Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed
Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Ritenstrijd: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
(China, India) |
(+) |
||
| Regel 6: | Regel 6: | ||
Tijdens hun missies boekten de jezuïeten vaak succes door het principe van ''accommodatie'' of aanpassing te volgen. Niet alleen probeerden zij zichzelf aan te passen aan de plaatselijke cultuur, maar ook zochten zij hoe zij de christelijke leer en riten in de vorm van de inheemse tradities en cultuur konden voorstellen. | Tijdens hun missies boekten de jezuïeten vaak succes door het principe van ''accommodatie'' of aanpassing te volgen. Niet alleen probeerden zij zichzelf aan te passen aan de plaatselijke cultuur, maar ook zochten zij hoe zij de christelijke leer en riten in de vorm van de inheemse tradities en cultuur konden voorstellen. | ||
Hun methode stootte op onbegrip bij andere missionaire orden, zoals voornamelijk de franciscanen en de dominicanen. | Hun methode stootte op onbegrip bij andere missionaire orden, zoals voornamelijk de franciscanen en de dominicanen. Het overnemen van inheemse riten leek voor hen het bewaren van heidense religieuze elementen en afgoderij.<!--- In 1704 verbood [[paus]] [[Clemens XI]] de verregaande religieuze accommodatie. Veertig jaar later, in 1744, verbood de pauselijke [[bul]] deze „niet-christelijke rituelen” voor „altijd”. | ||
Het overnemen van inheemse riten leek voor hen het bewaren van heidense religieuze elementen en afgoderij. In 1704 verbood [[paus]] [[Clemens XI]] de verregaande religieuze accommodatie. Veertig jaar later, in 1744, verbood de pauselijke [[bul]] deze „niet-christelijke rituelen” voor. | |||
In 1939 erkende paus [[Pius XII]] „wegens de veranderde situatie” de mogelijkheid om rituelen aan te passen aan plaatselijke gebruiken. | In 1939 erkende paus [[Pius XII]] „wegens de veranderde situatie” de mogelijkheid om rituelen aan te passen aan plaatselijke gebruiken. | ||
===China=== | ===China=== | ||
De jezuïeten, die de meeste katholieke missionarissen stuurden, waren tot het overlijden van Matteo Ricci in 1610 overwegend voorstanders van de ''accomodatie''. Het werd bekeerde Chinezen toegestaan om de uiterlijke riten en ceremonieën te blijven volgen van de traditionele religies vooral van het [[confucianisme]] en de voorouderverering. Deze methode had succes, zodat er tegen 1720 in China rond de 300.000 katholieke christenen geteld werden. | De jezuïeten, die de meeste katholieke missionarissen stuurden, waren tot het overlijden van Matteo Ricci in 1610 overwegend voorstanders van de ''accomodatie''. Het werd bekeerde Chinezen toegestaan om de uiterlijke riten en ceremonieën te blijven volgen van de traditionele religies, vooral van het [[confucianisme]] en de voorouderverering. Deze methode had succes, zodat er tegen 1720 in China rond de 300.000 katholieke christenen geteld werden. | ||
De jezuïtische missionarissen bekleedden tal van functies aan het keizerlijk hof op het gebied van de [[diplomatie]], [[cartografie]], [[astronomie]] en [[mechanica]]. Onder andere ontwikkelden zij vuurwapens en hielpen met de herziening van de [[Chinese kalender]]. | |||
Ricci’s opvolger, Niccolò Longobardo, vond dat de Chinese riten niet door de beugel konden. Ondanks veelvuldig overleg in de [[Sociëteit van Jezus]] werd de vraag niet opgelost. Toen de Spaanse dominicaanse en franciscaanse missionarissen aankwamen, die er voorstanders van waren de katholieke leer compromisloos te verspreiden zonder vermenging met Chinese gebruiken, werd het conflict verscherpt. Juan Bautista de Morales {{O|O.P.}} legde de vraag voor aan [[Rome]], waar men in 1645 de Chinese riten afwees. Daarop richtten de jezuïeten onder Martino Martini zich tot Rome. Zij legden de Chinese riten uit als burgerlijke gebruiken, en kregen in 1656 van paus [[Alexander VII]] een hernieuwde toelating. | |||
Vanaf 1717 werd de christelijke prediking in China verboden door | In 1704 verbood [[paus]] [[Clemens XI]] de religieuze accommodatie. Dit verbod werd in 1715 bevestigd. Vanaf 1717 werd de christelijke prediking in China verboden door keizer Yongzheng, en vanaf 1723 werden missionarissen het land uitgezet en christenen vervolgd. Alleen de jezuïeten die aan het keizerlijke hof werkten, mochten blijven. Hoewel dit het einde betekende van de officieel toegelaten christelijke missie in China, overleefden een aantal kerken, verstrooid over heel China. | ||
Na verder onderzoek verbood paus [[Benedictus XIV]] met de pauselijke [[bul]] ''Bulle Ex quo singulari'' in 1742 het gebruik van de Chinese riten. | Na verder onderzoek verbood paus [[Benedictus XIV]] met de pauselijke [[bul]] ''Bulle Ex quo singulari'' in 1742 het gebruik van de Chinese riten. | ||
