegt de beste man dat het een rommeltje bij haar beneden is en dat hij een kliniek heeft waar hij haar kan behandelen. Ernst komt hier door [[Anouk Verschuur]] achter en samen zorgen Ernst en Claire ervoor dat de gynaecoloog wordt gearresteerd. Ernst en Claire krijgen opnieuw een relatie en Ernst zorgt ervoor dat ze veel contant geld binnen krijgen. Dit doet hij door fraude te plegen en soms moet Claire daarvoor met hem naar een etentje. Als zowel Claire als Ernst vervolgens worden opgepakt wil ze eerst niet tegen hem getuigen, maar doet dit uiteindelijk toch. Ernst draait voor jaren de bak in en Claire komt opnieuw in financiële problemen.<br />
<br />
{{authority control|TYPE=|Wikidata=Q19831875}}<br />
[[Categorie:Personage uit Gooische Vrouwen]]</div>Ohttp://nl.wikisage.org/wiki/Dokter_RossiDokter Rossi2024-03-05T03:57:22Z<p>O: </p>
<hr />
<div>{{Infobox personage<br />
| kleur = #CCCCCC<br />
| tekstkleur = black<br />
| naam = <br />
| serie = [[Gooische Vrouwen (serie)|Gooische Vrouwen]],<br />[[Gooische Vrouwen (film)|Gooische Vrouwen de film]],<br />[[Gooische Vrouwen 2]]<br />
| afbeelding =<br />
| onderschrift =<br />
| eerste = [[30 oktober]] [[2005]]<br />
| laatste = [[4 december]] [[2014]]<br />
| reden = laatste materiaal van Gooische Vrouwen<br />
| bedenker =<br />
| vertolker = [[Derek de Lint]]<br />
| aflevering = <br />
| volledige naam= Ed Rossi<br />
| bijnaam = <br />
| alias =<br />
| leeftijd = <br />
| geboren = <br />
| overleden = <br />
| beroep = Psycholoog<br />
| titel = <br />
| familie = <br />
| huwelijken = <br />
| relaties = [[Tippiwan Sournois]] (affaire; overleden)<br />[[Anouk Verschuur]] (onenightstand)<br />
| kinderen = <br />
| religie =<br />
| geboorteland = <br />
| nationaliteit =<br />
}}<br />
<br />
'''Dokter (Ed) Rossi''' is een personage in de Nederlandse tv-serie ''[[Gooische Vrouwen (serie)|Gooische Vrouwen]]'', die werd uitgezonden op [[RTL 4]]. Dokter Rossi werd van 2005 tot en met 2009 en in 2011 vertolkt door [[Derek de Lint]].<br />
<br />
== Leven vóór Gooische Vrouwen ==<br />
Dokter Rossi heeft geen vrouw of relatie, en is psycholoog in 't Gooi. Zelf loopt hij al sinds 1999 bij een psycholoog, omdat hij al het gepraat van de Gooise dames niet aankan en zich nutteloos vindt. Dokter Rossi heeft praktijk aan huis.<br />
<br />
== Seizoen 1 ==<br />
In seizoen 1 geeft [[Willemijn Lodewijkx]] [[Cheryl Morero]] advies om bij dokter Rossi haar problemen te gaan bespreken. Zowel Willemijn, Cheryl en hun vriendinnen [[Anouk Verschuur]] en [[Claire van Kampen]] hebben sessies bij dokter Rossi. Rossi blijkt echter een affaire te hebben met de au pair van Anouk, [[Tippiwan Sournois]]. Tippiwan laat iedereen geloven dat ze zwanger is van [[Roderick Lodewijkx]], maar Rossi denkt dat het van hem is.<br />
<br />
== Seizoen 2 ==<br />
Ook dit seizoen geeft dokter Rossi sessies aan de Gooise dames.<br />
<br />
== Seizoen 3 ==<br />
Dokter Rossi heeft nu een onenightstand met Tippiwan en wordt heel gelukkig van haar. Ondertussen is hij ook verkikkerd op Anouk, die dat nog niet door heeft. Dokter Rossi stopt bij zijn eigen therapeut, die vindt dat het goed met hem gaat; maar dit vindt hij zelf niet. Wanneer Willemijn naar een wijnproeverij gaat, is dokter Rossi daar toevallig ook. Willemijn zuipt zich helemaal lam en Rossi moet haar vriendinnen bellen om haar op te komen halen. Dokter Rossi besluit een keertje lekker op vakantie te gaan. Hij gaat op de dag dat Willemijn weer gaat trouwen op vakantie. Op het vliegtuig ziet hij echter Tippiwan lopen met [[Remy Morero]], het kind van Cheryl en [[Martin Morero]].<br />
<br />
== Seizoen 4 ==<br />
Dokter Rossi heeft Remy gered uit de armen van moordenaar Tippiwan, die Willemijn om het leven heeft gebracht door een bomaanslag. Cheryl is Rossi eeuwig dankbaar en geeft hem een peperduur horloge, waar hij zich min of meer voor schaamt. Ook duikt dokter Rossi met Anouk het bed in, die eindelijk zijn gevoelens doorheeft. Een paar weken later komt Anouk weer op sessie en vertelt ze over een oude vriend, op wie ze nog steeds verliefd is. Dokter Rossi randt haar aan en denkt dat het over hem gaat, maar Anouk schiet in de lach en vertelt dat het over [[Tom Blaauw]], haar ex, gaat. Later komt Claire langs en ook zij vertelt over een oude vriend. Weer denkt Rossi dat het over hem gaat, en hij randt Claire aan. Claire is woest en wil liever niet meer naar dokter Rossi toe.<br />
<br />
== Seizoen 5 ==<br />
[[Martin Morero]] en [[Roelien Grootheeze]] komen nu als vaste klant langs bij dokter Rossi. Ook Roelien is weer zo'n Gooische vrouw die maar praat en praat, wat Rossi maar saai vindt. Wanneer Cheryls vermogen is afgepakt, komt ze nog eenmaal bij dokter Rossi langs, maar ze weet niet hoe ze de rekeningen moet betalen. Rossi verscheurt de rekening en geeft het als afscheidscadeau. Hij is ook op het afscheidsfeestje van de Morero's.<br />
<br />
== [[Gooische Vrouwen (film)|Film]] ==<br />
Dokter Rossi krijgt in de film van Gooische Vrouwen bezoek van Roelien, die klaagt over een oerboom die wordt omgekapt, wat zij niet wil. Ze wordt woest op Rossi als ze ziet dat hij vierlaags tissuepapier heeft. Cheryl komt langs, en wil haar nieuwe borstvergroting laten zien. Rossi mag zelfs even voelen, maar vindt dit maar ongemakkelijk. Anouk komt langs om haar hart uit te storten over haar dochter die haar niet begrijpt. Tot slot komt Martin ook nog een sessie volgen, omdat hij ontzettend baalt dat Cheryl hem tijdelijk heeft verlaten.<br />
<br />
== Trivia ==<br />
De naam Dokter Rossi verwijst waarschijnlijk naar de gelijknamige arts uit de tv-serie [[Peyton Place (televisieserie)|Peyton Place]], die in de jaren zestig furore maakte. De rol van die dokter Rossi werd gespeeld door [[Ed Nelson]]. De naam Ed Rossi is dan ook vermoedelijk een samenstelling van de voornaam van de acteur uit Peyton Place en de achternaam van diens personage.<br />
<br />
{{authority control|TYPE=|Wikidata=Q3160520 }}<br />
[[Categorie:Personage uit Gooische Vrouwen]]</div>Ohttp://nl.wikisage.org/wiki/Claire_van_KampenClaire van Kampen2024-03-05T03:54:13Z<p>O: Aanvulling</p>
<hr />
<div>{{Infobox personage<br />
| kleur = #CCCCCC<br />
| tekstkleur = black<br />
| naam = Claire van Kampen<br />
| serie = [[Gooische Vrouwen (serie)|Gooische Vrouwen]],<br />[[Gooische Vrouwen (film)|Gooische Vrouwen de film]],<br />[[Gooische Vrouwen 2]]<br />
| afbeelding = <br />
| onderschrift = <br />
| eerste = [[30 oktober]] [[2005]]<br />
| laatste = [[4 december]] [[2014]]<br />
| reden = laatste materiaal van Gooische Vrouwen<br />
| bedenker = <br />
| vertolker = [[Tjitske Reidinga]]<br />
| aflevering = <br />
| volledige naam = Claire Elizabeth van Kampen<br />
| bijnaam = <br />
| alias = <br />
| leeftijd = <br />
| geboren = <br />
| overleden = <br />
| beroep = Advocaat<br />
| titel = mr.<br />
| familie = Boy (kleinzoon)<br />
| huwelijken = [[Anton van Kampen]] (overleden)<br />
| relaties = Max (relatie)<br />[[Ernst Scheepmaker-van Altena]] (onenightstand)<br />[[Ernst Scheepmaker-van Altena]] (relatie)<br />Jean-Louis Sarly (onenightstand)<br />[[Ernst Scheepmaker-van Altena]] (relatie)<br />[[Dirk Stubbe]] (verloofd)<br />
| kinderen = [[Merel van Kampen]] (dochter; met Anton)<br />
| religie = <br />
| geboorteland = <br />
| nationaliteit = <br />
}}<br />
<br />
'''Claire Elizabeth van Kampen''' is een personage uit de Nederlandse tv-serie ''[[Gooische Vrouwen (serie)|Gooische Vrouwen]]'', die werd uitgezonden op [[RTL 4]]. Claire van Kampen werd van 2005 tot en met 2009 en in 2011 en 2014 vertolkt door [[Tjitske Reidinga]]. Claire is een keiharde zakenvrouw, die toch een heel zachte kant heeft.<br />
<br />
== Rolbezetting ==<br />
Voor de rol van Claire had Linda de Mol meteen Reidinga in gedachten. Reidinga, die eigenlijk niks met de rol van Claire had, was verbaasd dat ze gevraagd werd. Daarnaast wilde Reidinga zich eigenlijk niet binden aan een televisieproject en ze zou in eerste instantie weigeren. Maar nadat het script was veranderd, kon Reidinga zich daarin vinden en ze accepteerde uiteindelijk de rol van Claire. Aanvankelijk zou Reidinga maar één seizoen willen meedoen en vandaar dat Claire een open einde kreeg tijdens het eerste seizoen. Hoewel Reidinga eerst niet van plan was om te tekenen voor het tweede seizoen, wilde ze wel terugkomen mits ze inspraak kreeg in de verhaallijnen. Uiteindelijk bleef Reidinga ook voor het derde seizoen. Toen [[Annet Malherbe]] aangaf te willen stoppen, waren de schrijvers bang voor een vertrek van Reidinga. Reidinga bleef, mits ze meer vrije tijd kreeg. Hierdoor had het personage Claire minder ''screen time'' dan de overige personages. Ten slotte tekende ze ook voor het vijfde seizoen, omdat dit het laatste seizoen zou worden.<br />
<br />
==Overzicht==<br />
Claire ontmoet op de middelbare school haar vriendin [[Willemijn Lodewijkx]]. Na de middelbare school ontmoet ze [[Anton van Kampen]], met wie ze gaat trouwen en in het Gooi gaat wonen. Samen krijgen ze een dochter: [[Merel van Kampen]].<br />
<br />
=== Seizoen 1 ===<br />
Claire en Anton worden uitgenodigd op de house-warming van [[Cheryl Morero]] en [[Martin Morero]], die nieuw zijn in het Gooi. Claire vindt hen asociaal, dus gaat niet. Haar man gaat wel, maar duikt dronken in het zwembad van de Morero's, waar geen water in zit. Hij is op slag dood. Claire komt toch nog even naar het feest om Willemijn en haar andere vriendin [[Anouk Verschuur]] streng toe te spreken, maar ziet haar man dood in een zwembad liggen. Nu heeft ze nog meer een hekel aan de Morero's.<br />
Merel is na de dood van haar vader, haar moeder helemaal zat, want die wil alleen maar doorgaan. Merel gaat bij [[Roderick Lodewijkx]] logeren, maar Cheryl zorgt er weer voor dat Merel weer naar Claire gaat. Claire draait hierdoor bij en sluit Cheryl in hun vriendinnengroepje.<br />
Claire gaat in de kluis van Anton kijken wat hij nog had, maar komt tot de ontdekking dat hij het met mannen deed. Ze is geschokt en vernielt woedend zijn graf.<br />
Claire ontmoet zakenman Herbert weer en gaat heel intiem met hem om, zodat ze geld van hem kan aftroggelen, omdat Anton alles erdoorheen had gejaagd. Ze ontmoet echter een knappe ober: Max. Ze krijgt een relatie met deze Max, maar heeft nog steeds geen geld. Samen gaan ze echter doorgestoken kaart spelen bij poker, waardoor hun zakken volstromen.<br />
Merel krijgt een nieuwe vriend, maar deze blijkt een allochtoon te zijn. Claire heeft hier een hekel aan en schopt hem het huis uit. Merel is woedend.<br />
Op het eind van Seizoen 1 wordt Claire door een onbekend iemand het zwembad van de Morero's ingeslagen met een honkbalknuppel. Bewusteloos drijft Claire in het zwembad......<br />
<br />
=== Seizoen 2 ===<br />
Claire ligt in coma, nadat ze het zwembad is ingeslagen. Ze krijgt meerdere dromen van Anton die haar mee wil trekken naar de dood, maar ze weet zich staande te houden. Aan haar ziekbed belooft Willemijn dat ze haar altijd financieel zal steunen, vertelt Cheryl dat ze niet zwanger van Martin is, maar van [[Tom Blaauw]] en belooft Anouk altijd voor Merel te willen zorgen.<br />
Als Claire uit haar coma is ontwaakt blijkt dat ze alles heeft kunnen horen wat haar verteld is. Ze maakt hier gretig gebruik van door aan Willemijn geld te vragen voor een zogenaamde school voor Merel. Willemijn leent haar geld.<br />
Merel blijkt echter de dader te zijn van Claire's ongeluk en zit in de gevangenis. Willemijn komt hier samen met Anouk achter als ze bij Merel langs willen op school. Willemijn is woest en wil geen vrienden meer met Claire zijn. Claire weet het echter terug te betalen met rente, waardoor de vriendschap wordt gered.<br />
Claire moet revalideren na haar ongeluk en ontmoet in het revalidatiecentrum [[Ernst Scheepmaker-van Altena]]. Ze neemt hem in huis, want hij is aan een rolstoel gekluisterd. Ondertussen regelt hij financieel alles voor haar. Ze hebben een keer een onenightstand, maar dan komt zijn dochter Daphne en wil haar vader meenemen naar het buitenland om volledig te kunnen herstellen.<br />
Dan komt Merel onverwacht vervroegd vrij. Claire levert haar echter bij Anouk af, want dat had ze beloofd. Merel houdt het daar echter niet uit en keert terug naar haar moeder. Claire sluit haar dochter toch weer in haar armen.<br />
Cheryl is bevallen van een gezonde zoon en Claire heeft beloofd niet te zullen vertellen dat Tom eigenlijk de vader is. Als Claire in het ziekenhuis is ziet ze Ernst daar ook. Hij is volledig hersteld en heeft alleen nog een controle: hij kan weer lopen!<br />
<br />
=== Seizoen 3 ===<br />
Ernst en Claire hebben een relatie gekregen en Ernst woont weer bij Claire in huis. Ze hebben echter geen relatie die gebaseerd is op liefde. Wanneer Ernst zich te veel met Merels opvoeding bemoeit is voor Claire de maat vol. Ze zet Ernst het huis uit. Ze heeft geen geld meer, dus steelt ze een keer een kledingstuk. Ze wordt opgepakt, maar Cheryl kan haar borg betalen. In ruil daarvoor zorgt Claire ervoor dat Cecile van Buuren Cheryl met rust zal laten, nadat Cheryl Cecile's bumper eraf heeft gereden en vervolgens heeft uitgescholden.<br />
Claire en haar vriendinnen organiseren een veiling voor Thaise weeskinderen. Claire is de veilingmeester en beheert het geld. Wanneer ze het geld gaat tellen drukt ze echter geld achterover. De au pair van Cheryl, [[Tippi Wan]], heeft het gezien en stalkt Claire anoniem via de telefoon. Ze weet het zo te krijgen dat Claire haar het geld geeft. Claire komt er echter achter dat Tippiwan de stalker is, maar kan niks doen, omdat Tippiwan foto's heeft.<br />
Claire's beste vriendin Willemijn gaat weer trouwen. Op de bruiloft is er een pakketje voor alle vier de dames. Ze maken het open, maar er blijkt een soort klokje in te zitten, die langzaam afloopt...<br />
<br />
=== Seizoen 4 ===<br />
Het klokje bleek een bom te zijn, waarbij Willemijn is omgekomen. Claire is vol van verdriet en helpt [[Evert Lodewijkx]], de man van Willemijn, waar ze kan. De kinderen van Willemijn worden echter gek van haar en Evert vraagt haar subtiel of ze niet meer langs wil komen.<br />
Ernst duikt weer op in het leven van Claire en ze laat weten niet van hem gecharmeerd te zijn. Toch duikt ze weer met hem het bed in en trekt hij weer bij haar in. Hij kan haar aan veel geld helpen, maar blijkt dit niet legaal te hebben gedaan. Hij wordt opgepakt samen met Claire. Claire kan vrijkomen, als ze tegen Ernst getuigt. Uiteindelijk doet ze dit, waardoor Ernst achter de tralies verdwijnt.<br />
Als Ernst weg is, kan Claire er niet mee omgaan dat ze alleen is. Ze doet toenaderingspogingen om met Evert wat te krijgen, maar die blijft bij [[Roelien Grootheeze]]. Claire gaat aan de drank en is dan ook vaak dronken. Ook heeft Tippiwan een boek geschreven vanuit de gevangenis (zij had de bom gemaakt), waarin ze Claire afschildert als een bedriegster die met het geld van een veiling aan de haal is gegaan.<br />
<br />
=== Seizoen 5 ===<br />
Merel heeft een nieuwe vriend: Wienand, een donkere jongen. Claire is weer niet gecharmeerd van hem. Ze wil hem meerdere malen afkopen. Hierdoor is Merel het zat en laat weten dat ze Claire niet wil zien en dat Claire haar kleinkind ook niet mag zien. Claire is in shock: ze wordt oma. Ze blijft te veel drinken en dit helpt daar ook niet echt bij. Wanneer Cheryl dringend weg moet moet Claire op het kind van Cheryl passen, maar ze laat hem bijna verdrinken in bad. Cheryl is woedend en wil dat Claire hulp zoekt. Samen met alle vrienden proberen ze Claire over te halen. Claire gaat uiteindelijk overstag en gaat naar een afkickkliniek. Eerst blijft ze erg koel in de kliniek en doet ze gemeen tegen alle mede-alcoholisten. Ze moet zelfs een dag genegeerd worden door iedereen, zodat ze gaat praten over haar verleden. Ze komt langzaam los en sluit vriendschap met Lisa en [[Dirk Stubbe]]. Haar moeder komt ook nog langs, maar daar wordt ze ook niet echt gelukkig van. Nadat Claire Lisa van een zelfmoord heeft gered duikt ze met Dirk het bed in. Vlak daarna hoort ze dat ze naar huis mag, omdat ze zichzelf heeft opengesteld.<br />
Nadat ze uit de kliniek komt zoekt ze Dirk weer op en samen krijgen ze een relatie. Wanneer hij over haar dochter begint is ze hem gelijk zat. Hij komt echter weer terug en samen gaan ze naar haar dochter toe, die zwangerschapsvergiftiging heeft. Ze maakt het goed met Merel en Wijnand en stelt Dirk aan iedereen voor als haar nieuwe vriend. Uiteindelijk wordt Claire oma van een geweldige kleinzoon: Boy.<br />
<br />
=== [[Gooische Vrouwen (film)|Film]] ===<br />
Claire hoort dat Merel en Wienand naar Burkina Faso willen verhuizen voor het goede doel, samen met Boy. Claire is hier erg verdrietig over en wil haar kleinzoon niet voor drie jaar missen. Dan wordt ze door Dirk ten huwelijk gevraagd. Ze zegt ja, maar op de grote dag loopt ze weg voor het altaar, waardoor het huwelijk niet doorgaat. Haar leven ligt in puin, net als het leven van haar vriendinnen Cheryl, Anouk en Roelien. Met z'n vieren gaan ze naar Frankrijk om een cursus te volgen. Daar kan Claire een vrouw wijze raad geven, waardoor die weggaat van de cursus en weet wat ze moet doen. Ook belt Claire naar Dirk, maar die neemt niet op. Hij pakt zijn spullen en vertrekt uit het Gooi.<br />
Na een dag geshopt te hebben in Parijs gaan de dames weer terug naar Nederland, omdat Cheryl bij het concert van Martin wil zijn en de dochter van Anouk voor het eerst ongesteld is geworden. Weer in Nederland besluit Claire ook naar Burkina Faso te gaan, om zo haar dochter en kleinzoon te kunnen zien. Ze wordt vrolijk uitgezwaaid door haar beste vrienden.<br />
<br />
==Trivia==<br />
* Claire heet in de film opeens van [[geboortenaam]] Van Kampen, terwijl dit de naam van haar overleden man is.<br />
* In aflevering 4 van seizoen 1 brengt een deurwaarder een brief gericht aan C.J.M. Van Kampen. Later blijkt haar tweede naam 'Elizabeth' te zijn.<br />
<br />
{{authority control|TYPE=|Wikidata=Q2089490 }}<br />
[[Categorie:Personage uit Gooische Vrouwen]]</div>Ohttp://nl.wikisage.org/wiki/Cheryl_MoreroCheryl Morero2024-03-05T03:50:42Z<p>O: https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cheryl_Morero&oldid=67267490 25 mrt 2024 Thieu1972</p>
<hr />
<div>{{Infobox personage<br />
| kleur = #CCCCCC<br />
| tekstkleur = black<br />
| naam = Cheryl Morero<br />
| serie = [[Gooische Vrouwen (serie)|Gooische Vrouwen]],<br />[[Gooische Vrouwen (film)|Gooische Vrouwen de film]],<br />[[Gooische Vrouwen 2]]<br />
| afbeelding =<br />
| onderschrift =<br />
| eerste = [[30 oktober]] [[2005]]<br />
| laatste = [[4 december]] [[2014]]<br />
| reden = laatste materiaal van Gooische Vrouwen<br />
| bedenker =<br />
| vertolker = [[Linda de Mol]]<br />
| aflevering = <br />
| volledige naam= Sonja Cheryl Leonie Morero-van Veen<br />
| bijnaam =<br />
| alias =<br />
| leeftijd = 45<br />
| geboren = [[10 maart]] [[1966]] (gereviseerd naar [[1970]] in 2011)<br />
| overleden = <br />
| beroep = Model voor hydroslank<br />Gastcolumnist voor Glossy<br />Eigenaar parfum "Cheryl No. 5"<br />Manager van Martin Morero<br />
| titel =<br />
| familie = <br />
| huwelijken = [[Martin Morero]] (ondertussen gescheiden)<br />
| relaties = Frank de Jong (relatie)<br />[[Tom Blaauw]] (onenightstand)<br />Frank de Jong (onenightstand)<br />Ulf (onenightstand)<br />
| kinderen = Miskraam (onbekend; met Martin)<br />[[Remy Morero]] (zoon; met Tom)<br />
| religie =<br />
| geboorteland = Nederland<br />
| nationaliteit = Nederlands<br />
}}<br />
<br />
'''Sonja Cheryl Leonie Morero-van Veen''' is een personage uit de Nederlandse tv-serie ''[[Gooische Vrouwen (serie)|Gooische Vrouwen]]'', die werd uitgezonden op [[RTL 4]]. Cheryl Morero werd van 2005 t/m 2009 en in 2011 vertolkt door [[Linda de Mol]]. Ook in de films [[Gooische Vrouwen (film)|''Gooische Vrouwen'']] (2011) en [[Gooische Vrouwen 2|''Gooische Vrouwen 2'']] (2014) speelde De Mol deze rol<br />
<br />
== Personage ==<br />
Cheryl komt uit de Amsterdamse [[Jordaan (Amsterdam)|Jordaan]] en heet eigenlijk Sonja Leonie van Veen. Ze is getrouwd met de eveneens uit Amsterdam afkomstige volkszanger [[Martin Morero]]. Ze verhuizen naar een villa in [[Blaricum]],<ref name=":1">{{Citeer web |url=https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/dit-zijn-de-beste-dramaseries-van-nederlandse-bodem~ba70af00/ |titel=Dit zijn de beste dramaseries van Nederlandse bodem |datum=14 september 2017 |werk=de Volkskrant}}</ref> maar vanwege haar volkse afkomst heeft Cheryl het moeilijk om daar te integreren. Ze is echter spontaan en onbevangen, en ze raakt bevriend met [[Anouk Verschuur]], [[Willemijn Lodewijkx]] en [[Claire van Kampen]].<ref>{{Citeer web |url=https://tvvisie.be/nieuws/belgie/gooische-vrouwen--wie-is-wie-en-wat-doen-ze-_9559/ |titel='Gooische Vrouwen' : Wie is wie en wat doen ze ? |bezochtdatum=2024-03-25 |werk=TVvisie |taal=nl}}</ref><ref name=":0">{{Citeer web |url=https://www.femmemagazine.nl/lifestyle/gooische-vrouwen-the-story-so-far/ |titel=Gooische Vrouwen The Story So Far - {{!}} Femme Magazine |bezochtdatum=2024-03-25 |taal=nl-NL}}</ref> Vanaf seizoen 4 wordt de overleden Willemijn vervangen door een nieuwe vriendin: [[Roelien Grootheeze]].<br />
<br />
Haar huwelijk met Martin verloopt moeizaam, mede door de [[Vreemdgaan|slippertjes]] die hij regelmatig heeft. Als excuses overlaadt hij haar dan met dure cadeaus. Zelf heeft ze ook minder sympathieke kanten: zo is zoontje Remy niet van Martin afkomstig maar van de ex van Anouk. Ook is Cheryl erg bazig en ijdel en heeft ze weinig geduld.<ref name=":0" /> Ze maakt zich ook zorgen over ouder worden en de bijbehorende fysieke aftakeling.<ref>{{Citeer web |url=https://filmkrant.nl/artikel/gooische-vrouwen/ |titel=Gooische vrouwen |achternaam=Broeren |voornaam=Joost |datum=2011-03-03 |bezochtdatum=2024-03-25 |werk=Filmkrant |taal=nl-NL}}</ref> Verder is ze verslaafd aan winkelen.<ref name=":1" /><br />
<br />
== Leven vóór Gooische Vrouwen ==<br />
Cheryl is, voor ze naar Het Gooi verhuisde, getrouwd met zanger [[Martin Morero]]. Met hem woonde ze in een pandje in Amsterdam. Ze heeft haar voornaam laten veranderen zodat die meer bij haar man paste. Voordat Cheryl met Martin wat kreeg, was Frank de Jong haar jeugdliefde.<br />
<br />
== Seizoen 1 ==<br />
In seizoen 1 komt Cheryl samen met haar man Martin in Het Gooi wonen. Buurvrouw [[Claire van Kampen]] is hier niet van gediend. Andere buurvrouwen [[Willemijn Lodewijkx]] en [[Anouk Verschuur]] zijn benieuwd en komen naar het housewarmingfeestje van de Morero's. Op dit feestje valt de man van Claire, [[Anton van Kampen]] te pletter in het zwembad van de Morero's waar geen water in zat. Cheryl komt op de begrafenis, tot ergernis van Claire. [[Merel van Kampen]] gaat echter uit huis omdat ze Claire de dood van haar vader verwijt, maar Cheryl weet Merel weer over te halen om naar huis te komen. Claire draait wat bij en vanaf dit moment hoort Cheryl officieel bij het vriendinnengroepje van Willemijn, Anouk en Claire.<br />
Martin gaat voor de zoveelste keer vreemd en Cheryl schopt hem het huis uit. Cheryl is zo boos dat ze met [[Tom Blaauw]] het bed induikt. Op dat moment laat Martin duizenden rozen op hun huis neerkomen. Hierna maakt Cheryl het weer goed met Martin. Cheryl blijkt zwanger te zijn, waarmee Martin erg blij is. Helaas is, vlak voordat ze zwanger werd, uit onderzoek gebleken dat Martin 'traag zaad' heeft en onmogelijk de vader kan zijn. Toch weerhoudt het Cheryl en Martin niet om te gaan twijfelen: Martin is de vader van Cheryls ongeboren kindje. Of toch niet?<br />
<br />
== Seizoen 2 ==<br />
In seizoen 2 is Cheryl zwanger van haar eerste kindje. Ze straalt, maar is ondertussen onzeker over het feit dat eigenlijk Tom de vader van haar ongeboren kindje is. Ondertussen weet ze bijna zeker dat Martin weer vreemdgaat. Ook heeft Cheryl eindelijk een hulp in de huishouding gevonden: [[Tippiwan Sournois]], de ex au pair van Anouk. Tippiwan steelt van alles van de Morero's en vermoordt zelfs een belastinginspecteur, zonder dat de Morero's achter dit alles komen. Uiteindelijk gaat Cheryl bevallen. Tippiwan brengt haar naar het ziekenhuis en moet iedereen bellen van Cheryl. Niemand neemt op, behalve Tom. Tom haast zich naar het ziekenhuis en ondersteunt Cheryl bij haar bevalling. Uiteindelijk wordt het kind geboren: [[Remy Morero|Remy Martin Morero]]. Al haar vriendinnen en vrienden komen naar het ziekenhuis, maar Martin is nergens te bekennen.....<br />
<br />
== Seizoen 3 ==<br />
Aan het begin van seizoen 3 schopt Cheryl Martin het huis uit, omdat hij vreemdging met Lucy, met wie hij een auto-ongeluk kreeg ten tijde van de bevalling van Cheryl. Ook tijdens de doop van de kleine Remy wonen de twee nog apart. Uiteindelijk kan Cheryl het gehuil van Remy niet meer alleen aan en vraagt Martin terug te komen.<br />
Tom laat een DNA-test doen. De uitslag komt bij de Morero's binnen, Tom is de vader. Cheryl vervalst hem echter, waardoor zowel Martin als Tom denken dat Martin de biologische vader is van Remy.<br />
Cheryl organiseert samen met Martin en haar vriendinnen een charity voor de weeskindjes in Thailand. Een tijdje ervoor heeft Cheryl twee vrouwen horen praten over haar en Martin, negatief. Ze spreekt de vrouwen erop aan zonder duidelijke signalen dat ze hen heeft horen praten.<br />
Nadat Tippiwan de [[Greet Hogenbirk|moeder van Martin]] heeft vermoord, chanteert zij Cheryl met de DNA-test. Tippiwan heeft de papieren goed bekeken en is erachter gekomen dat Tom de vader is. Cheryl voelt zich verplicht om Martin de waarheid te vertellen. Ze vertelt de waarheid en Martin gaat overstuur met Remy weg. Ondertussen trapt Cheryl Tippiwan het huis uit en bedreigt haar: als Cheryl Tippiwan nog één keer ziet vermoordt ze haar. Daarna gaat Cheryl naar de vrijgezellenavond van Evert en Willemijn, waar Martin met Remy na een tijdje ook arriveert. Hij gaat Tom als donor zien en vergeeft Cheryl de 'fout'. Alles is dus toch weer goed gekomen. Maar zijn ze wel van Tippiwan af?<br />
<br />
== Seizoen 4 ==<br />
In seizoen 4 wonen Cheryl en Martin in een nieuw huis. Martin wilde niet meer in hun oude huis wonen, omdat daar zijn moeder is verongelukt. Tippiwan heeft ondertussen weer toegeslagen, en wel op de bruiloft van Evert en Willemijn. Willemijn is hierbij omgekomen, waarvan Cheryl nogal overstuur is. Op de 'zogenaamde' as-bijzetting van Willemijn stort Martin in en moet hij naar het ziekenhuis. Het is waarschijnlijk de stress, maar het huwelijk van Cheryl en Martin komt onder druk te staan. Nadat ook [[Cor Hogenbirk|Tante Cor]] steeds vaker bij Martin komt, is Cheryl het spoor bijster. Ze stelt een proef-scheiding voor, ook om weer in de publiciteit te komen. Martin wimpelt het af, maar nadat Cheryl een tv-uitzending voor hem heeft afgezegd is de maat vol: hij wil ook een proef-scheiding. Cheryl is een avond weg, maar mist Martin dan al. Martin mist haar ook en zo komt het toch weer goed.<br />
Cheryl krijgt er samen met Anouk en Claire een nieuwe vriendin bij: [[Roelien Grootheeze]], de nieuwe vriendin van Evert. Na een moeilijke start worden ze toch uiteindelijk vriendinnen. Ondertussen heeft Cheryl ook weer een oude vriend van vroeger herontmoet: [[Yari (Gooische Vrouwen)|Yari]].<br />
Cheryl is jaloers op een fan van Martin, die allemaal cadeaus maakt voor Martin, en besluit naar haar toe te gaan. De vrouw, Joke, blijkt knettergek en ontvoert Cheryl. Ze trekt haar kleren aan en gaat naar Huize Morero. Martin is verbijsterd en gaat samen met Joke naar Cheryl toe. Hij vraagt om een knuppel om zo Cheryl neer te kunnen slaan. Hij slaat echter Joke neer, waardoor ook dit weer goed afloopt.<br />
Martin vraagt Cheryl voor de tweede keer ten huwelijk. De twee treden in de laatste uitzending van seizoen 4 nogmaals in het huwelijk. Tippiwan is vlak voor het huwelijk ontsnapt uit de gevangenis. Ze arriveert echter niet op het huwelijk, omdat ze tussen de spoorbomen blijft vastzitten met haar auto. Eind goed, al goed?<br />
<br />
== Seizoen 5 ==<br />
In seizoen 5 krijgen de Morero's nieuwe buren: [[Carla Callewaert]] en [[Floris Callewaert]]. De nieuwe buren hebben als au pair: Tippiwan, die zich als moslima heeft vermomd, waardoor Cheryl en Martin niks doorhebben. Cheryl en Martin krijgen het meer dan eens aan de stok met de nieuwe buren, en wel over geluidsoverlast alsmede het poepen van de hond in de tuin van de buren. Carla beschuldigt de Morero's er ook van dat zij haar poes hebben vermoord. Cheryl en Martin weten dit gelukkig te weerleggen, want Tippiwan heeft de kat vermoord. Tippiwan kan echter niks meer uithalen na een tijdje: ze wordt doodgeslagen door Tante Cor.<br />