| Regel 28: | Regel 26: | ||
Door zijn aanpassing aan de [[hindoeïsme|hindoeïstische]] riten en gebruiken raakte Roberto de Nobili {{O|S.J.}} in conflict met zijn Portugese ordebroeders. Paus [[Gregorius XV]] gaf op 31 januari 1623 in de bul ''Romanae sedis antistetes'' zijn toestemming aan Nobili’s zendingsmethode. Door de aankomst van de [[capucijnen]] in Indië, werd het conflict verscherpt. Uiteindelijk verbood de pauselijke legaat Maillard de Tournon de opzettelijke aanpassing aan Indische religieuze gebruiken. Dit werd in 1734 en in 1739 bevestigd door paus [[Clemens XII]]. Een veroordeling van deze methoden volgde nog in 1744 met de bul ''Omnium solicitudinum'' van [[Benedictus XIV]]. | Door zijn aanpassing aan de [[hindoeïsme|hindoeïstische]] riten en gebruiken raakte Roberto de Nobili {{O|S.J.}} in conflict met zijn Portugese ordebroeders. Paus [[Gregorius XV]] gaf op 31 januari 1623 in de bul ''Romanae sedis antistetes'' zijn toestemming aan Nobili’s zendingsmethode. Door de aankomst van de [[capucijnen]] in Indië, werd het conflict verscherpt. Uiteindelijk verbood de pauselijke legaat Maillard de Tournon de opzettelijke aanpassing aan Indische religieuze gebruiken. Dit werd in 1734 en in 1739 bevestigd door paus [[Clemens XII]]. Een veroordeling van deze methoden volgde nog in 1744 met de bul ''Omnium solicitudinum'' van [[Benedictus XIV]]. | ||
===Beslissing van Pius XII== | |||
In 1939 gaf de [[Propaganda Fide]] met goedkeuring van paus [[Pius XII]] de verklaring ''Plane compertum est'' uit, waarin het standpunt tegenover de Chinese riten herzien werd. De verklaring stond toe dat Chinese katholieken in confucianistische tempels of scholen plechtigheden ter ere van [[Confucius]] bijwonen; in katholieke scholen werden beelden van Confucius toegelaten. | |||
Pius XII beschreef dat de Chinese voorouderverering, zolang deze niet afglijdt in afgoderij of bijgeloof, een eervolle en burgerlijke manier is om waardering te tonen voor overleden familieleden, en in dat opzicht toegelaten is voor Chinese katholieken. Het confucianisme werd erkend als een [[filosofie]] en een integraal onderdeel van de Chinese cultuur, en niet meer als een heidense religie die onverenigbaar is met het katholicisme. De Chinese riten zoals deze in de twintigste eeuw werden beoefend in de twintigste eeuw, werden gezien als in wezen burgerlijke riten. | |||
De verklaring van de ''Propaganda Fide'' veranderde de situatie van het katholicisme in China: de katholieke kerk begon te bloeien in een sneller tempo dan voorheen. Paus Pius stelde ook een nieuwe lokale kerkelijke hiërarchie aan, die voornamelijk uit Chinese bisschoppen bestond, en niet langer grotendeels uit Europese missionarissen. Na de Tweede Wereldoorlog waren er in China al ongeveer vier miljoen Chinezen. Na deze veranderingen knoopte de Chinese regering in 1943 diplomatieke betrekkingen aan met het Vaticaan.<ref>Jan Olav Smit, ''Pope Pius XII'', London, 1951, p. 188</ref><ref>Alberto Giovanetti, ''Pio XII parla alla Chiesa del Silenzio'', Milano, 1959, p. 230</ref> | |||
==Weblinks== | |||
* {{en}}[http://www.fordham.edu/halsall/mod/1715chineserites.asp De decreten van keizer Kangxi (1692), paus Clemens XI (1715) en Kangxi (1721)] Internet Modern History Sourcebook (fordham.edu) | |||
{{reflist}} | |||
[[Categorie: Geschiedenis van de katholieke Kerk]] | [[Categorie: Geschiedenis van de katholieke Kerk]] | ||
[[Categorie: Katholicisme in China]] | [[Categorie: Katholicisme in China]] | ||
Versie van 12 mrt 2014 17:31
De Ritenstrijd was een meningsverschil dat van ongeveer 1610 tot 1744 duurde tussen enerzijds de jezuïeten, anderzijds de franciscanen en dominicanen, over de vraag in hoeverre het in de katholieke missies toegelaten was de erkende kerkritus aan te passen aan plaatselijke tradities.
Achtergrond
In Europa groeide de belangstelling voor kolonies in afgelegen gebieden. Exotische beschavingen begonnen de aandacht te trekken van de intellectuelen. De nieuwsgierigheid werd opgewekt en in stand gehouden door de activiteiten en de boeken van de missionarissen.
Tijdens hun missies boekten de jezuïeten vaak succes door het principe van accommodatie of aanpassing te volgen. Niet alleen probeerden zij zichzelf aan te passen aan de plaatselijke cultuur, maar ook zochten zij hoe zij de christelijke leer en riten in de vorm van de inheemse tradities en cultuur konden voorstellen.
Hun methode stootte op onbegrip bij andere missionaire orden, zoals voornamelijk de franciscanen en de dominicanen. Het overnemen van inheemse riten leek voor hen het bewaren van heidense religieuze elementen en afgoderij.