Martin krijgt dit seizoen een nieuwe manager: [[Ilona de Vries]]. Cheryl is totaal niet over haar te spreken omdat ze Martin steeds wil veranderen. Ze krijgt steeds ruzie met Martin over haar en dat heeft Ilona ook door. Ze neemt ontslag, maar ziet Cheryl nog wel paaldansen in de slaapkamer van Cheryl en Martin.<br />
Na Ilona neemt Martin [[Barry (Gooische Vrouwen)|Barry]], zijn oude manager, weer aan. Barry is echter nog boos en weet met een smoes al het geld van Martin en Cheryl af te nemen. Dan vertrekt hij snel naar het buitenland. Cheryl en Martin blijven verslagen achter en besluiten hun huis te verkopen en gaan weer terug naar Amsterdam, na een afscheidsfeestje voor al hun vrienden uit Het Gooi.<br />
<br />
== Film ==<br />
In de [[Gooische Vrouwen (film)|film van Gooische Vrouwen]] wonen Cheryl en Martin weer in het Gooi en ontmoet Cheryl een nieuwe vriendin: Fay. Martin gaat echter op de basisschool van Remy vreemd met Fay, waarna Cheryl erg verdrietig is. Nadat ook Claire, Anouk en Roelien even in een dip zitten, besluiten ze met z'n vieren naar Parijs te gaan. Daar aangekomen gaan ze naar een soort therapeut, om tot rust te kunnen komen door oefeningen. Daar is ook een bekende Franse zanger aanwezig, die Cheryl meerdere malen probeert te versieren. Cheryl gaat er uiteindelijk niet op in. Nadat Barbara, de therapeut, een naakte sessie wil doen besluiten de vrouwen snel weg te gaan. Ze gaan samen met Yari shoppen in Parijs. Cheryl wil echter snel terug naar Nederland, omdat ze Martin mist en naar zijn concert wil. Tijdens het concert komen de vrouwen weer aan in Nederland en weet Cheryl op tijd op het podium te zijn om er voor Martin te zijn.<br />
<br />
== Film 2 ==<br />
In [[Gooische Vrouwen 2]] straalt ze van geluk. Ze is gelukkig met Martin en Remy. Haar vriendin Claire komt terug uit Burkina Faso en heeft haar huis in het Gooi verhuurd, waardoor ze bij Cheryl gaat logeren. Wanneer Roelien Martin betrapt op vreemdgaan voelt Martin zich genoodzaakt dit aan Cheryl te vertellen. Wanneer hij dit vertelt raakt Cheryl compleet over haar toeren en smijt alles wat ze vast kan pakken naar hem toe. Martin laat weten voor zijn vriendin Daphne te kiezen en verlaat Cheryl. Cheryl is ontroostbaar en zit ook nog eens opgescheept met een onherkenbare Claire. Met behulp van Yari knapt ze haar weer op zodat ze weer in het Gooi past. Wanneer Evert overlijdt door verstikking, vraagt Roelien Cheryl, Anouk en Claire mee naar Oostenrijk om de as uit te strooien. Met zijn vieren gaan ze op pad. In Oostenrijk duikt ze samen met een ski-leraar het bed in. Wanneer ze weer terug in Nederland zijn staat er een limousine op de snelweg voor ze klaar. Wanneer ze bij haar huis wordt afgezet ziet ze dat Martin dit heeft geregeld en een lied voor haar zingt om zijn excuses aan te bieden. Ze barst in tranen uit wanneer ze hem vertelt dat heel veel van hem houdt, maar hij haar te vaak bedrogen heeft. Ze wordt getroost door haar vriendinnen.<br />
In de meerdere toekomstvooruitzichten van de dames in het Gooi komen we erachter dat Cheryl later samen met haar drie vriendinnen in een villa gaat wonen. Door alle botox in haar gezicht heeft Cheryl geen uiterlijk van een bejaarde, behalve haar nek. Ook Martin is bejaard en woont in een verpleeghuis vanwege dementie. Ze zoekt hem nog wekelijks op en helpt hem met van alles. Door zijn dementie weet hij niet meer dat ze zijn gescheiden. Op het einde van de film treedt een bejaarde Martin nog één keer op, met Remy achter het drumstel. Cheryl staat dolgelukkig toe te kijken.<br />
<br />
{{Bron|bronvermelding= {{References}} }} <br />
{{authority control|TYPE=|Wikidata=Q2613939 }}<br />
[[Categorie:Personage uit Gooische Vrouwen]]</div>Ohttp://nl.wikisage.org/wiki/Anouk_VerschuurAnouk Verschuur2024-03-05T03:48:41Z<p>O: Aanvulling uit https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anouk_Verschuur&oldid=67268702 26 mrt 2024 Thieu1972</p>
<hr />
<div>{{Infobox personage<br />
| kleur = #CCCCCC<br />
| tekstkleur = black<br />
| naam = Anouk Verschuur<br />
| serie = [[Gooische Vrouwen (serie)]],<br />[[Gooische Vrouwen (film)|Gooische Vrouwen de film]],<br />[[Gooische Vrouwen 2]]<br />
| afbeelding =<br />
| onderschrift =<br />
| eerste = [[30 oktober]] [[2005]]<br />
| laatste = [[4 december]] [[2014]]<br />
| reden = laatste materiaal van Gooische Vrouwen<br />
| bedenker =<br />
| vertolker = [[Susan Visser]]<br />
| aflevering = <br />
| volledige naam= Anouk Verschuur<br />
| bijnaam =<br />
| alias =<br />
| geboren = 19 oktober 1966<br />
| overleden = <br />
| beroep = Kunstenares<br />
| titel =<br />
| familie = Ingeborg Verschuur (moeder)<br />Bert Verschuur (vader)<br />
| huwelijken = [[Tom Blaauw]] (gescheiden)<br />
| relaties = Frits (relatie)<br />Friso (relatie)<br />Hugo (affaire)<br />Joost (onenightstand)<br />"Onbekend" Debussy (zoen)<br />[[Tom Blaauw]] (affaire)<br />"Onbekend" Debussy (zoen)<br />Jurriaan van Landschot Troost (relatie)<br />[[Tom Blaauw]] (zoen)<br />Jeffrey (onenightstand)<br />Bart-Jan (onenightstand)<br />Stach Hartman (affaire)<br />Jean-Louis Jaouily (zoen)<br />Abdirahman (onenightstand)<br />[[Dokter Rossi|Ed Rossi]] (onenightstand)<br />Albert-Jan (onenightstand)<br />Joost van Benthum (relatie)<br />[[Tom Blaauw]] (relatie)<br />"Onbekend" (onenightstand)<br />"Onbekend" (onenightstand)<br />Alfons (affaire)<br />"Onbekend" (zoen)<br />
| kinderen = [[Vlinder Blaauw]] (dochter; met Tom)<br />
| religie =<br />
| geboorteland = <br />
| nationaliteit =<br />
}}<br />
<br />
'''Anouk Verschuur''' is een personage uit de tv-serie [[Gooische Vrouwen (serie)|Gooische Vrouwen]], die werd uitgezonden op [[RTL 4]]. Anouk Verschuur werd van 2005 t/m 2009, in 2011 en in 2014 vertolkt door actrice [[Susan Visser]]. Deze rol zorgde ervoor dat Visser bekend werd bij een groot publiek.<ref>{{Citeer web |url=https://www.vpro.nl/nooitmeerslapen/speel~RBX_VPRO_15748109~susan-visser~.html |titel=Susan Visser |datum=2019-11-29 |bezochtdatum=2024-03-06 |werk=VPRO |taal=nl}}</ref> De actrice heeft de rol als positief ervaren vanwege de dynamiek en energie van het personage.<ref>{{Citeer web |url=https://www.mediacourant.nl/2017/10/zelfs-vpro-gids-vond-gooische-vrouwen-leuk/ |titel='Zelfs VPRO Gids vond Gooische Vrouwen leuk' |achternaam=Mediacourant.nl |datum=2017-10-15 |bezochtdatum=2024-03-06 |werk=Mediacourant.nl |taal=nl-NL}}</ref><br />
<br />
== Personage ==<br />
Anouk is een vrijgevochten kunstenares die in 't Gooi enige bekendheid geniet.<ref>{{Citeer web |url=https://tvvisie.be/nieuws/belgie/gooische-vrouwen--wie-is-wie-en-wat-doen-ze-_9559/ |titel='Gooische Vrouwen' : Wie is wie en wat doen ze ? |bezochtdatum=2024-03-06 |werk=TVvisie |taal=nl}}</ref> Ze is gescheiden van piloot [[Tom Blaauw]] (rol van [[Daniël Boissevain]]) en heeft samen met hem een kind, [[Vlinder Blaauw]]. Ze woont samen met Vlinder, maar besteed weinig aandacht aan haar. Anouk en Tom hebben een ingewikkelde relatie: ze proberen regelmatig hun relatie weer nieuw leven in te blazen, hetgeen niet lukt, maar ze kunnen elkaar ook niet loslaten.<ref name=":0">{{Citeer web |url=https://www.femmemagazine.nl/lifestyle/gooische-vrouwen-the-story-so-far/ |titel=Gooische Vrouwen The Story So Far - {{!}} Femme Magazine |datum=6 maart 2011 |bezochtdatum=2024-03-06 |taal=nl-NL}}</ref><br />
<br />
Voor Anouk is een seksleven belangrijk en ze staat bekend als mannenverslindster. Soms gebruikt ze seks als manier om een man om te kopen en zo haar zin te krijgen. Ze neemt zich vaak voor om mannen voortaan links te laten liggen, maar dat lukt haar nooit. Van haar goede voornemens om meer aandacht te besteden aan Vlinder, komt ook weinig terecht.<ref name=":0" /><br />
<br />
Ondanks haar gedrag vindt Anouk het belangrijk om principes te hebben en wil ze meehelpen aan een betere wereld. Ze heeft geprobeerd [[Vegetarisme|vegetariër]] te worden en gaf Nederlandse les aan een asielzoeker.<ref name=":0" /><br />
<br />
Anouk heeft succes met de verkoop van erotische kunst.<ref name=":0" /><br />
<br />
Haar beste vriendinnen zijn [[Willemijn Lodewijkx]], [[Claire van Kampen]] en [[Cheryl Morero]]. Vanaf seizoen 4 wordt de overleden Willemijn vervangen door een nieuwe vriendin: [[Roelien Grootheeze]].<br />
<br />
== Seizoen 1 ==<br />
Anouk leert in seizoen 1 een nieuwe vriendin kennen die in het Gooi komt wonen: [[Cheryl Morero]]. Op het [[Housewarmingparty|housewarming]]-feestje van de nieuwe buren is Anouk als enige getuige van een dodelijke val van [[Anton van Kampen]], de man van Claire, in een leeg zwembad. Anouk verwijt het zichzelf dat hij is overleden, omdat het haar idee was om te gaan zwemmen.<br />
In het eerste seizoen gaat Anouk met de een na de andere man naar bed toe, maar blijft een zwak houden voor haar ex Tom. Ook valt Anouk bijna van een balkon, omdat haar boze vriendin Willemijn met een voodoopoppetje er bijna voor zorgt dat Anouk een ongeluk krijgt. Het loopt echter met een sisser af. Anouk krijgt weer een relatie met Tom aan het eind van seizoen 1 en vraagt hem op het baby-feestje van de Morero's ten huwelijk. Tom is geschokt en loopt weg. Anouk snapt er niks van.<br />
<br />
== Seizoen 2 ==<br />
Tom en Anouk zijn weer uit elkaar. Anouk wordt dit seizoen 40 maar wil dit echt niet. Haar vrienden organiseren echter een verrassingsfeestje voor haar. Ze legt zich bij haar leeftijd neer. Anouk ontslaat ook haar au pair [[Tippiwan Sournois]], omdat ze haar ervan verdenkt aan Tom te hebben verteld dat Anouk met een ander in bed lag. Tippiwan kan echter aan de slag bij de familie Morero.<br />
Anouk duikt nog steeds met de een na de ander het bed in. Ook met een veel jongere jongen in een discotheek. Om deze reden kan ze ook niet bij de geboorte zijn van [[Remy Morero]], het kind van Cheryl, omdat ze weer met iemand in bed ligt.<br />
<br />
== Seizoen 3 ==<br />
Tom kijkt dag en nacht op tv naar de kleine Remy en Anouk begint iets te vermoeden. Ze weet dat Martin zwak zaad heeft en vermoedt dat niet Martin maar Tom de vader van Remy is. Cheryl ontkent het eerst nog, maar gaat later bij Anouk op bezoek om het te vertellen. Anouk is woedend en schopt haar het huis uit. Het is Willemijn die ervoor zorgt dat de twee het weer bijleggen.<br />
Anouk ontmoet een masseur, Stach Hartman. Ze belt hem meerdere malen maar hij houdt de boot af want hij heeft een kind en is getrouwd. Uiteindelijk lukt het Anouk toch en krijgt ze een affaire met hem. Ze kan het toch niet aan dat hij getrouwd is en zet er een punt achter.<br />
Anouk is dolblij voor haar vriendin, Willemijn, als deze weer gaat trouwen. Op het huwelijk is een pakje voor de vier vriendinnen, dat ze samen openmaken. Er zit een soort klokje in dat langzaam aftikt...<br />
<br />
== Seizoen 4 ==<br />
Het klokje bleek een bom te zijn, waarbij Willemijn is omgekomen. Anouk is kapot van verdriet en beschuldigt Cheryl er kort van dat zij de schuldige is aan dit drama. Au pair Tippiwan heeft de bom namelijk gemaakt en was de au pair van Cheryl. Anouk heeft echter al snel spijt van haar beschuldigingen. Wanneer Evert een nieuwe vriendin krijgt, [[Roelien Grootheeze]], kan Anouk dit niet goed verkroppen.<br />
Anouk krijgt een nieuwe vriend: Joost van Wenthum, een schrijver. Maar wanneer zijn boek aan het floppen is, draait hij door en wil hij Anouk verdrinken in een bad. Anouk weet zich te redden, maar is doodsbang. Op een avond is hij terug en heeft haar hele huis beplakt met bedreigingen. Ze rent naar buiten, maar Joost overmeestert haar en wil haar wurgen. Dan duikt Roelien op met een jachtgeweer en weet Joost te overmeesteren. Hij wordt opgepakt en de drie vriendinnen worden vriendinnen met Roelien.<br />
Anouk krijgt een aanbod om in het buitenland te gaan schilderen en besluit dit met beide handen aan te pakken. Ondertussen is haar vriendin Claire verslaafd geraakt aan de alcohol. Op het afscheidsfeestje van Anouk, smeekt Claire haar om te blijven. Anouk twijfelt even, maar besluit dan toch te blijven.<br />
<br />
== Seizoen 5 ==<br />
Tom heeft een nieuwe vriendin, die erg veel op Anouk lijkt. Anouk wil haar uit te weg hebben en dit lukt haar door poeslief tegen haar te doen. De nieuwe vriendin vertrekt en Anouk richt haar pijlen op Tom. Aan het eind van seizoen 5 krijgen de twee eindelijk wat met elkaar. Ze gaan weer samenwonen en besluiten het nu weer opnieuw te gaan proberen.<br />
<br />
== [[Gooische Vrouwen (film)|Film]] ==<br />
Anouk en Tom blijken in de film weer uit elkaar te zijn. Anouk geeft nu schilderlessen in haar eigen achtertuin. Er is 1 leerling bij die het veel te goed kan om nog lessen te moeten hebben. Hij blijkt echter verliefd op Anouk te zijn, maar dit is niet wederzijds. Vlinder denkt echter van wel en is het spuugzat. Ze scheldt haar moeder uit voor slet, waarna Anouk haar slaat. Vlinder besluit hierop bij haar vader te gaan wonen. Anouk besluit haar leerling nog een keer op te zoeken, maar hij blijkt te zijn verdwenen na haar afwijzing. Ze mag wel naar zijn kamer in zijn studentenhuis en ziet daar zijn werken staan, maar vooral schilderijen van haar.<br />
Haar manager ziet de schilderijen van de leerling in Anouks huis staan en denkt dat ze van Anouk zijn. Anouk speelt mee en opent een nieuwe expositie met allemaal schilderijen van haar leerling. Vlinder weet dit en walgt nog meer van haar moeder. Wanneer een studievriend van Anouks leerling op de opening verschijnt weet ze niet hoe snel ze weg moet wezen.<br />
Nadat Claire voor het altaar is weggelopen bij haar nieuwe man, zitten ze bij Anouk thuis. Daar leest Anouk in de krant dat iedereen nu weet dat ze [[plagiaat]] heeft gepleegd. Ook met Cheryl en Roelien is van alles aan de hand, waarop de vier dames besluiten een cursus in Frankrijk te gaan doen. Ze vertrekken er samen heen. Anouk vertelt dat haar probleem is dat ze te vaak met een man naar bed wil en dat ze plagiaat heeft gepleegd. In het Franse kasteeltje gaat ze weer met een ober naar bed. Wanneer de vier dames zich naakt op een van de meetings moeten laten zien, besluiten ze snel weg te gaan en te gaan winkelen in Parijs. Daar krijgt Anouk een telefoontje van Vlinder, dat deze ongesteld is geworden. Ze wil gelijk terug en rijdt met hoge snelheid terug naar Nederland, waar ze zich weer in de armen sluit van Vlinder.<br />
<br />
== [[Gooische Vrouwen 2|Film 2]] ==<br />
Anouk is een relatie begonnen met een politicus die al getrouwd is, waardoor dit niet naar buiten mag komen. Wanneer Cheryl in scheiding ligt kan ze er niet tegen dat Anouk ook een huwelijk aan het kapot maken is. Anouk breekt voor haar vriendin met Alfons. Wanneer Evert overlijdt gaat ze samen met Roelien, Cheryl en Claire de as uitstrooien in [[Oostenrijk]]. In Oostenrijk zoent ze met een ski-leraar. Bij de toekomstvooruitblikken in de film zien we dat Anouk als bejaarde dame nog steeds kunstenares is en nog graag jonge mannen schildert en daar nog veel meer mee doet. Ook komen we erachter dat haar dochter Vlinder later ook een dochter zou krijgen en Anouk dus sowieso oma wordt.<br />
<br />
{{Bron|bronvermelding= {{References}} }} <br />
{{authority control|TYPE=|Wikidata=Q1817766 }}<br />
[[Categorie:Personage uit Gooische Vrouwen]]</div>Ohttp://nl.wikisage.org/wiki/Annabel_LodewijkxAnnabel Lodewijkx2024-03-05T03:44:44Z<p>O: Aanvulling</p>
<hr />
<div>{{Infobox personage<br />
| kleur = #CCCCCC<br />
| tekstkleur = black<br />
| naam = Annabel Lodewijkx<br />
| serie = [[Gooische Vrouwen (serie)]],<br />[[Gooische Vrouwen (film)|Gooische Vrouwen de film]],<br />[[Gooische Vrouwen 2]]<br />
| afbeelding =<br />
| onderschrift =<br />
| eerste = Aflevering 1.01<br />
| laatste = Gooische Vrouwen 2<br />
| reden = laatste materiaal van Gooische Vrouwen<br />
| bedenker =<br />
| vertolker = [[Dorus Witte]]<br />
| aflevering = <br />
| volledige naam= Annabel Lodewijkx<br />
| bijnaam =<br />
| alias =<br />
| leeftijd = <br />
| geboren = <br />
| overleden = <br />
| beroep = Scholier<br />
| titel =<br />
| familie = [[Evert Lodewijkx]] (vader; overleden)<br />[[Willemijn Lodewijkx]] (moeder; overleden)<br />Adriënne Verbrugge (oma)<br />[[Roderick Lodewijkx]] (broer)<br />[[Louise Lodewijkx]] (zus)<br />Elsbeth Lodewijkx (oudtante; overleden)<br />
| huwelijken = <br />
| relaties = <br />
| kinderen = <br />
| religie =<br />
| geboorteland = <br />
| nationaliteit =<br />
}}<br />
<br />
'''Annabel Lodewijkx''' is een personage uit de Nederlandse tv-serie ''[[Gooische Vrouwen (serie)|Gooische Vrouwen]]'', die werd uitgezonden op [[RTL 4]]. Annabel Lodewijkx werd van 2005 t/m 2009 en in 2011 en 2014 gespeeld door [[Dorus Witte]]. Witte's vader [[Leopold Witte]] speelt in de serie ook haar vader.<br />
<br />
== Leven vóór Gooische Vrouwen ==<br />
Annabel is als derde kind en tweede dochter van [[Evert Lodewijkx]] en [[Willemijn Lodewijkx|Willemijn Verbrugge]] geboren. Samen met haar ouders en haar broer en zus, [[Roderick Lodewijkx|Roderick]] en [[Louise Lodewijkx|Louise]], woont ze in een groot huis in 't Gooi. Ze zit samen met haar zus op de Gooische hockeyclub. Annabel is het meest rustig van het gezin.<br />
<br />
== Seizoen 1 ==<br />
Annabel's ouders hebben veel ruzie met elkaar, tot groot verdriet van haar en haar zus. Haar ouders gaan uiteindelijk scheiden.<br />
<br />
== Seizoen 2 ==<br />
Na de scheiding blijft Annabel samen met haar broer en zus bij haar moeder wonen. Haar vader trekt in in het tuinhuis, samen met zijn nieuwe vriendin. Als Roderick op een avond op moet passen, gaat hij weg, waardoor Willemijn en Evert Annabel en Louise huilend op de trap aantreffen. Weer volgt er een ruzie en wordt er een Pap-dag ingesteld. Voortaan zijn de kinderen 1x per week bij Evert en gaan ze leuke dingen doen.<br />
<br />
== Seizoen 3 ==<br />
Er wordt een charity georganiseerd voor Thaise weeskinderen, in de tuin van [[Cheryl Morero]] en [[Martin Morero]]. Annabel gaat samen met Louise vioolspelen voor het goede doel, maar vlak voor het optreden haakt Louise af. Gelukkig weet [[Tippiwan Sournois]], de au pair van de Morero's, haar te helpen en speelt met haar viool. Ook komt haar oma dit seizoen langs, met Pasen. De cijfers van Annabel zijn echter niet zo goed op school en haar oma eist van haar dat ze in plaats van eieren gaat zoeken, huiswerk gaat maken, zodat ze naar het gymnasium kan, in plaats van naar het vmbo. Een paar weken hierna hoort Annabel dat haar ouders weer samen gaan wonen en zelfs weer gaan trouwen! Het is een prachtige dag......<br />
<br />
== Seizoen 4 ==<br />
Willemijn heeft op haar trouwdag een pakketje van Tippiwan gekregen met een bom erin, bestemd voor Willemijn en haar vriendinnen. Willemijn is hierbij om het leven gekomen. Annabel is kapot van verdriet. Aan het begin van het seizoen strooien ze haar moeders as uit op de plek waar ze altijd de honden uitliet. Echter eist haar oma de as op voor het familiegraf. Daarom gaan Annabel en haar familie as uit de open haard halen en in 1 urn doen en geven dat aan haar oma. Annabel en Louise praten bijna hun mond voorbij, maar Evert kan ze tegenhouden. Annabel krijgt ook een nieuwe stiefmoeder dit seizoen, waar ze erg blij mee is: [[Roelien Grootheeze]]. Als Evert en Roelien ruzie krijgen, neemt Annabel het samen met haar zus en broer het voor Roelien op. Het komt weer goed.<br />
<br />
== Seizoen 5 ==<br />
Annabel krijgt er een halfzusje of -broertje bij, Roelien is namelijk zwanger. Het duurt echter niet lang want het eindigt in een miskraam. Na veel problemen tussen Roelien en Evert komt alles weer goed en zijn ze met z'n allen, zonder Roderick, want die is uit huis, een gelukkig gezinnetje.<br />
<br />
== [[Gooische Vrouwen (film)|Film]] ==<br />
Annabel en haar zus worden helemaal gek van het gezeur van Roelien over een oerboom die moet worden gekapt in het centrum van 't Gooi. Roelien vertrekt daarop samen met haar vriendinnen naar Frankrijk voor wat rust. Al gauw merken Annabel, Louise en hun vader dat ze Roelien missen. Ze ketenen zich vast aan de boom en sturen een foto naar Roelien. Roelien is hier erg blij en als ook de problemen van haar vriendinnen zijn opgelost gaan ze weer terug naar Nederland. Op het concert van Martin Morero sluiten Annabel, Louise en Evert Roelien weer in de armen en gaan ze een paar dagen later gezellig samen bij de oerboom picknicken, want die is gered!<br />
<br />
== [[Gooische Vrouwen 2|Film 2]] ==<br />
In de tweede Gooische Vrouwen film zien we Annabel alleen tijdens het huwelijk en het aansluitende diner van Roelien en haar vader Evert. Tijdens het diner stikt haar vader in het eten en komt te overlijden, waarna we Annabel nog op de crematie zien. Annabel en haar broer en zus gaan niet mee met het uitstrooien van hun vader in [[Oostenrijk]].<br />
<br />
{{authority control|TYPE=|Wikidata=Q4341425 }}<br />
[[Categorie:Personage uit Gooische Vrouwen]]</div>Ohttp://nl.wikisage.org/wiki/Church_of_God_(Adventist)Church of God (Adventist)2024-03-05T02:47:51Z<p>Mendelo: Nieuwe pagina aangemaakt met 'De '''Church of God (Adventist)''' was een voorloper van de Church of God (Seventh Day). Een aantal adventisten zich onder leiding van Gilbert Cranmer (1814–1903) uit Michigan scheidde zich in 1858 af van de groep adventisten rond Ellen White, omdat zij niet akkoord gingen met de zienswijze dat Ellen White geïnspireerd zou zijn. Zij noemden zich Church of God (Kerk van God), en om verwarring te vermijden met de gelijknamige pinkstergemeente|Pinks...'</p>
<hr />
<div>De '''Church of God (Adventist)''' was een voorloper van de [[Church of God (Seventh Day)]].<br />
<br />
Een aantal adventisten zich onder leiding van Gilbert Cranmer (1814–1903) uit Michigan scheidde zich in 1858 af van de groep adventisten rond [[Ellen White]], omdat zij niet akkoord gingen met de zienswijze dat Ellen White geïnspireerd zou zijn. Zij noemden zich Church of God (Kerk van God), en om verwarring te vermijden met de gelijknamige [[pinkstergemeente|Pinksterkerk]], voegden zij er tussen haakjes „Adventist” aan toe. De groep adventisten die White ondersteunde werd vijf jaar later geregistreerd als de [[zevedndedagsadventisten|kerk van de Zevende-Dags Adventisten]].<br />
<br />
In 1905 vond een kerksplitsing plaats. De kleinere groep ging zich [[Church of God (Independent)]] noemen. De naam van de Church of God (Adventist) werd in 1922 aangepast naar [[Church of God (Seventh Day)]] (zie aldaar). In 1933 vond een verdere splitsing plaats.<br />
<br />
[[Categorie:Adventisme]]<br />
[[Categorie:Sabbatvierende christenen]]</div>Mendelohttp://nl.wikisage.org/wiki/Hendrik_NiclaesHendrik Niclaes2024-03-02T01:18:22Z<p>Mendelo: </p>
<hr />
<div>'''Hendrik Niclaes''' (waarschijnlijk [omgeving van] [[Münster]], [[1501]] – mogelijk [[Keulen]], ca. [[1580]]) was in de tweede helft van de 16e eeuw de stichter van de ''familisten'' (Latijn: ''familia caritatis''; [[Huis der Liefde]]), een [[mystiek]]e religieuze beweging met volgelingen in de Nederlanden, het Duitse rijk en Engeland.<br />
<br />
Hendrik Niclaes werd geboren in een welgesteld gezin, vermoedelijk in Münster (Westfalen) of in de omgeving daarvan. Op achtjarige leeftijd voerde hij al theologische discussies en toen hij negen jaar was, zou hij een visioen hebben gehad waarin hij één werd met God, die tot hem sprak. Toen hij ongeveer 19 jaar was, had hij contact met [[lutheranisme|lutheranen]], waardoor hij zich ging verdiepen in [[Bijbelstudie]]. De lutherse standpunten over „redding door geloof alleen” bevielen hem niet.Hij trouwde toen hij 20 jaar was. Met 27 jaar werd hij in Münster gearresteerd op verdenking van lutherse sympathieën. Bij gebrek aan bewijs werd hij vrijgelaten.<br />
<br />
Rond 1530 verhuisde hij met zijn gezin naar [[Amsterdam]]. Hij ging er om met de [[wederdopers]], onder wie [[David Joris]], die hem sterk beïnvloedde. In 1935 werd hij in de nasleep van de [[Bewind van de wederdopers in Münster|machtsgreep van de anabaptisten in Münster]] van 1834-1835 opnieuw gearresteerd, op verdenking van medeplichtigheid. Ook hier kwam hij door gebrek aan bewijs vrij.<br />
<br />
Kort daarop begon hij ’visioenen’ te krijgen. Hij verhuisde in 1540 met het gezin en ’drie wijzen’ naar [[Emden]]. Daar woonde hij twintig jaar met een schuilnaam. Hij was er een succesvol koopman en schreef er zijn eerste [[traktaat|traktaten]] in het [[Nedersaksisch]] [[Nederduits]]. Hij organiseerde zijn volgelingen in een nieuwe geloofsgemeenschap, het Hüs der Lieften.<br />
<br />
Omdat hij koopman was, reisde hij vaak naar [[Brabant]] en [[Antwerpen]]. Omstreeks 1552-1553 bezocht hij Engeland. <br />
<br />
Toen het gemeentebestuur van Emden hem in 1561 liet komen om hem wegens zijn zienswijzen te ondervragen, trok weg van daar. Hij stuurde een brief waarin hij ontkende dat hij ooit een [[ketterij|ketters]] of oproerig boek geschreven zou hebben. Ten slotte verbleef hij nog in [[Kampen]] en [[Keulen]].<br />
<br />
Zijn leer had volgelingen in Amsterdam, Rotterdam, Dordrecht, Emden en Kampen, in Antwerpen, Keulen en Parijs. Zij vormden kleine gemeenten die in het geheim bijeenkwamen maar nooit in het openbaar optraden. In de loop der 17e eeuw verdween de groepering uit de Nederlanden, maar vooral in Engeland bleven zij ondanks hevige vervolging nog bestaan tot ca. 1700 (zgn. Familists).<br />
<br />
==Werken (selectie)==<br />
* ''Evangelium offte eine frölicke bodeschop des rijcke Godes unde Christi'', 1555-1562.<br />
* ''Prophetie des Geistes der Lieften'', 1555-1562.<br />
* ''Den Spiegel der Gherechticheit tho ene Anschouwinge des warachtigen Levens'', ca. 1556.<br />
* ''Epistolae'', 20 zendbrieven, 1577.<br />
* ''Terra Pacis. Ware Getügenisse van idt geistelicke Landtschop des Fredes'', 1580.<br />
<br />
{{Wiu2}}<br />
{{authority control|TYPE=p|DBNL=nicl001|BPN=98836446|Wikidata=Q1534681}}<br />
{{DEFAULTSORT:Niclaes, Hendrik}}<br />
[[Categorie: Duits schrijver]]<br />
[[Categorie: Nederlands schrijver]]<br />
[[Categorie: Geboren in Münster]]<br />
[[Categorie: Overleden in Keulen]]<br />
[[Categorie: Geboren in 1501]]<br />
[[Categorie: Geboren in 1502]]<br />
[[Categorie: Overleden in 1580]]</div>Mendelohttp://nl.wikisage.org/wiki/The_Christian_BaptistThe Christian Baptist2024-03-01T02:06:39Z<p>Mendelo: info uit Alexander Campbell</p>
<hr />
<div>'''''The Christian Baptist''''' was een Amerikaans christelijk maandblad, uitgegeven door [[Alexander Campbell]] van 1823 tot 1830.<ref name="Christian Baptist">Foster & Dunnavant, lemma ''Christian Baptist, The'' p. 174</ref> Hij zette in dit tijdschrift zijn visie uiteen over de christelijke eenheid en het herstel van de nieuwtestamentische gemeente. In 1830 werd de naam van het tijdschrift gewijzigd naar – of werd het tijdschrift opgevolgd door – ''[[The Millennial Harbinger]]''.<ref name="Holloway 1995">* {{aut|Holloway}}, Gary, [http://www.acu.edu/sponsored/restoration_quarterly/archives/1990s/vol_37_no_1_contents/holloway.html ''Alexander Campbell as a Publisher''], Restoration Quarterly, Vol. 37 No. 1 (1995)</ref> Campbell bleef hiervan redacteur tot tot zijn overlijden in 1866.<br />
<br />
De verandering van de ''Christian Baptist'' naar de ''Harbinger'' had verschillende redenen. Er begonnen meningsverschillen op te komen tussen Campbell en de [[baptisten]], en in vele gevallen werden de aanhangers van de Campbell-beweging uit de baptistische kerk gezet. Hij was ook ongerust dat „Christian Baptist” de naam van de beweging zou worden en vond deze naam minder correct dan de Bijbelse term „discipelen”. Hij wenste dat het nieuwe blad een positievere toon zou hebben door zich te concentreren op hervormingen en op het voorbereiden van de wereld op de wederkomst van Christus.<ref name="Holloway 1995"/><br />
<br />
In beide tijdschriften verdedigde hij een hervorming van de christelijke kerk. Zijn actieve medewerking aan de ''Harbinger'' nam in de jaren 1850 af.<ref name="Millennial Harbinger">Foster & Dunnavant, lemma ''Millennial Harbinger, The'' p. 517-518</ref><br />
<br />
==Bronnen==<br />
* {{aut|Foster}}, Douglas Allen; {{aut|Dunnavant}}, Anthony L., ''The Encyclopedia of the Stone-Campbell Movement: Christian Church (Disciples of Christ), Christian Churches/Churches of Christ, Churches of Christ'', Wm. B. Eerdmans Publishing, 2004, ISBN 0-8028-3898-7, ISBN 978-0-8028-3898-8, 854 bladzijden.<br />
* {{aut|Holloway}}, Gary, [http://www.acu.edu/sponsored/restoration_quarterly/archives/1990s/vol_37_no_1_contents/holloway.html ''Alexander Campbell as a Publisher''], Restoration Quarterly, Vol. 37 No. 1 (1995)<br />
<br />
==Verwijzingen==<br />
{{reflist}}<br />
{{DISPLAYTITLE:''The Christian Baptist''}}<br />
{{DEFAULTSORT:Christianbaptist}}<br />
[[Categorie: Restoration Movement]]<br />
[[Categorie: Christelijk tijdschrift]]<br />
[[Categorie: Amerikaans tijdschrift]]<br />
[[Categorie: Engelstalig tijdschrift]]<br />
[[Categorie: Maandblad]]</div>Mendelohttp://nl.wikisage.org/wiki/Johannes_Christiaan_van_NieukerkenJohannes Christiaan van Nieukerken2024-02-29T10:08:53Z<p>Lidewij: Aanvulling</p>
<hr />
<div>{{Infobox predikant<br />
| naam = <br />
| afbeelding = Drs. J. C. van Nieukerken.jpg<br />
| onderschrift = Johannes Christiaan van Nieukerken<br />
| kinderen = 4<br />
| kerkgenootschap =[[Nederlandse Hervormde Kerk]]<br />
| ambt =[[predikant]]<br />
| geboortedatum =[[18 april]] [[1915]]<br />
| geboorteplaats =[[Amsterdam (gemeente)|Amsterdam]]<br />
| sterfdatum =[[1 januari]] [[1979]]<br />
| sterfplaats =[[Zwolle]]<br />
| nationaliteit ={{NL}}<br />
| partners =Margaretha Catharina Wittebol<br />
}}<br />
<br />
Drs. '''Johannes Christiaan (Jan) van Nieukerken''' ([[Amsterdam (gemeente)|Amsterdam]], [[18 april]] [[1915]] - [[Zwolle]], [[1 januari]] [[1979]]<ref name=":0">{{Citeer web |url=https://www.online-begraafplaatsen.nl/zerken.asp?command=showgraf&bgp=1244&grafid=1606778&view=Zerkenlijst&page=12 |titel=Hattem - Begraafplaats Hattem - graf 1606778 |bezochtdatum=2024-02-22 |werk=Online Begraafplaatsen}}</ref>) was een [[Nederland|Nederlandse]] [[predikant]] van de [[Nederlandse Hervormde Kerk]].<ref>{{Citeer nieuws |titel=Bekende personen, die dit jaar overleden |url=https://www.delpher.nl/nl/kranten/view?coll=ddd&query=%22J.C.+van+Nieukerken%22&cql%5B%5D=(date+_gte_+%2201-01-1979%22)&cql%5B%5D=(date+_lte_+%2231-12-1979%22)&redirect=true&sortfield=datedesc&identifier=ddd:011018916:mpeg21:p029&resultsidentifier=ddd:011018916:mpeg21:a0174&rowid=1 |werk=Nieuwsblad van het Noorden |datum=1979-12-29 |bezochtdatum=}}</ref><br />
<br />
Van Nieukerken stond bekend als een man die geen populariteit zocht en die afschuw had van vals [[pathos]]. Zijn vriendelijke natuur bezorgde hem vrienden in binnen- en buitenland. Hij was belezen, muzikaal, had passie voor cultuur, en interesseerde zich in het bijzonder voor [[wijsbegeerte]], [[dogmatiek]] en [[geschiedenis]].{{Bron?}}<br />
<br />
== Biografie ==<br />
Johannes Christiaan van Nieukerken werd op 18 april 1915 in Amsterdam geboren. Zijn vader, K.J. van Nieukerken, was in Amsterdam [[Advocaat (beroep)|advocaat]] en [[Procureur (Nederland)|procureur]] en auteur van ''Ambtsplicht in oorlogstijd'' (1939).<ref>{{Aut|auteur=Nieukerken, K.J. van}} (1939), ''Ambtsplicht in Oorlogstijd''. Den Haag</ref><br />
<br />
Op 14 juni 1944 huwde hij in Amsterdam met Margaretha Catharina Wittebol (1920-2016<ref name=":0" />). Ze kregen vier kinderen.<ref>{{Citeer web |url=https://mensenlinq.nl/overlijdensberichten/margaretha-catharina-nieukerken-wittebol-6879476/ |titel=Margaretha Catharina van Nieukerken - Wittebol |bezochtdatum=2024-02-23 |werk=Mensenlinq |taal= |formaat=overlijdensbericht}}</ref><br />
<br />
Hij studeerde [[Rechtsgeleerdheid]] en behaalde zijn [[kandidaatsexamen]], waarna hij startte met de studie [[Theologie]], met hoofdvak [[Wijsbegeerte]], deze rondde hij af met een kerkelijk examen, waarbij hij in 1950 [[doctoraalexamen]] deed onder auspiciën van [[hoogleraar]] J. Palache en Prof. dr. [[A.H. de Hartog]].{{Bron?}}<br />
<br />
=== Carrière ===<br />
Van Nieukerken werd in 1942 hulpprediker in de [[Hervormde gemeente]] van Amsterdam<ref>{{Citeer web |url=https://www.dominees.nl/search.php?srt=g&id=13574 |titel=Vuren Hervormde Gemeente |bezochtdatum=2024-02-23 |werk=Dominees.nl}}</ref> en in 1945 deed hij intrede te [[Vuren (dorp)|Vuren]] en [[Dalem (Zuid-Holland)|Dalem]].<br />
<br />
Begin 1948 werd hij schipperspredikant in [[Groningen (stad)|Groningen]].<ref>{{Citeer nieuws |titel=Intrede ds J.C.v. Nieukerken Als schipperspredikant te Groningen |url=https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010887263:mpeg21:a0065 |werk=Nieuwsblad van het Noorden |datum=1948-04-05 |bezochtdatum=}}</ref><ref>{{Citeer nieuws |titel=Intrede Ds. J.C. van Nieukerken als Schipperspredikant te Groningen |url=https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMKB19:000082081:mpeg21:a00033 |werk=De Nederlander |datum=1948-04-07 |bezochtdatum=}}</ref> Later dat jaar werd hij lid van het [[Doorgangshuis]] in de stad.<ref>{{Citeer nieuws |titel=Ver. „Doorgangshuis” |url=https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010884726:mpeg21:a0042 |werk=Nieuwsblad van het Noorden |datum=1948-10-27 |bezochtdatum=}}</ref> In 1953 ging hij aan de slag in [[Hattem]]. Daar ging hij in 1977 met vervroegd emeritaat om gezondheidsredenen.<ref name=":1">{{Citeer web |url=https://www.digibron.nl/viewer/collectie/Digibron/offset/1/zoekwoord/Nieukerken/id/tag:RD.nl,19790103:newsml_da50eef12e6fe5453d467e03ac868561 |titel=Ds. Van Nieukerken overleden |datum=19790103 |bezochtdatum= |werk=Reformatorisch dagblad |taal=}}</ref><ref>{{Citeer boek |titel=Moormans jaarboek voor scheepvaart en scheepsbouw: Moorman's yearbook for shipping and shipbuilding |url=https://books.google.com.tr/books?id=myFCAQAAIAAJ&q=%22J.C.+van+Nieukerken%22&dq=%22J.C.+van+Nieukerken%22&hl=en&newbks=1&newbks_redir=0&sa=X&ved=2ahUKEwj0meX_9L6EAxXWRfEDHfmMAOwQ6AF6BAgLEAI |taal=nl |uitgever=Moorman Periodieke Pers. |datum=1953 |pagina=p.299}}</ref><br />
<br />
Van Stichting Algemeen Diaconaal Verpleeghuis "De Wendhorst" in [[Heerde (gemeente)|Heerde]] was hij vanaf het ontstaan tot aan zijn dood de voorzitter.<ref>{{Citeer web |url=https://leiden.courant.nu/issue/NLC/1979-01-02/edition/0/page/6 |titel=Drs J.C. van Nieukerken V.D.M. |datum=1979-01-02 |bezochtdatum= |werk=Nieuwe Leidsche Courant |taal= |formaat=rouwbericht}}</ref> Hij verrichtte er tevens pastorale hulp.<ref name=":1" /> Ook was hij de stuwende kracht voor de bouw van het gemeenschapshuis "De Tinne" in Hattem, dat als huis van de kerk dienst deed voor catechisaties, kerkvergaderingen en recepties.<ref>'De Homoet' 14' januari 1965 over Gemeenschapshuis "De Tinne"</ref><br />
<br />
=== Overlijden ===<br />
Van Nieukerken was 63 toen hij op 1 januari 1979 plotseling kwam te overlijden.<ref name=":1" /> Tijdens de afscheidsdienst bij de begrafenis in de Hervormde kerk van Hattem sprak F. de Graaff vanuit een [[liturgie]] die door Van Nieukerken zelf opgesteld was. Hij leidde de dienst van Woord en Gebed waar het [[Hogepriesterlijke Gebed|Hogepriesterlijk Gebed]] uit het [[Bijbelboek]] [[Johannesevangelie|Johannes]] 17 centraal stond, waarin [[Jezus (traditioneel-christelijk)|Jezus]] voor zijn sterven zich richt tot [[God (christendom)|god]] met een priesterlijk aandoende [[voorbede]] ten behoeve van zichzelf en zijn volgelingen.{{Bron?}}<br />
<br />
== Publicaties ==<br />
Van Nieukerken heeft spaarzaam gepubliceerd. Slechts een prekenbundel uit de serie ''Stemmen uit Jeruzalem'' en enige artikelen in ''Protestants Nederland'' waaronder een historisch artikel over [[paus Pius X]]: Een lachende paus, een wenende Christus. Hij publiceerde voorts artikelen in ''Kerkblaadje'', een tijdschrift waar hij een aantal jaar medewerker was. Zijn tijd besteedde Van Nieukerken liever aan het [[Pastoraal werker|pastorale werk]] dat hij dagelijks verrichtte, waaronder huis- en ziekenhuisbezoek, [[Catechisatie|catechisaties]], [[Bijbelkring|bijbelkringen]] en Christelijke mannenverenigingen.<br />
<br />
=== Boekwerken ===<br />
* Prekenbundel uit de serie ''Stemmen uit Jeruzalem''<!-- Jaartal? --><br />
* 1951: Nieuw Realisme en Phaenomenologie en hun stellingnamen tegenover Idealisme en "systeemdenken" i.v.m. de plaats van het Openbaringsgeloof, Utrecht<!-- Wat is de precieze titel van het artikel (of boek)? In welk medium was het gepubliceerd? --><br />
* 1979: met J.E. Aartsen., R.H. van Otterloo., E.H. Engelsman, ''Van Heemstrascholen Hattem 1879 - 1979.'' Jubileumuitgave ter herinnering aan het 100-jarig bestaan, Hattem: In eigen beheer.<br />
<br />
=== Artikels in kranten/tijdschriften ===<br />
* 1950: Genieten, ''[[Nieuwsblad van het Noorden|Nieuwsbad van het Noorden]]''<ref>{{Citeer nieuws |achternaam=Nieukerken |voornaam=J.C. van |titel=Genieten |url=https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010887136:mpeg21:a0001 |werk=Nieuwsblad van het Noorden |datum=1950-08-05 |bezochtdatum=}}</ref><br />
* 1963: Proeve van een nieuwe Psalmberijming, ''Hervormd Weekblad'' resp. ''[[De Waarheidsvriend]].''<ref>{{Citeer web |url=https://www.digibron.nl/viewer/collectie/Digibron/id/tag:Waarheidsvriend,19630704:newsml_b6074c2122135654a12f24ee519b3250 |titel=Uit de pers |achternaam=Nieukerken |voornaam=J.C. van |datum=4 juli 1963 |bezochtdatum= |werk=De Waarheidsvriend |taal=}}</ref><br />
* 1969-1977: Artikelen in ''Kerkblaadje'':<br />
** Bezwaren (14 november 1969)<ref>{{Citeer web |url=https://www.digibron.nl/viewer/collectie/Digibron/offset/8/zoekwoord/Nieukerken/id/Kerkblaadje_19691114_196_ART_S001_CID001 |titel=Bezwaren |achternaam=Nieukerken |voornaam=J. C. van |datum=14 november 1969 |bezochtdatum= |werk=Kerkblaadje |taal=}}</ref><br />
** De brutalen hebben.... méér dan de halve wereld (12 december 1969)<ref>{{Citeer web |url=https://www.digibron.nl/viewer/collectie/Digibron/offset/7/zoekwoord/Nieukerken/id/Kerkblaadje_19691212_227_ART_S001_CID001 |titel=De brutalen hebben .... méér dan de halve wereld |achternaam=Nieukerken |voornaam=J. C. van |datum=12 december 1969 |bezochtdatum= |werk=Kerkblaadje |taal=}}</ref><br />
** "De dag des Heren" (18 januari 1974)<ref>{{Citeer web |url=https://www.digibron.nl/viewer/collectie/Digibron/offset/6/zoekwoord/Nieukerken/id/Kerkblaadje_19740118_015_ART_S001_CID001 |titel="De dag des Heren" |achternaam=Nieukerken |voornaam=J. C. van |datum=18 januari 1974 |bezochtdatum= |werk=Kerkblaadje |taal=}}</ref><br />
** Een Sabbathreize (1 maart 1974)<ref>{{Citeer web |url=https://www.digibron.nl/viewer/collectie/Digibron/offset/3/zoekwoord/Nieukerken/id/Kerkblaadje_19740301_039_ART_S002_CID001 |titel=Een Sabbathsreize |achternaam=Nieukerken |voornaam=J. C. van |datum=1 maart 1974 |bezochtdatum= |werk=Kerkblaadje |taal=}}</ref><br />
** Kerkfeest (19 december 1975)<ref>{{Citeer web |url=https://www.digibron.nl/viewer/collectie/Digibron/offset/4/zoekwoord/Nieukerken/id/Kerkblaadje_19751219_210_ART_S002_CID001 |titel=Kerstfeest |achternaam=Nieukerken |voornaam=J. C. van |datum=19 december 1975 |bezochtdatum= |werk=Kerkblaadje |taal=}}</ref><br />
** Iets over de hitte en de droogte (13 augustus 1976)<ref>{{Citeer web |url=https://www.digibron.nl/viewer/collectie/Digibron/offset/5/zoekwoord/Nieukerken/id/Kerkblaadje_19760813_135_ART_S001_CID001 |titel=Iets over de hitte en de droogte |achternaam=Nieukerken |voornaam=J. C. van |datum=13 augustus 1976 |bezochtdatum= |werk=Kerkblaadje |taal=}}</ref><br />
** De on-christelijke agenda (18 november 1977)<ref>{{Citeer web |url=https://www.digibron.nl/viewer/collectie/Digibron/offset/9/zoekwoord/Nieukerken/id/Kerkblaadje_19771118_191_ART_S001_CID001 |titel=De on-christelijke agenda |achternaam=Nieukerken |voornaam=J. C. van |datum=18 november 1977 |bezochtdatum= |werk=Kerkblaadje |taal=}}</ref><br />
* 1978: Een lachende paus. Een wenende Christus, in ''Protestants Nederland''<ref>{{Citeer web |url=https://www.digibron.nl/inkijken/eyJpdiI6InBYSlk4cmVCQ2paT1NEdkNidXgzUXc9PSIsInZhbHVlIjoid3JQRklFSzZoOHdIajl4RWFKLzk4SE1uQ3VOQ1RTTkh1cmZ6NHpOMGZzME5VYm5YOFd0WS9lcWlMaWEyajhSUjNiLzZzZzN2OGc1bHlDc2JDN0xDeXVJUlhjK1B1MUNaajVBRytPVEFlb3NXZVZiSjZFd1M0VlN1ZVpaUEVoZVZQNTRjaU01R1JQSFNOV2NEcHJySlVqb3Y5VG9udXk1Q1VJUUJaMUk1RDIvOS9kdGVOdUFmeEpqRGpNWkxpc1ZUcjdYOWJRa20rTCt3WFQrQXFubzlKRkJMbWRqUElQRDJzdGtYZHF1RCtXODVKRG9JM2lmQUsrbStCaVNOWFlRYTRFUEVDQm5Yblg5c3owdlBVeThkZnVsUDF0VFpmTmlDcGR5ZEVZN2E2aER0OWpRQlpKSjFmNkc0alNXTmowdnVlWkRTUWxuZHFVdkNZd0hTU1NOa3FzazlCUjFKNE56M0szeVI0Vi84TDdXRTRkai8xdU1zNmVzMDZQUk4rZGJ4UFIrWU5KYTlJU3ArQnlocFgwNCs3TFJKbmgrelF6USt0TGx6WlVTcGczbnVFR094QVFZWittSkphMTUvZXc5a3hYVFVWV2xrT2E4ZlpaRThVOUlycUZuMEcvMEdtelluS2xadTZsc3d3R2ZjTTZkMnAzcnBKZ0VCWFgyWkZVSSsiLCJtYWMiOiJiZTQ1M2FlYzAzOGQyYzdmMjNlOWM5YTEzNWNkZjJiZmMwZjJjZmFlNWYxMThmNmFhZmQ0ZmQwYzliNDgyN2VhIiwidGFnIjoiIn0= |titel=Een lachende paus. Een wenende Christus |achternaam=Nieukerken |voornaam=J.C. van |datum=1 oktober 1978 |bezochtdatum= |werk=Protestants Nederland}}</ref><br />
<br />
{{Appendix}}<br />
{{authority control|TYPE=p|Wikidata= }}<br />
<br />
{{DEFAULTSORT:Nieukerken, Johannes Christiaan van}}<br />
[[Categorie:Nederlands predikant]]<br />
[[Categorie: Geboren in Amsterdam]] <br />
[[Categorie: Geboren in 1915]] <br />
[[Categorie: Overleden in Zwolle]] <br />
[[Categorie: Overleden in 1979]]</div>Chescargothttp://nl.wikisage.org/wiki/William_Lloyd_GarrisonWilliam Lloyd Garrison2024-02-29T01:04:32Z<p>Mendelo: </p>
<hr />
<div>'''William Lloyd Garrison''' ([[Newburyport]] ([[Massachusetts]]), [[12 december]] [[1805]] – [[New York City|New York]], [[24 mei]] [[1879]]) was een Amerikaans journalist en dagbladuitgever, sociaal hervormer en abolitionist. Hij is het best bekend voor zijn veelgelezen antislavernijkrant ''[[The Liberator]]''.<br />
<br />
==Leven==<br />
Garrison werd geboren op 10 december 1805 in Newburyport, Massachusetts, als zoon van Abijah Garrison en Frances Maria Lloyd. Abija was afkomstig uit de Britse kolonie New Brunswick, het huidige Canada. Op grond van de wet voor de opvang van zieke en gehandicapte zeelieden verkreeg Abijah Garrison, een koopman en schipper, papieren in de [[Verenigde Staten|U.S.]] en verhuisde in 1806 officieel naar Newburyport. Onder de Amerikaanse embargowet van 1807, die tot doel had de positie van Groot-Brittannië te verzwakken, nam de Amerikaanse commerciële scheepvaart af. Abija Garrison werd daarop werkloos en verliet het gezin in 1808. Garrison's moeder zou een lange, charmante vrouw zijn geweest met een sterk religieus karakter. Ze begon er bij haar zoon William op aan te dringen om de naam van haar familie, Lloyd, te behouden. Zij overleed in 1823 in Springfield, Massachusetts.<br />
<br />
In zijn jeugd verkocht Garrison zelfgemaakte limonade en snoep, en leverde ook hout om bij te dragen aan het onderhoud van het gezin. Op 13-jarige leeftijd, ging hij in 1818 Garrison aan de slag als leerling-[[letterzet]]ter voor de ''Newburyport Herald''. Al snel begon hij ook artikelen te schrijven, vaak onder het [[pseudoniem]] Aristides. (Aristides was een Atheense staatsman en generaal, bijgenaamd ’de Rechtvaardige’.) Hij was in staat om zijn tekst rechtstreeks samen te stellen bij het [[letterzet|zetten]], zonder hiervoor papier te gebruiken. Nadat zijn leertijd was geëindigd, werd Garrison de enige eigenaar, redacteur en drukker van de Newburyport Free Press en verwierf hij de rechten van zijn vriend Isaac Knapp, die ook in de leer was geweest bij de ''Herald''. Een van hun vaste bijdragen was dichter en [[abolitionisme|abolitionist]] John Greenleaf Whittier. In zijn vroege werk als krantenredacteur in een kleine stad verwierf Garrison vaardigheden die hij later zou gebruiken als een landelijk bekende schrijver, spreker en krantenuitgever. In 1828 werd hij benoemd tot redacteur van de ''[[National Philanthropist]]'' in [[Boston]], Massachusetts, het eerste Amerikaanse tijdschrift dat zich inzette voor wettelijk verplichte [[alcoholmatiging]].<br />
<br />
In de jaren 1820 raakte hij betrokken bij de anti-slavernijbeweging.<br />
<br />
In 1829 maakte Garrison kennis met de antislavernij-activist Benjamin Lundy. Lundy nodigde Garrison uit om naar Baltimore, Maryland te komen en hem te helpen bij het publiceren de antislavernijkrant ''The Genius of Universal Emancipation''. Op 4 juli van datzelfde jaar hield Garrison zijn eerste antislavernijtoespraak. Tijdens een toespraak in de Park Street Church in Boston hekelde hij krachtig de nationale [[zonde]] van de slavernij. Hij riep op tot geleidelijke emancipatie van de slaven en steunde destijds het programma van de American Colonization Society om vrije zwarten naar hun ’homeland’ Afrika te vervoeren. De meeste zwarte Amerikanen waren tegen een geleidelijke overgang en het grotendeels door blanken geleide kolonisatieprogramma. Ze verklaarden dat Amerika, en niet Afrika, het enige thuisland was dat ze ooit hadden gekend.<br />
<br />
Na verloop van tijd verwierp hij zowel de American Colonization Society als de opvattingen over een geleidelijke afschaffing van de slavernij (’''gradualism'') van de meeste anderen in de beweging. Garrison was medeoprichter van ''The Liberator'' en in 1832 organiseerde hij uit zijn lezerspubliek de New-England Anti-Slavery Society. Dit genootschap breidde zich uit tot de American Anti-Slavery Society, die het standpunt verdedigde dat de slavernij onmiddellijk moest worden stopgezet.<br />
<br />
In 1865 werd de slavernij afgeschaft en de ''The Liberator'' werd niet meer werd uitgegeven. Garrison bleef zich inzetten voor de gelijkheid van ’zwarte Amerikanen’ en voor vrouwenrechten. Op een bijeenkomst voor vrouwenkiesrecht in 1873 vatte Garrison zijn levenswerk samen: „Ik ben nog steeds voor onmiddellijke, onvoorwaardelijke, eeuwige emancipatie van de onderdrukking van iedereen op aarde.”<br />
<br />
William Lloyd Garrison overleed op 24 mei 1879. Hij werd begraven op het Forest Hills Cemetery in de wijk Jamaica Plain in Boston.<br />
{{wiu2}}<br />
{{commonscat|William Lloyd Garrison}}<br />
{{authority control|TYPE=p|GND=119102463|LCCN=n/80/045859|VIAF=100300202|Wikidata=Q360155}}<br />
{{DEFAULTSORT:Garrison, William Lloyd}}<br />
[[Categorie: Amerikaans journalist]]<br />
[[Categorie: Amerikaans uitgever]]<br />
[[Categorie: sociaal hervormer]]<br />
[[Categorie: abolitionist]]<br />
[[Categorie: Geboren in Massachusetts]]<br />
[[Categorie: Overleden in New York City]]<br />
[[Categorie: Geboren in 1805]]<br />
[[Categorie: Overleden in 1879]]<br />
{{kiem}}</div>Mendelohttp://nl.wikisage.org/wiki/VolksgezondheidVolksgezondheid2024-02-27T02:20:24Z<p>Mendelo: Nieuwe pagina aangemaakt met ''''Volksgezondheid''' is het vakgebied dat zich bezighoudt met de gezondheid van de bevolking (eveneens volksgezondheid genoemd), het geheel aan maatregelen ter bevordering van de gezondheid van de bevolking, in het bijzonder met de preventie van ziekten, bevordering van de gezondheid en verlenging van de levensverwachting. Ook het inrichten van een goed zorgstelsel voor individuele gezondheidszorg kan tot het takenpakket van overheidsinstanties voor volksgezo...'</p>
<hr />
<div>'''Volksgezondheid''' is het vakgebied dat zich bezighoudt met de gezondheid van de bevolking (eveneens volksgezondheid genoemd), het geheel aan maatregelen ter bevordering van de gezondheid van de bevolking, in het bijzonder met de preventie van ziekten, bevordering van de gezondheid en verlenging van de levensverwachting. Ook het inrichten van een goed zorgstelsel voor individuele gezondheidszorg kan tot het takenpakket van overheidsinstanties voor volksgezondheid behoren. Aanvankelijk ging volksgezondheid vooral over het indammen van infectieziekten. In de loop van de tijd ontwikkelde dit zich tot een alomvattend inzicht in de verspreiding en preventie van ziekten onder de bevolking.<br />
<br />
Een kerncompetentie van de volksgezondheid is interdisciplinariteit, waarbij methoden uit een breed scala aan specialistische disciplines worden gebruikt. Hiertoe behoren bijvoorbeeld de volgende deelgebieden: epidemiologie, sociale geneeskunde, gezondheidsbevordering en -preventie, onderzoek op het gebied van gezondheidszorg, gezondheidsrapportage, gezondheidseconomie, gezondheidsbeleid en medische ethiek. Alle deelgebieden hebben als doel het behouden, verbeteren en versterken van de gezondheid van de bevolking.<br />
<br />
{{zaadje}}</div>Mendelohttp://nl.wikisage.org/wiki/Jan_Pieter_BransJan Pieter Brans2024-02-26T01:29:44Z<p>Lidewij: Aanvulling</p>
<hr />
<div>'''Jan-Pieter Brans''' ([[Amsterdam]], [[27 december]] [[1796]] - [[Brugge]], [[13 november]] [[1862]]) was een [[Nederland |Nederlands]] onderwijzer en [[België (hoofdbetekenis)|Belgisch]] schooldirecteur en inspecteur.<br />
<br />
== Levensloop ==<br />
De Amsterdammer Jan Brans was een zoon van Willem Brans en Anne-Marie Cotswa. <br />
Tijdens de periode van het [[Verenigd Koninkrijk der Nederlanden]] kwam hij naar België. In 1823 trouwde hij in [[Elsene]] met Catherine Neyts (Brugge, 4 maart 1799 - aldaar, 7 januari 1868). Zij behoorde tot de familie van de operaspelers [[Jacob & Frans Neyts|Frans Neyts (1719-1797) en Jacques-Toussaint Neyts (1726-1794)]]. Jacques was haar grootvader. Zij was de oudste van de zes kinderen van Jacques' tweede zoon Jean-Celestin Neyts (1766-1839) en van Anne Van Roy († Sint-Joost-ten-Node, 1842). Haar vader had op de [[Eiermarkt]] in Brugge na 1795 een winkel van rookartikelen uitgebaat, onder de naam ''In Amsterdam''. <br />
<br />
De verarmde familie Neyts was in die tijd aan een poging tot herstel bezig. De voorouders hadden tot de adel behoord en de familie had nog steeds de nostalgie naar die status. Koning [[Willem I der Nederlanden]] had vanaf 1814 de vroegere adellijke families die het wensten en die ervoor konden betalen, de mogelijkheid geboden om de adellijke status te herwinnen. De familie Neyts had noch de maatschappelijke status noch de financiële mogelijkheid om hierop te kunnen ingaan. Ze hadden dan maar in de jaren 1820 een geding aangespannen om hun rechten te doen herkennen op de erfenis van een verre steenrijke nicht. Na jaren procedures kwam de zaak voor het Hof van Cassatie dat in 1837 de eisen van de familie definitief afwees. De herinnering aan vroeger bleef nochtans bij de familie levendig. Toen de stadsambtenaar [[François Van Dycke]] in 1851 zijn ''Recueil héraldique'' publiceerde, werd een hoofdstuk gewijd aan de familie Neyts, die er als adellijk werd voorgesteld. De naam van de leden werd opgefleurd met adellijke titels die allang tot het verleden behoorden en die de afstammelingen trouwens nooit hadden gedragen. Men kan veronderstellen dat Jan Brans, die eveneens als verwant werd vermeld, met deze publicatie iets te maken had. Hij was immers bevriend met François Van Dycke en trad in 1857 als getuige op bij het huwelijk van diens dochter. <br />
<br />
Het jonge paar Brans ging in 1825 in Doornik wonen en wellicht was Jan daar al onderwijzer. De aanwezigheid in Brugge van zijn schoonouders en van andere leden van de familie Neyts brachten er hem wellicht toe om zich in 1828 in deze stad te vestigen en er een lagere school op te richten in zijn woning op de [[Kraanplein|Kraanplaats]]. Het kan ook op uitnodiging van het Ministerie van Onderwijs zijn geweest dat hij naar Brugge kwam, aangezien zijn school al onmiddellijk officiële erkenning en betoelaging kreeg. De ''Gazette van Brugge'' meldde op 24 november 1828 dat Brans benoemd was tot hoofdonderwijzer van de rijkslagere school in Brugge.<br />
<br />
In tegenstelling tot andere Noord-Nederlanders, zoals de atheneumleraar [[Petrus van Genabeth]], was de [[Belgische revolutie|Belgische afscheiding in 1830]] geen aanleiding voor Brans om naar het noorden te vluchten. Hij bleef integendeel zijn school verder leiden en kende succes. Onder de leerlingen bevonden zich [[Guido Gezelle]] en Alphonse en Victor van de Walle, de zoons van Theodore-Dominique [[van de Walle]], de huisbaas van vader Pier-Jan Gezelle. Het gezin Van de Walle woonde op de Kraanplaats, recht tegenover Brans en zijn school. Op 13 oktober 1835 verkreeg Brans de Belgische nationaliteit en hij was al voordien opgenomen als luitenant in de Brugse [[Burgerwacht (België)|Burgerwacht]].<ref>Gazette van Brugge, 29 april 1835.</ref><br />
<br />
Als 'modelschool' aangemerkt, werd er na 1830 aan de school van Brans een normaalschool toegevoegd waar jongelingen tot onderwijzer werden opgeleid.<ref>Gazette van Brugge, 3 september 1845.</ref> Brans zelf was directeur, terwijl vier onderwijzers hem in de verschillende klassen bijstonden. De jaarlijkse prijsdeling werd voortaan een belangrijk evenement, waarover in de liberale lokale kranten, vooral in de ''[[Journal de Bruges]]'' uitgebreid verslag werd uitgebracht. Vaak werden deze manifestaties bijgewoond door de provinciegouverneur, door de burgemeester van Brugge en soms zelfs door de bisschop.<ref>Journal de Bruges, 21 augustus 1840, 26 augustus 1841, 8 september 1843, 2 september 1846, 8 september 1847, 6 september 1848, 8 september 1849, 3 september 1853, enz.</ref> In 1850 werd gemeld dat Brans werd bijgestaan door drie onderwijzers, 2 leerling-onderwijzers en een turnleraar.<ref>Journal de Bruges, 6 november 1850.</ref><br />
<br />
Het verslag op 8 september 1842 in ''Journal de Bruges'' gepubliceerd, geeft de toon aan die betreffende Brans en zijn school jaar na jaar werd aangehouden: ''Deze instelling, een der oudste die in Brugge is gevestigd en meer dan 150 leerlingen telt, verdient volop het vertrouwen door de families in haar gesteld, vanwege de zorgen waarmee ze de kinderen omringt evenals vanwege de eigen methodes die dhr. Brans aanwendt voor het aanleren van talen en voor al de andere vakken.''<ref>Journal de Bruges, 8 september 1842.</ref><br />
<br />
In 1843 werd Brans kantonaal inspecteur, waardoor hij andere lagere scholen aan officiële inspectie onderwierp.<ref>Journal de Bruges, 18 april 1843.</ref> Hij bleef dit tot aan zijn ontslag in 1852. Datzelfde jaar werd hij interim-directeur van de Brugse Muziekschool, na het overlijden van de directeur. Bij KB van 30 september 1843 werd hij officieel bevestigd als directeur van de rijkslagere school of ''école moyenne'' in Brugge.<br />
<br />
In 1845 kocht de stad Brugge de voormalige suikerraffinaderij Serdobbel aan in de [[Naaldenstraat]]-[[Grauwwerkersstraat]] en de rijksschool verhuisde naar daar, terwijl Brans het huis op de Kraanplaats verkocht en aan de [[Verversdijk]] ging wonen. Rond die tijd werd in de kranten polemiek gevoerd over zijn onderwijs. In de katholieke ''Nouvelliste'' werd hij bekritiseerd omdat hij zijn leerlingen ''Hollands'' leerde spreken, terwijl ''Journal de Bruges'' hem integendeel verdedigde. In 1852 verhuisde het koninklijk atheneum naar de vroegere jezuïetengebouwen aan de Verversdijk, terwijl de lagere en middelbare school van Brans verhuisde naar de erbij aansluitende gebouwen in de [[Boomgaardstraat]]. De school telde toen 200 leerlingen.<ref>Journal de Bruges, 3 september 1853.</ref> Het gezin Neyts verhuisde naar de [[Sint-Annarei]].<br />
<br />
In 1858 werd Brans ridder in de [[Leopoldsorde (België)|Leopoldsorde]] benoemd en ''Journal de Bruges'' begroette dit ''als een bekroning van een gans leven toegewijd aan het onderwijzen van de jeugd''.<ref>Journal de Bruges, 26 september 1858.</ref> Het muziek van ''[[IJver en Broedermin]]'', vereniging van wie Brans bestuurslid was, kwam voor zijn woning aan de Sint-Annarei een serenade ten beste geven.<ref>Journal de Bruges, 2 oktober 1858.</ref><br />
<br />
In 1859 deed zich een ernstig incident voor dat uitgebreid in de media behandeld werd en dat paste in de gevoerde schoolstrijd. Brans stapte door de [[Wapenmakersstraat]] richting [[Sint-Jansplein (Brugge)|Sint-Jansplaats]], waar toen het [[Sint-Lodewijkscollege (Brugge)|Sint-Lodewijkscollege]] gevestigd was, en hij werd er door enkele leerlingen van dit college uitgefloten en zelfs fysiek bedreigd. Hij stapte onmiddellijk het college binnen om er zijn beklag te gaan doen. Het werd een stevige polemiek, waar zelfs burgemeester [[Jules Boyaval]] en bisschop [[Joannes Baptista Malou]] zich in moeiden, de eerste ter verdediging van Brans, de tweede ter verdediging van het Sint-Lodewijkscollege.<ref>Journal de Bruges, 12, 13, 16, 24, 25 februari 1859, 6, 8 maart 1859; Gazette van Brugge, 26 februari, 7 maart 1859).</ref><br />
<br />
Het incident moet blijkbaar Brans zwaar getroffen hebben. Hij werd ziek en in mei 1860 nam hij ontslag als directeur van het pensionaat dat bij zijn school hoorde.<ref>Journal de Bruges, 21 mei 1860</ref> Van het directeurschap van de school zelf nam hij afscheid begin september 1862, bevestigd door een koninklijk besluit.<ref>Journal de Bruges, 30 september 1862.</ref> Enkele weken later overleed hij. <br />
<br />
Het overlijden, vastgesteld op de 13de november 1862 om 5 uur 's morgens, werd de dag zelf door de burgerlijke stand in een akte bevestigd, op aangifte die werd gedaan door de zoon Celestin en door de vriend François Van Dycke. De druk bijgewoonde begrafenis volgde op zondag 16 november in de [[Sint-Walburgakerk (Brugge)|Sint-Walburgakerk]].<ref>Journal de Bruges, 15 en 16 november 1862; Gazette van Brugge, 15 en 17 november 1862.</ref> Bij zijn graf op het Brugs kerkhof, werd door zijn opvolger [[François-Auguste Mouzon]], een redevoering gehouden die in de ''Impartial de Bruges'' gepubliceerd werd. In december verspreidde drukker Daveluy een lithografisch portret van Brans.<ref>Journal de Bruges, 15 december 1862.</ref> De gemeenteraad besliste aan zijn weduwe een jaarpensioen toe te kennen van 1734 fr.<ref>Journal de Bruges, 28 juli 1863.</ref> Op 20 augustus 1863, bij de jaarlijkse prijsuitdeling, sprak zijn opvolger Mouzon een warme herdenkingsrede uit, die gepubliceerd werd in de ''Journal de Bruges''.<ref>Journal de Bruges, 22 augustus 1863.</ref><br />
<br />
== Gezin ==<br />
Jan Brans en Catherine Neyts hadden een zoon, Celestin Brans (Brugge, 16 mei 1830) die stadsbediende werd, maar die later uit Brugge verdween en waarschijnlijk naar Gent trok. Ze hadden ook zes dochters: <br />
* Anne-Marie (Doornik, 1 september 1825 - Brugge, 6 december 1884). Bij haar overlijden woonde ze in een van de huizen van het Brugse begijnhof. <br />
* Rosalie (Doornik, 1828 - Brugge, 26 februari 1856), woonde bij haar ouders toen ze stierf. <br />
* Beatrice (Brugge, 16 mei 1830 - aldaar, 30 oktober 1903), tweelingzus van Celestin. <br />
* Mathilde (Brugge, 23 januari 1834 - aldaar, 5 oktober 1888). <br />
* Sophie (Brugge, 25 juni 1835 - Blankenberge, 26 maart 1911) was de enige die trouwde. Het was in 1872 dat ze in het huwelijk trad met de juwelier en muntenmaker Edward Dryepondt (1840 - na 1905), zoon van Louis Dryepondt en Colette Belamy. Ze hadden een zoon en drie dochters.<br />
* Leontine (Brugge, 22 mei 1839 - aldaar, 24 november 1898).<br />
<br />
== Andere scholen ==<br />
Binnen de familie Brans-Neyts werden nog andere schoolinitiatieven genomen.<br />
* In 1839 bestond de 'school van Juffrouw Neyts', een schoonzus van Brans. Haar onderwijssysteem volgde dat van meester Brans.<ref>Journal de Bruges, 3 september 1839.</ref><br />
* In 1845 richtte juffrouw Brans, een van de dochters van Jan Brans, waarschijnlijk Anne-Marie, een meisjesschool op.<ref>Journal de Bruges, 11 september 1845.</ref> Ook over deze school stak ''Journal de Bruges'' regelmatig de loftrompet.<ref>Journal de Bruges, 16 september 1846, 14 september 1847, 9 september 1848, 8 september 1849, 29 augustus 1850, 30 september 1851, 4 september 1852, 3 september 1853, 31 augustus 1854, enz.</ref> Vanaf 1857 waren het twee zussen Brans die de school leidden.<ref>Journal de Bruges, 5 september 1857.</ref><br />
* In de jaren 1840 werd een school opgericht in de Sint-Jakobsstraat door de onderwijzer Corneel Brans. Hij was in [[Druten]] (Nederland) geboren in 1803 en was in 1848 in Brugge getrouwd met Maria Verté (of Verthé). Hij overleed in Brugge op 16 maart 1849. Hij was waarschijnlijk verwant met Jan Brans en genoot alvast van de gunstige reputatie die de naam Brans in schoolkringen had verworven. Hij was pas 46 toen hij overleed en dit betekende het einde van zijn school.<ref>Journal de Bruges, 20 maart 1849.</ref><br />
Hij schreef: ''Leeslessen, voorgesteld door het aengenaeme en het voordeelige voor kinderen'', 1831.<br />
<br />
== Publicaties ==<br />
* ''Nieuwe bijdragen voor opvoeding en onderwijs ten dienste der onderwijzers'', 1852-57.<br />
* ''Nieuw tijdschrift voor opvoeding en onderwijs ten dienste der lagere scholen'', 1858-59.<br />
<br />
== Literatuur ==<br />
* F. VAN DYCKE, ''Recueil héraldique de familles nobles et patriciennes de la ville et du franconat de Bruges'', Brugge, 1851.<br />
* D. VERLÉ, ''Jean Brans en zijn tijd'', in: Tijdschrift van de Rijksmiddelbare school Brugge, 1958.<br />
* Michel VAN DER PLAS, ''Meneer Gezelle'', Tielt, Lannoo, 1990.<br />
* Andries VAN DEN ABEELE, ''Jacob en Frans Neyts en hun familieleden. Enkele biografische aanvullingen'', in: Handelingen van het Genootschap voor geschiedenis te Brugge, 2001.<br />
* Koen ROTSAERT, ''Brugge op de schoolbanken: Geschiedenis van de Brugse onderwijsinstellingen vanaf de middeleeuwen'', Brugge, 2009.<br />
* François-Auguste MOUZON, ''Mes Souvenirs'', Brugge, 2013.<br />
<br />
{{Bron|bronvermelding= <br />
* Huwelijksintekeningen [https://archief.amsterdam/indexen/deeds/643fef55-f35b-4e3d-a938-f7ad35c85d36 van de KERK op 24 juni 1796] van Bruidegom Willem Coenradis Brans en Bruid Anna Maria Coetswa<br />
* DTB Dopen Doop(Akte)datum: 27-12-1796 Kerk: Begijnhofkerk Plaats: Amsterdam [https://archief.amsterdam/indexen/deeds/4b337a28-63e1-47a4-beff-47598b56ad3a Rooms-Katholiek, Joannes Brans]<br />
* Huwelijksakte op Family search, ([https://www.familysearch.org/ark:/61903/3:1:S3HT-6SL9-8S8?i=202&cc=1482191&cat=176155 Elsene 1823 trouwde Joannes Brans met Catherina Neyts]<br />
{{References}} }}<br />
{{authority control|TYPE=p|Wikidata=Q115757605}}<br />
{{DEFAULTSORT:Brans, Jan Pieter}}<br />
[[Categorie:Belgisch onderwijzer]]<br />
[[Categorie:Guido Gezelle]]<br />
[[Categorie:Vereniging West-Vlaamse schrijvers]]<br />
[[Categorie:Nederlands onderwijzer]]<br />
[[Categorie: Geboren in Amsterdam]] <br />
[[Categorie: Geboren in 1796]] <br />
[[Categorie: Overleden in Brugge]] <br />
[[Categorie: Overleden in 1862]]</div>Ohttp://nl.wikisage.org/wiki/Houtman_(Rotterdam)Houtman (Rotterdam)2024-02-24T21:22:28Z<p>JohnVonk: </p>
<hr />
<div><br />
=== Houtman (Rotterdam) ===<br />
<br />
Het geslacht Houtman uit Rotterdam is een van oorsprong Duits geslacht, voorheen bekend onder de naam Holtmann, waarvan leden in de 19e, 20e en 21e eeuw actief zijn geweest binnen de kerk, hoger management in het bedrijfsleven en onderwijs, hoger onderwijs, rechtspraak en lokale politiek. Enkele familieleden en aanverwanten hebben koninklijke onderscheidingen, zoals ridderorden, ontvangen voor hun bijdragen binnen deze domeinen. Door huwelijken verbond de familie zich met enkele vooraanstaande Nederlandse politieke families in de 19e eeuw.<br />
<br />
Mogelijk bestaat er een verwantschap tussen het geslacht Houtman uit Rotterdam en het patriciërsgeslacht [[Houtman (geslacht)|Houtman]] uit Weesp, dat in 1928 is opgenomen in het Nederlands patriciaat, vanwege de nabijheid van de oorsprong van beide families, die slechts ongeveer 15 kilometer van elkaar verwijderd is. Hier is echter nog geen bewijs voor gevonden.<br />
<br />
<br />
=== Enkele leden ===<br />
<br />
* Adolphus Antonius Holtman (1747 - ?), poorter te Rotterdam<br />
* Mathias Franciscus Houtman (1806 – 1842), pastoor en theologant<br />
* Johannes Paulus Houtman (1803 - 1845), lithograaf, tekenaar, boekhandelaar, steendrukker<br />
* Jacobus Johannes Houtman (1815 - 1899), koopman<br />
* Leonardus Petrus Houtman (1821 - 1913), gehuwd met Helena Maria Bergansius (1830 - 1902) en hierdoor de zwager van Minister van Oorlog, Minister van Koloniën en Minister van Marine, [https://nl.wikipedia.org/wiki/Johannes_Willem_Bergansius Johannes Willem Bergansius] (1836-1913)<br />
* Dirk Houtman (1830 - 1905), Oost-Indisch ambtenaar, gep. inspecteur 1e klasse bij de Post en Telegraafdienst in Ned. Indië<br />
* Johannes Daniel Houtman (1833 - ?), commies-stempelaar, essayeur van de Waarborg te Groningen, controleur van de Waarborgen te Middelburg, Schoonhoven en Amsterdam.<br />
* Johannes Franciscus Houtman (1848 - 1940), koopman<br />
* Petrus Johannes Houtman (1866 - 1956), commissies bij de Algemene Rekenkamer van Nederland<br />
* [https://www.defunts.smainternational.site/?p=2976 Johannes Bernardus Houtman] (1867 – 1946), pastoor, theologant, missionaris, docent Engelse taal aan het S.M.A. seminarie te Hastings Engeland<br />
* Johannes Matthias Houtman (1867 - ?), priester<br />
* Johannes Paulus Willem Houtman (1867 - 1959), gehuwd met Martina Cornelia Pierson (1877 - 1898), een telg uit het patriciërsgeslacht [https://nl.wikipedia.org/wiki/Pierson_(geslacht) Pierson], en hierdoor een aangehuwde achterneef van 2e kamer lid, minister van Financiën en later voorzitter van de ministerraad (minister-president van Nederland) in het kabinet-Pierson, [https://nl.wikipedia.org/wiki/Nicolaas_Pierson_%28politicus%29 Nicolaas Gerard Pierson] (1839 – 1909)<br />
* Johanna Catharina Houtman (1870 - ?), gehuwd met Kornelis Rutten (1873 - 1955), bouwkundige ingenieur en medeontwerper van het rijksmonument 'woonhotel Huize Boschzicht'. De zoon van Johanna en Kornelis, [https://nl.wikipedia.org/wiki/Gerard_Rutten Gerardus Marie Rutten] (1902 - 1982), was een bekend Nederlands filmregisseur, Engelandvaarder, onderdeel van de Prinses Irene Brigade, onderdeel van de staf van Prins Bernhard in Breda en officier in algemene dienst van Koningin Wilhelmina. Gerardus was gehuwd met [https://nl.wikipedia.org/wiki/Emmy_Rutten-Broekman Emmy Rutten-Broekman] (1905 - 2000) militair en Engelandvaarder. Dit huwelijk hield geen stand en later werd Gerardus door te huwen met Anja Galis de stiefvader van [https://nl.wikipedia.org/wiki/Edwin_Rutten Edwin Rutten] (1943) Nederlands acteur, presentator, zanger en BN'er. Edwin is gehuwd met Annett Andriessen (1950) operazangeres, oud zakelijk directeur IVC en Officier in de orde van Oranje Nassau<br />
* Bernardus Johannes Houtman (1872 - 1948), boekhandelaar, koopman<br />
* Jacobus Wilhelmus Christianus Houtman (1876 - 1951), koopman<br />
* Christina Houtman (1876 - 1931), schoonmoeder van de Poolse diplomaat, schrijver en kunstenaar Stefan Adolf Konstanty Lubienski (1893-1976), Stefan was een telg uit het Poolse adellijke geslacht [https://en.wikipedia.org/wiki/%C5%81ubie%C5%84ski_family Lubienski]<br />
* Wilhelmus Alphonsus Marie Houtman (1896 – 1987), directeur N.V<br />
* Prof. ir. Johannes Paulus Willem Houtman (1917-2011), hoogleraar aan de scheikundige faculteit van de Technische Hogeschool in Bandoeng 1948 - 1955, hoogleraar scheikundige aspecten van de kernreactor aan de Technische Universiteit Delft van 1959 tot 1983, directeur van het Interuniversitair Reactor Instituut (IRI) te Delft, sinds 1966 erelid van het Technologisch Gezelschap van de TU Delft, Ridder in de orde van de Nederlandse Leeuw<br />
* Antonius Houtman (1944), rechter, raadsheer bij het gerechtshof van Arnhem<br />
* [https://nl.wikipedia.org/wiki/Chris_Houtman Chris Houtman] (1955), bekend Nederlands schrijver en regisseur<br />
* [https://nl.wikipedia.org/wiki/Peter_Houtman Peter Houtman] (1957), oud voetballer Feyenoord en FC Groningen, oud speler Nederlands elftal, topscorer FC Groningen aller tijden, Nederlands topscorer Eredivisie 1982/83, tweede op de lijst van Europese topschutters 1982/83, stadion spreker Feyenoord, presentator Feyenoord TV, presentator RTV Rijnmond, gemeenteraadslid Spijkenisse 2010-2014, Ridder in de Orde van Oranje-Nassau en BN'er<br />
* Jeanette Houtman (1957), gehuwd met Rijk Clement (1953) eigenaar/directeur van TCSE 2010-2018 en lid in de Orde van Oranje-Nassau<br />
* Johannes Houtman (1959), commercieel directeur Veneco 2006-2015<br />
* Evert Houtman (1959), hoofd van de delegatie van het Koninkrijk der Nederlanden bij de FATF voor het Ministerie van Financiën<br />
* Marco Houtman (1970), stafmedewerker Luzac College Lyceum Dordrecht 2008-2011<br />
* Victor Houtman (1995), advocaat<br />
<br />
<br />
==== Stamreeks ====<br />
<br />
Henricus Wilhelm Holtmann (1705 - 1760)<br />
Antonius Holtman (1740 - 1816)<br />
Leonardus Houtman (1771 - 1860)<br />
Mathias Franciscus Houtman (1806 – 1842)<br />
Pieter Houtman (1777 - 1834)<br />
Anthonius Leonardus Houtman (1803 - 1882)<br />
Johannes Franciscus Houtman (1848 - 1940)<br />
Johannes Houtman (1806 - 1850)<br />
Petrus Johannes Houtman (1833 - 1914)<br />
Adrianus Johannes Houtman (1868 - 1923)<br />
Adrianus Johannes Houtman (1896 - 1941)<br />
Petrus Johannes Houtman (1929 - 1991)<br />
Peter Houtman (1957)<br />
Bernardus Johannes Houtman (1872 - 1948)<br />
Johannes leonardes Houtman (1839 - ?)<br />
Johannes Bernardus Houtman (1867 – 1946)<br />
Franciscus Hermanus Maria Houtman (1873 - 1965)<br />
Johannes Leonardus Antonius Houtman (1901 - 1993)<br />
Johannes Gijsbertus Gerardus Houtman (1933 - 2006)<br />
Jeanette Houtman (1957)<br />
Johannes Houtman (1959)<br />
Marco Houtman (1970)<br />
Jacobus Johannes Houtman (1815 - 1899)<br />
Matthijs Johannes Houtman (1852 - ?)<br />
Jacobus Wilhelmus Christianus Houtman (1876 - 1951)<br />
Wilhelmus Alphonsus Marie Houtman (1896 – 1987)<br />
Houtman<br />
Evert Houtman (1959)<br />
Victor Houtman (1995)<br />
Paulus Eduardus Houtman (1854 - 1890)<br />
Christina Houtman (1876 - 1931), getr. Godfried Hendrik van Ijsselstein (1876-1935)<br />
Leonora Wilhelmina van IJsselstein (1904-1988), getr. Stefan Adolf Konstanty Lubienski (1893-1976)<br />
Leonardus Petrus Houtman (1821 - 1913) <br />
Petrus Johannes Houtman (1866 - 1956)<br />
Leonard Antonius Joseph Maria Houtman (1913 - ?)<br />
Antonius Houtman (1944)<br />
Chris Houtman (1955)<br />
Petrus Houtman (1773 - 1834)<br />
Matthias Houtman (1801 - 1879)<br />
Petrus Cornelis Houtman (1838 - 1882)<br />
Johannes Matthias Houtman (1867 - ?)<br />
Johanna Catharina Houtman (1870 - ?), getr. Kornelis Rutten (1873 - 1955)<br />
Gerardus Marie Rutten (1902 - 1982), getr. Emmy Rutten-Broekman (1905 - 2000), 2e huwelijk. Anja Galis<br />
Edwin Rutten (1943), getr. Annett Andriessen (1950)<br />
Adolphus Antonius Holtman (1747 - ?)<br />
Dirk Houtman (? - ?)<br />
Johannes Paulus Houtman (1803 - 1845)<br />
Dirk Houtman (1830 - 1905)<br />
Johannes Paulus Willem Houtman (1867 - 1959)<br />
Prof. ir. Johannes Paulus Willem Houtman (1917-2011)<br />
Johannes Daniel Houtman (1833 - ?)<br />
<br />
==== Bronnen ====<br />
<br />
https://www.houtmangenealogie.nl/<br />
https://chg.kncv.nl/geschiedenis/biografieen/h/houtman,-j.p.w.</div>JohnVonkhttp://nl.wikisage.org/wiki/Huis_Limburg_StirumHuis Limburg Stirum2024-02-23T16:42:40Z<p>Lidewij: Aanpassing</p>
<hr />
<div>[[Bestand:Wapen Limburg Stirum 5.jpg|thumb|300px|Het wapenschild van het geslacht van Limburg Stirum]]<br />
<br />
'''Limburg-Stirum''' of '''Limburg-Styrum''' (in Nederland en België: '''Limburg Stirum''') is een van oorsprong Duits geslacht dat behoort tot de Nederlandse, Belgische en historische Duitse adel.<br />
<br />
==Geschiedenis==<br />
De graven van Limburg Stirum stammen af van de eerst bewezen voorvader graaf [[Adolf I van Berg]]. Diederik I graaf van Isenberg-Limburg, zoon van Frederik van Altena-Isenberg en Sophia van Limburg (dochter van hertog [[Walram III van Limburg]]), ontving in 1243 een deel van zijn vaders territorium en noemde zich vanaf 1246/1247 Graaf van Limburg. In 1289 bouwde hij hierop een kasteel waaraan ook de naam Limburg (nu: [[Graafschap Limburg (Lenne)|Hohenlimburg]]) werd verbonden. Voorts bezat hij onder meer de [[heerlijkheid Styrum]].<br />
[[Bestand:Wapen Van Limburg Stirum.jpeg|thumb|300px|Het wapen van het geslacht Van Limburg Stirum, ingeleverd in 1819 bij het archief van de Hoge Raad van Adel te ’s-Gravenhage]]<br />
Na de dood van Diederik I in 1301 deelden zijn zoons de bezittingen:<br />
* Johan kreeg Styrum<br />
* Eberhard I kreeg het [[graafschap Limburg (Lenne)]]. Na het verwerven van [[Heerlijkheid Broich|Broich]] in 1372 wordt dit de tak Limburg-Broich (1372 - 1511). Afstammelingen: Gelderse familie van Limburg, niet getiteld.<br />
<br />
Styrum werd na 1289 tot een bevestigd huis uitgebouwd en wordt in 1442 rijksleen genoemd.<br />
<br />
Graaf [[Georg van Limburg Stirum]] huwde in 1539 met [[Ermgard van Wisch|Irmgarde van Wisch]], gravin van Bronkhorst. Zij was de erfgename van [[Wisch (Gelderland)|Wisch]], [[heerlijkheid Borculo|Borculo]], [[Kasteel De Wildenborch|Wildenborch]], [[heerlijkheid Lichtenvoorde|Lichtenvoorde]], het [[Huis te Eerbeek]] en [[Overhagen]].<br />
<br />
In 1591 huwde [[Joost van Limburg Stirum]] met Maria van [[Holstein-Pinneberg]], de erfgename van de [[rijksheerlijkheid Gemen]].<br />
<br />
De zonen van [[Herman Otto II van Limburg Stirum|Herman Otto van Limburg Stirum]] deelden na zijn dood in 1644 de bezittingen:<br />
* Otto van Limburg Stirum, krijgt Bronkhorst en Borculo<br />
* Adolf Ernst van Limburg Stirum, krijgt Gemen (uitgestorven 1800)<br />
* Maurits van Limburg Stirum, krijgt Styrum (uitgestorven 1809)<br />
<br />
De heerlijkheid Bronkhorst werd in 1721 verkocht door Maria van Limburg Stirum. In 1726 werd de heerlijkheid Borculo door graaf Leopold verkocht aan de graaf van Flodorf. Hiermee gingen de semi-onafhankelijke heerlijkheden (waardoor Limburg Stirum bijna een Reichsunmittelbare status had) voor de familie verloren. Weliswaar werd Bronkhorst in 1792 weer aangekocht door Frederik Albert van Limburg Stirum, maar in 1803 volgde een publieke verkoop.<br />
<br />
Alle nu levende leden van de familie stammen af van Otto Ernst Gelder (1685–1769). Hij was de stamvader van takken in Nederland, Duitsland, Zweden en België.<br />
<br />
In 1814 werden leden door benoeming in de ridderschappen opgenomen in de adel van het Koninkrijk der Nederlanden (achternaam: ''van Limburg Stirum''). De Belgische tak stamt af van Willem Bernard (1795–1889) die in 1841 de Belgische nationaliteit aannam, een zoon van [[Samuel John van Limburg Stirum]], en voert de achternaam ''De Limburg Stirum''.<br />
<br />
De graven van Limburg-Stirum hebben twee ridderorden ingesteld: de [[Orde van de Oude Adel]] en de [[Orde van Sint-Filippus van de Leeuw van Limburg]].<br />
<br />
==Bekende telgen==<br />
[[Bestand:Limburg Stirum, L. Graaf van.jpg|thumb|Leopold van Limburg Stirum]] <br />
Het geslacht Limburg-Stirum heeft met name in de negentiende eeuw staatslieden en andere bekende personen voortgebracht:<br />
<br />
===Nederland===<br />
* [[Albert Otto Ernst van Limburg Stirum]] (1803-1858), burgemeester van Leiden<br />
* Aurelie Caroline gravin van Limburg Stirum, ''vrouwe van [[de Wiersse]]'' (1853–1906) trouwde 1893 met [[Victor de Stuers]]<br />
* [[Constantijn Willem van Limburg Stirum]] (1837–1905), zoon van Louis Gaspard, Eerste Kamerlid<br />
* [[Cornelia van Limburg Stirum]] (geb. Arnhem 6-6-1868 – gest. Arnhem 23-9-1944), evangeliste, ijveraarster christelijk meisjesonderwijs en weldoenster. Dochter van Constantijn Willem graaf van Limburg Stirum (1837-1905), lid Provinciale Staten en Eerste Kamer, en Maria Catharina van Wickevoort Crommelin (1838-1896).<br />
* [[Damian August Philipp Karl von Limburg-Stirum]] (1721–1797), prins-bisschop van [[Prinsbisdom Spiers|Spiers]]<br />
* [[Friedrich zu Limburg-Stirum|Friedrich Wilhelm zu Limburg-Stirum genannt Ebers]] (1835–1912), a.i. rijksminister van Buitenlandse Zaken in het [[Duitse Keizerrijk]]<br />
* [[Henri François Marie Elisa van Limburg Stirum]] (1883-1958), burgemeester van Nijeveen, Hellendoorn en Brummen<br />
* [[Jan Pieter Adolf van Limburg Stirum]] (1866–1902), filantroop<br />
* [[Johan Paul van Limburg Stirum]] (1873–1948), Nederlands staatsman en diplomaat, gouverneur-generaal van [[Nederlands-Indië]]<br />
* [[Leopold van Limburg Stirum]] (1758–1840), Nederlands staatsman (lid van het [[Driemanschap van 1813]]) en militair<br />
* [[Louis Gaspard Adrien van Limburg Stirum]] (1802–1884), Nederlands militair en politicus<br />
* [[Mathilde van Limburg Stirum]] (1854–1932), beoogd huwelijksepartner van kroonprins [[Willem der Nederlanden (1840–1879)|Willem]]<br />
* [[Menno David van Limburg Stirum]] (1807–1891), Nederlands generaal en minister van Oorlog<br />
* [[Otto Jan Herbert van Limburg Stirum]] (1855–1909), Tweede Kamerlid<br />
* [[Pieter Hendrik van Limburg Stirum]] (1792–1875), Nederlands officier en hofmaarschalk<br />
* [[Samuel John van Limburg Stirum]] (1754–1824), broer van Leopold, Eerste Kamerlid<br />
* [[Wigbold Albert Willem van Limburg Stirum Noordwijk]] (1786–1855), zoon van Leopold, Eerste Kamerlid<br />
<br />
=== België ===<br />
* Willem-Bernard van Limburg Stirum (1795-1889), trouwde in 1822 in [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]] met Albertine de Pret de Calesberg (1800-1856). Hij koos vanwege zijn huwelijk in 1841 voor de Belgische nationaliteit. Ze kregen elf kinderen (vijf dochters werden kloosterzuster).<br />
** Samuel de Limburg Stirum (1824-1899), burgemeester van [[Zittert-Lummen]], trouwde in 1856 in [[Geldenaken]] met barones Clémence de Legillon (1821-1889). Zij kregen twee zoons.<br />
*** Albert de Limburg Stirum (1859-1931), volgde zijn vader als burgemeester van Zittert-Lummen op, trouwde in 1893 met Antoinette van der Dilft de Borghvliet (1872-1947).<br />
*** [[Adolphe de Limburg Stirum]] (1865-1956), diplomaat, provincieraadslid van [[Luxemburg (provincie)|Luxemburg]], [[Kamer van volksvertegenwoordigers|volksvertegenwoordiger]] en [[Senaat (België)|senator]], trouwde in 1889 in Zittert-Lummen met zijn nicht Marie-Caroline de Limburg Stirum (1866-1940). Het huwelijk bleef kinderloos.<br />
** [[Thierry de Limburg Stirum]] (1827-1911), historicus en senator, trouwde in 1856 met gravin Marie-Thérèse [[de Thiennes]], Leyenburg et de Rumbeke (1828-1909), dochter van graaf François de Thiennes, kamerheer van koning [[Willem I der Nederlanden]], lid van de Provinciale Staten van [[Oost-Vlaanderen]] en gemeenteraadslid van [[Gent]]. Ze kregen twee zoons en twee dochters.<br />
*** Marguerite de Limburg Stirum (1862-1950)<br />
*** [[Henri de Limburg Stirum]] (1864-1953), burgemeester van [[Rumbeke]] en provincieraadslid van [[West-Vlaanderen]], trouwde in 1895 in [[Brussel (stad)|Brussel]] met Julienne [[Snoy]] (1872-1950), dochter van baron [[Georges Snoy]], volksvertegenwoordiger en gemeenteraadslid van [[Eigenbrakel]]. Ze kregen twee zoons en een dochter.<br />
**** Guillaume de Limburg Stirum (1908-1989), kolonel, trouwde in 1932 in [[Belœil]] met prinses Élisabeth [[de Ligne (geslacht)|de Ligne]] (1908-1998), dochter van prins [[Albert de Ligne]], diplomaat. Ze kregen twee zoons en twee dochters, met afstammelingen tot heden.<br />
**** Philippe de Limburg Stirum (1910-1997), burgemeester van [[Anzegem]], trouwde in 1936 in [[Leefdaal]] met gravin Isabelle [[de Liedekerke]] (1914-2004). Ze kregen vijf dochters, met afstammelingen tot heden.<br />
**** Julia de Limburg Stirum (1912-2005)<br />
*** Louise de Limburg Stirum (1866-1948)<br />
*** Everard de Limburg Stirum (1868-1938), landbouwingenieur en burgemeester van [[Huldenberg]], trouwde in 1902 in Brussel met barones Louise [[Gericke d'Herwijnen]] (1881-1969), dochter van baron Karel Gericke d'Herwijnen, Nederlands diplomaat. Ze kregen twee zoons.<br />
**** Thierry de Limburg Stirum (1904-1968), historicus en burgemeester van Huldenberg, trouwde in 1926 in [[Rumillies]] met prinses Marie-Immaculée [[de Croÿ-Rumillies]] (1905-2007). Ze kregen vier zoons en twee dochters, met afstammelingen tot heden.<br />
***** [[Evrard de Limburg Stirum]] (1927-2001), land- en bosbouwer, burgemeester van Huldenberg, trouwde in 1957 in [[Dreux (Frankrijk)|Dreux]] met prinses Hélène [[Huis Orléans|d'Orléans]] (1934-1957), dochter van prins [[Henri van Orléans (1908-1999)|Henri d'Orléans]], graaf van Parijs. Ze kregen drie zoons en een dochter, met afstammelingen tot heden.<br />
****** Thierry-Henri de Limburg Stirum (1959), advocaat, trouwde met jkvr. [[Katia della Faille de Leverghem]] (1969), model, volksvertegenwoordiger en schepen van Huldenberg.<br />
**** [[Charles de Limburg Stirum]] (1906-1989), senator en grootmeester van het huis van koning [[Leopold III van België|Leopold III]], trouwde in 1932 in [[Pilsen|Křimice]] met prinses Maria Kunegunde [[Huis Lobkowicz|de Lobkowicz]] (1906-2005). Ze kregen drie zoons en vijf dochters, met afstammelingen tot heden.<br />
** [[Philippe de Limburg Stirum]] (1830-1912), senator, trouwde in 1856 in [[Ougrée]] met Marie-Ferdinande de Cerfontaine (1826-1899). Ze kregen een zoon en een dochter, maar zonder afstammelingen tot heden.<br />
*** Marie-Caroline de Limburg Stirum (1866-1940), trouwde in 1889 in Zittert-Lummen met haar neef Adolphe de Limburg Stirum (1865-1956)<br />
<br />
===Wapen van Limburg Stirum (1640)===<br />
<!-- <br />
<gallery widths="140" heights="140"><br />
Bestand:Wapenschild graafschap Altena Isenberg.png|Isenberg<br />
Bestand:Limburg Stirum klein.svg|[[Limburg-Styrum]]<br />
Bestand:Graafschap Limburg klein wapen.svg|[[Graafschap Limburg (Lenne)|graafschap Limburg]]<br />
Bestand:Bronckhorst klein wapen.svg|heerlijkheid [[Bronckhorst]]<br />
Bestand:Wisch wapen klein.svg|[[heerlijkheid Wisch]]<br />
Bestand:Borculo wapen klein.svg|[[heerlijkheid Borculo]]<br />
Bestand:Gemen van wapen.svg|[[Rijksheerlijkheid Gemen]]<br />
</gallery><br />
--> <br />
===Wapen van Limburg Stirum (1814)===<br />
<br />
[[Soeverein Besluit]], Brussel 28 augustus 1814. Wapen: ''"Gevierendeeld; I in zilver een rode leeuw, blauw gekroond (Limburg); II In rood een zilveren leeuw, zilver gekroond (Bronckhorst); III in goud twee gaande, aanziende rode leeuwen (Wisch); IV in goud drie rode koeken (Borculo); hartschild in goud een rode dwarsbalk, beladen met drie zilveren palen (Gemen). Vijf aanziende gouden helmen; vijf kronen van drie bladeren; dekkleden rood en zilver; helmtekens (1) de leeuw van het eerste kwartier voor een circelvormige pauwenstaart van natuurlijke kleur (2) twee paardenbenen, goud en rood, zilver gehoeft, (3) een gesloten vlucht, volgens het hartschild, (4) een gouden hart, los tussen twee veren, zilver en rood, (5) twee zwarte berenklauwen; schildhouders rechts een wildeman, links een wildevrouw van natuurlijke kleur, groen omkranst en omgord, de vrouw met een zwarte kralenketting om hals en polsen, beide met de buitenste hand een knots bij de voet houdende; het geheel geplaatst op een grasgrond."''<br />
<br />
Op de tekening uit het register van de [[Hoge Raad van Adel]] staat een handgeschreven aantekening over een gouden kroon een blauwe tong en gouden nagels voor de Limburgse leeuw. De leeuw van Bronckhorst behoort gouden nagels en kroon te hebben, de leeuwen van Wisch horen gaande (niet aanziend) te zijn. het is onbekend waarom de leeuwen en kleuren op de kwartieren van het wapen van Limburg Stirum afwijken van de oorspronkelijke geslachtswapens.<br />
<br />
== Literatuur ==<br />
*''Geschiedenis der graven van Limburg Stirum''. 4 delen in 10 banden. Assen [etc.], 1961-2007:<br />
**Teil I. Band 1: ''Die Grafen Van Limburg Stirum. Einleitung abschließender Band der Geschichte der Grafen Van Limburg Stirum und ihrer direkten Vorfahren''. Assen/Amsterdam, 1976.<br />
**Teil I. Band 2: J.P.J. Gewin, ''Die Grafen Van Limburg Stirum. Die Pfalzgrafen von Lothringen, die Grafen von Berg und ihre Progenitur bis zum Anfang des 13. Jahrhunderts''. Assen/Münster, 1962.<br />
**Teil II. Band 1: A.L. Hulshoff, ''Die Geschichte der Grafen und Herren von Limburg und Limburg-Styrum und ihrer Besitzungen 1200-1550. Geschichte/Regesten''. Assen/Münster, 1963.<br />
**Teil II. Band 2: A.L. Hulshoff, ''Die Geschichte der Grafen und Herren von Limburg und Limburg-Styrum und ihrer Besitzungen 1200-1550. Regesten/Siegel''. Assen/Münster, 1963.<br />
**Teil II. Band 3: G. Aders, ''Die Geschichte der Grafen und Herren von Limburg und Limburg-Styrum und ihrer Besitzungen 1200-1550. Register/Nachgetragene Regesten''. Assen/Münster, 1963.<br />
**Teil II. Band 4: ''Die Geschichte der Grafen und Herren von Limburg und Limburg-Styrum und ihrer Besitzungen 1200-1550''. Assen/Münster, 1968.<br />
**Deel III. Band 1: A.P. van Schilfgaarde, ''De graven Van Limburg Stirum in Gelderland en de geschiedenis hunner bezittingen''. Eerste stuk. Geschiedenis. Inventaris. Assen, 1961.<br />
**Deel III. Band 2: A.P. van Schilfgaarde, ''De graven Van Limburg Stirum in Gelderland en de geschiedenis hunner bezittingen''. Tweede stuk. Regestenlijst. Index. Assen, 1961.<br />
**Deel III. Band 3: A.P. van Schilfgaarde, ''De graven Van Limburg Stirum in Gelderland en de geschiedenis hunner bezittingen''. Derde stuk. Leenregisters. Assen, 1961.<br />
**Deel IV: A.J. Bonke, ''De takken Gemen en Styrum van het grafelijke geslacht Van Limburg Stirum''. 's-Gravenhage, 2007.<br />
*''[[État présent de la noblesse belge]]'' (1993), p.&nbsp;22-32.<br />
*C.J. van Limburg Stirum, ''Iconografie van het geslacht Van Limburg Stirum''. Zutphen, 1994.<br />
*''[[Nederland's Adelsboek]]'' 87 (1998), p.&nbsp;319-417.<br />
*''[[État présent de la noblesse belge]]'' (2009), p.&nbsp;178-190.<br />
{{Commonscat|House of Limburg-Stirum|Huis Limburg-Stirum}}<br />
{{authority control|TYPE=t|GND=118573020|VIAF=59876410|Wikidata=Q553251}}<br />
{{Navigatie Standesherren Duitse Bond}}<br />
{{Navigatie graven Nederland}}<br />
<br />
[[Categorie:Limburg Stirum| ]]</div>Lidewij